Εποικοδομητικες συζητησεις των Αποτειχισμενων πατερων στην ιερα μονη αγ. Παρασκευης Εορδαιας

Εποικοδομητικες συζητησεις των Αποτειχισμενων πατερων στην ιερα μονη αγ. Παρασκευης Εορδαιας

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Πατερα Ιεροθεε Αργυρη, ειναι δυνατον να συννενοηθητε με ΠΑΡΑΝΟΪΚΟΥΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥΣ; Εχουν λογικη και ψυχικη ισσοροπια οι ΠΑΡΑΝΟΪΚΟΙ; Δεν νομιζετε οτι υποτιματε την ανθρωπινη αξιοπρεπεια;

Η΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ π. ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΠΡΟΣ κ. Π. ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΝ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ 8η

Ἀρχιμ. Ἱερόθεος Ἀργύρης
          Ἱεροκῆρυξ

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΔΕΛΦΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΕΙΣ ΑΓΑΠΗΤΟ Π. ΤΕΛΕΒΑΝΤΟ  (η΄)

Θέμα:  ΧΑΡΗΚΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΙ

ΕΚ ΤΟΥ «ΣΥΜΜΑΧΙΚΟΥ ΝΥΜΦΩΝΟΣ»

                                                                                                                                Ἀθῆναι 6-7-2017

Φίλτατε καί ἀγαπητέ μου ἀδελφέ Παναγιώτη·

Χαῖρε γιά τήν χαρά πού μοῦ προσέφερες!

Μέ χαρά καί εὐχαριστίες γιά τήν ἀποκάλυψι

Κατά πρῶτον, ἰδιαίτερα εὐχαριστῶ σε γιά τήν δωρεάν προβολή καί διαφήμησι τῆς “ἐμῆς βραχύτητος”.

Μέ ἀφορμή τήν ἱστολογική ἀνάρτησί σου «Ἡ ἀχαριστία τοῦ π. Ἱεροθέου Ἀργύρη», τῆς 29-6-17, θά ἤθελα νά σοῦ ἐκφράσω τήν ἰδιαιτέρα χαρά μου, τίς εὐχαριστίες καθώς καί τόν ἄκρατο ἐνθουσιασμό μου γιά τό συγκεκριμένο κείμενο. Ἔγραψα γιά τά ΜΕΓΑΛΑ ΠΥΡΙΝΑ ΕΡΓΑ τοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου, πού καί μόνον ἡ ἀνάμνησίς τους φουντώνει «πυρκαγιές».

Ναί, μάλιστα, δέν ἀστειεύομαι καθόλου. Ἁπλά χαίρομαι καί πραγματικά ἀπολαμβάνω τήν ἔκρυθμη ἀντίδρασί σου, γιά το δημοσιευθέν κείμενο τήν 9-6-17, στήν Ἐφημερίδα “Ὀρθόδοξος Τύπος”,  μέ θέμα «Πνευματικά τά αἴτια τῆς Διχοτομήσεως τῆς Κύπρου». Ἐκεῖ καταχωροῦνται ἁπλές σκέψεις καί τεκμηριώνεται, ὅτι δύο ἦσαν τά πνευματικά «Ἱεροσυνοδικά», Ἀντικανονικά καί Ἐθνοκαταστρεπτικά αἴτια τῆς Κυπριακῆς Τραγωδίας. Τό πρῶτο, ἡ λεγομένη “Μείζων καί Ὑπερτελής Σύνοδος”, τοῦ Μακαρίου, μέ τήν ὁποία καθήρεσε τήν Κανονική Ἱερά Σύνοδο τῆς Κύπρου τόν Ἰούλιο τοῦ  1973.  Καί τό δεύτερο, ἡ ἀντικανονική καί ἄδικος λεγομένη “Ἱεροσυνοδική” ἐκδίωξις Δώδεκα ἐναρέτων Μητροπολιτῶν τόν Ἰούλιο τοῦ 1974, στήν Ἑλλάδα, μόλις πέντε μέρες πρίν ἀπό τήν φρικτή Τουρκική εἰσβολή στήν Κύπρο.

Ὅποιοι ἀδελφοί ἐπιθυμοῦν νά καταρρίψουν τά τεθέντα ἐπιχειρήματα ἄς τό πράξουν. Εὐχαρίστως θά ἀποδεχθῶ τίς ὑποδείξεις καί τίς ἀποδείξεις τους.

Σημειώνω ὅτι, δέν ἔχεις ἀπαντήσει στίς ἑπτά προηγούμενες ἐπιστολές[i].

