Ομολογία

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΣΤΟΝ π. ΙΩΑΝΝΗ

ΦΩΤΟΠΟΥΛΟ

του πρωτοπρεσβυτέρου

π. Βασίλειου Βολουδάκη

Εφθάσαμε στα πρόθυρα της Μ. Εβδομάδος και συνεχίζουμε την «αντιλογία γλωσσών», παρά τη θέλησή μας, διότι δεν είναι πνευματικά ωφέλιμο να αφήσουμε τους αναγνώστες με πνευματικές εκκρεμότητες και ερωτηματικά.

Θα αρχίσω την απάντησή μου λέγοντας ότι θλίβομαι πραγματικά ευρισκόμενος στην ανάγκη να αντιπαρατεθώ με ένα αγαπητό σε μένα πρόσωπο, τον π. Ιωάννην Φωτόπουλον, τον οποίο γνωρίζω από λαϊκόν και πλειστάκις –προ της χειροτονίας του– τον είχα προσκαλέσει να ψάλη σε αγρυπνίες που τελούσαμε, γιατί ήταν ενθουσιώδης ψάλτης, πρόθυμος και καλλίφωνος.

Θλίβομαι πραγματικά, διότι αμετακίνητη αρχή μου είναι να μη στρέφομαι ποτέ δημοσίωςεναντίον προσώπων που γνωρίζω ότι αγαπούν τον Θεό, παρά τις όποιες θεολογικές ή άλλες διαφορές μας και, ιδίως, εναντίονγνωστών μου προσώπων, με τα οποία έχω τη δυνατότητα της εκ του σύνεγγυς επικοινωνίας και συζητήσεως των διαφορών μας αυτών, παρεκτός αν προκληθώαπό τα πρόσωπα αυτά δημοσίως, οπότε ειμαι υποχρεωμένος να το πράξω, καθ’ ότι έχω ευθύνη έναντι των ανθρώπων που με εμπιστεύονται.

Αυτό συμβαίνει και τώρα. Δεν είμαι αυτός που άρχισε την προσωπική αντιπαράθεση αλλά ο π. Ιωάννης. Και ενώ είναι η δεύτερη φορά που το επαναλαμβάνειμε αθέμιτο τρόπο, παρουσιάζεται ως τάχα αδικημένος (ή κατά τη δική του έκφραση «ξεκατινιασμένος») από εμένα!

1. Δεν γνωρίζω τον λόγο, αλλά για πρώτη φορά το έτος 1997 μου επετέθη προσωπικά –μη αρκεσθείς στο να επικρίνη τις θέσεις μου, για τα όσα περι Αντιχρίστου και 666 έγραψα– ισχυριζόμενος ότι στηρίζομαι ψευδώς στον π. Επιφάνιον Θεοδωρόπουλον προκειμένου να δώσω εγκυρότητα στα κείμενά μου!

Του απήντησα τότε εκτενώς και η απάντησή μου και προς εκείνον και προς τρείς Αγιορείτες Πατέρες δημοσιεύθηκε στον «Ο.Τ.» στις 17-10-1997. Του επεσήμανα δε, συν τοις άλλοις, ότι ηθικά δεσμεύεται να επικαληται τον π. Επιφάνιον και να παρουσιάζεται ως αυθεντικός ερμηνευτής του σε ένα θέμα που εγώ τότε (το 1987) συζητούσα με τον π. Επιφάνιον ενώ ο π. Ιωάννης είχε ήδη από το 1980 διαφωνήσει με τον π. Επιφάνιον και είχε επιλέξει άλλον πνευματικόν.

Τότε, το 1997 ο π. Ιωάννης δεν ειχε θεωρήσει προσβλητική την επισήμανσή μου αυτήν, και πολύ σωστά, δεδομένου ότι την απομάκρυνσή του από τον π. Επιφάνιον δεν την θεώρησε ποτε ως μειωτική της προσωπικότητός του. Δικαίωμά του ήταν να απομακρυνθή. Δεν είναι, όμως, καθόλου δικαίωμά του, ούτε είναι ηθικό να επικαλήται τον π. Επιφάνιον, διαψεύδοντας εκείνον που γνωρίζει πολύ καλά ως αυτήκοος το τι επίστευε επί του θέματος αυτού ο π. Επιφάνιος!

