ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ 

Η ΦΟΒΕΡΗ ΠΑΝΑΙΡΕΣΙ 

ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ

Σχόλια που αλιεύσαμε στο διαδίκτυο για την περίπτωση του π.Δ.Σ.

 

Εισαγωγικά

Στο διαδίκτυο (ιστολόγια και social media) δημοσιεύτηκαν πλήθος σχολίων για την περίπτωση του π.Δ.Σ (πριν και μετά την δίκη του από το Συνοδικό δικαστήριο της Κύπρου), που αθροιστικά ξεπερνούν τα πεντακόσια. Με μια σύντομη αξιολόγηση των σχολίων διαπιστώνουμε ότι το 99% των σχολιαστών δεν  έχουν κατανοήσει το θέμα του π.Δ.Σ σε όλο του το βάθος και το πλάτος,λόγω έλλειψης σοβαρής κατηχητικής εκκλησιαστικής  παιδείας. Αρκούνται απλά οι σχολιαστές  σε διθυραμβικούς χαρακτηρισμούς και επαινετικά λόγια. 

Στην συνέχεια δημοσιεύουμε μερικά σχόλια που αλιεύσαμε, στα οποία φαίνονται ότι ελάχιστοι σχολιαστές (συμφωνώντας ή διαφωνώντας) κινήθηκαν στα πλαίσια που καθόρισε η πρακτική του π.Δ.Σ.

ΣΧΟΛΙΑ

1. Δυστυχώς, πάτερ, με την πρακτική σας δυσφημίσατε την αποτείχιση. Οι περισσότεροι εισέπραξαν ότι είναι αίρεση. Το γεγονός ότι δεν ακολουθήσατε αυτό που κάποτε δίδασκε (τώρα τα έχει αλλάξει) ο π.Θ.Ζήσης το: "ο κοινωνών ακοινωνήτω..." δείχνει ότι η αποτείχισή σας δεν είναι ιεροκανονική. Το να μνημονεύετε τον Τυχικό που ανήκει σε σύνοδο οικουμενιστκή τι δείχνει πάτερ?

Λυπάμαι τον ακατήχητο κόσμο που μπερδεύτηκε από όλη αυτή την απαράδεκτη πρακτική που εφαρμόσατε.

2. Μα, τελικά είστε αποτειχισμένος? Αφού μνημονεύατε τον Τυχικό ο οποίος δεν είναι αποτειχισμένος και ανήκει κ υπακούει σε μια οικουμενιστική σύνοδο. Δεν φάνηκε στην περίπτωσή σας αγώνας ενάντια στον οικουμενισμό, αλλά παραβίαση των εκκλησιαστικών κανόνων (αυθαίρετη απουσία, δραστηριοποίηση σε άλλη εκκλησία χωρίς άδεια, ελλιπής ενημέρωση του επισκόπου και πάνω απ' όλα ανυπαρξία αποτείχισης ως κληρικός πλέον κ.λ.π.) Όλα αυτά δεν θεωρούνται αγώνας ενάντια στον οικουμενισμό, αλλά διγλωσσία, κοροιδία και απαράδεκτη εκκλησιαστική πρακτική.

3. Ποιος ορίζει τι είναι αίρεση;

Η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία αποφασίζει μέσα από τον συνοδικό θεσμό, δηλαδή μέσω των Τοπικών Συνόδων, των Πανορθοδόξων και κυρίως των Οικουμενικών Συνόδων.

 Μόνο οι Σύνοδοι, με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, έχουν την αρμοδιότητα να ορίσουν και να καταδικάσουν μια διδασκαλία ως αίρεση.

Σχετικά με τον Οικουμενισμό:

Πολλοί Άγιοι, όπως ο Αγιος Ιουστίνος Πόποβιτς και ο Άγιος Παΐσιος, τον έχουν χαρακτηρίσει παναίρεση.

Πολλοί σύγχρονοι θεολόγοι τον θεωρούν εκτροπή από την Ορθόδοξη Πίστη.

Όμως, μέχρι σήμερα δεν υπάρχει επίσημη συνοδική καταδίκη του Οικουμενισμού ως αίρεσης από την Ορθόδοξη Εκκλησία στο σύνολό της.

 Επομένως, πώς μπορεί κάποιος να κάνει αποτείχιση από κάτι που δεν έχει επίσημα καταδικαστεί συνοδικώς;

Η αποτείχιση είναι σοβαρή πράξη και σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας πρέπει να στηρίζεται σε επίσημες αποφάσεις της Εκκλησίας. Χωρίς αυτές, κινδυνεύουμε να δημιουργούμε διαιρέσεις και σχίσματα.

 Καλό είναι να παραμένουμε εντός της Εκκλησίας, αγωνιζόμενοι για την αλήθεια με προσευχή, διάκριση και υπακοή στους Πατέρες και το συνοδικό σώμα της Εκκλησίας.

-------------------------------------------------------------------------------

4. Δυστυχώς, πάτερ, με την πρακτική σας δυσφημίσατε την αποτείχιση. Οι περισσότεροι εισέπραξαν ότι είναι αίρεση. Το γεγονός ότι δεν ακολουθήσατε αυτό που κάποτε δίδασκε (τώρα τα έχει αλλάξει) ο π.Θ.Ζήσης το: "ο κοινωνών ακοινωνήτω..." δείχνει ότι η αποτείχισή σας δεν είναι ιεροκανονική. Το να μνημονεύετε τον Τυχικό που ανήκει σε σύνοδο οικουμενιστκή τι δείχνει πάτερ?

Λυπάμαι τον ακατήχητο κόσμο που μπερδεύτηκε από όλη αυτή την απαράδεκτη πρακτική που εφαρμόσατε.

