Ομολογία

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ Η ΒΗΘΛΕΕΜ

ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΤΑΛΥΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ!

του Αιδεσιμ.π.Βασιλειου Βολουδακη

Eἴμαστε ἕτοιμοι καὶ φέτος νὰ καταδικάσουμε τούς Ἰουδαίους γιατί δέν εἶχαν νά διαθέσουν κατάλυμα γιά τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ μας καί Τόν ἄφησαν νά γεννηθῆ στή Φάτνη τῶν ἀλόγων. Ὅμως οἱ Ἰουδαῖοι τότε δέν περίμεναν τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, οὔτε γνώριζαν ποιά εἶναι ἡ Παναγία μας καί ὅτι ἦταν Μητέρα τοῦ Χριστοῦ μας. Γι’ αὐτό καί δέν καταδικάσθηκαν γι’ αὐτήν τήν αἰτία. Ὡστόσο, ἐμεῖς, πάντοτε θέλουμε νά βρίσκουμε τούς ἄλλους ἐνόχους, γιά νά ἔχουμε τήν εὐχέρεια νά νοιώθουμε ἠθική ὑπεροχή καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ὅτι ἔχουμε εὐλάβεια καί πνευματικότητα.

Αὐτό τό ἰδιότυπο καμουφλάζ, πού ἐκάλυπτε τήν ψυχική μας γυμνότητα, σέ ἄλλες ἐποχές μᾶς “ἐξυπηρετοῦσε”, γιατί ἔκρυβε καί σέ μᾶς καί στούς ἄλλους τήν ἔλλειψη ἀληθινῆς Πίστεως, Ἀγάπης καί ἀφοσιώσεως πρός τόν Χριστό μας καί τήν Ἁγία Του Ἐκκλησία. Καί ὅλα αὐτά τά ἔκρυβε γιατί κανείς δέν μᾶς ἀπειλοῦσε, οὔτε μᾶς προκαλοῦσε νά δείξουμε ποιοί πραγματικά εἴμαστε. Ὁ Θεός, βεβαίως, μᾶς ἐγνώριζε πάντοτε καί μᾶς γνωρίζει.

Στίς μέρες μας, ὅμως, τά πράγματα ἄλλαξαν. Ἤδη «ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου», τόν ὁποῖον ἐμεῖς ἐκλέξαμε καί ψηφίσαμε, μᾶς προκαλεῖ –μέ τήν προκλητικότητα πού εἶχε πάντοτε σέ ἐποχές πνευματικῆς παρακμῆς– μέ τήν διαφορά ὅτι ὁ σημερινός ἄρχων εἶναι ἕνας μηδαμινός καί ἀσήμαντος καί δέν συγκρίνεται μέ τούς ἄρχοντες τῶν παρελθόντων αἰώνων, πού εἶχαν ἀπείρως μεγαλύτερη ἐξουσία καί ἡ πολιτική τους δέν ἐξηρτᾶτο ἀπό τίς ψήφους τῶν ὑπηκόων τους.

Παρά ταῦτα, ἤδη ὅλοι ἐμεῖς –οἱ ὑποτιθέμενοι πιστοί, Κληρικοί καί λαϊκοί– μέ τήν πρώτη κυβερνητική προκλητικότητα γιά ἀλλαγή τοῦ Συντάγματός μας καί τοῦ χαρακτηρισμοῦ τοῦ Κράτους μας σέ οὐδετερόθρησκο(!) σκιαχτήκαμε καί κάναμε ὁλοφάνερη τήν πνευματική μας γυμνότητα, δείχνοντας πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν ὅτι εἴμαστε πρόθυμοι νά ἀποδεχθοῦμε ὅλα τά «πολιτικῶς ὀρθά», πού σχεδιάζει ὁ διάβολος, μέ ἐκτελεστικά ὄργανα τούς ἀμέσους συμμάχους του, τούς ἀνά τήν Ὑφήλιον Κυβερνῆτες! Τό ἐκπληκτικό, μάλιστα, εἶναι, ὅτι δέν πτοηθήκαμε οὔτε ἀπό τήν διαβεβαίωση ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν τῆς Βουλῆς καί ἄλλων βουλευτῶν, πώς, πράγματι εἶναι ὄχι μόνο συνεργάτες ἀλλά καί σύμμαχοι τοῦ διαβόλου, λέγοντες «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ»: «Θά συμμαχήσουμε ἀκόμη καί μέ τόν διάβολο γιά νά τά βγάλουμε πέρα μέ τά προβλήματα τοῦ τόπου μας»! Ἀκόμη καί ὁ Πρωθυπουργός, πού δέν πιστεύει στόν Θεό, πιστεύει στόν διάβολο(!), ἀφοῦ καί αὐτός τό ἐπανέλαβε, σάν πιστό τέκνο τῆς Μασωνίας, ἡ ὁποία ἔχει τόν Lucifer (δηλαδή τόν Ἑωσφόρο) ὡς τόν Μεγάλον Ἀρχιτέκτονα τοῦ Σύμπαντος!

