Ομολογία

ΑΠΑΝΤΩ

στον π. Βασίλειο

Μπακογιάννη

γιά τον

….κουρελώδη

«αφορισμό»

του ομολογητού

του Χριστού μας

Νικολάου

Σωτηροπούλου

Στα θεματολόγια τις 23 και 24 Σεπτεμβρίου τρ.ε. περί του λεγομένου «αφορισμού» του Νικολάου Σωτηροπουλου, έλαβα επιστολή του φίλου μου αρχιμ. Βασίλειου Μπακογιάννη, όπου εκθέτει την άποψί του για το θέμα. Καταχωρώ την επιστολή του, και στη συνέχεια απαντώ στον π. Βασίλειο.

Φίλε Οδυσσέα,

Διάβασα τα σχετικά. Τον κ. Νικόλαο Σωτηρόπουλο τον γνωρίζω χρόνια, τον εκτιμώ, τον αγαπώ, αναγνωρίζω τη μεγάλη του προσφορά που έκανε στην Εκκλησία μας. Δεν σας αποκρύβω, όταν νοσηλεύθηκε στο νοσοκομείο, τον επισκέφθηκα δυό φορές, κάνοντας μαζί του μια εποικοδομητική συζήτηση. Σημειώνω, όταν σηκώθηκα να φύγω, με παρακαλούσε εκ καρδίας και με αγάπη να παραμείνω κι’ άλλο. Δεν σημαίνει, πως επειδή διαφωνούμε, είμαστε και εχθροί! Αλίμονο! Ο Χριστός είπε: « Θα καταλάβουν όλοι ότι είσθε δικοί μου μαθηταί, εάν έχετε αγάπη μεταξύ σας» (Ιω.13:35), (ανεξαρτήτως διαφορών).

Όμως η Θεία Κοινωνία δεν είναι «ιδιοκτησία» μου, για να μπορώ να τη διαχειρίζομαι σύμφωνα με τα συναισθήματά μου και τις επιθυμίες μου. Ρίξτε μια ματιά στον ΙΔ Ι. Κανόνα της Σαρδικής. Πάτε και στο λήμμα «αφορισμός» στο: Γ. Ράλλη-Μ. Ποτλή, Σύνταγμα Θείων και ιερών Κανόνων, τόμος Στ, σελ. 107-112),και θα δείτε, πως οι θέσεις σας δεν συμφωνούν με την Ορθόδοξη διδασκαλία. Επί πλέον:

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος που ήταν σοφός, άγιος, και άριστος ερμηνευτής των Γραφών, σεβάσθηκε την άδικη καθαίρεση, που του επέβαλε η παράνομη εν Δρυ Σύνοδο!Έλεγε: «Επίσκοπος καθηρημένος (από την παράνομη εν Δρυ Σύνοδο!),δεν μπορώ να επιστρέψω στην Εκκλησία μου, πριν αποκατασταθώ νόμιμα από μια Σύνοδο!». Στο θέμα αυτό ήταν ο μεγάλος άγιος ήταν ανυποχώρητος! ( D. Amede Thiery, Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μεγαλομάρτυρας μετά τους διωγμούς, έκδοση Β βελτιωμένη, «Χριστιανική ελπίς», Θεσσαλονίκη 2003, σελ.191-192, όπου και οι σχετικές παραπομπές). Πέθανε μεν καθηρημένος, αλλά μετά, αυτοί οι ίδιοι οι Αρχιερείς, (όχι οι ιερείς!), που τον αφόρισαν, τον αποκατέστησαν με το να τον εγγράψουν στα δίπτυχα. Δηλαδή αυτή η ίδια εξουσία που τον καταδίκασε, αυτή η ίδια εξουσία τον αποκατέστησε

Έκανε (ο άγιος Ιωάννης) και κάτι άλλο: Δεν καταφρόνησε άδικο αφορισμό! Συγκεκριμένα: Ο Πατριάρχης Θεόφιλος συνεκάλεσε Σύνοδο, και αφόρισε μια μεγάλη ομάδα μοναχών, που τους θεωρούσε ωριγενιστές, (κι ήταν Ορθόδοξοι!), χωρίς να τους καλέσει σε απολογία! Κατέφυγαν στον άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο, για να βρουν το δίκιο τους. Αντιγράφω: «Δεν επισήμανε τίποτε στην πίστη τους, που θα μπορούσε να δικαιολογήσει συνοδική καταδίκη και επισκοπικό ανάθεμα. «Αναλαμβάνω την υπόθεση αυτή» τους είπε, «και θα φροντίσω μια άλλη Σύνοδος να σας αθωώσει η ο επίσκοπός σας με τη θέλησή του να άρει τον αφορισμό σας. Δείξτε μου εμπιστοσύνη». Και πρόσθεσε: «Αδελφοί μου, δεν θα μείνετε εδώ. Δεν μπορώ να δεχθώ στο τραπέζι μου και κάτω από τη στέγη μου ανθρώπους καταδικασμένους και αφορισμένους ,που η καταδίκη τους δεν έχει ανακληθεί κανονικά και ο αφορισμός τους δεν έχει αποσυρθεί. (Στο ίδιο βιβλίο, σελ. σελ. 122-123, όπου και οι σχετικές παραπομπές).

