Ομολογία

Μήπως ήρθε η ώρα

της Αγίας ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗΣ;

Διαλεγόμενος ο Θεολόγος κ. Παν. Σημάτης

Πρός το ιστολόγιο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ

Κοινοποίηση: εκκλησιαστικά ιστολόγια

Στo ιστολόγιό σας και στις 19/06/2009 (thriskeftika.blogspot.com/2009/06/blog-post_1212.html) δημοσιεύσατε ευχαρίστως ένα κείμενό μου με τίτλο «Καταγγελία: «Ποια “Ελευθερία του Τύπου”»;

Με το κείμενο εκείνο πληροφορούσα «πως κάποια θρησκευτικά ιστολόγια αποκλείουν την άλλη άποψη».

Τα καταγγελλόμενα, τότε, ιστολόγια ήσαν τα amen και romfea, τα οποία ενώ δημοσίευσαν κριτική του π. Γ. Τσέτση για την «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού», δεν δημοσίευσαν τις αντίθετες απόψεις, π.χ.:

1) του Αρχιτέκτονα κ. Σωτηρίου Τζήμα, που ζητούσε την δημοσίευση «για λόγους δικαιοσύνης και αντικειμενικότητος». (Τελικά το κείμενο του κ. Τζήμα δεν δημοσιεύθηκε από το αmen, το δημοσίευσε, όμως, το paterikiorthodoksia, με την παρατήρηση: «Ο κ. Νίκος Παπαχρίστου, διαχειριστής του amen.gr αρνήθηκε να δημοσιεύσει την απάντηση του κ. Τζήμα, αποδεικνύοντας, έτσι, την αντίληψη που έχει για τον διάλογο».

2) (Δεν δημοσίευσαν τα δύο ως άνω ιστολόγια) μια δική μου απάντηση για το ίδιο θέμα.

Θέλω να επισημάνω, μάλιστα, ότι στο ιστολόγιό σας (thriskeftika) τότε, επιτρέψατε και τη δημοσίευση και του εξής σχολίου: «Βρε παιδιά τί συζητάμε τώρα; Είναι γνωστή η κατάπτυστη οικουμενιστική γραμμή που ακολουθεί το εν λόγω πρακτορείο… Ζήτω οι οικουμενιστές και τα πρακτορεία τους με τα οποία στρώνεται το χαλί για τον ερχόμενο Αντίχριστο!».

Πώς, όμως, έχει ο καιρός γυρίσματα! Σήμερα τα thriskeftika, κάνουν το ίδιο που τότε κατήγγειλαν. Δεν επιχαίρω, αλλά λυπάμαι και συνέχομαι στη σκέψη, ότι κάποτε από αδυναμία, μπορεί και εγώ να βρεθώ σε παρόμοια κατάσταση.

Αποφάσισα να γράψω το παρόν, μετά από κάποια σχόλια που ανήρτησαν χθες τα thriskeftika, γιατί πλέον, πρέπει να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα, για όσους έχουν συνειδητοποιήσει την δολιότητα της παναιρέσεως του Οικουμενισμού και θέλουν να προσφέρουν τις όποιες δυνάμεις τους στον αγώνα αυτό της Πίστεως.

(Για να αποτρέψω τους κακούς λογισμούς, δηλώνω ότι δεν γνωρίζω ποιός τα έγραψε, προσωπικά δε έχω καιρό να γράψω σχόλιο στο ιστολόγιό thriskeftika).

Διαβάζουμε, λοιπόν σε χθεσινή ανάρτηση το εξής σχόλιο:

(http://thriskeftika.blogspot.com/2010/07/troktiko_24.html)

«Ανώνυμος είπε... Τώρα μην μας καμώνεστε και τους αντικειμενικούς και άφοβους εσείς… Μην καμώνεστε τους ανδρείους εσείς που τρώτε όλες τις ανακοινώσεις του ΚΟΣΜΑ ΦΛΑΜΙΑΤΟΥ και του κ. Π. Σημάτη και όσες ιδέες είναι με κόσμιο τρόπο διατυπωμένες υπερ της αποτείχισης!... «Άνθρωπος της αλήθειας», 24 Ιουλίου 2010».

Στο σχόλιο αυτό τα thriskeftika απάντησαν:

«“Άνθρωπε της αλήθειας”, είσαι ελεύθερος να διαβάζεις όποιο blog θέλεις, όπως επίσης είσαι ελεύθερος να αποτειχιστείς. Αλλά και εμείς είμαστε ελεύθεροι να επιλέγουμε ποια γραμμή θα χαράξουμε στα θέματα του οικουμενισμού και ποια κείμενα θα δημοσιεύουμε. Το ίδιο ισχύει και για τα σχόλια που εγκρίνουμε ή απορρίπτουμε… 24 Ιουλίου 2010».

