Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ
Ὁ Χριστὸς φανέρωσε καὶ δόξασε τὸ ὄνομα τοῦ οὐρανίου Πατρός. Πρὸ Χριστοῦ ὁ ἀληθινὸς Θεὸς ἦταν ἄγνωστος. Σκοτάδι, τὸ σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρίας, ἦταν ἁπλωμένο παντοῦ. Ὅλα λατρεύονταν ὡς θεοὶ πλὴν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Καὶ τί δὲν λάτρευαν οἱ ἄνθρωποι! καὶ στοιχεῖα τῆς φύσεως, καὶ ζῷα, καὶ ἑρπετά, καὶ ποταμούς, καὶ λίμνες, κι αὐτὰ ἀκόμη τὰ ξύλα καὶ τὰ λιθάρια τὰ λάτρευαν ὡς θεούς. Καὶ μὴ νομίσετε πὼς μόνο μικροὶ καὶ ἀγράμματοι λάτρευαν τοὺς ψεύτικους θεούς· κι αὐτοὶ οἱ φιλόσοφοι ζοῦσαν μέσα στὴν ἀτμόσφαιρα τῆς δεισιδαιμονίας καὶ εἰδωλολατρίας. Ὑπῆρξε μεγαλύτερος φιλόσοφος τοῦ ἀρχαίου κόσμου ἀπὸ τὸν Σωκράτη; Καὶ ὅμως καὶ αὐτὸν τὸν Σωκράτη τὸν εἶδαν οἱ Ἀθηναῖοι νὰ προσφέρῃ στὰ εἴδωλα θυσία ἕναν πετεινό. Τί κατάπτωσις, τὸ μεγαλύτερο πνεῦμα νὰ θυσιάζῃ στὰ εἴδωλα! Καὶ ἂν αὐτὸ τό ᾽κανε ὁ Σωκράτης, φανταστῆτε σὲ τί ἄβυσσο εἰδωλολατρίας εἶχε κατρακυλίσει τὸ ἀνθρώπινο γένος. Κάθε τόπος, κάθε ἐπαρχία, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἄλλους τοὺς κοινούς θεούς, εἶχε καὶ τοὺς δικούς του θεούς. Στὴν Ἀκαρνανία π.χ. οἱ ἀρχαῖοι Ἀκαρνᾶνες λάτρευαν ὄχι μόνο τὸ Βάκχο, τὸν Ποσειδῶνα κ.τ.λ., ἀλλὰ καὶ ποιόν ἀκόμα· τὸν ποταμὸ Ἀχελῷο! Ναί, τὸν Ἀχελῷο ποταμὸ λάτρευαν ὡς θεό! Βρέθησαν ἀρχαῖα νομίσματα ποὺ παριστάνουν τὸν Ἀχελῷο σὰν θεὸ μὲ τὴ μορφὴ ταύρου. Αὐτὸ λοιπὸν ποὺ γινόταν ἐκεῖ, αὐτὸ γινόταν καὶ στὰ ἄλλα μέρη. Κάθε τόπος εὕρισκε ἕνα δάσος, ἕνα ποταμό, ἕνα θηρίο, γιὰ νὰ τὸ ὑψώσῃ σὲ θεὸ καὶ νὰ τὸ λατρεύῃ. Ταλαίπωρη ἀνθρωπότητα! Ἡ εἰδωλολατρία εἶχε τόση κυριαρχία καὶ τόση δύναμι, ὥστε εὕρισκε τρόπο νὰ εἰσχωρήσῃ ἀκόμη καὶ μέσα στὸν περιούσιο λαὸ τοῦ Θεοῦ, τὸν Ἰσραήλ.
