ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ Ο πρ. ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΣ ΜΠΟΛΑΡΗΣ ΜΕ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΓΙΑ ΚΥΡΙΑΚΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ & ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

 

Μέ τήν σιωπήν, ὁ Θεός προδίδεται

 

Γράφει ὁ κ. Διογένης Δ. Βαλαβανίδης, Πρόεδρος τοῦ

 

«ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ»

 

  Εἶναι ἀδιαμφισβήτητο καὶ καθολικὰ ἀποδεκτὸ ὅτι ἡ διπλωματία ἦταν πάντα μία ἀπαραίτητη δραστηριότητα, ἀπαραίτητη γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα σὲ καθημερινὴ βάση, τόσο στὴν οἰκογένεια καὶ στὴν ἐργασία, ὅσο καὶ στὶς διεθνεῖς καὶ ἐκκλησιαστικὲς σχέσεις.

 Εἶναι γνωστὸ ὅτι ὁ πόλεμος εἶναι ἡ συνέχιση τῆς πολιτικῆς μὲ ἄλλα μέσα, ἐνῶ ἡ διπλωματία λειτουργεῖ τόσο σὲ καιρὸ εἰρήνης ὅσο καὶ σὲ καιρὸ πολέμου. Καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἱστορίας, οἱ ἐμπόλεμοι δὲν ἔπαψαν ποτὲ τὴ διπλωματικὴ ἐπικοινωνία, ἀκόμη καὶ ἂν διέκοπταν ἐπίσημα τὶς διπλωματικὲς σχέσεις. Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ διπλωματία ἦταν πάντα ὁ κύριος δίαυλος ἐπικοινωνίας, ὁπότε ἡ λειτουργία της ἦταν πάντα σημαντική.

  Ἂν ἀναλύσουμε τὶς τρέχουσες γεωπολιτικὲς ἐξελίξεις, στὶς ὁποῖες ἡ θρησκεία διαδραματίζει ἕνα ἀπὸ τοὺς πιὸ σημαντικοὺς ρόλους, μποροῦμε νὰ παρατηρήσουμε ὅτι ἡ ἐμπλοκή της στὶς γεωπολιτικὲς τάσεις ἀπὸ τοὺς δυτικοὺς φιλελεύθερους κύκλους ἔχει ἐπηρεάσει ἀρνητικὰ τὴν κανονικὴ τάξη καὶ τὶς διεκκλησιαστικὲς σχέσεις! Μὲ ἄλλα λόγια, σὲ πολλὲς τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες παρατηροῦμε τὴν μὴ κανονικὴ χορήγηση Τόμου αὐτοκεφαλίας σὲ νεοσύστατες ἐκκλησιαστικὲς ὀργανώσεις (τὴ λεγόμενη Ὀρθόδοξη Ἐκ­κλησία τῆς Οὐκρανίας καὶ τὴ λεγόμενη Μακεδονικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία-Ἀρχιεπισκοπὴ τῆς Ἀχρίδας), τὴν παρουσία πολυάριθμων αἱρέσεων κα­θὼς καὶ παραβάσεις τῶν ἐκ­κλησιαστικῶν κανόνων.

  Μία ἀπὸ τὶς σοβαρότερες συν­έπειες μίας τέτοιας κατάστασης εἶναι ἡ διακοπὴ τῆς εὐχαριστιακῆς κοινωνίας μεταξὺ τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως καὶ τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας!

 Σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο, ἐπισημαίνουμε τὴν πρόσφατη συνέντευξη τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου Α΄ στὴ γαλλικὴ τηλεόραση (10.09.2025), ἡ ὁποία ἀναφέρθηκε ἀπὸ τὴν Orthodox Times μὲ τὸν τίτλο: Πατριάρχης Βαρθολομαῖος: «Δὲν θὰ ὑπάρξει ὑπαναχώρηση στὴ χορήγηση τῆς αὐτοκεφαλίας στὴν Οὐκρανία»! Στὴν πραγματικότητα, ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἦταν ἀποφασιστικὸς στὴν ἔκφραση τῆς ἄκαμπτης στάσης του, λέγοντας ὅτι ἡ ἀξιοπρέπεια τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη ἔχει «ὁρισμένα προνόμια καὶ ὅτι δὲν διαθέτει καμία ἄλλη Ἐκκλησία πρωτεῖο». Μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτή, πρόσθεσε: «Ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἄποψη, εἶναι sine paribus (πρῶτος χωρὶς ἴσο, σ.σ.) – σὰν αὐτὰ τὰ προνόμια νὰ ἀνήκουν ἀποκλειστικὰ στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη…». Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ἦταν πολὺ σαφὴς καὶ ἀκριβὴς ὅταν πρόσθεσε ὅτι «Σύμφωνα μὲ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἡ Οὐκρανία ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἀποκτήσει αὐτοκεφαλία, ὅπως καὶ κάθε ἄλλο κυρίαρχο κράτος ποὺ ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἔχει τὴ δική του ἀνεξάρτητη τοπικὴ Ἐκκλησία. Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, μόνο τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο – καὶ κανένας ἄλλος – ἔχει τὴν ἐξουσία νὰ χορηγήσει αὐτοκεφαλία…»!!!

