Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015

Βαρυσήμαντη επιστολή της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους για τα «ανοίγματα» του Πατριάρχη με τον Πάπα



P8240029
Πηγή: "Ἀκτίνες"
ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ Ι. ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΑΓ. ΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ «ΑΝΟΙΓΜΑΤΑ» ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑ

 
Βαρυσήμαντη επιστολή έστειλε η Ι. Κοινότητα Αγ. Όρους στον Οικουμενικό Πατριάρχη, με αφορμή την επίσκεψη του Πάπα στο Φανάρι τον Νοέμβριο, κατά την εορτή του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα.

Μεταξύ άλλων οι Αγιορείτες αναφέρουν ότι είναι τουλάχιστον καινοφανή όσα συνέβησαν στο Φανάρι και μάλιστα ο λειτουργικός ασπασμός του Πατριάρχη με τον Πάπα, ενώ η αγιορείτικη παράδοση είναι γεμάτη από παραδείγματα αγίων που μίλησαν για την πλάνη και την αίρεση των Λατίνων. Επίσης είναι πολλοί Αγιορείτες, όπως ο Άγιος Κοσμάς ο Πρώτος, που μαρτύρησαν γιατί δεν δέχθηκαν να «συμφρονήσουν με τους Λατινόφρονες».

Η συνέχιση του θεολογικού διαλόγου με τους Ρωμαιοκαθολικούς, που επιμένουν στις αιρετικές τους δοξασίες, έχει ως μόνο αποτέλεσμα τον σκανδαλισμό των πιστών, αναφέρουν στη συνέχεια.

Τέλος προειδοποιούν τον Πατριάρχη και υπενθυμίζουν ότι πριν από πενήντα χρόνια οι περισσότερες αγιορείτικες μονές διέκοψαν το μνημόσυνο του Πατριάρχη Αθηναγόρα, όταν εκείνος προχώρησε στην άρση των αναθεμάτων με τους παπικούς.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της επιστολής, το οποίο μόλις πρόσφατα έγινε γνωστό.

Θα απαντήσει ο Πατριάρχης στους Αγιορείτες;

Σημειώνουμε ότι είναι σεβαστή η στάση της Ι. Κοινότητας του Αγίου Όρους να μη κοινοποιεί τα κείμενα των επιστολών της. Για θέματα όμως που αφορούν την Ορθόδοξη Πίστη μας, όπως αυτής της επιστολής, είναι καλό να γίνονται γνωστά, αφού όλοι οι πιστοί θέλουν να γνωρίζουν τις θέσεις του Αγίου Όρους.



ΚΑΡΥΑΙ  ΤΗι  18ῃ/31ῃ Δεκεμβρίου 2014

ΑΡΙΘ. ΠΡΩΤ. Φ.2/7/3012



Τῇ Αὐτοῦ Θειοτάτῃ Παναγιότητι

Τῷ Οἰκουμενικῷ Πατριάρχῃ

Κυρίῳ κῳ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ωι

Πανσεβάστῳ Πατρὶ ἡμῶν καὶ Δεσπότῃ




Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,

Τὴν Ὑμετέραν Θειοτάτην Παναγιότητα βαθυσε­βάστως ἐν Κυρίῳ προσαγορεύομεν, ὑποβάλλοντες τὸ υἱϊκὸν ἡμῶν σέβας καὶ τὰς ταπεινὰς εὐχὰς διὰ τὴν ἐπὶ θύραις ἐπιτολὴν τοῦ νέου ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου, νυχθημερὸν μνημονεύοντες τοῦ σεπτοῦ Ὑμῶν ὀνόματος ἐν ταῖς πρὸς Κύριον ταπειναῖς δεήσεσιν ἡμῶν.

