ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΘΕΣΙΝΗ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ ΣΟΥΡΩΤΗΣ.

Ο ΜΑΣΚΑΡΑΣ Βαρθολομαιος, υβρισε τον Αγιο και τον κατετταξε στα θυματα του Αρχεκακου Οφεος, ο ΑΝΑΙΣΧΥΝΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΑΚΙΣΤΟΣ ΟΥΝΙΤΗΣ, το Οργανο αυτο του ΔΙΑΒΟΛΟΥ και των Διαβολικων ανθρωπων.

Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός επι της επιθανατιου κλινης του για τους Λατινόφρονες δηλαδη τους σημερινους ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ οπου γης.

Αυτο το σκιτσο του αγιου Μαρκου εγινε εν ταχει απο τον σημερινο ηγουμενο της ι.μονης Παντοκρατορος Μελισσοχωριου Λαγκαδα Αντωνιο.

 

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ ΠΡΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟ ΕΥΡΙΠΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ

«Αλλ' ο λόγος του Θεού και η δύναμις της αληθείας δεν περιορίζεται, μάλλον τρέχει και καρποφορεί»

Στόν οσιώτατο μεταξύ των ιερομονάχων και πνευματικών, και σε μένα, εν Χριστώ, πολύ ποθεινό και σεβασμιώτατο δεσπότη και αδελφό κύριο Θεοφάνη στον Εύριπο.

Οσιώτατε μεταξύ των ιερομονάχων και πνευματικών και σε μένα πολυπόθητε και σεβαστέ μου δέσποτα και αδελφέ, παρακαλώ τον Θεό να δίνη υγεία και σωματικώς στην αγιωσύνη σου, με τις άγιες ευχές της οποίας, και με το έλεος του Θεού, και εγώ υγιαίνω μέτρια στο σώμα. Να ξέρης ότι μετά την επιστροφή μας στην Κωνσταντινούπολη, επειδή ανέβηκε στο πατριαρχείο κάποιος από τους λατινόφρονες που υπέγραψαν, και μας ενοχλούσε, έφυγα από ανάγκη στην εκκλησία μου.
Αλλά και εκεί δεν βρήκα καμία ανάπαυσι, και επειδή αρρώστησα βαρειά, και πάθαινα ζημία και πειραζόμουνα από τους ασεβείς, διότι δεν είχα εντολή επίσημη, έφυγα και από εκεί με σκοπό να φύγω για το Άγιον Όρος.
Αφού πέρασα λοιπόν την Καλλίπολη και ενώ βρισκόμουν στην Λήμνο, εκεί κρατήθηκα και περιορίσθηκα από τον βασιλέα. Αλλ' ο λόγος του Θεού και η δύναμις της αληθείας δεν περιορίζεται, μάλλον τρέχει και καρποφορεί. Έτσι οι περισσότεροι από τους αδελφούς παίρνοντας θάρρος από την δική μου εξορία, βάζουν κάτω από τον έλεγχο τους αλιτηρίους και παραβάτες της ορθής πίστεως και των πατρικών θεσμών, και τους διώχνουν αυτούς από παντού ως καθάρματα, και ούτε τους ανέχονται να συλλειτουργούν, ούτε να τους μνημονεύουν τελείως ως Χριστιανούς.
Μαθαίνω δε ότι χειροτονήθηκε από τους λατινόφρονες ως μητροπολίτης Αθηνών κάποιο νεαρό άτομο του Μονεμβασίας, το οποίο μένοντας εκεί συλλειτουργεί αδιάκριτα με τους λατίνους και χειροτονεί παράνομα όσους και όποιους βρεί.
Ζητώ λοιπόν από την αγιωσύνη σου, όπως, αφού αναλάβει τον ζήλο για τον Θεό, ως φίλος και άνθρωπος του Θεού και της αληθείας, αλλά και του Αγίου Ισιδώρου γνήσιος μαθητής, να συμβουλεύεις τους ιερείς του Θεού να αποφεύγουν με κάθε τρόπο την επικοινωνία μαζί του, και ούτε να συλλειτουργούν μαζί του, και τελείως να μην τον μνημονεύουν, όχι αρχιερέα μόνον αυτόν, αλλά λύκο μισθωτό να τον θεωρούν. Καθόλου να μην λειτουργούν σε λατινικές εκκλησίες, για να μην έρθη πάνω μας η οργή του Θεού, όπως ήρθε πάνω στην Κωνσταντινούπολι, για τις εκεί παρανομίες που έγιναν.
Να ξέρης δε καλά ότι η ψευδοένωσις με την χάρι και την δύναμι του Θεού πολύ σύντομα θα διαλυθή και το δόγμα των Λατίνων, αντί να καθιερωθή με την ψευδοσύνοδο, κάτι που πολύ το επεδίωκαν, ακόμη περισσότερο ανατράπηκε και ελέγχθηκε και παντού καταγγέλλεται ως βλάσφημο και δυσσεβές. Και αυτοί οι ίδιοι οι οποίοι το επικύρωσαν, δεν τολμούν να ανοίξουν το στόμα τους και να το υποστηρίξουν. Ο δε καλόγερος του δικού σου μισθωτού και όχι ποιμένος, ο πιο πάνω αναφερθείς Μονεμβασίας, αν και πήρε από τον βασιλέα το Ηγουμενείο του Προδρόμου, οι καλόγηροί του ούτε τον μνημονεύουν, ούτε τον θυμιάζουν καθόλου ως χριστιανό, αλλά τον έχουν μόνον για τον τύπο, σαν κάτι παραπεταμένο.
Και ο βασιλεύς, αν και τα μαθαίνει αυτά, δεν λέγει τίποτε, αλλά και φανερά ομολογεί ότι μετανοεί για όσα έγιναν, και ρίχνει την ευθύνη σε όσους συμφώνησαν και υπέγραψαν. Φεύγετε και σείς, αδελφοί, την κοινωνία με τους ακοινώνητους, και την μνημόνευσι των αμνημόνευτων. Να, εγώ ο Μάρκος ο αμαρτωλός σας λέγω ότι εκείνος που μνημονεύει τον Πάπα ως ορθόδοξο αρχιερέα, είναι υποχρεωμένος να εφαρμόση στο σύνολό του όλον τον παπισμό μέχρι και αυτό το ξύρισμα της γενειάδος. Και όποιος έχει φρόνημα λατινικό, θα κριθή με τους Λατίνους και θα θεωρείται παραβάτης της πίστεως. Οι άγιες σου ευχές να μας συνοδεύουν. Στον ευλογημένο άρχοντα κύριο Κωνσταντίνο Κοντοπετρή και στους λοιπούς άρχοντες που μας φιλοξένησαν την μετάνοιά μου και ευλογία από τον Θεό.