Ὁ λαὸς αὐτὸς θὰ ἔπρεπε νὰ λατρεύῃ τὸν ἕνα καὶ μόνο ἀληθινὸ Θεό· διότι σ᾽ αὐτοὺς εἶχε ἀποκαλύψει ὁ Θεὸς τὸν ἑαυτό του. Καὶ ὅμως· ὁ λαὸς αὐτὸς ὄχι μιὰ φορά, ἀλλὰ πολλὲς φορές, παρ᾽ ὅλες τὶς διδασκαλίες καὶ τὶς προφητεῖες καὶ τὰ θαύματα, λάτρευσε τὰ εἴδωλα ποὺ λάτρευαν οἱ γειτονικοὶ λαοί. Νά· ὁ Μωυσῆς ἐπάνω στὸ ὄρος Σινὰ συνομιλεῖ μὲ τὸ Θεό, καὶ κάτω στὴν πεδιάδα οἱ γυναῖκες δίνουν τὰ σκουλαρίκια καὶ τὰ βραχιόλια τους, γιὰ νὰ κατασκευασθῇ ἕνα χρυσὸ μοσχάρι καὶ αὐτὸ νὰ τὸ λατρεύσουν ὡς ὁδηγὸ στὴν πορεία τους πρὸς τὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας! ⃝ Σκοτάδι λοιπὸν βαθὺ ἐπικρατοῦσε στὸν κόσμο. Παντοῦ οἱ βωμοὶ καὶ τὰ θυσιαστήρια τοῦ ψεύδους, παντοῦ ἀνέβαινε ἡ κνίσσα ἀπὸ τὰ κρέατα ποὺ καίγονταν, παντοῦ ὠρυόταν ἡ εἰδωλολατρία. Ποιός νὰ διαλύσῃ τὸ σκοτάδι αὐτό, νὰ φονεύσῃ καὶ νὰ ἐξοντώσῃ τὸ τέρας τῆς εἰδωλολατρίας; Ἕνας καὶ μόνος βρέθηκε ἱκανός, αὐτὸς τοῦ ὁποίου ἑορτάζουμε καὶ πανηγυρίζουμε τὴν θεία γέννησι. Ὁ Χριστὸς δίδαξε, καὶ ἡ διδασκαλία του σὰν βροντή, σὰν κεραυνὸς –τί λέω;–, σὰν σεισμὸς ἔσεισε τὴν εἰδωλολατρία καὶ ἔρριξε χάμω συντρίμμια τὰ εἴδωλα. «Εἴπατε τῷ βασιλεῖ· Χαμαὶ πέσε δαίδαλος αὐλά. Οὐκέτι Φοῖβος ἔχει καλύβην, οὐ μάντιδα δάφνην, οὐ παγὰν λαλέουσαν. Ἀπέσβετο καὶ λάλον ὕδωρ»· αὐτὸς ἦταν ὁ τελευταῖος χρησμὸς τοῦ μαντείου τῶν Δελφῶν. Ὁ Χριστὸς ἔφερε εἰς πέρας τὸ μέγα τοῦτο κατόρθωμα. Φονεύει τὸ τέρας τῆς εἰδωλολατρίας, καὶ στὴ θέσι τῶν ψευδῶν θεῶν ὑψώνει τὸν ἀληθινὸ Θεό, ἀποκαλύπτει ἐνώπιον τοῦ κόσμου τὴν εἰκόνα τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Ὤ πόσο ὡραία εἶνε ἡ εἰκόνα τῆς θεότητος ποὺ μᾶς παρουσιάζει ὁ Χριστός! Ὁ Θεὸς δὲν εἶνε ὁ φοβερὸς θεός, ποὺ οἱ κεραυνοὶ τῆς ὀργῆς του φαίνονταν ὅτι αὐλακώνουν τὸ στερέωμα τῆς παλαιᾶς διαθήκης. Ὁ Χριστὸς δίνει στὸ Θεὸ τὸ ὡραιότερο ὄνομα· τὸν ὀνομάζει «πατέρας». Καὶ μᾶς διδάσκει νὰ τοῦ ζητοῦμε τὴ βοήθειά του, τὴν προστασία του, τὸ ἔλεός του, γιατὶ εἶνε ὁ πανάγαθος πατέρας μας, ποὺ δὲν ἀφήνει οὔτε ἕνα σπουργιτάκι νηστικό. Μᾶς δίδαξε νὰ τοῦ λέμε «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς…» (Ματθ. 6,9), κι ἀπὸ τότε τὸ λέει ὁ Χριστιανός, καὶ ἡ καρδιά του πλημμυρίζει ἀπὸ ἅγια αἰσθήματα ἀγάπης καὶ ἀφοσιώσεως. Καὶ μόνο ὡς πατέρα φιλόστοργο μᾶς παρουσίασε ὁ Χριστὸς τὸ Θεό; Μᾶς τὸν παρουσιάζει καὶ ὡς πνεῦμα παντοδύναμο καὶ πανταχοῦ παρόν. «Πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν» (Ἰω. 4,24). Καὶ τὰ ἀθάνατα αὐτὰ λόγια του τὰ θαύμασε ἀκόμα καὶ ἕνας ἄπιστος Ρενάν. Ὁ Θεὸς εἶνε πανταχοῦ παρών, βρίσκεται παντοῦ· αὐτὴ ἡ ἀλήθεια ἔμενε ἄγνωστη στὸν ἀρχαῖο κόσμο. Οἱ Ἰουδαῖοι νόμιζαν ὅτι ὁ Θεὸς λατρεύεται μόνο στὰ Ἰεροσόλυμα στὸ ναὸ τοῦ Σολομῶντος, οἱ Σαμαρεῖτες νόμιζαν ὅτι λατρεύεται μόνο στὸ ὄρος Γαριζίν, οἱ εἰδωλολάτρες νόμιζαν ὅτι