ΕΝΟΧΛΗΣΗ ΤΗΣ ΡΟΥΜΑΝΙΚΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΑΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

ΕΝΟΧΛΗΣΗ ΤΗΣ ΡΟΥΜΑΝΙΚΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΑΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΕΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού

=====

Στο «Φως Φαναρίου» διαβάζουμε Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Ρουμανικού Πατριαρχείου της 24.9 ε.έ. Αιτία η οργάνωση στο Λόφο του Πατριαρχείου στο Βουκουρέστι, στις 30 λήξαντος μηνός, διαμαρτυρίας από Ορθόδοξους κληρικούς, μοναχούς και λαϊκούς. Η διαμαρτυρία στρεφόταν  κατά της «Συνόδου» του Κολυμβαρίου. Ο βοηθός του Πατριάρχου Δανιήλ Θεοφιλέστατος κ. Βαρλαάμ προσπάθησε τότε ανεπιτυχώς να δικαιολογήσει τη στάση της Ρουμανικής Εκκλησίας χωρίς να πείσει εις το παράπαν τους παρευρισκομένους. Κατά την Ανακοίνωση, όλοι αυτοί που αρνήθηκαν να δεχθούν τις απαράδεκτες αποφάσεις του Κολυμβαρίου είναι «ανυπότακτοι κληρικοί και αντικανονικοί, ανυπάκουοι και ασταθείς μοναχοί, οι οποίοι δεν μένουν στα μοναστήρια, σύμφωνα με τα μοναχικά διατάγματα και ορισμένοι λαϊκοί, που επηρεάζονται αρνητικά από εκείνους». 

Εν πρώτοις, σιωπηρά αλλά ξεκάθαρα μας λέει η Ανακοίνωση ότι το μόνο που έχουν να κάνουν οι Ορθόδοξοι χριστιανοί, το πλήρωμα της Εκκλησίας, είναι να υπακούσουν τυφλά, απολύτως και άνευ αντιρρήσεως σε ό,τι αποφασίστηκε στο Κολυμβάριο! Μα καλά, δεν άκουσαν, ούτε πληροφορήθηκαν ότι, κατά την πατριαρχική απόφαση του 1848, οι συνοδικές αποφάσεις για να αποκτήσουν ισχύ πρέπει να υιοθετηθούν από το πλήρωμα της Εκκλησίας; Δεν γνωρίζουν ότι πολυάνθρωπες Σύνοδοι, όπως η ληστρική της Εφέσου του 449, ή της Ιερείας του 754, της Φερράρας – Φλωρεντίας του 1437/38 απορρίφθηκαν από το λαό του Θεού λόγω του αιρετικού τους φρονήματος και βρέθηκαν στα αζήτητα της Ιστορίας; Δεν μπορεί να χωνέψει η Ανακοίνωση οιανδήποτε κριτική και κατακεραυνώνει τους πιστούς που ύψωσαν, ως όφειλαν, φωνή διαμαρτυρίας, λέγοντας ότι «κρίνουν και συκοφαντούν τους ιεράρχες» και ότι «δεν βρίσκονται υπό την καθοδήγηση του Πνεύματος του Χριστού»!!! 

Επιτέλους! Έχουν κυκλοφορήσει οι αποφάνσεις της «Συνόδου» του Κολυμβαρίου, στις οποίες μεταξύ άλλων, οι αιρετικοί δεν αναφέρονται καν σαν έννοια και μετονομάσθηκαν, μάλλον μετεμορφώθηκαν οβιδιακώς σε «ετερόδοξες Εκκλησίες». Είναι συκοφαντία και κριτική ότι έτσι ψήφισαν οι πλείστοι των 159 ιεραρχών (όχι σχεδόν 200, όπως παραπληροφορεί η Ανακοινωση) με  επαινετή εξαίρεση 4 επισκόπους της Κύπρου,τον μητροπολίτη Ναυπάκτου και 17 Σέρβους επισκόπους; Δυστυχώς οι 24 Ρουμάνοι επίσκοποι και ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ρουμανίας ψήφισαν απαξάπαντες υπέρ.

