CYNAΞH OPΘOΔOΞΩN KΛHPΙKΩN KΑΙ ΜONAXΩN
ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣ TON ΑΔΙΚΩΣ
ΔΙΩKOMENON ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ APTEMION
Η άτυπη Σύναξη Κληρικών και Μοναχών στην τελευταία της συνέλευση (17-2-2011) αποφάσισε ομόφωνα να συντάξει κείμενο συμπαραστάσεως προς τον διωκόμενο νέο ομολογητή της Ορθοδόξου Πίστεως επίσκοπο Ράσκας και Πριζρένης και εθνάρχη του Κοσσυφοπεδίου κ. Αρτέμιο.
Εκτιμούμε εν πρώτοις ότι οι επίμονοι αγώνες του διά κηρυγμάτων, συγγραμμάτων και υπομνημάτων για την αποχώρηση της Σερβικής Εκκλησίας από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και την διακοπή των θεολογικών διαλόγων, ιδιαίτερα μετά των Παπικών, οι οποίοι, συν τοις άλλοις, αιματοκύλισαν πολλάκις την Σερβία, πάλαι τε και επ' εσχάτων, αποτελούν την βασική αιτία της εναντίον του ακάμπτου και σθεναρού επισκόπου πολεμικής των αιρετικών και των αιρετιζόντων «Ορθοδόξων» συνεπισκόπων του. Η εκ μέρους του μάλιστα υπογραφή και διάδοση της καταλυτικής και πολύ καρποφόρου «Ομολογίας Πίστεως κατά του Οικουμενισμού», την οποία συνέταξε και εκυκλοφόρησε το 2009 η Σύναξή μας, με τις υπογραφές πλειάδος προκρίτων επισκόπων, ηγουμένων, πρεσβυτέρων, μοναχών και λαϊκών της ανά την Οικουμένην Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, εκορύφωσε την επί έτη καλλιεργούμενη εναντίον του εχθρότητα, η οποία τελικώς εκδηλώθηκε όχι μόνο με την καθαίρεση εκ του επισκοπικού του θρόνου αλλά και την εξορία του εκ της επαρχίας, της οποίας θεόθεν ωρίσθη, και εξακολουθεί να είναι, ο κανονικός ποιμήν.
Όπως απέδειξε περίτρανα ο επίσης ομολογητής και πανταχόθεν βαλλόμενος υπό των δυνάμεων του σκότους, διά την ελεγκτικήν γλώσσαν και γραφίδα σεβασμιώτατος μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, μη δειλιάσας φιλαδέλφως να επικρίνει την αφιλάδελφη στάση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Σερβίας, οι εναντίον του επισκόπου Αρτεμίου αποφάσεις «παρεβίασαν καταφώρως πάσαν εννοιαν Κανονικού Δικαίου και Κανονικής δικονομικής ευταξίας· πάσχουν κανονικώς με άμεσον αποτέλεσμα να αποβαίνουν άκυροι, ανεπέρειστοι και ανυπόστατοι και να τιτρώσκουν ανεπανορθώτως και βαναύσως την Κανονικήν αξιοπιστίαν των ειρημένων Διοικητικών και Δικαστικών οργάνων της αγιωτάτης Αγιοσαββαϊτικής Εκκλησίας της Σερβίας».
Λυπούμεθα, διότι του σατανοκινήτου αυτού και εξοντωτικού πολέμου εναντίον του σεμνού και ορθώς πολιτευομένου, και κατά την πίστιν και κατά τον βίον, αληθούς εκκλησιαστικού ηγέτου και ποιμένος, επισκόπου Αρτεμίου, ηγούνται τρεις επίσκοποι, κατά πνεύμα αδελφοί του, εκπεσόντες της Ορθοδόξου γραμμής του κοινού των τεσσάρων Διδασκάλου και Πατρός, του εν Αγίοις Πατρός ημών και Οικουμενικού Διδασκάλου Ιουστίνου (Πόποβιτς), συμπροσευχόμενοι, συσκεπτόμενοι και συσχηματιζόμενοι μετά των παναιρετικών Παπικών και Προτεσταντών, επί βαθυτάτη λύπη και σκανδαλισμώ των εκτιμώντων πάλαι αυτούς ανά την Οικουμένην Ορθοδόξων πιστών.