λατρεύεται μόνο μέσα στοὺς ναοὺς τῶν εἰδώλων. Ἀλλὰ ἐδῶ ἡ Καινὴ Διαθήκη μᾶς λέει, ὅτι ἡ ἰδέα αὐτὴ εἶνε ἐσφαλμένη. Ἄνθρωπε, λέει, ὁ Θεὸς εἶνε παντοῦ· ζῇς ἐν τῷ Θεῷ, κινεῖσαι ἐν τῷ Θεῷ (βλ. Πράξ. 17,28), ἀποθνῄσκεις ἐν τῷ Θεῷ· συνεπῶς μπορεῖς νὰ ἐπικοινωνήσῃς μὲ τὸ Θεὸ ὁπουδήποτε κι ἂν βρίσκεσαι πάνω στὴ γῆ καὶ νὰ τὸν λατρεύῃς νοερά. Ἡ προσευχὴ εἶνε τὸ τηλεγράφημά σου, μὲ τὸ ὁποῖο μπορεῖς ν᾽ ἀποστέλλῃς ταχύτατα τὰ μηνύματά σου στὸν οὐράνιο Πατέρα. ⃝ Νά λοιπὸν γιατί ὁ Χριστὸς εἶνε ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ· διότι διέλυσε τὸ σκοτάδι τῶν εἰδώλων, διότι γκρέμισε τὰ ψεύτικα εἴδωλα, διότι φανέρωσε στὸν κόσμο τὸν ἀληθινὸ Θεό. Μᾶς ἔδειξε τὸν Πατέρα τὸν φιλόστοργο, μᾶς δίδαξε τὴν ἀληθινὴ λατρεία. * * * Ἀναλογίζεσθε, ἀγαπητοί μου, σὲ τί σκοτάδι θὰ ζούσαμε ἂν δὲν ἐρχόταν στὸν κόσμο ὁ Χριστός; Θὰ λατρεύαμε ἀκόμη τὰ εἴδωλα, θὰ λατρεύαμε τὰ κτίσματα. Μήπως αὐτὸ δὲν γίνεται ἀκόμη στὰ ἔθνη ποὺ δὲν γνώρισαν τὸ Εὐαγγέλιο; Νά χῶρες τῆς Ἀφρικῆς καὶ τῆς Ἀσίας. Νά π.χ. ἡ Ἰαπωνία, κράτος μεγάλο· ἐκεῖ δὲν ἔλαμψε ἀκόμη τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, γι᾽ αὐτὸ οἱ Ἰάπωνες λατρεύουν 8.000 θεότητες, καὶ ὡς πρώτη θεότητα λατρεύουν τὸν ἥλιο. Ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, ἂς δοξάσουμε τὸ Θεό. Μᾶς ἔστειλε τὸν Υἱό του, καὶ πρῶτο ἀπὸ τὰ ἔθνη τὸ Ἑλληνικὸ εἶδε τὸ φῶς τῆς θεογνωσίας. Ἂς μείνουμε λοιπὸν στὸ φῶς αὐτό. Ἂς «μὴ καταλάβῃ ἡμᾶς ἡ σκοτία» (Ἰω. 12,35). Ἂς ἑνώσουμε τὴ φωνή μας μὲ τὶς φωνὲς τῶν ἀγγέλων καὶ ἂς ποῦμε μαζί τους· «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14). (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Χριστούγεννα, συμβατικῶς ἑορταζόμενα σήμερα 25 Δεκεμβρίου 2018 μὲ τὸ Νέο Ἡμερολόγιο, συμβατικῶς ἑορτασθησόμενα τὴν 7η Ἱανουαρίου 2019 μὲ τό Παλαιό Ἡμερολόγιο, συμβατικῶς ἑορτασθέντα κατὰ τήν 5η καὶ 6η Ἱανουαρίου κατὰ τὸ δεύτερο ἥμισυ τοῦ 4ου μ.Χ. αἱῶνος. Χριστούγεννα, μή ἑορταζόμενα καθόλου ἀπὸ τήν Ἐκκλησία καὶ τούς Χριστιανούς τῶν 3,5 πρώτων αἰώνων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστούγεννα, τῶν ὁποίων ἡ ἀνάμνησι κατὰ τήν 5η Σεπτεμβρίου, ὅπως συνάγεται ὅτι ἦταν ἡ πραγματική ἡμερομηνία, διατηρεῖται ὑμνολογικῶς ἀπὸ τήν Ἑκκλησία! βλέπε http://www.symbole.gr/bible/hermbi/776-christmas3
Μετὰ τὰ 7 σχόλια, σὲ προηγούμενη ἀνάρτησι τῆς Ὁμολογίας μὲ σχετικές ἐρωταπαντήσεις προβληματισμοῦ, ἀφοῦ ἐγκρίθηκαν πρὸς δημοσίευσι ἀπὸ τὸν ἑκλεκτὸ ἱστολόγο κο Ὁδυσσέα, καὶ τήν λόγῳ τῶν ἑορταστικῶν ἀργιῶν ἄνεσι ἐλεύθερου χρόνου καὶ παραμονῆς στήν οἰκία, ἂς συνεχίσουμε, τίς ἀπαντήσεις ἐπὶ ἀποριῶν, μὲ ἐνθυμήσεις ἀπὸ τὴν ἀνάγνωσι πολλῶν κειμένων, κυρίως τοῦ ἑκλεκτοῦ βιβλικοῦ Δρος θεολογίας καὶ ἐξαιρέτου φιλολόγου καὶ Όρθοδόξου Χριστιανοῦ σπανίας Πίστεως, κ. Κων/νου Σιαμάκη.