Ποια Σύνοδος ονόμασε στο παρελθόν τους αιρετικούς «ετερόδοξες Εκκλησίες»; Ακολούθως η Ανακοίνωση μιλά για «συνεργασία κοινωνικού, φιλανθρωπικού και πολιτιστικού χαρακτήρα με τους άλλους χριστιανούς». Όμως τα πράγματα δεν έχουν ως ισχυρίζεται ο συντάκτης της Ανακοίνωσης. Εδώ και καιρό οι οικουμενιστικές ασχημίες, ήγουν οι ασταμάτητες συμπροσευχές με αιρετικούς όλων των αποχρώσεων δίνουν και παίρνουν. Είναι όλα αυτά τα τερτίπια,που απαγορεύονται από τη Γραφή και τους Ιερούς Κανόνες συνεργασία πολιτιστικού, φιλανθρωπικού ή κοινωνικού χαρακτήρα; 

Φαντασθείτε να τα έβλεπε όλα αυτά τα «κατορθώματα» ο μεγάλος Γέροντας της Ρουμανικής Εκκλησίας π. Κλεόπας Ηλίε! Ξέρετε πώς χαρακτήρισε κάποιο Ρουμάνο επίσκοπο ονόματι Ατανάς (Αθανάσιο) που εξόμωσε κι έγινες Ουνίτης; -«Ατανάς; Μάλλον Σατανάς». Ο γράφων ήταν παρών και το βεβαιώνει.

Η ΣΥΜΠΡΑΞΙ ΤΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΤΟΥ ΘΗΡΙΩΔΟΥΣ ΚΑΙ ΑΘΥΡΟΣΤΟΜΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΙΚΑ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΩΝ ΤΑΝΚΣ.

Αναμνησι παλαιων ημερων και Αγωνων.
===========================

Η ΣΥΜΠΡΑΞΙ ΤΟΥ ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ ΤΟΥ ΘΗΡΙΩΔΟΥΣ ΚΑΙ ΑΘΥΡΟΣΤΟΜΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΙΚΑ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΩΝ ΤΑΝΚΣ.