Φίλε, Οδυσσέα, γιατί ο άγιος Ιωάννης, (που ήταν ασυμβίβαστος!) δεν μακάρισε τους μοναχούς για τον άδικο αφορισμό που υπέστησαν χάρη της Πίστεως; Γιατί;

Με θερμές ευχές

π. Βασίλειος Μπακογιάννης

H ΑΠΑΝΤΗΣΙ ΜΟΥ ΣΤΟΝ π. Βασίλειο.

Σεβαστέ μου π. Βασίλειε Μπακογιάννη.

Εύχου και προσεύχου υπέρ ημών, εν τω Αγίω Θυσιαστηρίω.

Χαίρομαι που συναντώμεθα και πάλι ύστερα από 30 χρόνια, ώριμοι πλέον άνδρες και οι δυό μας, κληρικός εσύ, λαϊκός εγώ. Μας συνδέουν βέβαια, κατά το παρελθόν, ανυποχώρητοι κοινοί φοιτητικοί εκκλησιαστικοί αγώνες, ενώ σήμερα καλούμεθα να διασταυρώσουμε τα ξίφη μας, σε ένα ζήτημα που δεν θάπρεπε, γιατί νομίζω ότι είναι πλήρως ξεκαθαρισμένο και λαμπικαρισμένο και Γραφικά και Ιεροκανονικά.

Είναι αλήθεια, ότι ο παλαίμαχος αδελφός μας έγκριτος και εμβριθής Θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος σε όλη την διαδρομή του, αγωνίζεται πρωτοποριακά τον καλόν αγώνα της πίστεως.

Και οφείλουμε εμείς οι νεώτεροι να διδασκώμεθα και να απομιμούμεθα αυτόν και όχι παρασυρόμενοι από κάποιες εκκλησιαστικές «σειρήνες» να σπεύδουμε, βεβιασμένα ίσως και ανεξέλεγκτα και εσπευσμένα, και να ρίπτουμε εύκολα επάνω του τον λίθο του αναθέματος.

Αλλά και δι’ ένα επιπρόσθετον λόγον. Διότι εν τη φρικτή εποχή μας, «επτωχεύσαμεν σφόδρα», αφού εξέλιπον οι αγωνιστές, οι μιμητές των αγωνιστών Αγίων Πατέρων της Ορθοδοξίας μας.

Σεβαστέ μου φίλε π. Βασίλειε.

Εσύ προσωπικά, λες, ότι εκτιμάς τον κ. Σωτηρόπουλο και την προσφορά του στην Εκκλησία.

Λές, ότι συναντηθήκατε μαζί και κάνατε εποικοδομητική συζήτησι.

Προσπαθείς να πής πολλά επαινετικά και κολακευτικά για τον αδελφό Νικόλαο. Αλλά, αγαπητέ μου π. Βασίλειε, δεν μπορείς να κατανοήσης το δίκαιό του. Γιατί πιστεύεις ότι δεν έχει δίκηο.

Πιστεύεις δηλαδή ότι είναι «αφορισμένος».

Και προσπαθείς να στηρίξης ευαγγελικά και νομοκανονικά τον …«αφορισμό» του!

Και αφού είναι «αφορισμένος» από τον Ουνίτη Βαρθολομαίο και την παρέα του, εσύ αρνείσαι να τον κοινωνήσης.

Διότι, λές, η Θεία Κοινωνία δεν είναι ιδιοκτησία σου, για να την διαχειρίζεσαι συμφωνα με τις επιθυμίες σου και τα συναισθήματά σου.

Δηλαδή, π. Βασίλειε, όλους αυτούς που σε πλησιάζουν και ανοίγουν το στόμα τους και τους κοινωνάς, τους κοινωνάς με μεγάλη και εγκάρδια την επιθυμία σου και έντονα τα συναισθήματα σου, ότι τους κοινωνάς αξίως;

Και τους ανακοινώνεις τουλάχιστον, κάθε φορά που πιάνεις στα χέρια σου το Αγιο Ποτήριο για να τους κοινωνήσης, ότι δεν μπορούν να προσέλθουν στη Θεία Κοινωνία, αν δεν έχουν εξομολογηθή και δεν έχουν καθαρισθή;

Αλλως, είναι δυνάμει αφορισμένοι και οι αφορισμένοι δεν πρέπει να κοινωνούν;

