Μια απαντησι αγαπης εν ΑΛΗΘΕΙΑ.

 Αποτειχισι: 

Οσοι ισχυριζονται οτι το μαρτυριο του Χρυσοστομου Σμυρνης ξεπλυνε τα παντα απο την προτερα του ζωη, κανουν λαθος.
Ναι, μεν ξεπλυνε τα αμαρτηματα της προηγουμενης ζωης του, οχι ομως και τις αιρεσεις του.
Αυτο μαρτυρει η Γραφη, οι Πατερες και η ιστορια της Εκκλησιας.
Οι αιρεσεις δεν παραγραφονται, αν δεν μετανοηση ο αιρετιζων.


 ==================




ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΣ ΝΑΙ, 

                                ΑΓΙΟΣ ΟΧΙ.




 Aγαπητέ αδελφέ Μάρκο. 



Πολύ σωστά τα όσα λες για τους μάρτυρες και τους νεομάρτυρες. 
Αυτοί όμως ανακηρύχθηκαν αμέσως από την Εκκλησία ως άγιοι. 
Δεν περίμενε η Εκκλησία 70 χρόνια για να προβεί στην ανακήρυξη της αγιότητός τους όπως έγινε με τον Σμύρνης.  
Η επισκοπιανή «Εκκλησία»  μετά το μαρτύριό του τον ανακήρυξε αμέσως άγιο διότι έκανε τόσο αγώνα υπέρ των Προτεσταντών και των Αγγλικανών σε σημείο που τους είχε ως πρότυπο για τους χριστιανούς της Σμύρνης στα κηρύγματά του.  
Επειδή γνωρίζουμε πολύ καλά τις μεθοδεύσεις του κεκοιμημένου πλέον και στην κρίση του Θεού ευρισκομένου, πρώην Δημητριάδος και μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου για την εν λόγῳ αγιοποίηση, γι’αυτό υπήρξαν και συνεχίζουν να υπάρχουν οι διαμαρτυρίες που ξεκίνησαν κυρίως από τον Βόλο. 





Πρώτος όμως ο αείμνηστος Νικ. Ψαρουδάκης έφερε στη δημοσιότητα πολλά στοιχεία για τον Εθνομάρτυρα Χρυσόστομο, που μέχρι τότε έχαιρε του θαυμασμού και  των τιμών από όλο τον Μικρασιάτικο κόσμο και όχι μόνον αυτού. 
Μετέπειτα που ήλθαν στο φως της δημοσιότητος πολλά στοιχεία για τις αιρετικές του ιδέες, τη σχέση του με τη μασονία, τον εκκοσμικευμένο τρόπο ζωής του και το υπ’αυτού προβαλλόμενο μύχιο πόθο του για την ανανέωση και εξέλιξη της Ορθοδόξου Εκκλησίας σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα και άλλα πολλά που καταγράφονται στο βιβλίο του π. Ευθυμίου Τρικαμηνά (Η παράνομος Αγιοποίησις του Εθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης).  






Τίποτε δεν εμπόδιζε τον λαό να τον τιμά ως εθνομάρτυρα, διότι όντως το μαρτύριό του ήταν απαράμιλλο, κατακρεουργήθηκε από το μανιασμένο τουρκικό πλήθος, δεν αμφισβητεί κανείς ότι προσευχόταν την τελευταία στιγμή της ζωής του, δεν εγκατέλειψε το ποίμνιό του, πάλεψε μέχρι τελευταία στιγμή για την πολυπόθητη πατρίδα του αλλά κέρδισε επάξια το στέφανο του Εθνομάρτυρα. 
Μέχρις εκεί. 






Αγαπητέ αδελφέ δεν πρέπει να παίζουμε με το πιο ιερό χώρο της Εκκλησίας μας, το αγιολόγιο και να θέτουμε εκεί ανθρώπους  με ερωτηματικά και σκοτεινά σημεία στη ζωή τους. 
Αμφιβολίες δεν χωρούν στην αγιότητα. 
Αν αγίασε, ο Θεός το γνωρίζει και θα τον ανταμείψει. 
 Εμείς όμως αν δεν είναι άγιος, πώς θα τον προσκυνούμε και θα τον έχουμε ως παράδειγμα προς μίμηση στα παιδιά και τα εγγόνια μας μετά τα όσα έγιναν γνωστά για τη ζωή του;  
Δεν θα μας βλάψει ειλικρινά ένας λιγότερο άγιος, αλλά σίγουρα θα μας βλάψει η διατράνωση των Μασόνων ότι ένας μασόνος αγίασε και είναι πρότυπο προς μίμηση για τους Ορθοδόξους. 
Ας το σκεφθούμε σοβαρά αυτό.  
Δεν είμαστε αγιομάχοι. 
Γι’ αυτό ποτέ δεν έγινε λόγος από εμάς που αντιτιθέμεθα, για τους άλλους δύο ιεράρχες που  ανακηρύχθηκαν άγιοι. 
Δεν είχαν σκοτεινά σημεία στη ζωή τους, ούτε έγιναν από κανένα ποτέ ενστάσεις για την βιοτή και την πίστη τους. 
Ο Χρυσόστομος Σμύρνης, αν υποθέσουμε ότι δεν ήταν μασόνος κι ότι απλώς ήταν κατηγορημένος ως μασόνος, είχε αντιλήψεις πανθεϊστικές, ειδωλολατρικές που συνάδουν με τα πιστεύω της μασονίας. 