  Αὐτὸ ἔσβησε τὴν τελευταία ἐλπίδα γιὰ τὴν ἐπίτευξη ὁποιουδήποτε ἀποδεκτοῦ συμβιβασμοῦ μέσῳ τῆς ἐκκλησιαστικῆς διπλωματίας ποὺ ἀποσκοπεῖ στὴ διατήρηση τῆς ἑνότητας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

  Ἰδιαίτερα ἂν λάβουμε ὑπόψη τὸ γεγονός, ὅπως δηλώνει ὁ καθηγητὴς Βλαντιμὶρ Ντιμίτριεβιτς στὸ ἄρθρο του μὲ τίτλο «Ἡ Οἰκουμενικὴ Ἀντιεθνικὴ Σύνοδος», ὅτι στὰ τέλη τοῦ 1993, τρία σημαντικὰ κανονικὰ ζητήματα ἦταν στὴν ἡμερήσια διάταξη τῆς διάσκεψης τῆς Διορθόδοξης Ἐπιτροπῆς γιὰ τὴν Προετοιμασία τῆς Πανορθόδοξης Συνόδου στὸ Chambesy: ἡ ὀρθόδοξη διασπορά, ἡ αὐτοκεφαλία καὶ ὁ τρόπος τῆς διακήρυξής της, καθὼς καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ αὐτονομία καὶ ὁ τρόπος τῆς ἀπόκτησής της. Εἶναι ἐπίσης περίεργο τὸ γεγονὸς ὅτι καὶ τὰ δύο ἔγγραφα ὑπογράφηκαν ἀπὸ μέλη τῆς ἀντιπροσωπίας τῆς Σερβικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας (SOC): ὁ ἐπίσκοπος Irinej Karanusić-Bulović τῆς Backa, ὡς ἐπικεφαλῆς τῆς ἀντιπροσωπίας καὶ καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Βελιγραδίου, καὶ ὁ ἱερομόναχος Ignjatije Midić, σημερινὸς ἐπίσκοπος τῆς Pozarevacko-Breničevski, ὡς εἰδικὸς σύμβουλος. Τὸ σχεδὸν ἀπίστευτο γεγονὸς εἶναι ὅτι ἡ Σύνοδος τῆς Σερβικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας (ΣΟΕ) δὲν συζήτησε καθόλου αὐτὸ τὸ «στρατηγικὸ ζήτημα».

  Τὰ ἔγγραφα δημοσιεύθηκαν πολὺ γρήγορα στὸ περιοδικὸ «Episkepsis» (ἀριθ. 498, 30 Νοεμβρίου 1993), τὸ ὁποῖο ἐκδίδεται ἀπὸ τὸ Ὀρθόδοξο Κέντρο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὸ Chambesy.

 Στὴν ἐνέργεια αὐτὴ ἀντέδρασαν ἡ Ρωσική, ἡ Ρουμανική, ἡ Πολωνικὴ καὶ ἡ τῆς Ἀντιοχείας Ἐκκλησία, ἐπισημαίνοντας ὅτι τὸ ζήτημα τῆς διασπορᾶς ἀπειλεῖ «τὴν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδοξίας», καθὼς καὶ ὅτι κάθε αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ φροντίζει τὴ δική της διασπορά, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ μέγεθος, τὴν ἀρχαιότητα ἢ τὴ θέση της στὰ δίπτυχα.

  Ὡστόσο, ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινούπολης παρέμεινε συν­επὴς στὶς «παπιστικὲς» τάσεις ποὺ ἐξέφρασε στὸ ἔγγραφο ποὺ ὑπογράφηκε στὸ Chambesy, στὸ ὁποῖο συνέβαλαν καὶ οἱ δύο προαναφερθέντες ἐκπρόσωποι τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας.