Ἐρώτησι: Ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου κατὰ τὴν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου σύλληψι ἦταν Παρθένος. Αὐτὸ τὸ βεβαιώνει ξεκάθαρα ἡ Ἁγία Γραφή. Μετὰ τὴν Γέννησι τοῦ Κυρίου ὄμως, παρέμεινε ἰσοβίως Παρθένος ἢ μήπως εἶχε νόμιμες συζυγικές σχέσεις μὲ τὸν Ἱωσήφ;
Ἀπάντησι: Κατὰ τὴ διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου εἶναι ἀειπάρθενος. Τόσο ἐκείνη ὅσο καὶ ὁ εὐσεβὴς Ἰωσήφ συμμετεῖχαν συνειδητά, ὅσο καὶ ταπεινά, ἀπὸ τὸν Εὐαγγελισμό μέχρι τὴν κοίμησί της, στὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ καὶ διαταχθέντες καὶ ἀπὸ ἀγγέλους, διαπιστώνοντας τὸ ἕκτακτο τῶν συμβαινόντων, καὶ ἀντιλαμβανόμενοι τὸ ὑπερφυσικὸ τῶν γεγονότων στὰ ὀποῖα συμμετεῖχαν, ἀφιέρωσαν τὴ ζωή τους στὴν ἑκπλήρωσι τῆς ἀποστολῆς τους. Ἀρχικά, ξεκίνησαν μνηστευμένοι. Μνηστεία ἦταν ὁ ἀρραβώνας, ἡ σύναψη συμφωνίας γάμου τῶν παιδιῶν τους ποὺ ἔδιδαν οἱ πατρικές ἢ συγγενικές, θανόντων τῶν γονέων, οἰκογένειες. Ὁ νέος καὶ ἡ νέα μνηστευμένοι, παρέμεναν παρθένοι στὰ πατρικά σπίτια τους ἢ σὲ συγγενικά ἄν δὲν ζοῦσαν οἰ γονεῖς τους ἢ στὰ δικά τους σπίτια οἱ ἄρρενες κλπ μέχρις ὅτου, ἐρχόμενοι ἁργότερα σὲ γάμο δηλαδὴ σὲ σωματική συνεύρεσι, ἦσαν Νομικῶς καὶ κοινωνικῶς ἔγγαμοι. Ἡ μνηστεία, ὁ ἀρραβώνας χωρίς τὴ σωματική συνεύρεσι δέν εἶναι γάμος, ὅπως αὐτὸ ἀκριβῶς προϋποτίθεται καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη (τὴν ἑαυτοῦ παρθένον) παρὰ τὸ ὅτι, ἡ μνηστεία εἶχε καὶ κῦρος καὶ δικαιώματα Νομικά καὶ Ἡθικά καὶ ὑποχρεώσεις καὶ συνέπειες ἅμα τῇ παραβάσει της. Ποιός, ὅμως ἐκτὸς ἀπὸ τόν Ἰωσήφ, τὴ Μαρία, τόν Ζαχαρία καὶ τὴν Ἐλισσάβετ, γνώριζαν καὶ πίστευαν στήν ἐκ Πνεύματος Ἁγίου σύλληψι τοῦ Κυρίου καὶ στὴν Παρθενία τῆς γυναίκας ποὺ θὰ γεννοῦσε ἄγαμη οὖσα; Μήπως... ἡ μαμμὴ τοῦ ψευτοευαγγελίου τοῦ ψευτοἹακώβου; Θὰ κινδύνευε ἡ Μαρία ἂν δὲν παρουσιαζόταν στὴν κοινωνία ὡς ἔγγαμη. Καὶ τότε, πῶς θὰ πετύχαινε τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ὶωσήφ, συνεπῶς, παρὰ τήν κοινωνικά νομιζόμενη σχέση ὡς ἐγγάμου, πατρὸς τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀνδρὸς τῆς μητέρας Του, στήν πραγματικότητα ὑπῆρξε μόνον μνήστωρ, ἀρραβωνιαστικός τῆς ἁειπαρθένου Μαρίας ἀλλὰ καὶ πολλαπλῶς προστάτης τοῦ Ἰησοῦ καὶ τῆς μητέρας Του.