Τα ερωτήματά μου:

α) Εσείς, κ. Τάτση, ισχυρίζεσθε ότι «είστε ελεύθεροι να επιλέγετε ποια γραμμή θα επιλέξετε στα θέματα του Οικουμενισμού». Το amen και η romfea δεν έχουν το ίδιο δικαίωμα; Αν πιστεύετε ότι έχουν αυτό το δικαίωμα, γιατί αναρτήσατε εκείνη την καταγγελία μου στις 9/06/2009, καυτηριάζοντας το δικό τους δικαίωμα, να μη δημοσιεύουν τα αντίθετα με τη «γραμμή» τους, που ταυτίζεται με το δικό σας; Δεν υπάρχει αντίφαση εδώ;

β) Τον τελευταίο καιρό έγραψα κάποια κείμενα, περί Αποτειχίσεως (συζητώντας και προβληματιζόμενος για το θέμα), στηριζόμενος κατ’ εξοχήν σε πατερικά-θεολογικά κείμενα. Πριν μερικά χρόνια, δεν γνώριζα καν την έννοια της λέξεως.

Και όταν την γνώρισα, σχημάτισα την εντύπωση ότι πρόκειται για μια «μη ορθόδοξη» ενέργεια, αφού την υποστήριζαν σχισματικές, αλληλομισούμενες σχισματικές ομάδες.

Η πορεία, όμως, των πραγμάτων, οι αντι-ειαγγελικές Βατικάνειες και Φαναριώτικες ξεδιάντροπες «αγάπες» και συμπροσευχές, που δεν αποτελούν πλέον υποψίες ή υπερβολικές καταγγελίες κάποιων ευφάνταστων ζηλωτών, αλλά ξεχειλίζουν από τα Βίντεο και τηλεοράσεις, με έκαναν να προσέξω περισσότερο το θέμα περί Αποτειχίσεως, το «Κανονικό» αντίδοτο στα παναιρετικά Οικουμενιστικά παρατράγουδα, καθώς μάλιστα το άκουγα προτεινόμενο από τον σεβαστό καθηγητή Πανεπιστημίου και πρωτοπρεσβύτερο π. Θεόδωρο Ζήση, και να ερευνήσω (όσο μπόρεσα) τα περί Αποτειχίσεως και Διακοπής Μνημοσύνου, όπως καταγράφονται στις αποφάσεις Συνόδων της Ορθόδοξης Εκκλησίας και την εκκλησιαστική ιστορία που περιγράφει την πρακτική των Αγίων ως προς το θέμα. Την θέση αυτή την υποστήριξα με θεολογικό λόγο και παραδείγματα από την ιστορία της Εκκλησίας μας.

Η θεολογική-επιστημονική, όμως, ενασχόλησή μου με το θέμα αυτό, έγινε αφορμή να αποκλείσετε την δημοσίευση κειμένων μου στο ιστολόγιό σας (παρακάτω θα εξηγήσω τα περιστατικά).

Γιατί, όμως, αποκλείονται από τη «γραμμή» του ιστολογίου thriskeftika οι θεολογικές ανησυχίες, οι προβληματισμοί, κυρίως η εκφορά της πρακτικής και της διδασκαλίας των Πατέρων για το θέμα;

Αν αυτά αποκλείονται αναπόδεικτα για κάποια «άλλη γραμμή», τότε πόσο αυτή η άλλη «γραμμή» είναι ορθόδοξη;

Αυτή η ιστορία μάς θυμίζει την ίδια επιχειρηματολογία ανθρώπων κάποιας ορθόδοξης αδελφότητας, η οποία για θέμα στο οποίο Επίσκοπος δεν ορθοδοξούσε, αυτοί αρνούνταν να πάρουν θέση κι έλεγαν: εμείς δεν ανακατευόμαστε με τέτοια θέματα.

Γιατί;

Διότι ο Επίσκοπος θα τους έδιωχνε από την Μητρόπολή του και δεν θα μπορούσαν πλέον να κάνουν το «έργο» τους!

Μα αν δεν αντισταθείτε στην νόθευση της Πίστεως, αγαπητοί αδελφοί, τότε για ποια Ορθοδοξία ομιλείτε και ποιο ορθόδοξο έργο επιτελείτε;

Επειδή προβληματίστηκα και είχα πρόβλημα συνειδήσεως για τη στάση μας απέναντι στην παναίρεση του Οικουμενισμού που καθημερινά εξαπλώνεται δραματικά (στα πλαίσια, βέβαια, των γνώσεών μου και των μικρών δυνατοτήτων μου) και διαπιστώνοντας ότι οι έχοντες λιπαρά γνώση και πολλές θεολογικές δυνατότητες, παρόλο που τους ρωτάμε για την θέση των Πατέρων στο θέμα, δεν παίρνουν ξεκάθαρη θέση, ή αντιπαρέρχονται το θέμα, ή αγνοούν τους ερωτώντες, κατέγραψα την με αγιοπνευματικό λόγο διατυπωμένη ξεκάθαρα θέση των Αγίων Πατέρων, πάντα με το φόβο μήπως κάπου παρερμηνεύσω τους Αγίους Πατέρες.