5. Δηλαδή, αν δεν σας καθαιρούσαν πάτερ, θα αναγνωρίζατε τη σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου και θα εξακολουθούσατε να είστε εντός αυτής δηλ. στη μητρόπολη Πάφου; Τι είδους αποτείχιση είναι αυτή και τι είδους ορθοδοξία και ορθοπραξία πρεσβεύετε;

6. Υπήρχαν κι άλλοι δρόμοι κι άλλοι τρόποι για να το '"παίξει κανείς επαναστάτης''... χωρίς να προκαλέσει τόση και τέτοια αναστάτωση σε 2 εκκλησίες και να ρεζιλέψει την αποτείχιση και όσους βιώνουν αυτή ησυχαστικά. Ένας από τους δρόμους ήταν ο σεβασμός στους κανόνες της εκκλησίας σε κάθε περίπτωση και όχι κατά το δοκούν και το συμφέρον.

7….Αν ήσουν ορθόδοξος δεν θα πήγαινες στην δικη. Εδώ ταιριάζει η παροιμία : και .... & γδαρμενος " . Θα το χαρώ να σε καθαιρεσουν οι ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΟΙ . Αν σε καθαιρεσουν θα γελάνε και τα μυρμήγκια της κόλασης . Ύστατη συμβουλή . Μην πας στην δική διότι τους αναγνωρίζεις ως επισκόπους και εκκλησία.

8. ΑΦΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΑ "ΤΕΡΑΤΑ" ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΑΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΩΣ ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΣΤΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ , ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ. ΜΕΤΑ ΤΟ 2016 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΠΕΡΑΣΑΝ ΣΧΕΔΟΝ 10 ΧΡΟΝΙΑ . 10 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ ΚΑΪΑΦΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΟΝΟ ΒΛΑΣΦΗΜΙΕΣ ΕΚΤΟΞΕΥΕΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ . ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΡΑΓΜΑ - ΕΜΒΟΛΙΑ - ΠΡΩΣΩΠΙΚΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ -ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ ΑΜΝΗΣΤΕΥΣΕ, ΚΑΙ ΣΥ ΔΕΧΕΣΑΙ ΝΑ ΔΙΚΑΣΤΕΙΣ ΑΠ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ; ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΣ ΠΑΤΕΡ ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΣΑΙ ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΠΑΠΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΝΑ ΜΗΝ ΔΕΧΘΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΜΟΛΥΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΘΗΡΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΚΑΘΑΡΤΟΙ ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΤΟΥ ΒΑΑΛ . ΕΣΥ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΕΙΣ ΤΕΤΟΙΑ ΧΑΡΗ , ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ . ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΧΡΙΣΤΟΥ .Α… .

9. Από τα λέγόμενα του π.Δ.Σ (https://www.youtube.com/watch?v=u7CBwAYrrpA&embeds_referring_euri=https%3A%2F%2Fapotixisi.blogspot.com%2F&source_ve_path=Mjg2NjY)

 προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα.

Α.Ο π.Δ.Σ δεν ανήκε επισήμως στις Μητροπόλεις Νεαπόλεως ή Θεσσαλονίκης (με απόσπαση ή διάθεση για ορισμένο χρονικό διάστημα λόγω σπουδών).Για τον λόγο αυτό στην δικογραφία δεν υπήρχαν επίσημα σχετικά έγγραφα από την Μητρόπολη Νεαπόλεως. Φαίνεται ότι ο οικείος Μητροπολίτης έκανε ανεπίσημη καταγγελία, γιατί δεν είχε καμμία επίσημη εκκλησιαστική κάλυψη για έλεγχο στο συγκεκριμένο πρόσωπο.

Β.Φαίνεται ότι η παρουσία στην Θεσσαλονίκη του π.Δ.Σ ή ήταν αυθαίρετη ή είχε την σιωπηλή αναχή-συγκατάθεση του Μητροπολίτη Τυχικού, με την προϋπόθεση να έρχεται στην Κύπρο και να λειτουργεί σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Γ.Αν είχε την ανοχή-συγκατάθεση του Μητροπολίτη Τυχικού, θα έπρεπε τουλάχιστον από υποχρέωση ο π.Δ.Σ να τον ενημερώσει. Αφού δεν τον είχε ενημερώσει, όπως λέει για την δράση του στην Θεσσαλονίκη, σημαίνει ότι η παρουσία του στην Θεσσαλονίκη ήταν ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ γεγονός που βαρύνει πολύ τον ίδιο αλλά και τον Μητροπολίτη Τυχικό, που το ανεχόταν.

Δ. Η παρουσία του π.Δ.Σ στην Θεσσαλονίκη δεν νομίζω ότι ήταν προσεκτική. Στους κύκλους των αποτειχισμένων κυκλοφορούσε το όνομά του και σιγά-σιγά οι πληροφορίες φθάσανε μέχρι τα Μητροπολιτικά γραφεία της περιοχής που δραστηριοποιούνταν.

Ε.Ο π.Δ.Σ αποτειχίστηκε ως λαϊκός από τον Μητροπολίτη Νεαπόλεως, λόγω οικουμενισμού με αφορμή τις αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης. Στην συνέχεια ζήτησε χειροτονία από επίσκοπο ο οποίος ΔΕΝ ΑΠΟΚΗΡΥΞΕ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ και ανήκε σε Σύνοδο επισκόπων που αποδέχτηκαν όλες τις αποφάσεις και της Συνόδου της Κρήτης και για το Ουκρανικό. Δεν αποτειχίστηκε από τον Μητροπολίτη Τυχικό και συνέχιζε να τον μνημονεύει, όμως στην Θεσσαλονίκη έκανε τον αποτειχισμένο. Δηλ.ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο.

ΣΤ.Επειδή το θέμα του απασχολούσε την Σύνοδο της Εκκλησίας της Κύπρου από τον Σεπτέμβριο του 2024 (δεν τον ενημέρωσε ο επίσκοπος Τυχικός;;;), για λόγους τουλάχιστον ηθικής δεονοτολογίας να αποτειχιστεί από τον Επίσκοπο Τυχικό, ώστε να μην δημιουργηθεί αυτή η άσχημη κατάσταση στην Εκκλησία της Κύπρου εξ αιτίας του και να ΜΗΝ ΡΕΖΙΛΕΨΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ. Δυστυχώς παρέμεινε μέχρι τώρα στην ίδια πρακτική. Και παρουσιάστηκε στο Συνοδικό δικαστήριο με αποτέλεσμα να αναγνωρίσει τους Οικουμενιστές ως επισκόπους και εκκλησία.