Ο Εφέσου Μάρκος Ιουνίου 16

Εκ του βιβλίου «Γνωρίζετε το αληθινό πρόσωπο του Παπισμου;» (Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»

--------------------------------------------------------------------------

Άγιος Μάρκος Ευγενικός – Εγκύκλιος «Τοις απανταχού της γης και των νήσων ευρισκομένοις ορθοδόξοις Χριστιανοίς» (1440-1)

Η εγκύκλιος αυτή εγράφη, λίγα χρόνια προ της Αλώσεως, από τη νήσο Λήμνο. Εκεί είχε εξορισθεί ο άγιος Μάρκος ο Ευγενικός από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγο τη απαιτήσει των λατινοφρόνων Ρωμιών.

Οι ενωτικοί αυτοί, όταν είδαν ότι απέτυχαν να επιβάλουν την ψευδή ένωση της Φεράρας-Φλωρεντίας, κατέφυγαν σε ενέργειες καταχθόνιες και σε σοφιστείες θεολογικές, για να παραπλανήσουν τους αφελέστερους. Αργότερα, τον 16ο αιώνα, αυτά θα συστηματοποιηθούν από τους λατίνους και θα δημιουργηθεί έτσι η ουνία. Συνεπώς, οι λατινόφρονες ενωτικοί Ρωμιοί είναι οι πρόδρομοι και προπαρασκευαστές της ουνίας, μαζί με τον πάπα Ιννοκέντιο τον Δ΄(1243-1254), ο οποίος το 1254 εξέδωκε εγκύκλιο και επέτρεψε να γίνονται ανεκτά τα ήθη και έθιμα των Ανατολικών, με απώτερο σκοπό τη βαθμιαία κατάργηση αυτών και τον πλήρη εκλατινισμό των ενουμένων, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ορθοδόξων μετά της Ρώμης.
Την εγκύκλιο αυτή του αγίου Μάρκου, με την οποία αντιμετωπίζει τους λατινόφρονες Ρωμιούς και τις δογματικές αποκλίσεις των παπικών από την Ορθοδοξία, θα παραθέσουμε σε περιληπτική διασκευή.

1. Οι παπικοί είναι αιρετικοί και όχι σχισματικοί, όπως διετείνοντο οι λατινόφρονες.

α΄. Όσοι εκ των παπικών έρχονται στην Ορθοδοξία, τους δεχόμεθα δια χρίσεως αγίου μύρου-μερικές φορές και τους ξαναβάπτιζαν, κατατάσσοντας αυτούς μαζί με τους αρειανούς, τους μακεδονικούς, τους σαββατιανούς, τους ναυατιανούς και λοιπούς αιρετικούς του 4ου αιώνος.

Ο Σίλβεστρος Συρόπουλος, που κατέγραψε την ιστορία της συνόδου της Φλωρεντίας, λέει ότι ο άγιος Μάρκος το ετόνισε αυτό στην ορθόδοξη αντιπροσωπεία, «αλλά το παρασιώπησε η Εκκλησία μας, επειδή το γένος τους είναι μεγάλο και ισχυρότερο από το δικό μας» και «δεν θέλησαν οι προγενέστεροι από εμάς να κατονομάσουν επισήμως τους λατίνους ως αιρετικούς, αναμένοντας την επιστροφή τους και επιδιώκοντας την φιλία».