Ἀποκαλύπτεις ἐναργέστατα τήν ἀντίδρασι μερικῶν παραγόντων

 Γιά νά γίνω πιό σαφής, ἀναφέρω ὅτι ἀπήλαυσα τό δημοσίευμα σου καρδικά, διότι σέ αὐτό ἀποκαλύπτεται ἐναργέστατα ἡ ὄψιμη ἀντίδρασις μερικῶν παραγόντων γιά τήν ἀλήθεια τῆς καταστρεπτικῆς “Διπλῆς Ἱεροσυνοδικῆς Ἐκτροπῆς” στήν Μητροπολιτική Ἑλλάδα καί στήν δοκιμαζομένη Κύπρο. Εἰδικότερα διαφαίνεται ὅτι προέκυψε:

Αἰφνιδιασμός: Ἀπό τήν ἁπλῆ καί μόνο ἀνάγνωση τοῦ κειμένου διαπιστώνει κανείς ὅτι ὑπάρχει ἕνας ἔντονος αἰφνιδιασμός ἀπό πολλούς ἀδελφούς.

• Φαίνεται ὅτι ἀκοῦνε γιά πρώτη φορά τήν ἀληθινή ἀλήθεια.
• Δικαίως αἰφνιδιάζονται, διότι ἔπεσαν θύματα τοῦ ψεύδους καί τῆς προπαγάνδας τῆς “Μακαριακῆς Ἐξουσίας”, καί τῆς ὑπνωτικῆς ψευδολογίας τῶν “Μοιχεπιβατῶν” στήν Ἑλλάδα.

Ἀντίδρασις: Καταγράφεται  μεγάλη ἀντίδρασις ἀπό ἐκείνους πού, συνειδητά καί γιά λόγους συμφέροντος εἶναι ὑπέρμαχοι τῆς “Διπλῆς Ἱεροσυνοδικῆς Ἐκτροπῆς”.

• Ἀντίδρασις ἀπό πρόσωπα πού τρυγοῦν δόξες, τιμές καί ἀξιώματα πάνω στά ἐρείπια τῆς περισφυγγομένης καί σήμερα Πατρίδος.

Πολεμική: Συνειδητοποίησα τήν μετά μένους πολεμική ἀπό ἐκείνους πού ὑπῆρξαν συνένοχοι, συνοδοιπόροι καί συνεργάτες τῶν πρωτεργατῶν τῆς “Διπλῆς Ἱεροσυνοδικῆς Ἐκτροπῆς”.

Ἐχθρόφιλοι: Ἀποδεικνύεται τό γεγονός ὅτι, πολλοί πού ἰσχυρίζονται πώς “τιμοῦν”, “σέβονται” καί “ἀγαποῦν” τόν Γέροντα Ἐπιφάνιο, στήν πραγματικότητα διαφωνοῦν στίς βασικές του ἐπιλογές καί ἀποφάσεις.

• Ἀνήκουν δηλαδή στήν κατηγορία των “Ἐχθροφίλων” του στίς ἀρχές καί στίς γραμμές του.

Ἰδιοτελεῖς σύμμαχοι: Κατενόησα τόν ἔντονο προβληματισμό, τήν εἰδική ἀνησυχία, ἀλλά καί τήν ξεχωριστή σύσφιξι σχέσεων μεταξύ τῶν “μοιχεπιβατῶν”, καί τῶν “Ἰδιοτελῶν” τους Φίλων, τῶν συμμάχων τῆς καταφανοῦς συμφεροντολογίας.

• Προφανῶς, γνωρίζουν πολύ καλά πώς ἐπορεύθησαν μέχρι σήμερα καί ἡ πορεία τους αὐτή, ἀφενός ἀντιτίθεται πρός τήν καθαρή διδασκαλία τῶν Πατέρων, καί ἀφετέρου στηλιτεύθηκε με σφοδρότητα ἀπό τόν Γέροντα Ἐπιφάνιο.

Νά, γιατί εὐηρεστήθην τά μέγιστα ἀπό τήν εὔγλωτο, ἀποκαλυπτική καί ἐναργέστατη ἀνάρτησι.

  

Ζ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΗ π. ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΑΡΓΥΡΗ ΠΡΟΣ κ. Π. ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΝ

Ἀρχιμ. Ἱερόθεος Ἀργύρης
          Ἱεροκῆρυξ

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΔΕΛΦΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΕΙΣ ΑΓΑΠΗΤΟ Π. ΤΕΛΕΒΑΝΤΟ  (ζ΄)

Θέμα:ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΝ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΝ

                                                                                                                                 Ἀθῆναι 23-6-2017

«Μὴ ἀποκρίνου ἄφρονι

πρὸς τὴν ἐκείνου ἀφροσύνην͵

 ἵνα μὴ ὅμοιος γένῃ αὐτῷ·

ἀλλὰ ἀποκρίνου ἄφρονι κατὰ τὴν ἀφροσύνην αὐτοῦ͵

 ἵνα μὴ φαίνηται σοφὸς παρ΄ ἑαυτῷ»  (Παροιμ. κστ’ 4-5).