10. Ο τιτουλάριος επίσκοπος Τυχικός θα αναγνωρίσει την καθαίρεση;

---------------------------------------------------------------------------------

11. Τρεχάτε …. ξοπίσω απο τον ορθόδοξο ομολογητή Τυχικό που παρακαλάει γονατιστός τον Βαρθολομαίο να επιστρέψει στους οικουμενιστές. 

---------------------------------------------------------------------------------

12. Δεν είμαι αποτειχισμένος….. …….αλλά κάθε Κυριακή με την σύζυγό μου, διανύουμε 75 χιλιόμετρα για να εκκλησιαστούμε σε παραδοσιακό ιερέα και αγωνιστή.

Ας πούμε μερική αποτείχιση. Στο αναφέρω απλά για να αναδείξω ότι αντιδρώ πάντα στα όσα βλάσφημα και αιρετικά γίνονται μέσα στην Εκκλησία χωρίς πάντα να είναι απαραίτητο να είναι κανείς αποτειχισμένος.

----------------------------------------------------------------

13.Αγαπητή ΟΜΟΛΟΓΙΑ, απορώ για ποιον λόγο έκανες αυτή την ανάρτηση;

Για να προβάλλεις αυτόν τον κληρικό ως παράδειγμα προς μίμηση ή προς αποφυγή;
Ελπίζω ο σκοπός σου να ήταν το δεύτερο, γιατί, όσο καλή διάθεση και να έχει κάποιος νοήμων με εκκλησιαστικό φρόνημα, δεν βρίσκει κάτι να εκτιμήσει στην όλη πρακτική του π.Δήμου. Η πρακτική του δείχνει έλλειψη εκκλησιαστικού φρονήματος και ήθους.
Δεν έχω καταλάβει ποιος ακριβώς είναι ο αντιοικουμενιστικός του αγώνας.
Από τη μια κατηγορεί τον πατριάρχη ως οικουμενιστή και μασόνο και από την άλλη μνημονεύει τον Τυχικό ο οποίος κατέφυγε στον πατριάρχη για τη λύση του θέματός του.
Πιο αντιφατικές συμπεριφορές δεν υπάρχουν. Αποτειχίστηκε ως λαϊκός, αλλά ως κληρικός όχι. Κάποιος πρέπει να του μιλήσει για τη σημασία της μνημόνευσης. Ο π.Θ.Ζήσης δεν του μίλησε για το περίφημο «ο κοινωνών ακοινωνήτω ακοινώνητος έστω»; Μάλιστα κάποτε ο π.Θεόδωρος το περιέγραφε χαρακτηριστικά με την αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων. Όμως δυστυχώς, έχει πολύ καιρό που ο π.Θεόδωρος τα ξέχασε αυτά κι άλλα πολλά και έχει ρίξει πολύ νερό στο κρασί του. Δεν τον αναγνωρίζουμε πλέον. Αυτός που όταν αποτειχίστηκε και είπε στο αρχονταρίκι του αγίου Αντωνίου το δυνατό: «αδειάστε τους ναούς», πλέον δέχεται χειροτονίες από μη αποτειχισμένους επισκόπους και συμφωνεί με την πρακτική και του Κύπριου επισκόπου και του Κύπριου πρεσβυτέρου. Και οι δυο Κύπριοι έδειξαν στην πράξη ότι υπολογίζουν στην οικουμενιστική σύνοδο της εκκλησίας της Κύπρου. Δεν αποτειχίστηκαν από αυτήν.
Αν λοιπόν αυτή η πρακτική θεωρείται αντιοικουμενιστικός αγώνας, τότε, αγαπητή ΟΜΟΛΟΓΙΑ, λυπάμαι για την ανάρτησή σου. Κατέβασέ την ή γράψε την άποψή σου για όσα λέγονται από τον π.Δήμο στο βίντεο.

 

 

Η ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ Ο ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΛΑΪΚΩΝ ΑΠΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΣΠΑΖΟΝΤΑΙ ΑΙΡΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΩΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΗ, ΔΗΛΑΔΗ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΕΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 

Ο ΚΑΝΟΝΟΛΟΓΟΣ Καθηγητής του Εκκλησιαστικού Δικαίου στη Νομική Σχολή ΑΠΘ, Δικηγορος παρ' Αρειω παγω, Θεολόγος κ. Κυριακος Κυριαζοπουλος υποστηριζει: 

 Η ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ Ο ΑΦΟΡΙΣΜΟΣ ΛΑΪΚΩΝ ΑΠΟ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΣΠΑΖΟΝΤΑΙ ΑΙΡΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΩΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΗ, ΔΗΛΑΔΗ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΣΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΕΝΝΟΜΗ ΤΑΞΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.

