Ομολογία

Ἐλευθερία καὶ ασυδοσία

στὸ διαδίκτυο

Γράφει ὁ Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο

Ψευδωνυμογράφος σὲ ἀπανωτὰ σχόλιά του (11) ἀνέπτυξε τὴν βύθιο ἐμπάθειά του, ἐπιβεβαιώνοντας ἀπολύτως τὸ κείμενο τοῦ γράφοντος, «Ἀνώνυμοι κουκουλοφόροι ἱεροεξεταστὲς λυμαίνονται τὸ διαδίκτυο».[1]

Βεβαίως συζήτηση μὲ ψευδωνυμογράφο δὲν μπορεῖ νὰ γίνει, διότι —ὅπως τὸ συνηθίζουν οἱ πλεῖστοι τῶν ἀνωνυμογράφων καὶ ψευδωνυμογράφων— διατηρεῖ τὴν ἀνωνυμία του καὶ τὴν προκλητικότητά του, ἀναφέρεται ἱεροεξεταστικὰ σὲ προσωπικὰ δεδομένα, διαστρέφει ἢ κάνει πὼς δὲν καταλαβαίνει ὅ,τι ἀποκαλύπτει τὸν ρόλο του καὶ τὸν σκοπό του· καί, κυρίως, τὸ ὕφος του δὲν δηλοῖ ἐντιμότητα καὶ ὀρθοδοξία-ὀρθοπραξία, ἐνῶ τὸ ἐπίπεδό του προσιδιάζει σ’ ἐκεῖνο τῶν χούλιγκανς.

Ὡστόσο μᾶς δίδει τὴν ἀφορμὴ ν’ ἀναφερθοῦμε στὸ διαδίκτυο καθ’ ἑαυτό, καθὼς πολλοὶ ἐπικαλοῦνται τὸ προνόμιο τῆς ἀνωνυμίας/ψευδωνυμίας σὲ αὐτό.

Διαδικτυακὲς ὑποσχέσεις

Τὴν ἐποχὴ ποὺ ξεκινοῦσε ἡ ἐγκαθίδρυσή του, διατυμπανίστηκε καὶ δημιουργήθηκε ἐνθουσιωδῶς ἡ ἐλπίδα ὅτι τὸ διαδίκτυο θὰ καθιστοῦσε τὸν πλανήτη ἕνα παγκόσμιο χωριό· ὅτι θὰ συνέβαλε στὴ γνωριμία καὶ στὴν ἀλληλοκατανόηση τῶν ἀνθρώπων, τῶν πολιτισμῶν, τῶν πίστεων· ὅτι θὰ ὁδηγοῦσε στὴν ὑπέρβαση τῶν φανατισμῶν, τοῦ ρατσισμοῦ, τῆς ξενοφοβίας· ὅτι θὰ προωθοῦσε τὴν εἰρήνη καὶ τὴ συνεργασία μεταξὺ τῶν λαῶν· ὅτι θ’ ἀποτελοῦσε τὸ παγκόσμιο ἐλεύθερο βῆμα γιὰ τὴν ἔκφραση ἀπόψεων, τὴν ἀντιπαράθεσή τους ἀλλὰ καὶ τὴ σύνθεσή τους· ὅτι τὸ διαδίκτυο καὶ μόνον μὲ τὴν ἐλεύθερη διακίνηση τῶν πληροφοριῶν θὰ ἔφτιαχνε ἕναν κόσμο καλύτερο. Εἴκοσι ἕνα χρόνια μετὰ ὁ κόσμος κατέστη πολλὰ χειρότερος ἀπὸ κάθε ἄποψη, καὶ τὸ διαδίκτυο ὰποτέλεσε ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικὸτερα ἐργαλεῖα —ἂν ὄχι τὸ σημαντικότερο— γι’ αὐτὸ τὸ «κατόρθωμα».

