Ομολογία

Τυφλού, Ιω 9,1-38

Εθελόκακοι φαρισαίοι

του αρχιμ. Αθανασίου Σιαμάκη

Για το είδος αυτό των ανθρώπων ισχύει το Ου με πείσεις καν με πείσεις. 

Κι αν δεν πείθονται σε μαθηματικούς συλλογισμούς, μικρό το κακό· αν όμως αντιτάσσονται στα έργα του Χριστού, τα λαμπρότερα από τον ήλιο, και αμφισβητούν τη θεανδρική του προσωπικότητα, τότε δεν μπορεί να μένει κρυφή η ηθελημένη κακία και η διεστραμμένη προαίρεση, που γίνονται η παντοτινή καταδίκη και κόλασή τους. 

Ας δούμε το είδος των ανθρώπων αυτών στο πρόσωπο των φαρισαίων.

Ο Ιησούς αλείφει λάσπη στις άδειες κόγχες του γεννημένου τυφλού κι εκείνος αποκτά μάτια υγιή και πλούσιο φως. 

Η «κακή» αυτή πράξη έγινε ημέρα Σάββατο. 

Οι απλοί άνθρωποι για το πρωτάκουστο στους αιώνες σημείο αποκαλούν τον Ιησού προφήτη, αλλ’ οι φαρισαίοι αμφισβητούν το θαύμα και το θαυματοποιό. 

Ούτε το όνομά του θέλουν να προφέρουν. 

Μίσος αθεράπευτο τρέφουν κατά του Ιησού, διότι τάχα παρέβη την αργία του σαββάτου, στην πραγματικότητα όμως διότι κέρδισε το θαυμασμό και την εμπιστοσύνη των ανθρώπων. 

Δεινό η κακεντρέχεια.

Ρωτούν το θεραπευθέντα οι φαρισαίοι πώς ανέβλεψε κι εκείνος λέει πάλι όσα είπε προηγουμένως στους γείτονές του.

 Ένας που λέγεται Ιησούς, είπε, έκανε πηλό με το σάλιο του, άλειψε τις κόγχες μου, νίφθηκα στη στέρνα με εντολή του, κι απέκτησα το φως. 

Ακούν, δεν μπορούν ν’ αμφισβητήσουν το γεγονός, και διχάζονται κι αυτοί. 

Άλλοι λένε για τον Ιησού ότι είναι αμαρτωλός, διότι δεν τήρησε την αργία του σαββάτου κι άλλοι δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ένας αμαρτωλός μπορεί να κάνει τέτοιο θαύμα· άρα είναι δίκαιος. 

Ζητούν τη γνώμη του πρώην τυφλού, κι εκείνος λέει απερίφραστα ότι είναι προφήτης. 

Εκείνοι δεν τον πιστεύουν. 

Περίμεναν βέβαια να εκφράσει κάποια αμφιβολία, για να διαβάλουν το θαύμα, αλλ’ εκείνος δεν τους έκανε τη χάρη· είπε την αλήθεια.

Οι περισσότεροι φαρισαίοι παρά ταύτα επιμένουν στην αμφισβήτηση. 

Μήπως παίρνουν τέλος οι συζητήσεις, όταν οι άνθρωποι δεν θέλουν να πεισθούν; 

Ύστερα από απόφασή τους να διώξουν από τη συναγωγή τον οποιονδήποτε θα ομολογούσε τον Ιησού μεσσία, ενεργούν σαν τρομοκράτες. 

Καλούν για ν’ ανακρίνουν τους γονείς του, λες και ο πρώην τυφλός ήταν ανήλικος. 

Εκείνοι, αν και απλοί άνθρωποι διαισθάνονται τις κακές προθέσεις τους και από φόβο ζυγίζουν τα λόγια τους. 

Επιβεβαιώνουν ότι είναι γιος τους, ότι γεννήθηκε τυφλός, αλλά «δεν ξέρουν» πώς έγινε καλά. 

Ρωτείστε τον ίδιο, τους είπαν, «Αυτός ηλικίαν έχει,... αυτός περί εαυτού λαλήσει». 

Αφήστε μας ήσυχους. 

Μη μας μπλέκετε. 

Η επανάληψη του «αυτός» φανερώνει πόσο τρομοκρατημένοι ήταν.

Οι μισαλλόδοξοι πάλι δεν πείθονται. 

Ζητούν οπωσδήποτε κάποια αμαρτωλή πτυχή στην υπόθεση, για να πιαστούν, αλλά τελικά δεν θα βρουν, διότι δεν υπάρχει. 

Αμαρτωλή και κακή είναι μόνο η δική τους πρόθεση. 

