Τα Πέντε στολίδια για την Παναγία

του αγιου Κοσμα του Αιτωλου

Το πρώτο στολίδι: Η Παναγία είναι η νέα Εύα. Αν απ' την πρώτη Εύα κληρονομήσαμε την αμαρτία και το θάνατο, απ' τη δεύτερη Εύα, την Θεοτόκο, κληρονομούμε τη λύτρωσι και τη ζωή. Λέγει δε ένα σπουδαίο θεολογικό λόγο ο άγιος Κοσμάς. Η πρώτη γυναίκα, η Εύα, γεννήθηκε από την πλευρά του ανδρός, του Αδάμ. Ήταν χρεωμένη η γυναίκα στον άνδρα. Του χρεωστούσε τη ζωή. Έρχεται η νέα Εύα, η Παναγία, και ξεπληρώνει το χρέος στο ανδρικό γένος. Όπως χωρίς γυναίκα γεννήθηκε η πρώτη γυναίκα, έτσι χωρίς άνδρα, η νέα Εύα γέννησε τον νέο άνθρωπο, τον Θεάνθρωπο. «Ο άνδρας, αδελφοί μου, εγέννησε την γυναίκα από την πλευράν του χωρίς γυναίκα, και πάλιν έγινε γερός. Εδανείσθη εκείνη την πλευράν από τον άνδρα και την εχρεωστούσε. Εγεννήθησαν ωσάν τα άστρα του ουρανού γυναίκες εις τον κόσμον, αλλά δεν εφάνη καμμία αξία να γέννηση άνδρα, να πλήρωση την πλευράν όπου εχρεωστούσε, παρά η Δέσποινα Θεοτόκος, οπού ηξιώθη δια την καθαρότητα της και εγέννησε τον γλυκύτατον Χριστόν εκ Πνεύματος Αγίου, χωρίς άνδρα, παρθένος, και πάλιν έμεινε παρθένος, και επλήρωσε εκείνην την πλευράν» (σελ. 107).

Το δεύτερο στολίδι: Η Παναγία είναι ανώτερη από όλες τις γυναίκες του κόσμου, από όλους τους ανθρώπους, ανώτερη κι απ' αυτούς τους αγγέλους. Μιλώντας ο άγιος Κοσμάς για τα Εισόδια της Παρθένου στο Ναό, λέγει ότι άγγελος Κυρίου την έτρεφε με ουράνια τροφή, συνωμιλούσε με τους αγγέλους, και έγινε «καλλιωτέρα από τους αγγέλους».«Μέσα εις το άγιον Βήμα η Δέσποινα η Θεοτόκος ήτο δώδεκα χρόνους. Άγγελος Κυρίου την έτρεφε με ουράνιον τροφήν, με τους Αγγέλους εσυνομιλουσε και έγινε και καλλιωτέρα και από τους αγγέλους» (σελ. 238).Η Παναγία είναι «η τιμιωτέρα των χερουβίμ και ενδοξότερα ασυγκρίτως των σεραφίμ». Το διαμάντι, πού λέγεται Παναγία, αστράφτει όχι μόνο κάτω από τις ακτίνες του φυσικού ήλιου, αλλά και κάτω από τις ακτίνες του νοητού ήλιου, της τρισηλίου Θεότητος. Η Παναγία είναι «καθαρωτέρα λαμπηδόνων ηλιακών».

Το τρίτο στολίδι του αγίου Κοσμά στην Παναγία: Η Παναγία έγινε το όργανο της ευσπλαχνίας του Θεού. Ο πατριάρχης Ιακώβ είδε μία σκάλα, πού ένωνε τη γη με τον ουρανό, και ο Κύριος ο Θεός κατέβαινε απ' αυτή τη σκάλα. Η Παναγία είναι η σκάλα, πού κατέβηκε ο Θεός από τον ουρανό στη γη, γενόμενος άνθρωπος. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ είδε μία πύλη, την «πύλην κατά ανατολάς», πού είναι κλεισμένη και κανένας δεν πέρασε απ' αυτήν, παρά μόνο ο   Θεός, και μετά το πέρασμα του Θεού παρέμεινε πάλι κλεισμένη. Η Παναγία είναι η πύλη, «ην ο Λόγος διώδευσε». Η Παναγία βρέθηκε καθαρή, καθαρωτάτη, για να φιλοξενήση στη μήτρα της τον σαρκωμένο Θεό. Λέγει ο άγιος Κοσμάς:

 «Ευσπλαγχνίσθη ο Κύριος το γένος των ανθρώπων και ήλθε και έγινε άνθρωπος τέλειος εκ Πνεύματος Αγίου, από τα καθαρώτατα αίματα της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, και μας έβγαλεν από τας χείρας του διαβόλου» (σελ. Ί12).

Ἡ Παναγία γιὰ τὶς δύο μεγάλες ἀρετές της, τὴν παρθενία καὶ τὴν ταπείνωσι, ἀξιώθηκε νὰ γίνῃ ἡ «καθέδρα» τοῦ «Βασιλέως» (Ἀκάθ. ὕμν. Α4), τὸ «δοχεῖον» καὶ «σκεῦος» ποὺ δέχθηκε μέσα του τὸ «μύρον τὸ ἀκένωτον» (ἔ.ἀ. καν. α΄1, θ΄3), τὸν Κύριον ἡ­μῶν Ἰησοῦν Χριστὸν ποὺ εὐωδίασε τὰ πάντα.
Ὅση ὅμως ἦταν ἡ τιμὴ ποὺ ἀξιώθη­­κε, τόση ἦταν καὶ ἡ εὐθύνη ποὺ ἐ­πωμίσθηκε καὶ ὁ πόνος ποὺ δοκίμασε. Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ γεννήθηκε τὸ Θεῖο Βρέφος, ἐκείνη δὲν γνώρισε ἀ­νά­­παυσι· ἂν κάθε μάνα ἄξια τῆς ἀποστολῆς της στερῆ­ται ἀνέσεις καὶ διασκεδάσεις καὶ κάνῃ θυσίες γιὰ νὰ μείνῃ προσηλωμένη στὴν ἀγάπη τοῦ παιδιοῦ της, πόσο μᾶλλον ἡ Παναγία!

Ο ΗΔΗ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ!!

του Αποτειχισμενου Θεολογου ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΑΝΤΑΖΗ

Στο Ιστολόγιο «Αποτείχιση και Πατερική Παράδοση» αναρτήθηκαν δύο άρθρα με τίτλο:

 «Η σύνοδος αφαιρεί από τον αιρετικό, το αξίωμα της ιερωσύνης» (εδώ)

 Από αυτό και μόνο καταλαβαίνουμε ότι ο αθρογράφος μιλάει με υπονοήματα και εμμέσως πλην σαφώς δηλώνει το σιωπηλό: (Μόνον) η σύνοδος αφαιρεί από τον αιρετικό, το αξίωμα της ιερωσύνης… (και όχι εμείς οι Αποτειχισμένοι…)

 Αυτό θα ισοδυναμούσε με την ασυγχώρητη αμαρτία της βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος (ως Χορηγό, Εμπνευστή και Επισφραγιστή των Συνοδικών αποφάσεων) και δόξα τω Θεώ δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας να πέσουμε σε τέτοια φρικτή αίρεση και μεγίστη πλάνη.

 Δεν ασεβούμε στον Συνοδικό Θεσμό, ούτε απορρίπτουμε την Ανωτάτη Θεϊκή Εξουσία των Αγίων Θεοφόρων Συνοδικών Πατέρων, τους οποίους και ακολουθούμε ως προς την υποχρεωτική εντολή της (απολύτου και όχι σχετικής, βλ. «συμφεροντολογικής» ή «βολευτικής») απομακρύνσεως από αιρετικών ποιμένων.