  Παρὰ ταῦτα, ὁ Ρῶσος μετανάστης καὶ διακεκριμένος καθηγητὴς τῆς Νομικῆς Σχολῆς τῆς Σουμπότιτσα, Σεργκέι Τρόιτσκι, ἐπισήμανε ὅτι καμία Οἰκουμενικὴ Σύνοδος δὲν εἶχε δώσει στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ δικαίωμα τῆς δικαιοδοσίας καὶ τῆς κρίσης ἐπὶ ἄλλων Τοπικῶν Ἐκκλησιῶν, ἀλλὰ ὅτι ἡ Δ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος εἶχε ἐξισώσει αὐτὸν τὸν πατριαρχικὸ θρόνο μὲ τὸν θρόνο τοῦ ἐπισκόπου τῆς Ρώμης, τοῦ Πάπα (ὁ ὁποῖος ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἦταν Ὀρθόδοξος) – γιὰ λόγους τιμῆς καὶ γιὰ πολιτικοὺς καὶ ὄχι «μυστικιστικοὺς» λόγους (ἐκείνη τὴν ἐποχή, ἡ Κωνσταντινούπολη ἦταν ἡ ἕδρα τοῦ Βυζαντινοῦ αὐτοκράτορα καὶ τῆς συγκλήτου του). Ὁ Τρόιτσκι, βασιζόμενος στὴν κανονικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἀπέδειξε ὅτι ἡ Κωνσταντινούπολη δὲν ἔχει κανένα δικαίωμα ἐπὶ τῶν διασπορῶν ἄλλων αὐτοκέφαλων Ἐκκλησιῶν.

   Ὁμοίως, ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους ἱστοριογράφους καὶ κανονιολόγους, καὶ ἐπιστημονικὸς σύμβουλος τοῦ Ἱστορικοῦ Ἰνστιτούτου τῆς Σερβικῆς Ἀκαδημίας Ἐπιστημῶν καί Τεχνῶν, ὁ Δρ Μιόντραγκ Μ. Πέτροβιτς, στὸ ἄρθρο του γιὰ τὴ διασπορά, ποὺ δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ «Drzava» τὸ 1994, ὑπογράμμισε τὴν ἀμοιβαία ἰσότητα ὅλων τῶν ἐπισκόπων, ἐπισημαίνοντας ὅτι «δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι ὁ Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ὁμολογητὴς (+817) ἀποκαλοῦσε ὅλα τὰ πατριαρχεῖα οἰκουμενικά, οὔτε ὅτι στοὺς κανόνες κανένας ἐπίσκοπος δὲν ἀποκαλεῖται οἰκουμενικός». Οἱ Ἀπόστολοι, ποὺ παρέδωσαν τὴν ἐξουσία στοὺς ἐπισκόπους, δὲν εἶχαν ἕνα μόνο ἐκπρόσωπο, ὁμιλητὴ ἢ συντονιστή, ἀλλὰ ἦταν, ὅλοι μαζί, «δάσκαλοι τοῦ σύμπαντος».

 Ἐπίσης, ὁ ὑπογράφων αὐτὲς τὶς γραμμὲς ἔχει ἐπισημάνει τὴν ἀπόλυτη ἐπικινδυνότητα τῶν παπιστικῶν φιλοδοξιῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου Α΄ στὸ βιβλίο του «Ο ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ», Βελιγράδι, 2024.

 

Πολυτεχνείο 1973: Η μεγαλύτερη ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ του 20ου αιώνα

 

Σβορώνος: Ο μοναδικός άνθρωπος που κατέθεσε ζωντανός στεφάνι στο μνημείο του!

Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός.