β΄. Ο άγιος Μάρκος αναφέρει την φράση του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού «Δεν ομολογούμε το άγιο πνεύμα ότι προέρχεται εκ του Υιού» και την φράση του αγίου Φωτίου «Αιρετικός είναι και στους κατά των αιρετικών νόμους υπόκειται αυτός που έστω και λίγο παρεκκλίνει από την ορθή πίστη».Συνεπώς οι λατίνοι, και μόνο από το Filioque, είναι αιρετικοί.

γ΄. Οι λατινόφρονες λένε, ότι οι παπικοί είναι σχισματικοί διότι έτσι μας θεωρούν εκείνοι εμάς· διότι δεν έχουν να μας κατηγορήσουν για κάτι αιρετικό παρά μόνο για το ότι παύσαμε να υποτασσόμεθα σ’ αυτούς. Λοιπόν θα αντιχαριζώμεθα σ’ αυτούς και θα του αποκαλούμε σχισματικούς ενώ είναι αιρετικοί;

δ΄. Ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Μάρκος ερώτησε τον πατριάρχη Αντιοχείας Θεόδωρο Βαλσαμώνα, έγκριτο κανονολόγο της εποχής εκείνης, εάν μπορεί να δίδει τα θεία αγιάσματα σε λατίνους. Εκείνος απάντησε ότι δεν μπορεί να γίνει αυτό, αφού το όνομα του πάπα -στον οποίο αυτοί υπάγονται- δεν μνημονεύεται στις αρχιερατικές θείες λειτουργίες της Εκκλησίας.

Και δεν μνημονεύεται, διότι οι παπικοί έχουν «ήθη και δόγματα αλλότρια των ορθοδόξων», συνεπώς αιρετικά. Πρέπει οι λατίνοι να κατηχηθούν ορθοδόξως, να μυρωθούν, και μετά να τους δεχθούμε.

Συνεπώς· Από πού λοιπόν εμφανίστηκαν ξαφνικά να είναι ορθόδοξοι, αυτοί που από τόσα χρόνια και από τους πατέρες και διδασκάλους κρίθηκαν ως αιρετικοί; Ποιος έτσι εύκολα τους έκανε ορθοδόξους;

Ο χρυσός, εάν ήθελες να λέμε την αλήθεια, και το συμφέρον σου· Ή μάλλον εκείνους μεν τους έκανε ορθοδόξους, εσένα όμως, αφού σε έκανε όμοιο μ’ εκείνους, σε έσπρωξε στη μεριά των αιρετικών.

2. Πότε θα υπάρξει ενότης.

Όταν ενωθούν ήθη, έθη, δόγματα. Και αυτό θα γίνει με την επιστροφή των παπικών στην ορθόδοξη παράδοση και θεολογία. Τώρα έχουμε δυο σύμβολα πίστεως, ένζυμη και άζυμη λειτουργία, διττά βαπτίσματα (των ορθοδόξων με τριττή κατάδυση, των παπικών με επίχυση· των ορθοδόξων το βάπτισμα με μύρο, των παπικών χωρίς μύρο), διπλά ήθη και έθιμα και εντελώς διαφορετικά, νηστείες και εκκλησιαστικές τάξεις, και άλλα παρόμοια.
Πώς λοιπόν να γίνει η ένωση, όταν δεν υπάρχει ενότητα σ’ αυτά;

3. Μεσότης στα δόγματα δεν υπάρχει.

Στη διπλωματία και στην πολιτική χρησιμοποιούνται πολλές έννοιες αμφίσημες ή αόριστες, εννοούμενες από τον καθένα αναλόγως των προτιμήσεών του, για να επιτευχθεί η συμφωνία και η προσέγγιση. Μεταξύ αληθείας όμως και ψεύδους, μεταξύ καταφάσεως και αρνήσεως, μεταξύ φωτός και σκότους, Χριστού και Βελίαρ, δεν υπάρχει μέσον. Οι γραικολατίνοι ή οι λατινόφρονες ή οι ουνίτες είναι μιξόθηρες άνθρωποι, αρέσκονται να κυνηγούν τις αναμίξεις· είναι όπως οι ιπποκένταυροι στη μυθολογία. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος τους ονομάζει κοθόρνους (*) και ανθρώπους που πηγαίνουν όπου φυσάει ο άνεμος. Ένας νεώτερος θα τους παρομοίαζε με το «φούρνο του χότζα».
Η σύνοδος Φεράρας-Φλωρεντίας, που πήγε να εφαρμόσει τη μεσότητα στο δόγμα, είναι σαν τη συνέλευση εκείνη που απεφάσισε να κτίσει τον πύργο της Βαβέλ ή σαν το συνέδριο του Καϊάφα που κατέκρινε τον Χριστό. Οι μετασχόντες στην σύνοδο της Φλωρεντίας και συμφωνήσαντες με τους παπικούς είναι αυτοί για τους οποίους ο προφήτης Ιερεμίας λέει· «Οι ηγούμενοι του λαού μου εμέ ούκ ήδεισαν, υιοί άφρονες εισι και ου συνετοί· σοφοί εισι του κακοποιήσαι, το δε καλώς ποιήσαι ουκ επέγνωσαν» (Ιερ. 4,22).

