Μητροπολίτης Γόρτυνος – από ποιμένας ποίμνιο και άλλος ένας μετανοημένος αγωνιστή

σ.σ. Τι είναι αυτά που ζούμε Θεέ μου!

Γόρτυνος: «Η εκκλησία θα ήταν άσπλαχνη αν χτυπούσε την καμπάνα και καλούσε τους πιστούς»

Στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Τρίπολης και τον δημοσιογράφο Δημήτρη Μανιατάκο μίλησε το πρωί της Πέμπτης (09/04) ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας.

«Θέλω να εκφράσω και εγώ τον πόνο μου και την αγωνία μου. Στην ζωή μας όμως πρέπει να έχουμε αγώνα και όχι αγωνία. Ότι και να μας συμβεί στην ζωή πρέπει να αγωνιζόμαστε και να είμαστε μαχητές για να είμαστε μελλοντικά νικητές», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Μητροπολίτης, ενώ συμπλήρωσε: «Αγωνιώ για τα όσα συμβαίνουν που είναι παγκόσμια γεγονότα και δεν έχουν μόνο ελλαδική εμβέλεια. Μελετώ την Αγία Γραφή και δεν μου είναι περίεργα αυτά που βλέπω, γιατί τα λέει όλα. Η Αγία Γραφή σε κάθε κακό που συμβαίνει στον κόσμο στο βάθος βρίσκει αιτία την αμαρτία. Γιαυτό και οι προφήτες ζητούσαν από τον λαό την μετάνοια. Εμείς τα βάλαμε με την φύση αντί να δοξάζουμε τον Θεό. Μας εκδικείται και η φύση για το κακό που κάναμε».

Ο Σικάγου Ναθαναήλ αφού πρώτα «μάντρωσε» το ποίμνιό του, συμπροσευχήθηκε με αιρετικούς για τον κορωναϊό.

σ.σ. Μου έρχονται στο μυαλό τα λόγια του Αγίου Παϊσίου που έλεγε ότι οι ενωτικοί μιλούν για αγάπη αλλά δεν έχουν ψίχα αγάπης μέσα τους. Τούτους εδώ, τους κοινωνιολόγους!, τους ενώνουν τα μικρόβια, οι πόλεμοι, η τρομοκρατία, οι αρρώστιες, οι φυσικές καταστροφές, η κάθε δυστυχία που απορρέει από τον αμαρτωλό άνθρωπο. Κι ενώ ο Κύριος ενσαρκώθηκε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε για να θεραπεύσει και να σώσει τον αμαρτωλό άνθρωπο, τούτοι εδώ κυνηγάνε να «θεραπεύσουν» τα έργα του αμαρτωλού ανθρώπου, όχι τον άνθρωπο. Κάθε συμφορά λοιπόν και μία ευκαιρία. Θα έλεγε κανείς ότι περιμένουν πως και πως, πότε θα γίνει μία καταστροφή για να τρέξουν σαν τα κοράκια να χύσουν κροκοδείλια δάκρυα και να προωθήσουν την πανθρησκεία που θα υποδεχθεί τον Αντίχριστο. Μα είναι τόσο γελοίοι και κάλπικοι όταν τους ακούει κανείς. Πότε επιτέλους και ποιοί θα ξαποστείλουν τους οικουμενιστές που λυμαίνονται την Εκκλησία;

---

1η Απριλίου Σικάγο, 2020

ΙΔΟΥ ΠΩΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΪΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ.
ΤΟΝ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΟΥΝ.
ΕΝΩ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΛΑΓΟΥΣ. ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΧΑΡΔΑΛΙΑ.
ΤΙ ΝΤΡΟΠΗ, ΑΛΗΘΕΙΑ!!!
-------------------------------
ΠΙΣΤΗ ΑΙΩΝΙΑ..ΠΙΣΤΗ ΠΕΡΙΦΗΜΗ..ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ...ΛΕΕΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ...ΕΙΝΑΙ ΣΕΡΒΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ...ΤΟ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΣΕΡΒΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Η Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Σερβίας, η Ιερά Μονή Χιλανδαρίου και ο τίτλος «Οικουμενικός»

Η Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Σερβίας, η Ιερά Μονή Χιλανδαρίου και ο τίτλος «Οικουμενικός»

Γράφει 

ὁ Δρ. Μίοντραγκ М. Πέτροβιτς

Ὁ Ἅγιος Σάββας τῆς Σερβίας εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγάλους ἱεροκήρυκες τῆς ἀποστολικῆς καὶ ἁγιοπατερικὴς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ θείου λόγου τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Τὴν αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Σερβίας βασισμένη στὰ θεμέλια τῶν οἰκουμενικῶν καὶ τοπικῶν Συνόδων τῆς διδασκαλίας τῆς Ὀρθοδοξίας, τὴν ἵδρυσε ὁ Ἅγιος Σάββας.

Ὅπως κηρύσσανε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Χριστοῦ ἔτσι ὅπως τοὺς ἦταν δοσμένο (Λουκ. 1, 2; Πράξ. 16, 4; Α Κορ. 11, 2 καὶ 23; 15, 3) ἔτσι καὶ ὁ Ἅγιος Σάββας κήρυξε στοὺς Σέρβους τὴν πίστη καὶ τὴν ὀρθοπραξία μέσα ἀπὸ τὴν Αὐτοκέφαλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Σερβίας. Τὸ ἐπιβεβαίωσε στὸ γνωστό του βιβλίο «Νομοκανόνας τοῦ Ἁγίου Σάββα /Ζακονοπράβιλο» στὴ Σύνοδο τῆς Ζίτσα τὸ ἔτος 1221. Ὅλες οἱ πράξεις του ἦταν στὸ πνεῦμα τῶν λόγων τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης (Ἐφ 4,3 ).

Στοὺς Ἀποστολικοὺς Κανόνες – Κανὼν ΛΔ’ ἐνῷ ὁμιλεῖ γιὰ τοὺς «ἐπισκόπους ἑκάστου ἔθνους», οἱ Σέρβοι πρὸ τοῦ Ἁγίου Σάββα δὲν εἶχαν τὸν ποιμένα νὰ τοὺς ποιμάνει στὴν κατανοητὴ μητρική τους γλῶσσα. Σὲ ἐκεῖνα τὰ χρόνια ἡ Σερβία ὑπαγόταν στὴ δικαιοδοσία τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς τῆς Ἀχρίδας καὶ οἱ ἐπίσκοποι ἦταν Ἕλληνες. Οἱ ἐπιγραφὲς στὶς τοιχογραφίες στοὺς ναοὺς ἦταν στὰ ἑλληνικὰ γραμμένες καὶ οἱ Σέρβοι δὲν μποροῦσαν νὰ καταλάβουν τί γράφει. Γιὰ αὐτὸ τὸ λόγο ὁ Ἅγιος Σάββας πρῶτος ἄρχισε νὰ ἀναρτᾶ ἐπιγραφὲς στὰ κυριλλικὰ ἀντὶ στὰ ἑλληνικά, στὴ Μονὴ Στουντένιτσα.

Όταν κλείνει μια πόρτα, ο Θεός ανοίγει μια άλλη.....

Η οσία Μαρία Αιγυπτία ρέει στην αμαρτία της. Δεν σκέφτεται τίποτα. Απλά είναι παρούσα στο πάθος της. Γι’ αυτό μπαίνει σε ένα καράβι για τα Ιεροσόλυμα. Οι επιβάτες του πάνε στους Αγίους Τόπους για προσκύνημα, εκείνη θα μπει να γλεντήσει την σάρκα της, και μάλιστα δίχως αμοιβή. Έτσι για το κέφι της. Αυτή κάνει σχέδια απόλαυσης και εκτόνωσης του πάθους της. Μέχρι εκεί μπορεί να γνωρίζει και να καταλαβαίνει την ιστορία της ζωής της.

Ο Θεός όμως δεν ξέρει μονάχα το χθές και το σήμερα της ζωής μας, αλλά το αύριο. Εμείς παίζουμε με την αμαρτία και εκείνος δουλεύει την αγιότητα μας. Εμείς περπατάμε με γυμνά πόδια στην φωτιά της κόλασης και εκείνος υφαίνει το νυφικό της ψυχής μας, για την Βασιλεία Του. 

