ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Η ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ.

ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ:

Η ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ.

Iερωνυμος Κοτσωνης, ο αρχιεπισκοπος των Αποστολικων οραματισμων. Ολοι οι μετα απο αυτον, θαναι ...απλες καρικατουρες......

Εκατόν πενήντα χρόνια στέναζε η ιερατική οικογένεια κάτω από την άστοργη κηδεμονία του κράτους, και η ηγεσία της Εκκλησίας σφύριζε αδιάφορη! 

Στην αρχιεπισκοπική καθέδρα στις 17 Μαΐου 1967 ανεβαίνει ο Ιερώνυμος Α΄ Κοτσώνης ο οποίος δεν ήταν ηγέτης των τελετών, αλλ’ “ο κριός ο επίσημος, ο φερόμενος εις σφαγήν”. Δεν οργάνωνε εμφανίσεις μεγαλοπρεπείς και δαπανηρές δεξιώσεις, αλλά από την πρώτη στιγμή ρίχθηκε στη δουλειά, σαν να ήταν ο τελευταίος εργάτης, απομόνωσε τα μείζονα θέματα και προχώρησε - χωρίς να φοβηθεί τις αντιδράσεις- για να βρει λύσεις και να τις εφαρμόσει. Ένα από τα πρωτεύοντα θέματα ήταν το “εφημεριακό μισθολόγιο”, για το οποίο αγωνίστηκε σκληρά, κουράστηκε, αλλά δεν έχασε την υπομονή του, ούτε υποβάθμισε την επιμονή του. Και το πέτυχε! 

Ένα χρόνο κράτησαν περίπου οι συζητήσεις ενώ διαβουλεύσεις ήταν πολλές και επίπονες. Χάρις όμως στο προσωπικό ενδιαφέρον του ιδίου του Αρχιεπισκόπου ήρθε το ποθούμενο και στις 24 Ιουλίου 1968 δημοσιεύεται ο αναγκαστικός νόμος 469/1968 (ΦΕΚ Α΄ 162/1968) «περί μισθολογικής διαβαθμίσεως του εφημεριακού κλήρου της Εκκλησίας της Ελλάδος» όπου οι Ιερείς εντάσσονται πλέον εις το υπαλληλικόν μισθολόγιο και τους παρείχε βαθμολογική και μισθολογική προαγωγή και εξέλιξη. Είχαν τώρα την δυνατότητα να προάγονται μέχρι τον Β΄ βαθμό της δημοσιοϋπαλληλικής μισθολογικής κλίμακος, φθάνοντας μέχρι του Διευθυντού Α΄ και αναλόγως να βελτιώνονται οι αποδοχές τους ενώ συγχρόνως έπαιρναν και τα σχετικά επιδόματα. Οι συντάξεις, με το νέο μισθολόγιο, είχαν σχεδόν διπλασιαστεί και η υγειονομική περίθαλψίς τους ρυθμίστηκε με τον Α.Ν. 137/1967, σύμφωνα με το ισχύον σύστημα των Δημοσίων Υπαλλήλων, δίδοντάς τους πλέον τη δυνατότητα να έχουν Νοσοκομειακή περίθαλψη όλων των κατηγοριών, ξεκολλώντας από την μέχρι τότε τρίτη θέση. Μέχρι την εποχή εκείνη (1967) οι ιερείς ήταν καταδικασμένοι σε μισθό πείνας. Ο Ιερέας 4ης κατηγορίας έπαιρνε μισθό 722 δραχμές το μήνα και ο πτυχιούχος 1ης κατηγορίας – από την ημέρα της χειροτονίας μέχρι που έβγαινε στην σύνταξη έπαιρνε δύο χιλιάδες δραχμές το μήνα δίχως επιδόματα, προαγωγές και αυξήσεις. Όλα αυτά (Ιούλιος 1968) αμέσως διπλασιάστηκαν. Οι συντάξεις (31-12-1066) της 4ης κατηγορίας, μαζί με τα επιδόματα των εορτών ήταν 925 δρχ., ενώ στις 31-12-1971 με το νέο υπολογισμό έφθασαν 3.287 δρχ. και της 1ης κατηγορίας από 2003 δρχ. έφθασε 5.597 δρχ. Τα εφ’ άπαξ, με την αποχώρηση της ενεργούς υπηρεσίας, κατά μέσο όρο. τον Μάιο του 1967 ήταν 40.000 δρχ., ενώ την 31-12-1971 έφθασε 166.000 δρχ. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έκανε έναν τιτάνιο αγώνα, ώστε, το όνειρο, που γενιές λειτουργών του Υψίστου το θεωρούσαν άπιαστο, να γίνει πραγματικότητα. Έκτοτε ζούσαν αξιοπρεπώς χωρίς να απλώνουν χέρι επαιτείας στους εκκλησιαζόμενους. Κάποιοι, από το χώρο της άρνησης, της στρατευμένης ή ρυμουλκούμενης “Εκκλησίας” της αθεΐας, θέλησαν – και στα χρόνια, που ζούσε και στα κατοπινά – να αμαυρώσουν το έργο και την ανυστερόβουλη προσφορά του. Τώρα, που ο Ιερώνυμος Α΄ (Κοτσώνης) είναι “χθες”, είναι παρελθόν, οι άνθρωποι της Εκκλησίας φοβούνται ή ντρέπονται, ακόμα και σήμερα – μετά από 30 χρόνια, από την κοίμησή του – να ομολογήσουν ότι ήταν έργο Ιερωνύμου, καθώς και η ακίνητη περιουσία, το κτηματολόγιο – που είχε ετοιμάσει πριν 50 χρόνια που θα αναφερθούμε προσεχώς – και το μισθολόγιο των κληρικών.

ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ. 

Ο Ιερώνυμος Α΄ τους ανύψωσε και ο Ιερώνυμος Β’ τους κατέβασε Tι σύμπτωση... Οι δύο Ιερωνυμοι!!! (Πριν 50 χρόνια, Νοέμβριος 1968 ο Α’ τους έκανε δημ. υπαλλήλους και το Νοέμβριο 2018 ο Β’ τους καταντάει ζήτουλας).

Παρατηρώντας έκτοτε την εν γένει συμπεριφορά των ευεργετηθέντων, άμεσα ή έμμεσα, θα περιμέναμε – τουλάχιστον την ομολογία και αναγνώριση της θυσίας αυτού του ανθρώπου και όχι την πλήρη και συστηματική απάλειψη της ύπαρξής του από την ελληνική και εκκλησιαστική ιστορία ακόμη κι αυτού του ονόματός του. Ας μη ξεχνούν ότι «γέροντα μοιχό, φτωχό υπερήφανο και αγνώμονα ευεργετηθέντα βδελύσσεται ο Θεός». Και σαν άλλος Ισραήλ «φάγατε, χορτάσατε και κλωτσήσατε…» (Δευτ. λβ΄15). Το μόνο ‘‘παρήγορο’’ είναι ότι μετά από 30 χρόνια βρέθηκε για πρώτη φορά μητρόπολη να τελέσει κάποιο μνημόσυνο. Για το τεράστιο έργο του όμως... τσιμουδιά. Αλλά ας αφήσουμε τον άγιο Νεκτάριο να μας παρηγορήσει λέγοντας: «Ο αγνώμων ούτε το Θεό αγαπάει. Και αν τον ευεργέτη του που βλέπει δεν αγαπάει, πώς θα αγαπήσει το Θεό που δεν βλέπει;».

ο Αγωνας Λαρισας.

ΟΥΑΙ ΤΟΙΣ ΑΧΑΡΙΣΤΟΙΣ .....ΙEΡEΥΣΙ.

Κανέναν δεν βδελύσσεται ο Θεός περισσότερο, όσο τον αχάριστο ευεργετηθέντα. Οι μέχρι το 1967 ορθόδοξοι κληρικοί μας, αιχμάλωτοι του συστήματος, αποτελούσαν τους φτωχούς και ταλαίπωρους συγγενείς τους ζώντας την εσχάτη πτωχεία και περιφρόνηση, μέχρι που στον αρχιεπισκοπικό θρόνο ανέβηκε ο χαρισματούχος κυρός Ιερώνυμος Α΄ (Κοτσώνης) και τα πράγματα άλλαξαν άρδην. Μετά από σκληρή αντιπαράθεση με τους δικτάτορες, αποκατέστησε το κύρος τους και εξισώνοντάς τους με τους δημοσίους υπαλλήλους, απολαμβάνουν έκτοτε των ιδίων προνομίων (μισθό, βαθμολογική προαγωγή, σύνταξη, περίθαλψη…). 
Η επιτυχία υπήρξε ιστορική, δεδομένου ότι οι πριν από τον Ιερώνυμο 17 αρχιεπίσκοποι ούτε καν τόλμησαν να σκεφθούν κάτι τέτοιο, αφήνοντας τον κλήρο στην λιμοκτονία και τη χλεύη. Εύλογα θα περίμενε κανείς, ανθρωπίνως, μια μικρή αναγνώριση, έστω και μετά τον θάνατόν του.
Mια επίσημη αποδοχή του, ως ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗ. Mια καθιέρωση ετήσιου μνημοσύνου του… 
Σεις, όλως ακατανόητα, ξεχάσατε τον ευεργέτη, όχι όμως και την ευεργεσία. 
Και ο λόγος ποταπός.
Για να μη χαρακτηρισθείτε «χουντικοί» όπως και τον ευεργέτη σας, ακολουθώντας τον αφέντη σας αθυροστομο αρχ/πο Σεραφείμ Τίκα, που διέγραψε από την ιστορία της εκκλησίας την πενταετή συγκλονιστική παρουσία του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Κοτσώνη. 
Για την αχαριστία σας αυτή, η τιμωρία σας θα είναι μεγάλη και ο Θεός που βδελύσσεται τον αχάριστο ευεργετηθέντα, δε θ’ αργήσει να επιτρέψει την ημέρα που θα απλώνετε και πάλι το χέρι επαιτώντας ή θα παρακαλάτε τον Ύψιστο να καρπίσει η γη για να σας ζήσουν οι πιστοί με τα γεννήματά τους. 

(Τον Οκτώβριο του 2015 με πόνο ψυχής είχαμε γράψει αυτό το μικρό κείμενο, επειδή βλέπαμε την τιμωρία «τοις αχαρίστοις ιερεύσι» να έρχεται. Το αναφέρουμε επειδή οι τελευταίες πληροφορίες μας λένε ότι, σε μερικές ώρες... ΣΚΑΕΙ!) 
ΑΓΩΝΑΣ  Λαρισης Οκτωβριοs 2018. 

ΠΟΙΟΣ ΘΕΣΠΙΣΕ ΤΗΝ MIΣΘΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ;

Καλε,καλε,η ιδια μαννα σας γεννησε εσας; Βρε τα πιτσουνακια....

                      Α΄


Στις 6 Νοεμβρίου είδε το φως μία κοινή ανακοίνωση Τσίπρα-Αρχιεπισκόπου που μιλούσε για “ιστορική συμφωνία μεταξύ Πολιτείας-Εκκλησίας”. “Οι κληρικοί – έλεγε – δεν θα νοούνται στο εξής δημόσιοι υπάλληλοι και ως εκ τούτου διαγράφονταν από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών”. Αλλά το Δημόσιο “θα καταβάλει ετησίως στην Εκκλησία με μορφή επιδότησης ποσό αντίστοιχο με το σημερινό κόστος μισθοδοσίας των εν ενεργεία ιερέων…”. Ασφαλώς η ανακοίνωση υπήρξε κεραυνός εν αιθρία. Αρχιεπίσκοπος και πρωθυπουργός παζάρευαν στο παρασκήνιο τη ζωή και την αξιοπρέπεια αθώων ανθρώπων. Οι μυστικές διαβουλεύσεις κράτησαν τρία χρόνια (ομολογία Ιερωνύμου) χωρίς να το γνωρίζει κανείς, ούτε και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Φαίνεται η “ιερή” αυτή συμφωνία εντάσσεται σε ένα πολύ επικίνδυνο και ανήθικο προεκλογικό σχέδιο, δεδομένου ότι το καμουφλάζ, πως οι κληρικοί δε θα χάσουν το μισθό τους, τους μεν υποβιβάζει, αφήνοντάς τους στην αβεβαιότητα, τους δε 10.000 νέους δημοσίους υπαλλήλους που πρόκειται να προσλάβει στις θέσεις των απομακρυνομένων, κατατάσσει στους προνομιούχους μόνο και μόνο για λόγους ψηφοθηρικούς. Μετά την γενική κατακραυγή ο αρχιεπίσκοπος αναγκάστηκε να κάνει ένα βήμα πίσω, μιλώντας για “πρόθεση συμφωνίας”, ώστε να αμβλυνθούν οι αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν. Αντίθετα η κυβέρνηση τράβηξε το δικό της δρόμο, δηλώνοντας ότι: «Η Ελληνική Κυβέρνηση θα προχωρήσει άμεσα στην εκπόνηση Σχεδίου Νόμου, στο πλαίσιο του Κοινού Ανακοινωθέντος της 6ης Νοεμβρίου, που αποτελεί ένα ιστορικό βήμα για τον εξορθολογισμό των σχέσεων Εκκλησίας και Κράτους… Το δε καθεστώς της μισθοδοσίας των εκκλησιαστικών λειτουργών, αποτελεί – σε κάθε περίπτωση – ευθύνη και απόφαση της Πολιτείας». Ο κ. Τσίπρας εδώ προσπάθησε να εμφανιστεί ως ο ηγέτης που “λύνει προβλήματα” (Μακεδονικό, αντιρατσιστικό, αναγνώριση ταυτότητας, φύλου, θρησκευτικά στα σχολεία κ.ά.) με την υποστήριξη βέβαια του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, που, παρ’ ότι κατά καιρούς απειλούσε ότι, “όποιος τα έβαλε με την Ορθοδοξία, έχασε”, πάντα όμως μετά φορμαρίζονταν στο καλούπι της εκατέρωθεν κυβίστησης! Τούτη την ώρα ο αρχιεπίσκοπος φαίνεται ότι έχασε το παιχνίδι και βάλεται από παντού – Πατριαρχείο, Μητροπολίτες, Ιερείς, κόμματα… – , σχοινοβατεί και δεν ξέρει από ποια μεριά να πέσει. 

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