4. Ποία η στάσις μας έναντι των λατινοφρόνων.

Σημερα Κυριακη 19 Ιανουαριου γιορταζει ο ναος του Μονομαχου Παπομαστιγος αγιου Μαρκου του  Ευγενικου Σουρωτης Θεσσαλονικης.

Το Μυστηριο της Θειας Ευχαριστιας θα τελεσει ο αρχιμανδριτης Ευθυμιος Τρικαμηνας.

Οσοι χριστιανοι θελουν να λειτουργηθουν μακρυα απο τους Οικουμενιστες κληρικους που κατελαβαν τα παντα και ΜΟΛΥΝΟΥΝ τους παντες και τα παντα απο την Παναιρεσι του Οικουμενισμου, ειναι ευκαιρια να ερθουν για να λαβουν τον Ιερον Κρατηρα  εδω στον αγιο Μαρκο τον Ευγενικο Σουρωτης. 

Βεβαιοτατα ναναι αποτειχισμενοι απο τους παναθλιους Αχριστιανους Οικουμενιστες. 

Οσοι κοινωνουν στους Οικουμενιστες ιερεις και επισκοπους, δεν μπορουν να κοινωνησουν εδω μαζι με τους Αποτειχισμενους απο αυτους.

Αλλα και αποτειχισμενοι να μην ειναι, μπορουν να ρθουν για να εκκλησιαστουν και να λαβουν το αντιδωρο. 

Το ΔΩΡΟ, το Παντοδυναμο  Ψιχιον, το λαμβανουν μονο οι ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΟΙ απο τους Αιρετικους Οικουμενιστες.

 

Ὁ ἀπολογισμὸς ἀπὸ Φερράρα – Φλωρεντία, του αθανατου ΑΓΙΟΥ μητροπολιτου Φλωρινης Αυγουστινου του Καντιωτου.

(ΟΛΑ ΤΑ ΣΚΙΤΣΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΟΥ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΟΥΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑΣ ΚΙΛΚΙΣ).

Σήμερα, 19 τοῦ μηνός, στὸν ὁρίζοντα τῆς Ἐκκλησίας μας ἀνέτειλε ὁ ἀστὴρ ποὺ λέγεται ἅγιος Μᾶρκος Ἐφέσου ὁ Εὐγενικός, ὁ Ἄτλας τῆς Ὀρθοδοξίας. Γεννήθηκε τὸ 1392, ἑξήντα περίπου χρόνια πρὶν τὴν ἅλωσι τῆς Κωνσταντινουπόλεως, μέσα σὲ περιβάλλον πίστεως καὶ ἀρετῆς· ἀπὸ γονεῖς ἐπιφανεῖς μὲ φήμη εὐγενῶν, ὄχι τόσο γιὰ τὸν ὑλικὸ πλοῦτο ὅσο γιὰ γιὰ τὴν ψυχική τους ἀνωτερότητα. Διότι στὴν Ἐκκλησία μία μόνο εὐγένεια ὑπάρχει, ἡ ἐν Χριστῷ ἁγιότης.

Τὸ πρῶτο του ὄνομα ἦταν Μανουήλ. Ἦταν ἔξυπνος, μὲ ἔφεσι στὰ γράμματα. Στὰ σχολεῖα τῆς Βασιλευούσης πῆρε τὴν ἐγκύκλιο μόρφωσι.