 Απαρνούμαστε λοιπόν την ανυπόστατη και εμπαθή κατηγορία αυτή ότι δήθεν υποκλέπτουμε την ανωτάτη εξουσία μίας Συνόδου και αυθαιρέτως αφαιρούμε από τον αιρετικό το αξίωμα της ιεροσύνης…

 Τί έχουμε να απαντήσουμε σε αυτήν την παντελώς απαράδεκτη και εμπαθή κατηγορία;

• Εννοείται! Βεβαίως η σύνοδος και μόνον η Σύνοδος αφαιρεί από τον αιρετικό, το αξίωμα της ιερωσύνης! Δεν τρελλαθήκαμε να υποκαταστήσουμε την Σύνοδο, ούτα κατά διάννοιαν! Δεν είναι το πρόβλημα εκεί. Ουδείς από τους σεβαστούς υποστηρικτές της ακυρότητος των μυστηρίων των αιρετικών, διδάσκει κάτι τέτοιο ή διανοείται ποτέ να τολμήσει να επεισέλθει στην παντελώς απρόσιτη ζώνη της Θεϊκής Βουλής και Κρίσεως Θεαρχικής της Αγίας Τριάδος. Άπαγε.
• Το όλο πρόβλημα και η τραγική κατάπτωση βρίσκεται στον προσδιορισμό της χρονικής περιόδου της απωλείας της ιεροσύνης καθώς και στην ανεπίτρεπτη, παράλογη και εξωφρενική σύγκριση δύο ανομοιογενών καταστάσεων και εκ διαμέτρου αντίθετων προσώπων και ομάδων. Όπως λέμε στην Αγγλική Γλώσσα, συγκρίνουμε πάντοτε τα μήλα με τα μήλα και όχι μήλα με καρπούζια ή μπανάνες…

ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Κ. Διώτη

Θεολόγου - Δημοσιογράφου - Συγγραφέως - Ἐκδότου

Ἀνοίγω ἓν πρωτοφανὲς καὶ ἄκρως λεπτὸν θεολογικὸν ζήτημα. Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου π. Ἱερόθεος Βλάχος ἔγραψεν ὅτι «Ὁ Θεὸς σέβεται καὶ τὴν ἐλευθερίαν τοῦ διαβόλου» («Ὀρθόδοξος Τύπος», 10-8-2018). Τοιαύτη ἀπροσδόκητος καὶ ἀκατανόητος ἄποψις, καθ' ὅσον γνωρίζω, οὐδέποτε καὶ ὑπὸ οὐδενὸς ἔχει διατυπωθῆ ἀνὰ τοὺς αἰῶνας. Εἶναι ἕν ἀκόμη ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν ἀθεολογήτων τοῦ Ἀρχιερέως αὐτοῦ, κατὰ τὴν κρίσιν μου.

Κατ' ἀρχάς, κάμνω μίαν γενικὴν παρατήρησιν. Ἀκούεται ἀπὸ ἐπιστήμονας, ἀπὸ ἄλλα πρόσωπα τῆς κοινωνίας, ἀκόμη καὶ ἀπὸ κληρικοὺς παντὸς βαθμοῦ: «Σέβομαι τὴν ἄποψίν σου, ἀλλὰ διαφωνῶ ριζικῶς, καθέτως καὶ ὁριζοντίως». Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ σέβεσαι κάτι τὸ ὁποῖον, ταυτοχρόνως, ἀποδοκιμάζεις ἐντόνως καὶ κατὰ τὸν πλέον κατηγορηματικὸν τρόπον; Αὐτὸ τὸ σχῆμα λόγου εἶναι πάνυ ἀντιφατικὸν καὶ πρέπει νὰ ἐκλείψῃ.

Ἐπὶ τοῦ θέματος. Ἐὰν ὁ Σεβασμιώτατος ἐπεκτείνῃ τὴν ἐλευθερίαν τοῦ ἀνθρώπου καὶ εἰς τὸν διάβολον, τότε σφάλλει δεινῶς διὰ τοὺς ἑξῆς λόγους:

«Οι Μάρτυρες (42) του Αμορίου» (12 Αυγούστου 838 – Πτώση Αμορίου), του μαθηματ.Νικ.Σακαλακη

Η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη τους στις 6 Μαρτίου, ενώ στις 9 Μαρτίου τιμάται η μνήμη των 40 Μαρτύρων της Σεβαστείας.

