O MΥΘΙΚΟΣ ΚΥΡΙΟΣ 666....
του ενδελεχους ερευνητου σοφωτατου
κ. Βασιλειου Σακκα
κ. Βασιλειου Σακκα
(Eπιστολη
2η με ημερομηνια 15.12.1999. Παραληπτης ο λογιος Αγιορειτης μοναχος Θεοδωρητος
Μαυρος).
3ον τελευταιο
Ὅπως ὅποιος θέλει νὰ δείρει τὸν σκύλο βρίσκει μπαστούνι, ἔτσι καὶ ὅποιος ἐπιθυμεῖ ἐκ τῶν προτέρων νὰ ὑποστηρίξει κάτι, γνωρίζει ἐπίσης ἐκ τῶν προτέρων ὅτι θὰ βρεῖ σωρείαν βιβλικῶν καὶ πατερικῶν φράσεων ποὺ θὰ μπορέσει νὰ χρησιμοποιήσει πρὸς ἴδιον ὄφελος. Δυστυχῶς ὅλα τὰ βιβλία ποὺ κυκλοφοροῦν ἐπὶ τοῦ θέματος τούτου εἶναι αὐτοῦ τοῦ τύπου καὶ ἐπὶ πλέον προσπαθοῦν νὰ ἐντυπωσιάσουν τοὺς ἁπλοῦς μὲ μιὰ ἔντεχνη ἐπιστημονικοφάνεια, γεμίζοντας τὶς σελίδες μὲ γραμμικοὺς κώδικες, ὅπου οἱ συγγραφεῖς τους …ἐξηγοῦν τὴν παχειὰ γραμμὴ ποὺ εἶναι δεξιὰ καὶ τὴν λεπτὴ ποὺ εἶναι ἀριστερὰ καὶ … δὲν συμμαζεύεται! Αὐτὸ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ δημιουργήσει ἕνα κλῖμα ψύχωσης, τρομοκρατείας καὶ τρομολαγνείας στὸν λαὸ μας, πολλοὶ δὲν τολμοῦν νὰ ἐγγίσουν μία ἁπλῆ κάρτα τηλεφώνου, ἤ νὰ ἀγοράσουν κάτι άπὸ τὸ σουπερμάρκετ φοβούμενοι μήπως ἔχει πάνω της τὸν δυσώνυμο ἀριθμὸ καὶ τὸ σφράγισμα τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ἄλλοι πάλι, ποὺ ἔχουν παντελῆ ἄγνοια τῶν ὑποχρεώσεων τῆς πνευματικῆς ζωῆς, ἐρεθίστηκε τὸ πρωτόγονο ἔνστικτο τῆς μαγείας καὶ τῆς προλήψεως ποὺ ὑπάρχει μέσα στοὺς ἀνθρώπους, καὶ δημιουργοῦν καταστάσεις ἀλλοπρόσαλλες, φαινόμενα μαζικῆς αὐθυποβολῆς καὶ ψυχώσεως καὶ μηδενὸς διώκοντος κατασκευάζουν ἐκ τῶν προτέρων … “στεφάνους μαρτυρίου” ἐν ὄψει τοῦ διωγμοῦ, ἀγνοῶντας ὅτι αὐτὲς οἱ καταστάσεις ἀπαγορεύονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία διδάσκει ὅτι εἶναι πλάνη καὶ ὑπερηφάνεια τὸ νὰ προστρέχουμε πρὸς τὸ μαρτύριον. Διότι ἐὰν δὲν μᾶς σκεπάσει ἡ Χάρις τοῦ Χριστοῦ, μποροῦμε τάχα ἀφ’ ἑαυτῶν νὰ μαρτυρήσουμε; Καὶ ὁ Πέτρος προέτρεξε καὶ νὰ πῶς τὴν ἔπαθε. Ἐὰν ἐμεῖς εἴμαστε Χριστιανοὶ, τότε καὶ ὁ Χριστὸς ὅταν τὸ κρίνει σκόπιμον θὰ μᾶς δώσει καὶ τὴν δύναμη νὰ μαρτυρήσουμε. Γνωρίζεις ὅτι ὁ Ἅγιος Βονιφάτιος καὶ ἡ Ἁγία Ἀγλαΐα ζοῦσαν μέσα στὴν πορνεία. Ὁ Θεὸς ὅμως ποὺ δὲν βλέπει τὰ πράγματα ὅπως ἐμεῖς, πρῶτα ἔθεσε μέσα στὴν καρδιὰ τῆς Ἀγλαΐας, τὴν ἀγάπην πρὸς τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Αὐτοῦ μάρτυρας καὶ ὕστερα ἐκείνη ἔστειλε τὸν Βονιφάτιο νὰ τῆς φέρει λείψανα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, ὅπου καὶ ὁμολογήσας τὸν Χριστὸν τῆς ἔφερε λείψανο τὸν ἑαυτὸν του!