Ὅταν ἔγινε 25 ἐτῶν, λόγῳ καὶ καταγωγῆς καὶ εὐγενείας χαρακτῆρος καὶ εὐφυΐας καὶ μορφώσεως, τὸ μέλλον τοῦ χαμογελοῦσε. Ὁ κόσμος τὸν καλοῦσε κοντά του μὲ μύριες φωνές· θὰ μποροῦσε νὰ πάρῃ τὴν καλύτερη νύφη, νὰ κάνῃ θαυμάσια οἰκογένεια, ν᾽ ἀναδειχθῇ σὲ ἀξιώματα. Ἐδῶ εἶνε τὸ μυστήριο· μέσα του ἄκουσε μιὰ ἄλλη φωνή! καὶ μακάριος, μέσα στοὺς χιλιάδες νέους, ὅποιος θὰ τὴν ἀκούσῃ. Εἶνε ἡ φωνὴ τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου πού, ὅπως ἄλλοτε κάλεσε στὴ Γαλιλαία τοὺς Δώδεκα, στὴ Δαμασκὸ τὸν Παῦλο, καὶ ὅλους τοὺς ἁγίους πατέρες, ἔτσι τώρα καλοῦσε αὐτόν. Ἔτσι μιὰ ὡραία πρωία τὰ ἐγκατέλειψε ὅλα καὶ ἔφυγε σ᾽ ἕνα νησάκι τοῦ Βοσπόρου, τὴν Ἀντιγόνη. Ἐκεῖ ἔγινε μοναχὸς μὲ τὸ ὄνομα Μάρκος, ὑποσχέθηκε ὅτι θὰ ζήσῃ μὲ παρθενία, ἀκτημοσύνη καὶ ὑπακοή, καὶ φόρεσε τὸ ῥάσο. Ἀργότερα, μπροστὰ στὴν τουρκικὴ ἀπειλή, μετακινήθηκε στὴ μονὴ τῶν Μαγγάνων, ἔξω ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολι, ὅπου ἔγινε καὶ ἱερεύς. Ἀφωσιώθηκε πλέον στὴν ἀποστολή του. Ἔζησε μὲ προσευχή, μελέτη τῶν Γραφῶν καὶ τῶν ἔργων τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Ζοῦσε εὐτυχής, γιατὶ εἶνε ὡραία ἡ ζωὴ τοῦ μοναχοῦ· εἶνε Θαβώρ

Δὲν μπορεῖς ὅμως νὰ εἶσαι συνεχῶς στὸ Θαβώρ. Ἔρχονται καὶ φοβερὲς ἡμέρες, ἡμέρες διωγμοῦ, καὶ τότε ἀλλοίμονο. (Ἅμα δῆτε μοναχοὺς τοῦ Ἁγίου Ὄρους διωγμένους νὰ κατεβαίνουν στὴν Ἀθήνα, τότε θὰ εἶνε ἡμέρες δύσκολες γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία). Ἔτσι ὁ Μᾶρκος ἐγκατέλειψε τὸ μοναστήρι, κατέβηκε στὴν πόλι γιὰ νὰ δώσῃ τὴ μεγάλη μάχη, κι ἀπὸ ᾽δῶ ἀρχίζει τὸ μεγάλο ἔργο του.

Τὸ Βυζάντιο ἔπνεε πλέον τὰ λοίσθια. Ἕνα ἀπὸ τὰ θηρία τῆς Ἀποκαλύψεως, ὁ Μωάμεθ, ἔφτασε τότε στὸν Βόσπορο. Φόβος καὶ τρόμος στὴν Πόλι. Πολλοὶ ἀπὸ τὸ φόβο εἶχαν τότε στραφῆ πρὸς τὸν πάπα. Μόνο ὁ πάπας, ἔλεγαν, θὰ μᾶς σώσῃ· καὶ γιὰ νὰ μᾶς σώσῃ, πρέπει νὰ ἑνωθοῦμε μαζί του… Αὐτοὶ ἦταν οἱ λεγόμενοι ἑνωτικοί. Οἱ μοναχοὶ ἀντέδρασαν. Ἀφοῦ ὅμως τὸ θέλησε ὁ αὐτοκράτορας, ἀποφασίστηκε νὰ ζητήσουν βοήθεια ἀπὸ τὴ Δύσι. Ἀπὸ ᾽δῶ ἀρχίζει ἡ συμφορά.

Τίθεται τὸ ἐρώτημα· ἦταν ὁ τότε πάπας, ὁ Εὐγένιος Δ΄ (1383-1447), εἰς θέσιν νὰ βοηθήσῃ τὸ Βυζάντιο; Εἶχαν ἐπαναστατήσει ἐναντίον του πολλοὶ ἐπίσκοποι, ἡγούμενοι καὶ μοναχοί, ἔκαναν σύνοδο στὴν Βασιλεία τῆς Ἑλβετίας (1431-37) καὶ τὸν καθαίρεσαν. Οἱ δικοί μας, ἂν ἤθελαν βοήθεια, ἔπρεπε νὰ πᾶνε ἐκεῖ, ὄχι στὸν Εὐγένιο. Ἄστοχες πολιτικὲς ἐνέργειες.

Ὁ πάπας ἀπὸ καιρὸ ἤθελε νὰ ὑποτάξῃ τὴν Ἀνατολὴ καὶ ἔστειλε ἀντιπροσωπεία του στὴν Πόλι· ἀντιπροσωπεία της ἔστειλε ἐπίσης ἡ σύνοδος τῆς Βασιλείας. Οἱ δύο ἀποστολὲς συναντήθηκαν στὸν Βόσπορο καὶ παρὰ λίγο νὰ χτυπηθοῦν μεταξύ τους· τοὺς χώρισε ὁ αὐτοκράτωρ Ἰωάννης.