«Μαρτύρων θάνατος πιστών εστι παράκλησις, Εκκλησιών παρρησία, Χριστιανισμού σύστασις, θανάτου κατάλυσις, αναστάσεως απόδειξις, διαμόνων γέλως, διαβόλου κατηγορία, φιλοσοφίας διδασκαλία, παραίνεσις της υπεροψίας των παρόντων πραγμάτων και της μελλόντων επιθυμίας οδός…», θεολογεί ο Ι. Χρυσόστομος (Εγκώμιο στην αγία μεγαλομάρτυρα Δροσίδα, P.G. 50, 685).

Όταν μελετάς τα Αγιολογικά κείμενα τότε εμπεδώνεις, θεωρητικά και βιωματικά, τον πνευματικό αντίλογο στη σοφιστική της «νέας οικονομίας», μιας νέας τάσης αντι-οικουμενιστών, ως προέκταση – συνέχεια του π. Επιφανίου Θεοδωρόπουλου.

Στα μέσα του 20^ου αιώνα, όταν ο π. Επιφάνιος καινοτόμησε με την «Δυνητική» Ερμηνεία του, υπέσκαψε τα θεμέλια της Πατερικής αντίδρασης του πληρώματος, το οποίο εγκλωβισμένο στην Ατομική (κοινωνικά) συνείδηση του Αστικού συστήματος αποδέχθηκε (βολεύτηκε) την αντι-πατερική εκκλησιαστική εννοιολογία της ερμηνείας αυτής, με αποτέλεσμα να αναδειχθεί ως μεταμορφωτικός φορέας των Εκκλησιαστικών πραγμάτων ο Οικουμενισμός. Αυτή η απόσταση επιπέδων αγωνιστικότητος μεταξύ Πατερικής διδασκαλίας και «Δυνητικής» ερμηνείας διευκόλυνε την μόλυνση εκ της αιρέσεως, που βρήκε και «συνοδική» έκφραση στην Κρήτη. Κατ’ αναλογίαν προς την Φυσικήν, η ερμηνεία αυτή απεδείχθη «καλός αγωγός» της μολύνσεως εκ του Οικουμενισμού! Σκιαγραφήσαμε το πρόβλημα της ερμηνείας αυτής, για να προσεγγίσουμε την πραγματικότητα των 42 μαρτύρων του Αμορίου, που δεν δέχθηκαν «πίστεως μετάθεσιν», ούτε «ληρημάτων ήκουσαν», «σώματος μεν μη φεισάμενοι ψυχής δε μόνης αντιποιούμενοι», ούτε δε υπέκυψαν σε «οικονομίες» δια την «επικειμένην ανάγκην».

