ΕΠΙΣΤΟΛΗ 6η
Ἀρχιμ. Ἱερόθεος Ἀργύρης
Ἱεροκῆρυξ
ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΔΕΛΦΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΕΙΣ ΑΓΑΠΗΤΟ Π. ΤΕΛΕΒΑΝΤΟ (στ΄)
Θέμα: ΑΝΤΙΤΙΘΕΜΕΝΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ
Ἀθῆναι 16-6-2017
Φίλτατε καί ἀγαπητέ μου ἀδελφέ Παναγιώτη,
Χαῖρε πάντοτε ἐν Κυρίω καί ἀγάλλου!
Ἐπίθεσις χωρίς τεκμηρίωσι
Μέ ἀφορμή τήν ἀνάρτησί σου στό Ἱστολόγιο μέ ἡμερομηνία 16-6-17 καί τίτλο, «Δώσω σοι τάς στήλας τοῦ “Ὀρθοδόξου Τύπου”, ἄν πεσῶν προσκυνήσης
μοι», ὅπου καί πάλι ἐπιτίθεσαι μέ πάθος ἐναντίον τοῦ π. Βασιλείου
Βολουδάκη. Αὐτό πού ἔχει σημασία εἶναι ὅτι, σέ καμιά ἔκφρασί σου καί
ἐπιθετική καταγραφή, δέν προσκομίζεις, οὔτε ΜΙΑ τεκμηρίωσι καί ἀπόδειξι τῶν γραφομένων σου. Γιά ποιό λόγο; Πραγματικά δέν καταλαβαίνω τίποτε.
Ἀξιοσημείωτο ὅτι γενικῶς, στά κείμενά σου ἀναφέρεις κάποιες ἀόριστες δημοσιεύσεις καί ἀπόψεις, χωρίς νά παραπέμπεις στίς πηγές καί στίς ἀκριβεῖς ἐκφράσεις, οὔτε βάζοντας τό κείμενο μέσα σέ εἰσαγωγικά «».
Στήν προκειμένη περίπτωσι, μοιάζει νά ἔχης βάλει στή ζωή σου ἕνα κύριο καί οὐσιαστικό σκοπό καί στόχο: Μόνο νά ὑβρίζης ἕναν ἐνάρετο καί ἀκατηγόρητο Κληρικό.
Νομίζω ὅτι κάνεις μεγάλο λάθος. Ἐλπίζω νά σέ φωτίση ὁ Θεός νά τό ἀντιληφθῆς.
Οὐδεμία ἀπάντησις στίς ἐπιστολές μου
Σοῦ ἔχω ἀποστείλει ἕως τώρα ἄλλες πέντε ἐπιστολές, μέ e-mail, ἕξη μέ τήν
παροῦσα, ἀλλά, δέν εἶχα τήν τιμή νά λάβω καμιά ἀπόκρισι. Σοῦ τίς ὑπενθυμίζω λοιπόν, γιά νά μή τίς ξεχνᾶς:
- «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο
(α’)», μέ θέμα: Μασωνία, Δημόσιος Διάλογος, Μασωνική ἀπόδειξις
Ἀθηναγόρα, τῆς 19-5-2017.
- «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (β’)», μέ θέμα: Μαχαιρώματα καί εἰρηνοποιοί, τῆς 22-5-2017.
- «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο
(γ’)», μέ θέμα: Σχισματικοί, διαίρεσις καί πολλαπλασιασμός, τῆς
24-5-2017.
- «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (δ’)», μέ θέμα: Ἀναιρέσεις Ἱστολογικῆς Ἀναρτήσεως, τῆς 29-5-2017.
- «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο
(ε’)», μέ θέμα: Προσωπικοί ὄχι ἐκκλησιαστικοί οἱ λόγοι τῶν ἐπιθέσεων;
τῆς 29-5-2017
Δέν ἔχω ἐπίσης, οὔτε κἄν εὐγενῆ ἀπάντησι ἐάν τίς παρέλαβες ἤ ὄχι. Λογικό ὅτι, δέν μπορεῖς νά ἀπαντήσης, στήν ἀπίθανο περίπτωσι πού δέν τίς ἔλαβες. Ἐγώ πάντως τίς ἀπέστειλα καί ἀπό διαφορετική ἠλεκτρονική διεύθυνσι, διά πᾶν ἔνδεχόμενο.