Δεν διαφεύγει την προσοχήν μας ότι υπάρχει και δεύτερος επίσης ισχυρός λόγος του εναντίον του επισκόπου Αρτεμίου και των συνεργατών του διωγμού. Ύψωσαν το μικρόν ανθρωπίνως ανάστημά των εναντίον των γιγάντων της Οικουμένης πανισχύρων ηγετών της Νέας Εποχής, οι οποίοι εσχεδίασαν και πραγματοποιούν την Ισλαμοποίηση του Κοσσυφοπεδίου, πολιτιστικής και πνευματικής κοιτίδος της Ορθοδόξου Σερβίας, του οποίου πνευματικός πατήρ και εθνάρχης είναι ο διωκόμενος και συκοφαντούμενος από τους νέους καίσαρες επίσκοπος Αρτέμιος. Πώς να ανεχθεί την βεβήλωση των ιερών και οσίων, την εγκατάλειψη εις χείρας βαρβάρων του αγιοβαδίστου και αιματοποτίστου Κοσσυφοπεδίου, την πυρπόληση μονών και τους στεναγμούς του ποιμνίου του; Πώς μπορεί να εύχεται και να ψάλλει, το «ύψωσον κέρας Χριστιανών Ορθοδόξων» και το «Σώσον Κύριε τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου, νίκας τοις βασιλεύσει κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων διά του Σταυρού σου πολίτευμα», όταν υποτάσσεται στους ισχυρούς και παραδίδει και προδίδει τα ιερά και τα όσια, όταν αφήνει το ποίμνιό του απροστάτευτο στις διαθέσεις των λύκων; Τώρα το παγκοσμιοποιημένο άθεο πολίτευμα των ανά τον κόσμον βαρβάρων και εχθρών του Σταυρού έχει βάλει ως στόχο το πολίτευμα των Ορθοδόξων Χριστιανών, τους ορθοδόξους λαούς, αρχίζοντας από τους σκληροτράχηλους Ορθοδόξους Σέρβους, των οποίων το ολοκαύτωμα από τους «Καθολικούς» Ουστάσι του «Αγίου» Καρδιναλίου Στέπινατς δεν παραπέμφθηκε ποτέ σε διεθνές δικαστήριο ούτε αναγνωρίσθηκε από τους μεροληπτικούς προβολείς και κριτάς των άλλων ολοκαυτωμάτων. Μόνον αν κάμψουν όσους ακόμη ανθίστανται και στέκονται όρθιοι και σιγήσουν την φωνή τους, τότε μόνον θα ησυχάσουν, γιατί γνωρίζουν, όπως έλεγε ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, στα ίχνη του οποίου πορεύεται ο επίσκοπος Αρτέμιος, ότι αρκεί ένας και μόνο άνδρας, πυρπολημένος από θείο ζήλο, να ξεσηκώσει και να διορθώσει ολόκληρο το πλήθος.
Η άσκηση βίας και διωγμών εναντίον της Αληθείας ιστορικά αποδείχθηκε αναποτελεσματική διά τους διώκτας και συμφέρουσα για την διωκομένη Αλήθεια και τους υποστηρικτάς της. Οι ανηλεείς και απάνθρωποι διωγμοί της Οικουμενικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κατά τους τρεις πρώτους αιώνας έθρεψαν τον Χριστιανισμό, ο οποίος τελικώς έγινε η επίσημη και κυρίαρχη πίστη της μεταμοφωθείσης σε χριστιανική πολιτεία παγκόσμιας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Και όταν ο ηττηθείς Εωσφόρος επεχείρησε με τις αιρέσεις που κατά καιρούς ενέπνεε και καθοδηγούσε, Αρειανισμό, Νεστοριανισμό, Μονοφυσιτισμό, Εικονομαχία, Παπισμό, να πλήξει την Εκκλησία και να καταστρέψει την επιτευχθείσα ενότητα του κόσμου, χρησιμοποιώντας βία και διωγμούς, με όργανα αιρετικούς αυτοκράτορες και επισκόπους, όπως ακριβώς πράττει και σήμερα με την παναίρεση του Οικουμενισμού και τους ηγέτας της Νέας Εποχής, πολιτικούς και εκκλησιαστικούς, βρέθηκαν τότε θαρραλέοι επίσκοποι, στύλοι της Εκκλησίας, και πολλοί άλλοι ομολογηταί και μάρτυρες εκ των ιερέων, των μοναχών και των λαϊκών, που έδειξαν πως ο μόνος ισχυρός και δυνατός είναι ο παντοκράτωρ Κύριος, ο Οποίος τους ενίσχυσε να αντέξουν τους διωγμούς και τα μαρτύρια και να καταπατήσουν την επηρμένην οφρύν των