Μετά από αυτό ανέμενα την διόρθωση, κάποιες υποδείξεις, την συμπλήρωση κ.λπ. Αντ’ αυτού παρατήρησα «άκρα του τάφου σιωπή» και τον αποκλεισμό.

Η απορία μου, λοιπόν, είναι: γιατί σε ένα τόσο μεγάλο θέμα της Ορθοδοξίας, αφού το θέμα ετέθη, δεν αντιπαραθέτουν, όσοι έχουν διαφορετική άποψη, τα δικά τους επιχειρήματα και επιλέγουν να κάνουν ό,τι και σεις: να θάβουν το θέμα ―όπως οι στρουθοκάμηλοι το κεφάλι τους στην άμμο― καταφεύγοντας στην επίκληση της «διακρίσεως» ή της αποφάνσεως ότι «δεν είναι ακόμα ώρα».

Όμως και το ένα και το άλλο δεν είναι αυτονόητα. Χρειάζονται αποδείξεις.

Αν αποφεύγετε την εξέταση ορθοδόξων ζωτικών θεμάτων, άμεσης προτεραιότητας,τότε ποιος ο λόγος υπάρξεως του ιστολογίου σας;

Ποια θέματα θέλετε να σας αποστέλλουμε, και με ποιες προδιαγραφές διατυπωμένα, ώστε να τυγχάνουν δημοσιεύσεως;

Έως πρό τινος, μας θεωρούσατε συνεργάτες.

Υπετίθετο ότι κάναμε κοινό αγώνα.

Τότε, γιατί εδώ και μισό χρόνο αποκλείετε τη δική μας προσφορά και συνεργασία;

Θα πρέπει να σας υποβάλλουμε προς λογοκρισία πρώτα τα κείμενά μας και, αφού τα διορθώσουμε κατά τις υποδείξεις σας θα δημοσιεύονται;

Δέχεσθε την ελευθερία λόγου και μάλιστα μέσα στα ορθόδοξα Πατερικά πλαίσια;

Εμείς, εντός αυτών προσπαθούμε να κινούμαστε και να μείνουμε και, φυσικά, δεχόμαστε κάθε υπόδειξη προς διόρθωση, ώστε να συμφωνούν τα κείμενά μας, όχι βέβαια με τη γνώμη σας, αλλά με τη γνώμη των Πατέρων της Εκκλησίας.

Ανακοινώστε μας τις προδιαγραφές σας, για να ξέρουμε, όλοι όσοι απευθυνόμαστε σε σας, αν απευθυνόμαστε σε ιστολόγιο που έχει μια sui generis αντίληψη για την Ορθοδοξία ή είναι καθ’ όλα Ορθόδοξο. Για να μάθουμε ποιοι δεν θέλουν ο αγώνας εναντίον της αιρέσεως να είναι κοινός. Ποιοι αρνούνται την «ενότητα» δράσεως, που ουσιαστικά αντανακλά και καθορίζει και την «ενότητα της Πίστεως», την οποία (αν ο καθένας έχει δική του «γραμμή») υποκριτικά την επικαλούμαστε στην Θ. Λειτουργία. Δεν μας φτάνει, άραγε, η ψυχοφθόρα αντιπαράθεση με τους Οικουμενιστές και τους εν αγνοία ακολούθους τους, (που θα θέλαμε να αποφύγουμε, αν δεν εξαναγκαζόμαστε εκ λόγων Πίστεως να συνεχίζουμε), πρέπει να υπάρχουν και μεταξύ μας τριβές;

Και για να φανεί η εκτίμηση που είχα προς το πρόσωπό σας και η χαρά που μας προκάλεσε η παρουσία ενός ακόμα ορθόδοξου, αγωνιστικού εναντίον της αιρέσεως του Οικουμενισμού ιστολογίου, αλλά και η ευγνωμοσύνη για τον κόπο που κάνατε για να δημοσιεύετε τα κείμενα μας, θα παραθέσω κάποια τμήματα από την αλληλογραφία μας.

Στην αλληλογραφία αυή, φαίνεται η αναίτια αλλαγή της στάσεώς σας απέναντί μου και στη συνέχεια απέναντι της Φιλορθοδόξου Ενώσεως «Κοσμάς Φλαμιάτος», του οποίου για κάποιο διάστημα είμαι γραμματέας.

Έχω ενδείξεις ως προς το περιβάλλον και τους ανθρώπους που επηρέασαν τη σκέψη και τις διαθέσεις σας, αλλά επειδή είναι μόνον ενδείξεις, δεν τις παρουσιάζω.