 Δηλαδή, μή ἀπαντᾶς εἰς ἄφρονα καί αὐθάδη, μέ ἀπρεπῆ καί ἀσύνετα λόγια σάν τά δικά του, διά νά μή ἐξισωθῆς μέ αὐτόν· εἰς κατάλληλον ὅμως ὥρα δῶσε συνετή ἀπάντησι εἰς τόν ἄφρονα, διά νά ἐννοήση ὅτι εἶναι ἀνόητος καί νά μή τοῦ περνᾶ ἡ ἰδέα ὅτι εἶναι σοφός καί αὐτοθαυμάζεται. (Μετάφρ. Ὑπομνήματος “Παροιμιῶν” ἐκδόσεως Ἀδελφότητος “Σωτήρ”)

 Φίλτατε καί ἀγαπητέ μου ἀδελφέ Παναγιώτη,

Χαῖρε πάντοτε ἐν Κυρίω καί ἀγάλλου!

Ἐπίθεσις χωρίς τεκμηρίωσι

Μέ ἀφορμή τήν ἀνάρτησί σου στό Ἱστολόγιο μέ ἡμερομηνία 22-6-17 καί θέμα «Κακοήθης ἐπίθεση τοῦ π. Ἱεροθέου Ἀργύρη ἐναντίον τοῦ Σεβ. Ἐδέσσης Ἰωήλ», ἔχω νά σημειώσω μερικά ζητήματα.
Κατ’ ἀρχάς, ἄρχισες νά γράφης κείμενα συγκεκριμένα σέ εἰσαγωγικά καί μετά νά προσπαθῆς νά τά ἀναιρέσης. Αὐτό εἶναι πολύ καλό ξεκίνημα, μετά τίς ἕξι προσωπικές ἐπιστολές μου, γιά τίς ὁποῖες ἀναμένω ἀπάντησί σου ΑΧΡΙ ΚΑΙΡΟΥ.
  

Οἱ ἀναπάντητες ἐπιστολές μου

Δέν πρέπει νά λησμονῆς ὅτι ἔχεις ἤδη λάβει αὐτές τίς ἕξι ἐπιστολές, τίς ὁποῖες μνημονεύω καί ἐπαναφέρω μέ τούς τίτλους των.

1. «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (α’)», μέ θέμα: Μασωνία, Δημόσιος Διάλογος, Μασωνική ἀπόδειξις Ἀθηναγόρα, τῆς 19-5-2017.
2. «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (β’)», μέ θέμα: Μαχαιρώματα καί εἰρηνοποιοί, τῆς 22-5-2017.
3. «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (γ’)», μέ θέμα: Σχισματικοί, διαίρεσις καί πολλαπλασιασμός, τῆς 24-5-2017.
4. «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (δ’)», μέ θέμα: Ἀναιρέσεις Ἱστολογικῆς Ἀναρτήσεως, τῆς 29-5-2017.
5. «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (ε’)», μέ θέμα: Προσωπικοί ὄχι ἐκκλησιαστικοί οἱ λόγοι τῶν ἐπιθέσεων; τῆς 29-5-2017.
6. «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (στ’)», μέ θέμα: Ἀντιτιθέμενες ἐνέργειες τῆς 16-6-2017.

 Προσέτρεξαν καί Προσέπεσαν

 Ἀναφέρεσαι στό κείμενό μου «Πνευματικά τά αἴτια διχοτομήσεως τῆς Κύπρου δημοσιευθέν στόν “Ὀρθόδοξον Τύπον” τῆς 9-6-17.

