ΑΓΑΠΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
Ἑβδομαδιαῖο φυλλάδιο, Ἀριθμ. 1
Τό κήρυγμα τῆς Κυριακῆς
ΓΕΝΕΣΗ (κεφ. 1-11)
Σᾶς παρακαλῶ, ἀδελφοί χριστιανοί, νά παρακολουθεῖτε μέ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον τήν νέα σειρά τῶν κηρυγμάτων μας, γιατί θά ἀναφέρονται στήν Ἁγία Γραφή. Ἡ Ἁγία Γραφή ἔχει τήν θέση της πάνω στήν Ἁγία Τράπεζα, ἐκεῖ ὅπου εἶναι τό Ἅγιο Ποτήριο.
1. Θά σᾶς λέγω γενικά τό περιεχόμενο κάθε βιβλίου τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἀρχίζω ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη – πού εἶναι πολύ ἄγνωστη στό λαό μας –, ἀπό τό πρῶτο της βιβλίο, τήν Γένεση. Ἡ Γένεση ἀρχίζει μέ τήν δημιουργία τοῦ κόσμου ἀπό τόν Θεό:«Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεός τόν οὐρανόν καί τήν γῆν» (δηλαδή, ὅλο τό σύμπαν). Ὁ Θεός, ἀδελφοί μου, δημιουργεῖ καί δέν δημιουργεῖται! Ὑπάρχει πρίν ἀπό τήν δημιουργία καί διακρίνεται σαφῶς ἀπό τά δημιουργήματά Του.
Αὐτός εἶναι ἄκτιστος, ἐνῶ τά δημιουργήματα εἶναι κτιστά. Τελευταῖα ἀπό ὅλα τά δημιουργήματα δημιουργεῖ ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο, ἄρσεν καί θῆλυ, «κατ᾽ εἰκόνα καί καθ᾽ ὁμοίωσίν» Του (1,26-27). Πρῶτα φέρνει ὁ Θεός σέ ὕπαρξη τόν ἄνδρα (2,7) καί ἔπειτα τήν γυναίκα (2,21.22), ἐξαρτώμενη ἀπό τόν ἄνδρα, ἀλλά ὡς μία ἰσότιμη σύντροφο καί βοηθό. Ἀπό αὐτό τό μοναδικό ζεῦγος προέρχεται ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα. Στήν ἀρχή τό πρῶτο αὐτό ἀνθρώπινο ζεῦγος ζοῦσε σέ μία κατάσταση εὐτυχίας καί μακαριότητας, γιατί ἦταν σέ στενή κοινωνία μέ τόν Δημιουργό του Θεό. Μάλιστα οἱ πρωτόπλαστοι εἶχαν τήν δυνατότητα νά μήν γνωρίσουν τόν θάνατο, νά εἶναι ἀθάνατοι. Γιά νά ἐπιτύχουν ὅμως αὐτή τήν τελειότερη κατάσταση, ἔπρεπε νά περάσουν ἀπό μία ἄσκηση, ἀπό μία ἐντολή πού τούς ἔδωσε ὁ Θεός (2,16-17). Ἀλλά ἕνα ὄν, ὑπερφυσικό καί ζηλότυπο πρός τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο ὄν, ὁ Διάβολος (ἤ Σατανᾶς), ἔκανε τούς πρωτοπλάστους νά δείξουν ἀνυπακοή στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί αὐτοί ἁμάρτησαν (κ. 3). «Πτώση» λέμε τήν ἁμαρτία τους αὐτή. Ἡ παράβαση τῆς θείας ἐντολῆς ἀπό τούς πρωτοπλάστους προῆλθε ἀπό ὑπερηφάνεια (3,5-6). Θά ἔχει δέ ἡ ἁμαρτία τους αὐτή τραγικές συνέπειες, ὄχι μόνο στούς ἴδιους τούς πρωτοπλάστους, ἀλλά καί στούς ἀπογόνους τους. Οἱ πρωτόπλαστοι ἔχασαν τήν μέχρι τώρα στενή κοινωνία τους μέ τόν Θεό (3,23-24), ἔχασαν τήν ἀρχική τους ἀθωότητα (3,7), ἐργάζονται μέ κόπο καί μόχθο γιά νά ζήσουν (3,17-19) καί τελικά τούς ἦρθε ὡς ἀποτέλεσμα καί ὁ θάνατος (3,19). Ὁ Θεός ἀναγγέλλει στούς πρωτοπλάστους τίς τρομερές συνέπειες τῆς ἁμαρτίας τους (3,16 ἑξ.), τούς δίνει ὅμως καί ἕνα μήνυμα σωτηρίας: Ὅτι ἀπό τήν γυναίκα καί μόνο ἀπό αὐτήν θά γεννηθεῖ Κάποιος, ὁ Ὁποῖος, ὁπλισμένος μέ θεϊκή δύναμη, θά συντρίψει τήν δύναμη τοῦ ἐχθροῦ, τοῦ Διαβόλου, πού τούς παρέσυρε στήν ἁμαρτία (3,15). Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη προφητεία γιά τήν ἔλευση τοῦ Λυτρωτοῦ Μεσσία, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τήν προφητεία αὐτή τήν λέμε «Πρωτοευαγγέλιο»!
2. Συνεπείᾳ τῆς πρώτης του ἁμαρτίας ὁ ἄνθρωπος ἕλκεται πρός τό κακό (6,5.11. 8,21. 11,3 ἑξ.) καί εἰδικά ἕλκεται πρός τήν φιληδονία τῆς σάρκας (3,7. 6,2. 9,22), ἀλλά ὀφείλει νά κυριαρχήσει στά πάθη του (4,7). Τώρα τήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου καί τόν πολιτισμό του (4,17-22) χαρακτηρίζει ὁ φόνος (4,1-8), ἡ ἐκδίκηση (4,24), ἡ πολυγαμία (4,19) καί ἡ λαγνεία τῆς σάρκας (6,5). Χρόνο δέ μέ τόν χρόνο αὐξάνεται ἡ κακία τῶν ἀνθρώπων καί αὐτή ὁδήγησε σέ κατακλυσμό (κ. 7-8). Τό φυσικό κακό (ὁ κατακλυσμός) ἦρθε νά τιμωρήσει τό πνευματικό κακό (τήν ἁμαρτία)!
Μετά τόν κατακλυσμό ἔχουμε μία νέα ἀρχή, μέ νέο γενάρχη, τόν Νῶε. Ἡ φύση τῶν ἀνθρώπων ὅμως ἔμεινε μέ τήν ἴδια ροπή πρός τήν ἁμαρτία, ὅπως καί πρῶτα. Τό κακό ἀναχαιτίστηκε μέ τόν κατακλυσμό, ἀλλά δέν κτυπήθηκε στήν ρίζα του. Ὁ Θεός μέ τόν Νῶε καί μέ τήν οἰκογένειά του (ἄρα μέ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα) συνῆψε μία νέα διαθήκη. Μέ τήν διαθήκη αὐτή ζητᾶ τόν σεβασμό τῆς ζωῆς. Στήν συνέχεια ὁ Θεός ἐκλέγει τόν Ἀβραάμ, ἀρχίζοντας ἔτσι νά ἐργάζεται τό σχέδιό του γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ὅπως τήν ὑποσχέθηκε μέ τό «πρωτοευαγγέλιο».
(Συνεχίζεται)
– Φροντῖστε, χριστιανοί μου, νά ἐκκλησιάζεστε τίς Κυριακές. Ἄν τό χωριό σας δέν ἔχει παπᾶ, νά πηγαίνετε σέ κοντινό χωριό, πού ἔχει θεία Λειτουργία. Εἶναι κακό νά μένετε ἀλειτούργητοι τίς Κυριακές.
– Βάλετε ἱερή συνήθεια νά διαβάζετε καθημερινά ἕνα κομματάκι ἀπό τό ἅγιο Εὐαγγέλιο. Ὁμοίως νά διαβάζετε καί τούς βίους τῶν ἁγίων μας.
– Νά τηρεῖτε τήν νηστεία τῆς Τετάρτης καί τῆς Παρασκευῆς καί τίς ἄλλες ἱερές νηστεῖες τῆς Ἐκκλησίας μας.
– Νά μήν κατηγορεῖτε κανένα. Ἀκόμη στήν προσευχή μας πρέπει νά εὐχόμαστε καί γιά τό καλό τοῦ ἐχθροῦ μας. Αὐτό εἶναι τό τέλειο! Ὁ καλός χριστιανός δέν ἔχει κανένα ἐχθρό, παρά μόνο τόν Διάβολο. Ἀγαπηθεῖτε καί μονιαστεῖτε μέ ὅλους. Ὅλοι μας μιά Παναγιά προσκυνᾶμε.
