Ομολογία

H ΣΗΜΑΣΙΑ,

Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ

ΚΑΙ Η ΑΙΩΝΙΟΤΗΣ

ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

του Oμολογητού της Ορθοδοξίας,

Θεολόγου, Νικολάου Σωτηροπούλου

Στις 21 Φεβρουαρίου εφέτος, σήμερα δηλαδή, είνε η Α' Κυριακή των Νηστειών της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Κατ’ αυτήν δε την Κυριακή, για να εκφρασθούμε όπως είχεν εκφρασθή ο αείμνηστος καθηγητής Παναγιώτης Μπρατσιώτης, ή Ορθοδοξία άγει την ονομαστική της εορτή.
Η εορτή τής Ορθοδοξίας είνε λαμπροτάτη εορτή της Εκκλησίας και συγκινεί ιδιαιτέρως τούς πιστούς.

Τι είνε η Ορθοδοξία;
Οποιος είνε βαπτισμένος χριστιανός Ορθόδοξος και δεν γνωρίζει τι εινε η Ορθοδοξία, αυτός δεν είνε συνειδητό της Εκκλησίας μέλος, ματαίως βαπτίσθηκε και εισήλθε στη μάνδρα της ιερής ποίμνης του Χριστού.
Ορθοδοξία είνε η αλήθεια.
Ποιά αλήθεια;
Η εξ αποκαλύψεως αλήθεια.
Η αλήθεια, η οποία δεν ανακαλύφθηκε, αλλ' αποκαλύφθηκε.
Και για να χρησιμοποιήσωμε τήν έκφρασι του καλού Ιούδα του αδελφοθέου, η Ορθοδοξία είνε «η άπαξ παραδοθείσα τοις αγίοις πίστις» (Ιούδ. 3), ή αλήθεια της πίστεως, ή διδασκαλία τοϋ Χριστιανισμού, ή οποία παραδόθηκε στους πιστούς «άπαξ», μια για πάντα, ή οποία δηλαδή έχει διαχρονική ισχύ, αιώνιο κύρος.

Θα ειπή ίσως κάποιος, ότι η λέξι Ορθοδοξία δεν περιέχεται στο ιερό κείμενο του Χριστιανισμού, τήν Αγία Γραφή.
Ναι, δεν περιέχεται, όπως δεν περιέχονται και άλλοι όροι, π.χ. Αγία Τριάς καί ομοούσιος. Αλλ' όλοι οι όροι, τους οποίους χρησιμοποιεί ή Εκκλησία χωρίς να περιέχωνται στην Αγία Γραφή, ανταποκρίνονται στη διδασκαλία της Αγίας Γραφής, περιέχονται σ' αυτή κατ’ έννοιαν.
Όταν κατά το Ιωάν. ι' 30 ο Χριστός διακηρύσση, «Εγώ και ο Πατήρ έν εσμεν», τούτο σημαίνει, ότι ο Υιός είνε ομοούσιος με τον Πατέρα.
Καί όταν κατα το Ματθ. κη' 19 ο Χριστός δίνη την εντολή να γίνεται το βάπτισμα «εις το όνομα τού Πατρός και του Υιού και τού Αγίου Πνεύματος», τούτο σημαίνει, ότι ο Θεός είνε τρισυπόστατος, Αγία Τριάς.
Καί τό όνομα λοιπόν Ορθοδοξία ανταποκρίνεται προς την αλήθεια τής Αγίας Γραφής.

Διότι Ορθοδοξία σημαίνει το ορθώς δοξάζειν με την έννοια του ορθώς φρονείν, τού ορθώς πιστεύειν, και συνεπώς φρονείν και πιστεύειν όπως ή Αγία Γραφή διδάσκει.
Η Αγία Γραφή ως θεόπνευστο κείμενο διδάσκει τα ορθά και πρέποντα, «όσα έστιν άληθη, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, ει τις αρετή και εί τις έπαινος» (Φιλιπ. δ' 8).
Επειδή η αλήθεια της πίστεως είνε το πρώτο και το αναγκαιότερο για τη σωτηρία του άνθρωπου, γι’ αυτό ο εχθρός της σωτηρίας του ανθρώπου Διάβολος τίποτε δεν πολεμεί όσο την αλήθεια της πίστεως.
Λύσσα και μανία έχει κατά της αληθείας της πίστεως.
Πολεμεί δε την αλήθεια κυρίως δια μέσου κακοδοξιών, πλανών και αιρέσεων.
Δια των κακοδοξιών, των πλανών και των αιρέσεων ό Διάβολος νοθεύει την αλήθεια.
Και επειδή η Εκκλησία είνε, «στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α' Τιμ. γ' 15), διατηρεί αναλλοίωτη τήν αλήθεια, προς διάκρισι από τις αιρέσεις, οι οποίες είνε κακοδοξία, ωνόμασε τη διδασκαλία της Ορθοδοξία.
Ορθοδοξία, λοιπόν, είνε ή άλήθεια της πίστεως άναλλοίωτη, άνόθευτη, αύθεντική.
Και κατά τη λαμπροτάτη εορτή της Ορθοδοξίας η Εκκλησία εορτάζει το θρίαμβο της εναντίον όλων των αιρέσεων.