Παραθέτεις λοιπόν σέ εἰσαγωγικά, ἄριστα πράττων, τό: “Υπάρχουν Μητροπολίτες, που προσέτρεξαν και προσέπεσαν γλοιωδώς προς Επισκόπους, καταληψίες “Μοιχεπιβάτες”, προκειμένου να ανέλθουν στον Επισκοπικό θώκο; Αλλά προφασίζονται ότι τιμούν, αγαπούν και σέβονται τις αρχές του Γέροντος Επιφανίου”.
Καί κατόπιν, προστίθεται: «Για ποιο έγκλημα κατηγορεί (ἐννοεῖται ὁ π. Ἱερόθεος) τον Σεβ. κ. Ιωήλ; Το ότι εξελέγη Μητροπολίτης με τις ψήφους της Ιεραρχίας μη εξαιρουμένων των μοιχεπιβατών Μητροπολιτών, που ήσαν τότε μέλη της Ιεραρχίας».
Κατά πρῶτον, ἀπό ποῦ συνάγεται ὅτι ἡ συγκεκριμένη παράγραφος ἀναφέρεται στόν Σεβ. Μητροπολίτη Ἐδέσσης κ. Ἰωήλ; Ἀπό πουθενά. Δέν ἀναγράφεται τό ὄνομά του. Οὔτε φωτογραφίζεται μέ κάποιο τρόπο.
Πέραν τούτου, γιά ὅποιους ἔτσι ἔδρασαν, οἱ λέξεις «προσέτρεξαν» καί «προσέπεσαν γλοιωδώς», πῶς παρερμηνεύεται μέ τό  «ἐψηφίσθησαν»; Ταυτίζονται οἱ λέξεις; Προφανῶς ὄχι.
Ὁ Σεβ. Ἐδέσσης κ. Ἰωήλ ἐξελέγη στίς 11 Ὀκτωβρίου τοῦ 2002, σέ μυστική ψηφορορία, μέ 61 ψήφους, ἐνῶ ἔλαβεν ἕτερος ὑποψήφιος 1 ψῆφο, εὑρέθησαν δέ 9 λευκά καί 1 ἄκυρο ψηφοδέλτιο, ἀπό τούς 79 παρόντες Ἐπισκόπους ἐκλέκτορες. Δηλαδή ἔλαβε 61 ψήφους, ἔναντι 1 ἑτέρου κληρικοῦ, 9 λευκῶν, 1 ἀκύρου καί ... 7 ἀποχωρησάντων.  Ἑπομένως, δέν τόν ἐψήφισαν συνολικῶς 18 ἐκλέκτορες. Ἐρωτῶμεν ἐάν γνωρίζης τήν κατανομή τῶν ψήφων σέ “μοιχεπιβάτες” καί μή. Πόσοι ἦσαν τότε οἱ ζῶντες, ἐκ τῶν “μοιχεπιβατῶν” τῶν καταλαβόντων τούς θρόνους τῶν Δώδεκα ἀδίκως ἐκδιωχθέντων Μητροπολιτῶν;

Δέν βλέπεις τούς ἐπαίνους παρά τούς ἐνόχους

1. Γράφεις: «Αντί να εκφράσει τη χαρά και την ευγνωμοσύνη του προς όσους διοργάνωσαν και συμμετείχαν στην Ημερίδα για τον Γέροντα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο στην Κύπρο...».

Προφανῶς διέλαθε τῆς προσοχῆς σου τό σημεῖο τοῦ δημοσιεύματος πού ἀναφέρει: «Ὅλοι ἐμεῖς, ἐπαινοῦμε τήν πρωτοβουλία τῶν ἁγνῶν καί πιστῶν ἐμπνευστῶν τοῦ Συνεδρίου. Συγχαίρουμε τά ἀγαθά τους κίνητρα καί τίς προθέσεις τους».
Οἱ ἕξι λέξεις, μόλις μέσα σέ δύο σειρές κείμενο, “Ἐπαινοῦμε”, “ἁγνῶν”, “πιστῶν”, “συγχαίρουμε”, “ἀγαθά κίνητρα”, τί εἶναι; Δέν εἶναι εὐαρέσκεια;
  

Διεφώνησα καί συνεκρούσθην μέ τόν “Ἰσχυρό”

• Γράφεις: «Το ακόμη πιο σοβαρό. Πάτερ μου, εσύ δεν προσκολλήθηκες γλοιωδώς στο περιβάλλον του μ. Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου του μοιχεπιβάτη Δημητριάδος “ίνα δεσποτικής χαράς αξιωθής;»