Ἀξιωθέντες ἐγκαταβιοῦν εἰς τὸ ἱερὸν τῆς Κυρίας Θεοτόκου Περιβόλιον, τελοῦντες τὰς ἱερὰς ἀκολουθίας ἤ ἀναγινώσκοντες τὰ τῶν θεοφόρων πατέρων συγγράμματα, ἄλλοτε μὲν τιμῶμεν τὸν ἐν ἁγίοις ἱερομάρτυρα Κοσμᾶν τὸν Πρῶτον καὶ τοὺς σὺν Αὐτῷ, διότι μὲ τὴν ὁμολογίαν καὶ τὸ αἷμα των «ἐτήρησαν ἄμωμον τὴν Ἐκκλησίαν ἐκ τῆς πλάνης καὶ τῆς αἱρέσεως» «μὴ θελήσαντες συγκοι­νωνῆσαι καὶ συμφρονῆσαι τοῖς Λατινόφροσι» (τροπάριον τρίτης ὠδῆς  καὶ Κοντάκιον), ἄλλοτε δὲ μετὰ τοῦ Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου μακαρίζομεν τὸν Ἅγιον Μάρκον Ἐφέσου τὸν Εὐγενικόν, διότι «ὤφθη ἀνένδοτος ταῖς τῶν ἐναντίων ἐπιφοραῖς, τῆς θείας πίστεως λυμαινο­μένης τοῖς παραχαράκταις Λατίνοις» (Δοξαστικὸν μικροῦ ἑσπερινοῦ) καὶ ἄλλοτε ἀναγινώσκομεν τὸν Ὅσιον Σιλουανὸν ἀναβοῶντα: «Πόσον μακάριοι εἴμεθα οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ διότι ὁ Κύριος ἔδωκεν ἡμῖν τὴν ζωὴν ἐν Πνεύματι... Πιστεύω μόνον εἰς τὴν ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, διότι εἰς Αὐτὴν εὑρίσκεται ἡ χαρὰ τῆς σωτηρίας, ἥτις ἀποκτᾶται διὰ τῆς ταπεινώσεως ἐν Χριστῷ»!

Ἀνατραφέντες εἰς τὴν πνευματικὴν ταύτην παράδοσιν καὶ μελετῶντες τοὺς ἀγῶνας τῶν πάλαι τε καὶ ἐπ᾽ ἐσχάτων πατέρων διὰ τὴν ἀκαινοτόμητον τῆς ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας πίστιν, δυσκολευόμεθα νὰ κατα­νοήσωμεν τὰ διατρέξαντα κατὰ τὰς ἑορτίους ἡμέρας ἐπὶ τῇ μνήμῃ τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ Πρω­τοκλήτου, τοῦ Πατριάρχου ἡμῶν, κατ᾽ αὐτὴν τὴν ἱερωτάτην στιγμὴν τῆς ἁγίας Ἀναφορᾶς, ἐξελθόντος ἐκ τοῦ ἱεροῦ βήματος διὰ νὰ δώσῃ λειτουργικὸν ἀσπασμὸν εἰς τὸν ἐνδεδυμένον τὸ ὠμόφορον Πάπαν Ρώμης, ὅστις καὶ ἐν συνεχείᾳ ἀπήγγειλε τὴν Κυριακὴν προσευχήν!

Ἀκροώμενοι τὴν ἀνησυχίαν τῶν ἐνα­σκου­μένων ἐν τῇ Ἁγιωνύμῳ Πολιτείᾳ πατέρων καί ἀδελφῶν, ἐκφράζομεν τὸν συνέχοντα ἡμᾶς προβληματισμόν, διότι τὰ ὡς ἄνω  πληγώνουν τὸ ὀρθόδοξον δογματικὸν καὶ λειτουργικὸν αἴσθημα καὶ προκαλοῦν σύγχυσιν εἰς τὰς συνειδήσεις τῶν ἀνὰ τὸν κόσμον χριστιανῶν, ἐπαναλαμβανόμενα δὲ δίδουν τὴν αἴσθησιν ὅτι οὐδὲν ὠφελοῦν ἀλλὰ μᾶλλον σκανδαλισμὸς γίνεται, δεδομένης τῆς στασιμότητος τοῦ ἀπὸ δεκαετιῶν ἀρξαμένου θεολογικοῦ διαλόγου, ὥστε τὸ ὅραμα τῆς ἐν ἀληθείᾳ καὶ μιᾷ πίστει ἑνώσεως, νὰ φαντάζῃ ὡς ἀνέφικτος πραγματικότης, ὅτε δὲ μάλιστα πολλοὶ Ρωμαιοκαθολικοί, ἀπογοητευμένοι ἐκ τῆς ἐκκοσμικεύσεως τῆς Δυτικῆς Ἐκκλησίας, ἐμφορουμένης ἐκ τῶν αἱ­ρε­τι­κῶν δοξασιῶν τοῦ παπισμοῦ, ἀναζητοῦν διέξοδον εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.