Πέρασαν 14 χρόνια και επανέρχεται τώρα ο π. Ιωάννης σαν να μη διάβασε ποτέ την απάντησή μου του 1997. Και γράφει και ξαναγράφει πράγματα, στα οποία του έχω δώσει απάντηση από τότε. Επανέρχεται, επικαλούμενος πάλι τον π. Επιφάνιον και επαναλαμβάνει εκ δευτέρου την εναντίον μου προσβολή του : «Δέν χρειάζονται σχόλια γιά τήν ξεκάθαρη, κρυστάλλινη γνώμη τοῦ γέροντος Επιφανίου καί γιά τήν μεταχείρισή της ἐκ μέρους τοῦ π. Βασιλείου. Τό μόνο πού θά ἀπαιτούσαμε ἐκ μέρους του θά ἦταν περισσότερος σεβασμός σέ ὅσα ἔγραψε ὁ μακαριστός γέροντας»!

Δηλαδή, με προσβάλλει αυτή τη φορά χωρίς ελαφρυντικά, αφού και την επισήμανση του είχα κάνει, ότι δεν νομιμοποιείται ηθικά, αυτός ειδικά, να επικαλήται τον π. Επιφάνιον αλλά και είχανεν τω μεταξύ δημοσιευθεί καιοι χειρόγραφες προσθήκες του π. Επιφανίου στα χειρόγραφά μου, ώστε να μη υπάρξη πλέον αμφισβήτηση.

Παρά ταύτα, από προσβάλλων, που είναι, θεωρεί ο π. Ιωάννης τον εαυτόν του προσβεβλημένον από εμένα (ή μάλλον «ξεκατινιασμένον») για μια πράξη του που δεν αισθάνεται ενοχή, ούτε έχει δηλώσει ποτέ ότι μετενόησε, δηλαδή για την εγκατάλειψη του π. Επιφανίου, παρ’ ότι γι’ αυτόκανείς δεν τον κατηγορεί και, περιέργως, δεν αισθάνεται ντροπή για το ότι επικαλείται αυτόν που εγκατέλειψε,μόνο και μόνο για να εύρη –κατά τη γνώμη του– ερείσματα ναμε χαρακτηρίση παραχαράκτη και ασεβή!

Είναι λυπηρό, ότι ο π. Ιωάννης μετά από αυτή του την ανακολουθία δίνει και πνευματικές συμβουλές:

« Εἶχα τήν ἐντύπωση ὅτι ὡς κληρικοί ἀνταλλάσσουμε ἀπόψεις καί ἰδέες, μαχόμεθα γιά τήν ἀλήθειά τους, πολλές φορές μάλιστα μέ ὀξύτητα λόγῳ τῆς σοβαρότητος τῶν θεμάτων καί ἐπειδή ὁ λόγος εἶναι περί Ἀληθείας. Πρέπει ὅμως γιά νά μένουμε στά ὅρια τῆς εὐπρεπείας, νά μή θίγουμε προσωπικά τόν συνομιλητή μας καί μόνο νά ἐπιχειρηματολογοῦμε ὥστε οἱ ἀναγνῶστες νά ἐξάγουν μόνοι τους τά συμπεράσματά τους.
Ὁ π. Βασίλειοςστότελευταῖοτου κείμενο ἐπιχειρεῖ νάμεταθέσειτόκέντροβάρους ἀπότάκείμεναστά πρόσωπα. Ἀπό ὅσαγράφουμε ἐγώ, ὁ π. Βασίλειοςκαί ὁ π. Ἐπιφάνιος, ὁ π. Βασίλειοςμεταθέτειτόβάροςστό, ποιόςεἶμαι ἐγώσέσχέσημέ ...τόνπ. Ἐπιφάνιο, -καίβέβαια , κατάτόνπ. Β., δέν ἤμουν ἐντάξει- ποιόςεἶναι ὁ π. Β. σέσχέσημέτόνπ. Ἐπιφάνιο–καίβέβαια ὁ π. Β. ἦτανπολύ ἐντάξει! Λυποῦμαι, ἀλλάπρέπεινάπῶ ὅτιαὐτήεἶναι ἡ μέθοδοςπού ἀκολουθοῦνοἱ παραθρησκευτικές ὁμάδες, καί ἄλλοικοσμικοί ἄνθρωποι ὅτανθέλουννά ἐξοντώσουν ὅσουςμάχονταικατάτῶν ἀπόψεώντους.Εἶναιαὐτόπούλέμε«ἐπίθεσηστό ἦθοςτοῦἀντιπάλου»!