O μητροπολιτης Αθηνων Ιερωνυμος Λιαπης, πρωην μητροπολιτης Θηβων, ειναι σε μας γνωστος και του ειμαστε και εμεις γνωστοι.
Οσα κατα καιρους γραφαμε εναντιον ενοχων επισκοπων της προσφατης Εκκλησιαστικης μας ιστοριας, ...επιαναν και τον κ. Ιερωνυμο αφου και ο ιδιος συμμετειχε και συνεπραττε ειτε φανερα, ειτε υπογεια, σε ολες σχεδον τις αντικανονικες και παρανομες πραξεις, ειτε του Κακοτατου Σεραφειμ Τικα, ειτε του διπλοπροσωπου Χριστοδουλου. 
Και ετσι καταφερε να αναρριχηθη στον θρονο των Αθηνων με υπερεξουσιες που ο ιδιος υπερφορτωσε στον εαυτο του(χωρις να τις εχει), τηρωντας μια τακτικη ενος υπερδικτατορα μεσα στην Εκκλησια.
Και οι επισκοποι τον αφησαν ασυδωτο να αλωνιζη και εξ αιτιας του χαθηκαν ολες οι μαχες της Εκκλησιας.
Ψηφισθηκε ο νομος των Κανιβαλικων μεταμοσχευσεων και εις αυτο το καθημερινο μακαβριο εγκλημα, κατεστησε την Εκκλησια συνενοχη των εγκληματικων αυτων και βαρβαρων πραξεων.
Ψηφιστηκε το αντιρατσιστικο νομοσχεδιο και εκει τηρησε  την... σιωπηλη συμφωνια.
Ψηφιστηκε ο νομος της ομοφυλης συμβιωσης και δεν διαμαρτυρηκε ουδεις. 
Ψηφιστηκε η καταργησι της Κυριακης αργιας, που θεσπισθηκε απο τον Μεγα Κωνσταντινο περι το 300 μ.χ. και αυτο συνεβη, οχι απο τους φανερους αθεους (οπως τους κατηγορουν) βουλευτες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλα απο τους αδηλους και κρυφους αθεους και υποκριτες σαμαραδες της επαρατης και καταστροφικης δεξιας του Μητσοτακη, του Σαμαρα και του Βενιζελου, χωρις να ακουστη ουτε ενα δεσποτικο οχι.
Ψηφιστηκαν και ενα σωρο αλλα αντιευαγγελικα και αντεθνικα νομοσχεδια και δεν επεσε ουτε μια ...ντουφεκια απο την επισημη σημερινη διοικουσα Εκκλησια.
Φυλακες και φρυκτωροι των ιερων και των οσιων της Εκκλησιας ειναι αυτες οι αυτοκρατορικες μουμιες, ή αποτελουν...πραγματικες μουμιες και πιθηκανθρωπους της πολιτικης σαββουρας της εποχης μας;  
Απαντηστε εσεις.
Οταν το ζητημα των Λαρισαϊκων βρισκονταν στο ζενιθ και ειχαν εκδοθη οι αποφασεις του Συμβουλιου της Επικρατειας που δικαιωναν  τους 3 εναπομειναντες μητροπολιτες, ο αρχιεπισκοπος των ΤΑΝΚΣ Σεραφειμ Τικας, εστειλε( σκοπιμα και για την κωλυσιεργια του ζητηματος), σαν εξαρχο  στη Λαρισα τον κ. Ιερωνυμο Λιαπη, ο οποιος ωφειλε να μεταφερη στην συνοδο την θελησι του πιστου λαου, που δεν ηταν αλλη παρα η επανοδος του Ηγαπημενου των Ποιμεναρχου του Αγαθοτατου ΘΕΟΛΟΓΟΥ, αλλα σεβομενοι και τις Αποφασεις του Ανωτατου Δικαστηριου της Χωρας μας να τις εφαρμοσουν χωρις καμμια αντιλογια.
Ομως, ετσι  ακριβως διαμορφωθηκε η καταστασι;
Οχι ασφαλως αλλα οπως το ηθελαν τα φθονερα και θηριωδη αισθηματα τους. 
Ο ιστολογος της ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, συμμετειχε ψυχη τε και σωματι στον ιερο Αγωνα των ευσεβων ανθρωπων της Λαρισας, στον οποιο συμμετειχε, αλλα και συνεχιζει να συμμετεχει παντοτε και ο αρχιμανδριτης πατηρ Ευθυμιος Τρικαμηνας με ελαχιστους αλλους ιερεις, διωκομενος και συγκακουχουμενος με τον πιστο λαο, συλληφθεις ατελειωτες φορες απο τα οργανα της Πολιτειας στα αστυνομικα τμηματα και στα κρατητηρια.
Ο Ιερωνυμος Λιαπης επαιξε ρολον Πιλατου στο εκκλησιαστικο προβλημα της Λαρισας, μαλλον και Ηρωδου και Αννα και Καϊαφα....και Χιτλερ και Σταλιν...
Μεχρι και στον τελευταιο απο τους δωδεκα δεν παραχωρησε τον θρονο του, δηλαδη στον λογιο μοναδικο επιζωντα μητροπολιτη Αττικης και Μεγαριδος κ. ΝΙΚΟΔΗΜΟ, ουτε για μια ημερα, ουτε για μια ωρα, ετσι για να κλειση η πολυχρονια αυτη πληγη απαξ και διαπαντος.
Επικρατησε η κακια και η λυσσαλεα εμπαθεια και αφιλαδελφεια και ετσι η πληγη εμεινε για παντα ανοικτη.
Και ο συνενοχος και μεγαλος ενοχος Ιερωνυμος Λιαπης, κατοπιν μας εμφανισθηκε σαν αγνη και...παλευκη περιστερα!!!αφου εγκατεστησε στον θρονο Νικοδημου εναν νεο χυδαιο τυχοδιωκτη μοιχεπιβατη.
Και ουτε γατα, ουτε ζημια... Ετσι νομιζει ο αξιοθρηνητος οτι ξεπλυθηκε απο το αιμα του εγκληματος και ξεχαστηκε μια για παντα.
Ομως παρεβλεψε, οχι μονο την εντροπη των ανθρωπων, αλλα και τον φοβο του Θεου που κατεγραψε τις καταχθονιες αυτες πραξεις του και θα υποστη θαττον ή βραδιον, την τρομερα δικαιοσυνη Του.  
Δηλαδη εσεις ποιον αλλον, διαφορετικον ρολον θα περιμενατε να παιξη στην πολυχρονια αυτη ανοικτη πληγη;
Σεβασμο στις Δικαστικες αποφασεις ή σεβασμο της θελησης του λαου του Θεου;
Τον λαο τον θελουν οι αρχιερεις, ναι, αλλα μονο για να γεμιζη τα παγκαρια και τους περιφερομενους δισκους με αργυρια. 
Γνωριζε πολυ καλα ο θηριωδης Σεραφειμ ποιον εστελνε στην Λαρισα.
Τον καταλληλοτερο ανθρωπο του, ομοιο του σε καταβολες και σε αισθηματα, αφιλαδελφα και μισανθρωπα και απανθρωπα αισθηματα, οπως εκ των υστερων αποδειχθηκε. 
Διαβαστε λοιπον τα παρακατω κειμενα και βγαλτε τα συμπερασματα σας.





   Και ενα παλαιοτερο του 1989 κειμενο για το ιδιο ζητημα, το εκκλησιαστικο της Λαρισας.