ισχυρών της γης, όπως πράττουν τώρα στη Σερβία ο επίσκοπος Αρτέμιος και στην Ελλάδα ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, και αλλαχού πολλοί άλλοι. Ό Μέγας Αθανάσιος ευρεθείς στο στόχαστρο των υποστηρικτών του Αρείου και υποστάς μακροχρόνιους διωγμούς και εξορίες από τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο και την πλειοψηφία των τότε επισκόπων γράφει ότι ο Διάβολος, «επεί μηδέν αληθείας έχει, εν πελέκει και λαξευτηρίω επιβαίνων κατεάσσει τας θύρας των δεχομένων αυτόν». Αντίθετα ο Χριστός, ο πράος και ειρηνικός, ζητεί από τους ανθρώπους να Τον ακολουθήσουν ελεύθερα-«ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν». Κρούει ειρηνικά την θύρα, και εισέρχεται μόνον εις όσους την ανοίξουν, αναχωρεί δε, όταν δεν τον θέλουν, διότι γνωρίζει ότι «ου ξίφεσιν ή βέλεσιν ουδέ διά στρατιωτών η αλήθεια καταγγέλλεται, αλλά πειθοί και συμβουλία». Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν ότι, όπως μπορούν να μεταστρέψουν κάποιους ανθρώπους, μπορούν να μεταστρέψουν και την αλήθεια. Οι Σαδδουκαίοι και οι Ηρωδιανοί κατάφεραν να πάρουν με το μέρος τους και τους Φαρισαίους εναντίον του Χριστού, δεν μπόρεσαν όμως να σκεπάσουν και να νικήσουν την Αλήθεια (Ιστορία Αρειανών προς Μοναχούς 32-33, PG 25, 729-732).
Οι ανά τον κόσμο σχεδιασταί της επιβολής της Νέας Τάξεως πραγμάτων με συμμάχους τον Παπισμό, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και εκ των Ορθοδόξων τους Οικουμενιστάς, πατριάρχας, αρχιεπισκόπους και επισκόπους, κατάφεραν να πάρουν με το μέρος τους εναντίον του Αρτεμίου την Σύνοδο των Αρχιερέων της Σερβικής Εκκλησίας, ιδιαίτερα τους τρεις παρά τω Αγίω Ιουστίνω πνευματικούς αδελφούς του, και να κινήσουν βία, συκοφαντίες, διωγμούς και εξορίες εναντίον του, δεν θα καταφέρουν όμως να πλήξουν και να αλλάξουν την Αλήθεια· «ου γαρ ξίφεσιν ή βέλεσιν, ουδέ διά στρατιωτών, η αλήθεια καταγγέλλεται, αλλά πειθοί και συμβουλία».
Εμείς ευχαριστούμε τον εν Τριάδι Θεόν, τον ενεργούντα και εις τας ημέρας μας ένδοξα και θαυμάσια, όπως είναι η ανάδειξη ομολογητών και Αγίων, του Γέροντος Ιουστίνου Πόποβιτς και του πιστού μαθητού και ακολούθου του επισκόπου Αρτεμίου. Συμμεριζόμαστε απολύτως τους αγώνες και τις αγωνίες του· ως μέλη του αυτού Σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας, συμπάσχουμε στις θλίψεις και στις δοκιμασίες του (Α’ Κορ. 12, 26). Προσευχόμαστε ο Κύριος να τον τηρήσει ακλινή και αμετακίνητο ως στύλο της Ορθοδόξου Πίστεως. Και παρακαλούμε εν αγάπη πολλή την πάλαι θαυμαστή Εκκλησία της Σερβίας, να αποδεσμευθεί από την αγκάλη των ισχυρών, που διώκουν και σταυρώνουν στο πρόσωπο του Αρτεμίου την Αγίαν Εκκλησίαν του Χριστού, «ην περιεποιήσατο τω ιδίω αίματι» (Πράξ. 20, 28). Να επαναψηλαφήσουν κανονικώ τω τρόπω τα πράγματα και μαζί με την επαναφορά του μόνου κανονικού επισκόπου Αρτεμίου στην επαρχία του να επαναφέρουν την ειρήνη και την ενότητα, που τώρα έχουν φυγαδευθή. Μετά από ένα έτος σταυρικής πορείας και εν όψει του Πάσχα «συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει». Ας μας δώσουν την χαρά να συμπανηγυρίσουμε και να συλλειτουργήσουμε με τον επίσκοπο Αρτέμιο και άλλους επισκόπους της Σερβικής Εκκλησίας στο ηρωικό και αγιοβάδιστο Κοσσυφοπέδιο ψάλλοντες το «Χριστός Ανέστη».