π Επιφάνιος: Θά ἔχουμε τόν Θεολόγο πού εἶναι ἅγιος στήν Κεχαριτωμένη [1] Του Άρχιμανδρίτου Ἱεροθέου Ἀργύρη Ἱεροκήρυκος Ἀθῆναι 17-7-2018 ΓΙΑΤΙ Ο ΛΑΟΣ ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΣΟ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟ ΛΑΡΙΣΗΣ Γνήσια ἀγάπη κτίζει τόν κόσμο Γιατί τόσο σ’ ἀγάπησε ὁ λαός Γέροντα; Ἕνας νεαρός κληρικός ἐπεσκέφθη τόν Μητροπολίτη Λαρίσης κυρό Θεολόγο, τό ἄκακο ἀρνίο, τόν ἅγιο Κληρικό, τόν γλυκύ πατέρα. Ἡ συνάντησις πραγματοποιήθηκε στό Ἐπισκοπεῖο Λαρίσης, τό ὁποῖο ὁ ἴδιος εἶχε ἀνεγείρει πρίν ἀπό τήν βιαία ἐκθρόνισι καί ἐξορία. Ἀλλά τώρα ἐδῶ εἶναι «ἘλεύθεροςΠολιορκημένος». Μετά ἀπό ἀλλεπάλληλες δικαιώσεις ἀπό τό Συμβούλιο Ἐπικρατείας εἶναι κλεισμένος μέσα στό Ἐπισκοπεῖο του, χωρίς ἀποκατάστασι ἀπό τήν ἐπίσημο Ἐκκλησιαστική Ἀρχή. «Ἐλεύθερος Φυλακισμένος». Ὁ ἐπισκέπτης κληρικός ἤξερε τήν ἀπάντησι, γιατί τόσο πολύ ὁ εὐσεβής λαός ἀγάπησε αὐτόν τόν Ἐπίσκοπο. Γιατί τόν ἀναγνώριζε γιά πραγματικά ἅγιο καί ἄμεμπτο Ἐπίσκοπο. Ὁ λαός ἔχει λεπτά αἰσθητήρια καί βλέπει, γνωρίζει, ἀντιλαμβάνεται. Ὁ πύρινος λαός ἀποτελεῖ τή δικογραφία τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο. Παρ’ ὅλη τήν γνώμη του, ἠθέλησε ὅμως νά διερευνήση αὐτή τή λαϊκή ἀγάπη στόν ἅγιο πού εἶχε μπροστά του. Νά τόν βυθομετρήση καί νά τόν ζυγίση. Ὅτι ἄκουγε γιά τόν Ἐπίσκοπο Λαρίσης Θεολόγο, ἤθελε νά πληροφορηθῆ, ἐάν αὐτός εἶναι ἀνώτερος ἤ κατώτερος τῆς φήμης του. Τοῦ ὑπέβαλε λοιπόν ἕνα «τέστ ἁγιότητος», «διαγώνισμα ταπεινώσεως» καί «ἔκθεσι ἀγάπης». -Πές τε μου, σᾶς παρακαλῶ σεβασμιώτατε. Πῶς, μέ ποιά μέθοδοκαί ποῖο σύστημα ἐπιτύχατε, ὥστε νά σᾶς ἀγαπᾶ τόσο πολύ ὁ λαός; -Διαποιμάνατε αὐτή τήν Ἱ. Μητρόπολι μόλις τέσσερα ἔτη. Τίσυστήματα ἐφαρμόσατε, ὥστε νά τά ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς οἱ νεώτεροι κληρικοί, γιά νά μᾶς ἀγαπᾶ ὁ λαός; Μέ ἤρεμο λόγο καί γαλήνιο πρόσωπο ἔδωσε τήν ἀπάντησί του. Δέν φούντωσε ἀπό τόν ἔπαινο τοῦ νεαροῦ κληρικοῦ. Δέν ξαστέρωσε τό πρόσωπό του ἀπό χαρά. Ἀλλά μέ πολλή συστολή, καί μέ χαμηλωμένο βλέμμα ἀπεκρίθη. -Ἄς εἶναι δοξασμένο τό Ὄνομα τοῦ Μεγάλου Κυρίου μας. Πολλή Χάρι προσφέρει στό λαό του. Ἀλλά ἐγώ δέν ἔκανα τίποτε ἄλλο παρά μόνο τό καθῆκον μου ὡς Ἐπίσκοπος. Τίποτε ἄλλο.

π Επιφάνιος: Θά ἔχουμε τόν Θεολόγο πού εἶναι ἅγιος στήν Κεχαριτωμένη [1]

Του Άρχιμανδρίτου  Ἱεροθέου Ἀργύρη

Ἱεροκήρυκος

    Ἀθῆναι 17-7-2018

 ΓΙΑΤΙ Ο ΛΑΟΣ ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΣΟ ΤΟΝ ΘΕΟΛΟΓΟ ΛΑΡΙΣΗΣ

Γνήσια ἀγάπη κτίζει τόν κόσμο

Γιατί τόσο σ’ ἀγάπησε ὁ λαός Γέροντα;