Γιά τό “Βαποράκι”
Γράφεις λοιπόν στήν ἀνάρτησί σου τῆς 16-6-17, μεταξύ ἄλλων, τό ἑξῆς:
«Θα τον συκοφαντήσω (ὑποτίθεται, πώς λέγει ὁ π. Βασίλειος) ότι
ανήκει σε σκοτεινά κέντρα (ὁ Π. Τελεβάντος) και αν διαμαρτυρηθεί για
την κακοήθεια θα του διαμηνύσω με το γνωστό βαποράκι μου (ἐννοεῖς τόν π. Ἱερόθεο), που ορέγεται επισκοπής αν χρειαστεί ακόμη και με συμμαχία με το Διάβολο (ἐννοεῖς ὁ π. Ἱερόθεος)».
Ἐδῶ ἐπαναλαμβάνεις τήν ἴδια ἔκφρασι “βαποράκι”, πού ἔγραψες στήν ἀνάρτησί σου μέ ἡμερομηνία 30-5-17, μέ θέμα «Ἀναμένουμε ὅτι ὁ π. Ἱερόθεος Ἀργύρης θά δώση ἐξηγήσεις γιά τήν ἀποτείχισι ἀπό τίς στῆλες τοῦ “Ο.Τ.”».
Θά ἐπαναλάβω ὅτι, δέν εἶναι καί τόσο ἐκκλησιαστική ἔκφρασις αὐτή, ἀλλά ἐν πάσῃ περιπτώσει, θά τό τονίσω ὅτι δέν εἶμαι μεταφορεύς ἀπόψεων κανενός, παρά τῆς συνειδήσεώς μου. Οὔτε καί ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης ἔχει ἀνάγκη ὑπερασπιστῶν,
λόγω τῆς δικῆς του πλήρους καί ἀξίας προσωπικότητος καί ἱκανότητος.
Ἤδη, στήν πρώτη (α’) ἐπιστολή μου, σοῦ μετέφερα τήν πρότασί του γιά
δημοσία, μέσω Skype, συζήτησί σας καί τήν ἀνάρτησί της στό διαδίκτυο. Ἀλλά δέν ἀπεκρίθης σέ αὐτή τήν ἐρώτησι (α’ ἐπιστολή μέ ἡμερομ., 19-5-2017).
Γράφεις ἀκόμη ὅτι, αὐτό τό “Βαποράκι” ὀρέγεται Ἐπισκοπῆς.
Θά παραθέσω τά καθαρά λόγια τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, στά ὁποῖα ἐλάχιστα
ἔχουμε ὅλοι μας ἐμβαθύνει, Κληρικοί καί λαϊκοί. Μιλᾶμε γιά τίς ἐκλογές
τῶν Ἐπικόπων, ὅπως καί γιά τίς χειροτονίες τῶν Πρεσβυτέρων καί Διακόνων,
χωρίς νά ἔχουμε αἴσθησι τῶν ἐν Πνεύματι τεκταινομένων. Μιλᾶμε, σάν νά
πρόκειται γιά ἐκλογές Βουλευτῶν ἤ Νομαρχῶν ἤ ἄλλων Κρατικῶν καί Πολιτειακῶν Ἀρχόντων. Στά ἐκκλησιαστικά ὅμως ζητήματα ἡ πραγματική τάξις εἶναι μόνον Οὐρανία καί τίποτε ἄλλο:
«Καὶ οὐκ εἶπον (ὁ Κύριος)͵ Ἔκλεξαι͵ ἀλλὰ͵ Ἀνάδειξον τὸν ἐκλεγέντα (ὁμιλεῖ γιά τήν ἐκλογή τοῦ Ἀπ. Ματθίου στή θέσι τοῦ Ἰούδα)͵
φησὶν͵ Ὃν ἐξελέξω· εἰδότες πάντα προωρίσθαι τῷ Θεῷ. Ἐκ τούτων τῶν δύο
ἕνα λαχεῖν τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης καὶ ἀποστολῆς. ῏Ην γὰρ καὶ
ἄλλη διακονία. Καὶ ἔδωκαν αὐτοῖς κλήρους.
Οὔπω γὰρ ἑαυτοὺς ἀξίους ἡγοῦντο ἀφ΄ ἑαυτῶν ἐκλέξασθαι· διὸ καὶ αἰτοῦσι διά τινος σημείου μαθεῖν. (Ἰ. Χρυστοστόμου, In Acta apostolorum).