Εξάλλου, έτσι κι αλλιώς, η ευθύνη πέφτει σε σας, είτε είναι δική σας η απόφαση, είτε επηρεάζεσθε από άλλους, ως υπεύθυνου της γραμμής του ιστολογίου.

Παραθέτω ενδεικτικά τμήματα από την αλληλογραφία που είχαμε:

* Στις 16.7.09, όταν δημοσιεύσατε το άρθρο μου: «Καλύπτει η Ι. Σύνοδος αστοχίες σε θέματα πίστεως;», σας έστειλα το e-mail: «κ. Τάτση, είδα την ειδοποίησή σας και τη δημοσίευση [του άρθρου]. Σας ευχαριστώ. Ο Κύριος να σας ενισχύει και ευλογεί για την ορθόδοξη αγωνιστική ενημέρωση που προσφέρετε. Π.Σ.».

* κ. Σημάτη, δημοσιεύσαμε το κείμενο: «Οικουμενισμός και Οικουμενιστές είναι υπαρκτά όντα, όχι πλάσματα της φαντασίας μας», Τάτσης Ι., Θεολόγος.

* κ. Τάτση. Και πάλι ευχαριστώ για την δημοσίευση και το ενδιαφέρον σας. Δεν με ενοχλούν τα κακοπροαίρετα σχόλια. Εφ' όσον αποφάσισα να εκτεθώ δημόσια θα τα υποστώ και έχω δεχθεί απείρως χειρότερα, ως και απειλές, και μάλιστα από επισκοπικό blog. Δεν σας ζητώ λοιπόν ―εφ' όσον με ερωτάτε― να τα διαγράψετε, καθόσον κάπου είδα να σας κατηγορούν ότι διαγράφετε τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μόνο αν η συζήτηση εκτραχυνθεί και αποπροσανατολιστεί επικίνδυνα, ή γράφονται ύβρεις, τότε κάνετε ό,τι η δεοντολογία του blog σας επιβάλλει. Με την αγάπη Του, Σ. Π. (31.8.2009)

* κ. Σημάτη, ευχαριστώ για την απάντησή σας. Θα αφήσω τα σχόλια ως έχουν προς το παρόν. Έτσι κι αλλιώς δεν θα επιτρέψω από την αρχή να δημοσιευθούν σχόλια που κρίνω ότι ξεπερνούν κάποια όρια. Τάτσης Ιωάννης

* thriskeftika…….. κ. Σημάτη, να δημοσιεύσω το κείμενο που μου στείλατε για τον Μητροπ. …….; Ρωτώ γιατί πιθανόν να υπάρξει αντίδρασή του προς εσάς. Αν εσείς το επιθυμείτε εγώ ολοπρόθυμα θα το δημοσιεύσω.

* κ. Σημάτη, το δημοσίευσα: thriskeftika.blogspot.com …

* Δημοσιεύτηκε: «Επιμένει να ψεύδεται και ν' αυτοδιαψεύδεται ο Οικ. Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος». Ευχαριστούμε, Τάτσης Ι., Θεολόγος.

* κ. Σημάτη, δημοσιεύτηκε: «Ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος τιμωρεί αυθαίρετα μοναχές» http://thriskeftika.blogspot.com/2009/11/20.html

Ευχαριστώ πολύ. Τάτσης Ιωάννης, Θεολόγος».

Από τα παραπάνω, λοιπόν, φαίνεται ότι δεν σας ενόχλησε ο έλεγχος που εξασκούσαμε σε Πατριάρχη και Επισκόπους, αντίθετα τα δημοσιεύατε και μας ευχαριστούσατε εμένα και τον «Φλαμιάτο» για τα κείμενα που σας στέλναμε.

Το πρόβλημα άρχισε όταν άρχισα να γράφω περί Αποτειχίσεως, κάτι που η ανάγκη των πραγμάτων και η μελέτη των Πατέρων με οδήγησε και όχι κάποια δική μου προτίμηση.

Αφού κανένα αποτέλεσμα δεν είχαν τα ενημερωτικά άρθρα περί Οικουμενισμού και οικουμενιστών ―αυτοί συνέχιζαν τη δουλειά τους με κάποιες ίσως καθυστερήσεις, αλλά χωρίς αλλαγή πλεύσεως―, γι’ αυτό, εκ των πραγμάτων, θέλησα με τα άρθρα αυτά να εξετάσω συστηματικότερα την πρακτική των Πατέρων σε αντίστοιχες ιστορικές στιγμές της ζωής της Εκκλησίας, κατά τις οποίες εμφανιζόταν μια αίρεση.

Η διαπίστωση ήταν, πως οι Πατέρες αμέσως και χωρίς χρονοτριβή προχωρούσαν (και δίδασκαν τους πιστούς να κάνουν το ίδιο) στην Διακοπή Μνημοσύνου και την Αποτείχιση, την απομάκρυνση εκκλησιαστικά από τους αιρετικούς.