Ἄν καί δέν μέ ἐκπλήσσεις προβαίνεις, γιά ἄλλη μία φορά, σέ εὐθεῖα προσωπική ἐπίθεσι μέ ἀπαραδέκτους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς χωρίς, ὡς συνήθως, νά ἔχης γνῶσι καί νά ἔχης ἐντρυφήση ἐπί τοῦ θέματος. Μάθε λοιπόν ὅτι ἡ σύνδεσίς μου μέ τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο ἄρχισε, ὄχι τό 1998, ὅταν ἐξελέγη Προκαθήμενος τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά τό 1994, μία ὁλόκληρο τετραετῆ περίοδο ἐνωρίτερα, ὅταν ἐκεῖνος μοῦ ἐζήτησε “Ἐπιτελική Βοήθεια”.
Κατ’ αὐτό τό μακρό χρονικό διάστημα, ὁ Μακαριστός Μητροπολίτης τότε Χριστόδουλος, διαβεβαίωνε ὅτι, θά φροντίση γιά τήν “κάθαρσι” καί “ἀναβάθμισι” τῆς Διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας μας, θά ἐπιλύση τό Ἐκκλησιαστικό ζήτημα τῶν ἀδίκως ἐκθρονισθέντων Δώδεκα Μητροπολιτῶν,  θά ἀποκαταστήση τούς ζῶντες ἐξ αὐτῶν, καί θά προαγάγη πολλά ἕτερα σημαντικά Πνευματικά ἔργα στήν Ὀρθοδοξία.
Μετά τήν ἐκλογή του, δυστυχῶς, ἐλησμόνησε ὅλες τίς ὑποσχέσεις του καί τούς σαφεῖς ὅρους τῆς συνεργασίας μας. Διέγραψε τά πάντα καί ἀγνόησε τούς πάντες.
Παρέμεινα γιά μικρό διάστημα κοντά του, διαφωνῶντας οὐσιαστι-κῶς σέ πληθώρα ζητημάτων, ὑπενθυμίζοντας τά προαναγγελθέντα καί προσπαθῶντας νά τόν πείσω νά ἀκολουθῆ τόν δρόμο πού εἶχε ὑποσχεθεῖ καί χαράξει. Ματαίως. Μάλιστα, προκλητικῶς, μοῦ ἐζητήθη νά “σιωπήσω”, νά “συμβιβασθῶ”, νά “πειθαρχήσω” καί νά “ὑποταχθῶ” στήν ἐξουσία, γιά νά ΚΕΡΔΙΣΩ(!!!)... Ἐγώ ὅμως κατηγορηματικῶς “ἀρνήθηκα” καί προετίμησα νά ´´ΧΑΣΩ´´.
Λόγω ἀρχῶν καί χαρακτῆρος. δέν τούς ἔκανα ὅμως τή χάρι νά τούς ἀδειάσω τή γωνιά, τρεπόμενος εἰς φυγήν, ἀλλά ἀπεφάσισα νά τούς “πολεμῶ”  ἔσωθεν. Αὐτό βέβαια δέ τούς πολυάρεσε, ἀλλά μᾶλον τούς ἐξενεύρισε καί κατέφυγαν στήν μόνη λύσι πού διέθεταν, δηλαδή, στήν ἔκδοσι Συνοδικῆς Ἀποφάσεως (ΔΙΣ) γά τήν μή ἀνανέωσι τῆς θητείας μου στήν Ἱ. Σύνοδο.
Τό γεγονός αὐτό δέν μέ ἀπέτρεψε βέβαια νά συνεχίσω νά ἀγωνίζομα κατά μόνας, μέ τίς λιγοστές δυνάμεις μου, ἐναντίον αὐτοῦ τοῦ σαθροῦ Συστήματος, πλην ὅμως τώρα εἶχα στή “φαρέτρα” μου τήν ἐμπειρία τῆς λειτουργίας τοῦ Συστήματος καί τίς γνώσεις σέ πολλά θέματα πού τούς “ἔκαιγαν”. Καί τά πράγματα διευθετήθησαν ὅπως τά οἰκονόμησε ὁ Κύριος. Ὁ πόλεμος ἐσυνεχίσθη, ἔλαβε διαστάσεις, ἐπολέμησαν ἱκανοί “Ἀξιωματοῦχοι” τῆς Ἑλλάδος. Τό ἀποτέλεσμα ἦτο, νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τήν Ἐκκλησία ἀρκετοί διαβεβλημένοι Ἐπίσκοποι, ἐνῶ ἕτεροι προβληματικοί Κληρικοί (δέκα τόν ἀριθμό) ἀπώλεσαν γιά πάντα τήν βεβαία ἐπισκοποίησί τους.
Ἀξιοσημείωτον εἶναι ὅτι, ἀκόμη καί τά δύο πιό στενά πρόσωπα τοῦ “Ἰσχυροῦ” ἀνδρός τῆς ἐποχῆς ἀπώλεσαν τόν Θρόνο τους καί κατέληξαν στό σπίτι τους. Καί ὄχι μόνον. Ὁ ἴδιος ὁ Ἰσχυρός, “κλαίγοντας”, μόλις τήν τελευταία στιγμή “διεσώθη”, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε ἀπωλέσει τόν Θρόνο του ἕτερος σημαντικός Προκαθήμενος, συνεργαζόμενος μέ τόν “Ἰσχυρό”.
Τά ἀνωτέρω, συνοπτικῶς καί τηλεγραφικῶς, τεθέντα στοιχεῖα, συνθέτουν ΑΡΑΓΕ τό ἐπαίσχυντο, “προσκολλήθηκες γλοιωδῶς”, πού σημειώνεις;;;  Ἀλλά ... «Γέγονα ἄφρων· ὑμεῖς με ἠναγκάσατε·» (B’ Κορ. ια’ 11).