Κιοτέψαμε, λοιπόν, ὅλοι, καί πήραμε ἀπόφαση πώς, ἀπό δῶ καί μπρός, δέν πρόκειται νά φέρουμε καμμιά ἀντίσταση στήν Ἐξουσία, ὅ,τι καί ἄν σκοπεύη νά τεχνουργήση, παραμορφώνοντας τήν ψυχή καί τήν διάνοια τοῦ λαοῦ μας, ξεστρατίζοντάς τον ἀπό τόν Πλάστη καί Δημιουργό μας; Πήραμε ἀπόφαση ὅτι θά ὑποκύψουμε στήν ὑπεροχή τοῦ Κράτους καί τῆς ἐξουσίας του, λέγοντάς του ὅτι δέν ἔχουμε ὡς Ἐκκλησία (Κλῆρος καί λαός) καμμιά ἁρμοδιότητα γιά τά πολιτικά πράγματα τῆς Πατρίδος μας καί ὅτι αὐτά εἶναι ἁρμοδιότητα τῶν πολιτικῶν;

Ἔ, ὄχι! Δέν κιοτέψαμε ὅλοι! Ἔστω καί ἄν μείνουμε μόνο μέ τήν οἰκογένειά μας δέν πρόκειται νά κλίνουμε γόνυ σέ καμμιά ἐξουσία, ὅση ἰσχύ καί νά ἔχη, ὅταν αὐτή ἀρνεῖται τόν Θεόν μας καί τίς Ὁδηγίες Του! Δέν πρόκειται, βεβαίως, νά βιαιοπραγήσουμε, οὔτε νά ἀνατρέψουμε μέ βία τήν ὅποια ἀρχή, γιατί αὐτό προστάζει ὁ Θεός μας, οὐδέποτε, ὅμως, θά ὑπακούσουμε ἤ θά συμμορφωθοῦμε σέ Κυβερνητικές ἀποφάσεις, πού ἀντιστρατεύονται τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ντροπιάζουν τήν χριστιανική μας ἰδιότητα!

Πρέπει νά τό πάρουν ἀπόφαση οἱ ὅποιοι ἄρχοντες, ὅτι δέν τούς ἀναγνωρίζουμε κανένα δικαίωμα νά προσδιορίζουν αὐτοί τά πιστεύματά μας, τόν χαρακτηρισμό τοῦ Κράτους μας καί τήν πνευματική μας ταυτότητα. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, κηρυγμένο καί διαλαλημένο ἀπό ὅλους τούς Ὀρθοδόξους Αὐτοκράτορες τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδόξου Αὐτοκρατορίας μας, πού μεγαλούργησε καί μᾶς ἔκαμε ξακουστούς καί περίβλεπτους στά πέρατα τῆς Οἰκουμένης, καί δέν θά ἐπιτρέψουμε νά τό ἀλλάξουν αὐτό οἱ ἄρχοντες καί, μάλιστα, ἐκεῖνοι πού μᾶς ἔχουν κάνει νά ντρεπόμαστε γιά τό κατάντημά τους καί τό κατάντημα τῆς Πατρίδος μας!

