Τα διαβάζεις αυτά, Αλέξη; Σαν και σένα; Ούτε κατά διάνοια!

Κολίντα Γκραμπαρ- Κιταρίκοβιτς.Προεδρος της Κροατιας.
Πολλοι (μαζι κι εγω) την χλευασαμε για τις αγκαλιες και τα φιλιά αλλά με ενημερωσε φίλη Σερβιδα οτι ειναι πραγματικοτητα παντα πολυ διαχυτικη και αληθινη που πολλες φορες παρεξηγηται.

Διαβαστε τι εκανε η μανταμ.

1.Πουλησε το πρεοδρικο αεροπλανο και παντα ταξιδευει σε οικονομικη θεση με πτηση γραμμης.
2.Το διαστημα που πηγαινε στην Ρωσια στο μουντιάλ δεν πληρωθηκε τις ημερες που ελειπε κι ολα τα εξοδα διαμονης ηταν προσωπικα της.
3.Πουλησε 35 αυτ/τα πολυτελειας που ανατεθηκαν σε υπουργους και πηγαν τα χρηματα στο δημοσιο ταμειο.
4.Μειωσε τον μισθο του προεδρου και των υπουργων της στο ημισυ.
5.Μειωσε τα εξοδα και τους μισθους των πρεσβευτων και των προξενων στο 60% των αποδοχων τους.
6.Αυξησε τον ελαχιστο μισθο για τον ιδιωτικο τομεα.
6.Εξομαλυνση του μισθου για δημοσιους υπαλληλους με αυτους του ιδιωτικου τομεα.
7.Μιλαει απταιστως 7 ξενες γλωσσες και δεν θεωρει οτι κατεχει υψηλοτερα αξιωματα απο εναν εργαζομενο.

Και εμείς………οι «προοδευτικοί» «ψαγμένοι» «ξερόλες» την χλευάσαμε

EΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΡΙΣΑ.
ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΟΧΙ ΕΚΚΛΗΣΑΣΤΙΚΟΥ ΑΛΛΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ.

Μια αλήθεια που πονάει  Δημοσιεύθηκε στις: 17 Ιουλίου 2018.

*Του Γ. Καραβάνα

Προτίμησα να περιμένω κάποιες μέρες πριν γράψω. Να περιμένω σεβόμενος τη στεναχώρια και το πένθος, που εύλογα κάποιοι άνθρωποι αισθάνονται, όταν φεύγει από τη ζωή ένας άνθρωπος δικός τους ή ένας άνθρωπος που γνώρισαν και εκτιμούσαν πολύ. Ο θάνατος παραμένει μυστήριο, που προκαλεί δέος και πόνο στους ανθρώπους. Δέος και πόνο, που η εκκλησία προσπαθεί να απαλύνει με τον παρηγορητικό της λόγο. Αυτός είναι ο ρόλος της! Και καλό πάντα είναι, ο λόγος να συνοδεύεται απ’ το παράδειγμα.

Σκέφτομαι το μεγαλείο που εκπέμπει ο ιεράρχης, που επιλέγει να περάσει τις τελευταίες μέρες του προσευχόμενος σε κάποιο μοναστήρι. Πόσο σπουδαίος είναι αλήθεια ο πνευματικός ηγέτης, που λέει: «Ευγνωμονώ τον Κύριο που με άφησε να ζήσω 72 χρόνια. Τον ευχαριστώ που με αξίωσε να φτάσω σε ανώτατα ιερατικά αξιώματα. Και τώρα, μετά από μια πλούσια ζωή, προσμένω επιτέλους να Τον συναντήσω». Πόσο συγκινεί και πόσο βοηθάει το ποίμνιό του, αυτός που λέει «Χαίρομαι που φεύγω, αν αυτό είναι το θέλημά Του!».

Και πόσο αδυνατίζει αυτή την πίστη, η επιλογή να μεταβείς στο καλύτερο και ακριβότερο μεταμοσχευτικό κέντρο του κόσμου – αυτό που οι «κοινοί θνητοί» δύσκολα μπορούν να πλησιάσουν – και να στερήσεις από την έτσι κι αλλιώς φτωχή παγκόσμια δεξαμενή μοσχευμάτων, ένα μόσχευμα που θα μπορούσε διαφορετικά να σώσει έναν πολύ νεότερο άνθρωπο; 
Για να πετύχεις τι, αν το νόημα της ζωής είναι πράγματι το να θυσιάζεσαι για τους άλλους;

Η ζωή βεβαίως είναι γλυκιά. Και δεν πρόκειται εγώ να κατηγορήσω κανέναν, επειδή κάνει ότι μπορεί για να σώσει τη δική του. Ο εκλιπών Μητροπολίτης μας, στην πραγματικότητα δεν έκανε τίποτα περισσότερο απ’ ότι θα έκανε κι οποιοσδήποτε από εμάς, εάν είχε βεβαίως την οικονομική δυνατότητα! 
Λιγόστεψε όμως με την πράξη του αυτή, την πίστη των ανθρώπων. 