Ἐρώτησι: Ποιοί εἶναι οἱ ἁδελφοὶ καὶ οἱ ἀδελφές τοῦ Κυρίου, πού ἀναφέρονται στήν Καινή Διαθήκη; α) Μήπως ἦταν χῆρος ὁ Ἰωσὴφ καὶ ἦταν δικά του τέκνα; β) Μήπως γέννησε μαζί του μετὰ τὸν πρωτότοκο Ἰησοῦ καὶ ἄλλα παιδιὰ ἡ Μαρία; Ἢ γ) κάτι ἄλλο;
ΑπάντησηΔιαγραφήἈπάντησι: Τό β' ἀποκλείεται, ὅπως ἀναφέρθηκε προηγουμένως. Τὸ α' εἶναι ἡ ἐπικρατοῦσα ἀντίληψι. Βάσει ὅμως τῶν πιὸ πρόσφατων μελετῶν σὲ ἀρχαῖα κείμενα, ὐπὸ τοῦ Κων/νου Σιαμάκη ἀναδεικνύεται πιὸ τεκμηριωμένα ὡς λίαν ἀποδεκτὴ ἡ γ' ἀπάντησι, άφοῦ ἀποδεικνύεται ὅτι τόσο στὴν Ἀγία Γραφή ὅσο καὶ στὴν θύραθεν καὶ Ἐκκλησιασικὴ γραμματεία, μέχρι τῆς ἐποχῆς τῆς Κ.Διαθήκης, καὶ λίγο μεταγενέστερα. μὲ τὴν ἴδια λέξι, ἀδελφός, ὁνομάζεται καὶ ὁ ἀδελφὸς καὶ ὁ ἐξάδελφος καὶ ὁ ἀνηψιός. Δέν ὑπῆρχαν τότε οἱ λέξεις ἐξάδελφος, ἐξαδέλφη, ἀνηψιός, ποὺ εἶναι λέξεις ἀρκετά μεταγενέστερες. Γιὰ ὅλες χρησιμοποιοῦντο οἱ λέξεις ἁδελφή, ἀδελφός. Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη (Γένεσις,29'15) ὁ Λάβαν ἀποκαλεῖ τόν ἀνηψιό του, τόν Ἰακώβ, ἀδελφό του! Ὀ Ἐλεάζαρ εἶχε θυγατέρες, τῶν ὀποίων οἱ ἐξάδελφοι ἀποκαλοῦνται στῃν Παλαιὰ Διαθήκη (Α'Παραλ. 23'21-22) ἀδελφοί! Προσωπικά, ἀποδέχομαι ὡς πιθανή τήν ἄποψι αὐτή, ὄχι μόνον διότι τεκμηριώνεται, ἀλλὰ διότι ἔτσι ἀποδεσμεύεται ἡ κάπως παράλογη ἀντίληψι ὅτι ὁ Ἰωσήφ ἦταν μεγάλης ἡλικίας χῆρος, εἶχε ἄλλα παιδιά κλπ. Καὶ ποῦ τά παράτησε, ἂν εἶχε, γιὰ νὰ μεταβῇ τόσα χρόνια ἐξόριστος στὴν Αἴγυπτο μὲ τὸ Χριστό; Τόσο ἄστοργος ἦταν; Καί, γιατί δὲν ἀναφέρονται στὴν Βηθλεέμ, κατὰ τήν ἀπογραφή, τά ἄλλα παιδιά του; Οὔτε γέρος μπορεῖ νὰ ἦταν, ἀφοῦ ἄντεξε τόσο κοπιαστικὸ καὶ ἐπικίνδυνο ταξίδι καὶ ἑργασία καὶ παραμονὴ στὴν Αἴγυπτο καὶ μετὰ τήν ἐπιστροφή, ἐργαζόταν κοπιαστικά μὲ τὸν Ἰησοῦ ὠς τέκτων, ποὺ ὅπως ἑρμηνεύει ὁ Κ.Σιαμάκης δὲν σημαίνει ξυλουργὸς ἐπιπλοποιὸς ἀλλὰ ξυλουργὸς οἱκοδομικῶν ἐργασιῶν (τέγω – στέγω) γιὰ στέγες, κουφώματα κλπ. Ἑργασία ἐπικίνδυνη, κοπιαστική, χειρονακτική, ἐπάνω σὲ σκαλωσιές, ἀδύνατη στοὺς ἡλικιωμένους. Προσωπικά ἐπιπλέον νομίζω,ὄπως ἔχω τό δικαίωμα, ὅτι ὁ Ἰωσήφ ἦταν ἕνας νέος εὐσεβής, ἄγαμος, ἐργαζόμενος σκληρά, μεγαλύτερος