 Ἔγραψα Προσθετικά καί πλεονασματικά

Γράφεις: «όφειλες να στηλιτεύσεις τη σιωπή του κ. Σεβ. Ιωήλ για τα θέματα που αφορούν τον Οικουμενισμό και για το γεγονός ότι υπέγραψε τις κακόδοξες αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης και όχι να τον μέμφεσαι επειδή ήταν εισηγητής στην Ημερίδα για τον π. Επιφάνιο, επειδή εξελέγη και με τις ψήφους των μοιχεπιβατών».
Μπορεῖς σέ παρακαλῶ, νά μοῦ ἐξηγήσης ἐάν ΕΣΥ εἶσαι, ὑπέρ ἤ κατά τοῦ Σεβ. Ἰωήλ. Στήν (στ’) ἐπιστολή μου σοῦ γράφω ὅτι, προσπαθεῖς νά βρίζης καί νά ἐπαινῆς τά ἴδια πρόσωπα. Νά τούς ἐξυψώνης καί νά τούς καταβαραθρώνης. Νά βγάζης μέλι καί δηλητήριο ἀπό τό ἴδια πηγή. Πῶς τά καταφέρνεις; Προφανῶς ὁ πνευματικός ἀδελφός, ὁ Σεβ. Ἰωήλ εἶναι “Φιλεχθρός” σου!
Πέραν τούτου, σέ ποιό σημεῖο ἐγώ “μέμφομαι” τόν πνευματικό ἀδελφό, ἐπειδή εἶχε εἰσήγησι στό συγκεκριμένο συνέδριο; Πουθενά; Ἐάν ναί, γιατί δέν παραπέμπεις μέ εἰσαγωγικά που;
Πραγματικά, δέν ἐγνώριζα τί ἐλέχθη καί τί ὄχι στήν συγκεκριμένη συνάντησι, γι’ αὐτό στό ἄρθρο μου ἔγραφα: «.. σημειώνουμε συνοπτικὰ μερικὰ ζητήματα. Δὲν γνωρίζουμε ἐὰν αὐτὰ προεβλήθησαν στὸ Συνέδριο ἢ ὄχι. Ἐὰν ναί, τότε ἡμεῖς ἁπλῶς τά ἐπαναλαμβανουμε γιὰ νὰ τὰ ὑπογραμμίσουμε.  Ἄν ὄχι τότε τά καταχωροῦμε γιά νά τά γνωρίσουμε εἰς ὅσους τά ἀγνοοῦν καί νά τά ὑπενθυμίσουμε εἰς ὅσους  σκοπίμως τά ἀποκρύπτουν καί τά ὑποβαθμίζουν».
Ἐγώ, ἁπλῶς ἔγραψα μερικές περίφημες δράσεις τοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου, σχετικά μέ τούς Δώδεκα ἀδίκως ἐκδιωχθέντας Μητροπολίτες ἀπό τούς “Μοιχεπιβάτες”, γιά τήν καθαίρεσι τοῦ Μακαρίου ἀπό τήν Κυπριακή Σύνοδο, καί γιά τήν λεγομένη Μακαριακή “Μείζονα καί Ὑπερτελῆ” Σύνοδο. Ἀγνοῶ ἐάν αὐτά ἐλέχθησαν στό Συνέδριο ἤ ἐάν ὑπεβαθμίσθησαν ἤ ἐάν ἀπεσιωπήθησαν. Οὐδείς μέ ἐνημέρωσε ἐπ’ αὐτοῦ. Δέν ἐπληροφορήθην σχετικῶς. Ἐγώ ἐτόνισα ὅσα ἐχρειάζοντο προσθετικά καί πλεονασματικά.

