Ομολογία

Τό κλείσιμο τῶν ἱερῶν Ναῶν ἀπό τήν Διοικοῦσα Ἐκκλησία εἶναι κολάσιμο!

ΠΛΗΡΟΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ Δ΄ ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΗΣ (Ζ΄) ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ.
ΟΙ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΚΑΝΟΝΑ, ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΙ.

ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΑΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΛΑΣΙΜΟ

Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

Ἄλλο ἕνα στοιχεῖο ἔρχεται νά προστεθεῖ στά ἐπιχειρήματα πού ἔχουμε διατυπώσει κατά τοῦ κλεισίματος τῶν ἱερῶν Ναῶν γιά ὑγειονομικούς λόγους, σάν ὀρθόδοξο ἱεραποστολικό καί ὁμολογιακό Ἱστολόγιο. Τό κλείσιμο τῶν ἱερῶν Ναῶν γιά ὑγειονομικούς λόγους εἶναι κάτι τό πρωτάκουστο στήν ἐκκλησιαστική, ἀλλά καί τήν πολιτική ἱστορία, καθώς γιά πρώτη φορά ἕνα τέτοιο ἔγκλημα τελεσιουργεῖται μέ συνέργεια πολιτείας, κλήρου καί λαοῦ. Πρώτη φορά στά χρονικά ἔχουμε μιά τέτοια ἀνίερη συμμαχία, μιά τέτοια “ὁμοψυχία” τοῦ διαβόλου, καθώς μπορεῖ κι ἄλλες φορές στό παρελθόν νά ἐπιχείρησε παρόμοια δίωξη ἡ Πολιτεία, ἀλλά ὁ κλῆρος δέν συναινοῦσε ἤ ἀντιδροῦσε ὁ λαός. Τώρα ὅλοι ἀναπαύονται σ’ αὐτήν τήν πρωτοφανῆ παράκρουση, ἐκτός ἀπό λίγους. Τό νέο αὐτό στοιχεῖο τό ἀναδεικνύει μέ ἄρθρο του ὁ “Διανοητής” καί εἶναι τό ἑξῆς: Στό ἱερό Πηδάλιο, πού ἔχει συντάξει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, περιέχεται ὁ τέταρτος Κανόνας τῆς ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ ὁποῖος εἶναι ξεκάθαρος σχετικά μέ τό κλείσιμο τῶν ἱερῶν Ναῶν. Ἀπαγορεύεται ρητά, σύμφωνα μέ τόν Κανόνα, τό κλείσιμο τῶν ἱερῶν Ναῶν γιά ὁποιονδήποτε λόγο καί αἰτία! 

Κανών Δ΄ τῆς Ἁγίας και Οἰκουμενικῆς Ἑβδόμης (Ζ΄) Συνόδου τῆς ἐν Νικαίᾳ (Ἀπόσπασμα ἀπό τό «Σύνταγμα Θείων και Ἱερῶν Κανόνων», τῶν Ράλλη – Ποτλή, τόμος Β΄, ἐκδόσεις «Γρηγόρη»):

«…Εἴ τις οὖν δι΄ ἀπαίτησιν χρυσοῦ, ἤ ἑτέρου τινός εἴδους, εἴτε διά τινα ἰδίαν ἐμπάθειαν, εὐρεθείη ἀπείργων τῆς λειτουργίας, καί ἀφορίζων τινά τῶν ὑπ΄ αὐτόν κληρικῶν, ἤ σεπτόν ναόν κλείων, ὡς μή γίνεσθαι ἐν αὐτῷ τάς τοῦ Θεοῦ λειτουργίας, καί εἰς ἀναίσθητον τήν ἑαυτοῦ μανίαν ἐπιπέμπων, ἀναίσθητος ὄντως ἐστί, καί τῇ ταυτοπαθείᾳ ὑποκείσεται, καί ἐπιστρέψει ὁ πόνος αὐτοῦ ἐπί τήν κεφαλήν αὐτοῦ, ὡς παραβάτης ἐντολῆς Θεοῦ καί τῶν Ἀποστολικῶν διατάξεων…».

Ἀπόδοση τοῦ κανόνα στήν νεοελληνική:

«…Ἐάν λοιπόν θά μποροῦσε νά εἶχε βρεθεῖ κάποιος ἐπίσκοπος, πού νά ἀπαγορεύσει τήν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀπαιτώντας χρυσό ἤ κάποιο ἄλλο εἶδος ἤ ἀκόμη γιά λόγους κάποιου προσωπικοῦ πάθους καί μάλιστα νά ἀφορίσει κάποιον ἀπό τούς κληρικούς, πού ὑπάγονται στήν δική του ἐκκλησιαστική δικαιοδοσία ἤ ἄν κλείσει κάποιον ἱερό ναό, ὥστε νά μήν γίνονται σ΄ αὐτόν οἱ Θεῖες Λειτουργίες τοῦ Θεοῦ καί μέ ἀναισθησία ἐπιρρίψει τήν μανία του μέ τιμωρίες, εἶναι ὄντως ἀναίσθητος καί θά ὑποστεῖ καί αὐτός τά ἴδια πού ἔχει κάνει. Ὁ πόνος πού ἔδωσε, θά ἐπιστρέψει στό δικό του κεφάλι, διότι ὑπῆρξε παραβάτης τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ καί τῶν Ἀποστολικῶν διατάξεων…».

Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἑρμηνεύει τόν κανόνα ὡς ἑξῆς (Ἱερόν Πηδάλιον, σελίδα 266): «Ὅποιος λοιπόν Ἀρχιερεύς εὑρεθῇ νά ἀργίζῃ ἤ νά ἀφορίζῃ τινά ἱερέα, ἤ Κληρικόν, ἤ νά κλείῃ Ἐκκλησίας διά νά πάρῃ ἄσπρα ἤ διά καμμίαν του ἄλλην ἐμπάθειαν, οὗτος ἄς παθαίνῃ ἐκεῖνο ὁπού κάμνει, ἤτοι ἄς ἀργίζεται, καί ἄς ἀφορίζεται, Ἐπίσκοπος μέν ὤν ἀπό τόν Μητροπολίτην του, Μητροπολίτης δέ ὤν ὧν ἀπό τόν Πατριάρχην του».

Ὁ Ζωναρᾶς ἑρμηνεύει ὡς ἑξῆς: «…Εἴ τις ἐπίσκοπος κλείσει ναόν, ὥστε μή γίνεσθαι ἐν αὐτῷ τάς ἱερουργίας, εἰς ἀναίσθητον, τόν ναόν, δηλαδή την ὀργήν αὐτοῦ, ἥν μανίαν, διά τό πάνυ σφοδρόν καί παράλογον ὠνόμασεν, ἐπιπέμπων, ἀναίσθητός ἐστί, φησι, καί τῇ ταυτοπαθείᾳ ὑποκείσεται, ἤγουν ἀφορισθήσεται, καί ὃ ἐποίησε πάθη, ὁ μέν ἐπίσκοπος παρά τοῦ μητροπολίτου αὐτοῦ, ὁ δέ μητροπολίτης παρά τοῦ πατριάρχου, οἷς ὑπόκεινται• καί ἐπιστρέψει ὁ πόνος αὐτοῦ εἰς κεφαλήν αὐτοῦ, ὡς παραβάτου ἐντολῆς Θεοῦ, καί τῶν ἀποστολικῶν διατάξεων…».

Ὁ Βαλσαμῶν ἑρμηνεύει: «…ὁ γάρ κλείων ναούς Ἐπίσκοπος ἐξ οἱουδήποτε εὐλόγου, ἤ παραλόγου τρόπου, ὡς ἐμοί δοκεῖ, κολασθήσεται». Απόδοση στην νεοελληνική: «…ὁ ἐπίσκοπος πού κλείνει ναούς μέ ὁποιαδήποτε λογική ἤ παράλογη ἀφορμή, ἔχω τήν γνώμη πώς θά κολασθεῖ».

Ὁ Ἀριστηνός ἑρμηνεύει: «…Εἴ τις οὖν Ἐπίσκοπος… διά τινα ἰδιοπάθειαν, εὐρεθείη ἀπείργων τῆς λειτουργίας, ἤ ἀφορίζων τινά τῶν ὑπ΄ αὐτόν κληρικῶν, ἤ σεπτόν ναόν κλείων, μή γίνεσθαι ἐν αὐτῶ τάς ἱεράς τοῦ Θεοῦ λειτουργίας, τῇ ταυτοπαθείᾳ ὑποκείσεται…». Απόδοση στην νεοελληνική: «…Ἐάν θά μποροῦσε νά βρεθεῖ κάποιος ἐπίσκοπος νά ἀπαγορεύσει τήν Λειτουργία… ἐξαιτίας ἰδίου πάθους ἤ ἄν ἀφορίσει κάποιον κληρικό τῆς δικαιοδοσίας του (ἐν. γιά τόν λόγο αὐτό) ἤ κλείσει ἱερό ναό, ὥστε νά μήν γίνονται μέσα οἱ ἱερές Λειτουργίες τοῦ Θεοῦ, θά ὑποστεῖ τίς ἀνάλογες βαριές τιμωρίες».

Ὅσο γιά τήν συζήτηση γιά τό ἄν οἱ Ἐπίσκοποι συναίνεσαν θεληματικά ἤ μέ τό ζόρι εἶναι ἐκ τοῦ περισσοῦ. Οἱ Μητροπολῖτες θέλησαν, ἄν ὄχι περισσότερο, τουλάχιστον τό ἴδιο μέ τόν κ. Μητσοτάκη καί τούς λοιμωξιολόγους, νά κλείσουν οἱ Ναοί, ἀπό τόν φόβο τους μήν κολλήσουν καί πεθάνουν. Καί δυστυχῶς δικαίωσαν τήν πλάνη τους, γιατί ἔχουμε θύματα μεταξύ των Ἱεραρχῶν. Δικαίωσαν τούς φόβους τούς κηρύσσοντας νέα πίστη.

Καί δέν εἶναι μόνο αὐτό. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας, μέ διάφορους ἔμμεσους ἤ ἄμεσους τρόπους, χρηματίστηκε γιά νά κλείσει τούς Ναούς. Μέσα στήν σκληρή σκλαβιά τῶν κλειστῶν Ναῶν πού βιώνουμε, τόσο στήν πρώτη καραντίνα (συνάντηση μέ Κεραμέως γιά τά συνταξιοδοτικά καί ἀσφαλιστικά θέματα τῶν κληρικῶν) ὅσο καί στή δεύτερη (συμφωνία μέ Κυβέρνηση γιά τό θέμα τῆς ἐκμετάλλευσης τῶν Ναῶν τῶν Κοιμητηρίων καί τῆς πρόσληψης κληρικῶν καί ἀνέργων στίς μητροπόλεις), ὁ Ἀρχιεπίσκοπος προωθοῦσε τά οἰκονομικά θέματα τῆς Ἐκκλησίας, κάνοντας μπίζνες μέ τούς ἐκκλησιομάχους πολιτικούς.

Ε, ναί, λοιπόν! Πληροῦται καί μέ τό παραπάνω ὁ Δ΄ Κανών τῆς Ἁγίας καί Οἰκουμενικῆς Ἑβδόμης (Ζ΄) Συνόδου τῆς ἐν Νικαίᾳ. Οἱ Ἱεράρχες τῆς μοιχαλίδας Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας ἀπαγόρευσαν τήν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας ἀποκομίζοντας χρηματικά καί ἄλλα ὀφέλη, ὑπάκουσαν στό προσωπικό πάθος τοῦ φόβου -γιατί ὁ φόβος εἶναι πάθος- καί μάλιστα ἐδίωξαν καί ἔπαυσαν κληρικούς (καί ἡ ἀργία πληροῖ τόν κανόνα σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη) πού ἀντέδρασαν σέ αὐτή τούς τή μανία. Αὐτοί, ναί, εἶναι ἀναίσθητοι, γιατί δέν συναισθάνονται τόν πόνο στόν ὁποῖο ἔχουν βυθίσει τόν λαό τοῦ Θεοῦ, μέ τό νά εἶναι κρατοῦν κλειστές τίς Ἐκκλησίες καί νά στερεῖται τό ποίμνιο τήν παρηγοριά καί τήν καλή τους συνήθεια. Ὁ πόνος πού προκάλεσαν ὅλοι αὐτοί οἱ Ἱεράρχες -τό κάθε προβατάκι ἀπό τό ποδαράκι του κρέμεται- θά γυρίσει πάνω στά κεφάλια τους, καί ἤδη ἀρχίζει νά γυρίζει… Ἅς ξέρει ὁ πιστός λαός νά ξεχωρίζει τά πράγματα κι ἅς μήν θεωρεῖ στρεβλά ὅτι κάποιοι Ἀρχιερεῖς φεύγουν ἐξαιτίας τοῦ φοβεροῦ καί ἀνίκητου κορωνοϊοῦ, ἀλλά ὑπάρχουν ἄλλοι λόγοι ἀνώτεροι, θείας δικαιοσύνης καί θείας παντοδυναμίας…