Ὡς Ἱερὰ Κοινότης, Παναγιώτατε, ἐθεωρήσαμεν υἱϊκὸν ὄφλη­μα ἵνα μεταφέρωμεν τὴν ἀγωνίαν ἡμῶν, ἐπιποθούντων ἵνα παραμείνῃ ἀπαρα­σά­λευτος ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἑνότης τῶν ἀπανταχοῦ Ὀρθοδόξων καὶ αὐτοῦ τούτου τοῦ ἁγιο­ρει­τικοῦ Σώματος, διότι, δὲν ἀποκρύπτομεν ὅτι ἰδιαιτέρως μᾶς θλίβει καὶ ἀνησυχεῖ τὸ ἐνδεχόμενον ἀναβιώσεως τῶν ἐνταῦθα πρὸ πεντηκονταετίας διαδραματισθέντων γεγο­νότων, τὰ ὁποῖα βεβαίως καὶ ἀπευχόμεθα, ὑφιστάμενοι εἰσέτι τὰς ὀδυνηρὰς συνεπείας αὐτῶν, ὡς ἄλλωστε ἀνεφέρθη Ὑμῖν καὶ διὰ τοῦ ὑπ᾽ ἀρ. Φ2/7/1679/18.7.2014 ἱεροκοι­νοτικοῦ ἡμῶν γράμματος.

Γινώσκοντες τὸ βαρὺ φορτίον, τὸ ὁποῖον ἐπωμίζεσθε, ὑποβάλλομεν ταῦτα μετὰ πόνου καὶ συνοχῆς καρδίας, υἱϊκῶς παρακαλοῦντες ὅπως πατρικῶς φροντίσητε ἵνα ἀναπαύητε τὰς συνειδήσεις τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, «ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανε», ἐξαιτούμενοι τὰς πατριαρχικὰς Ὑμῶν εὐχὰς καὶ κατασπαζόμενοι βαθυσεβάστως τὴν Τιμίαν Ὑμῶν Δεξιάν


4 σχόλια:


  1. ΧΑΡΤΟΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ... Γινώσκοντες τὸ βαρὺ φορτίον, τὸ ὁποῖον ἐπωμίζεσθε (ΤΟ ΠΟΙΟ;), ὑποβάλλομεν ταῦτα μετὰ πόνου καὶ συνοχῆς καρδίας, υἱϊκῶς παρακαλοῦντες ὅπως πατρικῶς φροντίσητε ἵνα ἀναπαύητε τὰς συνειδήσεις τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, «ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανε», ἐξαιτούμενοι τὰς πατριαρχικὰς Ὑμῶν εὐχὰς καὶ κατασπαζόμενοι βαθυσεβάστως τὴν Τιμίαν Ὑμῶν Δεξιάν. Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΕΧΕΙ ΕΙΔΙΚΟ ΚΑΛΑΘΟ ΟΠΟΥ ΠΕΤΑΕΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αδελφοί μάλλον δεν καταλάβατε καλά, οι Αγιορείτες δεν προειδοποιούν κανένα για διακοπή μνημοσύνου εκ μέρους τους, για ξαναδιαβάστε προσεκτικά, την διακοπή μνημοσύνου θέλουν να μην την ξαναζήσουν, όπως πριν 50 χρόνια έκαναν οι Πατέρες τους, με όλα τα άσχημα συνεπακόλουθα που υπάρχουν, κατ αυτούς, μέχρι και σήμερα. Αυτό το κείμενο ξεκινάει σαν κείμενο ομολογίας Πίστεως και καταλήγει ουσιαστικά σε κείμενο ιστορικής καταδίκης της αληθινής Ορθοδόξου Αντιστάσεως των Αγιορειτών Πατέρων, που έγινε προ 50 χρόνων και άρνησης της Αντιαιρετικής Παραδόσεως των Πατέρων και των Αγίων μας. Βαρθολομαίε συγγραφείς τέτοιων κειμένων μην τους φοβάσαι, στην καρδία τους δεν κατοικεί ο Χριστός, αλλά ο φόβος της ψεύτικης και φαινομενικής ισχύος σου. Αυτούς μην τους φοβάσαι, Τον Θεό όμως να τον φοβάσαι, Τον Οποίο πολεμάς. Και μην ξεχνάτε, ούτε εσύ, ούτε οι ακόλουθοι και συνοδοιπόροι σου, η Ορθοδοξία νίκησε και πάλι θα νικήσει το Σκότος των Αιρέσεων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η Επιστολή της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους ΔΕΝ είναι ΚΑΘΟΛΟΥ "βαρυσήμαντη". Γέμει λειτουργικού γλυψίματος και υποδουλωτικού φρονήματος! Βρίθει κολακιών. Όζει καρκινώματος ενσωματώσεως μετά ακοινωνήτων αιρεσιαρχών.