Σας είχα στείλει, μάλιστα, και δημοσιεύσατε τότε και ένα άρθρο μου, που μιλούσε για την Αποτείχιση:

«Διακοπή της Μνημόνευσης του Επισκόπου και Αποτείχιση» (16/7/2009). Κάποιοι, όμως, σας επηρέασαν και σας έπεισαν, ότι αυτή η λέξη είναι κακή και πρέπει να «βάλουμε πιπέρι στο στόμα» όσων την λένε. Και επειδή δεν μπορούσατε να βάλετε πιπέρι, σταματήσατε να δημοσιεύετε τα άρθρα μου.

Έτσι, όταν επανήλθα στο θέμα, για το οποίο πλέον άλλαξε «η γραμμή» του ιστολογίου, όταν εντοπίσατε σε κείμενο που σας απέστειλα μια πρόταση, που δεν περιελάμβανε μεν την λέξη-«ταμπού» Αποτείχιση, αλλά πιθανόν να την υπονοούσε, αυτή και μόνο η υποψία έγινε η αφορμή να σταματήσετε να δημοσιεύετε κείμενά μου στα thriskeftika! Και καλά εμένα, καλά μου κάνατε, όταν έγραφα ως Σημάτης. Μετά από λίγο, όμως, «κόπηκε» η δημοσίευση και των «Δελτίων» του «Κοσμά Φλαμιάτου», όχι γιατί μιλούσαν για αποτείχιση, αλλά επειδή ήμουν γραμματέας του «Φλαμιάτου»!!! Γιατί όμως, αποκλείσατε και ένα ολόκληρο σύλλογο; Σε τι άλλαξε η γραφή μας, από το Μάρτιο και μετά; Ποια αντορθόδοξα πράγματα γράψαμε; Αν τα γράψαμε, γιατί δεν τα επισημαίνατε αδελφικά, ώστε να μας βοηθήσετε να μη τα επαναλάβουμε;

Προσωπικά αποδέχτηκα την απόφασή σας περί μη δημοσιεύσεως, εν ηρεμία, όπως φαίνεται από την επιστολή που σας έστειλα, σημειώνοντας, ότι δικό σας είναι το ιστολόγιο, ό,τι θέλετε κάνετε. Να σημειώσω εδώ, κάποιες παρατηρήσεις που δεν έκανα τότε, για να μην νομίσετε πως παίρνω το θέμα προσωπικά: δεν αποτελούσε πράξη ευθύτητος, ειλικρίνειας και ελευθερίας η απόφασή σας εκείνη. Δεν παίρνει τέτοιες αποφάσεις ένα blog που θέλει να είναι ελεύθερο στο διάλογο, ανεξάρτητο από σκοπιμότητες, που θέλει να ακολουθεί σαφή ορθόδοξη και αγιοπατερική γραμμή κατά την ιερά Παράδοση της διαχρονικής Εκκλησίας του Χριστού. Δεν αμφισβητώ την κατά βάθος ειλικρίνειά σας, ούτε την αγάπη σας για την Πίστη μας, αλλά την υιοθέτηση «συνετών» συμβουλών και συμβιβαστικών πρακτικών, που αποφεύγουν το όποιο κόστος έχει η υπεράσπιση των ορθόδοξων θέσεών μας.

Ποιο ήταν, όμως, αυτό το κείμενο που αποτέλεσε την αφορμή του αποκλεισμού μας; Όταν άρχισε ο Διωγμός στην Σερβία του Επισκόπου Αρτέμιου, των μοναχών του και βέβαια και του π. Συμεών Βιλόφσκι (που κατέληξε μετά από λίγο στη φυλάκισή του στη Θεσσαλονίκη) έγραψα ένα άρθρο με τίτλο:

«Απηλλάγη των καθηκόντων του ο Κοσσόβου Αρτέμιος. Επίσημη έναρξη Διωγμού κατά των Αντι-οικουμενιστών;».

Το άρθρο τελείωνε με κατάφαση της «Ομολογίας Πίστεως κατά του Οικουμενισμού» και την πρόταση να γίνει περισσότερο δυναμικός ο αγώνας. Έγραφα:

Η «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού» ήταν το πρώτο σκαλοπάτι. Ας ανέβουμε ένα ακόμα, πριν μας κατεβάσουν από το τραίνο. Ο αγωνιστής Επίσκοπος την περίοδο της Γ΄ Οικουμενικής Συνόδου Κελεστίνος, στην περίοδο μιας άλλης αιρέσεως, του Νεστοριανισμού, έγραφε: Τώρα απαιτείται μεγαλύτερη επαγρύπνηση και φροντίδα. Τώρα, που εντός της εκκλησίας πράττονται και λέγονται «τα τη εκκλησία εναντιούμενα». Διότι αυτοί που έχουν «ένδον τον πολέμιον αργίαν ουκ ίσασιν. Όμως εν τούτω τω εμφυλίω πολέμω, εν ταύτη τη οικειακή μάχη είη υμίν τείχος η πίστις και κατά της απιστίας αυτή εαυτήν εκδικήσει πνευματικοίς ακοντίοις.... φυλάξωμεν ταύτην, ότι φυλαττομένη φυλάττει ημάς».

Όπως βλέπετε, δεν ανέφερε το άρθρο τίποτα για την αποτείχιση.

Όμως, ο κ. Τάτσης ή οι σύμβουλοί του, θεώρησαν ότι η έννοια της αποτειχίσεως υπονοείται στις λέξεις:

«Ας ανέβουμε ένα ακόμα σκαλοπάτι». Αυτή ήταν λοιπόν η αφορμή. Έκτοτε, αποκλειστήκαμε.

Έτσι, λοιπόν, αδελφοί και Πατέρες (όσοι βρίσκεστε πίσω από τον αποκλεισμό αυτό) αποφασίσατε και επιβάλατε τη σημερινή κατάσταση.

Ενώ ο Οικουμενισμός φουντώνει, ενώ η πίστη καθημερινά προδίδεται, και ενώ ―εκτός από τους πολλούς που βοηθούν ανώνυμα και προσεύχονται ένθερμα― έχουμε μείνει λίγοι, όσοι αγωνιζόμαστε επώνυμα, με τις αδυναμίες, τα πάθη και τα λάθη μας, εσείς προχωρείτε σε αποκλεισμούς, όχι μόνον ενός άρθρου, αλλά και κάθε κειμένου που γράψαμε από τον Φεβρουάριο έως σήμερα· αποσιωπήσατε ακόμη και την Ημερίδα που η Φιλορθόδοξος Ένωσις «Κοσμάς Φλαμιάτος» (με τη συνεργασία άλλων επτά ορθοδόξων σωματείων) διοργανώσαμε στην Πάφο στις 22/5/2010 εν όψει της ελεύσεως του Πάπα στην Κύπρο.

Δηλαδή, δίκην αλλοτινών πρακτικών, εξαφανίσατε σύνολη την προσπάθειά μας, τους φορείς μας και τα πρόσωπά μας!

Χωρίς μιαν αδελφική κουβέντα, χωρίς μια προσπάθεια εξήγησης, μια προειδοποίηση, χωρίς καν ουσιαστικό διάλογο και αντιπαράθεση επιχειρημάτων στην επιστολή που τότε σας έστειλα και δια της οποίας στήριζα με Πατερικά κείμενα τις θέσεις μου.

Δεν ξέρω πόσο χριστιανική είναι αυτή η στάση σας, αλλά ξέρω ότι παρόμοιες πρακτικές χρησιμοποιούν οι Οικουμενιστές, τις οποίες και διαρρήδην καταγγέλλουμε(!).

Ασφαλώς και είναι δικαίωμά σας, όπως ακόμα και σήμερα (26/7/2010) γράφετε: «ο τελικός έλεγχος των σχολίων βρίσκεται στη δική μας δικαιοδοσία».

Τα «δικαιώματα», ως κατάχρηση της ελευθερίας, που ο Δημιουργός μας δώρισε, είναι κατάκτηση της προτεσταντικής-ευρωπαϊκής κουλτούρας μέσα στην οποία καταποντίζεται πλέον η καθ’ ημάς Ανατολή της αγιοπατερικής παραδόσεως· δεν μυρίζουν, όμως, ορθοδοξία.

Πέρα όμως από το ανθρώπινο παράπονο, που με λίγη προσπάθεια ξεπερνιέται, θυμηθείτε ότι προσευχόμαστε για κάποια «ενότητα» και των καρδιών και της Πίστεως.

Γράφετε: «Αλλά και εμείς είμαστε ελεύθεροι να επιλέγουμε ποια γραμμή θα χαράξουμε στα θέματα του οικουμενισμού και ποια κείμενα θα δημοσιεύουμε».

Αλήθεια! μπορείτε να διαλέγετε κάποια δική σας γραμμή, πέρα από αυτή των Πατέρων;

Και γιατί δεν κάνετε τον κόπο να μας την παρουσιάσετε, για να την κρίνουν οι Πατέρες κι όλοι, βέβαια, οι πιστοί;

Ακόμα: Διαβάζουμε στα ευαγγελικά κείμενα, πως πρέπει «εσείς οι δυνατοί», να στηρίζετε και μας τους αδύνατους και παραστρατημένους. Πόσο με τη συμπεριφορά σας το κάνετε αυτό;

Σκεφτείτε τα, κι απαντήστε με το χέρι στην καρδιά:

Γίνεται αγώνας περί Πίστεως με αποκλεισμούς και «διαγραφές»;

Επιτρέπεται να προβαίνουμε σε ενέργειες που θυμίζουν αχαρακτήριστες μεθόδους που κάποτε καυτηριάζαμε;

26 Ιουλίου 2010 Σημάτης Παναγιώτης

Υποσημείωση: Τις τελευταίες επιστολές που ανταλλάξαμε με τον κ. Ιωάννη Τάτση τις παραθέτω ολόκληρες σχεδόν εδώ, για να μην τις αδικήσω.