Ἕνας νεαρός κληρικός ἐπεσκέφθη τόν Μητροπολίτη Λαρίσης κυρό Θεολόγο, τό ἄκακο ἀρνίο, τόν ἅγιο Κληρικό, τόν γλυκύ πατέρα. Ἡ συνάντησις πραγματοποιήθηκε στό Ἐπισκοπεῖο Λαρίσης, τό ὁποῖο ὁ ἴδιος εἶχε ἀνεγείρει πρίν ἀπό τήν βιαία ἐκθρόνισι καί ἐξορία. Ἀλλά τώρα ἐδῶ εἶναι «ἘλεύθεροςΠολιορκημένος». Μετά ἀπό ἀλλεπάλληλες δικαιώσεις ἀπό τό Συμβούλιο Ἐπικρατείας εἶναι κλεισμένος μέσα στό Ἐπισκοπεῖο του, χωρίς ἀποκατάστασι ἀπό τήν ἐπίσημο Ἐκκλησιαστική Ἀρχή. «Ἐλεύθερος Φυλακισμένος».

Ὁ ἐπισκέπτης κληρικός ἤξερε τήν ἀπάντησι, γιατί τόσο πολύ ὁ εὐσεβής λαός ἀγάπησε αὐτόν τόν Ἐπίσκοπο. Γιατί τόν ἀναγνώριζε γιά πραγματικά ἅγιο καί ἄμεμπτο Ἐπίσκοπο. Ὁ λαός ἔχει λεπτά αἰσθητήρια καί βλέπει, γνωρίζει, ἀντιλαμβάνεται. Ὁ πύρινος λαός ἀποτελεῖ τή δικογραφία τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο.

Παρ’ ὅλη τήν γνώμη του, ἠθέλησε ὅμως νά διερευνήση αὐτή τή λαϊκή ἀγάπη στόν ἅγιο πού εἶχε μπροστά του. Νά τόν βυθομετρήση καί νά τόν ζυγίση.

Ὅτι ἄκουγε γιά τόν Ἐπίσκοπο Λαρίσης Θεολόγο, ἤθελε νά πληροφορηθῆ, ἐάν αὐτός εἶναι ἀνώτερος ἤ κατώτερος τῆς φήμης του.

Τοῦ ὑπέβαλε λοιπόν ἕνα «τέστ ἁγιότητος», «διαγώνισμα ταπεινώσεως» καί «ἔκθεσι ἀγάπης».

-Πές τε μου, σᾶς παρακαλῶ σεβασμιώτατε. Πῶς, μέ ποιά μέθοδοκαί ποῖο σύστημα ἐπιτύχατε, ὥστε νά σᾶς ἀγαπᾶ τόσο πολύ ὁ λαός;

-Διαποιμάνατε αὐτή τήν Ἱ. Μητρόπολι μόλις τέσσερα ἔτη. Τίσυστήματα ἐφαρμόσατε, ὥστε νά τά ἀκολουθήσουμε καί ἐμεῖς οἱ νεώτεροι κληρικοί, γιά νά μᾶς ἀγαπᾶ ὁ λαός;

Μέ ἤρεμο λόγο καί γαλήνιο πρόσωπο ἔδωσε τήν ἀπάντησί του. Δέν φούντωσε ἀπό τόν ἔπαινο τοῦ νεαροῦ κληρικοῦ. Δέν ξαστέρωσε τό πρόσωπό του ἀπό χαρά. Ἀλλά μέ πολλή συστολή, καί μέ χαμηλωμένο βλέμμα ἀπεκρίθη.

-Ἄς εἶναι δοξασμένο τό Ὄνομα τοῦ Μεγάλου Κυρίου μας. Πολλή Χάρι προσφέρει στό λαό του. Ἀλλά ἐγώ δέν ἔκανα τίποτε ἄλλο παρά μόνο τό καθῆκον μου ὡς Ἐπίσκοπος. Τίποτε ἄλλο.