Παρακαλούμε δε και τους ανά την Οικουμένη Ορθοδόξους επισκόπους και ηγουμένους, προς τους οποίους με επιστολή απευθύνθηκε ο επίσκοπος Αρτέμιος, να μην αδιαφορήσουν, να εγκύψουν φιλαδέλφως εις τα καταγγελόμενα και να συμπαρασταθούν εις τον αδίκως διωκόμενο και σταυρούμενο κανονικό επίσκοπο Ράσκας, Πριζρένης, Κοσσυφοπεδίου και Μετοχίων κ. Αρτέμιο.
Για την Σύναξη Κληρικών και Μοναχών
Αρχιμ. Γρηγόριος
Καθηγούμενος Ι. M. Αγίας Τριάδος
Άνω Γατζέας Βόλου
Γέρων Ιερομόναχος Ευστράτιος
Ι. M. Μεγίστης Λαύρας
Αγίου Όρους
Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός
Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών
Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης
Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
ΟΙ ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΟΙ "ορθόδοξοι" Τελεβάντοι και σία επαινούν και τον Χριστοδουλικό Κερκύρας ενώ πρό ημερών έστειλε παπά του στην Φραγκολατινική ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΗ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανέναν τους αυτό δεν τους ενόχλησε.
Γιά να δήτε σε ποιούς ΣΑΤΑΝΟκυρίους δουλεύουν.
Σωστό. Ειναι χρέος μας, διότι ειναι καί εντολή τού Θεου: "Ρύσασθε ἀδικούμενον ἐκ χειρός ἀδικοῦντος" (Σοφία Σειράχ δ, 9), προπάντων οταν αδικήται κάποιος καί διώκεται διά λόγους πίστεως καί ομολογίας. Εις αυτήν τήν περίπτωσιν δέν επιτρέπεται η σιωπή καί η αδιαφορία. Κατά τούς ῾Αγίους Πατέρας, ἡ σιωπή ὅταν καταφρονῆται ἡ Κανονική ᾿Εκκλησιαστική τάξις κλπ. εἶναι σύμπραξις καί συνενοχή. Κατά τόν ῞Αγιον Θεόδωρον τόν Στουδίτην: "φοβερόν τό τῆς σιωπῆς κρῖμα" (MIGNE τ. 99, σελ. 1076) καί κατά τόν ῞Αγιον Γρηγόριον Παλαμᾶν ἡ σιωπή εἰς τοιαύτας περιπτώσεις εἶναι "τρίτον τῆς ἀθεΐας εἶδος" (Γρηγορίου Παλαμᾶ, Συγγράμματα Β, σελ 482). ῾Ωσαύτως "ὁ δυνάμενος κωλῦσαι (ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δύναται νά ἐμποδίσῃ τήν ἀδικίαν) καί μή κωλύων, αὐτός ἐστίν ὁ ποιῶν" (Παροιμιαστής. ἐν Πηδαλίῳ σελ. 384), ἐνῶ ὁ ῾Ιερός Χρυσόστομος λέγει: "τοῦ πλημμελοῦντος ὁ τήν ἁμαρτίαν ἐπαινῶν (ἐν προκειμένῳ τήν παρανομίαν τῆς ἀνικανονικότητος) χαλεπώτερος πολύ" (MIGNE. τ. 60, σελ. 423).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέραν τούτου μήπως ειναι καιρός ολοι μαζί (νεοημερολογίτες καί παλαιοημερολογίτες) νά ιδουν καί τό "εν" εκείνο πού τούς λείπει, ητοι νά διακόψουν κάθε εκκλησιαστική κοινωνία μετά της σχισματοαιρέσεως τού Οικουμενισμού, η οποία εισήχθη ως νεοημερολογιτισμός καί νά επανέλθουν "πρίν ειναι πολύ αργά" (κατά τήν διατύπωσιν τού Μητροπολίτου Σεραφείμ) εκεί οθεν εξέφυγον, ητοι εις αληθινά ακαινοτόμητον Εκκλησίαν τού Χριστού;