Ἡ ἀνάγκη καὶ ἡ πολιτικὴ σκοπιμότητα ὑποχρέωσαν τὸν Παλαιολόγο ν᾽ ἀπορρίψῃ τὴν πρότασι τῆς Βασιλείας καὶ νὰ δεχτῇ τὴν πρότασι τῆς ῾Ρώμης. Ἔτσι μιὰ μέρα ξεκίνησαν ἀπὸ τὸν Βόσπορο τὰ ἑλληνικὰ καράβια γιὰ τὴ Δύσι μὲ σκοπὸ τὴν ἕνωσι μὲ τὸν πάπα. Σ᾽ αὐτὰ ἐπέβαιναν 700 μέλη τῆς ἀντιπροσωπίας τῶν ὀρθοδόξων μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν αὐτοκράτορα Ἰωάννη Η΄ Παλαιολόγο (1425-48) καὶ τὸν πατριάρχη Ἰωσήφ Β΄ (1416-39), ἡγούμενοι καὶ 25 ἀρχιερεῖς· μεταξὺ αὐτῶν ἦταν καὶ ὁ μητροπολίτης Ἐφέσου Μᾶρκος μὲ τὴν ἰδιότητα καὶ τοῦ ἀναπληρωτοῦ τῶν τριῶν πατριαρχῶν, Ἰεροσολύμων Ἀντιοχείας καὶ Ἀλεξανδρείας.

O απολογισμός απο Φερράρα-Φλωρεντία (+επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη)

 

Κανεὶς δὲν ἐξουσιάζει τὴν πίστη μας, οὔτε βασιλιάς, οὔτε ἀρχιερέας, οὔτε ψευδοσύνοδος, οὔτε κανένας ἄλλος, παρὰ μόνο ὁ Θεὸς. (O Ἐφέσου Μάρκος)

 

Τὴν κάτωθι ἐπιστολὴ ἔγραψε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Ἅγιος Μάρκος καὶ ἀπευθύνεται στὸν Καθηγούμενο τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου, φανερώνονται οἱ πνευματικὲς σχέσεις του μὲ τὸ Ἅγιον Ὅρος.

Ἡ ἐπιστολὴ βρίσκεται στὴν σειρὰ Patrologia Orientalis, τόμ. 17, σσ. 339-341.

Δὲν ξέρουμε πότε τὴν ἔγραψε, ἴσως πρὸς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του τὸ 1444!

Πρὸς τὸν καθηγούμενο τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους,

Οσιότατε ἱερομόναχε καὶ καθηγούμενε τῆς Σεβασμίας καὶ Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Βατοπαιδίου, Ἁγίου Ὅρους, εὔχομαι στὸν Θεὸ νὰ διατηρεῖ τὴν μεγάλη ἁγιοσύνη σου μὲ ὑγεία σωματική, γιὰ νὰ καταρτίζεις, στηρίζεις καὶ ὠφελεῖς τὶς ψυχὲς ποὺ καθοδηγεῖς καὶ γιὰ δική μου εὐφροσύνη καὶ χαρά.

Μὲ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὶς ἅγιες εὐχές σου, ζοῦμε καὶ ἐμεῖς μέχρι στιγμῆς. Ξεκινώντας νὰ ἔλθω σὲ σᾶς, νόμιζα ὅτι ἀνέβαινα στὸν οὐρανό, ἀφοῦ προσδοκοῦσα νὰ συναντήσω ἀνθρώπους ποὺ ἂν καὶ ἔχουν σῶμα ἐπιθυμοῦν νὰ κατορθώσουν τὴν ἀγγελικὴ ζωή· ἀνθρώπους ποὺ φανερώνουν μέσα στὸν κόσμο τὴν ὑπερκόσμια φιλοσοφία· ἀνθρώπους ποὺ συνεχῶς στὸ στόμα τοὺς ἔχουν τὶς ὑμνολογίες, τὶς ψαλμωδίες καὶ τὶς εὐχαριστίες πρὸς τὸν Θεὸ καὶ κρατώντας στὰ χέρια τοὺς τὰ κοφτερὰ μαχαίρια τῆς θεωρίας καὶ τῆς πράξεως, πολεμοῦν τὰ πάθη.

Ὁ Ἑωσφόρος ὅμως, ποὺ γκρεμίστηκε ἀπ’ τὸν οὐρανὸ καὶ ποὺ πάντοτε μᾶς μισεῖ, ἐμπόδισε τὴν πορεία μας. Καὶ δὲν συνέβη κάτι ἀξιοθαύμαστο, ποὺ ἐμπόδισε ἐμένα τὸν ἐλεεινὸ καὶ ἀνάξιο, ἀφοῦ τὸ ἴδιο ἔκανε στὸν μακάριο Παῦλο, τὸν ἥλιο τῆς οἰκουμένης, ποὺ ὅπως λέει πολλὲς φορὲς θέλησα νὰ ἔρθω σὲ σᾶς, καὶ μία καὶ δύο φορὲς καὶ μὲ ἐμπόδισε ὁ σατανᾶς. Ἐὰν λοιπὸν ἐκεῖνον τὸν ἐμπόδισε, δὲν θὰ στεροῦσε καὶ ἀπὸ μένα, ἐκεῖνο ποῦ ἐπέτρεψε ὁ Θεός;