Τι να της πεις τώρα της χαροκαμένης μάνας, που έχασε πρόωρα το παιδί της; Ότι το κάλεσε τάχα ο δημιουργός του και πως πρέπει να αποδεχθεί καρτερικά το θέλημα Του; 

Τι να του πεις του γονιού, που περιμένει με λαχτάρα να χτυπήσει κάποτε το τηλέφωνο, για κάποιο μόσχευμα που βρέθηκε διαθέσιμο για το βλαστάρι του; 
Ότι το πήρε ένας 72χρονος, επειδή είχε περισσότερα χρήματα από εκείνον; 

Τι να του πεις αυτού που πιστεύει πως, ίσως στον άλλο κόσμο να περάσει καλύτερα! Ότι το πιστεύεις κι εσύ; Όταν του δείχνεις με τις πράξεις σου πως, τελικά, μάλλον μόνο σ’ αυτή τη ζωή έχει νόημα να ζεις!

Πόσο πιο ωραίο θα ήταν να έφευγες περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που σε πιστεύουν και σ’ αγαπούν, προσευχόμενος ίσως σε κάποιο μοναστήρι για όσους – πολύ νεότερους – αφήνεις πίσω σου, να παλεύουν ακόμα για να βρουν γιατρειά! 
Πόσο περισσότερο θα στήριζες τον αγώνα και την πίστη τους, αν αυτά ήταν τα έργα κι όχι μόνο τα λόγια σου…!

Καταλαβαίνω βεβαίως, πως κάτι τέτοιες απόψεις συνήθως τις αποφεύγουν όσοι ασχολούνται με τα κοινά! 
Πως σύμφωνα με την κυρίαρχη άποψη, μόνο εκλογική ζημιά μπορεί να προκαλέσουν! 
Εγώ πάλι πιστεύω πως ο κόσμος αρχίζει να αλλάζει και διακρίνει πλέον αυτούς που δε φοβούνται την αλήθεια. 
Πως βαρέθηκε τους κόλακες και τους υποκριτές. 
Πως θέλει επιτέλους ανθρώπους ειλικρινείς, που έχουν το θάρρος της γνώμης τους, όσο δυσάρεστη κι αν είναι μερικές φορές αυτή. 
O Μητροπολίτης μας, ΔΕΝ έπρεπε να υποβληθεί σε μεταμόσχευση. 
Σαν καλός Χριστιανός, έπρεπε να δώσει τη σειρά του είτε σε κάποιον που είχε πολύ λιγότερα χρήματα, είτε σε κάποιον που είχε πολύ περισσότερα χρόνια μπροστά του για να ζήσει. 
Πως αντί να πεθάνει επάνω στο χειρουργικό τραπέζι, θα ήταν καλύτερο να πεθάνει ήσυχα, ανάμεσα σε αγαπημένα πρόσωπα. 
Αυτή είναι η άποψή μου, κι αυτή θέλησα να μοιραστώ σήμερα μαζί σας!