Αλήθεια, τι να ειπώ μετά από αυτά; Απευθύνομαι μόνο στη νοημοσύνη των αναγνωστών και ερωτώ: Εχει ο π. Ιωάννης ηθικό δικαίωμα να με συμβουλεύει ότι «ὡς κληρικοί πρέπει νά μή θίγουμε προσωπικά τόν συνομιλητή μας καί μόνο νά ἐπιχειρηματολογοῦμε», αφού εκείνος, χωρίς να τον προκαλέσω, χωρίς να αναφερθώ στο πρόσωπό του και χωρίς να ασχοληθώ με τα γραπτά του, με συκοφάντησε ότι παραχαράσσω και δεν σέβομαι τον π. Επιφάνιο; Εκείνος δεν «ήρξατο χειρών αδίκων»; Εκείνος δεν ζωντάνεψε την παροιμία «λαγός τη φτέρη έσειε, κακό της κεφαλής του»; Πρέπει, άραγε,να ανακληθώ στην τάξη επειδή δεν δέχθηκα την αδικία του και, αμυνόμενος απήντησα με στοιχεία, τα οποία εκείνος θεωρεί προσβολή του; Δεν τον κατηγόρησα ότι έφυγε από τον π. Επιφάνιον αλλά ότι χρησιμοποιεί τον π. Επιφάνιον, αναφερόμενος σε μια εποχή που ήταν ήδη μακρυά του,για να με συκοφαντήση και να με διαψεύδειγια θέμα που γνωρίζω εγώ και όχι εκείνος.

Σε τι συνίσταται ηεκ μέρους μου προσβολή του ήθους του; Τελικά, θεωρεί προσβολή του ήθους του την απομάκρυνσή του από τον π. Επιφάνιον ή το ότι έγινε πασιφανές πως είναι παντελώς αναρμόδιος να εκφράζη τον π. Επιφάνιον;

2. Με συκοφαντεί, επίσης, ο π. Ιωάννης ότι μεταθέτω το κέντρο βάρους από τα κείμενα στα πρόσωπα, ενώ του έχω απαντήσει επ’ αυτού από του 1997! Εγραφα τότε: «Τόν π. Ἐπιφάνιο τόν ἀνέφερα ἐπίσης, διότι ἔζησε τό θέμα, μέ προ­στάτευσε ἀπό ἐμπαθῆ πυρά καί ἄφησε τίς γραπτές του σημειώσεις πάνω στά χειρόγραφά μου σάν συνηγορία καί παρηγοριά μου.

Παρά ταῦτα, δέν ἀμέλησανά θεμε­λιώσω τίς ἀπόψεις μου μέ πλῆθος θεολογικῶν ἐπιχειρημάτων, τά ὁποῖα καί παρακαλῶ αὐτά καί μόνα νά ἀντιμετωπισθοῦν ἀπό τούς κα­τηγόρους μου. Ἄς παραθεωρήσουν τό ἱστορικό τῆς Ἐπιστολῆς τοῦ π. Παϊσίου καί ἄς σταθοῦν στή θεολογική κριτική της, ὅπως ἐπίσης καί σέ ὅλα ἐκεῖνα πού ἔγραψα μέχρι σήμερα ἐπί τοῦ θέματος καί ἐπ’ αὐτῶν καί μόνο νά συζητή­σουμε. Καί νά εἰπῶ καί κάτι ἄλλο; Μία σοφή παροιμία λέει; «Στό σπίτι τοῦ κρεμασμένου δέν μιλᾶνε γιά σκοινί»! Τί θά εἰπῆ αὐτό; Ὅτι ἄν ἔπρεπε κάποιος νά κατηγορηθῆ ὅτι στηρίζεται σέ ἔγκυρα πρόσωπα, γιά νά ὑποστηρίξη τίς ἀστήρικτες ἀπόψεις του, αὐτός ὁ κάποιος ὁπωσδήποτε δέν εἶμαι ἐγώ. Διότι καί ἀνέπτυξα καί κατωχύρωσα τίς τοποθετήσεις μου, ὅσο μποροῦσα μέ θεολογική συλλογιστική. Ἄλλοι, εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι, μή ἔχοντες νά ἀντιτάξουν ὁποιοδήποτε σοβαρό ἐπιχείρημα, «κραδαίνουν» μόνο τήν Ἐπιστολή τοῦ π. Παϊσίου»!