Καί σέ ἄλλο σημεῖο ἐμβαθεύνει τά πράγματα περισσότερο:
«Τί οὖν; φησί· πάντας ὁ Θεός
χειροτονεῖ, καί τούς ἀναξίους; Πάντας μέν ὁ Θεός οὐ χειροτονεῖ, διά
πάντων δέ αὐτός ἐνεργεῖ, εἰ καί αὐτοί εἶεν ἀνάξιοι, διά τό σωθῆναι τόν
λαόν. εἰ γάρ δι' ὄνου καί διά Βαλαάμ, διά μιαροῦ ἀνθρώπου, τοῦ λαοῦ
ἕνεκεν ἐλάλησε, πολλῷ μᾶλλον διά τοῦ ἱερέως» (Ἰ. Χρυστοστόμου, In
epistulam ii ad Timotheum).
Νομίζω ὅτι εἶναι κατανοητά καί ἐφαρμόσιμα ἀπό τόν κάθε συνετό Χριστιανό καί εὐλαβῆ Κληρικό, πού φοβᾶται τό Θεό καί ... ντρέπεται τούς ἀνθρώπους.
Γιά τό ἄλλο φοβερό πού σημειώνεις, ἀναζήτησε μακρυά ἀπό τούς εὐσεβεῖς Κληρικούς γιά νά ἀνεύρης ὅσους συμμαχοῦν μὲ τὸν Διάβολο, ἄσχετα ἐὰν γνωρίζουν ὅτι δὲν κρατάει ποτὲ τὸν λόγο του καὶ πάντοτε στρέφεται ἐναντίον τους.
Ποιός θά συμμαχήση μέ τό Διάβολο;
Στήν προηγουμένη πρότασι ὑποπίπτεις καί σέ ἕνα ἀκόμη φοβερώτατο ὀλίσθημα. Τί εἶναι αὐτή ἡ ἀπαράδεκτος ἔκφρασις πού παραθέτεις; «αν χρειαστεί (ἐννοεῖς ὁ π. Ἱερόθεος) ακόμη και με συμμαχία με το Διάβολο».
Ἀντιλαμβάνεσαι τί γράφεις;
Φαντάζεσαι ὅτι, γνωρίζεις τίς ψυχές, τά σχέδια καί τά κίνητρα τῶν ἄλλων
ἀνθρώπων; Ἰσχυρίζεσαι ὅτι ἕνας καλός (ταπεινῶς τό φαντάζομαι) Κληρικός,
θά «κάνη συμμαχία καί μέ τό Διάβολο»; Ποῦ στηρίζεις αὐτόν τόν ἀσεβέστατο ἰσχυρισμό; Πῶς τολμᾶς νά μιλᾶς γιά τήν ψυχή καί τούς στόχους ἑνός Ὀρθοδόξου Κληρικοῦ,
χωρίς νά τό τεκμηριώνης μέ κανένα τρόπο; Πραγματικά δέν φοβᾶσαι τόν
Θεόν; Κατανοεῖς τί λέγεις ἤ ὄχι; Ὅσο ταπεινός καί νά εἶναι ἕνας
συνειδητός Κληρικός ἀπορρίπτει ἄρδην τέτοιο φοβερό ἀσεβῆ ἰσχυρισμό,
διότι τόν διαχωρίζει ἀπό τόν Κύριό του, καί τοῦ στερεῖ τήν ποθητή
Σωτηρία.
Καί, ἡ «ἐμή βραχύτης», οὐδόλως ἀποδέχομαι, γιά ὁποιοδήποτε λόγο, νά ἀποχωριστῶ ἀπό τόν Κύριό μου καί νά στερηθῶ τή Βασιλεία Του, ὅπως δέν ἐπιθυμῶ νά στερηθῆ καί κανείς ἄνθρωπος, πολλῶ δέ μᾶλλον οὐδείς ἐν Χριστῶ ἀδελφός μου.