*Ο Γιώργος Καραβάνας είναι μοριακός Βιολόγος και πολ. στέλεχος της ΝΔ

OMOΛΟΓΙΑ: Συγχαιρουμε τον κ. Καραβανα, για οσα αληθινα και συγκινητικα εγραψε.
Οι εκκλησιαστικοι αρχοντες που παρεστησαν στην κηδεια, μας γεμισαν ψεμματα και μας εδειξαν οτι ζουν ολοι τους με τα ψεμματα. 
Αυτα τους γεμιζουν, αυτα τους αναπαυουν και με αυτα καλλιεργουν τον αδαη και ανερματιστο λαο.
Γι αυτο και ο λαος δεν μπορει να ξεχωριση το καλο απο το κακο και τους καλους απο τους κακους.
Γι αυτο και οδευει η πατριδα μας στο μεγαλο χαλασμο. Γιατι υπερεχουν οι κολακες, οι γλοιωδεις και τα παρασιτα. Παντου. Και ιδιαιτερα μεσα στην Εκκλησια.
Ο Ιγνατιος Λαππας με την προσωπικη υπαιτιοτητα του ανηλθε στον θρονο ενος Κανονικου και Νομιμου επισκοπου που ηταν πολυ διαφορετικος απο ολους αυτους που παρεστησαν στην κηδεια του ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΟΥ.
Εκεινος ο επισκοπος εμοιαζε με τον Κυριο και Θεο Του, γι αυτο και τον αγαπησε η Λαρισα οσο κανενα αλλο προηγουμενο, ουτε και επομενο θα αγαπηση.
Ο Ιγνατιος Λαππας, εφερε το μακελλιο στην Εκκλησια της  Λαρισας, εχυσε αιμα χριστιανικο αφου καλεσε τα ΜΑΤ και τις αστυνομοκρατουμενες δυναμεις για να τον "καλυψουν" απο τον οργισμενο λαο του Θεου, που εβλεπε να καταπατειται ο ηθικος και ο δικαιος, αλλα και η ηθικη και το δικαιο, το Αγιο Ευαγγελιο, οι Ιεροι Κανονες και οι Αποφασεις του Ανωτατου Δικαστηριου της Πατριδος μας και ολα οσα αποτελουν τα δικαια Κυριου Παντοκρατορος.
Η μεταμοσχευσι ηπατος που πηγε να κανει στο Μαϊαμι των ΗΠΑ ηταν το τελευταιο του εγκλημα.
Δεχθηκε το σηκωτι ενος ανερωτητου ασθενη, ο οποιος αμεσως εξεπνευσε και μετα ταυτα ....ανεκοπη και η αναπνοη του ληπτου επισκοπου.
Κυριε Καραβανα, υπαρχει ενα αυτι που τα ακουει ολα, υπαρχει ενα ματι που τα βλεπει ολα και περιμενει να μετανοησουμε ολοι απο ολα τα ασχημα και απαραδεκτα πεπραγμενα μας.
Και ιδιαιτερα οι αρχιερεις, οταν κακουργουν επανω εις το Σωμα της Εκκλησιας.
Ειθε, καποια συντομη μερα, να ελθη η ανοιξι μεσα στην Εκκλησια μας  και στον λαο Της.

Την 19ην Ιουλιου η μνημη του Οσιου πατρος ημων Σεραφειμ του Σαρωφ

Ει θηρ ην αγριος, τοσουτον χρονον εκκενων τη κακωσει και πινων το αιμα αυτων, εκορεσθη αν. Ο δε μενων ακορεστος αιματοποτης αγριουμενος δαιμονων, ου λαμβανων αισθησιν ελεους, ουκ οικτιρμων φιλανθρωπιας εις αυτα τα αρνια του Χριστου, αλλ εκθλιβων και παντι τροπω μηχανουργων συν τω Σαταν καταπιειν αυτα, ινα εγκαυχησεται ο Δρακων.(Αγ. Θεοδωρος ο Στουδιτης PG. 99,1273).

Ο ΘΗΡΙΩΔΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΤΑΝΚΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΙΚΑΣ ΚΑΛΕΙ ΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΜΕ ΨΕΥΔΗ ΚΑΙ ΑΝΑΛΗΘΕΙΕΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΗ ΤΑ ΜΑΤ ΚΑΙ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΗ ΣΤΟ ΞΥΛΟ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

 

Ο Ιγνατιος Λαππας, που κατελαβε με τα ΜΑΤ και με τα ροπαλα την μητροπολι Λαρισας και ενθρονισθηκε κεκλεισμενων των θυρων, διοτι αντιδρουσε σφοδρα σφοδρα ο πιστος λαος της Λαρισας στην εγκαταστασι ενος ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΟΥ - τριτου στη σειρα - αφου πατησε στο πτωμα του Αγιωτατου το σωμα και την ψυχην Κανονικου και Νομιμου μητροπολιτου Λαρισης και Τυρναβου ΘΕΟΛΟΓΟΥ, ευτυχως και επιτελους, μετα απο 20ημερο αναμονη ωσπου να ερθη η σορος του απο το Μαϊαμι, που πηγε για μεταμοσχευσι ....ηπατος!!!, απεθανε και εταφη σε στεγανωποιημενο ταφο πισω απο τον ναο του αγιου Αχιλλειου.