Λέγει ἡ Ἁγία Γραφὴ ὅτι ἡ πάλη ἡμῶν δὲν εἶναι πρὸς αἷμα καὶ σάρκα. Ὁ διάβολος καὶ ὁ ἀντίχριστος θέλουν νὰ μᾶς στείλουν στὴν κόλαση. Τώρα, σκοτίστηκαν ἐὰν φθάσουμε ἐκεῖ μὲ ἕνα ἠλεκτρονικὸ τσιπάκι στὸ δεξί μας χέρι ἤ ἕνα τατουάζ στὴν καράφλα. Δὲν ἔχει ἀνάγκη νὰ μᾶς κλείσει στὸ στάδιο τοῦ Παναθηναϊκοῦ καὶ μὲ μιὰ ὑλικὴ σφραγίδα νὰ μᾶς σφραγίσει ἕναν πρὸς ἕναν σὰν σφακτὰ. Ὅταν ὅπως λέγει καὶ τὸ Εὐαγγέλιο, ἡ καρδιά μας εἶναι κατοικητήριον λεγεῶνος πνευμάτων ἀκαθάρτων, τὶ σημασία μπορεῖ νὰ ἔχουν πλαστικὲς κάρτες μὲ ζωγραφισμένους ἤ χαραγμένους ἀνθρώπινους ἀριθμούς; Τὸ πνεῦμα τοῦ Ἀντιχρίστου λέγει ὁ Ἀπόστολος εἶναι διάχυτο στὸν ἀέρα. Ὅλοι μας τὸ ἀναπνέουμε καὶ μέσα σ’ αὐτὸ κινούμεθα καὶ κολυμπᾶμε. Εἶναι σὰν τὸν ἰὸ τῆς γρίππης. Ὅταν μπεῖς σ’ ἕνα λεωφορεῖο καὶ εἶναι μολυσμένο ἀπὸ τὸν ἰὸ τῆς γρίππης, αὐτὸς ὁ ἰὸς δὲν πηγαίνει ἐπιλεκτικὰ σὲ ὁρισμένα πρόσωπα καὶ σ’ ἄλλα ὄχι. Ὅλοι τὸν ἀναπνέουμε, ὁδηγὸς καὶ ἐπιβάτες. Ἐκεῖνοι ὅμως ποὺ ἔχουν κατάλληλα ἐμβολιασθεῖ καὶ ὁ ὀργανισμός τους εἶναι γερὸς, ἔχουν ἀναπτύξει τὰ κατάλληλα ἀντισώματα ποὺ τοὺς ἐξασφαλίζουν τὴν ἀνοσία, ὀπότε ὁ ἰός παραμένει ἀδρανὴς καὶ ἀποβάλλεται. Ἐνῶ ἐκεῖνοι ποὺ δὲν ἔχουν τὴν κατάλληλη ὑγιεινὴ προετοιμασία, ὑποστασιάζουν τὸν ἰὸ, τοῦ παρέχουν χῶρο καὶ προϋποθέσεις καὶ ἡ ἀσθένεια ἐκδηλώνεται.