Ὁ Επίσκοπος Κήρυκος της ακαινοτομήτου γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας εις τό θέμα της συμπαραστάσεως πρός τόν διωκόμενον Επίσκοπον Αρτέμιον λέγει μήπως ειναι καιρός νά ακολουθηθη η γραμμή τήν οποίαν εφήρμοσε ο Αγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ο οποίος ἀπευθυνόμενος πρός τόν Ἡγούμενον Θεόφιλον, ὁ ὁποῖος, προφάσει διατηρήσεως τῆς Μονῆς καί διασώσεως τῶν Μοναχῶν δέν ἔκοπτεν τήν μετά τῶν αἱρετικῶν (Εἰκονομάχων) τῆς ἐποχῆς του κοινωνίαν, διεμαρτύρετο λέγων: «Ὦ τῆς πωρώσεως! ὦ τῆς θεομαχίας! Χριστός ἤρνητο ... ἐπίσκοποι περιορίζοντο καί ἡγούμενοι ταυτοπαθοῦντες... μοναχοί καί μονάζουσαι, λαϊκοί καί λαϊζουσαι..., οἱ μέν τυπτόμενοι, οἱ δέ φρουρούμενοι΄ ἄλλοι λιμοκτονούμενοι, ἕτεροι ξεόμενοι, ἄλλοι θαλαττευόμενοι ... ἕτεροι θανατούμενοι... καί σύ, ὦ τρισάθλιε, ἐαλωκώς τῆ ψυχοφθόρω κοινωνίᾳ, καί μένων εἰς τό ὀλετήριον, ἐπ΄ ἅν οὕτως, ἀλλ’ οὐ μοναστήριον, λέγεις εὖ ἔχειν... Ποῖον δέ καί διεσώσω ναόν, τόν ναόν τοῦ Θεοῦ, μιάνας σεαυτόν; Τίνας δέ καί ἀδελφούς ἐφυλάξω, διεφθορότας τῆ ὀλεθρίᾳ σου κοινωνία, κἄν ἐν βρώμασι; σκάνδαλον τοῦ κόσμου, ὑπόδειγμα ἀρνήσεως, προτροπή ἀπωλείας, σάρξ ἀλλ’ οὐ πνεῦμα, σκοτήρ, ἀλλ’ οὐ φωστήρ. Ταῦτα αὐτή ἡ ἀλήθεια βοᾶ πρός τούς οὕτως ἀσεβοῦντας΄ οὕς εἰ μή μετανοήσουσιν ἐπιλέγειν οὕτως ἄθεα, οὐ χριστιανούς ἡγητέον» (P.G. 99, 1337 C).
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ χαρακτηρισμός "κοντορεβυθούλης" θεωρούμε ότι είναι περιπαικτικός και δεν συνάδει με την αγιότητα του ανδρός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να είναι "μικρός το δέμας", αλλά όχι και "κοντορεβυθούλης"!
ΙΚ
Υπό τού Επισκόπου Κηρύκου της ακαινοτομήτου γνησίας ορθοδόξου Εκκλησίας σχετικά μέ την συμπαράστασιν των κορυφαίων θεολόγων τού νεοημερολογιτισμού πρός τόν Επίσκοπον Αρτέμιον ειπε τά εξής: "Είναι γνωστόν τοις πάσι και αναμφισβήτητον το γεγονός, ότι ο νεοημερολογιτισμός ειναι καταδεδικασμένη υπό της Ορθοδόξου Εκκλησίας καινοτομία,εμπνεύσεως και προελεύσεως Εβραικής, η οποία εισήχθη τον ΙΣΤ αιώνα ως Ουνιτισμός, το 1920 - 1924 ως Οικουμενισμός κατά δε τον παρόντα αιώνα εξελίχθη εις υπόβαθρον (θεμέλιον) της ετοιμαζομένης πανθρησκείας του αντιχρίστου. Οι αγιορείτες ζηλωταί πατέρες εις το απολογητικόν των σύγγραμμα «ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΕΛΕΓΧΟΣ» χαρακτηρίζουν την εισαγωγή του νέου ημερολογίου «προδρομικήν του αντιχρίστου καινοτομίαν» Διερωτώμαι και μετ’ εμού διερωτώνται και οι εστω ολίγοι της ακαινοτομήτου γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, διατί ενώ οι κορυφαίοι θεολόγοι του νεοημερολογιτισμού, συμπαρίστανται εις τον αδίκως διωκόμενον Επίσκοπον Αρτέμιον, και καλώς στιγματίζουν την κατάλυσιν της Κανονικής Τάξεως, αποσιωπούν ομως και αποκρύπτουν αυτήν την αναμφισβήτητον αλήθειαν περί της σχισματοαιρέσεως του νεοημερολογιτισμού - οικουμενισμού, η οποία ειναι η αφετηρία της σημερινής εκκλησιαστικής αντιχρίστου αποστασίας; Πώς ξεχνούν ότι "τo σιγάν την αλήθειαν, χρυσίον εστί θάπτειν» και οτι «φιλεί την αλήθειαν η αλήθεια» . Kαι οτι «η της αληθείας απόπτωσις, αορασία εστί διανοίας και τύφλωσις». «Ωσπερ γάρ ο το ψεύδος λαλών, μολύνεται την ψυχήν και το στόμα, ούτω και ο λαλών την αλήθειαν αγιάζεται αμφότερα. Πάς ο δυνάμενος λέγειν την αλήθειαν και μή λέγων, κατακριθήσεται υπό του Θεού. Και ταύτα ένθα Πίστις εστί το κινδυνευόμενον, και της όλης Εκκλησίας των Ορθοδόξων η κρηπίς. Το γάρ εφησυχάζειν εν τοις τοιούτοις, αρνήσεως ίδιον. Το δε ελέγχειν, ομολογίας ειλικρινούς.