Λεμε ευτυχως, γιατι μεχρι το τελος του, ηταν ενας αμετανοητος ρασοφορος για οσα κακουργηματα διεπραξε στον Εκκλησια της Λαρισας και στο ποιμνιο της Λαρισας και μαλιστα στους ευσεβεστερους ανθρωπους της Εκκλησιας της Λαρισας.

Εχυσε ποταμηδον αιμα χριστιανικο στη Λαρισα και απο την στιγμη που πατησε το ποδι του εκει, δεινοπαθησε ο πιστος λαος απο τις διωξεις του και απο τα δικαστηρια της Σατανοκρατουμενης Πολιτειας, με τις συνεχεις και τις ασταματητες ποινικες διωξεις και τις παραπομπες του, στα δικαστηρια.

Βγηκαν αποφασεις απο τα δικαστηρια της Λαρισας τετοιας μορφης, που δεν βγηκαν ποτε, ουτε ακομα και απο τα μεγαλυτερα δικτατορικα καθεστωτα.
Σταθμιζαν ακομα και την αναπνοη των διαμαρτυρομενων αφου το καθε τι θεωρουνταν προσβλητικη πραξι του δεσποτη Ιγνατιου Λαππα.

Απαγορευαν καθε διαμαρτυρια και καθε μορφη εκδηλωσης, που ...ισως και ...πιθανον, θα εδειχνε την περιφρονησι του δεσποτη, ενος ανθρωπου, που εγκατασταθηκε χωρις τη συμμαρτυρια και τη συμπαραστασι αυτου του πιστου λαου, αλλα μονο με την βοηθεια των σιδηροφραγκτων δυναμεων της Αθεης Κρατικης Εξουσιας.

Ο λυσσαλεος αρχιεπισκοπος των ΤΑΝΚΣ Σεραφειμ Τικας, που εξυβριζε χυδαιοτατα και αλητικα τον πιστο λαο της Λαρισας,  με ρηματα καταγωγιων, εστελνε συνεχως εγγραφα στους εισαγγελεις και στις αστυνομοκρατουμενες δυναμεις, για να τσακισουν στο ξυλο τον πιστο λαο που υπερασπιζονταν παντι σθενει και παση δυναμει, τον ΑΓΙΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟ του ΘΕΟΛΟΓΟ.

Και ο λογος;

Οτι ο μητροπολιτης ΘΕΟΛΟΓΟΣ δεν ηταν αρεστος στον Σεραφειμ και στην αθεοφοβη κομπανια του.

Περιηλθεν εις χειρας μας ενα τετοιο εγγραφο, το οποιο και για πρωτη φορα δημοσιευουμε.

Παρακολουθειστε τους τροπους με τους οποιους προσπαθει να πειση τον εισαγγελεα για την παρεμβασι του.
Μεχρι και την ...πιθανη....καταστροφη των περιουσιακων στοιχειων της μητροπολης Λαρισας επικαλειται.

Αλλα το εγγραφο αυτο, αποδεικνυει επιπλεον και τις μεθοδους που χρησιμοποιηθηκαν, για να εκδιωχθουν οι Κανονικοι και Νομιμοι μητροπολιτες και να εγκατασταθουν οι σπουδαρχιδες ομοιοι του.

Οπως και ο αποθανων και ταφεις εις τους αιωνας των αιωνων, Ιγνατιος Λαππας.

Δεν ειναι δυνατον, λοιπον, να παψουμε να ασχολουμεθα με τον Ιουδα, αλλα και με τους Ιουδες της Εκκλησιας.

Και ρωτουμε: Θεωρειται προσβολη μνημης τεθνεωτος η καταγραφη των πεπραγμενων του Ιουδα, του Αρειου ή του Θεοφιλου Αλεξανδρειας ή του Νερωνος και Καλλιγουλα;

Υπαρχει εστω και ενας ανθρωπος επι της γης που θα μπορουσε να το ισχυρισθη αυτο;

Ασφαλως και δεν υπαρχει ΟΥΔΕΙΣ.

Επομενως η περιγραφη των πεπραγμενων προσωπων και πραγματων της προσφατης ή της χθεσινης ιστοριας της παναθλιας εποχης μας, που εμειναν ως κακιστα υποδειγματα για τους επιγενομενους, βεβαιοτατα και δεν αποτελει εφαμαρτον πραξιν, αλλα δεδικαιολογημενη υποχρεωσι και επιβεβλημενο καθηκον.