΄Η το πράττεις αυτό μόνο στον πιστό και ευσυνείδητο και αγωνιστικότατο και ομολογητή Θεολόγο - μάλλον πρύτανι των Θεολόγων - αδελφό μας Νικόλαο, και αρνείσαι να τον κοινωνήσης πειθαρχώντας στον άνομο και παράνομο και μεμιασμένο και μαγαρισμένο δικτατορίσκο της εποχής μας, τον Ιμάμη του Φαναρίου;

Δεν άκουσες μόλις χθές τι ευχήθηκε στους μουσουλμάνους; Ακουσε, λοιπόν:

«Μετ’ αισθημάτων αγάπης και σεβασμού, απευθυνόμενος εις του απανταχού της γης μουσουλμάνους, τα εγκάρδια συγχαρητήρια και τας καλλιτέρας ημών ευχάς επί τη ευκαιρία της λήξεως της νηστείας του Ραμαζανίου.

Μετά την μακράν ταύτην περίοδον της νηστείας, ούσης και περιόδου περισυλλογής, προσευχής και φιλανθρωπίας, ήλθεν η στιγμή δι΄ έκαστον μουσουλμάνον να εορτάση και να λάβη την άνωθεν δικαίαν αντιμισθίαν........
Εν τω πνεύματι της ειρήνης, της αγάπης και της κατανοήσεως, ευχόμεθα υμίν άπαξ έτι ευλογημένον, τον εορτασμόν, προσευχόμενοι όπως ο Παντοδύναμος Θεός χαρίζηται εις υμάς πάσαν πνευματικήν ευλογίαν άνωθεν, εν τη ελπίδι ότι ο κόσμος θα ζή ηνωμένος».

Ώστε, π. Βασίλειε,

η νηστεία των μουσουλμάνων οδηγεί σε "άνωθεν δικαίαν αντιμισθίαν";
Τότε ας αρχίσουμε και εμείς να νηστεύουμε στο Ραμαζάνι και όχι τη Σαρακοστή για να λάβουμε την αντιμισθίαν από τον Αλλάχ!
π. Βασίλειε, ποιος "παντοδύναμος Θεός" θα χαρίσει την "άνωθεν ευλογίαν" ο Αλλάχ ή ο Τριάδικός Θεός;
Και πως θα "ζη ο κόσμος ηνωμένος";
Και ποιος θα είναι ο «σύνδεσμος της ενότητας»;
Η κοινή πίστη μας στον Τριαδικό Θεό ή η κοινή πίστη στον Αλλάχ;
Ή μήπως, π. Βασίλειε Μπακογιάννη, ο «αφορίσας» τον Σωτηρόπουλο Ιμάμης, γνωρίζει πολύ περισσότερα από όλους μας, γιατί αυτός τα γνωρίζει από μέσα;

Μήπως η θρησκεία του Βαρθολομαίου, είναι η Πανθρησκεία του MRA και αυτός είναι ο Μέγιστος Αρχιερέας της;;;

Ολες αυτές τις ασχήμιες και τις ελεεινότητες, π. Βασίλειε, που εξέρχονται εκ του έρκους των οδόντων του καλοπερασάκια μουφτή του … «πονεμένου και διωκομένου» Φαναρίου, πώς είναι δυνατόν όλοι εσείς οι ορθόδοξοι κληρικοί καθημερινά να τις ακούτε απαθώς και να τις ανέχεσθε αδιαμαρτύρητα και να μην τις καταγγέλετε;

Γιατί να αντιδρούν μόνον οι λαϊκοί;

Δεν έχουμε κληρικούς στην Ελλάδα και σχεδόν άπαντες σιωπάτε;

Και με την ανοχήν και την σιωπήν σας, δεν φέρετε έναντι της Εκκλησίας, έναντι του Θεού και έναντι του λαού του Θεού, ευθύνην τεραστίων διαστάσεων;

Όλα αυτά, ουδόλως σας ενοχλούν, ουδόλως σας απασχολούν και ουδόλως σας σκανδαλίζουν;

Μήπως, εις αυτά τα Βαρθολομαιϊκά …..εκβράσματα βλέπετε λόγον πατερικόν, που σας ικανοποιεί και σας γεμίζει;

Ποιος από τους Πατέρες θα μπορούσε να επαναλάβη τις παραπάνω ανοησίες, προς τους μουσουλμάνους;

Μόνο ένας Ιμάμης μπορεί να μιλάη κατ’ αυτόν τον τρόπον και όχι ένας ορθόδοξος πατριάρχης.

Εσύ και οι άλλοι κληρικοί εκεί κάτω στην Πάτρα, γιατί σιωπάτε και δεν συγκροτείτε, έστω και μία ομάδα και να γίνετε αυστηροί τιμητές και επιτιμητές των αισχροτήτων του αυτών;

Γιατί τον φοβάσθε και τον τρέμετε τον αρχιαιρεσιάρχη του Βοσπόρου;

Γιατί δείχνετε τόση δειλία και τόση ανανδρία;

Και σπεύδετε μόνον, κάποιοι από σας, να εξαντλήσετε όλην την αυστηρότητά σας κατά του πολιού αγωνιστού και ομολογητού Θεολόγου Νικολάου Σωτηροπούλου;

Εκείνος έπραξε αυτό που πρώτοι εσείς θα έπρεπε να πράξετε. Να ελέγξετε δηλαδή τον αιρετίζοντα αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας.