Ἔχουμε τὴν ἐλπίδα καὶ πιστεύουμε στὶς δικές σας προσευχὲς ὅτι ἴσως δοῦμε τὰ ἀγαπημένα καὶ τίμια πρόσωπά σας, καὶ ἂν εἶναι θέλημα τοῦ Θεοῦ, νὰ μείνουμε μαζί σας τὸν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς μας. Ἂν ὅμως συμβεῖ κάτι διαφορετικὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἐπιθυμοῦμε, ὀφείλουμε νὰ εὐχαριστοῦμε καὶ γι’ αὐτὸ τὸν Θεὸ γιατί…. στὸν ἀγώνα μας κατὰ τῆς ἁμαρτίας δὲν ἀντιμετωπίσαμε τὸ ἐνδεχόμενο νὰ χύσουμε τὸ αἷμα μας.

Μεγάλη δὲ παρηγοριὰ βρήκαμε ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς σας ποὺ βρίσκονται ἐδῶ, τοῦ τιμιότατου ἐκκλησιάρχη, τοῦ μεγάλου οἰκονόμου καὶ τῶν ὑπολοίπων, τοὺς ὁποίους εἴδαμε ὡς ἔμψυχες εἰκόνες τῆς δικῆς σας ἀγάπης καὶ εὐλάβειας. Πολλὲς φορὲς μᾶς φιλοξένησαν, μᾶς ἀνέπαυσαν καὶ μᾶς παρηγόρησαν. Εἴθε ὁ Θεὸς νὰ τοὺς δώσει τὴν ἀνταμοιβὴ ποὺ τοὺς ἀξίζει γιὰ τοὺς κόπους καὶ τὴν ἀγάπη τους.

Σας παρακαλῶ στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ εἶστε ὅλοι σύμφωνοι μεταξύ σας καὶ νὰ μὴν ὑπάρχουν ἀνάμεσα σας διαιρέσεις, ὥστε νὰ φυλάσσετε μὲ ἀκρίβεια τὴν ἀληθινὴ καὶ πατροπαράδοτη πίστη μας, ποὺ παραλάβαμε, χωρὶς προσθῆκες ἢ ἀφαιρέσεις.

Στὴν πίστη ποὺ ἔχουμε μέχρι αὐτὴ τὴ στιγμὴ δὲν λείπει τίποτε, οὔτε ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ κάποια σύνοδο ἢ ἀπόφαση δογματικὴ γιὰ νὰ μάθουμε κάτι τὸ καινούριο ἐμεῖς, ποὺ εἴμαστε παιδιὰ καὶ μαθητὲς πατέρων ποὺ διακρίθηκαν στὶς οἰκουμενικὲς συνόδους.

Αὐτὸ εἶναι τὸ καύχημά μας, ἡ πίστη μας, ἡ καλὴ κληρονομιὰ τῶν πατέρων μας.

Μὲ αὐτὴν ἐλπίζουμε νὰ παρουσιαστοῦμε στὸν Θεὸ καὶ νὰ λάβουμε συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας. Χωρὶς αὐτὴ δὲν γνωρίζω ποιὰ δίκαιη κρίση θὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὴν αἰώνια κόλαση. Ὅποιος προσπαθεῖ νὰ μᾶς ἀπομακρύνει ἀπ’ αὐτὴν καὶ νὰ μᾶς διδάξει ἄλλη, εἴτε εἶναι ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανό, ἃς εἶναι ἀνάθεμα, καὶ ἃς σβηστεῖ ἀπὸ τὴ θεία καὶ ἀνθρώπινη μνήμη.

Κανεὶς δὲν ἐξουσιάζει τὴν πίστη μας, οὔτε βασιλιάς, οὔτε ἀρχιερέας, οὔτε ψευδοσύνοδος, οὔτε κανένας ἄλλος, παρὰ μόνο ὁ Θεός, ποὺ μᾶς τὴν παρέδωσε ὁ ἴδιος καὶ οἱ μαθητές του. Σᾶς παρακαλῶ, λέει ὁ θεῖος Ἀπόστολος, νὰ προσέχετε ὅσους δημιουργοῦν διχόνοιες καὶ σύγχυση καὶ διδάσκουν πράγματα ἀντίθετα μὲ ὅσα ἔχετε μάθει.

Τέτοιους ἀνθρώπους νὰ τοὺς ἀποφεύγετε, γιατί δὲν ὑπηρετοῦν τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, ἀλλὰ τὰ συμφέροντά τους, ἐξυπηρετώντας τοὺς ἀφελεῖς μὲ ἠθικολογίες καὶ ψευτοευλάβειες. Τὸ σταθερὸ θεμέλιό τῆς πίστεως ὄμως ἔχει αὐτὴ τὴ βάση.