(Ιωσήφ Βρυένιος, ΕΥΡΕΘΕΝΤΑ, Β΄, 18).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγραψεν ο θεολόγος Ελευθέριος Γκουτζίδης εις τό εσχάτως κυκλοφορήσαν περιοδικόν "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ" δημοσιογραφικόν Οργανον της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικής της ακαινοτομήτου Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος (Νοεμβρίου - Δεκεμβριου 2010,καί νομίζω δέν ειναι ασχετο μέ τό θέμα πού απασχολεί τό κίνημα της "ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ": "Ἀναφερόμεθα εἰς τόν χῶρον τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὅπου καίτοι σχισματοαιρετική ἡ Νεοημερολογιτική Ἱεραρχία, ἀπό τό 1924 ἀναγνωρίζεται ὡς Ἱερά Σύνοδος! Ἐξ αὐτῆς τό 1937 προέκυψεν ὡς θυγατρική ἡ Φλωρινική σχισματοαίρεσις) ἡ ὁποία ἐλειτούργησεν δίκην Νεοημερολογιτικῆς Οὐνίας κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Ἀκολούθως ἐξ αὐτῆς προέκυψαν ὑπέρ τάς δέκα θυγατρικαί παλαιοημερολογιτικαί ψευδοσύνοδοι, αἱ ὁποῖαι ἀπετέλεσαν τό κακόμορφον μωσαϊκόν τῶν Φλωρινικῶν Σχισμάτων καί πλέον κινοῦνται εἰς τά πλαίσια τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὅλαι αυται αἱ σχισματοαιρέσεις, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τῆς Νεοημερολογιτικῆς (1924), ἐπολέμησαν καί συνεχίζουν νά πολεμοῦν «Συνοδικῶς» την ἀπό τό 1924 Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν! Εἷναι ἐξωφρενικόν πῶς τόσοι ρασοφόροι, τόσοι «ζηλωταί», δέν ἀντιλαμβάνονται ὅτι δεν νοοῦνται πολλαί Σύνοδοι, πολλαί Ἐκκλησίαι καί ὅτι ὅλαι αὐταί αἱ Παλαιοημερολογιτικαί Παρατάξεις, εὑρίσκονται ἐκτός Ἐκκλησίας, εἷναι ἀπεσχισμέναι ἐκ τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, διό ἐν τῆ γενέσει των ὑπῆρξαν καί παραμένουν ὄντως ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΤΙΚΑΙ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγραψεν επίσης ο θεολόγος Ελευθέριος Γκουτζίδης Διεθυντής τού Δημοσιογραφικού Οργάνου της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικής της ακαινοτομήτου γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ" καί περί Συνόδων, τό οποίον καταθέτομεν ως μίαν απάντησιν εις εκείνους οι οποίοι καταχρώμενοι τόν ιερόν θεσμόν της Συνόδου ενεργούν καί αντισυνοδικώς καί αντορθοδόξως: "Ὁ Ἐκκλησιαστικός Συνοδικός Θεσμός εἷναι ὁ πρῶτος ἱερός Θεσμός τῆς Ἐκκλησίας! Δι' αὐτοῦ, ἀπό τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς, ἐπενεργεῖ ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί ρυθμίζονται καί οἰκονομοῦνται ὅλα τά ἐκκλησιαστικά θέματα καί οὔτω εὐοδοῦται ἡ ζωή καί τό ἔργον τῆς Ἐκκλησίας. ἀπό τῆς πρώτης Ἁγίας Ἀποστολικῆς Συνόδου, τῶν ἁγίων ἑπτά Οἰκουμενικῶν καί ὅλων τῶν