ἀπὸ τὴ Μαρία, καὶ οἱ οἰκογένειές τους συμφώνησαν νὰ τοὺς παντρέψουν. Μνηστεύτηκαν παρθένοι. Περίμεναν νὰ συνευρεθοῦν σὲ γάμο καὶ νὰ παραλάβῃ ὁ Ἱωσήφ τὴ Μαρία στήν οἰκία του, μὲ σκοπό δημιουργίας οἰκογένειας πολύτεκνης. Ὅπως παρατηρεῖ ὁ Κων/νος Σιαμάκης, ἂν ὁ Ἰωσήφ ἔζησε λίγα χρόνια πρό τῆς δημοσίας δράσεως τοῦ Κυρίου, καὶ τότε ἦταν 70 ἐτῶν, πόσων ἐτῶν ἦταν πρὸ 30 ἐτῶν ὅταν γεννήθηκε ὀ Χριστός; Εὔκολα ὑπολογιζόμενη ἡ ἠλικία του: κάτω τῶν 40 ἐτῶν. Καί, γιατί ὁ Κύριος θὰ ἄφηνε τήν μητέρα του ὑπὸ τὴν προστασία τοῦ Ἱωάννη, ἑνὸς ξένου, ἂν ἠ μητέρα του εἶχε δικὰ της τέκνα ἔστω ὡς μητριά τους, γιὰ νὰ τὴν φροντίζουν;
Ἐρώτησι: Καὶ τὸ “ἕως οὗ” ; Καὶ “τὸν πρωτότοκον;” Μήπως ἀποτελοῦν ἀποδείξεις ὅτι ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου κατόπιν τοῦ τοκετοῦ τοῦ πρωτοτόκου χριστοῦ Ἰησοῦ, εἶχε νόμιμες συζυγικές σχέσεις μὲ τὸν Ἰωσήφ, ὥστε ἀφοῦ ἀναφέρεται πρωτότοκο, αὐτό σημαίνει πώς, γεννήθηκαν καὶ ...δευτερότοκα καὶ τριτότοκα τέκνα;
ΑπάντησηΔιαγραφήἈπάντησι: Ὄχι. Πρωτότοκο σημαίνει τὸ πρῶτο ἀρσενικό τεχθέν εἴτε ὑπάρξει δεύτερο καὶ τρίτο κ.λπ. εἵτε ὄχι. Τὰ πρωτοτόκια σήμαιναν δικαιώματα ἁλλὰ καὶ ὑποχρώσεις. Στὰ ζῶα, τὸ ὑγιές πρωτότοκο ἀρσενικό προσεφέρετο ὡς ἀφιέρωμα στό Θεό. Στοὺς ἀνθρώπους πρωτότοκο σύμφωνα μὲ τὸν Νόμο ἦταν “πᾶν ἄρσεν διανοῖγον τὴν μήτραν” (Λουκ.2'23, Ἐξ.13'2, πρβλ.34'19, Ἀριθ.3'12) εἴτε γεννιόταν ἑπόμενο τέκνο εἴτε ὄχι καὶ οἱ γονεῖς ἀντί τῆς προσφορᾶς τοῦ ἴδιου τοῦ πρώτου ἀρσενικοῦ τέκνου στό θεό, βάσει τοῦ Νόμου τό ἐξαγόραζαν, τρόπόν τινα, προσφέροντας στὸ Θεό τὸ κανονιζόμενο ἀπὸ τό Νόμο ὑλικό ἀντάλλαγμα πού γιὰ τούς πτωχούς ἦταν ἕνα ζεῦγος τρυγονιῶν ἢ δύο νεοσσοί περιστεριῶν ποὺ διδόταν στὸ Ναό, ἢ ἡ ἀξία τους. Ἡ Μαρία καί ὁ Ἱωσήφ, μετέβησαν 40 μέρες μετὰ τόν τοκετό στό Ναὸ μὲ τὸν πρωτότοκο Ἰησοῦ, βρέφος ἡλικίας μόλις 40 ἡμερῶν, γιὰ τίς ἐκ τοῦ Νόμου διαδικασίες περί τῶν πρωτοτοκίων. Ἔτσι ἔπρατταν ὅλοι οἱ γονεῖς πρωτοτόκων. Προϋπόθεση δηλαδή γιὰ νὰ λέγεται πρωτότοκο, τό πρῶτο ἀρσενικό τέκνο, δέν ἦταν ἡ ὕπαρξι δευτέρου τοὐλάχιστον παιδιοῦ ὅπως φαντάζονται οἱ τῆς ἁρνητικῆς κριτικῆς.