Αλλά και προς τις επί μέρους αιτιάσεις του π. Ιωάννου θα αρκούσε η επαναδημοσίευση της απαντήσεώς μου του 1997, αφού στα ίδια επανέρχεται δημιουργώντας σε μένα ένα μεγάλο ερωτηματικό: ΄Αραγε ποιος είναι ο λόγος που θέτει συνεχώς τα ίδια ερωτήματα, στα οποία έχει πάρει πριν από 14 χρόνια απάντηση, χωρίς να έχη ανταπαντήση, καταρρίπτοντας τα τότε επιχειρήματά μου, γιατί, ομολογουμένως δεν μπορώ να εξηγήσω τησκοπιμότητα αυτής του της στείρας επαναληψεως.

Θα αρκεσθώ να παραθέσω ενδεικτικά αποσπάσματα εκείνης της επιστολής μου για του λόγου το αληθές.

Το πρώτο, αναφέρεται στο πώς ο π. Ιωάννης από τότε, όπως και σήμερα, με ελαφρές φραστικές παραλλαγές, παρουσιάζει έναν αγνώριστον π. Επιφάνιον, που πρώτα παρασύρεται από τις απόψεις μου και σε μερικούς μήνες…αλλάζει γνώμη. Και ισχυρίζεται αυτά ο π. Ιωάννης , σαν να ήταν «ανεμόμυλος» ο π. Επιφάνιος, μόλις δύο χρόνια πρό της οσίας κοιμήσεώς του!

Εγραφα τότε:

«Αὐτότό πνεῦμα τῆς Ἐπιστολῆς τοῦ π. Ἐπιφανίου προσπαθεῖ νά ἀλλοιώση ὁ π. Ἰωάννης Φωτόπουλος, προκειμένου νά στηρίξη τόν ἰσχυρισμό του ὅτι ἀσεβῶ τάχα στή μνήμη του, δημιουργῶντας ἐ­σφαλμένη ἐντύπωσι στό ἀναγνω­στικό Κοινό τοῦ «Ο.Τ.» ὡς πρός τό ὅτι οἱ θέσεις τοῦ π. Ἐπιφανίου ταυτίζονται μέ τίς δικές μου. Στήν προ­σπάθειά του αὐτή γράφει πράγμα­τα, πού ἀποδεικνύουν ὅτι δέν ἐγνώριζε τόν π. Ἐπιφάνιο. Καί ἐκτίθεται πολύ. Γράφει ὅτι ὁ π. Ἐπιφάνιος «πρίν δημοσιεύσει τίς ἀπό­ψεις του γιά ἕνα μεῖζον θέμα, γιά ἀρκετό χρονικό διάστημα συζη­τοῦσε, σκεπτόταν, μελετοῦσε ὅ,τι ἔγραφαν οἱ ἄλλοι καί τέλος δημο­σίευε τεκμηριωμένα τίς θέσεις του. Δεχόμαστε λοιπόν κατ’ ἀρχάς ὅτι ὁ μακαριστός μέχρι ἑνός σημεί­ου πιθανόν νά εἶχε προσεγγίσει τίς ἀπόψεις τοῦ π. Βασιλείου, τοῦ ὁποίου πάγια θέσι ἦταν καί εἶναι ὅτι τό 666 δέν εἶναι σύμβολο τοῦ Ἀντιχρίστου. Πότε δημοσίευσε ὁ π. Βα­οίλειος τά τελευταῖα σχετικά κεί­μενά του στόν “Ο.Τ.” Λέγει ὁ ἴδιος “στίς 13.2.87 καί 20.2.87”. Τί ἔγινε μετά; Στίς 11.9.87,ἐννέα μῆνες ἀργότερα δημοσιεύεται ἀπό τόν “Ο.Τ.”, Ἐπιστολή τοῦ π. Ἐπιφανίου μέ τίτλο “Ὁ Βεελζεβούλ καί ὁ Ε.Κ.Α.Μ.” ὅπου ἀποκρυσταλλώ­νονται οἱ ἀπόψεις τοῦ Γέροντος». Ὑπάρχει ἆραγε μεγαλύτερη ἀσέ­βεια ἀπό αὐτήν τήν ἐκδοχή, πού παραθέτει ὁ π. Ἰωάννης;

Οὔτε λίγο, οὔτε πολύ μᾶς παρουσιάζει ἕναν «ἀγνώριστο» π. Ἐπιφάνιο, ὁ ὁποῖ­ος γράφει, ἀφοῦ προηγουμένως ἀκούση καί διάβαση ἄλλους! Ὅ­μως ὁ π. Ἐπιφάνιος δέν ἔγραφε ἔτσι, ἀλλά μέ τρόπο ἐντελῶς ἀντίθετο. Ὁ ἴδιος ὁ ἀοίδιμος μοῦ εἶχε εἰπῆ ὅτι γιά κάθε θέμα ἔγραφε ἐντελῶς ἀνεπηρέαστος καί ἀπερί­σπαστος καί μόνο ὅταν ὁλοκλή­ρωνε τά γραπτά του, τότε ἐδιάβαζε ὁτιδήποτε εἶχε γραφή ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ. Ὁ π. Ἐπιφάνιος δέν ἔψαχνε οὔτε σκεπτόταν τά θέ­ματα, γιά νά βρῆ τή λύσι τους τότε πού αὐτά ἐρχόταν στήν επικαι­ρότητα, ἀλλά εἶχε ἤδη ἀπάντησι καί λύσι γιά ὅλα τά θέματα, πρίν ἀκόμη αὐτά παρουσιασθοῦν ἀ­νοικτά καί ἀπασχολήσουν πλήθη ἀνθρώπων. Κάποιο ἀπό τά στενά πνευματικά παιδιά του μοῦ ἔλεγε χαρακτηριστικά: «Ἔχεις τήν ἐντύπωσι, ὅταν συνομιλῆς μέ τόν π. Ἐπιφάνιο, πώς ἔχει τίςλύσεις γιά ὅλα τά θέματα ταξινομημένες σέ κουτάκια μέσα στό μυαλό του καί μόλις τόν ρωτήσης, σοῦ ἀπαντᾶ»».

3. Ένα άλλο απόσπασμα της τότε επιστολής μου απαντά στον π. Ιωάννη ότι η Επιστολή του π. Επιφανίου που επικαλείται δεν του προσφέρει απολύτως καμμιά συνηγορία στην ουσία του θέματός–όπως το παρουσιάζουν σήμερα οι «αντιρρησίες συνειδήσεως» με αναφορά στο σφράγισμα του Αντιχρίστου–αφούὁ ίδιος ο π. Ἐπιφάνιος ρητῶς ἀναφέρει στήν Ἐπιστολή του ὅτι «δέν σκοπεύω νά διαπραγματευθῶ τό θέμα περί Ἀντιχρίστου ἡ περί τοῦ ἀριθμοῦ 666 κ.τ.τ.». Η Επιστολή τουαναφέρεται αποκλειστικά και μόνοστο αν θα πάρουμε ή όχι τις ταυτότητες(τότε ήταν οι ταυτότητες και σήμερα η Κάρτα) εφ’ όσον έχουν αποδεδειγμένως διαβολικές απεικονίσεις. ΄Εγραφα το 1997:

«Ἄς ἰδοῦμε, λοιπόν, τί εἶναι αὐτό πού ἔγραψε ὁ π. Ἐπιφάνιος, τό ὁποῖο κατά τόν π. Ἰωάννη εἶναι ἐκ διαμέτρου ἀντίθετο μέ τίςθέσεις μου: «Ἄν πράγματι εἰς τά νέα δελ­τία ταυτότητος ἔχει ἀποτυπωθῆ ἔστω καί ὑποψία τῆς μορφής τοῦΒεελζεβούλ, ἀσφαλῶς οἱπιστοί ὄχι μόνον δέν θά παραλάβουν τά διαβολοδελτία αὐτά ἀλλά οὔτε κάν θά τά ἐγγίσουν. Τό αὐτό θά συμβῆ καί ἄν τά δελτία φέρουν τόν ἀριθμό 666. Ἐάν μέν ὁ ἀριθμός αὐτός ἐτέθη ἐπίτηδες ὡς σχετιζόμενος μέ τόν ἀντίχριστον, θά ἦτο ἀδιανόητον νά φέρωμεν ἐπάνω μας τά σύμβολα τοῦ Ἀντίχριστου. Ἀλλά καί ἐάν ὁ ἀριθμός αὐτός, δέν ἐπε­λέγη σκοπίμως, δηλ. ὡς σύμβολον τοῦ Ἀντιχρίστου, ἀλλ’ ἁπλῶς ὡς ἕνας ἀριθμός μεταξύ τῶν πολ­λῶν... καί πάλιν τά δελτία ταυτότητος, ὡς προκαλοῦντα τήν θρη­σκευτικήν μας εὐαισθησίαν μέ τήν χρῆσιν ἑνός ὑπόπτου καί διαβλη­τοῦ ἀριθμοῦ εἶναι ἀπολύτως ἀπαράδεκτα. Δέν θά τά παραλάβωμεν». Καί ἐρωτῶ; Τί διαφορετικό ἔγραψα ὡς πρός αὐτά, πού γράφει ὁ π. Ἐπιφάνιος; Μήπως ἔγραψα ὅτι θά παραλάβωμε τίς ταυτότητες, ἄν ἔχουν τό 666 ἡ σατανικά σύμβολα; Ἀντιθέτως, ἔγραψα ότι ταυτίζομαι μέ αὐτήν τή θέσι. Καί μάλιστα το ἔγραψα πολλές φορές. Καί στό «Προλογικό σημείωμα» τοῦ βιβλί­ου μου καί στά πρόσφατα δημοσι­εύματά μου, μέ ἀποκορύφωμα τόν «Ἐπίλογο» τους, ὅπου διακη­ρύσσω: «Γι’ αὐτό “πάλιν καί πολλά­κις” ἐδήλωσα ὅτι “θά πολεμήσω τίς νέες ταυτότητες, ἄν αὐτές ἔχουν τό 666 ἤ ἄλλα δαιμονικά σύμβολα καί θά συστήσω στούς πιστούς, πού θά μέ συμβουλευθοῦν νά ἀρνηθοῦν τήν παραλαβή τους”». Τό θέμα εἶναι, γιατί δέν θά πά­ρουμε τίς ταυτότητες……… ὅτι δέν θά πάρουμε τίς ταυτότητες «καί θά τίς ἀρνηθοῦμε ὄχι γιατί φοβόμα­στε ἕναν ἀριθμό, ἀλλά γιατί δέν ἐπιτρέπουμε σέ κανέναν νά ἀνα­κατεύεται στήν πίστι μας καί νά μᾶς ἐπιβάλη ἕναν ἀπεχθῆ ἀριθμό σάν διακριτικό τῆς ταυτότητος μας», ὅπως ἐπίσης «γιατί πρέπει νά προασπίσουμε τούς “ἀσθενεῖς τῇ πίστει” ἐμφόβους χριστιανούς μας, συγκαταβαίνοντας στήν ἀδυ­ναμία τους ἀλλά καί γιατί δέν εἶναι σωστό νά ἐπιτρέψουμε στούς πο­λιτικούς νά “παίζουν” μέ τήν πίστι μας».

Σέ τί τούς ἐξυπηρε­τεῖ, λοιπόν, τό κείμενο τοῦ Ἐπιφανίου; Μήπως συνηγορεῖ μέ αὐτούς ὅτι δαιμονίζεται ὁ ἄνθρω­πος παίρνοντας τήν ταυτότητα, ἡ ὅτι ἀρνεῖται τό Χριστό καί προ­σχωρεῖ στό Σατανᾶ», ὅπως αὐτοί ὑποστηρίζουν;».

4. Το ίδιο ισχύει και για την στέρηση των ατομικών ελευθεριών, που προσθέτει ο π. Επιφάνιος. Αν οι ελευθερίες μας όντως περιορίζονταν δεν θα συγκατατιθέμεθα στην παραλαβή της Καρτας του Πολίτη. Συμβαίνει, όμως, κάτι τέτοιο; ΄Όχι, βέβαια! Η Καρτα (Σημ.: αν τελικώς εκδοθή, θα πρόκειται για οργανωτικό θαύμα σε ένα Κράτος «μπάχαλο»,πού ο κάθε όροφος μιάς Υπηρεσίας δεν επικοινωνει με τους άλλους ορόφους, όχι να συντονισθούν και να συνεργασθούν όλες οι Κρατικές Υπηρεσίες!)θα περιλαμβάνη όσα στοιχεία υπάρχουν ήδη σκόρπια σε όλες τις Κρατικές Υπηρεσίες, τίποτε περισσότερο. Η στενή παρακολούθησή μας δεν θα γίνεται με την Κάρτα, που δεν είναι και υποχρεωτικό να την έχουμε πάντοτε μαζί μας, αλλά γίνεται από τώρα και σε υπέρτατο βαθμό με τα μέσα που έχουμε συνηθίσει και είναι αδύνατον να τα αποχωρισθούμε. Και αυτά είναι τα κινητά τηλέφωνα και τα GPS των αυτοκινήτων, τα οποία με 7 ή 9 δορυφόρους μας παρακολουθούν και μας κατευθύνουν βήμα-βήμα! Η Κάρτα είναι πομπός και δέκτης με εμβέλεια 10 … εκατοστών(!). Τα προαναφερθέντα είναι πομποί και δέκτες με εμβέλειααπεριοριστη! Εμείς, όμως, ανησυχουμε πάντα εκεί που δεν υπάρχει φόβος και εφησυχάζουμε όταν όλα γύρω μας έχουν διαλυθεί!

5. Ο π. Ιωάννης αναφερόμενος στο δημοσιευθέν στον Ο.Τ. χειρόγραφό μου γράφει: «Τό χειρόγραφο αὐτό παρουσιάζεται «σκαναρισμένο» καί μέ μικρές διορθωτικές παρατηρήσεις τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου στό περιθώριο τοῦ χειρογράφου. Ἰσχυρίζεται δέ ὁ π. Βασίλειος ὅτι μέ τίς παρατηρήσεις του αὐτές ὁ π. Ἐπιφάνιος ἐπικροτεῖ τίς ἀπόψεις του.Διαβάσαμε τίς παρατηρήσεις τοῦ π. Ἐπιφανίου καί πουθενά δέν βλέπουμε νά ἐπικροτεῖ θέσεις τοῦ π. Βασιλείου.»!

Είναι θαυμαστό ότι πουθενά δεν βλέπει ο π. Ιωάννης να επικροτούνται οι θέσεις μου από τον π. Επιφάνιον, γι’ αυτό θα τον βοηθήσω να καταλάβη αυτά που όσοι αμερόληπτα εδιάβασαν κατάλαβαν.

Πρώτα, όμως, θα του υπενθυμίσω ότι καμμιά απολύτως διόρθωση δεν έκαμε στο χειρόγραφό μου ο π. Επιφάνιος, ούτε το διόρθωσε ως διορθωτής δοκιμίων που ήταν, όπως ισοπεδωτικά το βλέπει ο π. Ιωάννης. Στο χειρόγραφό μου δεν διόρθωσε ούτε ορθογραφικά, ούτε συντακτικα και φραστικα λάθη. Προσέθεσε μόνο φράσεις που υπογραμμίζουν και επιτείνουν το νόημα των γραφομένων μου.Και, το κυριώτερο: Το χειρόγραφό μου αυτό ήταν «Δευτερολογία» μου σε ενστάσεις επικριτών μου, που προσπάθησαν να ανασκευάσουν το αρχικό μου δημοσίευμα του 1986 στον «Ο.Τ.» Γι’ αυτό στο χειρόγραφό μου επιτείνει τα νοήματα ο π. Επιφάνιος. Αν δεν συμφωνούσε, θα με απέτρεπε από τη δευτερολογία, και, οπωσδήποτε, δεν θα με διευκόλυνε στο να επεκτείνω την πλάνη μου.

Προχωρώ συλλαβιστά στην παράθεση των επίμαχων αποσπα-σμάτων, αφού έτσι αναγκάζομαι:

Α.Εγραφα: «Η ίδια η Αποκάλυψις μας ειδοποιεί: ‘’Ο έχων νουν ψηφισάτω τον αριθμόν’’. Δεν λέγει ο έχων γνώσεις για να μετατρέψη τον αριθμό αλλά ο έχων νουν Χριστού». Ο π. Επιφάνιος επικροτεί το νόημα και διαμορφώνει τη φράση: αλλά ο έχων νουν, εννοείται νουν Χριστού.

Β. Παρακάτω προσθέτει ολόκληρη φράση για να συνηγορήση μαζί μου στο ότι κακώς μετατρέπεται το χξστ σε 666 αν είναι σύμβολο του Αντιχρίστου, καθ’ ότι τα συμβολα είναι αμετάτρεπτα. Συμπληρώνει: «Γιατι ‘’σώνει και καλά’’ τον ελληνικό αριθμό τον ‘’μεταφράζομε’’ μόνο στα αραβικά και όχι και στις άλλες γλώσσες που έχουν διαφορετική (δηλαδή όχι την αραβική) αρίθμησι;»Υστερα, μετά τη φράση μου «Γιατί να μη χρησιμοποιείται ακόμη και η Ρωμαϊκή αρίθμησι ή και η Εβραϊκή ως δηλωτικό του Αντιχρίστου» προσθέτει «παρά μόνο το αραβικό 666;».

Γ. Στη φράση μου: «Ποιος έκαμε αυτή την επιλογή και απεφάνθη ότι μόνο ο αραβικός αριθμός 666, όχι μόνο ως αριθμός αλλά και ως σχήμα(γιατί αυτό σημαίνει σύμβολο), προσθέτει τη λέξη «συγκεκριμένο» πριν από τη λέξη «σχήμα» και τη διευκρίνιση «δηλαδή τρία 6».

Δ. Στη φράση μου: « Το σύμβολο έχει συνήθως και ωρισμένο σχήμα, όπως ο Τιμιος Σταυρός. Δεν είναι δυνατόν το σημείο του Χριστού να αποτυπωθή διαφορετικά με άλλα σχήματα», προσθέτει ο π. Επιφάνιος: «που δεν δηλώνουν Σταυρό».

Αυτά όλα δεν δείχνουν ότι ο π. Ε. συμφωνεί μαζί μου ότι τα σύμβολα έχουν συγκεκριμμένο σχήμα και, βεβαίως το «συγκεκριμμένο», πρέπει να βρίσκεται στην «Αποκάλυψη» και όχι στην αραβική μετατροπή του;

Ε. Στη φράση μου « Εάν δεν εννοήσουμε το χάραγμα ως εκούσια διαμόρφωση του ανθρώπου σε δαιμονική προσωπικότητα, θα πρέπη να αναγνωρίσουμε ότι ο διάβολος στις έσχατες ημέρες θα λάβη τέτοια εξουσία, ώστε με οποιοδήποτε ολίσθημα του ανθρώπου (όπως είναι η μη αντοχή του στη στέρησι του φαγητου) να κυριαρχή επάνω τους με το χάραγμα, αφαιρώντας τους έτσι διά παντός την δυνατότητα να φύγουν από την κυριαρχία του». Ο π. Ε. προσέθεσε τη λέξη «μετανοήσουν» πριν από τη δική μου λέξη «φύγουν», διαμορφώνοντας τη φράση μου: «αφαιρώντας τους έτσι διά παντός την δυνατότητα να μετανοήσουν και φύγουν από την κυριαρχία του».

Και στη συνέχεια η προσθήκη του είναι καταλυτική. Εγραφα: «Με μια τέτοια θεώρηση όμως, εν τη ευσεβεία μας κηρύσσουμε ένα άδικο Θεό εφ’ όσον επιφυλλάσσει στους ανθρώπους των εσχάτων χρόνων μια τέτοια αδυσώπητη δοκιμασία και εγκατάλειψι» και εκείνος προσέθεσε, μετά τις λέξεις «εσχάτων χρόνων» τη φράση «ειδικά σ’ αυτούς»!

ΣΤ΄. Παρακάτω, αναφερόμενος στη βρώση των ειδωλοθύτων εκ μέρους των χριστιανών έγραφα ότι έτρωγαν «μέσα στα ειδωλεία τά θυσιασμένα στα είδωλα κρέατα σαν κοινα κρέατα χωρίς κανένα φόβο» και ο π. Επιφάνιος πρόσθεσε τη φράση «αλλά και χωρίς καμμιά κακή συνέπεια»!

Είναι και κάποια άλλα, αλλά τα παρατεθέντα είναι, νομίζω, αρκούντως ισχυρά ώστε να καταπέση η απόφανση του π. Ιωάννου ότι «πουθενά δέν βλέπουμε νά ἐπικροτεῖ θέσεις τοῦ π. Βασιλείου» ο π. Επιφάνιος! Αραγε όλα όσα σημειωσε ο π. Επιφάνιος πού αποσκοπούσαν, κατά τη γνώμη σας π. Ιωάννη; Γιατι αναμφισβήτητα δεν πρόκειται για φραστικές διορθώσεις αλλά για ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ!

Με τις διευκρινήσεις αυτές τερματίζω οριστικα τον διάλογο, όχι μόνο για τα περι π. Επιφανίου αλλά και για τα περί Αντιχρίστου , των συμβόλων του και των συναφών, διότι αλλιώς, δεν πρέπει να κάνω άλλη εργασία παρά να εξηγώ συνεχώς τα εξηγημένα, που για ανεξήγητο λόγο, για κάποιους μένουν εις το διηνεκές ανεξήγητα. Ούτε είναι δυνατόν να απαντώ σε κάθε επικριτή μου, που του φαίνονται «μανίκια» τα γραπτά μου, γράφοντας –ειδικά γι’ αυτόν– ολόκληρο επεξηγηματικό τόμο!

Δεν έχω τίποτε άλλο να προσθέσω παρά να ευχηθώ και στον π. Ιωάννη και στους αναγνώστες μας, Καλή Ανάστασι.