Πρέπει νά ὁμολογήσω ὅτι, αὐτή
σου ἡ ἄστοχος καταγραφή ἐπαναφέρει πρό τῶν ὀφθαλμῶν μας τόν πονηρότατο,
ζηλόφθονο καί ἀπατηλό ἰσχυρισμό τῶν Φαρισαίων ἐναντίον τοῦ Κυρίου, πού διετείνοντο παραπλανητικά πρός τό λαό ὅτι, «Βεελζεβοὺλ ἔχει (ἐννοοῦν αὐτός ὁ Κύριος)͵ καὶ ὅτι ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια» (Μαρκ. γ’ 22).
Δέν θέλω νά φαντασθῶ ὅτι ἔχεις τέτοιες ἀπόψεις, ἀλλά φαντάζομαι ὅτι, αὐτό τό σημεῖο σοῦ διέφυγε μέσα στόν φόρτο τῆς ἡμέρας καί τήν κούρασί τῶν διακονιῶν σου. Λάθος καταγραφή σημειώνω, μόνον λάθος, καί σίγουρη τυπογραφική ἀβλεψία προσθέτω.
Γιά προσωπικούς ὄχι ἐκκλησιαστικούς λόγους;
Στήν (ε’) ἐπιστολή μου, τῆς 30-5-2017, σοῦ ὑπέδειξα καί σοῦ ἀπέδειξα, ὅτι καταφαίνεται μέ γυμνό ὀφθαλμό. Μόνον γιά λόγους προσωπικούς καί ὄχι Ἐκκλησιαστικούς πολεμᾶς τόν π. Βασίλειο Βολουδάκη.
Ἀπό τά γραφόμενά σου,
καταδεικνύεται ὁλοκάθαρα ὅτι, νομίζεις, πώς σέ κάτι ἐκεῖνος (ὁ π.
Βασίλειος), ὑποτίθεται ὅτι σέ ἔβλαψε. Δέν εἶναι, ἑπομένως, Ἐκκλησιαστικός ὁ πόλεμός σου ἐναντίον ἑνός εὐλαβοῦς καί ἱκανοῦ Ὀρθοδόξου Κληρικοῦ, ἀλλά μόνον “προσωπικός”.
Ἐπιτίθεσαι στόν π. Βασίλειο, γιά κάποιο γεγονός, ἤ λόγο, πού, πιστεύεις, κατά φαντασίαν, ὅτι σέ ἔπληξε. Αὐτή ἡ “ἀδικία”, πού σοῦ ἔγινε ἤ εἶναι πράγματι φανταστική, ἤ πρέπει νά μᾶς τή φανερώσης.
Πῶς στηρίζεις καί πολεμᾶς τά ἴδια πρόσωπα;
Ἀγαπητέ μου Παναγιώτη·
Ἔχω νά σοῦ ὑποβάλλω μία θερμή παράκλησι, νά μοῦ ἐξηγήσεις μέ κάθε σαφήνεια, γιά νά γίνη κατανοητό πλήρως:
- Τίνι τρόπω, συμβιβάζεις μέσα σου ἀντίθετα πράγματα;
- Τίνι τρόπω, τά ἴδια πρόσωπα πού πολεμᾶς, τά ὑποστηρίζεις συγχρόνως.
- Τίνι τρόπῳ, τίς ἴδιες ὁμάδες πού κατακευρανώνεις τίς ἐξυψώνεις μέχρι τρίτου Οὐρανοῦ;
- Τίνι τρόπῳ, ἐνῶ πολεμᾶς, ὅπως ἰσχυρίζεσαι τόν Πατριάρχη κ.
Βαρθολομαῖο, συνάμα τόν στηρίζεις καί τόν προστατεύεις, δῆθεν ὡς “Θεσμό”
καί ὡς “Πατριάρχη σου”;
- Τίνι τρόπῳ, ἐνῶ πολεμᾶς, ὅπως ἰσχυρίζεσαι τόν Πατριάρχη,
συνάμα τόν στηρίζης μετά πάθους, στίς, κατά τή φαντασία του,
Ἀντικανονικές, Ἀντιευαγγελικές καί Ἀντεθνικές ἀπαιτήσεις, ἐναντίον τῶν
Μητροπόλεων τῆς Βορείου Ἑλλάδος, τῆς ἑνιαίας Ἑλλάδος;
- Τίνι τρόπῳ, ἐνῶ διαφωνεῖς μέ τήν διακοπή τοῦ μνημοσύνου τοῦ
Ἐπισκόπου τους ἀπό μερικούς “ἀποτειχισμένους” Κληρικούς, συνάμα τούς
ὑπερασπίζεσαι, τούς κάνεις σημαία σου, τούς χρήζεις μεγάλους Ἀρχηγούς
καί Ἀγωνιστές τῆς Ὀρθοδοξίας;
- Τίνι τρόπῳ, καί ὑποστηρίζεις καί πολεμᾶς συγχρόνως, ἕναν
Ἡγούμενο, πού ἔχει δημιουργήσει μεγάλο σκάνδαλο στήν Ἑλλάδα καί ὄχι
μόνον;
- Τίνι τρόπῳ, καταφέρνεις νά βγάζης ἀπό τήν ἴδια πηγή γλυκό καί πικρό νερό;
- Τίνι τρόπῳ, δύνασαι ἀπό τήν ἴδια κρήνη νά ἐξάγης γλυκό καί ἁλμυρό ὕδωρ;
- Τίνι τρόπῳ, ἐπιτυχγάνεις νά προσφέρης τό ἴδιο ἔδεσμα καί νά λέγης ὅτι, εἶναι μέλι καί δηλητήριο; Τροφή καί ὑδροκυάνιο;
- Τίνι τρόπῳ, δέν βλέπεις, τούς κυρίως ἐνόχους, τούς
μεγαλοσχήμους κακούς Ἐπισκόπους, ἀλλά μόνον τούς ἐσχάτους ἀσημάντους
ὑποτακτικούς αὐτῶν;
- Τίνι τρόπῳ, “προβατόσχημοι λύκοι” γίνονται σέ σένα, σεβαστοί καί ἀγαπητοί “Ποιμένες” σου; [«....Ὁ γὰρ προβατόσχημος ἐκεῖνος λύκος͵ ὁ σχῆμα μὲν ἔχων Ἐπισκόπου͵ μοιχὸς δὲ ὑπάρχων·..». (Ι. Χρυσόστομος)].
Πραγματικά μένω ἐνεός!
- Σέ “Θαυμάζω”, πῶς τά καταφέρνεις μέ τόση μαεστρία στήν ἴδια πρότασι νά συνδυάζης τέτοιους συλλογισμούς, πού νά μοιάζουν λογικοί καί νά βγάζουν ἀντίθετα καί ἀντιφαντικά ἀποτελέσματα!
- Σέ “θαυμάζω”, ἀλλά ἀδυνατῶ νά σέ κατανοήσω.
- Εἶσαι πράγματι μεγάλος Φιλόσοφος! Ὑποκλίνομαι μπροστά σου!
Μήπως καί ἀδειάσης ἀπό τίς κακίες σου!
Σοῦ ἔγραψα στήν προηγουμένη ἐπιστολή ὅτι, ἀκόμη δέν κοινολογῶ τίς παροῦσες ἐπιστολές μου ΑΧΡΙ ΚΑΙΡΟΥ. Πρέπει ὅμως νά εἴμεθα ἔτοιμοι νά δώσουμε ἀπολογία, πρός στόν καθένα πού ἔχει ἐρωτήσεις καί δέν ἀποδέχεται νά λαμβάνη ἐρωτήματα. Νά ἐξηγούμεθα στούς ἀγαπητούς φίλους καί στούς καρδιακούς ἐν Χριστῶ ἀδελφούς.
Καταγράφω ἕνα περιστατικό πού μοῦ συνέβη παλαιά. Κάποιος νεαρός περιέπαιζε ἕναν καλό καί ἄξιο φίλο. Προσεπάθησα νά τόν συνετίσω καί νά τόν συγκρατήσω, ἀλλά, αὐτό κατέστη ἀδύνατον. Τότε, ἀναγκάσθηκα, μέ ὅση εὐγένεια μοῦ εἶχε ἀπομείνει, νά τοῦ καταγράψω τή σκέψι μου:
-Καλέ μου φίλε, λέγε χωρίς νά παραλείπης τίποτε, μήπως, ...μέ τούς κακούς σου λόγους κατορθώσης νά ἀδειάσης ἀπό τήν ψυχή σου τίς κακίες, ἀπό τίς ὁποῖες φαίνεσαι γεμάτος...
Τότε μόνον, ἐκεῖνος ἐσιώπησε καί ἀπεμακρύνθη ντροπιασμένος καί προβληματισμένος.