Τὸ “ἕως οὗ” σημαίνει τὸ χρονικό διάστημα μέσα στὸ ὁποῖο κάποια γεγονότα περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος. Τὸν ἐνδιαφέρει νὰ τονίσῃ τὴν ὐπερφυσικὴ σύλληψι. Δέν ἐννοεῖ φυσικά, τὸ κείμενο, ὅτι μετὰ ἀπὸ αὐτὸ τὸ χρονικό διάστημα ἄλλαξαν τὰ πράγματα (οὒτε ὅτι δέν ἄλλαξαν, δέν εἶναι ἀντικείμενο περιγραφῆς τοῦ Εὐαγγελιστοῦ). Μεταφράζεται ... “ἕως ὅτου”, “μέχρι ποὺ”. Σημερινή ἀπόδοσι τοῦ Ματθ. 1,25 “καὶ δὲν εἶχε σαρκικές σχέσεις μαζί της, δέν τὴν γνώριζε σαρκικῶς, ἕως ὅτου ἔτεκε τὸν υἱὸ της τὸν πρωτότοκο”. Στὴν Ἁγία Γραφή, τὸ “ἕως” σημαίνει χρονικὸ διάστημα, ὄχι ὑποχρεωτικά καὶ ὅριο. Παρατηρεῖ ὁ Κ. Σιαμάκης ἐπισημαίνοντας κάποια Βιβλικά χωρία: Στή Γένεσι (8'7) ὁ κόρακας “οὐκ ἀνέστρεψεν ἕως τοῦ ξηρανθῆναι τὸ ὕδωρ”. Δέν σημαίνει ὅτι μόλις στέγνωσαν τὰ νερά ὁ κόρακας ἐπέστρεψε! Παρομοίως τὸ “ἕως οὗ” δέν σημαίνει ὅτι ἀφοῦ ἔτεκε ἠ Μαρία, ὀ Ἰωσήφ ἐγίνωσκεν αὐτήν! Ὁ Θεὸς λέγει πρὸς τὸν Ἰακώβ: “Οὐ μή σε ἐγκαταλίπω, ἕως τοῦ ποιῆσαί με πάντα ὅσα ἐλάληκά σοι” (Γέν.28'15). Μήπως μὲ τὸ “ἕως τοῦ ποιῆσαι” ἐννοοῦσε ὅτι θὰ τόν ἐγκατέλειπε, ὅταν θὰ ποιοῦσε ὅσα τοῦ ἐλάλησε; Ὄχι φυσικά. Τὸ “ἕως” δέν σημαίνει ὑποχρεωτικά, κάποια ἀλλαγή μετὰ τό χρονικό διάστημα ποὺ περιγράφεται. Ἐπίσης: Β'Βασιλ.6'23: “Καὶ τῇ Μελχόλ (θυγατρὸς τοῦ Σαούλ) οὐκ ἐγένετο παιδίον (δέν γέννησε παιδί ἠ Μελχόγ) ἕως τῆς ἠμέρας τοῦ ἀποθανεῖν αὐτήν”. Δηλαδή, “ἕως” τή μέρα πού πέθανε, δέν γέννησε παιδί. Τί νομίζουν οἰ παρερμηνευταὶ τοῦ “ἕως οὗ”, μήπως ὅτι γέννησε παιδί μετὰ τὸ θάνατό της; Ὁ Δαυΐδ λέει “Εἶπεν ὁ Κύριος τῷ Κυρίῳ μου: Κάθου ἐκ δεξιῶν μου, ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου”. Μήπως ἔπειτα ἀπὸ τήν πραγματοποίησι τοῦ “ἕως ἂν” δέν θὰ κάθεται ὁ Χριστός ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός; Ὁ ἀπόστολος Παῦλος διαβεβαιώνει ὅτι ὁ Χριστὸς “εἰς τὸ διηνεκές ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ” (Ἑβρ.10,12). Ὁ ἴδιος εὐαγγελιστής, ὁ Ματθαῖος, ποὺ γράφει τὸ “ἔως οὗ” (Ματθ. 1'25) ποὺ προβληματίζει τὴν ἀρνητική κριτική, γράφει τοὺς τελευταίους λόγους τοῦ Κυρίου πρός τοὺς μαθητές Του (Ματθ.28'20) “Καὶ ἰδού ἐγὼ μεθ' ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος”. Θὰ εἶναι μαζί τους, μαζί μας, καὶ μετὰ τή συντέλεια τοῦ αἱῶνος. Ἀμήν.
Ἑρώτησι: Διαβάζουμε στὸ διαδίκτυο ὅτι: "οι ιστορικοί αμφισβητούν τη σφαγή του Ηρώδη""..Σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, ο βασιλιάς της Ιουδαίας, Ηρώδης, έσφαξε 14.000 νήπια...""...Καμία πηγή, σύγχρονη του Ηρώδη, δεν αναφέρει το γεγονός. Δεν υπάρχει καταγραφή, ούτε καν απ’ τους υπόλοιπους τρεις Ευαγγελιστές, πέρα απ’ τον Ματθαίο. Ούτε από αριθμητική άποψη στέκει η θεωρία. Η Βηθλεέμ ήταν ένα μικρό χωριό και ακόμα και με τις τριγύρω περιοχές, θα ήταν αδύνατο να βρεθούν 14.000 αγόρια μέχρι δύο ετών. Στην καλύτερη περίπτωση, λένε οι ιστορικοί, ο αριθμός των αρσενικών νηπίων θα έφτανε τα 20..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί ἀπαντᾶμε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί;
Ἁπάντησι: Ἀπαντοῦμε ὅτι οἱ λεγόμενοι ἱστορικοί αὐθαιρετοῦν, διότι βέβαια πρῶτοι κάποιοι δικοί μας θρησκόληπτοι τοὺς δίνουν λαβή, ἀναγράφοντας σὲ συναξάρια καὶ λειτουργικὰ βιβλία γιὰ 14.000 νήπια.
Εἶναι ψέμμα, μεγάλο ψέμμα, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ματθαίου ἢ κάποιο ἄλλο Εὐαγγέλιο ἢ ἄλλο βιβλίο τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἀναφέρει γιὰ 14.000 νήπια.
Ἑπί λέξει, γράφει "Τότε Ἡρῴδης ἰδὼν ὅτι ἐνεπαίχθη ὑπὸ τῶν μάγων, ἐθυμώθη λίαν, καὶ ἀποστείλας ἀνεῖλεν πάντας τοὺς παῖδας τοὺς ἐν Βηθλεέμ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπὸ διετοῦς καὶ κατωτέρω, κατὰ τὸν χρόνον ὅν ἠκρίβωσε παρὰ τῶν μάγων" (Ματθ.β'16).
Διαβάζετε κανέναν ἀριθμό; ΟΧΙ. Ἠ παρουσίαση ἀριθμοῦ σφαγέντων νηπίων, ἔστω καὶ ἄν ἔχει παρεισφρήσει σὲ λειτουργικά βιβλία, εἶναι αὐθαίρετη καὶ προέρχεται ἀπὸ παραφιλολογίες καὶ ἀνεπίσημα συναξάρια, γιὰ τὸ κείμενο τῶν ὀποίων δέν εἶναι ὐπεύθυνη ἠ Χριστιανική Πίστι καί ἠ διαχρονικὴ Ὀρθόδοξη Ἑκκλησία. Γιὰ τό κείμενο τῆς Καινῆς Διαθήκης (καὶ Π.Δ.) βεβαίως καὶ εἶναι ὐπεύθυνη ἠ Ἑκκλησία διότι ὠς πηγὴ τῆς ἆπαξ παραδοθείσης Πίστεως, ὁφείλει νὰ τό διατηρῇ ἀναλλοίωτο. Καί τό πράττει, διατηρῶντας τὸ πρωτότυπο κείμενο τῆς Καινῆς Διαθήκης ἀναλλοίωτο ἐπὶ 2000 ἔτη, ἐκδίδοντας ἡ Ἁποστολικὴ Διακονία τὴν κριτικὴ ἔκδοσι τοῦ πρωτότυπου κειμένου, φροντίζοντας νὰ μήν ἀλλοιωθῇ καθόλου οὔτε στὸ μέλλον.
Ἁσφαλῶς σὲ μιὰ τόσο μικρὴ περιοχή, ὅπως στὴ Βηθλεέμ καὶ περίχωρα, ὁ ἀριθμὸς τῶν νηπίων κάτω τῶν 2 ἐτῶν θὰ ἦταν πολύ μικρότερος. Ἄν ἠ κοσμικὴ ἰστορία δὲν κατέγραψε τὸ γεγονός, οὔτε τὰ ἄλλα τρία Εὐαγγέλια τό καταγράφουν, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὄτι δὲν εἶναι ἀληθινό. Οἱ μελετητὲς τῆς Βίβλου γνωρίζουν ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή -τὰ κανονικὰ βιβλία- ποτὲ δέν περιγράφει ψευδῆ ἱστορικά γεγονότα, ἄλλωστε οἰ συγγραφεῖς της ἔδωσαν τὴ ζωή τους γιὰ τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, τοῦ ὀποίου ὡς πρός τίς διηγήσεις τῶν συμβάντων τὸ ἕνα βιβλίο συμπληρώνει καὶ ἐπιβεβαιώνει τὸ ἄλλο.