* κ. Σηματη, διαβάσαμε το τελευταίο κείμενο σας για το διωγμό κατά των αντιοικουμενιστών. Δεν το δημοσιεύσαμε άμεσα για δύο λόγους:

α) Γράφετε: "Γνωρίζουμε, όμως, ότι ο Επίσκοπος Κοσσόβου Αρτέμιος, ήταν ένας από τους έξη Αρχιερείς που είχαν υπογράψει την «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού»"

Όμως οι αρχιερείς που έχουν υπογράψει την Ομολογία είναι οκτώ και όχι έξι:

β) Γράφετε επίσης: Η «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού» ήταν το πρώτο σκαλοπάτι. Ας ανέβουμε ένα ακόμα, πριν μας κατεβάσουν από το τραίνο».

Με το "ας ανέβουμε ένα ακόμα" πολλοί φοβούμαστε πως θα ερμηνεύσουν ότι προτείνετε την αποτείχιση. Η αλήθεια είναι ότι και εμείς δεν καταλαβαίνουμε τι ακριβώς υπονοείτε. Πάντως διαφωνούμε με όσους ζητούν αποτείχιση σε αυτή τη φάση. Την αποτείχιση απορρίπτουν, όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, και οι Πατέρες της Σύναξης που υπέγραψαν την Ομολογία. Ας μην πέσουμε στον εκ δεξιών πειρασμό του ζηλωτισμού τώρα που ο αντιοικουμενιστικός αγώνας βάλλεται ισχυρά.

Τα ανωτέρω γράψαμε με αγάπη και πιστεύοντας στην κατανόηση που θα δείξετε αλλά και αναγνωρίζοντας την ειλικρινή αγωνιστικότητα σας.

Για το blog thriskeftika Τάτσης Ιωάννης,15 Φεβρ. 2010.

* κ. Τάτση, Ευχαριστώ για την ενημέρωση και τη διόρθωση. Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ δι’ ολίγων στην αποτείχιση:

είναι ορθόδοξη ενέργεια, προβλεπόμενη από τους Ι. Κανόνες, όταν βρισκόμαστε σε καιρό αιρέσεως.

Στην εκκλησιαστική ιστορία δεν εντόπισα κείμενα που να ομιλούν για κατευθυνόμενη ή "συντεταγμένη αποτείχιση".

Όσοι ισχυρίζονται αυτό, θα έπρεπε να το "αποδείξουν" βάσει τον Ι. Κανόνων.

Το αντίθετο μας διδάσκει η πράξη της Εκκλησίας, αλλά και πολλά κείμενα του π. Θεόδωρου Ζήση (από το 2001-2006) που θα μπορούσα να σας προσκομίσω, αλλά και άλλων σύγχρονων Πατέρων.

Βέβαια, δεν έχω κάνει επισταμένη έρευνα, έτσι δεν μπορώ να είμαι απόλυτος σ' αυτό, συμφωνώ ότι χρειάζεται διάκριση ως προς την κατάλληλη στιγμή (που με τα Πατερικά κριτήρια θα έπρεπε να την είχαμε κάνει μερικά χρόνια πριν), αλλά απορώ γιατί, όσοι ισχυρίζονται με απόλυτη σιγουριά το αντίθετο, δεν κάνουν τον κόπο να μας προσκομίσουν κείμενα, παρά μόνο προσωπικά επιχειρήματα και εκτιμήσεις.

Δεν νομίζω, ότι θα υποστηρίζατε, πως μπορούμε να τοποθετούμε πάνω από τη αγιασμένη εμπειρία των Αγίων και τη συμφωνία των Πατέρων, γνώμες συγχρόνων γεροντάδων ή θεολόγων.

Η συγκεκριμένη φράση "ας ανέβουμε ένα σκαλί ακόμα", δεν αναφερόταν στην αποτείχιση, χωρίς όμως και να την αποκλείει ως ένα μέσο αγώνος (εξ άλλου αποτελεί και μια προσωπική στάση), αλλά αναφερόταν σε κάθε μέσον θεοφιλές, που μπορεί να συμβάλει τουλάχιστον στο φρενάρισμα της οικουμενιστικής λαίλαπας.

Η ευθύνη μας για την εξάπλωσή της, για την επικοινωνία και την μνημόνευση των αιρετιζόντων (που απαγορεύεται από τους Πατέρες) είναι μεγάλη και έχει σχέση με τη σωτηρία μας.