Βλέπουμε κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες, μικρούς και μεγάλους, «δεξιούς» (ψοφοδεξιούς) κι αριστερούς, πολίτες και πολιτικούς (πολιτικάντηδες), να καταθέτουν στεφάνια και να αφήνουν λουλούδια (κόκκινα γαρύφαλλα, κατά προτίμηση…) σε μια τεράστια ασώματη κεφάλα που «κοσμεί» τον προαύλιο χώρο του Πολυτεχνείου. Τι είναι αυτή η κεφάλα; Και τι συμβολίζει;
Σίγουρα, όσοι δε γνωρίζουν, καθώς και τα μικρά παιδιά που οδηγούνται εκεί σαν κοπάδι από τους… τσοπαναραίους καθηγητάδες τους-ινστρούχτορες του μ-λ (μαρξισμού-λενινισμού), θα πιστεύουν ότι πρόκειται για κάποιο έργο τέχνης που τοποθετήθηκε εκεί για να συμβολίσει τα κεφάλια που… έπεσαν, ή για απεικόνιση κάποιου εκ των (πολλών χιλιάδων, συμφώνως με την προπαγάνδα) «ηρωικών νεκρών». Δεν είναι ούτε το’ να ούτε τ’ άλλο!
Είναι η κεφαλή του καθηγητή πανεπιστημίου της αλλοδαπής Νίκου Σβορώνου, ο οποίος ουδεμία σχέση είχε με τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973, μιας και τότε ευρισκόταν εκτός Ελλάδος!
Ο καθηγητής Νίκος Σβορώνος, γεννηθείς το 1911 και θανών το 1989, ήταν ΕΛΑΣίτης στην κατοχή, κατά τη διάρκεια των σπουδών του. Το 1945, πήρε υποτροφία για την Γαλλία, όπου δίδασκε το μάθημα της φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων. Μάλιστα, το 1961 πήρε τη γαλλική υπηκοότητα. Επέστρεψε στην Ελλάδα μετά το 1974.
Δίπλα στην κεφάλα, υπάρχει μια μαρμάρινη πλάκα η οποία αναγράφει δεκαοκτώ ονόματα, τα οποία οι αδαείς πιστεύουν ότι είναι των «νεκρών του Πολυτεχνείου». Αν προσέξουμε καλά την επιγραφή της πλάκας, η οποία σκοπίμως (για προφανείς λόγους…) είναι μισοσβυσμένη, θα διαβάσουμε τα εξής: «Φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944».

Τo κατάπτυστο video με τον Δένδια στον Παπαγιάννη Φλώρινας,το βράδυ της Παρασκευής 14 Νοεμβρίου 2025

 

Η Γενιά του Πολυτεχνείου

 "Εδώ Πολυτεχνείο"

Τώρα έρχεται να μας σώσει η Δαμανάκη και να δώσει λέει το Αιγαίο να το έχουμε μαζί με την Τουρκία!!!

Έχετε δεί τόσα στεφάνια στον άγνωστο στρατιώτη; Σε άλλα μνημεία του έθνους μας; Στους χιλιάδες που έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία της Ελλάδος;

Απόψεις και σχόλια σε άρθρο του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ με τίτλο «''Ποιος ευθύνεται για τον ευτελισμό του Ιερατικού Σχήματος''

Κυκλοφόρησε πρόσφατα στο διαδίκτυο άρθρο του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ με τίτλο «''Ποιος ευθύνεται για τον ευτελισμό του Ιερατικού Σχήματος'', με αφορμή τα σχετικά με τον Βεζυρέα.( https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/73074-peiraios-serafeim-poios-efthynetai-gia-ton-eftelismo-tou-ieratikoy-sximatos)

Με τρόπο, δυστυχώς, παραπλανητικό, αποκρύπτοντας ιστορικά στοιχεία, προσπαθεί ο Μητροπολίτης να εξάγει το δικό του τελικό  συμπέρασμα, ότι «…δια την περίπτωση του κ. Βεζυρέα και των «ομοηθών» υπάρχει ένοχος. Είναι η Ελληνική Πολιτεία». Σχολιάζοντας τις απόψεις του Μητροπολίτη σημειώνουμε τα εξής;

Α. Ξεχνάει ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σεραφείμ κάτι πολύ βασικό. Ότι, δηλαδή, το «Παλαιοημερολογίτικο ζήτημα» δημιουργήθηκε από τις αδιάκριτες εκκλησιαστικές πρακτικές του Πατριάρχη Μελετίου Μεταξάκη (1923), του  Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου και των  Συνόδων τους και της Ελληνικής Πολιτείας το 1924 με τη λεγόμενη «ημερολογιακή μεταρρύθμιση». Έτσι, λοιπόν, ο πρώτος ένοχος για τέτοια φαινόμενα εκκλησιαστικού τσαρλατανισμού είναι οι παραπάνω. Τότε,  Σεβασμιότατε,  η ελληνική πολιτεία, που δίωκε μαζί με την κρατική εκκλησία τους παλαιοημερολογίτες ήταν καλή και τώρα είναι κακή;; Δηλαδή, θα πρέπει να εφαρμόσει την ίδια πρακτική στον 21^ο αιώνα και να καθιερώσει επίσημα έναν ιδιότυπο εκκλησιαστικό ρατσισμό, όπως η Γερμανία, που τόσο θαυμάζετε;;;