Διακινοῦνται στὸ διαδίκτυο ὄχι μόνον πολιτικές, φιλοσοφικές, ἐπιστημονικές, καλλιτεχνικές, θρησκευτικὲς κ.π.ἄ. ἀξίες ἀλλὰ καὶ οἱ ἀντίστοιχες ἀπαξίες —καὶ μάλιστα οἱ ἀπαξίες εἶναι πολλὰ περισσότερες, πολλὰ πειστικότερες, πολλὰ δημοφιλέστερες. Λ.χ. δὲν προβάλλεται μόνον ὁ Χριστός, ἀλλὰ καὶ οἱ πάσης φύσεως αἱρέσεις κατὰ τοῦ Χριστοῦ καὶ πολλὰ περισσότερο προβάλλεται ὁ Διάβολος· δὲν προβάλλεται μόνον τὸ καλό, ἀλλὰ περισσότερο τὸ κακό· δὲν προβάλλεται μόνον ἡ ἀλήθεια ἀλλὰ κυρίως τὸ ψέμμα, καὶ μάλιστα μὲ τὰ διαστροφικὰ χαρακτηριστικὰ τῆς ἑωσφορικῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Ἀντιχρίστου· δὲν προβάλλεται μόνον ἡ ὀρθοδοξία καὶ ἡ ὀρθοπραξία ἀλλὰ κυρίως ὁ ἀποκρυφισμός, ἡ μαγεία, ὁ σατανισμός, ἡ μασωνία, ἡ νεο-εἰδωλολατρεία, ὁ νεο-παγανισμός· δὲν προβάλλεται μόνον ἡ φιλανθρωπία, ἀλλὰ περισσότερο ἡ ἀπανθρωπιά: τὸ ἐμπόριο λευκῆς κι ἐγχρώμου σαρκός καὶ ἀνθρωπίνων ὀργάνων, ἡ πορνεία, τὰ ναρκωτικά, ἡ παιδεραστία (κυρίως αὐτή!), ὁ τζόγος, ἡ βία, κάθε εἴδους ἔγκλημα καὶ διαστροφή, ἀκόμα καὶ ὁ καννιβαλισμὸς καὶ μύρια ὅσα ἀνήκουστα ἐγκληματικὰ καὶ σατανικά!...

Ἀσπίδα ἐγκλημάτων

καὶ ἄλοθι ἐγκληματιῶν

Στὸ διδίκτυο ἔχουν πρόσβαση ἄνθρωποι κάθε ἡλικίας καὶ κάθε μορφωτικοῦ ἐπιπέδου, ψυχικὰ ὑγιεῖς καὶ ἀσθενεῖς, καλοπροαίρετοι καὶ κακοπροαίρετοι, διανοητικὰ ἰσορροπημένοι καὶ ἀνισόρροποι, ἀγαθοὶ καὶ ἄθλιοι, ἅγιοι κι ἐγκληματίες κ.ο.κ.

Οἱ ἐξουσίες καὶ οἱ ἐξουσιαστὲς ποὺ θίγονται ἀπὸ τὶς ἀντὶ-καθεστωτικὲς δράσεις, οἱ ὁποῖες ἀναπτύσσονται σ’ αὐτό, ἔχουν τὸν τρόπο νὰ ἐλέγξουν τὸ «ἐλεύθερο» διαδίκτυο καὶ νὰ «προστατευθοῦν»· συνηθέστερα τὶς ἐκτρέπουν τοῦ σκοποῦ καὶ τοῦ στόχου τους καὶ νὰ τὶς χρησιμοποιήσουν πρὸς ὄφελος τῆς κυριαρχίας τους.