Και ενώ ο αδελφός μας Νικόλαος, ΑΝΤΙ ΥΜΩΝ, καθηκόντως και δικαίως τον ήλεγξε διά του λόγου …έσπευσε ο

Φαναριώτης…ιππότης του, να προβή εις την επιβολήν ενός εμπαθεστάτου και αδίκου και ακανονίστου «αφορισμού», που εσείς (οι ελάχιστοι ευτυχώς) απαραδέκτως σπεύσατε να τον εφαρμώσετε.

Τι λόγον απολογηθήση, πρό του Φοβερού βήματος του Χριστού, αδελφέ μου πάτερ Βασίλειε, που αδίκησες τον αδελφό, που «αφορίσθηκε» δια το ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ;

Μήπως «αφορίσθηκε» διά τα αμπέλια του και τα χωράφια του, που ουδέποτε είχε και έχει;

Η δια τα δίκαια Κυρίου Παντοκράτορος;

Ενώ θα έπρεπε να σπεύσης να διαμαρτηρηθής διά τα συμβάντα εις τον αδελφόν ομολογητήν Θεολόγον και μάλιστα να τον ενθαρρύνης και να τον συμπαρασταθής, διότι υπεραμύνθηκε του ονόματος του Κυρίου μας, εσύ αντιθέτως, ως πληροφορούμαι, καταφέρθηκες και συνεχώς καταφέρεσαι και βυσσοδομείς εναντίον του.

Δηλαδη τι συμβαίνει εδώ; Δικαιώνεις και στεφανώνεις τον προδότην και καταδιώκεις τον αγωνιστήν της Ορθοδόξου Πίστεως;

Αλλά δεν είναι μόνον αυτό.

Κάποιος επισκέπτης του blog apotixisi δημοσίευσε κείμενό σου στο οποίο αναφέρονται «καταπληκτικά πράγματα» και σε εκθέτει ανεπανόρθωτα.

Θα περιμένω να το διαψεύσης και να αποδοκιμάσης το απαράδεκτο περιεχόμενό του.

Το καταχωρώ, ως έχει.

«Θαυμάστε ένα κείμενό του (του π. Βασίλειου Μπακογιάννη), που δημοσιεύθηκε στο blog του υβριστή των αγωνιζομένων ορθοδόξων της Πάτρας, που δικαιολογούσε με αστεία επιχειρήματα τις συμπροσευχές του Πατριάρχη. Αντιγράφω ένα απόσπασμα για να θαυμάσετε την ορθοδοξία του πατρός Βασιλείου:

«ΠΕΡΙ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΩΝ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ
α. O Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης μας κ.κ. Βαρθολομαίος, που αυτές τις ημέρες επισκέπτεται την πόλη μας (ΝΟΕ 2008), βρίσκεται από μερικούς (φανατικούς;), ανέκαθεν στο «στόχαστρο», πως τάχα προδίδει (!) την πίστη μας, (αν είναι δυνατόν!), επειδή λόγω της θέσεώς του, «συμπροσεύχεται» με αιρετικούς!
Βέβαια οι ι. κανόνες (με΄ μστ΄, ξδ΄ αγίων αποστόλων κ. ἄ.), απαγορεύουν στους Ορθοδόξους το «συνεύξασθαι» με αιρετικούς. Όμως τί σημαίνει συμπροσευχή με αιρετικούς; Παραδείγματα:
…Οι αιρεσιάρχες Άρειος, Νεστόριος, κ.λ.π. εκλήθησαν προς απολογία στις Συνόδους. Καί οι άγιοι Πατέρες που συγκροτούσαν τις Συνόδους, πριν από κάθε συνεδρίαση έκαναν προσευχή. Συμπροσευχήθηκαν επομένως και με δεδηλωμένους αιρεσιάρχες! Παρέβησαν μήπως τους ἱ. κανόνες; ... Παρίστασαι σε μιά λατρευτική εκδήλωση αιρετικών, χωρίς όμως να συμμετάσχεις στις προσευχές τους· λες απλά νοερά την «ευχή», ή κάτι άλλο, και αυτοί λένε τα δικά τους. Συμπροσεύχεσαι; Ή ταξιδεύεις με αιρετικούς στη θάλασσα, και το καράβι αρχίζει και βουλιάζει, δεν θα προσευχηθείς για να σωθείς; Όμως το ίδιο θα κάνουν και οι αιρετικοί! … Το χρυσό κλειδί για την ερμηνεία (σωστή!) των ι. κανόνων, είναι να ξέρουμε πώς και γιατί θεσπίθηκαν. Διαφορετικά οι ι. κανόνες, από όργανα σωτηρίας, γίνονται «κανόνια», που φονεύουνε ψυχές!».

