Ο
ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΣ
Ομιλία
του κου Οδυσσέα Τσολογιάννη
σε
Ραδιοφωνική Εκπομπή το 1995.
Απομαγνητοφώνηση
από τα 3 βίντεο:
https://www.youtube.com/watch?v=5NpFO_RVNJQ
https://www.youtube.com/watch?v=uiSGv8jiSQw
https://www.youtube.com/watch?v=URNp_WzsD8Q
Φίλοι ακροατές, χαίρετε! Ναι, χαίρετε! Και πάλι χαίρετε, διότι ο Χριστός Ανέστη. Ναι, είναι αλήθεια ότι
ο Χριστός Ανέστη και επλήσθησαν τα σύμπαντα ευωδίας! Και ο θάνατος πέθανε! Και νεκρός δεν υπάρχει πλέον στα μνήματα!
Χαίρετε λοιπόν!
Η χαρά είναι το μήνυμα του κενού τάφου. Αυτή η
χαρά, η χαρά της Αναστάσεως να καλύπτει και να υπερκαλύπτει και να εξαφανίζει
κάθε λύπη και κάθε στεναγμό της
ολιγόχρονης ζωής μας.
«Ανάσταση είναι! Και η ψυχή δε
νοιώθει τώρα μοναχή καθώς εχθές και πρώτα,
κάποιος βαδίζει στο πλευρό, της
απαλαίνει το σταυρό, σπογγίζει τον ιδρώτα…
…πλάκες που στέκατε βαρειές στα
μνήματα και στις καρδιές, σας έσπασε ο
Χριστός μου»! (Γ.Βερίτης).
• Φίλοι ακροατές! Τι λέτε; Εκεί επάνω
στο Σταυρό του Γολγοθά «το θέμα Χριστός» έκλεισε για πάντα;
• ‘Ετσι έλεγαν οι εχθροί Του: “-Πάει και τελειώσαμε με αυτόν, τον
θαυματοποιό, τον υβριστή του Γιαχβέ, τον δημαγωγό και επαναστάτη, τον
απατεώνα”. Χοροπηδούσαν γύρω Του με ικανοποίηση και σίγουροι για το κατόρθωμά
τους του έλεγαν: -Αν είσαι Γιος του Θεού, κατέβα από το σταυρό και τότε θα σε
πιστέψουμε. Έλεγαν ακόμα: “-Τόσο ανόητοι είμαστε και πιστεύουμε σ’ έναν
ηττημένο θεό, σ΄έναν θεό εξουδετερωμένο
από τους ανθρώπους; Αυτός νικήθηκε, τον νικήσαμε εμείς”. Οι Φαρισαίοι του
έλεγαν: “-Τόλμησες και είπες ότι μπορείς να καταστρέψεις και να ξαναχτίσεις τον
Ναό σε τρεις μέρες! Μπρος λοιπόν! Αν μπορείς κάντο να σε δούμε”. Το ίδιο ήταν
και το μοτίβο των ληστών: “ -΄Αν είσαι γιος του Θεού κατέβα από το σταυρό. Αν
δεν μπορείς να σώσεις τον εαυτό σου, τότε τι σόι γιος θεού είσαι;”.
• Μα γιατί κατηγορούμε τους
Φαρισαίους μόνο; Οι Μαθητές Του τι έγιναν; Μα, λαγοί έγιναν! Αρουραίοι έγιναν!
Εξαφανίστηκαν! Κρύφτηκαν σαν πουλιά κυνηγημένα. Δέστε στο Λουκά 24,20 πώς
συζητούν δυο απ΄ αυτούς: “-Τον ακολουθήσαμε! Τον αγαπήσαμε! Τον πιστέψαμε!
Στηριχτήκαμε σ΄ αυτόν. Μα πλανηθήκαμε. Τον σταύρωσαν! Έσβησε! Τώρα είναι ένα
μηδέν. Κρίμα, γιατί ήταν καλός άνθρωπος”.