Ἕνα ἄλλο σημεῖο ποὺ μὲ πείθει ὅτι ὅλη αὐτὴ ἡ τεχνητῶς δημιουργηθεῖσα βαβούρα καὶ ὁ θόρυβος πάνω σ’ αὐτὰ εἶναι πλάνη, εἶναι καὶ τὸ γεγονὸς τῆς ὁμογνωμοσύνης σας. Νεοημερολογίτες, Παλαιοημερολογίτες, Παρατάξεις, δὲν εἶστε ἱκανοὶ νὰ συμφωνήσετε πάνω σὲ πράγματα στοιχειώδη καὶ ἁπλᾶ καθορισμένα αἰῶνες τώρα μέσα στὴν Ἐκκλησία. Τὸ θέμα π.χ. τοῦ σχίσματος, τῆς κοινωνίας μετὰ τῆς αἱρέσεως, τῆς καινοτομίας, τῆς εἰκονογραφίας κ.λ.π. καὶ δημιουργοῦνται σχίσματα ἐπὶ σχισμάτων. Καὶ νὰ ποῦ στὸ θέμα τοῦ Ἀντιχρίστου, ὅλοι σας, μὰ ὅλοι σας, παλαιοὶ καὶ νέοι καὶ ὅλων τῶν ἀποχρώσεων, μορφωμένοι καὶ ἰδιῶτες, ἀοράτως ὡς καὶ διὰ μαγείας βρίσκεστε ὅλοι σύμφωνοι καὶ ὑπὸ τὴν σκέπην τῆς … Ἁγίας Ρέλφε! Στὰ ἁπλᾶ καὶ τετριμένα καὶ στοιχειώδη τοῦ Χριστοῦ μας δὲν καταφέρνετε νὰ συμφωνήσετε, καὶ στὰ τοῦ Ἀντιχρίστου ἀπόκρυφα, ὅλοι κατὰ τὴν ἐπιστολὴν τῆς ἀγάπης σου ἀποκτήσατε “νοῦν Χριστοῦ”, καὶ γίνατε ἱεροφάντες καὶ μυσταγωγοί. Τὶ νὰ πῶ κι’ ἐγὼ ὁ φτωχός; Τόσο πολὺ ἄραγε, νὰ μὲ καταδίκασε ὁ Θεὸς στὸ σκότος, ὥστε νὰ μὴ βλέπω, αὐτὰ ποὺ γιὰ ὅλους σας εἶναι ἡλίου φαεινότερα; Ὀψόμεθα!
Πρὶν ἀπὸ καιρὸ εἶχα βγῆ ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο καὶ παρόλο ποὺ σερνόμουνα, ἀπεφάσισα νὰ πάω ἐνάντια στὴν γνώμη τῶν δικῶν μου, καὶ νὰ παρευρεθῶ στὴν ἐκδήλωση τῆς κ. Δουράκη στὸ Κάραβελ. Ἔμεινα ἐκεῖ ἕξι μὲ ἑπτὰ ὧρες. Οἱ δικοὶ μου πῆγαν νὰ τρελλαθοῦν καὶ πήρανε τοὺς δρόμους νὰ μὲ βροῦνε. Ἀλλὰ εἶπα στὸν ἑαυτόν μου, εἶναι καθῆκον μου νὰ πάω, διότι πιστώτεροι οἱ ὀφθαλμοὶ τῶν ὤτων καὶ πρέπει νὰ σχηματίσω τὴν δικὴ μου κρίση καὶ ἀντίληψη περὶ τοῦ θέματος, χωρὶς νὰ ἀδικήσω κανέναν. Ἤτανε ἡ πρώτη φορὰ στὴν ζωή μου ποὺ παρευρέθηκα σ’ ἕνα τέτοιο φαινόμενο ὁμαδικῆς ψύχωσης καὶ ὑστερίας. Στὴν ὀθόνη διάφορες εἰκόνες ἄσχετες καὶ ἀσύνδετες, ἀλληλοδιαδεχόντουσαν ἡ μία την ἄλλη, περνώντας ἀπὸ τὴν Ἀγία Βαρβάρα, σὲ ἕνα φίλμ ἐπιστημονικῆς φαντασίας μὲ τὸν Σταλόνε, ἀκολουθοῦσε ἡ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, μία συνέντευξις προτεσταντῶν παστόρων καὶ ἀκολούθως ἡ Ἁγ. Θεοδώρα κ.ο.κ. Οἱ ἄνθρωποι ἔξαλλοι χειροκροτοῦσαν σὰν τρελλοὶ μὲ ἐπικεφαλῆς ἀντιπροσώπους ἀπὸ τὸ γόχικο ἀλλὰ καὶ νεοημερολογίτικο παπαδικὸ καθὼς καὶ ἕναν Γοχοεπίσκοπο, ποὺ δὲν ξέρω ποιὸς ἦταν. Γιὰ νἆμαι ειλικρινὴς, Ματθαιϊκοὺςς δὲν εἶδα. Βέβαια δὲν βάζω τὸ χέρι μου στὴν φωτιά. Ἴσως νἆταν σὲ καμμιὰ γωνιὰ, ἀλλὰ στὴν βιτρίνα πάντως δὲν ἦταν.
