NIKOΛΑΟΣ ΣΕΛΕΝΤΗΣ. O AEIKINΗΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ

NIKOΛΑΟΣ ΣΕΛΕΝΤΗΣ.
O AEIKINΗΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΟΣ ΙΕΡΑΡΧΗΣ

Περιοδεῖες

     

«Χθές ἐγκαινιάσαμε τίς ἱεραποστολικές ἐξορμήσεις στά χωριά. Ἐπῆγα κουρασμένος. Ἐγύρισα ξεκούραστος.» (Ξεσπάσματα σελ.74). Ἀνύστακτη εἶναι ἡ φροντίδα του γιά ὅλο τό λαό τῆς Μητροπόλεώς του. Πηγαίνει παντοῦ καί στά πιό ἀπομακρυσμένα χωριά. Ἀληθινός πνευματικός Πατέρας. Πάσχει, πονᾶ, ἐνδιαφέρεται γιά ὅλους. Κοντά στά παιδιά, στά σχολεῖα τους, μέ ἀγάπη καί πηγαία καλωσύνη.

Ἀλλά καί κοντά στούς ἀγρότες, νά εὐλογήσει τά ἔργα τους καί τά μηχανήματά τους. Ἰδιαίτερα συμπαρίσταται στίς οἰκογένειές τους καί στά προβλήματά τους.

  Ἐπισκέπτεται τή Σκιάθο, στέκεται μέ σεβασμό καί τιμή στόν τάφο τοῦ Παπαδιαμάντη. Γράφει στούς "Ποιμαντικούς Διαλόγους" : «Ἡ δόξα τῆς Σκιάθου, πού τήν ἀποτελοῦν οἱ δυό μεγάλοι διηγηματογράφοι, οἱ Ἀλέξανδροι Παπαδιαμάντης καί Μωραϊτίδης, εἰς τούς ὁποίους ὀφείλει κατά μεγάλο μέρος τά τελευταῖα ἔτη ἡ Σκίαθος τήν προβολή της, συνετέλεσαν ὥστε αἱ ἱεραί πανηγύρεις νά διεξάγωνται μέ ἀληθινήν εὐσέβειαν». (Ποιμαντικός Διάλογος σελ.32).

    Στή μέριμνά του καί οἱ φυλακισμένοι τῶν Φυλακῶν Χαλκίδος. Τούς ἐπισκέπτεται τακτικά. Συνομιλεῖ μαζί τους. Ἀντιμετωπίζει τά προβλήματά τους. "Ἐν φυλακῇ ἤμην καί ἐπεσκέψασθέ με..." (Ματθ.25,36). Στό Ἡμερολόγιό του σημειώνει: «Πάσχα 1969. Μιά μεγάλη ἡμέρα. Θ. Λειτουργία.Γεῦμα εἰς φυλακές. Οἱ φυλακισμένοι ἦταν πολύ συγκινημένοι. "Ἐν φυλακῇ ἤμην..." εἶπε ἐκεῖνος πού μοῦ προσέφερε ἕναν Ἐσταυρωμένο. Ἐχαιρέτησα ὅλους, ἐτσίμπησα κάτι. "Νά μᾶς ἀγαπᾶτε μέ τή λέρα μας. Έμεῖς ἀποτύχαμε στή ζωή. Σύ εἶσαι νέος ἄνθρωπος καί σοῦ εὐχόμεθα νά ἐπιτύχεις. Πολύ μᾶς συγκινεῖ ἡ παρουσία Σας. Δέν εἶναι τό ἀρνί καί τά ἄλλα πού μᾶς ἐστείλατε ὅσο πού μᾶς ἤρθατε." Ὁ ἄνθρωπος ὅταν τόν προσέχης συγκινεῖται.» (Ξεσπάσματα σελ.72,73).