• Πώς βλέπετε όλες αυτές τις σκέψεις;
Τι λέτε γι΄αυτές τις σκέψεις; Εσείς θα σκεφτόσασταν διαφορετικά; Γραμματείς,
Φαρισαίοι, ληστές, Μαθητές, όλοι σκέφτονταν το ίδιο. Σωστά λοιπόν δεν ήταν όλα
αυτά όπως τα σκέφτονταν, και πλήρως δικαιολογημένα;
Ας δούμε λίγο βαθύτερα το πράγμα:
Πώς περίμεναν τον Χριστό οι Εβραίοι;
Μα, σαν ελευθερωτή τους από τον ζυγό των Ρωμαίων. Από μικρά παιδιά μάθαιναν ότι
ο Μεσσίας θα έρθει σαν πολιτικός ηγέτης, νικητής και τροπαιούχος. Οι
καταπιέσεις από τους Ρωμαίους τους ξυπνούσαν και τους γιγάντωναν το πατριωτικό
τους φρόνημα. Ο πολύς λαός, τον έβλεπε τον Χριστό σαν τη μοναδική ελπίδα τους,
σαν τον υιό του Δαβίδ, σαν ένα πολιτικό ηγέτη, σαν έναν άνθρωπο με εξαίρετες
ιδιότητες και με μοναδικές ικανότητες. Πώς λοιπόν όλοι αυτοί ήταν δυνατόν να σκέφτονταν διαφορετικά; Καλά,
θα μου πείτε: Τα λόγια του Ησαϊα, του παραστατικότατου “πέμπτου Eυαγγελιστού” όπως τον λέμε, δεν τους δίδασκε τίποτα;
Λίγοι, πολλοί λίγοι πρόσεχαν τα λόγια του Ησαϊα. Οι μαθητές Του; Μα, κι αυτοί
ανήκαν σ’ αυτόν το λαό και ασφαλώς ήταν επηρεασμένοι απ’ τις ίδιες αντιλήψεις.
Ο Ίδιος βέβαια τους προετοίμαζε και τους προειδοποιούσε ότι σε λίγο θα τον
σταύρωναν, όμως αυτά δεν τα άκουγαν με ενθουσιασμό. Περίμεναν ότι θα διαψευστεί
και οι φόβοι του ότι θα αποδεικνύονταν, τελικά, αβάσιμοι. Και διαψεύστηκαν οι
ίδιοι! Τι αίσχος! Ο Χριστός στο σταυρό! Τι ξεπεσμός! Γι’ αυτό και
απογοητευμένοι τον παράτησαν και τον εγκατέλειψαν. Όλα όσα σκέφτονταν και
ήλπιζαν μέσα τους έγιναν σκόνη. Τα όνειρά τους έσβησαν, χάθηκαν, διαλύθηκαν,
δεν έγιναν πραγματικότητα. Τι κρίμα αλήθεια, τι κρίμα! Δεν δικαιολογούνταν
λοιπόν όπως σκέπτονταν; Η σημερινή ψυχολογία τί λέγει; Ότι ακούμε όχι αυτό που μας λένε αλλά αυτό
που εμείς περιμένουμε και θέλουμε να ακούσουμε. Έτσι λοιπόν και όσα τους έλεγε
ο Χριστός για τα Πάθη Του και το Σταυρό Του αυτοί δεν άκουγαν τι τους έλεγε!
Είχαν “κουφαθεί” γι’ αυτό και αποδείχτηκαν εντελώς απροετοίμαστοι! Δέστε και τους δυο
μαθητές: Ζητούν πρωτοκαθεδρίες! Τόσο Τον κατάλαβαν! Κι Εκείνος τους
απάντησε: “-Δεν ξέρετε τι ζητάτε”! («οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε» (Μαρκ. 10,38)).
Γι’ αυτό και
διασκορπίστηκαν στους πέντε ανέμους. Έλεγαν: “Κρίμα! Σπαταλήσαμε κοντά του τρία
χρόνια τζάμπα”.