Β. Ακολουθούμε το νέο ημερολόγιο και όσο να θεωρούμε τη διόρθωση του εκκλησιαστικού ημερολογίου κάτι τα αναγκαίο, λόγω των συσσωρευμένων αστρονομικών λαθών, άλλο τόσο σεβόμαστε την ελευθερία εκείνων των Ελλήνων πολιτών που θέλουν (για δικούς τους λόγους) να ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο. Διαφωνίες υπάρχουν πολλές, αλλά καλό θα είναι το «Παλαιοημερολογιτικό ζήτημα» με όλες τις πτυχές του να εξετασθεί από Πανορθόδοξη Σύνοδο Ορθοδόξων  επισκόπων, που μέχρι τώρα δεν έγινε. Αυτό πρέπει να ζητάτε σεβασμιότατε, και όχι να προτείνετε εμμέσως πλην σαφώς την αστυνόμευση δια νόμων της θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων πολιτών δηλ.την καθιέρωση της σεργιανιστικής Εκκλησίας με άλλη μορφή.

Γ. Σας ενοχλεί η κατοχύρωση της νομιμότητας της  εκκλησιαστικής  κοινότητας  των παλαιοημερολογιτών και δεν σας ενοχλεί η νομιμότητα της Μουφτείας της Θράκης και  νομιμότητα όλων των χριστιανικών, αλλά αιρετικών ομολογιών και άλλων ετεροδόξων κοινοτήτων;; Μην ξεχνάτε σεβασμιότατε, ότι το λεγόμενο αντι-οικουμενιστικό κίνημα από τον χώρο του παλαιού ημερολογίου ξεκίνησε. Επίσης τιμούμε αγίους που είχαν σχέση με τον χώρο του παλαιού ημερολογίου.

Αναφέρω επιγραμματικά την Οσία Σοφία της Κλεισούρας (που είχε ως πνευματικό της  τον παλαιοημερολογίτη επίσκοπο Κυπριανό και ο οποίος την έκειρε μοναχή με το όνομα Μυρτιδιώτισσα), τον Όσιο Εφραίμ τον Κατουνακιώτη, ο οποίος χειροτονήθηκε από τον παλαιοημερολογίτη επίσκοπο Γερμανό Βαρυκόπουλο, (και ο οποίος είχε καθαιρεθεί από την επίσημη Εκκλησία της Ελλάδος μαζί με τους χειροτονήσαντας αυτόν «αρχιερείς») , και ΔΕΝ ΑΝΑΧΕΙΡΟΤΟΝΗΘΗΚΕ. Κάποιοι όμως Πατέρες αμφέβαλλαν για την κανονικότητα της χειροτονίας του, γι’ αυτό κι εκείνος απευθύνθηκε στον προϊστάμενο της κυρίαρχης Μονής Μεγίστης Λαύρας, όπου ανήκε και η Σκήτη της Αγίας Άννης, γέροντα Πλάτωνα, για να πληροφορηθεί τι έπρεπε να κάνει.

Εκείνος απευθύνθηκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και ο Πατριάρχης Αθηναγόρας (!!!!!!!) απάντησε σε αυτόν: «Δεχόμεθα τον αδελφόν ως έχει». Τα ανωτέρα διηγούνταν ο ίδιος ο Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης.

 Επίσης ο  όσιος  Ιωσήφ ο Ησυχαστής είχε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εκκλησιαστική κοινωνία με ζηλωτικούς κύκλους των παλαιοημερολογιτών.

Η μητέρα του Αγίου Ιωσήφ, καθώς και οι δύο αδελφές του, εκάρησαν μοναχές από παλαιοημερολογίτη ιερέα και εκοιμήθησαν, μονάζοντας κατ’ οίκον με το παλαιό ημερολόγιο.

Η ανιψιά του, Βαρβάρα, κόρη της αδελφής του Εργίνας, εκάρη μοναχή με το όνομα Βρυαίνη στο παλαιοημερολογίτικο Μοναστήρι Κοιμήσεως της Θεοτόκου Θρακομακεδόνων. Τον γέροντά της Παρθένιο Σκουρλή (μετά ταύτα «επίσκοπο Κυκλάδων» του Παλαιού Ημερολογίου) και την Ηγουμένη Ευθυμία σεβόταν υπερβαλλόντως μέχρι το τέλος της ζωής του ο Άγιος. Η Βρυαίνη, μετά ταύτα, έχτισε δικό της μοναστήρι της Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης στη Σταμάτα Δροσιάς Αττικής, όπου εκοιμήθη και υπάρχει μέχρι σήμερα και το οποίο ανήκει σε παλαιοημερολογητική παράταξη.

Επομένως, στον χώρο του παλιού ημερολογίου υπάρχουν και σήμερα αξιόλογα πρόσωπα και ηθικότατοι κληρικοί.

Δ. Ποιοι χειροτονούν σεσβασμιότατε;; Οι εκάστοτε πολιτικοί ή οι Αρχιερείς; Εσείς ως επίσκοποι δεν μπορείτε να περιφρουρήσετε το ιερατικό αξίωμα και ζητάτε βοηθό το κράτος; Το φαινόμενο της ποικίλης ανηθικότητας στον εκκλησιαστικό χώρο, που, δυστυχώς, έχει γίνει πρωτοσέλιδα σε εφημερίδες και ΜΜΕ, αποδεικνύει ότι οι ιεροί κανόνες που αφορούν την ιερωσύνη καταπατούνται ασύστολα. Και όποιοι καταπατούν αυτούς τους κανόνες είτε ανήκουν στους παλαιοημερολογίτες, είτε στους νέο-ημερολογίτες,  αυτοί ευτελίζουν το ιερατικό αξίωμα.

Ε. Δεν ευδοκιμεί ο εκκλησιαστικός τσαρλατανισμός μόνο στον χώρο του παλαιού ημερολογίου, αλλά και στον χώρο του νέου. Είναι νωπές ακόμα οι ειδήσεις που φέρουν κληρικούς να είναι μπλεγμένοι με κυκλώματα αρχαιοκαπηλείας. Αποκρύπτετε,  σεβασμιότατε, ότι τα φαινόμενα Βεζυρέα και Τσάκου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην κρατική Εκκλησία, παραβιάζοντας πλήθος ιερών κανόνων που έχουν σχέση με την ιερωσύνη. Ο Βασίλης Βεζυρέας φοίτησε στο Μέσο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο Καλαμάτας και στη συνέχεια στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών. Στη συνέχεια χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος και μεγαλόσχημος υπό Καρθαγένης Χρυσοστόμου Παπαδόπουλου. Μπορείτε να μας πείτε Σεβασμιότατε, σε ποια ηλικία έγινε η χειροτονία, ποιος έδωσε τη συμμαρτυρία της χειροτονίας και σε ποια μονή ζούσε ως άγαμος κληρικός;; Έγιναν όλα, όπως προβλέπουν οι ιεροί κανόνες;; Οι δικές μας  πληροφορίες λένε, ότι τίποτα από τα οριζόμενα δεν τηρήθηκαν και  τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε. Οι ιεροί κανόνες, όταν ΑΣΥΣΤΟΛΑ ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝΤΑΙ, ΤΙΜΩΡΟΥΝ ΠΟΙΚΙΛΟΤΡΟΠΩΣ. Ούτε καν το ηλικιακό όριο δεν τηρήθηκε, που θεσπίζουν οι εκκλησιαστικοί κανόνες για τη χειροτονία σε διάκονο (το εικοστό πέμπτο) και σε πρεσβύτερο (το τριακοστό), ώστε η απόφαση για ιεροσύνη να είναι, όσο γίνεται περισσότερο, ώριμη, στερεή και δοκιμασμένη. Αυτοί οι κανόνες εφαρμόζονται σήμερα;;;;

Επίσης, ο Δωρόθεος Τσάκος ήταν νεοημερολογίτης Αρχιμανδρίτης (της Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου), ο οποίος, αφού καταδικάστηκε και καθαιρέθηκε για κιναιδισμό το 1968, «χειροτονήθηκε επίσκοπος», από τον Νικόλαο Κατσουνάκη του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, τον οποίο είχαν «χειροτονήσει» ψευδεπίσκοπο Βενεζουέλας αυτοχειροτόνητοι Ουκρανοί!!!!!!!!!!!!!!! Αυτά γιατί δεν τα γράφετε;;;

Ο Σεραφείμ Μίχας ήταν  Ιερομόναχος (της Μητροπόλεως Κυθήρων), ο οποίος είχε καθαιρεθεί το 1981, επειδή αυτοαποσχηματίστηκε.

Δ. Την κατάφωρη παραβίαση των ιερών κανόνων, την καθιέρωση του Αρχιμανδριτισμού και την ανάπτυξη του φαινομένου του Γεροντισμού, που είναι παθολογικές καταστάσεις και ταλανίζουν το σώμα της Εκκλησίας, Σεβασμιότατε, δεν τα βλέπετε;;