Ἔργο τῶν πολιτικῶν μας εἶναι νά δώσουν ἐργασία στόν λαό, οἰκονομική ἀξιοπρέπεια, ὤθηση στήν Γεωργία, στήν Κτηνοτροφία, στή Ναυτιλία καί στό ἐμπόριο, λύσεις στίς συγκοινωνίες καί στίς Μεταφορές, ἀστυνομική ἀσφάλεια στίς Πόλεις καί στά χωριά, Καποδιστριακή ἐξωτερική πολιτική, διαπραγματευόμενοι ὡς ἴσοι πρός ἴσους καί ὄχι σάν αὐτούς πού μᾶς ἐκπροσωποῦν σήμερα ὑποταγμένοι στό δουλικό καί ἀποτρόπαιο δόγμα «εἴμαστε μικρή χώρα καί δέν πρέπει νά μιλᾶμε»! Χρέος τους ἀκόμη εἶναι νά μᾶς ἐξασφαλίζουν στρατό μέ Ἀξίες καί ἰδανικά, ἱκανό νά ἀποκρούση ὁποιαδήποτε ἐχθρική ἐπιβουλή καί ὄχι νά διασπαθίζουν τόν κρατικό Προϋπολογισμό σέ προσωπικές τους μίζες, κάνοντας ἀγορές ἀχρείαστων καί δεσμευμένων –ἄρα ἀχρήστων– ἐξοπλισμῶν. Σέ ὅλους αὐτούς τούς τομεῖς οἱ πολιτικοί μας ἔχουν ἀποτύχει οἰκτρά καί, ἀντί νά σκύψουν τό κεφάλι, ἔχουν τό κουράγιο, ἤ μᾶλλον τό θράσος, νά σχεδιάζουν μέ αὐταρχισμό καί ἀλαζονεία πανισχύρων Κυβερνώντων, τό πῶς θά ἀλλάξουν τό ἦθος τοῦ λαοῦ μας!

Ποῦ ὑπάρχουμε ἐμεῖς; Ποῦ εἶναι οἱ Κληρικοί καί ὁ Λαός τοῦ Θεοῦ; Ποῦ εἶναι οἱ Ἀκαδημαϊκοί καί οἱ Πανεπιστημιακοί Διδάσκαλοι; Ποῦ εἶναι οἱ Δικασταί μας καί οἱ Στρατιωτικοί μας; Ποῦ βρίσκονται Μοναχοί καί Μιγάδες, ἀγαπώντων τόν Κύριον; «Πάντες ἐξεκλινον, ἅμα ἠχρειώθησαν»; Ὄχι, βέβαια! Τότε γιατί δέν μιλοῦν οἱ τά ἀξιώματα φέροντες; Θά ἀφήσουμε τήν Πατρίδα μας ἕρμαιο καί βορά τῶν πολιτικῶν πρακτόρων της;

Ἀφοῦ δέν μιλοῦν αὐτοί, θά μιλήσουμε ἐμεῖς οἱ μικροί καί ἄσημοι καί θά ἐρωτήσουμε Κλῆρο καί λαό:

Τί φοβᾶσθε Ἐπίσκοποι καί Πρεσβύτεροι; Φοβᾶσθε ἕνα ‘‘παλιόπαιδο’’ Πρωθυπουργό καί τρέμετε τί; Ἄν ἦταν μπροστά μας ὁ Διοκλητιανός, ὁ Ἰουλιανός ὁ Παραβάτης, πού εἶχαν ἐξουσία χωρίς νά ρωτοῦν τόν λαό, τί θά κάναμε; Πλησιάζουν Χριστούγεννα καί πρέπει νά μετρηθοῦμε μπροστά στόν Χριστό μας καί στήν Ἀγάπη Του, μπροστά στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, πού μᾶς Τόν ἔφερε ΑΥΤΗ ΜΟΝΗ στή γῆ καί νά ἐξετάσουμε ποιοί εἴμαστε καί πῶς καταντήσαμε ἔτσι!