Ὅλοι σὲ κατάσταση ἔξαρσης προσφωνοῦσαν τὴν Δουράκη … “Νέα Δεβόρα”! Ἔρε Ἅγιε Παῦλε μου, ἔλεγα ἀπὸ μέσα μου
καὶ ποῦ νὰ ἤσουν τώρα
ἐδῶ μὲ κανένα σκουπόξυλο! Ἐγὼ βέβαια ἤμουνα σὰν τὸ γάλλα … μές στὴν μύγα! Σὲ μιὰ στιγμὴ μάλιστα
τὰ χρειάστηκα, γιατὶ ἄκουσα
πίσω μου κάποιον νὰ φωνάζει
πρὸς τὸ μέρος
μου : Ὁ κύριος δὲν
χειροκροτάει! Ὁ κύριος δὲν χειροκροτάει! Ἔρε λέω, ὧρες εἶναι τώρα νὰ μὲ λυντσάρουν αὐτοὶ ἐδῶ οἱ παλαβοὶ καὶ νὰ νομίζουν
καὶ ἀπὸ πάνω ὅτι κάνουν
… ὁμολογία πίστεως! Βλέποντας αὐτὸ τὸ φαινόμενο τῆς ὑποκουλτούρας,
τοῦ σκοταδισμοῦ καὶ τῆς τυφλῆς
θρησκοληψείας εἶπα μέσα
μου. Ἐμ πῶς νὰ μὴν
προοδεύουν οἱ
Γιαχωβάδες καὶ οἱ Πεντηκοστιανίτες; Ὅλες αὐτὲς οἱ χιλιάδες νόμιζαν ὅτι ἦσαν ἕτοιμοι νὰ ἀντιμετωπίσουν τὸν ἀντίχριστο.
Ἔρε, κούνια ποὺ τοὺς
κούναγε! Αὐτὸ εἶναι κατ’ ἐσὲ “νοῦς Χριστοῦ”;
Μμμμμμ!
Έκτὸς αὐτοῦ ἐπίσημα φυλλάδια νεοημερολογιτικῶν Μητροπόλεων, ἄρχισαν ἐπίσης ἕνα εἶδος ἀνακαλύψεως τοῦ 666 στὰ πιὸ ἀπίθανα πράγματα, σὲ ἡμερομηνίες, άριθμοὺς νομοθετικῶν διαταγμάτων καὶ βάλε. Ἄλλοι πάλι βλέπουν τὸ 666 στὶς ὑπόγειες σήραγγες τῶν ἀντιδραστήρων τοῦ CERN ποὺ εἶναι κυκλικὲς καὶ εὐθύγραμμες. Τὸ ὅλον μοιάζει μὲ τὶς ρωσσικὲς σέκτες τῆς ἐποχῆς τοῦ Μ. Πέτρου. Καθηγητές πανεπιστημίου, ἰσχυρίζονταν ὅτι δὲν ὑπάρχει τὸ 666 στοὺς γραμμωτοὺς κώδικες καὶ ἄλλοι ὅτι ὑπάρχει. Ἔτσι ὅταν γνώρισα τὶς ἐργασίες τοῦ κ. Καρδάση, ὁμολογῶ ὅτι μὲ ἱκανοποίησαν, διότι ἔχουν εἰρμὸ καὶ λογικὴ πού ἀνταποκρίνονται στὴν δικὴ μου. Ὁ ἄνθρωπος δὲν δογματίζει, ἁπλῶς κάνει ἀναλύσεις καὶ ἐγὼ σὲ ὅσα καταλαβαίνω συμφωνῶ μὲ τὶς ἀναλύσεις αὐτὲς. Τώρα ἄν εἶναι “πράκτορας” ἤ δὲν εἶναι “πράκτορας”, αὐτὸ ὁ Θεὸς καὶ ἡ ψυχὴ του. Ἤ μήπως γνωρίζω ὅλους ποὺ συναναστρέφομαι ἄν εἶναι πράκτορες ἤ ὄχι; Ἐμένα θὰ τὸ ποῦν; Ὁ π. Μουλατσιώτης καὶ οἱ ἄλλοι ἔλεγαν ὅτι εἶναι Κυπριανίτης, καὶ νὰ μᾶς δώσει τὸ ὄνομα τοῦ πνευματικοῦ του, καὶ ἄλλα ἱεροεξεταστικὰ καὶ ἀνόητα. Ὁ ἄνθρωπος μοῦ ἐδήλωσε ὅτι ἀνήκει στὴν κρατικὴ ἐκκλησία καὶ δὲν ἔχω κανέναν λόγο νὰ μὴν τὸν πιστεύω. Ἀλλὰ ὅπου καὶ νὰ ἀνήκει τὶ μὲ νοιάζει ἐμένα; Ἀν αὔριο ἐγερθῆ θέμα ἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας μὲ τὸν Καρδάση, τότε ἀσφαλῶς καὶ θὰ τὸ ἐξετάσω ἐπισταμένως καὶ ἀναλόγως θὰ πράξω. Τώρα ὅμως τέτοιο θέμα δὲν ὑφίσταται, ἔτσι ἁπλῶς ἀρκοῦμαι στὶς ἀναλύσεις του ὡς ἐπιστήμονος.
Θὰ κλείσω μὲ μιὰ τραγικὴ στιχομυθία ποὺ εἶχα μὲ τὸν κ. Τσολογιάννη, καὶ ἄν νομίζεις ὅτι κάνω φιλολογία ρώτα νὰ δεῖς ἄν εἶναι ἀλήθεια ἤ ὄχι. Μοῦ λέει λοιπὸν “Κ.Σακκᾶ, ἐγὼ δὲν συμφωνῶ μαζί σας ὅταν βρίζετε τὴν ἐκκλησία μου, στὴν ὁποία ἐγὼ κοινωνῶ. Ἀν ἀφήσω τὴν ἐκκλησία μου, ποιὰ ἄλλη διεύθυνση ἔχετε νὰ μοῦ ὑποδείξετε;”.
Καὶ τότε ἐγὼ ὅπως λέει καὶ τὸ Εὐαγγέλιον “ἐφιμώθην”. Τὶ νὰ τοῦ ἔλεγα; Ἐφέντη Ὀδυσσέα, ἐσὺ ‘σαι … “πράκτορας”, ἑπομένως … γιὸκ διεύθυνση; Ἤ νὰ τοῦ ἔλεγα: Τὶ διεύθυνση μοῦ ζητᾶς κουζούμ; Ἐμεῖς ἔχουμε ἀφθονία διευθύνσεων. Γιὰ δοκίμασε μὲ τοὺς Καλομοιρικοὺς Α ἤ μὲ τοὺς Καλομοιρικοὺς Β! Καὶ ἄν δὲν τὴν …βρεῖς βρὲ γιαβροὺμ, δοκίμασε μὲ τοὺς Ματθαιϊκοὺς Α ἤ Β ἤ μὲ τοὺς Φλωρινικοὺς Α ἤ Β ἤ μὲ τοὺς Φλωρινικοὺς Α καὶ Β, σὲ ἀνάγκη δὲ ἔχουμε καὶ τοὺς Κυπριανικοὺς καὶ τοὺς Αὐξεντιανοὺς, τοὺς Παντελεημονικοὺς, τοὺς, τοὺς, τοὺς καὶ οἱ τελευταῖοι ἄς … κλείσουνε τὴν πόρτα. Τὸ δράμα εἶναι ὅτι ὁ κ. Τσολογιάννης δὲν μοῦ ζήτησε διευθύνσεις ἀλλὰ διεύθυνση! Καὶ ἐνῶ ὅλοι ἰσχυρίζεσθε ὅτι πιστεύετε τὸ αὐτό, δάκνεστε καὶ κατασπαράζεσθε.