    ΔΕΝ κάνουν ΚΑΜΙΑ μα ΚΑΜΙΑ προειδοποίηση ή απειλή για Διακοπή Μνημονεύσεως, ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΕΤΕ;

    "Μου ήρθε αναγούλα" βλέποντας τούτα τα φαιδρά και παχυά:

    "Νυχθημερόν μνημονεύοντες του σεπτού υμών ονόματος!" Ό εστί μεθερμηνευόμενον "μνημονεύοντες υμών ΕΝΟΥΜΕΘΑ μετά του "Παναγιωτάτου" Πάπα ον μνημονεύει η θειότις υμών νυχθημερόν!" Πυρετός το σαβατόβραδο κι άγιος ο Θεός! Σεισμός που σας χρειάζεται!

    Ως κύμβαλα αλαλάζοντα αντιλαλούν:

    "Αναγινώσκοντες τα των Θεοφόρων Πατέρων συγγράμματα..." ΔΕΝ γινώσκετε ά αναγινώσκετε, αλλιώς θα ΔΙΕΚΟΠΤΑΤΕ το Μνημόσυνον αυτού!

    Ο Άγιος Κοσμάς (ντροπή, τον πιάνετε και στο στόμα σας!...) και οι συν αυτώ "ετήρησαν άμωμον την Εκλησίαν εκ της αιρέσεως" (ενώ σείς τη χαντακώσατε, τη βεβηλώσατε!) «μη θελήσαντες συγκοι­νωνήσαι και συμμφρονήσαι τοις Λατινόφροσι» (ενώ σείς, νεοαγιορείται, θέλετε, συμφωνείτε ΚΑΙ συμφρονείτε, συμπορεύεστε ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΕΙΤΕ!!!)

    "Μακαρίζομεν (μακαρία η οδός ή πορεύεσθε σήμερον...) τον Άγιον Μάρκον Εφέσου τον Ευγενικόν (καλοσύνη σας κι ευγένειά σας που τον θυμηθήκατε, τον υποχρεώσατε)

    Εδώ το κουφό και γελοίο!

    "Δυσκολευόμεθα να κατα­νοήσωμεν (σιγά μη μας πάθετε και τίποτε από υπερβολική δόση εξυπνάδας) τα διατρέξαντα κατά τας εορτίους ημέρας..."

    Δηλαδή καταλαβαίνουμε και πολύ καλά μάλιστα μα κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε για να μη μας καταλάβουν αυτοί που δεν κατάλαβαν, καταλάβατε αγαπητοί τι εξυπνάδες μας πουλούν;

    Και για να μας πείσουν πως συμπάσχουν και συνωδίνουν μαζί μας, άδουν της Συμπόνιας το Εγκώμιον:

    "Ακροώμενοι την ανησυχίαν των ενα­σκου­μένων (αναπαυμένων και κοιμωμένων) εν τη Αγιωνύμω Πολιτεία (βίος και πολιτεία) εκφράζομεν τον συνέχοντα ημάς προβληματισμόν (ωχ, τα χάπια σας) διότι τα ως άνω πληγώνουν (πού πονάτε σεις παιδάκια μου;) το Ορθόδοξον δογματικόν και λειτουργικόν αίσθημα (αισθηματίες μου εσείς) και προκαλούν σύγχυσιν εις τας συνειδήσεις των ανά τον κόσμον χριστιανών (θα μας πουν και συγχισμένους, μπερδεμένους ενώ τα κάνουν ΑΥΤΟΙ μαλλιά-κουβάρια με τις επισκοπίνες-ψιψίνες του Π.Σ."ε")... "ουδέν ωφελούν αλλά μάλλον σκανδαλισμός γίνεται..." ("ο σκανδαλιζόμενος σκανδαλιζέσθω έτι!" ΔΕΝ σκανδαλιζόμαστε αλλά ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΌΜΑΣΤΕ από την Παναίρεση, όπως επιτάσσουν οι Πατέρες που αθεόφοβα επικαλείσθε!)

    (συνεχίζεται...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Δεδομένης της στασιμότητος του από δεκαετίαν αρξαμένου θεολογικού διαλόγου..." (ευτυχώς που το κατάλαβατε! ΓΙΑΤΙ όμως αυτή η διαιωνίζουσα στασιμότητα επέφερε τη ΔΙΚΉ σας χρονίζουσα και όζουσα στασιμότητα, αδιαθεσιμότητα και νεκρότητα;)

    Κατάθεση οφειλής:

    "Ως Ιερά Κοινότης, Παναγιώτατε, εθεωρήσαμεν υιικόν όφλη­μα ίνα μεταφέρωμεν την αγωνίαν ημών" (ΣΙΓΑ την αγωνία) "Δεν αποκρύπτομεν (σώωπα μη μας το λες) ότι ιδιαιτέρως μας θλίβει και ανησυχεί (πωπω) το ενδεχόμενο (ναι;) αναβιώσεως των ενταύθα προ πεντηκονταετίας διαδραματισθέντων γεγο­νότων, τα οποία βεβαίως και απευχόμεθα!"

    Πουλάκια μου, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Απευχόμεθα. Μάαααλιστα. "Βεβαίως-βεβαιως" που λέει κι ο φίλος μου ο Σωτήριο...

    Και κλείνουν τα δουλάκια, ιεροκοινοτάκια, παπαδάκια, τσιράκια του διαπρέποντος, καλπάζοντος Σιγονταρο-Οικουμενισμού!

    "Γινώσκοντες το βαρύ φορτίον, (ώ άνδρα του πολλά-βαρύ) το οποίον επωμίζεσθε (ΣΙΓΑ το Νεο-Άτλαντα της Ορθοδοξίας!) υποβάλλομεν ταύτα μετά πόνου (σας πόνεσε πολύ ε; Για πάρτε κάνα παυσίπονο, βάλτε και βεντούζες) και συνοχής καρδίας, υιικώς παρακαλούντες (υποκριτικώς αντιλογούντες) όπως πατρικώς (μπαμπάκα!) φροντίσητε ίνα αναπαύητε τας συνειδήσεις των... άλλων (όχι τις δικές σας, σείς δε κομπλάρετε, να μας ξανάρτετε να σας ρανίσουμε το διάβα ροδοπέταλα και να αναρτίσουμε το μπούστο σας αφίσα επταόροφη να τη βλέπει ακόμη και ο Πάπας στο Βατικανό να γλύφεται ο έρμος) εξαιτούμενοι τας πατριαρχικάς ημών ευχάς και κατασπαζόμενοι (καταγλύφοντες) βαθυσεβάστως (βράστους) την Τιμίαν (την ΑΤΙΜΟΝ που ήπλωσε τας παλάμας τω Πάπα) δεξιάν.
    Άπαντες (παρόντες! Ανάπαυση! Προσοχή! Ουυστ!)

    Προϊστάμενοι και μη Ενιστάμενοι...

    ΠΡΟΔΟΤΕΕΕΕΣ!!!!!!!
    ΣΑΣ ΚΑΤΑΓΡΑΦΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου