ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ
«…..ΕΙΜΑΙ ΈΛΛΗΝΑΣ θα πει πως έχω μέσα μου την πιο μεγάλη θεία αρετή, έχω το φως του θείου λόγου και ορίζω μόνο με αρχές ελληνικές τα αρχέγονα πατήματα μου για χάρη αυτής της αρετής ΠΟΥ ΕΛΛΑΝΙΟ ΦΩΣ ΟΝΟΜΑΣΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ Ο Προμηθέας σταυρώθηκε και έγινε θυσία για να γενεί ο άνδρας έλληνας και να έχει φως μέσα στη ψυχή του ΓΙΑ να γεννήσει η μάνα παιδιά που θα γεννούν εωσφόροι της ελπίδας….. και ο Σείριος λάμπει στις καρδιές όλης της οικουμένης κανείς ποτέ δεν θέλησε άλλο φως μόνο το Ελλάνιο που η ιέρεια ανάβει στη δάδα αυτό το ανέσπερο το φως που αναστάσιμα περνάει χρόνια στη καρδιά μας και που μετενσαρκώνεται συχνά πυκνά μέσα από ζωές αγίων του Χριστού μας και τότε όλοι έλληνες ξανά γινόμαστε για μια στιγμή μέσα στο χωροχρόνο………….. Η γέννα αυτή δεν έγινε στο χτες, στο σήμερα, στο αύριο, μα γράφτηκε στο είναι μας την ώρα του πολέμου μα ο θεός στο ξεκαθάρισμα της πτώσης των αγγέλλων εκεί που όρισε εκ δεξιών τα θεία τάγματά του τους Έλληνες συνάθροισε (ως αγγελικό τάγμα) κοιτώντας τους στα μάτια και μια απάντηση τους ήθελε για να μη πέσουν στον Άδη κι ο Έλληνας με ανάστημα και με κορμοστασιά στο πνεύμα το χέρι ακούμπησε εις το σπαθί και του ΄πε με ευλάβεια «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου» και από εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε το τάγμα των Ελλήνων αυτό που είχε πάντα τα φτερά μέσα εις τη ψυχή του που πάντα πέταγε ψηλά και όριζε στα μάτια το ελλάνιο πνεύμα αμέτρητοι οι άγγελοι στο τάγμα του Σειρίου αμέτρητοι και ατρόμητοι στη φάλαγγα που φύλαγε τις Θερμοπύλες ο φτερωτός Ερμής στεφάνωσε το φτερωτό Λεωνίδα και ο Απόλλωνας υπόσχεση επανίδρυσης χάρισε στο Παλαιολόγο…….. μα και αν ο Προμηθέας κάποτε σας φώναξε το «δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός» και βρήκατε το δρόμο προς το Σείριο αν και η ανάσταση αυτή ορίστηκε ξανά στη χώρα αυτή του Φοίβου εσείς το φως το λάβατε για να το σβήσουν άλλοι και φύσηξε ο άνεμος που ήρθε από τη δύση και ανεμοστρόβιλος σας πέταξε μακριά από τη γη που ορίζουν οι γενναίοι ποιος έφυγε από ανάσταση για να βρει πάλι τα καρφιά που θα τον ρίξουν πάλι στο σταυρό του ποιος έσβησε το φως για να κοιτάξει το σκοτάδι ποιος ξέχασε τη τετρακτύ και το σταυρό και άφησε το σύμπαν και τα θεία όποιος το τάγμα άφησε που ορίζουν οι γενναίοι δεν είναι άξιος να λέγεται πια Έλληνας μα ούτε και ανδρείος δεν είναι άξιος το ελλάνιο το φως να βρίσκει τη γενιά του έκπτωτος πια από το Σείριο……… και εμείς ως οδηγό δεν έχουμε το πέρας εις τη νίκη μα το σκοπό τον ιερό που ορίζεται με αυτοθυσία ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΑΣΣΕΙ ΣΕ ΑΚΤΙΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ….. ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΦΩΣ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΑΡΚΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗ ΧΑΘΕΙ ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΕΙΡΙΟΣ ΤΡΙΤΟΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟ ΑΣΤΕΡΙ μα πάντα είχε δορυφόρο του το πιο ιερό και μέγα γράμμα αυτό που ενώνει ιερά το χτες στο σήμερα στο αύριο και στο πάντα το ΕΨΙΛΟΝ που όρισε το όνομα για εμάς ΚΑΙ ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΛΛΑΝΙΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ μες τη νύχτα ΕΛΛΑΣ ΘΑ ΛΟΥΖΕΣΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΚΤΙΣΤΟ ΤΟ ΦΩΣ ΑΡΚΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ…..»