Είναι δικά σου, όλα τα παραπάνω π. Βασίλειε;

Είναι δυνατόν να χαρακτηρίζης ως "φανατικούς" τους αντιδρώντες στις ακατάσχετες και ατέλειωτες μειοδοσίες του Ουνίτου του Φαναρίου;

Και τα παραπάνω κείμενα για …φακιρισμοί μου φαίνονται.

Είναι το ίδιο πράγμα, έχουν την ίδια βαρύτητα, τα παραδείγματα που αναφέρεις, με τις δημόσιες και επίσημες συμπροσευχές και τις συλλειτουργίες του Ουνίτου Βαρθολομαίου με τους Παπικούς, τους Προτεστάντες και τους «κάθε καρυδιάς καρύδι»;

Είναι δυνατόν να τα έγραψες εσύ όλα αυτά;

Και μάλιστα να τα καταχώρισες στο blog ενός ανθρώπου που λέει ότι είναι θεολόγος και προβάλλει συνεχώς τους πασίγνωστους ομοφυλόφιλους τραγουδιστάς και στιχουργούς και αοιδούς και όλη την «σάρα και μάρα» του κόσμου αυτού και δεν συμμαζεύεται;

Δεν είναι δυνατόν να πιστεύσω ότι είναι δικές σου όλες αυτές οι φαιδρότητες, διότι σε γνώριζα ως έναν ορθόδοξο, αυστηρό, συντηρητικό και προσεκτικό κληρικό.

Είναι δυνατόν να υπέστης τέτοια αλλοίωσι;

Τις σε εβάσκανε, αδελφέ πάτερ Βασίλειε;

Αλλά και γι αυτά που σε καταγγέλει ο κ. Σωτηρόπουλος, δεν είναι, κατά την ερμηνεία που κάνεις, πολύ περίεργα και αντορθόδοξα;

Δηλαδή να παρερμηνεύεις και να εικοτολογείς και να ετεροδιδασκαλείς, τον σαφέστατο και απλοϊκότατο λόγο του Χριστού στο Λουκ. στ΄ 22-23:

«Μακάριοί εστε

όταν μισήσωσιν υμάς οι άνθρωποι,

και όταν αφορίσωσιν υμάς

και ονειδίσωσι

και εκβάλωσι το όνομα υμών ως πονηρόν

ένεκα του Υιού του ανθρώπου.

Χάρητε εν εκείνη τη ημέρα

και σκιρτήσατε^.

ιδού γαρ ο μισθός υμών πολύς εν τω ουρανώ».

Είναι αλήθεια, π. Βασίλειε, να ισχυρίζεσαι ότι αυτός ο λόγος, δεν έχει σχέσι με τον αφορισμό, που γίνεται από αρχιερείς της Εκκλησίας, διότι, όταν ελέχθη αυτός ο λόγος, Εκκλησία και αρχιερείς της Εκκλησίας δεν υπήρχαν ακόμη;

Διότι, όπως σχολιάζει τις παραπάνω …φαιδρότητες και ο κ. Σωτηρόπουλος :

«Ολοι οι λόγοι του Χριστού κατά την επίγεια ζωή και δράσι του ελέχθησαν προ της Πεντηκοστής, προτού δηλαδή ιδρυθή η Εκκλησία. Και συνεπώς δεν ισχύουν για την Εκκλησία, τους αρχιερείς της και τα μέλη της! Από την Πεντηκοστή και κατόπιν άκυρη η διδασκαλία του Χριστού!».

Είναι δυνατόν, π. Βασίλειε, να δίνης εσύ μία τέτοια ερμηνεία;

Μα μία τέτοια ερμηνεία, είναι όχι απλά κακόδοξη και αιρετική, αλλά κυριολεκτικά …αμίμητη, πρωτοφανής και εξωφρενική!

Δεν στέκεται με τίποτα και πουθενά.

Αν την δέχεσαι, οφείλεις να την στηρίξης με πατερικόν λόγον.

Υπάρχει σε κάποιον από τους Πατέρες;

Η είναι παρείσακτη και αυθαίρετη και άρα απαράδεκτη;

Στην επιστολή που μου έστειλες, αναφέρεις τον ΙΔ΄ Κανόνα της Σαρδικής Συνόδου ότι εξυπηρετεί την θέσι σου, έναντι του «αφορισμού» του Νικολάου Σωτηροπούλου.

Διάβασα τον Κανόνα και την ερμηνεία του αγίου Νικοδήμου.

Πρώτον ο Κανών δεν αφορά τους λαϊκούς, αλλά μόνον τους κληρικούς (επισκόπους και πρεσβυτέρους) και την ιερωσύνην των.