Τα εσωτατα των ανθρωπων αυτων, αλλα και τα δικα μας ελατηρια, τα γνωριζει ο Θεος και Εκεινος θα πει τον τελευταιον λογον.

Ομως εμεις που γιναμε μαρτυρες αψευδεις αυτοπται και αυτηκοοι των δημοσιων αθεοφοβων πραξεων των, εχουμε την υποχρεωσι να τις καταγραψουμε ανεξιτηλοις γραμμασι.

Γραφει ο Μεγαλομαρτυρας αγιος Ιωαννης ο Χρυσοστομος: 
Τα δημοσιως λεγομενα και πραττομενα τουτοις και ελεγχωμεν.

Ενθυμουμαστε καποια δηλωσι του μακαριστου αρχιεπισκοπου Χριστοδουλου, που οταν την διαβασαμε κοπηκε η αναπνοη μας. Ειπε ο Χριστοδουλος: 
"Εαν γνωριζε ο λαος τα οσα τελεσιουργουνται στα παρασκηνια για τους 12 μητροπολιτας, θα σιχαινονταν τους καθε ειδους μεγαλοσχημους".

Μια τετοια ανηθικη πραξι του Αρχιεπισκοπου των ΤΑΝΚΣ Σεραφειμ  περιγραφει και το παρακατω εγγραφο του.
Ομως, ομως, επιπλεον ρωτουμε και περιμενουμε απαντησεις:

Τι προβλεπουν αραγε οι Ιεροι Κανονες, στις τετοιες παρεμβασεις;

Πανθρησκειομανία

Μποζοβίτη Σταύρου, θεολόγου – συγγραφέως

   Κάποτε τό φίδι δάγκωσε τήν Εὔα. Τό δηλητήριο διεπέρασε τήν ψυχή της ἀστραπιαῖα. Ἔπειτα καί τό σῶμα της. Τό ἴδιο καί τοῦ Ἀδάμ. Ὁ θάνατος τῆς ψυχῆς (δηλαδή ὁ χωρισμός της ἀπό τήν πηγή τῆς ζωῆς, τόν Θεό) ἦταν ἀκαριαῖος. Τοῦ σώματος ἀκολούθησε ἀργότερα.

    Ἡ ἁμαρτία –πύρινο ἀστροπελέκι– ἔσκισε μονομιᾶς τό σύμπαν. Τό σατανικό δηλητήριο μόλυνε τά πάντα. Θόλωσε τή σκέψη τοῦ ἀνθρώπου, βύθισε τό πνεῦμα του σέ πυκνό σκοτάδι, ἔστρεψε τίς ἐπιθυμίες του στά παρερχόμενα τοῦ κόσμου τούτου, τό ἔσυρε στή λάσπη τῶν ἀκάθαρτων παθῶν, βύθισε τό σῶμα στόν βρωμερό βοῦρκο τῶν ἡδονῶν.

     Στή διάρκεια τῶν αἰώνων πού ἀκολούθησαν τό φθονερό φίδι δέν ἔπαψε νά χύνει καί νέο δηλητήριο στίς γενιές τῶν ἀνθρώπων. Ὅπως παραπλάνησε τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα, ἔτσι μέ παρόμοιους ὕπουλους τρόπους ἀπεμάκρυνε τούς ἀπογόνους τους ἀπό τόν Δημιουργό τους στρέφοντάς τους πρός ἀνύπαρκτους ψευδοθεούς.

    Ἐκεῖ ὅμως πού ξέσπασε μέ λυσσασμένη μανία ἦταν ὁ εὐλογημένος λαός τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἰσραήλ. Τό φίδι, θυμωμένο καί ἀδίστακτο, παρακινοῦσε μέ μύριους δόλιους τρόπους τόν λαό τοῦ Θεοῦ νά πάψει τόν ἀπόλυτο διαχωρισμό του ἀπό τά ἄλλα ἔθνη καί νά γίνει πιό «κοινωνικός». Νά ἀναγνωρίσει ὅτι δέν εἶναι ὁ μόνος φορέας τῆς ἀληθινῆς πίστεως καί νά τιμήσει μέ σεβασμό καί λατρεία καί τούς «θεούς» τῶν εἰδωλολατρῶν. Νά παραβιάσει δηλαδή τήν ξεκάθαρη ἐντολή τοῦ Θεοῦ πού ζητοῦσε ἀπό τόν λαό Του νά ἀποφεύγει τήν ἀνάμειξή του μέ ἄλλους λαούς, γιά νά μή νοθευτεῖ ἡ ἀλήθεια τῆς πίστεώς του, ἀλήθεια τήν ὁποία τοῦ εἶχαν παραδώσει οἱ Γενάρχες καί Πατέρες του, οἱ μεγάλοι Πατριάρχες Ἀβραάμ, Ἰσαάκ καί Ἰακώβ.

    Κι εἶναι ἀλήθεια ὅτι πολλές φορές τό πέτυχε. Οἱ Ἑβραῖοι πρόδωσαν τήν ἀγάπη Του καί «ἐμίγησαν ἐν τοῖς ἔθνεσι καί ἔμαθον τά ἔργα αὐτῶν· καί ἐδούλευσαν τοῖς γλυπτοῖς αὐτῶν, καί ἐγενήθη αὐτοῖς εἰς σκάνδαλον· καί ἔθυσαν τούς υἱούς αὐτῶν καί τάς θυγατέρας αὐτῶν τοῖς δαιμονίοις» (Ψάλμ. ρε΄ [105] 35-37).

«Διδάσκων αυτά την εις εμέ πίστιν αθόλωτον έχειν» (Λόγος ΙΑ – Συμεών Νέος Θεολόγος) , του κ. Νικ. Σακαλακη

Πράγματι, στα κείμενα (βιωματικά) του Αγίου Συμεών νιώθεις την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Εμπεριέχουν πνευματικά βιώματα που δύσκολα μπορούν να αποδοθούν. Ο αυτοέλεγχος, η αυτοκριτική, ως ενέργεια σιωπής, δημιουργούν την αίσθηση προσεγγίσεως, ως αρχή πνευματικής άθλησης.

Συνάπτουν τα κείμενα αυτά τη φθαρτή ζωή του πιστού με την άφθαρτη και αιώνια ζωή του Αναστάντος Χριστού. Περιλαμβάνουν, επίσης, και θέματα ποιμαντικής φύσεως – εκκλησιολογίας, εφαρμόσιμα και στις ανθρώπινες κοινωνικές σχέσεις.

Στο προοίμιο του λόγου διαβάζουμε: «και τι το έργον των προϊσταμένων, τις δε η περί τα λογικά πρόβατα φροντίς, και πως οφείλουσι ταύτα παρά των ποιμένων ποιμαίνεσθαι» δηλ. «και ποιο είναι το έργο των πνευματικών προϊσταμένων, εις τι συνίσταται  η φροντίδα των ποιμένων δια τα λογικά των πρόβατα (πιστούς), και πως πρέπει αυτά να ποιμένωνται από τους ποιμένας».

Στην ανάπτυξη του λόγου αναγράφεται: « Σοι δε (ποιμένα) έξεστι και εν οικία και εν οδώ και επί κλίνης και στρωμνής και επί τραπέζης αυτής παρακειμένω ποιμαίνειν τα πρόβατά μου∙ πώς; Διδάσκων αυτά την εις εμέ πίστιν αθόλωτον έχειν και ειλικρινή και αδίστακτον, αγαπάν με εξ όλης αυτών της ψυχής, εξ όλης της διανοίας, ως αυτούς ούτω καγώ ηγάπησα».

Στο Λεξικό ερμηνεύεται: α-θόλωτος = ο μη θολωμένος, καθαρός. Παρά το προφανές (αρχικά) θεολογικό νόημα της λέξεως, η λέξη «αθόλωτη» καθορίζει όλη την αλυσίδα των καταμερισμών της Πίστεως, ως λειτουργικός κρίκος του συνόλου των δραστηριοτήτων στην παραγωγή πνευματικής ζωής, προσωπικής και συλλογικής. Με απλά λόγια: «Μη στάξεις στην καρδιά της πίστεως (Ορθοδοξίας) ούτε στάλα ψεύδους, καινοτομίας ή αιρέσεως».

Ο Άγιος Ιάκωβος είναι σαφής: «Όστις γαρ όλον τον νόμον τηρήση, πταίση δε εν ενί, γέγονεν πάντων ένοχος» (Ιάκ. Β΄ 10).

Μια σταγόνα δηλητηρίου στο φαγητό, το καταστρέφει ολοσχερώς!