Πῶς ἐπιτρέπουμε νά δροῦν καί νά ἐνεργοῦν οἱ Ἐπίσκοποι χωρίς τήν συμφωνία τῶν Πρεσβυτέρων καί οἱ Πρεσβύτεροι χωρίς τή συμφωνία τῶν ἀνελλιπῶς ἐκκλησιαζομένων Πιστῶν; Γιά ὅσους τό ἔχουν λησμονήσει ἐπαναλαμβάνουμε τήν Δογματική διατύπωση τῆς Ἐκκλησίας μας ὅτι «οὐ πολύ τό μέσον Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων». Δέν ὑπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ Ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων. Τό μόνο πού δέν τελοῦν οἱ Πρεσβύτεροι εἶναι τό Μυστήριο τῆς Χειροτονίας. Σέ τίποτα ἄλλο δέν διαφέρουν! Γι’ αὐτό καί ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος, τόν ὁποῖον συχνά ἐπικαλοῦνται οἱ Ἐπίσκοποί μας, σαλπίζει πώς οἱ Πρεσβύτεροι εἶναι «τό Συνέδριον τοῦ Ἐπισκόπου»καί γι’ αὐτό –ἐπισημαίνει καί ὑπερτονίζει– ὅτι οἱ Ἐπίσκοποι μέ τούς Πρεσβυτέρους πρέπει νά συνδέονται «ὥσπερ χορδαί κιθάρᾳ». Ποιός, ἄραγε, φαντάζεται τήν κιθάρα(=’Επίσκοπος) νά παίζει ἐναρμόνιο ἦχο χωρίς χορδές(=Πρεσβυτέρους); Κανείς ἐχέφρων δέν μπορεῖ νά φαντασθῇ κάτι τέτοιο! Ἔτσι ἐξηγοῦνται οἱ ἀκατανόητοι καί ἀνόητοι ἤχοι ἀπό πολλές Ἐπισκοπικές κιθάρες χωρίς χορδές, νά ἀποφαίνονται σάν νά μή γνωρίζουν οὔτε τό τί θέλει ὁ Θεός, οὔτε τό τί ζητοῦν οἱ ἄνθρωποι!

Πῶς, λοιπόν, τολμοῦν οἱ Ἐπίσκοποι νά ἀποφασίζουν αὐτά, πού ἀφοροῦν σέ κεφαλαιώδη ζητήματα τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως τό πῶς θά χαρακτηρισθῇ πνευματικά ἡ Πατρίδα μας, χωρίς νά ἐρωτήσουν ὅλους τούς Πρεσβυτέρους τῆς Ἑλλάδος καί χωρίς νά τούς ὑποχρεώσουν νά ὑπογράψουν τήν τοποθέτησή τους αὐτήν, ὥστε ἡ ὑπογραφή τους νά τούς χαρακτηρίζη ἀναλόγως καί στήν παροῦσα ζωή καί στή Μέλλουσα;

Ἀκούσθηκε ἀπό κάποιους ἐκκλησιαστικούς ὅτι ἡ Πατρίδα μας δέν μπορεῖ νά ἐπιστρέψη οὔτε σ’ αὐτά πού ἴσχυαν τό 1940 ἐνῶ οἱ ἴδιοι ἐκκλησιαστικοί ὁμολογοῦν ὅτι «Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» καί ὅτι οἱ Ἐπίσκοποι εἶναι «εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ» Ἄρα, ὁμολογοῦν περίτρανα ὅτι οἱ Ἐπίσκοποι τοῦ σήμερα δέν εἶναι ἴδιοι μέ τούς Ἐπισκόπους τοῦ χθές. Νά γνωρίζουν, λοιπόν, ὅτι τέτοιοι Ἐπίσκοποι δέν μᾶς χρειάζονται! Ἐπίσκοποι πού δέν ξεσηκώνουν τόν λαό, οὔτε τώρα πού αὐτός στενάζει ἀπό τήν ἀπανθρωπία ΟΛΩΝ ἀνεξαιρέτως τῶν Πολιτικῶν του, ἀλλά σέβονται καί δειλιοῦν μπροστά σ’ ἐκείνους πού δέν σέβονται τόν Θεό, ἀλλά σάν αὐτοθεοί ὁρκίζονται στόν ἑαυτό τους, δέν χρησιμεύουν σέ τίποτα, εἶναι τό ἁλάτι πού ἔγινε χῶμα, ἕνα μέ τό δρόμο καί τό πεζοδρόμιο, καί μοιραῖα «καταπατεῖται ὑπό τῶν ἀνθρώπων»!