Με λίγα λόγια, αρκούσε να τον τιμούμε με κατάθεση στεφάνων και επιμνημόσυνες δεήσεις όπως κάναμε όλα αυτά τα χρόνια από το μαρτύριό του και μετά, όπως άρμοζε σε Εθνομάρτυρα και δεν χρειαζόταν να γίνει στανικά η αγιοποίηση αυτή.  






Διαβάστε σας παρακαλώ αδελφέ μου, καλοπροαίρετα το βιβλίο του π. Ευθυμίου, κι αν δεν το έχετε να σας το στείλουμε, γιατί διαβάζοντάς το αμερόληπτα θα βγάλετε τα συμπεράσματά σας. 
Πολλοί είχαν αμφιβολίες, κι όταν λέω πολλοί εννοώ ιεράρχες, ηγούμενοι, θεολόγοι, καθηγητές Πανεπιστημίου, κι όταν το διάβασαν απάντησαν ότι όντως πολύ προβληματική και με πολλά ερωτηματικά έγινε αυτή η αγιοποίηση. 
Όσο για τον μικρασιατικό κόσμο που ζητούσε δήθεν να αγιοποιηθεί, ελάτε στη Ν. Ιωνία Βόλου που έχει μερικές χιλιάδες Μικρασιάτες να δείτε στον Εσπερινό της Εορτής του, μερικές γιαγιούλες και παιδιά με στολές από τη Μ. Ασία (20-30 το πολύ) στον Ι. Ναό της Ευαγγελιστρίας, που τιμούν δήθεν την μνήμη του μεγάλου τους Αγίου.  
Είναι για λύπηση όλα αυτά αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινά. 







Και κάτι ακόμη σημαντικό. 
Γιατί άραγε δεν προέβησαν στην ανακήρυξη της αγιότητός του, αμέσως μετά το μαρτύριό του ή λίγα τουλάχιστον χρόνια αργότερα, οι συνεργάτες του, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ως και ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Χατζησταύρου, ή ο Βασίλειος Μητροπολίτης μετέπειτα Φλωρίνης που διετέλεσε και διάκονός του; 
Μήπως γιατί γνώριζαν τί άνθρωπος ήταν ο Χρυσόστομος κι ότι ήταν μόνο ένας μεγάλος Εθνομάρτυρας και τίποτε παραπάνω;  
Γιατί έπρεπε να γίνει από τον Χριστόδουλο η όλη μεθόδευση της αγιοποίησης; 





Ξέρετε τί έγραψε ο μεγάλος σύγχρονος ιστορικός Καργάκος σε βιβλίο του «Ο  εθνομάρτυς Χρυσόστομος  Μητροπολίτης Σμύρνης ο περίβλεπτος»; 
«Θα ήταν αφελές ν’ αποδώσουμε την δολοφονία στην εκδικητικότητα του Νουρεντίν ἤ στη θηριωδία του τουρκικού όχλου.  
Επρόκειτο  ΓΙΑ ΠΡΑΞΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. 
Η εξόντωση του Χρυσοστόμου ήταν προσχεδιασμένη. 
Δεν τον τιμώρησαν για όσα έπραξε αλλά για όσα θα έπραττε εναντίον τους, αν φυσικά επιζούσε. 
Σκότωσαν τον μελλοντικό ΗΓΕΤΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ». 
Από την Ιστορία σας θυμίζει κάτι αυτό;  
Τέλος αν έφευγε όπως τον εκλιπαρούσαν οι σύμμαχοι κι εγκατέλειπε τη Σμύρνη, όπως πολλοί ισχυρίζονται, τότε θα αποδεικνύονταν ένας μεγάλος προδότης.  
Κανένας όμως δεν θα μπορούσε να φαντασθεί ότι ο Χρυσόστομος Σμύρνης θα πρόδιδε την λατρευτή του (όπως την έλεγε) πατρίδα, διότι τα πάντα, την αρχιερωσύνη του και την ίδια του τη ζωή τα είχε αφιερώσει σ’ αυτή.  
Ούτε η Ιστορία θα του το συγχωρούσε ποτέ να φερθεί σαν προδότης. 
Δεν είναι λοιπόν επιχείρημα αυτό που λέτε ότι δεν έφυγε κι έμεινε έως το τέλος για να μαρτυρήσει. 
Κανείς μα κανείς δεν αμφισβητεί το μαρτύριό του για την πατρίδα. 
Τα πάντα, ακόμη και την ανάμειξή του με τη μασονία τα έκανε για να βοηθήσει την πατρίδα. 
Όλοι τον τιμούσαμε σαν εθνομάρτυρα χωρίς αναστολές και αμφιβολίες, ως ιερομάρτυρα όμως δεν πρόκειται ποτέ να τον δεχθούμε.  
Εκτός κι αν αυτό το δείξει ο Θεός με κάποια σημεία φανερα.


H απαντησι ειναι της Χριστινας Νακου