Κριτικὴ ἐπὶ τῶν τελικῶν κειμένων τῆς λεγομένης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Κρήτης (Α´ Μέρος)

Κριτικὴ ἐπὶ τῶν τελικῶν κειμένων τῆς λεγομένης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Κρήτης (Α´ Μέρος)

Ἐπιφάνιος μοναχὸς Καψαλιώτης- Ἅγιον Ὄρος

Ἡ παροῦσα ἐργασία εἶναι ἀποτέλεσμα προσευχῆς καὶ μελέτης,ἐπὶ τῶν τελικῶν κειμένωντῆς λεγομένης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου (εἰς τὸ ἑξῆς ΑκΜΣ). Παραδίδουμε στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ πρὸς κρίσιν καὶ ἐνημέρωσιν,  τὸ α´ μέρος της, ἐνῶ συντόμωςθὰ ὁλοκληρωθεῖ καὶ τὸ β´ μέρος ἀποκλειστικῶς ἀναφερόμενο στὸ ἓκτο κείμενο τῆς ἐν λόγῳ συνόδου, αὐτὸ περὶ τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τοὺς ἐκτὸς αύτῆς ἑτεροδόξους.

Εἰσαγωγή

Ἔχοντας ὁλοκληρωθεῖ οἱ ἐργασίες τῆς λεγομένηςΑκΜΣ,ἂμεσα ἐξεδόθησαν καὶτὰ τελικάτης κείμενα,ὁπότε καὶπαρεδόθησαν στὸ ὀρθόδοξο κριτήριο τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, οὕτως ὥστε νὰ κριθοῦν ἐπὶ ὀρθοδοξίᾳ ἢ κακοδοξίᾳ.Ὁ ἁγιορειτικὸς μοναχισμὸς καλεῖται νὰ τοποθετηθεῖ ἐπ᾽ αὐτῆς, μετά τῆς δεούσης προσοχῆς, λαμβάνων ὑπ᾽ὄψιν τόσο τὴν κρισιμότητα τῆς στιγμῆς ὅσο καὶ τὴ σημασία ποὺ ἡ σύνοδος θὰ ἔχει γιὰ τὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.Σὺν Θεῷ καὶ ὑπὸ τὸ ἀγλαὸν φῶς τῆς χιλιοχρόνου ὀρθοδόξου ὁμολογιακῆςἁγιορειτικῆς παραδόσεως, μὲ τὸ παρὸν κείμενο[1] θὰπροσπαθήσουμε νὰ ἐξετάσουμε τὰ σημεῖα ἐκεῖνα ποὺ χρήζουν προσοχῆς, βάσει τῶν ὁποίων θὰ ἀξιολογηθεῖ καὶ σύνολη ἡ σύνοδος, τὸ ἐάν δηλαδὴ εἶναι ἑπομένη τοῖς ἁγίοις πατράσι ἢ ὄχι.

Ἡ διαχρονικὴ ἐμπέδωσις καὶ βίωσις τῆς ἀποστολικῆς Παραδόσεως συνιστᾶ πρώτιστα ἐμπειρικό-χαρισματικὸ γεγονὸς καὶ ἐνῶ διακρίνεται σὲ θεωρία καὶ πράξη, ἐν τούτοις συναπαρτίζει τὸ ὅλον τῆς ἁγιοπνευματικῆς μαρτυρίας τοῦ ἀενάως ἱερουργουμένου Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Συνέχεια τῆς ἀποστολικῆς Παραδόσεως δὲν νοεῖται ἔξω καὶ πέρα ἀπὸ τὰ ὅρια ποὺ τὰ αὐθεντικὰ ἐκμαγεῖα τοῦ Πνεύματος, οἱ θεοφόροι Πατέρες ἔθεσαν. Ἤδη κατὰ τὸ 4^ο αἰῶνα, καὶ ἐνῶ ἡ Ἐκκλησία ἐχειμάζετο ὄχι ἁπλῶς ὑπὸ μίας ἀκόμη αἱρέσεως, διότι ἕως τότε δεκάδες αἱρέσεων ἤδη εἶχαν ἀναφανεῖ, ἀλλὰ κυριολεκτικῶς ὑπὸ μίας λαίλαπαςπελωρίων διαστάσεων, ὅπου ἔφτασε τὴν παρουσία τῶν ὀρθοδόξων νὰ περιορίζεται κυριολεκτικὰ σὲ μία χούφτα ἀνθρώπων, “εὑρέθη ἄνθρωπος ἀπὸ Θεοῦ” ὁ ὁποῖος,“ἔστη ἀνὰ μέσον τῶν τεθνηκότων καὶ τῶν ζώντων καὶ ἐκόπασεν ἡ θραῦσις”(Ἀριθμ. 16,48)· καὶ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος ἦταν ὁ Μέγας Βασίλειος ὁ στῦλος καὶ τὸ ἑδραίωμα τῆς ἀληθοῦς πίστεως τῶν ὀρθοδόξων. Στὰ δογματικά του κείμενα, καθὼς καὶ στὶς πολυάριθμες ἐπιστολές του ἐπεσήμαινε διαρκῶς τὸν ἀποστολικὸ καὶσωτηριώδη χαρακτήρατῆς Παραδόσεωςκαὶ τὴν ἐμμονὴ σ᾽αὐτήν[2],ποὺ ἀποτελεῖ καὶ τὴ μοναδικὴ ἐγγύησητῆς “ἐκ δυνάμεως εἰς δύναμιν” ἁγιοπνευματικῆς πορείας συνόλου τῆς ἐπὶ τῆς γῆς Ἐκκλησίας.

            Ὄντας ἀδύνατον νὰ ἀναπτυχθεῖ ἐδῶ τὸ μεῖζον καὶ κεφαλαιώδους σημασίας ζήτημα τοῦ ἀρρήκτου συνδέσμου ἁγιότητος καὶ ἁγιοπνευματικῆς μαρτυρίας καὶ Παραδόσεως, καθίσταται σαφὲς ὅτι θεολογικὲς θέσεις, ἀπ᾽ὅπου καὶ ἂν προέρχονται αὐτές, ἀκόμη καὶ ἀπὸ γενικὲς συνόδους, κρίνονται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνον ὑπὸ τὸ φῶς τῆς διαχρονικῆς ἀποστολικοπαραδότου ἁγιοπνευματικῆς μαρτυρίας τῶν θεοφόρων ἁγίων Πατέρων, τῶν μόνων αὐθεντικῶν ἐκφραστῶν, λόγῳ καὶ ἔργῳ, τῶν ἀποστολοδέκτων πυρίνων γλωσσῶν τῆς Πεντηκοστῆς. Ὀφείλει ἐδῶ νὰ τονισθεῖ ἡ βαθεῖα ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας:  Ἁγία Παράδοσις καὶ ἁγιασμὸς εἶναι στοιχεῖα ἀλληλένδετα, καθώς ὁ ἁγιασμὸς ἑκάστου συντελεῖται ἀποκλειστικῶς ἐν τῷ πλαισίῳ τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως.

Ὁ χαρακτήρας καὶ τὸ κῦροςτῆς ΑκΜΣ

Βάσει τοῦ προσυμπεφωνημένου κανονισμοῦ τῆς ΑκΜΣ στὸ Σαμπεζύ, ἄρθο 13 παράγραφος 2,οἱ ὑπογεγραμμένες ἀποφάσεις τῆς ΑκΜΣ ἔχουν ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΥΡΟΣ. Τί σημαίνει αὐτό; Ἁπλᾶ ὅτι εἶναιὑποχρεωτικὲς γιὰ ὅλες τὶς τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ὡς θὰ συνέβαινε ἐὰν ἦταν τῷ ὄντι Οἰκουμενικὴ ἡ ΑκΜΣ. Παρότι οἱ ἴδιοι οἱ διοργανωτὲς τῆς ΑκΜΣ, προεξάρχοντος τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου (προστεθέντος, διαρκοῦντος τῆς συνόδου,καὶ τοῦ Ἀλεξανδρείας Θεοδώρου) ἀρνοῦνται -πλέον- τὸν χαρακτηρισμό “Οἰκουμενικῆς” ἐπὶ τῆς ΑκΜΣ, λόγῳ τῆς μὴ συμμετοχῆς τῆς (ψευδο)ἐκκλησίας τῆς Ρώμης(!), παρ᾽ὅλα ταῦτα καὶ μόνη ἡ ἀναφορὰ περὶ τοῦ ὑποχρεωτικοῦ τῶν ἀποφάσεων τῆς προσδίδει, καὶ συμφώνως πρὸς τὰ ὀρθοδόξως κρατοῦντα, οἰκουμενικὸν κῦρος.

