Ομολογία

Δικομματική αυτουργία

με διακομματική συνεργία

Γράφει ο Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο

Είναι σαφές ότι εκείνοι που ευθύνονται για την κατάσταση της χώρας, εκείνοι που την έφεραν στην καταστροφή, δεν είναι δυνατόν και να την «σώσουν».

Είτε για λόγους πολιτικής και οικονομικής ιδιοτέλειας, είτε για λόγους ηθικής και πολιτικής ανικανότητας, είτε για λόγους διοικητικής και επιστημονικής ανεπάρκειας, είτε για λόγους δωσιλογισμού κατηγορηθούν, σε κάθε περίπτωση δεν είναι οι ενδεδειγμένοι για να επιτελέσουν το έργο της διάσωσης και ανόρθωσης της Ελλάδας.

Αλλά δεν πρόκειται μόνον για τα πρόσωπα. Είναι κυρίως το πολιτικό σύστημα της κλεπτοκρατίας, που επιβλήθηκε μετά την κατάρρευση της δικτατορίας το 1974, διαψεύδοντας τις τότε ελπίδες του Ελληνικού λαού για μία Δημοκρατία κοινωνικής δικαιοσύνης. Η κλεπτοκρατία αναπτύχθηκε κυρίως επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και συνέχισε να καλλιεργείται επί κυβερνήσεων Ν.Δ., αλλά «έδωσε τα ρέστα της» επί κυβερνήσεων Κ. Σημίτη, με το αζημίωτο βέβαια και για τα κομματικά ταμεία τους.

Η δικομματική αυτουργία του κλεπτοκρατικού συστήματος λειτούργησε με την διακομματική συνεργία και ανοχή του λεγόμενου «πολιτικού κόσμου», που δημαγωγικά εκμαύλισαν τον Ελληνικό λαό —ηθικά, πολιτικά, ιδεολογικά—, πείθοντάς τον ότι μπορούσε να διάγει βίο «ευμάρειας» χωρίς τις οικονομικές προϋποθέσεις μιας πραγματικής οικονομικής ανάπτυξης, αλλά καταφεύγοντας σ' έναν οργιώδη δανεισμό τόσο κρατικό όσο και επιχειρηματικό και ιδιωτικό.

Γιατί ακριβώς, μέσω των δανειακών κεφαλαίων (αλλά και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων στήριξης) —που διασπάθησαν και κακοδιαχειρίσθηκαν με κομματική και προσωπική ιδιοτέλεια και υστεροβουλία— εκμαύλισαν τον Ελληνικό λαό οι κυβερνήσεις κι έτσι μπορούσαν με την ασύγνωστη συναίνεσή του να κλέψουν και να ληστέψουν, όχι μόνον οικονομικά την Ελλάδα, αλλά και υπαρξιακά να δηώσουν τη ζωή και το μέλλον του Ελληνικού λαού οι μιζαδόροι, οι υμέτεροι, τα νεότευκτα «τζάκια» της σύγχρονης αντιπαραγωγικής, μεταπρατικής, χρηματιστηριακής και τραπεζο-τοκογλυφικής πλουτοκρατίας.

Ούτε το πολιτικό σύστημα, ούτε τα πολιτικά πρόσωπα (το λεγόμενο «πολιτικό προσωπικό», όπως αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται, προδίδοντας την υπαλληλική σχέση τους με τους πάτρωνές τους!!!), που υπηρέτησαν και υπηρετούν το καθεστώς της κλεπτοκρατίας, έχουν το ηθικό ανάστημα, την διοικητική ικανότητα και το πολιτικό έρεισμα να «σώσουν» την Ελλάδα.

Ούτε οι αρχηγοί, ούτε οι «πρωτοκλασάτοι» και «δευτεροκλασάτοι» με τον εσμό των πολιτικών και συνδικαλιστικών στελεχών που λυμαίνονται τις αργομισθίες τού δημοσίου κορβανά.

Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι αυτό που έκαναν πάντα: να υπηρετούν τα συμφέροντα των ξένων και ντόπιων τοκογλύφων —και όχι μόνον αυτών— με την καθοδήγηση της Λέσχης Μπίλντενμπεργκ... nnn

n Αναδημοσίευση από την επιθεώρηση «Ουστ!».
τχ. #00, Αύγουστος 2011