Η αμαρτία και το πάθος της Μαρίας, θα την βάλουν σε αυτό το καράβι, θα φτάσει στα Ιεροσόλυμα μα όταν θα προσπαθήσει εισέλθει μαζί με τους υπόλοιπους στο ναό της Αναστάσεως, ένα χέρι θα την εμποδίσει. Η πόρτα είναι κλειστή γι΄ αυτήν. Τυχαίο; Όχι. Γιατί πάντα όταν ο Θεός ζητάει μια αλλαγή από εμάς, μας κλείνει μια πόρτα για να μας ανοίξει μια άλλη. 

Όταν πιστεύεις στο Θεό δεν υπάρχει χώρος για απογοήτευση γιατί γνωρίζεις, ότι όταν σου αρνείται κάτι ετοιμάζει ταυτοχρόνως κάτι άλλο σημαντικότερο. Το κλείσιμο μιας πόρτας είναι κάλεσμα για αλλαγή. Κι αυτό το μήνυμα η Οσία Μαρία το έλαβε. Κατάλαβε ότι για να μπει στο Ναό της Αναστάσεως, έπρεπε να αλλάξει ζωή. Το έκανε. Πήρε το μήνυμα. 

Κάθε αλλαγή έρχεται μέσα από μια καταστροφή. Ακόμη και οι αμαρτίες μας είναι δρόμος προς την αρετή. Ο Θεός ενεργεί παράδοξα, θαυμαστά και έξω από την ανθρώπινη λογική και ηθική για να μας σώσει. 

Θα εκπλαγούμε όταν την ώρα του θανάτου όλη η ζωή μας περάσει σαν ταινία μπροστά από τα μάτια μας. Τότε μονάχα τότε θα καταλάβουμε ότι ο Θεός μαζί με εμάς έγραφε το σενάριο της ζωής μας.Ήταν παρόν ακόμη και εκεί που κάναμε τα πιο φρικτά μας λάθη.

Τί σημαίνει ὁ Παύλειος ὅρος «κατ' οἶκον Ἐκκλησία»; Μία ἀπαραίτητη διευκρίνιση καί θεολογική ἐπισήμανση

Τί σημαίνει ὁ Παύλειος ὅρος «κατ' οἶκον Ἐκκλησία»; Μία ἀπαραίτητη διευκρίνιση καί θεολογική ἐπισήμανση

●Ἦταν ὀρθή ἡ χρήση του στήν τελευταία ἐπίκαιρη Ἀπόφαση τῆς Διαρκοῦς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐλλάδος;

ὑπό κ. Δημ. Κάτσουρα, Θεολόγου

Ἀκοῦμε τελευταίως, κατά κόρον, τόν ὅρο "κατ' οἶκον Ἐκκλησία", ὁ ὁποῖος χρησιμοποιήθηκε ὅσον ἀφορᾶ στήν κατ' οἶκον προσευχή στήν ὁποία αὐτή τήν περίοδο, λόγῳ τῆς πανδημίας τοῦ Κορωνοϊοῦ, καλεῖται ὁ πιστός νά καταφύγει ἀφοῦ ὁ ἐκκλησιασμός του στούς Ἱερούς Ναούς ἀπαγορεύθηκε, ὅπως καί ἡ τέλεση τῆς Θείας Λατρείας καί συνεπαγωγικῶς ἡ συμμετοχή του σέ αὐτήν.

Ἡ κατά τά ἀνωτέρω χρήση του ἀπό τόν ἁπλό λαό, ὁ ὁποῖος δέν εἶναι ἀνεξήγητο νά στερεῖται ἰδιαιτέρων θεολογικῶν γνώσεων, γίνεται αὐθορμήτως καί ἀνεπιγνώστως, προφανῶς λόγῳ τῆς ἁπλῆς καί ἐπιφανειακῆς προσλήψεώς του, ἀφοῦ ὡς ἔκφραση συνδυάζει τόν "οἶκο" μέ τήν "Ἐκκλησία", ἡ ὁποία ὡς ὅρος παραπέμπει, σέ πρώτη ἀνάγνωση, στήν κοινή προσευχή.