            Παρενθετικῶς, ἀξίζει νὰ τονισθεῖ ὅτιἐξαρχῆς ὁχαρακτήρας τῆς ΑκΜΣ προσδιοριζόταν ὡς οἰκουμενικός. Ἡ ἴδια ἡ ἰδέα περὶ συγκλήσεως Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀποτελεῖ ἀπότοκο τοῦ καταστροφικοῦ γιὰ τὴν ὀρθόδοξο ἑνότητα, ἀποκληθέντος “Πανορθοδόξου Συνεδρίου” τοῦ γενομένου ἐν Κωνσταντινουπόλει κατὰ τὸ ἔτος 1923, ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ κατεγνωσμένου ὡς μασόνου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Μελετίου τοῦ Δ´^[3]. Τὸ ὅραμα τῆς οἰκουμενικῆς συνεχίστηκε μετ᾽ἐπιτάσεως καὶ ὑπὸ τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα ὁ ὁποῖος ἐπανειλημμένως ἀναφερόταν ρητῶς στὴν ἀνάγκη συγκλήσεως· ἐνδεικτικὰ στὴν ἐγκύκλιο τοῦ 1951έξήγγειλε τὴν πρόθεση συγκλήσεως «Μεγάλης Οἰκουμενικῆς Συνόδου» ὅταν ἡ χρονικὴ στιγμὴ θὰ ἐκρίνετο κατάλληλος[4].Ἐδῶ νὰ προστεθεῖ, ὅτι ἡ ὀνομασία τῆς συνόδου ὡς Ἁγίας καὶ Μεγάλης, χρησιμοποιήθηκε μ᾽εὐθεῖα ἀναφορὰ στὸ τρόπο ποὺ οἱ Οἰκουμενικὲς σύνοδοι κατὰ τὸ παρελθὸν ὀνόμαζαν ἑαυτές· ἦταν οἱ ἑπόμενες ποὺ τελικὰ τοὺς ἀπέδιδαντελεσιδίκωςοἰκουμενικὸν κῦρος[5].

            Ἀξίζει πάντως νὰ σημειωθεῖ καὶ κάτι ἀκόμα. Ἡ λεγομένη ΑκΜΣ, διὰ στόματος ἀρχιερέων καὶ λοιπῶν συμμετασχόντων, μετὰ τὀ πέρας τῶν ἐργασιῶν της (δὲν τολμήθηκε πρίν), ἀπεκλήθηὡς “ἡ Β´ Βατικανὴ σύνοδος” τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς τὸ ἀντίστοιχο δηλαδὴ τῆς τελευταίας οἰκουμενικῆς συνόδου (21^ης) τοῦ παπισμοῦ, ἡ ὁποία δημιούργησε τεράστιες ἀναταράξεις στοὺς κόλπους του, ἐπιφέροντας ἀλλαγὲς τέτοιας σημασίας[6]ὥστε νὰ χαρακτηρισθεῖ, ἐκ τῶν ἰδίων τῶν πρωταγωνιστῶν της,ὡς τέμνουσα τὴν ἱστορία τῆς “ἐκκλησίας” στὴν ἐποχὴ πρὶν καὶ μετὰ τὴν σύνοδο.Αὐτὸ ποὺ εἶναι ἐνδιαφέρον καὶ μᾶς ἀναγκάζει νὰ κάνουμε ἀναφορὰ στὴνσύνοδο τοῦ παπισμοῦ εἶναι οἱμεθοδολογικὲς ὁμοιότητεςτῆς ΑκΜΣ πρὸς αὐτήν.Ἔτσι“γιὰ τὴν σύγκληση μιᾶς Πανορθοδόξου Συνόδου, εἶναι εὐρέως γνωστὸ πὼς ὁ τρόπος ἐργασίας τῆς Β´ Βατικάνειας Συνόδου χρησίμευσε κατὰ κάποιον τρόπο ὡς πρότυπο γιὰ τὶς διαδικασίες αὐτές.”[7]. Πράγματι, ἡ Διορθόδοξη Προπαρασκευαστικὴ Ἐπιτροπή, οἱ Προσυνοδικὲς Πανορθόδοξες Διασκέψεις, ἡ διαρκὴς Γραμματεία γιὰ τὴν Προπαρασκευὴ τῆς Συνόδου,καθὼς τέλος ὁ τρόπος ἑτοιμασίας καὶ ἐπεξεργασίας τῶν κειμένων τῆς ΑκΜΣ, ΟΛΑ ἀπηχοῦν τὸ τρόπο λειτουργίας τῆς Β´ Βατικανῆς[8].

Τὰ κριτήρια οἰκουμενικότητος κατὰ τὴν ὀρθόδοξο κανονικὴ παράδοση

            Ὁ ἐξ ἀρχῆς προσδιορισμὸς τῆς ΑκΜΣ ὡς οἰκουμενικῆς (κυριολεκτικὰ μέχρι τὴν τελευταία στιγμὴ πρὸ τῆς συγκλήσεώς της), σὲ συνάρτηση πρὸς τὸὑποχρεωτικὸν διὰ πάντας τῶν ἀποφάσεών της,τὴν κατατάσσει ἑπομένως στὶς συνόδους μὲ ἀπαίτηση οἰκουμενικοῦ κύρους.