Τί ἄλλο πρέπει νά γίνη γιά νά ξεσηκωθοῦμε; Παραλάβαμε ἀπό τούς Πατέρες μας μιά Πατρίδα συνυφασμένη μέ τήν Ἐκκλησία, ἀχώριστη καί ἀσύγχυτη ὅπως οἱ δύο Φύσεις τοῦ Χριστοῦ μας, ὅπως ἡ ψυχή μέ τό σῶμα καί θά παραδώσουμε στά παιδιά μας οὐδετερόθρησκη Πατρίδα, δηλαδή χωρίς Θεό, ἐπειδή ἕνα ἀνδρείκελο Πρωθυπουργός ἔτσι τό ἀποφάσισε; Ποιός εἶναι αὐτός ὁ κύριος καί τί ἔχει προσφέρει στήν Πατρίδα μας, ἕνα ἀργόσχολος, πού ποτέ δέν δούλεψε οὔτε μόχθησε γιά τίποτα, νά ἀποφασίζη γιά τό ποιά θά γίνη ἡ Ἑλλάδα; Οὐδετερόθρησκη Ἑλλάδα ὀνομάσθηκε ἀπό ἄθεο Πρωθυπουργό καί ἐμεῖς ἔχουμε τήν ἀφέλεια νά πιστεύουμε ὅτι ἄθεος Πρωθυπουργός εἶναι οὐδετερόθρησκος; Ἤδη, στά χρόνια πού κυβερνᾶ ἡ ἀθεΐα ἔχει ἐξαπλωθεῖ σέ ὁλόκληρο τόν δημόσιο καί ἰδιωτικό τομέα καί οἱ πολῖτες –ἀφοῦ σιωπᾶ καί ἡ Ἐκκλησία τους– φοβοῦνται νά μιλήσουν σάν νά ἔχουμε στρατιωτικό καθεστώς! Τί ἄλλο, λοιπόν, περιμένουμε;

Περιμένουμε Ἐπισκόπους, πού θά ἀρθοῦν στό ὕψος τῶν περιστάσεων καί θά βροντοφωνάξουν αὐτό πού βροντοφώναξε ὁ Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος, ὅταν τοῦ ζήτησαν νά παραδώσῃ τήν Βασιλεύουσα, παραφράζοντάς το γιά τό σήμερα: «Τό τήν Ἐκκλησίαν ἀρνηθῆναι καί ἐκβαλεῖν ἐκ τῆς ζωῆς τῆς Πατρίδος, οὔτε ἐμόν ἐστί, οὔτε οὐδενός ἄλλου ἐκ τῶν Πιστῶν. Κοινῇ γάρ τύχῃ, πάντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανούμεθα ὑπερασπιζόμενοι τά ὅσια καί τά Ἱερά μας, καί οὐ φεισόμεθα οὐδέ τῆς ζωῆς ἡμῶν»!

Περιμένουμε Ἐπισκόπους, ἀλλά καί Κλῆρο καί λαό νά συνταχθῇ στό σάλπισμα καί στό ἦθος τῶν Πατέρων μας, ὥστε μέ αὐτόν τόν πνευματικόν ἀλλά καί ταὐτόχρονα οὐσιαστικό ξεσηκωμό, μέ τήν πνευματική μας Ἀνάσταση, νά γίνη πράξη τό «διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ καί φυγέτωσαν ἀπό προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν»!

Νά ἐπαναλάβουμε τό «ἑκάς οἱ βέβηλοι»! Νά ἀγωνισθοῦμε ἕως ὅτου ἐκδιωχθοῦν ἀπό τήν Πατρίδα μας τά παράσιτα καί οἱ βδέλλες τοῦ λαοῦ –ἀνάξιοι Κληρικοί καί ἀνάξιοι Κοσμικοί Ἄρχοντες– καί νά μήν ἐμπιστευόμεθα πλέον τήν μεταχείριση τοῦ Χριστοῦ μας σέ ‘‘Φάτνη’’ Ἀλόγων Διαχειριστῶν, ἀλλά νά τήν ἀναλάβουμε ὅλοι ἐμεῖς ὡς Ἀληθινό καί ζῶν Σῶμα Χριστοῦ. Νά καλέσουμε καί πάλι γονυπετεῖς καί νά παρακαλέσουμε ἐν βαθείᾳ μετανοίᾳ τόν Χριστόν μας, νά γεννηθῇ στίς καρδιές μας καί στήν Καρδιά τῆς Πατρίδος μας, ὥστε νά Ἄρχῃ Αὐτός ἐν παντί, γιά νά συνεχίσουμε καί ἐμεῖς νά ὑπάρχουμε!... 

π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Τεῦχος 196

Δεκέμβριος 2018