• Όμως φίλοι μου,
ξαφνικά αλλάζει το σκηνικό! Τί συμβαίνει; Μα, τί συμβαίνει; Τι έπαθαν αυτοί οι
“λαγοί” και ξαφνικά έγιναν λιοντάρια ατρόμητα; Μα, έπαθαν ομαδική παράκρουση
και τρέλα; Για δέστε τους: Αψηφούν τους πάντας και τα πάντα! Αδιαφορούν για όλες τις συνέπειες! Ούτε η
πείνα, ούτε η γύμνια, ούτε η δίψα, ούτε οι ταλαιπωρίες, ούτε οι κόποι, ούτε οι
κακοποιήσεις, ούτε οι ξυλοδαρμοί, ούτε οι φυλακίσεις τα βασανιστήρια και ο θάνατος
τους πτοεί! Μα, τί έπαθαν, αλήθεια; Τί συνέβη; Ποιό Γεγονός τους έκαμε άφοβους
και ατρόμητους; Αυτοί φωνάζουν και κηρύττουν ότι o Χριστός ζή και βασιλεύει και θα έρθει πάλι
με δόξα να κρίνη ζώντας και νεκρούς! Ισχυρίζονται ότι τον είδαν, παρουσιάστηκε
μπροστά τους, πρώτα στον Πέτρο, μετά στους Δώδεκα, μετά σε περισσότερους από
πεντακόσιους ταυτόχρονα, έπειτα στον Ιάκωβο, μετά σε όλους τους Αποστόλους,
στους δώδεκα, στους εβδομήντα και τελευταία παρουσιάστηκε και στον Παύλο! Τους
παρουσιάζονταν συνέχεια, τους φανερώνονταν οπτανόμενος επί σαράντα μέρες
συνέχεια και τους μιλούσε για τη Βασιλεία του Θεού (« οἷς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, δι᾿ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ» (Πραξ. 1΄4)).
Απέκτησαν δηλαδή όλοι
τους μοναδική εμπειρία, έγιναν αυτόπται και αυτήκοοι αυτού τους Γεγονότος! Τό
΄ξεραν και το είδαν ότι είχε δικαστεί
και καταδικαστεί σε θάνατο,
σταυρώθηκε, πέθανε, τάφηκε. Και τό ‘ξεραν πολύ καλά αυτό. Και τώρα; Να, τώρα
Τον έβλεπαν συνέχεια μπροστά τους, ζωντανό, ολοζώντανο, άλλοτε δέκα έως δώδεκα
άνθρωποι μαζί, άλλοτε περισσότεροι,
άλλοτε πεντακόσιοι μαζί! Και πολλές
- πολλές φορές, όχι μια και δυο! Και όχι
μόνο για μια στιγμή, έμενε μαζί τους ώρες ολόκληρες! Όχι σαν μια εικόνα ή σαν
μια απλή μορφή ή φάντασμα αλλά ζωντανός, ολοζώντανος, όπως ήταν πριν! Έτρωγε μαζί τους και έπινε, έκανε θαύματα και
τους μιλούσε, τους έλυνε τις απορίες τους! Ζούσαν λοιπόν ένα Γεγονός
χειροπιαστό. Και τότε κατάλαβαν ότι ο Χριστός είναι Ο Ζών Θεός και ο θάνατός Του
επάνω στο Σταυρό δεν ήταν παρά ένας στρατηγικός ελιγμός. Ναι, καλά, πολύ καλά
το ακούσατε, όπως ακριβώς σας το λέγω: Δεν ήταν παρά ένας «στρατιωτικός»
(στρατηγικός) ελιγμός.
• Όμως, φίλοι ακροατές, λέμε αλήθεια ή λέμε
ψέματα στους ανθρώπους ότι ο Χριστός αναστήθηκε; Αν ο Χριστός είναι ψέμα ότι αναστήθηκε,
πρέπει να το διακηρύξουμε αυτό το ψέμα στα πέρατα της Γης και σε όλη την
οικουμένη, παντού. Τι δηλαδή, με ψέματα θα ζούμε; Τι θα πει «έτσι για το
έθιμο»; Αν είναι ψέμα αυτό, τότε θα πρέπει να σβήσουμε τελείως τη μνήμη αυτού
του “απατεώνα”, του Χριστού! Όχι να τη διατηρούμε δυο χιλιάδες χρόνια τώρα! Γιατί
έτσι αποδεικνύουμε αφ’ εαυτών τους εαυτούς μας ηλιθίους! Ναι, είμαστε ηλίθιοι
όταν πιστεύουμε στο ψέμα ότι ένας άνθρωπος “δημαγωγός” και “λαοπλάνος” που
κάποτε πέρασε πάνω από τη Γη πέθανε και αναστήθηκε. Και είμαστε ένα σινάφι
παραμυθάδων, βλασφήμων και παλιανθρώπων που ζούμε εμείς οι ίδιοι με απάτες και
μετά διακηρύττουμε στους άλλους τις απάτες και αυτά τα ψέματα. Θέλετε να το
πούμε και κάπως διαφορετικά; Προσέξτε φίλοι μου: Αν είμαστε ηλίθιοι που πιστεύουμε
στην Ανάσταση, δηλαδή σε μια
“απάτη”, αν είναι απάτη, αν αυτή
αποδειχθεί ότι είναι αλήθεια και όχι απάτη και εμείς δεν πιστεύουμε σ΄ αυτήν
την αλήθεια, θα είμαστε μύριες φορές ηλίθιοι,
που νομίζουμε ότι είναι απάτη!
Έτσι δεν είναι φίλοι μου; Φωτιά ή φως λοιπόν το θέμα μας, που καίει ή
φωτίζει, διαλέγετε και παίρνετε. Αν ακόμα φίλοι μου, αναστήθηκε ο Χριστός, αν
λέγω, αναστήθηκε, αναστατώνεται και αναποδογυρίζει ολόκληρο το Σύμπαν,
ανατρέπονται όλοι οι φυσικοί νόμοι και
όλες οι ιδέες, όλες οι διακηρύξεις, όλες οι φιλοσοφίες, και όλες οι διδασκαλίες
των ανθρώπων αποδεικνύονται ιστορίες πλανών. Δηλαδή φύλλα φθινοπωρινά, και
τίποτα μα τίποτα περισσότερο, που χρειάζονται μάζεμα και κάψιμο σε μια μεγάλη
φωτιά. Αν αναστήθηκε ο Χριστός, τότε, μα τότε πρέπει να πιστέψουμε ότι είναι
Θεός και όλα όσα έλεγε είναι όλα αληθινά! Έτσι δεν είναι; Δηλαδή ότι δεν
υπάρχει πλέον θάνατος και ότι όλοι οι άνθρωποι θ΄αναστηθούν και θα κριθούν για
τις πράξεις τους. Κι ότι υπάρχει η Βασιλεία των Ουρανών. Και η Κόλασις. Όλοι θα
θέλαμε να μην υπάρχει Κόλασις. Όμως, υπάρχει. Αυτό μας το βεβαιώνει ο
αναστημένος Χριστός. Και θα είναι όλα αιώνια, δηλαδή ατέρμονης έκτασης,
απύθμενου βάθους, απέραντης διάρκειας. Παρακαλώ σας φίλοι μου, συλλάβετε το
μεγαλείο των σκέψεων και των συλλογισμών! Είπαμε, το θέμα μας είναι ή φως ή
φωτιά. Θέμα ζωής ή θανάτου. Μή σκεπάζεις την πραγματικότητα με τους θορύβους
της ημέρας και της νυχτός αυτού του κόσμου. Μή καλύπτεις τη γυμνή Αλήθεια με τα
τραγούδια τους χορούς και τα πανηγύρια για να ξεχνάς και να ξεχνιέσαι. Όλα αυτά κάποτε τελειώνουν και στο τέλος
μένει μόνον μία πίκρα. Ίσως γλυκειά πίκρα, αλλά πίκρα. Και όχι μόνον. Αργά ή
γρήγορα μπροστά σου ανοίγεται ένα βάραθρο και ένας γκρεμός και ξαφνικά
εμφανίζεται ένα απειλητικό τρομακτικό κεφάλι με ανοιχτό και τεντωμένο το στόμα
του, να προσπαθεί να σε καταπιεί και να σε καταβροχθίσει. Το όνομά του; Θάνατος. Και συ στέκεσαι άφωνος
και άναυδος, τρεμάμενος και απελπισμένος και δεν έχεις να ψελλίσεις η να πεις
τίποτα! Τι κρίμα! Και το χάος και το
μηδέν απλώνεται μπροστά σου μόνιμο και
εκβιαστικά απειλητικό.
-Φίλε μου, σε προκαλώ να κάτσεις κάτω και να σκεφτείς.
Σκέψου! Σκέψου! Δέν είσαι ζώον, είσαι άνθρωπος, έχεις τη σκέψη κι όχι μόνο το
ένστικτο! Μή φοβάσαι
να σκέφτεσαι. Άμα σκέφτεσαι
σημαίνει ότι ψάχνεις. Και άμα ψάχνεις θα βρεις. Αρκεί να ψάχνεις σωστά. Και άμα
βρεις, θα βρεις το παν! Και αν δε βρεις, δεν έχεις να χάσεις τίποτα! Μάλλον θα
κερδίσεις πολλά διότι θα γίνεις σοφότερος και πιο προσγειωμένος, που κι αυτά θα
σε βοηθούν παντού, ίσως κάποτε και στο να βρείς. Λοιπόν, σκέψου:
• Αν λύσω όλα τα προβλήματα του
κόσμου, δεν λύσω όμως το πρόβλημα του θανάτου, και τώρα πεθαίνω, τί έχω να
ωφεληθώ; Τίποτα!
• Αν αγνοήσω τα προβλήματα όλου του κόσμου
και λύσω το πρόβλημα του θανάτου, και τώρα πεθαίνω, τί έχω να χάσω; Τίποτα! Τί
έχω όμως να κερδίσω; Μα, τα πάντα!
• Λοιπόν; Πρέπει να λύσω οπωσδήποτε
το ερώτημα: Υπάρχει τίποτα μετά θάνατον;
• Και πού θα το ψάξω; Μα, ασφαλώς στην πηγή! Και στην Ιστορία.
Διότι η Ιστορία είναι ζωή. Και η ζωή δεν σβήνει με τίποτα, διαλαλεί και
διακηρύττει την αλήθεια της παντού και πάντοτε:
• Αν ο Χριστός αναστήθηκε εν νεκρών, θα είναι
Θεός και ότι, θα αναστηθούμε και εμείς!
και ό,τι λέγει, θα είναι θείον, άρα η Αλήθεια! Και εμείς, όπως λέει και το “σποτ” της εκπομπής μας πρέπει να ζούμε την αλήθεια,
να εγκολπωνόμαστε, να ενστερνιζόμαστε, να φλογιζόμαστε, να βιούμε ολοκληρωτικά, να “χωνόμαστε” μέσα στην
αλήθεια και να “κατατρώγουμε” την
αλήθεια, δηλαδή να ζούμε ολόκληρη την
αλήθεια.
• Αν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, φίλοι
μου, και επομένως δεν μου έλυσε το πρόβλημα του θανάτου, γιατί να πιστέψω σ’
αυτόν; Να πιστέψω σε μια πελωρίων
διαστάσεων απάτη και σε έναν απατεώνα κολοσσιαίας και απροσμέτρητης ολκής;
Ποιος από τους ανθρώπους το θέλει αυτό; Για να ζούμε με κάποιο
“πραϋντικό χαμομήλι”; Για να παίρνω το “ναρκωτικό” μου και να αισθάνομαι απλώς
ευχάριστα και παρηγορητικά και να χαμογελώ ψευδαισθησιακά; Ή να μάθω την αλήθεια της υπάρξεώς μου και
την αλήθεια αυτού του κόσμου και κυρίως την αλήθεια του επέκεινα κόσμου;
Λοιπόν;