Είναι σύνηθες γεγονός στην Εκκλησιαστική Ιστορία Ψευδο-σύνοδοι να καταδικάζουν Ορθοδόξους κληρικούς σε καθαίρεση, η οποία, όμως, είναι εκκλησιολογικώς και κανονικώς ανυπόστατη, επειδή διενεργείται από αιρετικούς επισκόπους (π.χ. η Ψευδο-σύνοδος της Ιερείας του 754 καταδίκασε σε καθαίρεση και αφορισμό τον ιερομόναχο Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, η Ενδημούσα Ψευδο-σύνοδος του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη Καλέκα, με τη συμμετοχή των Πατριαρχών Αντιοχείας και Ιεροσολύμων, του 1344, καταδίκασε σε καθαίρεση και αφορισμό τον τότε ιερομόναχο Άγιο Γρηγόριο Παλαμά). Τούτο σημαίνει ότι, εάν μια Σύνοδος που ακολουθεί μια αίρεση, καταδικάσει σε καθαίρεση έναν Ορθόδοξο Ιερέα που ομολογεί και κηρύσσει δημοσίως τα Ορθόδοξα δόγματα και ασκεί θεολογική κριτική της ψευδο-συνοδικώς εισαχθείσας αιρέσεως ή της αιρέσεως που κηρύσσεται δημοσίως από τον Επίσκοπο, και παύει το μνημόσυνο του Επισκόπου, επειδή εκείνος ακολουθεί τις αιρετικές αποφάσεις της Ψευδο-συνόδου ή επειδή εκείνος κηρύσσει δημοσίως την αίρεση, τότε ο εν λόγω Ιερέας που καταδικάστηκε σε εκκλησιολογικώς και κανονικώς ανυπόστατη καθαίρεση, εξακολουθεί να λειτουργεί κανονικά, χωρίς να αναμένει την άρση της καθαιρέσεώς του από Ορθόδοξη Σύνοδο ή από Ορθόδοξο Επίσκοπο. Συγκεκριμένα, ο Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, στην Τρίτη Επιστολή του προς τον Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως Νεστόριο, γράφει: «Απασι τοις παρα σης ευλαβειας κεχωρισμενοις δια την Πιστιν ή καθαιρεθεισι λαϊκοις τε και κληρικοις κοινωνικοι παντες εσμεν.Ου γαρ εστιν δικαιον τους ορθα φρονειν εγνωκοτας σαις αδικεισθαι ψηφοις, οτι σοι καλως ποιουντες αντειρηκασι» (P.G. 77, 108A). 

Ο ίδιος Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, στην Επιστολή του προς τους πιστούς της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως οι οποίοι έπαυσαν το μνημόσυνο ή την κοινωνία με τον Αρχιεπίσκοπό τους Νεστόριο, γράφει: «Ταυτην εν εαυτοις αναζωπυρουντες αει την Πιστιν, ασπιλους και αμωμους εαυτοις τηρησατε, μητε κοινωνουντες τω μνημονευθεντι (εννοει τον Νεστοριο) μητε μην ως διδασκαλω προσεχοντες, ει μενει Λυκος αντι Ποιμενος και μετα ταυτην ημων την υπομνησιν την προς αυτον γενομενην, φρονειν ελοιτο τα Διεστραμμενα. Τοις δε γε των κληρικων, ή λαϊκων, δια την ορθην Πιστιν κεχωρισμενοις ή καθαιρεθεισι παρ' αυτου, κοινωνουμεν ημεις, ου την εκεινου κυρουντες αδικον ψηφον, επαινουντες δε μαλλον τους πεπονθοτας, κακεινο λεγοντες αυτοις: ει ονειδιζεσθε εν Κυριω μακαριοι. Οτι το της δυναμεως και το του Θεου πνευμα εις υμας αναπεπαυται» (P.G. 77, 124A

 Παραλειπόμενα

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΤΟΣ

Ομολογητές - Γ΄ μέρος

“Ει μη καθήσει, μη πράξης·

ει μη αληθές έστι, μη είπης”.

(Μάρκος Αυρήλιος – Ρωμαίος Αυτοκράτορας 121-180 μ.Χ.)

Ένας ειδωλολάτρης Αυτοκράτορας το έλεγε πριν από δέκα εννέα αιώνες στους δικούς του. Αυτό πρέπει να είναι σημείο αναφοράς, για τους χριστιανούς από τους πιο απλούς μέχρι πανεπιστημιακούς, θεολόγους, μητροπολίτες, Αρχιεπισκόπους, Πατριάρχες, ότι “Αν δεν είναι σωστό, μην το κάνεις· αν δεν είναι αλήθεια, μην το πεις”.

Ο Κύριός μας Χριστός παραγγέλλει: «Εγώ είμι η οδός, η αλήθεια και η ζωή» (Ιωάν. 14, 6). Ακόμα και ο ειδωλολάτρης Πιλάτος με αγωνία ρώτησε το Χριστό στο Πρατώριο «Τι έστιν αλήθεια;» (Ιωάν. 18, 38), απάντηση δεν έδωσε ο Χριστός, διότι η αλήθεια ήταν φανερή και ζωντανή μπροστά του.

Αυτή την Αλήθεια είχα ως σκοπό να προσπαθήσω, για να δώσω σαν απάντηση: «Ήταν μασόνος ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος» μέσα από το βιβλίο “Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΑΠΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ” του μοναχού Αβέρκιου, που το διαφημίζουν, για να πωλήσουν αντίτυπα και αγωνίζονται να πείσουν τους ακροατές και μελετητές ότι ο μακαριστός Αναστάσιος ήταν εκτός από Οικουμενιστής… και μασόνος! Όμως προέκυψε από κάποιους περί των “Ομολογητών” Ζήσηδων, δια τούτο επανήλθα πάλι πίσω, να συνεχίσω για λίγο και αμέσως θα ακολουθήσει “Ήταν μασόνος…;”).

---

Στο προηγούμενο φύλλο 333/4-2025 απάντησα με πολυσέλιδο άρθρο (αφιέρωμα) σχετικά με τον Οικουμενισμό στην εφημ. «ΑΓΩΝΑΣ». Έλαβα όμως εκατοντάδες μηνύματα από ανθρώπους που ξαφνιάστηκαν με τη ζωή, την πορεία, το τεράστιο έργο του Αρχιεπ. π. Αναστασίου, αλλά και για τις χιλιάδες άθεους, αλλόθρησκους και αιρετικούς που τους μετέστρεψε στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Υπήρξαν και κάποιοι – ελάχιστοι ευτυχώς – που θέλησαν να υπερασπισθούν τους π. Θεόδωρο Ζήση, π. Γεώργιο Μεταλληνό (θα ασχοληθούμε αργότερα) και κάποιους άλλους πως είναι Ομολογητές!.

Γι’ αυτό επανήλθα στο ίδιο θέμα ώστε να απαντήσω εν συντομία στους αντιλέγοντες. Ήταν ομολογητές; Αυτό θα προσπαθήσω να δούμε μαζί, τι είναι ομολογητής; Και που, πότε και τι, αυτοί “ομολόγησαν;”.