Ἐφ᾽ὅσον λοιπὸν ἔχουν ἔτσι τὰ πράγματα, ἂς στραφοῦμε στὸν μέγα ἁγιορείτη καὶ κανονολόγο τῆς Ἐκκλησίας,ὅσιο Νικόδημο,γιὰ νὰ δοῦμε τί λέει σχετικὰ περὶ τῶν ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ ἀναγνώρισης μιᾶς συνόδου ὡς οἰκουμενικῆς:

α) ἡ σύνοδος ὀφείλει νὰ συγκαλεῖται ὄχι ἀπὸ κάποιον πατριάρχη ἀλλὰ “διὰ προσταγῶν Βασιλικῶν”,κάτι τὸ ὁποῖο σήμερα εἶναι ἀνέφικτο καὶ ἑπομένως ἀνενεργὸ δίχως περαιτέρω θεολογικὲς ἐπιπλοκές,

β) πρέπει νὰ γίνεται “ζήτησις περὶ πίστεως καὶ ἀκολούθως νὰ ἐκτίθεται ἀπόφασις καὶ ὅρος δογματικός”,

γ) ὀφείλουν, “νὰ ᾖναι πάντα τὰ ἐκτιθέμενα παρ᾽αὐτῶν δόγματα καὶ οἱ κανόνες, ὀρθόδοξα εὐσεβῆ καὶ σύμφωνα ταῖς Θείαις Γραφαῖς, ἢ ταῖς προλαβούσαις Οἰκουμενικαῖς συνόδοις.” καὶ προσθέτει ὁ ὅσιος Νικόδημος τό “πολυθρύλλητον”, ὅπως λέει, ἀξίωμα τοῦ ἁγ. Μαξίμου, ὅτι: “ Τὰς γενομένας συνόδους, ἡ εὐσεβὴς πίστις κυροῖ ”, καὶ πάλιν, “ἡ τῶν δογμάτων ὀρθότης κρίνει τὰς συνόδους.”,

δ) τέλος ὀφείλουν, “νὰ συμφωνήσουν καὶ νὰ ἀποδεχθοῦν τὰ παρὰ τῶν Οἰκουμενικῶν συνόδων διορισθέντα, καὶ κανονισθέντα ἅπαντες οἱ ὀρθόδοξοι Πατριάρχες καὶ Ἀρχιερεῖς τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, εἴτε διὰ τῆς αὐτοπροσώπου παρουσίας αὐτῶν, εἴτε διὰ τῶν ἰδίων τοποτηρητῶν, ἢ καὶ τούτων ἀπόντων, διὰ γραμμάτων αὐτῶν.”[9].

Τὰ ἀνωτέρω ὀφείλουννὰ ἀποτελέσουν τὸν ὁδηγὸστὴν τελικὴ ἀξιολόγηση τόσο περὶ τοῦ οἰκουμενικοῦ-πανορθοδόξου χαρακτήρα τῆς ΑκΜΣ, ὅσο καὶ περὶτοῦκατὰ πόσονἀποτελεῖ ὂντως συνέχεια τῶν πρὸ αὐτῆς Οἰκουμενικῶν Συνόδων, κατὰ τὴν πίστιν.

            Κατ᾽ἀρχὰς γεννᾶται τὸ ἐρώτημα, ἐὰν καὶ κατὰ πόσον πληροῦται ὁ ὅρος ἀπαίτησις τοῦ κανονισμοῦ γιὰ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΚΥΡΟΣ τῆς συνόδου. Ἡ μόνη δυνατὴ ἀπάντηση εἶναι ΟΧΙ, καὶ ἐξηγούμαστε:

Ἀπουσίαζαν ὡς γνωστὸν τέσσερεις τοπικὲς Ἐκκλησίες· ἀπὸ αὐτὸ καὶ μόνον αἵρεται ὁ πανορθόδοξος-οἰκουμενικὸς χαρακτήρας της[10]· ἐδῶ νὰ παρατηρήσουμε ὅτι διὰ χειλέων ἐπισκοπικῶν, ἐλέχθη ὅτι τοῦτο δὲν συνιστᾶ πρόβλημα καθότι καὶ στὴ Γ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο ἀπουσίαζε ἡ Ἐκκλησία Ἀντιοχείας, ὅμως ἡ Σύνοδος παρ᾽ ὅλα ταῦτα, λειτούργησε ὡς Οἰκουμενική! Ὅπως πάντα οἱ οἰκουμενιστὲς διαστρέφουν τὴν ἀλήθεια λέγοντας τὰ πράγματα μισά: ἡ Ἐκκλησία Ἀντιοχείας καὶ ὁ Πατριάρχης της Ἰωάννης, ἔχοντες παρεξηγήσει τὴ θεολογία τοῦ ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, ἀντιδρῶντας καὶ στὴ καθαίρεση τοῦ Νεστορίου, ἐδημιούργησαν ἀντισύνοδο μαζὺ μὲ ἄλλους, ὄντως νεστοριανούς, ἐπισκόπους οἱ ὁποῖοι ἀποκήρυξαν τὴ Σύνοδο τῶν ἁγίων Πατέρων τῆςἘφέσου, κατεδίκασαν τὶς ἀποφάσεις της καὶ καθαίρεσαν τὸν ἅγιο Κύριλλο καὶ τὸν ἐπίσκοπο Ἐφέσου Μέμνωνα! Ἀντιστοίχως ἡ ἁγία Σύνοδος ἔθεσε σὲ ἀργία τὸν Ἰωάννη Ἀντιοχείας καὶ κήρυξε ὡς ψευδοσύνοδο τὴν σύναξή τους. Τελικὰ μετὰ ἀπὸ ἕνα περίπου χρόνο ἐλύθησαν οἱ παρεξηγήσεις καὶ ἡ Ἀντιόχεια ἀποδέχθηκε τὴν Σύνοδο τῆς Ἐφέσου ὡς ὅντως Ἁγία καὶ Οἰκουμενική. Οὐδεμία λοιπὸν σχέσις μὲ τὰ λεχθέντα ὑπὸ τῶν οἰκουμενιστῶν!

Ὁ προβληματικὸς χαρακτήρας τοῦ Κανονισμοῦ τῆς ΑκΜΣ:οἱ ἐκκλησιολογικὲς συνέπειες.

Ἔρημος ἡ Ἑλλάδα!

ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη

             

Mποροῦμε νὰ πανηγυρίζουμε, ὅταν γύρω μας ἕνας κόσμος πεθαίνει; Μποροῦμε νὰ πανηγυρίζουμε, ὅταν ἡ Ἑλλάδα πεθαίνη; Καὶ δὲν μιλᾶμε γιὰ σχῆμα λόγου ἢ γιὰ ὑπερβολὴ ἢ γιὰ παραβολικὴ παράστασι. Μιλᾶμε γιὰ πραγματικότητα. Τεράστιος τίτλος τῆς «Καθημερινῆς» (18 Σεπτεμβρίου 2016) προειδοποιεῖ: «Ἔρημος χώρα θὰ εἶναι τὸ 2050 ἡ Ἑλλάδα». Καὶ στὸν ὑπότιτλο: «Ὁ πληθυσμός της θὰ ἔχει μειωθεῖ μέχρι καὶ 2,5 ἑκατομμύρια»!

            • Ἀπό τό 2011 οἱ θάνατοι εἶναι περισσότεροι ἀπό τὶς γεννήσεις.

            • Τὸ 2015 ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδος ἦταν 10,8 ἑκατομμύρια, δηλαδή, μικρότερος κατὰ 300.000 ἀπό τό 2011.

            • Τὸ 1951 εἴχαμε 155.422 γεννήσεις καὶ μόνο 57.508 θανάτους. Σήμερα;...

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ του 1993 που ...την εφαγε το μαυρο σκοταδι.

Βαρθολομαιϊκος ρασολυκος αρχιμανδριτης, συντρωγων εις πατριαρχικην τραπεζαν και με το αγιο μυρο ανα χειρας, το παιζει ως Αρχιπεντηκοστιανος εις Θεσσαλονικην.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ του 1993 που 
...την εφαγε το μαυρο σκοταδι.


 Διαβαστε την καταγγελια που εγινε το 1993 και θα τα καταλαβετε ολα. Εκεινο μονο που επεξηγω ειναι οτι το Φαναρι την καταγγελια την εγραψε στα κατυματα των υποδηματων του, οπως κανει και για το καθε τι. Δεν θελουν καμμια ενοχλησι οι Μαχαραγιαδες του Βοσπορου. Κατα τα αλλα θελουν να γινουν εποπται και των Νεων Χωρων. Καταλαβαινετε πως θα μας αντιμετωπιζουν οι ....Σουλτανογενητοι αχρηστοι Φαναριωτες;
Kαι οχι μονον. Πληροφορηθηκα οτι καποιος δικος τους κληρικος, οταν τους κατηγγειλε καποιον μητροπολιτη του κλιματος τους (γνωστον εις εμενα), για σεξουαλικα ατοπηματα, υστερα απο λιγες μερες τον .....ΕΞΑΦΑΝΙΣΑΝ!!! Τι ειπατε; Φαντασιες;
Να πουμε και αλλα, να παρουσιασουμε και φωτογραφιες; Το θελετε;