Ὅμως ἑκατοντάδες ἑκατομμύρια παιδιὰ καὶ νέοι καὶ πρόσωπα ποὺ ἀνήκουν σὲ εὐπαθεῖς κατηγορίες ἀνθρώπων καὶ πολιτῶν, πῶς θὰ προστατευθοῦν ἀπὸ τὸν καταιγισμό, ἀπὸ τὰ ἀλλεπάλληλα τσουνάμια ἐπιρροῶν ποὺ δὲν μποροῦν —λόγω τῆς θέσεως καὶ τῆς καταστάσεώς τους— νὰ τὶς διαχειριστοῦν;

Ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ποὺ πέφτουν θύματα συκοφαντιῶν, κακοβουλιῶν, προσβολῶν, ἐκβιασμῶν κ.π.ἄ. πῶς θὰ προστατευθοῦν, ὅταν μάλιστα τίθεται ἐν κινδύνῳ κι αὐτὴ τούτη ἡ ζωή τους, κι ἀκόμη χειρότερα αὐτὴ τούτη ἡ ψυχή τους;

Τὸ προνόμιο τῆς ἀνωνυμίας καὶ τῆς ψευδωνυμίας μπορεῖ νὰ καθίσταται ἀσπίδα ἐγκλημάτων καὶ ἐγκληματικῶν πράξεων καὶ νὰ χρησιμοποιεῖται ὡς ἄλοθι ἐγκληματιῶν καὶ διεστραμμένων καὶ κακοβούλων ἀνθρώπων;

Γι’ αὐτὸ ἀντιστρέφω τὸ ἀνόητο καὶ πονηρὸ ἐρώτημα, ἂν «συμφωνῶ» μὲ τὸν ἄνθρωπο τῆς παγκοσμιοκρατίας, τὸν πολὺ καὶ βαρύ κύριο β΄ ἀντιπρόεδρο τῆς δωσιλογικῆς κυβερνήσεως τῶν μνημονίων καὶ τῆς τριπλῆς κατοχῆς τῆς Ἑλλάδας, ὡς πρὸς τὸν ἔλεγχο/προσωποποίηση ἱστολογίων-ἱστοσελίδων-ἀναρτήσεων ποὺ προωθεῖ —σαφῶς γιὰ λόγους καταστολῆς τῶν ἀντιφρονούντων καὶ ἀγωνιζομένων κατὰ τῆς σύγχρονης βαυαροκρατίας στὴν πατρίδα μας καὶ κατὰ τῆς παγκοσμιοκρατικῆς βαρβαροκρατίας:

Συμφωνοῦν, ὅσοι θέτουν τὸ ἀνωτέρω ἐρώτημα, μὲ τὰ ὀλέθρια δεινὰ ποὺ ὑφίστανται οἱ χρῆστες —καὶ ὄχι μόνον αὐτοὶ— τοῦ διαδικτύου; Ἐὰν ἀπορρίψουν τὸν ὅποιον ἔλεγχο, ἀποδέχονται τὰ δεινὰ τῆς ἀσυδοσίας στὸ διαδίκτυο· καὶ ἑὰν ἀπορρίψουν τὰ δεινὰ ἀποδέχονται τὸν ἔλεγχο!

Τὸ τί ἐπιλέγει κανεὶς ἀφορᾶ ἀποκλειστικὰ στὸν ἴδιο, ἀλλὰ ἡ κριτικὴ τῶν ἐπιλογῶν του ἀφορᾶ στὸ σύνολο τῶν ἐνδιαφερομένων καὶ μάλιστα τῶν θιγομένων ἐκ τῶν ἐπιλογῶν του. Kαὶ γι’ αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ διαμαρτύρεται κάποιος ὅταν ἀσκεῖται κριτικὴ στὶς ἐπιλογές του, διότι ἀναιρεῖ τὶς δικές του θέσεις περὶ «διαδικτυακῆς ἐλευθερίας», περιερχόμενος σὲ κατάσταση ἀνερμάτιστης διχοστασίας.

«Ἀρετὴ καὶ τόλμη» θέλει ἡ ἐλευθερία

Ἄλλωστε ἡ Ἐλευθερία θέλει «ἀρετὴ καὶ τόλμη». Κι αὐτὸ δὲν τὸ ἀναφέρει ὁ γράφων τὸ παρὸν κείμενο μόνον θεωρητικά· ὥστε τὸ πονηρὸ ἐρώτημα ποὺ τοῦ ἀπευθύνεται νὰ καθίσταται καὶ ἀπεχθές· κι αὐτὸ ἀναφέρεται χωρὶς ἔπαρση, ἀλλὰ καθ’ ὑπέρβασιν τῆς ὅποιας ὑποκριτικῆς ταπεινολογίας θέλγει ἀνωνύμους καὶ ψευδωνύμους ἱεροεξεταστές. Ἔχει διακονήσει ὁ γράφων τὴν Ἐλευθερία καὶ στὰ πέτρινα χρόνια (1967-74) —μὲ τὴν εὐρύτερη ἔννοια συναγωνιστὴς μάλιστα, ἐκείνη τὴν ἐποχή, τοῦ σημερινοῦ θιασώτη καὶ παράγοντα τῆς παγκοσμιοκρατίας καὶ φιλοξενουμένου τῆς Λέσχης Μπίλντενμπεργκ κ. Θεοδώρου Παγκάλου—, ἔχει παλαίψει στὰ μαρμαρένια ἀλώνια κι ἔχει καταβάλει στὰ κολαστήρια τῆς χούντας ὑπὲρ τῆς Δημοκρατίας εἰς τὸ ἀκέραιο τὸ σκληρὸ τίμημα τῆς ψυχῆς του καὶ τῆς ζωῆς του —ὅσο τοῦ ἀναλογοῦσε ὡς συνειδητοῦ καὶ ἐνεργοῦ πολίτη— πάντοτε ἐπωνύμως, γαλουχημένος παιδιόθεν, μεταξὺ ἄλλων, κι ἀπὸ τοὺς στίχους τοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ, ὅπου μιλάει ἡ Μούσα στὸν ποιητή:

«Ἀνάξιος μέσα στοὺς πιστούς μου / κι ὅσων παλμὸ κι ἀνασασμὸ / τοὺς δίνει ὁ νοῦς μου, / ἀνάξιος ὅποιος δὲ μπορεῖ / μὲς στὸ σεισμὸ τὸ χαλασμὸ / κάστρο τὴ γνώμη του νὰ στήσει, / καὶ καρτερεῖ, / καὶ λέει: νὰ ἰδῶ· καὶ δὲ μπορεῖ / κι ἀργοσαλεύει του ἡ ψυχή, / σὰν τὸ κυπαρίσσι.

»Ἀνάξιος ὅποιος τὰ φτερά του, / φτερὰ ἀπὸ σκέψην ἢ ἀπὸ πράξη / δὲ γοργανοίγει τα —χαρά του,— / γιὰ νὰ πετάξει, / βοριὰς θρακιάς, μὲ τοὺς ἀνέμους, / πρὸς τοὺς πολέμους.

»Ἀνάξιος κι ὅποιος συλλογιέται / καὶ μὲς στοῦ λογισμοῦ του κλειέται / τὴ φυλακὴ / καὶ πότ’ ἐδῶ σκυφτὸς τραβιέται / καὶ πότ’ ἐκεῖ· / ἀνάξιος μέσα στοὺς δικούς μου, / σακάτης ὅποιος καὶ βαριέται, / κι ἂς ἐθυσίασε στοὺς βωμούς μου· / κι ὅποιος ξαφνιάζεται καὶ στέκει / ἢ τρέμοντας παραπατεῖ / τὴν ὥρα ποὺ ἔσκουξε ἡ βροντή, / τὴν ὥρα ποὺ ἔπεσε παρέκει / τ’ ἀστροπελέκι. [...]

»Κι ὁ ποιητὴς ἀνάξιος πιά! / Κι ἀκόμ’ ἀνάξιος κι ὁ σοφός, / ποὺ δὲν ἀνάφτουν πυρκαγιὰ / κι ἀπὸ τοῦ λύχνου τους τὸ φῶς, / ὅταν ἀλύπητη, βαρειὰ / ξεσπᾶ ἡ Ἀνάγκη, καὶ προστάζει. / Ἀνάξιος εἶναι ὅποιος διστάζει! [...]

»Ἀνάξιος ὅποιος ξάφνου ἀκούει / τὸ προσκλητήρι τῶν καιρῶν / νὰ τὸ φυσάει ἢ νὰ τὸ κρούει / σάλπιγγα ἢ τύμπανο, τὸ ἀκούει, / δὲν λέει: Παρών!

»Ἀνάξιος ὅποιος μαρμαρώνει / σὰ νὰ τὸν πότισαν ἀφιόνι, / κι ἀντὶ τὰ λόγια τὰ χρυσά, / ποὺ ἀστράφτουνε καὶ ὀρθὰ καὶ ἀκέραια, / τὰ λόγια του μουντά, μισά, / τὰ λόγια του σὰν ἀχνοκέρια.

»Ἀνάξιος ὅποιος δὲ γνωρίζει, / γιὰ μὲς στὸ νοῦ του δὲ σταθεῖ / πὼς κυβερνᾶ καὶ πὼς ὁρίζει / τὸ Λόγο ποὺ εἶναι σὰ σπαθί!» («Τὰ παράκαιρα», 1927).

Οἱ θέσεις μας

Ἡ ἐπωνυμία τῶν ἱστολόγων καὶ διαχειριστῶν ἱστοσελίδων πρέπει νὰ εἶναι αὐτονόητη καὶ ἐκ τῶν ὦν οὐκ ἄνευ· δὲν πρέπει κἂν νὰ συζητεῖται· καὶ ἡ ἀπαίτηση ἐπιχειρηματολογίας ἐπὶ αὐτοῦ χωρεῖ στὴ σφαίρα τῆς ἀνοησίας καὶ τοῦ πονηροῦ.

Ἡ ἐπωνυμία τῶν ἀρθρογράφων, σχολιαστῶν κ.λπ. δὲν εἶναι ἀπαραίτητο νὰ εἶναι δημοσία· ἐὰν τὸ ἐπιθυμεῖ ὁ ἐνδιαφερόμενος δημοσίως μπορεῖ νὰ εἶναι ἀνώνυμος ἢ ψευδώνυμος, ἀλλὰ τὰ στοιχεῖα του πρέπει σὲ κάθε περίπτωση νὰ εἶναι γνωστὰ στὸ ἱστολόγιο ἢ στὴν ἱστοσελίδα καὶ διαθέσιμα σὲ κάθε ζήτηση. Ἔτσι αὐτομάτως μπαίνει φρένο στὴν ἀσυδοσία, γιατὶ δὲν ἔχει ποῦ νὰ κρυφτεῖ ἡ θρασυδειλία, ἰδιαιτέρως ἐκείνων ποὺ ἂν κι ἐμφανίζονται ὡς ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ τοὺς λείπει ἡ παρρησία κι ἐνδιαφέρονται νὰ κρυφτοῦν ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους· καί, ἀδιαφορώντας γιὰ τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν μποροῦν νὰ κρυφτοῦν ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ Θεὸ μας Ἰησοῦ Χριστό, παντοιοτρόπως ἀσχημονοῦν!...

Ἡ ἀνωνυμία/ψευδωνυμία ἔχει νόημα μόνον ὅταν χρησιμοποιεῖται γιὰ λόγους οὐσίας καὶ ἀνωτέρας βίας καὶ γενικότερου ἐθνικοῦ, κοινωνικοῦ κ.λπ. συμφέροντος: ἀποκάλυψη σκανδάλων, παρανομιῶν, ἐγκλημάτων, προδοσιῶν κ.λπ., καὶ μόνον στὸν βαθμὸ ποὺ τεκμηριώνονται ἐπαρκῶς.

Σὲ καμμία περίπτωση δὲν πρέπει νὰ χρησιμοποιεῖται ἡ ἀνωνυμία/ψευδωνυμία ὅταν διατυπώνονται καταγγελίες καὶ ἐκφράζονται κρίσεις κατὰ προσώπων.

Τὸ τίμημα τῆς Ἐλευθερίας

Ἡ ἀνωνυμία/ψευδωνυμία στὸ διαδίκτυο, καὶ ὅπου ἀλλοῦ, μοιάζει μὲ τὶς μάσκες καὶ τὶς μεταμφιέσεις τοῦ καρναβαλιοῦ, ὅπου κρύβεται τὸ πρόσωπο γιὰ νὰ ἀναδυθοῦν τὰ πάθη, ποὺ ἀχαλίνωτα πλέον ἀσχημονοῦν. Καρναβάλι, λοιπόν, καταντοῦν οἱ ἀνωνυμογράφοι/ψευδωνυμογράφοι τὴν ἐλευθερία τοῦ λόγου στὸ διαδίκτυο· καρναβάλι διαδικτυακῆς ἀσυδοσίας καταντοῦν τὴν ἐλευθερία!...

Εἶναι μάλιστα γελοῖο νὰ χρησιμοποιοῦνται ἡρωϊκὰ ψευδώνυμα γιὰ νὰ κρύβεται ἡ θρασυδειλία· ἀμετροεπεῖς στὴν «ἡρωϊκὴ» ψευδωνυμία τους κουκουλοφόροι ἱεροεξεταστὲς ἀσχημονοῦν καὶ αὐθαδιάζουν ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς. Οἱ σύντροφοι καὶ συμπολεμιστὲς τοῦ Ἀχιλλέα ὅμως δὲν κρύβονταν· μὲ ἀρετή, παλικαριά, αὐτοθυσία καὶ αὐταπάρνηση ὁρμοῦσαν στὶς μάχες, ὑπερασπιζόμενοι τὴν πατρίδα τους, τὴν τιμὴ καὶ τὰ ἰδανικά τους, γιὰ νὰ βγοῦν πάντα νικητές· τροπαιοφόροι ἢ νεκροί!...

Ὅποιος δὲν μπορεῖ ἢ δὲν θέλει νὰ καταβάλει τὸ τίμημα τῆς Ἐλευθερίας, πολλὲς φορὲς σκληρὸ καὶ ἀκραῖο, καθίσταται ἀνάξιος νὰ εἶναι Ἐλεύθερος!!!

Ὅποιος βάζει ὑπεράνω τῆς Ἐλευθερίας τὴ θέση του καὶ τὸν μισθό του, ἐπιλέγει τὴν κατάσταση τοῦ δουλοπάροικου!

Ὅποιος δικαιολογεῖται ὅτι ἔχει οἰκογένεια καὶ παιδιὰ και γι’ αὐτὸ κρύβεται, εἶναι ἀκόμη χειρότερος· ἐπειδὴ γεννάει καὶ ἀνατρέφει οἰκειοθελῶς δούλους, ἄρα μήτε τὴν οἰκογένειά του σέβεται μηδὲ τὰ παιδιά του ἀγαπάει! Κι ἂς μὴ μιλήσουμε γιὰ τὴν Πατρίδα του καὶ τὴν Πίστη του!...

Διδάσκει καὶ διαδίδει τὴν ἐθελοδουλεία! Ἀπεμπολεῖ τὰ ἰδανικὰ καὶ τὴν ἱστορία τῶν Ἑλλήνων, νοθεύει καὶ μεταλλάσσει τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη· καθιστᾶ «ἀνοήτους» τοὺς ὁμολογητές, μάρτυρες καὶ ἁγίους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ· καθιστᾶ «κορόϊδα» τοὺς ἥρωες τῆς Πατρίδος!...

Ἰδιαιτέρως ἐὰν εἶναι ὀρθόδοξος ἱερέας κι ἀκόμη περισσότερο ὀρθόδοξος μοναχὸς —ὡς μὴ ἔχων κἂν «ὑποχρεώσεις» στὸν κόσμο—, τότε στὴν πράξη ἔχει ἀρνηθεῖ ὁλόκληρο τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο· ἔστω κι ἂν εἶναι γέροντας ἢ πνευματικός· ὅσο κι ἂν βγάζει στεντωρείως ἀντὶ-οἰκουμενιστικὲς καὶ ἀντὶ-αἱρετικὲς κορῶνες ἢ μειλιχίως μωρολογεῖ ἀνώδυνες καθεστωτικὲς κατηχήσεις!...

Θὰ ἦταν προτιμότερο νὰ σωπαίνει κανείς, παρὰ ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς νὰ ὑποκρίνεται τὸν «ἀγωνιστὴ» καὶ μάλιστα τὸν «ὀρθοφρονοῦντα» κριτὴ κι ἐπικριτὴ τῶν πάντων ἀνωνύμως ἢ ψευδωνύμως.

Διαπιστευτήρια ψευδωνύμων

Καὶ γιὰ νὰ μὴν ὑπάρξουν παρεξηγήσεις· ὁ γράφων τὸ παρὸν καταθέτει ὅτι χρησιμοποιεῖ κι αὐτὸς ψευδώνυμα —ὅμως γνωστοποιώντας τὰ στοιχεῖα του στὰ ἔντυπα καὶ ἠλεκτρονικὰ μέσα, ὅπου δημοσιεύονται κείμενά του— μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὴν καθίσταται ἐνοχλητικὴ ἡ συνεχὴς ἀναφορὰ ἐδῶ κι ἐκεῖ τοῦ ὀνόματός του· κι αὐτὰ εἶναι:

Λ.Ντ. (τὰ ἀρχικὰ τοῦ ὀνόματός του)·

Μεμᾶς Κατηφόρης (τιμώντας καὶ τιμώμενος στὸ ὄνομα θείου του, ποὺ σὲ ἡλικία 22 ἐτῶν ἀγρίως βασανίστηκε κι ἐκτελέστηκε ὡς μέλος τῆς Ἐθνικῆς Ἀντιστάσεως 1941-44 ἀπὸ «ἕλληνες» συνεργάτες τῶν γερμανῶν κατακτητῶν, μόλις δύο μῆνες πρὸ τῆς Ἀπελευθερώσεως καὶ ἀποχωρήσεώς τους ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα)·

Μέτοικος (γιατὶ αὐτὸ εἶναι: τόσο γεωγραφικῶς, ἐξ Ἀθηνῶν ἐγκατεστημένος σήμερα στὸ Δροσερὸ Τρικάλων Θεσσαλίας· ὅσο καὶ πνευματικῶς, ἀπὸ τὸν παπισμὸ καὶ τὴν ἀθεΐα στὴν Ἁγία Ὀρθοδοξία)·

Θερσίτης (γοητευμένος κι ἐμπνεὀμενος παιδιόθεν ἀπὸ ἑναν θαρραλέο καὶ ἁπλὸν ἕλληνα στρατιώτη —καταγραφόμενο ὡς «ὁ πρῶτος ἕλληνας δημοκράτης»— ἐπικριτὴ καὶ ἀνθιστάμενο καὶ θύμα τῶν ἰσχυρῶν καὶ βασιλέων πολιορκητῶν τῆς Τροίας· βλ. Ὁμήρου Ἱλιάς, ραψ. β΄, στ. 211-277).

Καί, βεβαίως, αὐτὰ τὰ ψευδώνυμα χρησιμοποιεῖ ἤδη π.Δ. (πρὸ Διαδικτύου), στὴ διάρκεια τεσσάρων δεκαετιῶν περίπου, ὅταν ἴσως πολλοὶ ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ἀνωνυμογράφους καὶ ψευδωνυμογράφους δὲν εἶχαν κἂν γεννηθεῖ!!! nnn

---

[1] http://apotixisi.blogspot.com/2011/08/normal-0-false-false-false_31.html