Θα αναφερθώ σε δύο (από αμέτρητους) Ορθοδόξους Ομολογητές:

α) Ο άγιος Μάξιμος που ονομάστηκε και ομολογητής, ήταν ένας απλός μοναχός, αλλά μια φωτισμένη θεολογική προσωπικότητα που κατόρθωσε να μεταστοιχειώσει το νοσηρό μυστικισμό του νεοπλατωνισμού που ήταν το καρκίνωμα της εποχής, όπως με τα περίφημα “Αρεοπαγητικά Συγγράμματα” που εισχώρησαν στην Ορθόδοξη Θεολογία.

Με τα συγγράμματα και τους λόγους του ο άγιος Μάξιμος καταδίκασε την αίρεση του μονοθελητισμού. Αυτό θεωρήθηκε από τον Αυτοκράτορα Κώνστα Β΄ στάση κατά του κράτους και έστειλε απόσπασμα στη Ρώμη, όπου τον συνέλαβαν μαζί με τους τρεις μαθητές και τους έφεραν δέσμιους στην Κωνσταντινούπολη. Προσπάθησαν να τον πείσουν, για να αλλάξει και αφού δεν το κατόρθωσαν, άρχισαν τις απάνθρωπες και σκληρές τιμωρίες, που αυτό ήταν και απαίτηση των αρχόντων, σοφών και των αρχιερέων της εποχής. 

Η αρχή έγινε με τριήμερη μαστίγωση, το σώμα του και των μαθητών του έγιναν κομμάτια και άρχισαν να αναδίδουν δυσοσμία, δε σεβάστηκαν ούτε την 80 η κονταετή ηλικία του.

Αφού δεν εκάμφθησαν από τα βασανιστήρια, το επόμενο βήμα ήταν να τους κόψουν τη γλώσσα από το βάθος του φάρυγγα, ώστε να μην ακούγονται οι φωνές τους και να ελέγχουν τις αιρετικές κακοδοξίες, παρ’ όλ’ αυτά κατά θαυμαστό τρόπο αυτοί μιλούσαν και συνέχιζαν να τους ελέγχουν.

Το επόμενο βήμα ήταν να τους κόψουν το δεξί τους χέρι, για να μην μπορούν να γράφουν τους ελεγκτικούς λόγους και εδώ όμως γελάστηκαν!

Ακολούθησε η διαπόμπευσή τους στην αγορά, εμπαίζοντάς τους ως ληστές και κακούργους και μετά ταύτα, τους εξόρισαν στη Λαζική (είναι μια ιστορική περιοχή της Καυκασίας στη Μ. Ασία), σε διαφορετικά και απομακρυσμένα μέρη για να μην έχουν μεταξύ τους καμία επικοινωνία.

β) Ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης υπήρξε ένας μεγάλος ομολογητής που δεν έκανε συμβιβασμούς σε θέματα Ορθοδόξου Πίστεως.

Εξορίστηκε το 796 μ.Χ. από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΣΤ΄ στη Θεσσαλονίκη, αφού πρώτα βασανίστηκε ραβδιζόμενος από τους στρατιώτες, διότι αντιτάχτηκε στο δεύτερο παράνομο γάμο με την ξαδέλφη του π. Θεοδώρου, Θεοδότη και σταμάτησε τη μνημόνευση του Πατριάρχη Ταράσιου που ανέχτηκε το γάμο, αφού πρώτα φυλάκισαν τη νόμιμη γυναίκα του αυτοκράτορα σε μοναστήρι.

Η δεύτερη εξορία του έγινε στο Νησί Χάλκη το 809 μ.Χ. από τον Αυτοκράτορα Νικηφόρο Α΄ που ως πύρινη ρομφαία τον στηλίτευσε για την σκανδαλώδη εκλογή Πατριάρχου κάποιου Νικηφόρου που ήταν μυστικός σύμβουλός του και ο οποίος αμέσως μετά την “εκλογή” του δικαίωσε τον ιερέα Ιωσήφ που στεφάνωσε τα μεσάνυχτα το παράνομο ζευγάρι, τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο ΣΤ΄ με τη Θεοδότη…

Η τρίτη εξορία ήταν η πιο σκληρή και απάνθρωπη που την υπέβαλε ο εικονομάχος Αυτοκράτορας Λεόντιος Ε΄ ο Αρμένιος το 814 μ.Χ. για τοναγώνα υπέρ των ιερών εικόνων του Θεοδώρου.

Η εξορία του έγινε στη Σμύρνη, αφού τον φυλάκισαν στο υπόγειο τουμητροπολιτικού μεγάρου, με τις βάρδιες τον μαστίγωναν αλύπητα. Το δε μοναστήρι με τους χίλιους περίπου μοναχούς το διέλυσαν, μπήκε μέσα ο στρατός και έδιωξε βίαια τους μοναχούς, απ’ αυτούς πολλοί πέθαναν στην εξορία, άλλοι βασανίστηκαν και υπέστησαν διάφορες κακώσεις, αφαιρώντας μέλη του σώματος και ακόμα την εξόρυξη ματιών επιχειρούσαν οι εντολοδόχοι στρατιώτες και μετά τον παρέδωσαν σε “μοναχούς” εικονομάχους να τον “περιποιηθούν!...”.

Η τελευταία εξορία του αγίου Θεοδώρου έγινε το 825 μ.Χ. από τον Αυτοκράτορα Μιχαήλ Β΄ τον Τραυλό, τον οποίον ήλεγξε με σφοδρότητα για την παράνομη πράξη που έκανε, ώστε να “αρπάξει” τη μοναχή Ευφροσύνη από το μοναστήρι, την κόρη του πρώην αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΣΤ΄ και να την παντρευτεί με δεύτερο γάμο.

Για χρόνια από εξορία σε εξορία και μακριά από το Στούδιο μοναστήρι που δεν το ξαναείδε ποτέ μετά την κατάληψη από εικονομάχους καλόγηρους, θλιβόμενος για το εκκλησιαστικό κατάντημα και προσευχόμενος κυλούσαν οι τελευταίες ημέρες, ώσπου την 9 η Νοεμβρίου 826 προαισθάνθηκε το τέλος του.

Κάλεσε τα πνευματικά του παιδιά και τα έδωσε τις τελευταίες συμβουλές:

«Παιδιά μου, φυλάξατε ορθόδοξον την πίστιν και βίον ακηλίδωτον, και οΘεός μαζί σας» και μετά δύο ημέρες (11 η Νοεμβρίου, Κυριακή) παρέδωσε το πνεύμα του στον ουράνιο πατέρα.

 

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ

(Θα αναφερθώ σε ένα πρόμαχο της “ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ” ομολογητή, όπως κάποιοι τον αποκαλούσαν και για κάποια περιστατικά λόγω και αυτά χώρου και χρόνου).

Ο πατήρ Θεόδωρος Ζήσης είχε δηλώσει το 1975 ότι “από Θεία παρέμβαση και από Θείο φωτισμό”, διεπίστωσε ότι ήταν σε λάθος δρόμο (οικουμενιστικό) και μετανιωμένος πλέον είπε: 

«Θα προτιμήσω να είμαι με τους αγίους Πατέρες, παρά με τους ισχυρούς τους σημερινούς, τους Οικουμενιστάς», ίσως γι’ αυτό και το βιβλίο του “εκτός της Εκκλησίας δράσις του Αγίου Πνεύματος” είχε αφαιρεθεί από τα “ΕΚΤΕΝΗ ΕΡΓΑ ΤΟΥ”!  Ως και άλλα τινά…

Πρέπει να είχε δίκαιο ο αρθρογράφος στο δημοσίευμα 31/7/2015 με τίτλο “Η έξοδος του π. Θεοδώρου Ζήση από το Οικουμενιστικό περιβάλλον του Φαναρίου”.(πρόκειται για τον π. Άγγελο Αγγελακόπουλο και στην απάντηση που έδωσε στο Μεγάλο Πρωτοπρεσβύτερο του Οικουμενικού θρόνου)

 Όταν έγραφε ότι, «τα πρώτα έτη της ακαδημαϊκής σταδιοδρομίας του ο π. Θεόδωρος ασχολούνταν με θέματα άσχετα με τον Οικουμενισμό…». Ο ίδιος πιο πάνω έγραφε: 

«Στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης, όπου φοίτησε την περίοδο 1961-65, όλοι οι καθηγητές του ήταν οικουμενιστές. Δεν υπήρχε ούτε έναςαντιοικουμενιστής καθηγητής. Και μάλιστα περιέργως στη ΘεολογικήΣχολή είχε εισαχθεί το μάθημα της Οικουμενικής Κινήσεως, “Ιστορία δογμάτων και Οικουμενική Κίνησις”, το οποίο διδάσκονταν ενθουσιωδώς από τον αρμόδιο καθηγητή (ποιο το όνομα του καθηγητή;), και όλοι οι καθηγητές με ενθουσιασμό προέβαλαν την «μεγάλη προφητική μορφή» του Πατριάρχου Αθηναγόρου και όλους τους μεγάλους οικουμενιστές. Ο π. Θεόδωρος, λοιπόν, ανατράφηκε μέσα σ’ αυτό το πατριαρχικό κλίμα και το οικουμενιστικό περιβάλλον…».

Και συνεχίζει:

1. ο αρθρογράφος – επειδή θα αναφερθούμε αρκετές φορές – πρόκειται για τον π. Άγγελο Αγγελακόπουλο και στην απάντηση που έδωσε στο Μεγάλο Πρωτοπρεσβύτερο του Οικουμενικού θρόνου

«… Υπάρχουν πατριαρχικά επαινετικά έγγραφα, τα οποία καθιστούν φανερό και γνωστό ότι ο π. Θεόδωρος ήταν του Πατριαρχείου και ανατράφηκε μέσα στο κλίμα αυτό. Ο καθηγητής Παναγιώτης Χρήστου, διευθυντής του Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών και διδάσκαλος του π. Θεοδώρου, του οποίου ο π. Θεόδωρος υπήρξε στενός συνεργάτης στο πανεπιστήμιο…» (Απάντηση σε σχόλιο του Πατριαρχικού Πρωτ/τέρου π. Γεωρ. Τσέτση, 31/7/2015).

2 . Ήταν μόνο στο Πανεπιστήμιο, ή μήπως ξέχασε ο αρθρογράφος ότι ήταν και στο υπουργείο Παιδείας, όταν έδιωξαν (δολοφόνησαν) τους 12 αγίους μητροπολίτες το 1974, επειδή ήταν αντιμασόνοι, αντιοικουμενιστές και Ζωικοί;

Μετά ενάμισι χρόνο (1/2/2017) στέλνει επιστολή στο μητροπολίτη

Θεσσαλονίκης Άνθιμο και του λέει: «… Είναι όμως σε όλους γνωστό και βεβαιωμένο από αψευδείς πηγές, και απορώ πώς δεν το γνωρίζετε, ότι η απόλυσή μου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίο με αφοσίωση και αγάπη υπηρέτησα επί πολλά έτη, και διαθέτω επ’ αυτού πλήθος ευχαριστηρίων επιστολών, οφείλεται στην αυστηρή κριτική που ήσκησα στο επαίσχυντο και προδοτικό κείμενο του Balamand του Λιβάνου (1993), ως εκπρόσωπος της τότε παραδοσιακής Εκκλησίας της Ελλάδος στον Θεολογικό Διάλογο με τους Ρωμαιοκαθολικούς. 

Στο κείμενο αυτό όχι μόνο αθωώνεται και αναγνωρίζεται η Ουνία, την οποία προηγουμένως και με δική μου σημαντική συμβολή καταδικάσαμε στο Freising του Μονάχου εν Ολομελεία Ορθόδοξοι και Ρωμαιοκαθολικοί (1991), αλλά επί πλέον για πρώτη φορά “Ορθόδοξοι” ιεράρχες αναγνώρισαν έγκυρα μυστήρια και συνυπεύθυνο μαζί με την Ορθόδοξη Εκκλησία για την σωτηρία των ανθρώπων…». Και συνεχίζει:

» Η οργή του οικουμενικού πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου εναντίον μου, που τελικά τον οδήγησε στην απόλυσή μου, κορυφώθηκε, όταν οργανώσαμε, το “Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας” και την “Εταιρεία Ορθοδόξων Σπουδών”, από 20-24 Σεπτεμβρίου του 2004, το “Διορθόδοξο Θεολογικό Συνέδριο”…».

Εδώ έχουμε μεγάλες αποκαλύψεις:

 

 Απάντηση σε σχόλιο του Πατριαρχικού Πρωτ/τέρου π. Γεωρ. Τσέτση, 31/7/2015.

 

α) Ομολογεί ο ίδιος ο “ομολογητής” πατήρ ότι 

 “Το Οικουμενικό Πατριαρχείο το υπηρέτησε με αφοσίωση και αγάπη επί πολλά έτη…”. ΠΟΣΗ; Μας το ομολογεί πάλι ο ίδιος, δηλαδή από το 1975 έως που τελικά τον οδήγησε στην απόλυσή του – Σεπτέμβριος του 2004!,- δεν ήταν ένα τίποτα, μόνο, περί τα 30 χρόνια! Άλλοτε σε πολλή ενεργή δράση, ως μέλος στα Συμβούλια του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών. Άλλοτε, ως γραμματικός, συμβουλάτορας, συνοδός… «δεν ήταν μόνο εκλεκτό στέλεχος, ήταν και εργάτης πιστός και ακάματος του Οικουμενικού θρόνου… Όπου πήγαινε ο Πατριάρχης διάβαζε κείμενα που είχαν γραφεί από τον π. Θεόδωρο ορθοδόξοτατα και πατερικότατα… Ζώντας, λοιπόν, μέσα σ’ αυτό το κλίμα των διαλόγων και του οικουμενισμού, άρχισε να ωριμάζει μέσα του η άποψη ότι πρέπει τελικώς να πάρει αποστάσεις από το Οικουμενικό Πατριαρχείο…» (Από: Έξοδος του π. Θεόδωρου Ζήση από το Οικουμενιστικό περιβάλλον του Φαναρίου).

Είναι γεγονός ότι πήρε αποστάσεις και αυτό το βλέπουμε ιστορικά, δηλαδή: 

Μέχρι το 1975 – όπως ομολογεί – δε γνώριζε τίποτα περί Οικουμενισμού – Παπισμού [1971 διδάκτωρ, 1973 υφηγητής Πανεπιστημίου (!)].

Τα γνώρισε όμως από 1975-1980 που ασχολήθηκε με τον άγιο Μάρκο τον Ευγενικό και τότε “κατενόησε την πραγματική εικόνα του Παπισμού, την οποία του απέκρυπταν στο Πανεπιστήμιο…” και “αποκήρυξε” τους ισχυρούς και τους Οικουμενιστές. Με το χρόνο όμως πρέπει να λασκάρισα κάπως – Όπως συμβαίνει με το χρόνο και το λάστιχο – και έτσι το 1985 λασκαρισμένος αναλαμβάνει ως μέλος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών Π.Σ.Ε. για το διάλογο με τους Παπικούς και τώρα πάλι ξανάρχισε “να καταλαβαίνει τί σημαίνει Οικουμενισμός, τί σημαίνει Διάλογος και τί σημαίνει Παπισμός, γιατί τα ζούσε πλέον από μέσα…”. Ενώ το κατάλαβε, συνέχιζε όμως να είναι εκλεκτό στέλεχος του Πατριαρχείου και μάλιστα ως ο γραμματικός των ομιλιών του Πατριάρχου: «Υπάρχουν εκατοντάδες πατριαρχικών λόγων και εκατοντάδες πατριαρχικά και συνοδικά κείμενα, που διάβαζε, όπου πήγαινε ο Πατριάρχης…» και αφού όλα τα είχε καταλάβει το Μάρτιο 1991, είχε τη μεγάλη τιμή ο κ. Βαρθολομαίος να τον χειροτονήσει ιερέα.

 Ένα χρόνο νωρίτερα -Ιανουάριος του 1990 – ορίζεται στο Π.Σ.Ε. ως μέλος του Θεολογικού διαλόγου με τους Παπικούς και ως τέτοιος λαμβάνει μέρος στη Βιέννη και στη συνέχεια τον Ιούνιο στο Freising του Μονάχου. Εδώ εκτός της “καταδίκης” της Ουνίας, ομολόγησε ότι από το 1993 αποφασίστηκε: «… για πρώτη φορά “Ορθόδοξοι” Ιεράρχες και Θεολόγοι να αναγνωρίζουν τον Παπισμό ως Εκκλησία με αποστολική διαδοχή έγκυρα μυστήρια και συνυπεύθυνο μαζί με την Ορθόδοξη Εκκλησία για την σωτηρία των ανθρώπων» (επιστολή του προς το Θεσ/νίκης κ. Άνθιμο 1/2/2017). Η απόφαση οι αιρέσεις να γίνουν εκκλησίες, είχε παρθεί – μας λέγει – από το 1993 και όχι από το Κολυμπάρι που μας το σερβίραν το 2016 και ο Ομολογητης πατήρ Θεόδωρος το κρατούσε μυστικό και την αποκάλυψη την έκανε (Και αυτή εν μέρει αφού δεν φανέρωσε ούτε τα ονόματά τους),αφού επισημοποιήθηκε στο Κολυμπάρι και αφού πέρασαν ακόμα και άλλοι οκτώ μήνες! 

 

ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΗΝ ΟΛΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Συνοπτικά και σύντομα θα εξιστορήσουμε με ημερομηνίες και τα συμβαίνοντα με βάση τα δικά του ομολογούμενα (το αρχείο μας θα το ανοίξουμε αν χρειαστεί).

Οι Θεολογικοί Διάλογοι με τους Παπικούς είχαν ξεκινήσει από χρόνια πριν. Το 1990 είχαμε τρεις συναντήσεις, όπως αναφερθήκαμε πιό πάνω:

 α) Στη Βιέννη από 26-31 Ιανουαρίου 1990, β) Στο Freising του Μονάχου από 6- 15 Ιουνίου 1990 και γ) Στην Κωνσταντινούπολη από 11-12 Δεκεμβρίου 1990.

 

Καθαιρέθηκα γιατι αντιστάθηκα στην παναίρεση του Οικουμενισμού (βίντεο στο youtube)

Σε αυτή τη συνέντευξη στην Νατάσα Ιωάννου (18/6/25) αποκαλύπτω την αλήθεια πίσω από την άδικη καθαίρεσή μου από το Συνοδικό Δικαστήριο.

Η απόφαση του Συνοδικού Δικαστηρίου μέσω της ελαχιστότητάς μου καταδικάζει την Ορθοδοξία και αθωώνει τον Οικουμενισμό

Η παρανομία και η προσβολή των Ιερων Κανόνων πλέον γίνεται καθεστώς εντός της Ιεράς Συνόδου απαξιώνοντας το κύρος της.

Χωρίς να το συνειδητοποιήσουν οι αιρετίζοντες Επίσκοποι εκαναν πασιγνωστη την Ορθόδοξη πρακτική της Αποτειχισης.

" Ώρυξαν λάκκον και ενέπεσον εις αυτον"

Η Αλήθεια αργά ή γρήγορα θα λάμψει

Η ΟΡΘΟΔΟΞΊΑ δεν "καθαιρειται".

Κοινοποιείστε για να ακουστεί η Ορθοδοξία που φιμώνεται απο τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ

 Μπουκοβίνας σε Οικουμενικό Πατριάρχη: Η απόφασή σας για την Ουκρανία προκάλεσε καταστροφή!

Ο Μητροπολίτης Μελέτιος στο έδαφος τραυματισμένος μετά από επίθεση αστυνομικών

Επιμέλεια - μετάφραση: Romfea.gr

---

Στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο απευθύνθηκε ο Μητροπολίτης Τσερνίβτσι και Μπουκοβίνας κ. Μελέτιος, αμέσως μετά την αιματοχυσία στον Καθεδρικό Ναό, που προκάλεσαν οπαδοί της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας.

«Το γεγονός που συνέβη δεν το είδε μόνο όλη η Ουκρανία, αλλά ολόκληρος ο Ορθόδοξος κόσμος! Σήμερα, είδαν όλοι τι συνέβη εδώ, είδαν για ακόμη μια φορά το αληθινό πρόσωπο της ΑΕΟ» - τόνισε χαρακτηριστικά ο Μητροπολίτης Μελέτιος.

Σε άλλο σημείο ο Ουκρανός Ιεράρχης, πρόσθεσε: «Θα ήθελα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία για να απευθυνθώ στον Παναγιώτατο Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ο οποίος βρίσκεται στην Κωνσταντινούπολη. Θα ήθελα να του πω ότι με την απερίσκεπτη και κοντόφθαλμη απόφασή του, που εξέδωσε τον λεγόμενο Τόμο, προκάλεσε την καταστροφή που βλέπουμε εδώ σήμερα».

«Επίσης, θα ήθελα να απευθυνθώ και στον επικεφαλής της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας Επιφάνιο, Σεργκέι Ντουμένκο, τον συμπατριώτη μας. Αν ελπίζει ότι με αυτόν τον τρόπο μπορεί να μας οδηγήσει στην Εκκλησία του, κάνει μεγάλο λάθος... Λέει συνέχεια ότι δε θέλουμε να του μιλήσουμε…Ας μας πει ποιος θέλει να του μιλήσει τώρα;» - συμπλήρωσε ο Μητροπολίτης Μπουκοβίνας.

Ακόμη, ο Μητροπολίτης Μελέτιος πρόσθεσε: «Ζητώ από τον Ορθόδοξο Χριστιανό Επιφάνιο, να σταματήσει την ανομία στην Μπουκοβίνα. Ο τόπος όπου κατάγεται η Εκκλησία είναι άδεια, γιατί την πήρανε δια της βίας και ο λαός προσεύχεται πλέον στα σπίτια του, παρά να πάει στην καταληφθείσα Εκκλησία. Όλοι αυτοί οι Ναοί είναι άδειοι και το ξέρει!»

«Πήρατε τις εκκλησίες μας, απαγορεύσατε την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, μας εμποδίζεται να προσευχόμαστε για τους στρατιώτες μας…! Επιφάνιε, σταμάτα αυτή την παραφροσύνη…» - συνέχισε ο Μητροπολίτης Μελέτιος.

Επίσης, ο Σεβασμιώτατος έκανε έκκληση στις αρχές του τόπου, ζητώντας να επαναξετάσουν και να αλλάξουν την απόφασή τους.

«Δεν μπορούμε να ζούμε έτσι! Έχουμε ήδη πόλεμο με την Ρωσία, και αν σταματήσουμε τον πόλεμο εδώ, θα σταματήσει και εκεί... Ας πρυτανεύσει η λογική και να κάνουμε τα πάντα προς Δόξαν Θεού» - ανέφερε ο Ουκρανός Ιεράρχης.

Σύμφωνα με πληροφορίες, κατά την κατάληψη της εκκλησίας, αστυνομικοί έριξαν τον Μητροπολίτη Μελέτιο στο έδαφος και έκαναν χρήση δακρυγόνων εναντίον του.

Μέχρι σήμερα, ο Σεβασμιώτατος φέρει τραύμα στο κεφάλι με αποτέλεσμα να έχει λιποθυμίες, ενώ αρνείται να νοσηλευτεί, καθώς αναμένεται νέα απόπειρα κατάληψης του καθεδρικού ναού τις επόμενες ημέρες.