Ἔτσι κι’ ἐγὼ ζητῶ τὸν
παράδεισό μου καὶ τὴν μακαριότητὰ μου μὲ τὸν δικὸ μου
τρόπο. Λέγει ὁ Δαβίδ: “ἐξελεξάμην παραρριπεῖσθαι ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Θεοῦ μᾶλλον ἤ οἰκεῖν ἐν
σκηνώμασιν ἁμαρτωλῶν” καὶ νὰ μποροῦσε
κάποιος νὰ μὲ παραπετάξει στὸν νάρθηκα τῆς Ἐκκλησίας σὲ μιὰ γωνιὰ μετᾶ τῶν
προσκλαιόντων καὶ νὰ μείνω ἐκεῖ ὅλη μου τὴν αἰωνιότητα!
Πόσο εὐτυχισμένος θὰ ἤμουνα! Τὸ δράμα μου εἶναι ὅτι συλλογὴ ἀρχιεπισκοπάδων
ἔχω, συλλογὴ ἱερῶν συνόδων
ἔχω, συλλογὴ Ἐκκλησιῶν Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος ἔχω, ἁπλῶς νάρθηκα
δὲν ἔχω! Οἱ δὲ γνωστὲς ὑπεκφυγὲς: Ἐὰν εἴμαστε εἰλικρινεῖς ὁ Θεὸς θὰ μᾶς δείξει ποιὸ ἀπ’ ὅλα αὐτὰ τὰ μανιτάρια
εἶναι ἡ Ἐκκλησία! Δὲν μὲ συγκινοῦν! Αὐτὰ τὰ λένε καὶ οἱ Χιλιαστὲς. Ἐμεῖς δὲν παρελάβαμε καμμίαν Ἐκκλησίαν ἀόρατον, Ἐκκλησίαν κλάδων ἤ ἀναδεδράδων,
ἀλλὰ Ἐκκλησίαν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν, Ἀποστολικήν,
ὁρατὴν, ἀδιαίρετον, μὴ ἔχουσα
κηλίδα ἤ ρυτίδα, καὶ θυσιαστήριον ἕν, Χριστὸς γὰρ οὐ μεμέρισται!
Ὅλοι μᾶς ἔχουν πάρει στὸ ψιλὸ. Μᾶς ἔχουν
πάρει στὸν μεζὲ! Ὅλοι μᾶς θεωροῦν σέκτα. Οἱ ἀποστάτες λένε: Καλὲ τὶ ἄλλη ἀπόδειξη
θέλετε ὅτι τοὺς ἔχει ὲγκαταλείψει
ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ; Δὲν βλέπετε
ποὺ ἔχουν
γίνει δεκαπέντε κομμάτια. Ὅταν
πήγανε στὸν
Σεραφείμ καὶ τοῦ ὑπέδειξαν
νὰ διώξει τοὺς
παλαιοημερολογίτες, ὁ ἄνθρωπος ἀπάντησε:
Καὶ γιατὶ νὰ τοὺς διώξω ἐγώ; Δὲν βλέπετε
ὅτι ἀπὸ μόνοι τους βαρέσανε διάλυση; Καὶ μόνον ἐμεῖς κοιμόμαστε ὕπνον βαθὺ καὶ κοιτάζει ὁ καθένας
τὴν καρέκλα του, φαρδειὰ ἤ στενὴ, μεγάλη ἤ μικρὴ, καὶ τὸ πῶς θὰ τῆς
προσθέσει κανένα μαξιλάρι, γιὰ νὰ κάθεται πιὸ ἀναπαυτικά!
Κι’ἐσὺ παπᾶ, καίτοι ἱερεὺς,
θεολόγος καὶ ἐπιστήμων βλέποντας τὴν Ἁγίαν Ἐκκλησίαν, ἕνεκα τῆς καταραμένης διαιρέσεως : “ρυπῶσαν, αἰχμῶσαν, περφυμένην αἵματι” δὲν συγκινεῖσαι, δὲν σχίζεις
τὰ ράσα σου, δὲν ντύνεσαι μὲ
τσουβάλια βάζοντας στάχτη στὸ κεφάλι
σου ὅπως λέγει ἡ Γραφή. Δὲν κάνουν κάλους τὰ γόνατά σου νὰ σὲ φωτίσει ὁ Θεὸς, ὥστε ἀξιοποιώντας
τὰ τάλαντα ποὺ σοῦ ἔδωσε, νὰ ἐργασθῆς γιὰ νὰ ἀναστηλώσεις ὡς νέος Νεεμίας τὸ τεῖχος τῆς Ἱερουσαλήμ, νὰ ἰατρεύσεις
τὸ σύντριμμα τῆς θυγατρὸς Σιών καὶ νὰ ἀναστήσεις τὴν σκηνὴν τοῦ Δαβίδ τὴν πεπτωκυῖαν! Ἀλλὰ κάθεσαι τώρα στὰ γεράματά σου καὶ προσπαθεῖς νὰ βυζαντινίσεις τὴν λίμπιντο καὶ τὰ
μωρολογήματα μιᾶς
πλανεμένης τρελλοαμερικάνας, λὲς καὶ οἱ Πατέρες
μας, ποὺ ἔβλεπαν ἀπὸ τότε τὰ μουλάρια τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν νὰ περιστοιχοῦν τὸ
θυσιαστήριον τοῦ Κυρίου
μάσαγαν βροῦβες καὶ ἀμέλησαν νὰ κατοχυρώσουν διὰ τῆς ὁμοφωνίας των καὶ τῶν οἰκουμενικῶν Συνόδων
τέτοιες … σημαντικὲς
προειδοποιήσεις καὶ νὰ προστατεύσουν τὸν Λαὸν τοῦ Θεοῦ.
Καὶ ὅταν μὲν ἠγέρθη θέμα Καταστατικοῦ Χάρτου ὑπὸ τῆς Γόχικης
κληρικοκρατείας, ἐκινήσατε γῆν καὶ οὐρανὸν καὶ
προβήκατε σὲ
διαμαρτυρίες καὶ ἀποσχίσεις, καὶ κάματε ἕνα ταβατοῦρι τοῦ κερατᾶ! Περὶ δὲ τῆς
μεταδόσεως οἷς οὐκ ἔξεστιν,
πέρα βρέχει καὶ ἀγρὸν ἠγοράσατε. Καὶ κάποιος ποὺ
μιλούσαμε προχθὲς, εἶχε τὸ θράσος νὰ μοῦ πεῖ: Στὸ κάτω
κάτω, οἱ Ματθαιϊκοὶ εἶναι τόσο κακοπροαίρετοι ποὺ καὶ νὰ καταργήσουμε τὴν μετάδοση τῆς Ἁγίας Κοινωνίας στοὺς νεοημερολογίτες, πάλι θὰ βροῦν ἄλλο πρόσχημα γιὰ νὰ μένουν
χωρισμένοι! Μοὖρθε νὰ τοῦ δώσω μία
νὰ δῇ τὸν οὐρανὸ μὲ τ΄ἄστρα! Βρὲ μπουνταλᾶ καὶ ποιὸς σοῦ ζήτησε νὰ κάνεις κάτι γιὰ τοὺς
Ματθαιϊκούς; Μὲ τὸν Θεὸν σου, βρὲ ἀνισόρροπε,
προσπάθησε ἐσὺ νὰ εἶσαι ἐντάξει καὶ συνεπής, καὶ τὸ τὶ θὰ κάνουν οἱ Ματθαιϊκοὶ μάτια ἔχουμε γιὰ νὰ δοῦμε καὶ αὐτιὰ γιὰ νὰ ἀκούσουμε.
Δὲν καταλαβαίνεις ὅτι μὲ αὐτὴν τὴν τακτικὴ
δικαιώνεις τοὺς ἀποστάτες ἡμερολάτρες
Βικέντιο καὶ Παΐσιο ποὺ ἐπέστρεψαν ὡς κύνες ἐπὶ τὸ ἴδιον αὐτῶν ἐξέραμα; Δὲν ἀντιλαμβάνεσαι ὅτι ἐὰν ἡ Ἐκκλησία τῶν Ὀρθοδόξων ἦταν στὸ ὕψος της, ποτὲ δὲν θὰ τολμοῦσε ὁ ἀνεκδιήγητος
Βαρθολομαῖος καὶ Σία, νὰ ποῦν καὶ νὰ κάνουν τὶς
βλασφημίες καὶ τὰ ἀνουσιουργήματά
τους! Ποιὸς φταίει
βρὲ, γιὰ τὴν ἀποστασία,
τὸν νεωτερισμὸ καὶ τὸν οἰκουμενισμό;
Δὲν εἴμαστε
τάχα ἐμεῖς οἱ πρῶτοι ἔνοχοι; Ἀφοῦ ἐξ αἰτίας μας βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι ἡ Τρισαγία τῶν Ὀρθοδόξων
Πίστις, τὸ ὑπερῶον τῆς Ἁγίας
Πεντηκοστῆς τὶ νὰ τὶς κάνουμε τὶς 13 ἡμέρες; Ἐὰν γιὰ μέρες ὁ ἀγὼν, εἴμαστε ἐλεεινότεροι πάντων ἀνθρώπων!
Βλέπε λοιπὸν πάτερ
μου, ποὺ σὲ λυπῶ ἐγὼ καὶ ποῦ πληγώνεις ἐσὺ ἐμένα. Δηλαδὴ ἐσὺ πονᾶς, ἐγὼ δὲν πονῶ; Δὲν ὑποφέρω; Δὲν σκανδαλίζομαι; Καὶ ὅμως ἐγὼ δὲν σὲ θεωρῶ ἐχθρὸν; Ἀλλὰ ἀδελφὸν ἀγαπητὸν κατὰ κοινὴν πίστιν. Πῶς λοιπὸν ἐγὼ σὲ ἀνέχομαι
καὶ δέομαι τοῦ Θεοῦ, νὰ μᾶς φωτίσει ἀμφοτέρους,
κι’ ἐσὺ δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις τὸ ἴδιο; Μὲ εἶδες ἐμένα νὰ ἀνησυχῶ καὶ νὰ ἀναστατώνομαι γιὰ τὴν τύχη τῆς γνώμης μου, ἤ νὰ θέλω νὰ τὴν ἐπιβάλλω σὲ κάποιον;
Ὁ Θεὸς ἄς ἀποφανθῇ ἄν εἶναι χρυσὸς ἤ ἄχυρον, ἀρκεῖ νὰ μ’ ἐλεήσει! Ἐγὼ ὅταν στὰ
καθιερωμένα συμφωνοῦμε, δὲν ἐγείρω
θέμα οὔτε γιὰ
μυστηριολογίες, οὔτε γιὰ εἰκονολογίες,
οὔτε γιὰ ἐσχατολογίες. Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἰάσιμα, ἐὰν ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ εἶναι ἑνωμένος.
Διηρημένου τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τὸ νὰ θεολογοῦμε, νὰ ἐκκλησιολογοῦμε, νὰ εἰκονολογοῦμε, νὰ μυστηριολογοῦμε, νὰ ἐσχατολογοῦμε, νὰ ἐκτρεπόμαστε
σὲ κάθε εἴδους
σχολαστικὲς
συμπερασματολογίες βάζοντας τὴν καρότσα
μπροστὰ ἀπὸ τὸ βόδι, ἀποτελεῖ μωρίαν καὶ ἠλιθιότητα. Λύσε μου ἐσὺ τὸ πρὸβλημα τῆς διαιρέσεως, καὶ ἐὰν ἐγὼ
ξαναμιλήσω γιὰ ἐσχατολογικὰ νὰ μοῦ
βουλώσουνε τὸ στόμα μὲ κερί. Ἄσχετα
λοιπὸν μὲ τὴ στάση ποὺ θὰ σοῦ ὑπαγορεύσει ἡ συνείδησίς σου ἀπέναντί
μου, ἐγὼ παραμένω
πάντοτε μὲ τὰ ἴδια
συναισθήματα καὶ τὴν αὑτὴν ἀγάπην έν
Χριστῷ Ἰησοῦ.
Ὁ ἁμαρτωλὸς ἀδελφὸς σου,
κατὰ κοινὴν πίστιν,
ὡς αὕτη
παρεδόθη ἅπαξ τοῖς Ἁγίοις, τὴν ἡμέραν τῆς Ἁγίας
Πεντηκοστῆς ὡς αὐτὴν ὁ Κύριος ἐστερέωσε καὶ ἡ οἰκουμένη συμπεφώνηκε, ὡς ὡμολογήθη
αὕτη καὶ ἐβιώθη παντοῦ, πάντοτε καὶ ὑπὸ πάντων,
τετελειωμένη καὶ μὴ ἐπιδεχομένη
μήτε αὔξηση μήτε πρόοδο μήτε ἀλλοίωση.
Βασίλειος.