Δεν αναφέρει τους λαϊκούς, όπως το κάνουν πολλοί άλλοι Ιεροί Κανόνες.

Δεύτερον, και εάν τον «τραβήξουμε από τα μαλλιά» για να ερμηνεύσουμε και δικαιολογήσουμε, έναν δίκαιο ή άδικο αφορισμό, ουδόλως σε ευνοεί.

Διότι για την ερμηνεία του, ισχύουν και αναπαύουν οι θέσεις του αγιου Νικοδήμου που καταχωρούνται στην σελιδα 35 του Πηδαλίου.

Γιατί αυτές τις θέσεις του αυθεντικού ερμηνευτού των Ιερών Κανόνων αγίου Νικοδήμου παραβλέπεις και παραθεωρείς, όπου αναφέρεται μάλιστα και ο Κανόνας που επικαλείσαι, δηλαδή ο ΙΔ΄της Σαρδικής;

Δεν συμφέρουν;

Με την έκδοσι των σημερινών υπουργικών εγκυκλίων, που ομιλούν ασαφώς και με γενικότητες, έρχονται και ακολουθούν οι ερμηνευτικές εγκύκλιοι, που αναλύουν και διευκρινίζουν τα πράγματα καλύτερα.

Ετσι, λοιπόν, και με τους Ιερούς Κανόνες, έστειλε ο Θεός τον αγιο Νικόδημο που, όπως λένε και οι εκδότες, «αναλαβών τον άθλον τούτον, εξομάλυνε τους Ι.Κ. γενόμενος πηδαλιούχος και ερμηνευτής των ασαφών και προς εαυτούς συγκρουομένων Ι.Κ. Μάλιστα και αι υποσημειώσεις του να θεωρώνται εξίσου έγκυροι με τους Ι.Κ.».

Λέγει, λοιπόν, ο άγιος:

«Οσοι ΑΔΙΚΩΣ αφορισθουν, δια το ονομα του Θεου, ητοι, ή ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ, ή δια τας παραδοσεις της Εκκλησιας, ή και δια την εντολην του Χριστου:
Ουτοι πρεπει να χαιρουν, επειδη και ειναι μακαρισμου αξιοι, κατα τον λογον του Κυριου, όστις ειπε "Μακαριοι εστε οταν...αφορισωσιν κ.λ.π".

Λεει ο Ιερος Κανων βεβαια οτι, "για να μην καταφρονηται ο αφορισμος....,
αλλα οι ακαιρως υπο επισκοπου αφοριζομενοι,

ως εν προκειμενω με τον Νικολαο Σωτηροπουλο, ...
συνεχίζει ο άγιος, «δεν εχουν αναγκην να φυλαττωσι τον ΤΟΙΟΥΤΟΝ αφορισμον, επειδη οι Κανονες ουτοι το εναντιον διοριζονται».

Και στη συνεχεια ο άγιος διευκρινιζει:

"Δύο πράγματα πρέπει να σημειώση τινάς ... ένα μεν, ότι όλοι εκείνοι όπου αφορισθώσιν από τον Επίσκοπον, είτε δικαίως είτε αδίκως, πρέπει να στέκουν έτσι αφωρισμένοι, και να μη τολμήσουν να καταφρονούν τον αφορισμόν, έως να γένη περί τούτου εκκλησιαστική εξέτασις, κατά τον ΙΔ΄Σαρδικης, και τον ΛΖ΄ της Καρθαγένης,

ΕΞΩ (ΕΚΤΟΣ) μονον ανισως εκείνοι όπου ηθελαν καταδικασθουν προ του να κριθουν, και να προσκαλεσθουν εις το εκκλησιαστικον δικαστηριον(σελ.35).

Τα ακούς, π. Βασίλειε, ή αρνείσαι να τα ακούσης, γιατί δεν συμφέρουν, όπως μου γράφεις, «στις επιθυμίες σου και στα συναισθήματά σου»;

Εχεις το δικαίωμα να θέτης πάνω από τις αποφάνσεις των Ιερών Κανόνων, τις «επιθυμίες σου και τα συναισθήματά σου»;

Είναι όλα τόσο ευκρινή και σαφέστατα, μη επιδεχόμενα και της παραμικράς παρερμηνείας.
Τι απο ολα αυτα εγινε για τον αδελφο μας, Νικολαο Σωτηροπουλο;
ΤΙΠΟΤΑ, μα τίποτα, απολύτως Τιποτα.

Πως μπορεί, λοιπόν, να σταθή και "να πιάση", ένας τέτοιος αφορισμός;

Εξεταστέον βεβαια και το προβλημα, εάν μπορούσε ένας, που επί δεκαετίες ολόκληρες συνεχώς καταγγέλεται ως κατηγορούμενος και υπόδικος και αιρεσιάρχης, σαν τον Ουνίτη Βαρθολομαίο, ειχε το δικαιωμα να τον «αφοριση».
Ενας τέτοιος, λοιπόν, ψευτοαφορισμός, σαν τον «αφορισμό» του αδελφού μας Νικολάου, ειναι ενα ...κατάπτυστο, ελεεινό και βρώμικο κουρέλι!!!

Τιποτα περισσοτερο.

Πέραν των ανωτέρω που σε εξέθεσα, σεβαστέ μου φίλε πάτερ Βασίλειε,

μου φέρνεις δύο επιχειρήματα από τον βίο του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, που – άνευ υπερβολής - κατακρεουργήθηκε κυριολεκτικά από τους κακότατους ιερείς και τους φθονηρότατους αρχιερείς της εποχής του.

Λές ότι ο άγιος «σεβάστηκε την άδικη καθαίρεσι που του επέβαλλε η παρά την Δρύν Σύνοδος και έλεγε….κ.λ.π., κ.λ.π.».

Ναι, πάτερ Βασίλειε, έλεγε, όσα έλεγε, αλλά δεν τα εφήρμοσε, αλλά τα έγραψε στα παλαιά του υπποδήματα, αλλά και διότι ο πιστός λαός, η συνείδησι της Εκκλησίας, δεν τον άφησε να τα εφαρμόση.

Ακόμα και για το δικό του δίκαιο, τις θλιβερές εκείνες στιγμές, είπε στους «(40) τεσσαράκοντα πιστών αυτώ επισκόπων»:

«Μη υπογράψητε. Ουδέν γαρ εμαυτώ σύνοιδα άξιον καθαιρέσεως εννοήσας»

(P.G. 47, σελ.ξγ΄, εισαγωγικά).

Γράφεις: «Στο θέμα αυτό ήταν ο μεγάλος άγιος ανυποχώρητος».

Σου απέδειξα ότι δεν ήταν ανυποχώρητος.

Υποχώρησε μπροστά στην θέλησι, και στην αταλάντευτη επιμονή του πιστού και αφοσιωμένου λαού.

Εσύ επικαλείσαι το μυθιστόρημα του D. Triery και την μετάφρασι των θυγατέρων του Σάκκου.

Εγώ σου απαντάω με τα αυθεντικά κείμενα του συγχρόνου του Παλλαδίου και της P.G.

Αλλά επιπλέον θα επικαλεσθώ και πάλι τον άγιο Νικόδημο, αυτά που γράφει στο Πηδάλιό του και στην σελίδα 35. Και όχι τον ερμηνευτή Ποτλή, που δεν έχω.

Είναι η ίδια η απάντησι που και εγώ θα σου προσκόμιζα από τα αυθεντικά κείμενα.

Τι λέει ο άγιος Νικόδημος;

«Δια τουτο και ο θειος Χρυσοστομος, επειδη και εγκαλειτο, διατι δεν εφυλαξε τον αφορισμον οπου εξεφωνησε κατ' αυτου η περι τον Θεοφιλον συνοδος, αλλα ηθετησεν αυτον, προ αλλης συνοδικης εξετασεως, απελογηθη λέγων, ότι δεν επαρασταθη εις την κρισιν ολοτελα, ουτε τας κατηγοριας ηκουσε των κατηγορων του, ουτε παντελως καιρος του εδοθη δια να απολογηθη, καθως και ο οδ΄Αποστολικος διοριζει».

Καταπέλτης, π. Βασίλειε, και ο άγιος Νικόδημος για τον αδίκως «αφορισθέντα» αγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο.

Δεν πειθάρχησε ούτε πρίν από την δίκη και καταδίκη του, ούτε και μετά την επιστροφή του από την α΄εξορία του.

Που βρίσκεις εσύ τα αντίθετα αυτών;

Στο μυθιστόρημα του καθολικού D.ΤRΙΕRΥ;

Τι έτι έχουμε την ανάγκη άλλων μαρτυριών και άλλων επιχειρημάτων;

Περιττεύουν.

Στη συνέχεια όμως, ως επιχείρημα μου φέρνεις και τα συμβάντα με τους Μακρους αδελφούς που τους καταδίκασε αδίκως ο αδίστακτος λιθομανής και κακότατος και μιαιφόνος Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος, με τους εν Αιγύπτω υποτελείς παρομοίους με αυτόν αραβοεπισκόπους του.

Από την πρώτη στιγμή που τον επισκέφθηκαν οι Μακροί αδελφοί, προσπάθησε να είναι πολύ προσεκτικός.

Δεν ήθελε να υποδαυλίση περισσότερο τα πραγματα.

Και ενώ τους προσέφερε αβραμιαία φιλοξενία, δεν επεκοινώνησε εκκλησιαστικά μαζί τους, αφού είχαν καταδικασθεί από μία άλλη δικαιοδοσία.

Αυτό πρώτα σεβάστηκε.

Αλλά και κυρίως, ήξερε πολύ καλά με ποιο θηρίο ανήμερο της Αραβίας ειχε να κάνη.

Ο μανιακός Θεόφιλος που «άλλοτε κιτρίνιζε και άλλοτε κοκκίνιζε και οργή πυρετώδης άστραπτε στα μάτια του» (ΠαλλαδίουP.G. 47,24) ο ίδιος ακολουθούμενος υπό στίφους αθλίων ανθρώπων, μετέβαλε εις ερείπιον το εν Νιτρία μοναστήριον αυτών (P.G. 47, Εισαγωγικα π΄).

Εμεινε στην εκκλησιαστική μας ιστορία, το αποφώλιον αυτό τέρας, ως ανθρωπόμορφο τέρας.

Που και πολλοί σημερινοί προσπαθούν να το ομοιάσουν και να το μιμηθούν.

Εφθανε στο σημείο να χρησιμοποιήση εναντίον κληρικών και λαϊκών, μέχρι και γρονθοκοπήματα, λένε οι ιστορικοί (P.G. 47, σελ.π΄).

Λοιπόν;

Τι άλλο, π. Βασίλειε, ήθελες να κάνη ο ιερός Πατήρ;

Να εκφρασθή εναντίον του σκαιότατου και αγροίκου πατριάρχου Αλεξανδρείας που τους καθήρεσε;

Και άν τόκανε, σκέπτεσαι τι εξελίξεις θα διαγράφονταν;

Να τους πλέξη δημοσίως το εγκώμιο και να προκαλέση την οργή του ανθρωποτέρατος Θεοφίλου;

Εσκυψε και τους ακουσε.

Οταν είδε γονατιστούς ενώπιόν του περίπου πενήντα λόγιους και γηραιούς ασκητές, συγκινήθηκε μέχρι δακρύων, μας λέγει ο Παλλάδιος (P.G. 47,23-24).

Και τους υποσχέθηκε ότι θα αγωνισθή να αναστρέψη τον θυμόν του Θεοφίλου εναντίον τους, αφού καταδικάστηκαν από την ιδικήν του εκκλησιαστική διοίκησι.

Αυτά που γράφει, π. Βασίλειε, το μυθιστόρημα του Γαλλου πολιτικού Α. Thierry με το ελεύθερο νόημα, δεν είναι κείμενο αυθεντικό.

Ώστε σε τέτοια κείμενα αμφιβόλου ιστορικότητος, τεκμηριοποιείς και στηρίζεις την απόφασί σου και δεν κοινωνείς αλλά και πολεμάς, τον κρατερό και χαλκέντερο ομολογητή της Πίστεως Νικόλαο Σωτηρόπουλο;

Ειλικρινά λυπούμαι, π. Βασίλειε.

Αλλά θα ήθελα να σου κάνω και ένα ακόμα ερώτημα.

Πως εσύ, ένας κληρικαϊστής κληρικός, δεν εφαρμόζεις όσα ο επίσκοπος Πατρών εφαρμόζει, αφού εκείνος δεν δίνει καμμία σημασία και περιφρονεί τον ψευτοαφορισμό Σωτηρόπουλου και τον κοινωνεί των Αχράντων Μυστηρίων;

Δεν νομίζεις ότι οφείλεις και σύ να πράξης το ίδιο;

Αυτό δηλαδή που και ο επίσκοπός σου πράττει;

Γιατί διαφοροποιείς εαυτόν;

Σεβαστέ μου π. Βασίλειε.

Ασφαιρα και λιμφατικά είναι τα στοιχεία που μας έφερες για να δικαιολογήσης και να υποστηρίξης τον «αφορισμό» Σωτηρόπουλου.

Σε συμβουλεύω, αδελφέ, να …ανακρούσης πρύμναν.

Και αφού ζητήσης συγγνώμη από τον αγωνιστή και ομολογητή αδελφό εις όσα του καταμαρτύρησες, και εις όσα τον κατηγόρησες και τον έβλαψες, να αρχίσης να τον κοινωνάς των Αχράντων Μυστηρίων του Κυρίου μας, ως επιβράβευσι των αγώνων του υπερασπιζόμενος το Ονομά Του το άγιον, που το καθυβρίζουν «πονηροί και γόητες σφετεριστές των επισκοπικών θρόνων» ή «προβατόσχημοι λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου».

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός έδωκε την εντολήν, να μην «ρίπτομεν τους μαργαρίτας έμπροσθεν των χοίρων».

Χοίροι, πατέρα Βασίλειε, είναι οι αιρετικοί και οι αιρεσιάρχαι της σκολιάς και διεστραμμένης γενεάς μας, και όχι οι υπερασπισταί και οι ομολογηταί του ονόματός Του.

Αναμένω να δώ και να χαρώ τον παλαιόν φίλον και αδελφόν μου, τον π. Βασίλειο Μπακογιάννη, από εδώ και στο εξής, να πράττη τα δέοντα και τα πρέποντα.