«…..ΕΙΜΑΙ ΈΛΛΗΝΑΣ θα πει πως έχω μέσα μου την πιο μεγάλη θεία αρετή, έχω το φως του θείου λόγου και ορίζω μόνο με αρχές ελληνικές τα αρχέγονα πατήματα μου για χάρη αυτής της αρετής ΠΟΥ ΕΛΛΑΝΙΟ ΦΩΣ ΟΝΟΜΑΣΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ Ο Προμηθέας σταυρώθηκε και έγινε θυσία για να γενεί ο άνδρας έλληνας και να έχει φως μέσα στη ψυχή του ΓΙΑ να γεννήσει η μάνα παιδιά που θα γεννούν εωσφόροι της ελπίδας….. και ο Σείριος λάμπει στις καρδιές όλης της οικουμένης κανείς ποτέ δεν θέλησε άλλο φως μόνο το Ελλάνιο που η ιέρεια ανάβει στη δάδα αυτό το ανέσπερο το φως που αναστάσιμα περνάει χρόνια στη καρδιά μας και που μετενσαρκώνεται συχνά πυκνά μέσα από ζωές αγίων του Χριστού μας και τότε όλοι έλληνες ξανά γινόμαστε για μια στιγμή μέσα στο χωροχρόνο………….. Η γέννα αυτή δεν έγινε στο χτες, στο σήμερα, στο αύριο, μα γράφτηκε στο είναι μας την ώρα του πολέμου μα ο θεός στο ξεκαθάρισμα της πτώσης των αγγέλλων εκεί που όρισε εκ δεξιών τα θεία τάγματά του τους Έλληνες συνάθροισε (ως αγγελικό τάγμα) κοιτώντας τους στα μάτια και μια απάντηση τους ήθελε για να μη πέσουν στον Άδη κι ο Έλληνας με ανάστημα και με κορμοστασιά στο πνεύμα το χέρι ακούμπησε εις το σπαθί και του ΄πε με ευλάβεια «στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου» και από εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε το τάγμα των Ελλήνων αυτό που είχε πάντα τα φτερά μέσα εις τη ψυχή του που πάντα πέταγε ψηλά και όριζε στα μάτια το ελλάνιο πνεύμα αμέτρητοι οι άγγελοι στο τάγμα του Σειρίου αμέτρητοι και ατρόμητοι στη φάλαγγα που φύλαγε τις Θερμοπύλες ο φτερωτός Ερμής στεφάνωσε το φτερωτό Λεωνίδα και ο Απόλλωνας υπόσχεση επανίδρυσης χάρισε στο Παλαιολόγο…….. μα και αν ο Προμηθέας κάποτε σας φώναξε το «δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός» και βρήκατε το δρόμο προς το Σείριο αν και η ανάσταση αυτή ορίστηκε ξανά στη χώρα αυτή του Φοίβου εσείς το φως το λάβατε για να το σβήσουν άλλοι και φύσηξε ο άνεμος που ήρθε από τη δύση και ανεμοστρόβιλος σας πέταξε μακριά από τη γη που ορίζουν οι γενναίοι ποιος έφυγε από ανάσταση για να βρει πάλι τα καρφιά που θα τον ρίξουν πάλι στο σταυρό του ποιος έσβησε το φως για να κοιτάξει το σκοτάδι ποιος ξέχασε τη τετρακτύ και το σταυρό και άφησε το σύμπαν και τα θεία όποιος το τάγμα άφησε που ορίζουν οι γενναίοι δεν είναι άξιος να λέγεται πια Έλληνας μα ούτε και ανδρείος δεν είναι άξιος το ελλάνιο το φως να βρίσκει τη γενιά του έκπτωτος πια από το Σείριο……… και εμείς ως οδηγό δεν έχουμε το πέρας εις τη νίκη μα το σκοπό τον ιερό που ορίζεται με αυτοθυσία ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΑΣΣΕΙ ΣΕ ΑΚΤΙΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ….. ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΦΩΣ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΑΡΚΕΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗ ΧΑΘΕΙ ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΣΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΕΙΡΙΟΣ ΤΡΙΤΟΣ ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟ ΑΣΤΕΡΙ μα πάντα είχε δορυφόρο του το πιο ιερό και μέγα γράμμα αυτό που ενώνει ιερά το χτες στο σήμερα στο αύριο και στο πάντα το ΕΨΙΛΟΝ που όρισε το όνομα για εμάς ΚΑΙ ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΛΛΑΝΙΟΙ ΑΣΤΕΡΕΣ μες τη νύχτα ΕΛΛΑΣ ΘΑ ΛΟΥΖΕΣΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΚΤΙΣΤΟ ΤΟ ΦΩΣ ΑΡΚΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ…..»
Μπράβο κ. Οδυσσέα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε Οδυσσσέα,
ΑπάντησηΔιαγραφήο Παιδαγωγός ας απαντάει εκ μέρους της Χαράς Νικοπούλου.