Καλούν λοιπόν ξανά τον πρώην τυφλό και εμμέσως θέλουν να τον παρασύρουν να θεωρήσει τον ευεργέτη του αμαρτωλό. 

Δόξαζε το Θεό, του λένε, Εμείς ξέρουμε ότι ο άνθρωπος αυτός είναι αμαρτωλός. 

Και τον ξαναρωτούν πως έγινε καλά. 

Εκείνος αισθάνεται την εκβιαστική εξώθηση και την πείσμονα απιστία τους και με ψυχραιμία τους λοιδορεί και τους ειρωνεύεται. 

Μα σας είπα, τί με ρωτάτε και με ξαναρωτάτε; μήπως θέλετε να γίνετε μαθηταί τους; 

Σκύλιασαν οι φαρισαίοι για την ειρωνεία και τον έβρισαν. 

Τη θεώρησαν μεγάλη προσβολή. 

Συ είσαι μαθητής του, του λένε. Εμείς είμαστε μαθηταί του Μωϋσέως. 

Το Μωϋσή τον γνωρίζουμε, αλλ’ αυτουνού δεν γνωρίζουμε από πού κρατάει η σκούφια του. 

Σημειώνεται εδώ ότι έλεγαν χοντρό ψέμα. 

Διότι νωρίτερα είχαν ομολογήσει ότι ξέρουν τον πατέρα του και τη μητέρα του (6,42· 7,41-42· 58). 

Τόσο είναι το μίσος τους τώρα, ώστε δεν τους νοιάζει που αντιφάσκουν. 

Ο πρώην τυφλός τα καταλαβαίνει όλα και αρπάζει την ευκαιρία. 

Με απλό συλλογισμό τους απαντάει· 

Τον κατηγορήσατε προηγουμένως ότι είναι αμαρτωλός. 

Αλλ’ ο Θεός, όπως ξέρετε, τους αμαρτωλούς δεν τους ακούει. Ακούει μόνο τους θεοσεβείς. 

Άρα, για να με κάνει καλά, σημαίνει ότι ο Ιησούς εισακούστηκε ως θεοσεβής.

Οι φαρισαίοι μη μπορώντας να διαψεύσουν το επιχείρημα, προχωρούν στη βία. 

Τον αποδοκιμάζουν. 

Μας έγινες και δάσκαλος, του λένε, συ που μια ζωή κολυμπάς στης αμαρτία.  και τον διώχνουν. 

Αλλά τον διωγμένο για την αλήθεια τον δέχεται ο Χριστός, και τον ρωτάει· 

Συ πιστεύεις στο Γιο του Θεού; 

Ποιος είναι άνθρωπέ μου, για να τον πιστέψω; 

Αυτός που είναι μπροστά σου και σου μιλάει. 

Τότε ο πρώην τυφλός κατάπληκτος είπε Πιστεύω, Κύριε, και τον προσκύνησε σα Θεό. 

Ο Χριστός στη Σαμαρείτιδα αποκάλυψε ότι είναι ο μεσσίας, και στον πρώην τυφλό αποκαλύπτει τώρα ότι είναι ο μονογενής Γιος του Θεού. 

Τις μεγάλες αποκαλύψεις, όπως βλέπουμε, δεν τις κάνει οπωσδήποτε σε πεπαιδευμένους, αλλά συνήθως στα μωρά του κόσμου, στους αγράμματους και ταπεινούς ανθρώπους.

 Το πείσμα των φαρισαίων συναντάται σήμερα στο ευρύ στρώμα κυρίως των λεγομένων λογίων και επιστημόνων, που επιχειρούν το αίσθημα της μειονεξίας τους (κόμπλεξ) να το μεταδώσουν και στους απλούς ανθρώπους. 

Φυσικοί, αστρονόμοι, αστροναύτες, γεωλόγοι, πανεπιστημιακοί, μέσα πληροφόρησης, έχουν μπροστά τους τις αποδείξεις για την ύπαρξη του Θεού, κι όμως τις αρνούνται πεισμόνως και διακηρύττουν ότι δεν υπάρχει Θεός, δεν υπάρχει παράδεισος, ο κόσμος είναι αποτέλεσμα εξέλιξης, και πολλά άλλα ανεύθυνα, μισαλλόδοξα, και κακεντρεχή. 

Φύγωμεν, αδελφοί, τη μισαλλοδοξία, την κακεντρέχεια, την εθελοκακία, των σύγχρονων φαρισαίων, που την κοσμοθεωρία τους  την παρουσιάζουν για επιστήμη. 

Μείνωμεν στην απλότητα της Σαμαρείτιδος και στην ειλικρίνεια και λογική του τυφλού.