     Ὁ Ἐπίσκοπος Νικόλαος διέθετε τά πάντα γιά νά βοηθεῖ τούς πάσχοντας. Γράφει ὁ π. Δημήτριος Πιλάτης, ὑπεύθυνος τοῦ Γενικοῦ Φιλοπτώχου Ταμείου τῆς Μητροπόλεως:

«Κάθε μῆνα πού πληρωνόταν μέ καλοῦσε καί μοῦ ἔδινε χρήματα ἀπό τό μισθό του γιά τό Γενικό Φιλόπτωχο Ταμεῖο. Συγκινητικές καί διδακτικές γιά τόν καθένα μας ἦταν οἱ ἐπισκέψεις του σέ βαρειά ἀσθενεῖς καί μάλιστα νέους στήν ἡλικία. Δέν ἦταν λίγες οἱ φορές πού τόν συνόδεψα σέ ἐπισκέψεις φτωχῶν οἰκογενειῶν, στίς ὁποῖες, ἐκτός ἀπό τήν πνευματική στήριξη, ἁπλόχερα προσέφερε τά δῶρα τῆς ἀγάπης του: χρήματα, τρόφιμα καί ἄλλα χρειώδη γιά τή ζωή.» (Εὐβοϊκό χωριό τεῦχος 27ο 2003).

     Ό ἴδιος ζοῦσε μέ λιτότητα, μέ ἀληθινή πτωχεία. Γράφει ὁ Γέροντας Γεώργιος Γρηγοριάτης (Καψάνης): «Ὃσοι ἔζησαν κοντά του πολλά ἔχουν νά διηγηθοῦν. Ἐνθυμοῦμαι ὅτι φοροῦσε ἕνα μπαλωμένο ζωστικό.Ἒκαμα τή σκέψη ὅτι θά εἶχε καί καλό. Τό ἴδιο ὅμως ζωστικό φοροῦσε καί κατά τίς μεγάλες ἑορτές. Προφανῶς δέν εἶχε ἄλλο.» (Εὐβοϊκό χωριό σελ.35). Χαρακτηριστικό εἶναι καί τό ἑξῆς: Ὁ πιστός ἀκόλουθός του διεπίστωσε ὅτι τά παπούτσια του ἦσαν τρύπια. Ζήτησε νά τοῦ τά δώση γιά ἐπισκευή. Δέν εἶχε ὅμως δεύτερο ζευγάρι. (Μαρτυρία Χρ.Ποπ.). «Γέγονε τοῖς πᾶσι τά πάντα»(Α΄Κορ.9-22). Γιά τόν ἑαυτό του μόνον ἕνα, τόν Χριστό, κρατοῦσε στήν καρδιά του. Μέ ἀνοικτή τήν καρδιά του κέρδιζε τούς πάντας. Φιλόξενος, καλόκαρδος, καλοκάγαθος, μέ μιά εὐγένεια, πού σ’ ἔκανε νά τόν ἀγαπᾶς καί νά τόν σέβεσαι.

     «Ἀπόψε εἶπα: τί κρῖμα πού δέν εἶμαι ἕνας ἅγιος γιά νά ἀπαλλάξω μέ τήν πίστι μου ἀπό τούς φρικτούς πόνους ἕναν ἄνθρωπο. Ὁ Φ… Ἀνθ…, 26 ἐτῶν, σφαδάζει ἀπό τόν καρκίνο τῶν ἐντέρων. Σάν νά μήν ἔφτανε αὐτό, τόν ἐγκατέλειψε ἡ σύζυγός του καί τοῦ ἐπῆρε τό 4χρονο παιδί του. Χαριστική βολή. Πηγαίνω τακτικά. Στέκομαι σιωπηλά δίπλα του.» (Ξεσπάσματα σελ. 90).

     «Δουλεύω μέ ὅλη μου τήν καρδιά. Δόξα τῷ Θεῷ κάνω τό καθῆκον μου. Δρᾶσις, δρᾶσις. Νοιώθω ὅμως ὅτι ἡ ψυχή μου εἶναι πιό πολύ γιά τήν ἄλλη «δρᾶσι» τῆς περισυλλογῆς καί τοῦ ἀγῶνος τῆς ἀπαθείας· νά ἔχω τή σιωπή, τήν προσευχή, τήν ἡσυχία τῆς ψυχῆς, τήν ἐν Χριστῷ εἰρήνη.Ἡ ἔρημος πολύ μέ ἑλκύει.»(Ξεσπάσματα σελ.83).

Ὁ συνδυασμός δράσεως καί πνευματικῆς ἡσυχαστικῆς ζωῆς συνυπάρχουν στήν καρδιά καί τή ζωή του. Σπάνιο φαινόμενο στήν ἐποχή μας.