Ἔκτοτε, εὐτυχῶς, ποτέ πλέον, δέν χρειάσθηκε νά ξαναχρησιμοποιήσω τό ἴδιο αὐτό ἐπιχείρημα, οὔτε νομίζω θά χρειασθῆ.
Νά βλέπουμε τά μεγάλα θηρία καί ὄχι τούς ἀσημάντους συνοδοιπόρους
Ἀγαπητέ μου Παναγιώτη·
Σοῦ τό ἐπαναλαμβάνω καί δέν θά
κουρασθῶ νά τό ἐπαναφέρω. Ἐνδεχομένως νά ἔχης κάνει φράγμα σιωπῆς, ἀλλά
ἐγώ ἀναμένω τίς λογικές καί τεκμηριωμένες ἀπαντήσεις σου, ὥστε νά μέ
κάνης νά παραδεχθῶ ὅτι ἔχεις δίκαιο. Βρίσκομαι ἐν ἀναμονῇ τῶν ἀποκρίσεών σου.
Ἐν κατακλεῖδι, ἴσως, ὁ καθένας
βλέπει διαφορετικά πράγματα. Συχνάκις νομίζω, δυστυχῶς, καταγράφουμε
μικρά καί δευτερεύοντα γεγονότα πού ξετυλίγονται σέ διάφορα μέρη τῆς
γῆς, δυσάρεστα βεβαίως, ἀπό μικρούς καί ἀσήμους ρασοφόρους, ἀλλά δέν βλέπουμε τούς μεγάλους “Λύκους” τά “Θηρία τά Ἀνήμερα”,
ἐκεῖνα πού, πολεμοῦν μέσα ἀπό ἡγετικές θέσεις τήν Ἱερή Ἐκκλησία τοῦ
Χριστοῦ μας. Αὐτή τήν πραγματικότητα διασαλπίζουν ἐναργέστατα τά φοβερά
λόγια τοῦ Θεοφόρου Πατρός, γιά “λύκους” μέ “ἔριον προβάτου”:
“Ἓν ἐκτρέπου (=τρέπω τί πρός τά ἔξω, ἐκτρέπω, ἀποφεύγω, τρέπομαι μακράν τινός) μοι, τοὺς κακοὺς ἐπισκόπους,
Μηδὲν φοβηθεὶς τοῦ θρόνου τὴν ἀξίαν. Πάντων τὸ ὕψος, οὐχὶ πάντων δ' ἡ χάρις.
Τὸ κώδιον (ὑποκορ. τοῦ κῶας ἤ
κῶς=μαλακόν ἔριον, δέρμα προβάτου) πάρελθε, τὸν λύκον βλέπε. Μὴ τοῖς
λόγοις με πεῖθε, τοῖς δὲ πράγμασι.
Μισῶ διδάγμαθ', οἷς ἐναντίος βίος. Τὰ χρώματ' αἰνῶν τοῦ τάφου, βδελύττομαι. Τὴν ἔνδον ὀδμὴν τῶν σεσηπότων μελῶν.
Πῶς ταῦτα; καὶ τί ταῦτα; πῶς
λόγους ἀεὶ κινῶν ἀμείνους (=καλυτέρους)͵ οὐχὶ καὶ νῦν εὐστομεῖς (=ἔχεις
ὡραῖο στόμα); (Γρηγορίου Θεολόγου).
Μετ’ εὐχῶν καί ἀδελφικῆς
ἐν Χριστῷ ἀγάπης
π. Ἱερόθεος
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:
Τό τηλέφωνό μου, σταθερό καί κινητό, εἶναι πάντοτε ἀνοικτό γιά σένα, γιά νά προσθέσης ὅ,τι ἐπιθυμεῖς στήν προηγουμένη δίωρο συνομιλία μας, στίς 19-5-2017.
Δέν κουράζομαι νά λέγω τήν ἄποψί μου καί εὔχομαι νά μην ἀκούσω ἀπό τόν Κύριο τό κάθε “ἄνθρωπος ψεύτης”:
“Ἐπίστευσα͵ διὸ
ἐλάλησα· ἐγὼ δὲ ἐταπεινώθην σφόδρα. ἐγὼ εἶπα ἐν τῇ ἐκστάσει μου Πᾶς
ἄνθρωπος ψεύστης. τί ἀνταποδώσω τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων͵ ὧν ἀνταπέδωκέ
μοι;” (Ψαλμ. ριε’ 1-3)
π. Ἱ.