Λουλούδια παντοῦ

 Γράφεις καταλήγοντας: «Προφανώς δεν εξαντλήσαμε "Les Fleurs du mal" (τα άνθη του κακού) του κήπου της εμπάθειας και της κακοήθειας του άρθρου του π. Ιερόθεου Αργύρη στον Βολουδακικό “Ορθόδοξο Τύπο”.
Ἀπό ποῦ ὅμως ἐξάγεται ἡ “Ἐμπάθεια” καί ἡ “κακοήθεια”, τοῦ συγκεκριμένου ἄρθρου μου, μάλιστα γιά τόν “Φιλεχθρό” σου Σεβ. Ἰωήλ;  Γιατί δέν ἀποδεικνύεις αὐτές τίς προσβλητικές ἐκφράσεις; Ἤδη σοῦ ἀπέδειξα ὅτι ἄλλο “ψηφίζομαι” καί ἄλλο  “προσπίπτω”.
Μιλᾶς γιά “ἄνθη τοῦ κακοῦ”, ἀντί νά ἀναζητῆς τήν ἄνοιξι, ὅπου μπορεῖς νά βρῆς μυριάδες εὔωσμα ἄνθη τοῦ καλοῦ.

«Ἄνοιξη ἦλθε,

Ζητοκραυγάζει ἡ γῆ

Λουλούδια παντοῦ»   (Σ. Δαρσακλῆς).

Πραγματικά βλέπουμε, μυριάδες εὐσεβεῖς Χριστιανούς, ζωντανούς Μοναχούς καί πυρίνους Κληρικούς γύρω μας σέ ὅλη τήν Οἰκουμένη.

  Τό κακό ἄν τό διώξης φεύγει

 Ἀγαπητέ μου Παναγιώτη·
 Αὐτά τά ἐλάχιστα καί ἐν συντομία, καθότι ὁ χρόνος εἶναι λίγος καί πολύτιμος, καί δέν ἐπαρκεῖ νά ἐπεκταθῶ σέ ἄλλα ἀναληθῆ καί ἀνακριβῆ σημεῖα, πού εἶναι διάσπαρτα στήν ἀνάρτησί σου.
Θά κατακλείσω τίς σκέψεις μου, κάνοντας μικρή διασκευή στά λόγια τοῦ Ἱεροῦ Πατρός:
«Κυνί ἔοικεν ἡ ἡδονή (ἀλλάζω μέ τή λέξι κακία), ἄνθρωπε. Ἐάν τό διώξῃς φεύγει, ἐάν τό θρέψῃς παραμένει». (Ἡ κακία μοιάζει μέ σκυλί, ἄνθρωπε. Ἄν τό διώξης φεύγει, ἀν τό ταῒσης, παραμένει). (Ἰ. Χρυσόστομος)
 Ἀλλά καί γιά τά οἰκουμενιστικά ζητήματα πού προσθέτεις, σημειώνω ἐντελῶς τηλεγραφικά:
«Φαῦλος βίος, φαῦλα δόγματα γεννᾶ καί φαῦλα δόγματα, φαῦλον βίον εἰσάγουν»! (Ἰωάννης Χρυσόστομος)

 Μετ’ εὐχῶν καί ἀδελφικῆς

ἐν Χριστῷ ἀγάπης

π. Ἱερόθεος 

π. Ἱερόθεος

Τὸ ἅγιο βουνὸ ἐγκαταλελειμμένο

 

 

Ὅταν ἐλευθερώθηκε ἡ πολυθρύλητη Μακεδονία ἀπὸ τὸν ὀθωμανικὸ ζυγό, οἱ Ἁγιορεῖτες, Ἕλληνες ἀληθινοί, ἔβγαλαν ἀπὸ τὰ μπαοῦλα τους τὶς σκοροφαγωμένες σημαῖες τῆς πονεμένης Ἑλλάδος καὶ τὶς ὕψωσαν παντοῦ. Τὸ ἅγιο βουνὸ εἶναι τὸ μόνο κομμάτι τῆς ἁγιασμένης αὐτῆς χώρας γιὰ τὸ ὁποῖο ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος ἔδειξε εὐαισθησία καὶ συνέστησε στοὺς Ἁγιορεῖτες νὰ κάνουν δικό τους κρατίδιο καὶ νὰ μὴν εἶναι κάτω ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια, γιατὶ θὰ τὸ μετανοιώσουν. Οἱ θερμοὶ Ἕλληνες καλόγεροι τὸ ἀρνήθηκαν καὶ δέχθηκαν τὴν ἑλληνικὴ ἐπικράτεια σὰν εὐλογία τῆς Παναγίας. Ὅλα αὐτὰ τὰ λησμόνησαν οἱ ἑκάστοτε κρατοῦντες καὶ τὸ ἅγιο αὐτὸ βουνὸ βρίσκεται σήμερα σὲ μιὰ πλήρη ἐγκατάλειψη.

 Ὅ,τι καὶ νὰ ζητήσουμε, οἱ ἐπιτροπές, σὰν τοὺς παλιοὺς ταχυδρόμους, μέρες γυρίζουν ἀπὸ γραφεῖο σὲ γραφεῖο, ἀπὸ ὑπουργὸ σὲ ὑπουργό, καὶ δρέπουν στάχυς ἄκαρπους, ποὺ τοὺς ἔχει καταστρέψει τὸ συρίκι, ὁ λίβας. Γι᾽ αὐτὸ τὸ ψηλὸ βουνὸ ψιχία μόνον δίνουν ἀπὸ τὰ τραπέζια ποὺ ἔχουν συνδαιτυμόνες τοὺς μουσουλμάνους. Μὲ πιὸ πολλὴ χαρὰ ἀνεγείρουν τὰ τζαμιά, ἀπ᾽ ὅ,τι τὰ μνημεῖα τοῦ Γένους καὶ τῆς πίστεως.

Τὸ Ὄρος εἶναι ἀφύλακτο, εἶναι στὴν διάθεση τοῦ κάθε ληστοπεράτη. Τὰ τελωνεῖα καταργήθηκαν, ἔλεγχος δὲν γίνεται. Μπᾶτε, σκύλοι, ἀλέστε κι ἀλεστικὰ μὴ δῶστε. Βγαίνοντας προχθὲς ἀπὸ τὸ Ὄρος, βλέπω ἀπ᾽ τὸν ἀρσανᾶ τῆς Χιλανδαρίου νὰ μπαίνη στὸ πλοῖο ἕνα ἀγροτικὸ μὲ σκεπασμένη τὴν καρότσα. Δὲν συγκρατήθηκα. Ἢ μᾶλλον κακῶς συγκρατήθηκα. Ἔστειλα ἕνα μοναχό, νὰ σηκώση τὴν κουβέρτα νὰ δῆ τί κουβαλάει. Κι ἔβγαζε ἔξω τοῦ Ὄρους ἕνα ἀγροτικὸ ρίγανη! Τὸ νὰ κόψη κανεὶς ἕνα ματσάκι γιὰ τὸ σπίτι του κανεὶς δὲν τὸ ἀρνεῖται, ἀλλὰ ἕνα ὁλόκληρο ἀγροτικό; Πόσο συνειδητὰ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος σύναξε ἀπὸ τὶς νάπες τοῦ Ὄρους αὐτὴν τὴν ρίγανη καὶ δὲν τὴν ξεπάτωσε; Περίμενα νὰ συναντήσω λιμενικὸ στὴν Οὐρανούπολη. Εἶμαι Ἀρχιπελαγίτης. Ταξιδεύω ἀπὸ τὸ 1955. Πρώτη φορὰ εἶδα νὰ πιάνη πλοῖο σὲ λιμάνι καὶ νὰ μὴν ὑπάρχη οὔτε τελώνης οὔτε λιμενάρχης. Μὰ ἂν γίνη ἕνα δυστύχημα, ποιός θὰ τὸ πιστοποιήση; Ὁ ξυλοκόπος τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἢ ὁ ἐργάτης ἢ οἱ ἀλλοδαποὶ προσκυνητές; Μᾶς πῆρε τὰ τελωνεῖα τὸ κράτος καὶ μᾶς τοποθέτησε ἀραιὰ καὶ ποῦ λιμεναρχεῖα. Καὶ σ᾽ αὐτά, ὁσάκις προσφύγης, ἢ τὸ σκάφος τους εἶναι χαλασμένο ἢ δὲν ἔχουν πετρέλαιο νὰ τὸ κυκλοφορήσουν. (Ὡστόσο, μεγάλος ἡγούμενος, εἰσερχόμενος μὲ 12θέσιο ταχύπλοο, πολλὲς φορὲς συνοδεύεται ἀπὸ τὸ λιμενικό. Κλάψε με, μάννα, κλάψε με.) Ναί, ἀφύλακτο τὸ ἅγιο αὐτὸ βουνό, εἶναι στὴν διάθεση κάθε ἀρχαιοκάπηλου καὶ κάθε ἅρπαγα. Δὲν θέλουμε λιμεναρχεῖα, θέλουμε τελωνεῖα, τὰ ὁποῖα θὰ εἶναι ἐπανδρωμένα ὄχι μὲ προτεστάντες καὶ ἰεχωβάδες, ἀλλὰ μὲ συνειδητοὺς καὶ σοβαροὺς χριστιανοὺς καὶ Ἕλληνες.