Πανορθοδόξων καί τῶν Τοπικῶν ἁγίων Συνόδων, ὑπάρχει ἕνας σταθερός ἐσωτερικός σύνδεσμος καί μία ἀπαράβατος ἀκολουθία, ὥστε νά δυνάμεθα νά λέγωμεν ὅτι ὅλαι αὗται αἱ ἱεραί Σύνοδοι, εἷναι ΩΣ ΜΙΑ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΚΟΠΟΣ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ, ἡ ὁποία ὑπηρέτησεν καί ὑπηρετεῖ τό μέγα Μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας. Ὡς γνωστόν τό Μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας ἐκφράζεται καί εἰς τρία ἀκόμη πρόσωπα, τά ὁποῖα (Κληρικός καί λαϊκοί), τελοῦν τήν θείαν Εὐχαριστίαν καί κοινωνοῦν ἐκ τοῦ ἁγίου Ποτηρίου. Ἐκ τῆς ἐπόψεως ταύτης δυνάμεθα νά εἴπωμεν ὅτι εἰς μίαν ἁγίαν Ἱεράν Σύνοδον ἐκφράζεται ἡ Ἐκκλησία ἀφοῦ ἐν Αὐτῆ καί δι' Αὐτῆς ὁμιλεῖ καί ἀποφασίζει αὐτό τό Ἅγιον Πνεῦμα κατά τό «ἔδοξεν τῶ ἁγίω Πνεύματι καί ἡμῖν» (Πράξ. ΙΕ΄ 28). ἡ ἐπενέργεια αὕτη τῆς Θείας Χάριτος θά ἠδυνάμεθα να εἴπωμεν ὅτι ἐπιδίδει μυστικόν-μυστηριακόν χαρακτῆρα εἰς πᾶσαν Κανονικήν καί Ὀρθόδοξον Ἱεράν Σύνοδον, ἡ ὁποία προστιθεμένη ἀποτελεῖ ἀδιάκοπον συνέχειαν τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν καί λοιπῶν Συνόδων, εἰς τάς ὁποίας καί διά τῶν ὁποίων ἐξεφράσθη καί διετυπώθη ἡ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ἤγουν ὁ Χριστός. Ὡς ἐκ τούτου εἴπομεν ὅτι αἱ ἀπ' ἀρχῆς Σύνοδοι ἤγουν, ἀπό τῆς ἀποστολικῆς καί ὅλων τῶν Οἰκουμενικῶν, τῶν Πανορθόδοξων καί τῶν Τοπικῶν, θεωροῦνται ὡς μία συνεχής ΣΥΝΟΔΟΣ, διά τῆς ὁποίας διαχρονικῶς ὡμίλησεν καί ὁμιλεῖ τό Ἅγιον Πνεῦμα. Δέν θα ἧτο ὑπερβολή ἐάν ἐλέγομεν ὅτι αὕτη ἡ ἀδιάκοπος Σύνοδος δέν ἀπέχει πολύ τοῦ μεγάλου Μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ διά τῶν ἀξίων καί ἁγίων Συνοδικῶν, ὅπως ἤδη εἴπομεν, ἐπενεργεῖ ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί ἐκπροσωπεῖται καί ἐκφράζεται τό Μέγα Μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας! Προσοχή ὅμως! Δέν εἷναι ὅλαι αἱ κατά τήν μακράν πορείαν τῆς Ἐκκλησίας ἐμφανισθεῖσαι Σύνοδοι Κανονικαί καί Ἅγιαι, οὔτε καί ὄργανα τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Πάρα πολλαί ἐξ αὐτῶν εἷναι συνάξεις ἀναξίων προδοτῶν καί σχισματοαιρετικῶν ἐπισκόπων, εἰς τάς ὁποίας κυριαρχεῖ καί τάς κατευθύνει ὁ Διάβολος! Τό μέγιστον κακόν εἰς την λυτρωτικήν πορείαν τῆς Ἐκκλησίας τό ἐπέφερον οἱ αἱρετικοί ἐπίσκοποι καί ὡς ἄτομα καί ὡς συνάξεις, δηλαδή ὡς ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΙ, ὡς ΚΑ.Ι.ΑΦΙΚΑ ΛΗΣΤΡΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ! ὁποῖοι καί ὁπόσοι ἑκάστοτε ἔλαβον ἤ λαμβάνουν μέρος εἰς τοιαύτας «συνόδους», δέν ἔχει ἀπολύτως καμμίαν σημασίαν παρ' ἐκτός ὅτι ὁ μεγάλος ἀριθμός ἤ καί ἡ ἐπισημότης αὐτῶν συμβάλλουν ὥστε τό κακόν, τό ὁποῖον ἐνεργεῖται δι' αὐτῶν, νά εἷναι μεγαλύτερον, ἀλλά καί οἱ πλανώμενοι ἐπίσης να εἷναι πολλοί! "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ", Νοέμβριος Δεκέμβριος 2010).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαράλληληλοι βίοι:
ΑπάντησηΔιαγραφή...Ἕνα μόνον θά σᾶς ὑπενθυμίζω καί αὐτό εἷναι τό γεγονός ὅτι καθ' ὅλα τά τελευταῖα μετά τό 1998 ἔτη δέν ἐλειτούργησε Κανονικῶς ἡ Ἱερά Σύνοδος καί δέν ἀνταπεκρίθητε ὡς Συνοδικοί ἔναντι τοῦ θεσμοῦ. Πάντοτε (προφορικῶς καί γραπτῶς) εἰσηγούμεθα, διεφωνοῦμεν, ἐνιστάμεθα, κατηγγέλλαμεν συγκεκριμένως καί Κανονικῶς καί ποτέ τίποτε δέν ἐλήφθη ὑπ' ὄψιν, διότι αἱ ἐργασίαι αὐτῶν τῶν «Συνόδων» ἧσαν προκαθωρισμέναι καί αἱ ἀποφάσεις των προειλημμέναι καί σᾶς ἐπέβαλον καί σᾶς ἐπιβάλλουν ληστρικήν συμπεριφοράν. Λυποῦμαι, ἀλλά ὅταν διαχωρίζω τάς εὐθύνας μου ἀπό τοιαύτας «Συνόδους», πιστεύω ὅτι τιμῶ, σέβομαι καί ὑπηρετῶ τόν ἀληθῆ θεσμόν τῆς Συνόδου καί οὕτω καί τήν Μητέρα μας Ἐκκλησίαν καί τόν Χριστόν μας τήν κεφαλήν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Σώματος, ἀπό τοῦ ὁποίου δέν χωρίζομαι. Ἐπανειλημμένως σᾶς ἐγράψαμεν καί ἀνελύσαμεν ὅτι εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἀνήκομεν καί εἴμεθα ὀργανικά ἡνωμένοι εἰς τό Σῶμα Αὐτῆς, ὅταν δέν ἀφιστάμεθα τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ ἀλλ' εἴμεθα ἀρρήκτως, μετ' αὐτοῦ συνδεδεμένοι. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς εἷναι κατηγορηματικός: «Οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσίν καί οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσίν». Περαιτέρω ἡ συμμετοχή εἰς ὁποιανδήποτε συνάθροισιν, ὅσον μεγάλη καί ἄν εἷναι, ὅταν αὕτη δέ διατηρῆ ἄρρηκτον τόν σύνδεσμον μέ τήν ἀλήθειαν καί δέν διαφυλάσσει ἀπαρασάλευτον τήν Κανονικήν τάξιν, τότε αὕτη δέν μετέχει τῆς ἑνότητος ἐν τῆ Ἐκκλησία, ἀλλ' ἀποκόπτεται καί ἐξέρχεται Αὐτῆς. Ἀκοῦστε πάλιν τόν Ἅγιον Γρηγόριον τόν Παλαμᾶν «Οἱ μή τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδέ τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας εἰσί. καί τοσοῦτο μᾶλλον ὅσον ἄν καί σφῶν αὐτῶν καταψεύδοιντο, ποιμένας καί ἀρχιποίμενας ἱερούς ἑαυτούς καλοῦντες καί ὑπ' ἀλλήλων καλούμενοι. μηδέ γάρ προσώποις τόν Χριστιανισμόν, ἀλλ' ἀληθεία καί ἀκριβεία πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα». Ἑπομένως, Σεβασμιώτατε ἀδελφέ, Μητροπολῖτα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς κ. Νικόλαε, ὅσον χωρίζομαι ἀπό τά «Καϊαφικά σας συνέδρια» δέν χωρίζομαι ἀπό τήν ἁγίαν καί Ἱεράν Σύνοδον τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, οὔτε «ἀποκόπτομαι ἐκ τῆς Ἐκκλησίας», ὅπως φέρεσθε πεπλανημένως νά φρονῆτε, ἤ κακοηθέστατα σᾶς ἔγραψαν οἱ ἐγκάθετοι τοῦ Φλωρινικοῦ Κέντρου, ἀλλά τουναντίον, χάριτι Χριστοῦ, μένω καί στερεώνομαι ἐν τῆ Ἐκκλησία καί ὑπερασπίζομαι τόν πρῶτον καί ἱερώτατον Συνοδικόν θεσμόν, κατά τοῦ ὁποίου Σεῖς ἐπί ἔτη καί κατ' ἐξακολούθησιν ἱεροσυλεῖτε...». (Ἀπόσπασμα ἀπό τήν ΑΝΟΙΚΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ τοῦ Σεβ/του Μεσογαίας καί Λαυρεωτικής Κηρύκου εἰς τό ὑπ' ἀριθμ. 1163/28.5.2003 ἔγγραφον τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς κ. Νικολάου, «Ο.Π.» Αὐγούστου 2003, σελ. 291-305)(*).