Ως εκ τούτου ο αποκλεισμός κάποιου κειμένου μόνο με υποψίες και εικασίες, πόσο σας εκφράζει;

Καταλαβαίνω, βέβαια, ότι βρίσκεστε σε δύσκολη θέση, γιατί κάποιοι πιέζουν και θέλουν να μην ακούγονται θέσεις, αντίθετες από εκείνες που οι ίδιοι πρεσβεύουν.

Γι’ αυτό σε ό,τι πρόσφατα έγραψα, επίτηδες (για να μην προκαλέσω) δεν αναφέρω τη λέξη αποτείχιση. Κάποτε όμως, την υπονοώ, γιατί πρέπει να μας προβληματίσει και να ωριμάσει στη συνείδησή μας και αυτή η ορθόδοξη πρακτική, η οποία απέχει από το σχίσμα και ακριβώς θα προφυλάξει κάποιους, ώστε να μην καταφύγουν στο σχίσμα του Παλαιού, και να περιπέσουν έτσι από την Σκύλα της αιρέσεως στη Χάρυβδη του σχίσματος, τώρα ιδιαιτέρως, που τα πράγματα επιδεινώνονται ραγδαίως.

Οπότε, δεν καταλαβαίνω, γιατί απαγορεύεται να αναφέρουμε και περί αποτειχίσεως, σαν να είναι μια κακή λέξη, που πρέπει να σβήσουμε από το λεξιλόγιό μας;

Πόσο συμβιβάζεται η ελευθερία του προσώπου με την, έστω καλόπιστη αυτή, λογοκρισία;

Εν τέλει, σας ευχαριστώ για την ειλικρινή σας στάση. Δεν απαιτώ τίποτα, εξάλλου φιλοξενούμενος είμαι και χρωστώ πολλές ευχαριστίες για όσα κείμενα δημοσιεύσατε, όπως και συγχαρητήρια γιατί με κόπο συντηρείτε αυτό το βήμα ενημέρωσης. Ήθελα όμως, όπως με ευθύτητα μου γράψατε, να σας απαντήσω και εγώ ευθέως. Θα σας στέλνω τα κείμενά μου και όσα κρίνετε τα δημοσιεύετε. Π.Σ.

* Απάντηση thriskeftika, 15 Φεβ, 2010.

κ. Σημάτη, με προσοχή πάντοτε μελετώ όσα γράφετε.

Ευχαριστώ για τον κόπο σας να μου απαντήσετε.

Αντιλαμβάνομαι και την αγωνία σας που εν πολλοίς είναι κοινή όλων μας αγωνία, λόγω της συνεχιζόμενης οικουμενιστικής πορείας πολλών επισκόπων (και αυτού του Πατριάρχη).

Ασφαλώς δεν πιστεύω ότι κάθε λόγος περί αποτειχίσεως είναι απαγορευμένος, αλλά νομίζω πως δεν είναι τώρα ο καιρός για αυτό. Ίσως κάνω λάθος.

Αλλά νομίζω πως την άποψή μου συμμερίζονται και άλλοι. Τούτο ουδόλως σημαίνει αποδοχή των οικουμενιστών.

Ενημερωτικά σας αναφέρω πως η διατήρηση του ιστολογίου με αναγκάζει να δέχομαι καθημερινά πολλά σχόλια και email από όλους τους χώρους (από οικουμενιστές μέχρι παλαιοημεορλογίτες).

Και πολλάκις βρίσκομαι βαλλόμενος και εκ των δύο αυτών άκρων (οικουμενιστών και ζηλωτών).

Προσπαθώ να μη χάσω τη διάκριση και να μην οδηγήσω σε εσφαλμένη πληροφόρηση όσους διαβάζουν το ιστολόγιο.

Τα κείμενα σας αποτελούν για μένα κείμενα διακρίσεως που αποφεύγουν και τα δύο άκρα. Κάποιες φορές μπορεί να έχουμε μικρή απόκλιση στις απόψεις και εκτιμήσεις (ίσως και της κατάλληλης στιγμής για να ειπωθεί κάτι).

Ευχαριστώ για την αποστολή των κειμένων σας.

Χαίρω δε γιατί μου γράφετε πως θα συνεχίσετε να μου τα αποστέλλετε.

Δεν θεωρώ εμαυτόν αλάθητον (ποιος είναι άλλωστε;).

Αν κάνω λάθος στην απόφασή μου για το συγκεκριμένο κείμενό σας, συγχωρέστε με.

Με θερμές ευχαριστίες και ευχές για Καλή Σαρακοστή Τάτσης Ιωάννης».

Και από τότε, παρά την εκτίμηση και την διάκριση που μου αναγνωρίζει, παρόλο που δηλώνει πως χαίρει που θα συνεχίσω να στέλνω τα κείμενά μου, το ιστολόγιο thriskeftika σταμάτησε να τα δημοσιεύει.

Π.Σ.