Νὰ ἀποφεύγετε, λοιπόν, ἀδελφοί, αὐτοὺς ποὺ εἰσηγοῦνται καὶ πιστεύουν τὶς καινούριες διδασκαλίες τῶν λατινοφρόνων, καὶ ἑνωμένοι μεταξὺ σας μὲ τὴν ἀγάπη σὲ ἕνα σῶμα καὶ ἕνα πνεῦμα, μὲ μιὰ ψυχὴ καὶ ἕνα φρόνημα, νὰ εἶστε συνδεδεμένοι μὲ τὴν μοναδικὴ κεφαλή μας, τὸν Χριστό.

Οὔτε πάλι εἶναι δίκαιο, μὲ μάταιες ὑποψίες γιὰ τοὺς ἀδελφούς, νὰ διαπληκτίζεστε συνεχῶς καὶ νὰ δείχνετε τὸν χωρὶς τὴ σωστὴ γνώση ζῆλο, γιὰ νὰ μὴ φανοῦμε ὅτι ἐκδηλώνουμε τὴν ταραχὴ καὶ τὴν ἐριστικότητά μας μὲ πρόφαση τὴν πίστη.

Γιατί κανένα δὲν θὰ ὠφελήσει ἡ ὀρθὴ πίστη χωρὶς τὴν ἀγάπη πρὸς τοὺς ἀδελφούς, ἀλλὰ καὶ αὐτὴν καὶ ἐκείνην νὰ ἔχετε καὶ συνεχῶς νὰ ἔχετε, σεβαστοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί, καὶ μὲ αὐτὲς νὰ παρουσιαστεῖτε στὸν Θεό, φωτεινοὶ σὰν τὸν ἥλιο στὴν Βασιλεία τοῦ Πατέρα σας, ἂν καὶ ἐγὼ γιὰ τὸ χρέος τῆς ἀγάπης σᾶς ὑπενθύμισα αὐτὰ τὰ λίγα.

Προσεύχομαι καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό μου νὰ περάσω τὸ ὑπόλοιπό τῆς ζωῆς μου σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ μπορέσω, ἀφοῦ φυλάξω σταθερὴ τὴν καλὴ ὁμολογία μέχρι τέλους, νὰ βρεθῶ στὸν ἴδιο τόπο μαζὶ μὲ ἐκείνους ποὺ εὐαρέστησαν τὸν Θεό.

Σ’ ὅλους τους ἁγίους πατέρες καὶ ἀδελφούς μου βάζω μετάνοια· ἰδιαιτέρως δὲ πρὶν ἀπὸ ὅλους, στὸν ὀσιότατο προηγούμενο καὶ πνευματικὸ πατέρα Γεννάδιο, τὸν ὁποῖον ἐξαιρετικὰ παρακαλῶ νὰ προσεύχεται γιὰ μένα τὸν ἀδύνατο στὶς ἅγιες δεήσεις του πρὸς τὸν Θεό.

Οἱ ἅγιες προσευχές σας νὰ εἶναι μαζί μου.

O Ἐφέσου Μάρκος.

Τὴν ἐπιστολή, ποὺ παραθέσαμε πιὸ πάνω σε μετάφραση -τοῦ κ. Ἀλεξάνδρου Χριστοδούλου, θεολόγου- ἔγραψε ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη, ὁ Ἅγιος Μάρκος καὶ ἀπευθύνεται στὸν Καθηγούμενο τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου, φανερώνονται οἱ πνευματικὲς σχέσεις του μὲ τὸ Ἅγιον Ὅρος. Ἡ ἐπιστολὴ βρίσκεται στὴν σειρὰ Patrologia Orientalis, τόμ. 17, σσ. 339-341. Δὲν ξέρουμε πότε τὴν ἔγραψε, ἴσως πρὸς τὸ τέλος τῆς ζωῆς του τὸ 1444. Σ’ αὐτὴν ἐκφράζει τὴν ἀπόφασή του νὰ μονάσει στὴν Μονή, πράγμα ποὺ δὲν ἔγινε, ἀφοῦ τὸν ἐμπόδισε, ὅπως ὁ ἴδιος ἀναφέρει, «ὁ πεσῶν ἐξ οὐρανοῦ Ἑωσφόρος». Τοὺς Βατοπαιδινοὺς πατέρες γνώρισε σὲ κάποιο μετόχι τῆς Μονῆς στὴν Κωνσταντινούπολη, ἀπὸ τοὺς ὁποίους φιλοξενήθηκε, βρῆκε ἀνάπαυση καὶ παρηγοριὰ ὅπως ἀναφέρει στὴν ἐπιστολή του. Στὸ τέλος ἀναφέρεται στὸν Προηγούμενο τῆς Μονῆς τοῦ ὁποίου ἐπικαλεῖται τὶς προσευχές.