Στις ημέρες μας εμφανίσθηκε ή χειρότερη κίνησι και κακοδοξία στο θρησκευτικό χώρο, ο Οικουμενισμός, όχι απλώς αίρεσι, αλλά παναίρεσι, και όχι απλώς θρησκεία, άλλα πανθρησκεία.
Ο Διάβολος δια των Οικουμενιστών ισοπεδώνει τα πάντα, επιδιώκει να ενώση την αλήθεια με το ψεύδος, την Ορθοδοξία με όλες τις αιρέσεις και όλες τις θρησκείες!
Και δυστυχώς Οικουμενιστές είνε και Προκαθήμενοι Ορθοδόξων Εκκλησιών, και άλλοι μεγαλόσχημοι κληρικοί, και καθηγηταί της Θεολογίας, και άλλοι κληρικοί και λαϊκοί, βαπτισμένοι Ορθόδοξοι και ερωτοτροπούντες προς τούς κακοδόξους...

Μεγάλη προδοσία πίστεως από λεγομένους Ορθοδόξους γίνεται στις ημέρες μας, μεγάλος σκανδαλισμός ψυχών προξενείται από τους προδότες της πίστεως, μεγάλη αγανάκτησι των πιστών προκαλείται κατά των προδοτών της πίστεως και ιδίως τών μεγαλοσχήμων κληρικών, οι οποίοι, παρά τις αντορθόδοξες δηλώσεις και ενέργειές τους, μνημονεύονται ως ορθοτομούντες τον λόγον της αληθείας, μεγάλη ανησυχία δημιουργείται στις ευαίσθητες Ορθόδοξες ψυχές από την εξέλιξι των εκκλησιαστικών πραγμάτων στα θέματα της πίστεως.

Διερωτώνται οι ευαίσθητες Ορθόδοξες ψυχές:
Που βαίνουν τα πράγματα;
Γιατί δεν αγωνίζονται σθεναρώς οι θεωρούμενοι καλοί Ιεράρχες εναντίον των προδοτών της πίστεως;
Γιατί αδρανούν;
Γιατί σιωπούν;
Γιατί μερικοί και οργανώνουν εκδηλώσεις και πλέκουν εγκώμια προς τιμήν άτιμων εκκλησιαστικών ταγών ατιμαζόντων την Ορθοδοξία;
Μήπως υπερισχύσουν οι Οικουμενιστές και οι υποστηρικτές της Παγκοσμιοποιήσεως, της Νέας Τάξεως και της Νέας Εποχής εις βάρος της Ορθοδοξίας;

Αγαπητοί αναγνώστες, που αγαπατε το Χριστό και την αλήθειά Του, την αγιωτάτη πίστι μας, την Ορθοδοξία, μη ανησυχείτε!
Ορθόδοξοι, οι οποίοι ενδιαφέρονται για άλλα πράγματα και όχι για το ύψιστο και σωτήριο, την Ορθοδοξία, που δικαιώνεται με πλήθος τεκμηρίων, κινδυνεύουν να χαθούν.
Αλλ’ η Ορθοδοξία δεν θα χαθή.
Θα υπάρχη πάντοτε, για να βρίσκουν σ’ αυτή ανάπαυσι οι φίλοι της αληθείας, οι καλοπροαίρετοι και εκλεκτοί και «τεταγμένοι εις ζωήν αιώνιον» (Πράξ. ιγ' 48).
Η αιωνιότης της αληθείας, της Ορθοδοξίας, είνε δεδομένη.
Ο Κύριος βεβαίωσε, ότι ο Παράκλητος, το Πνεύμα της αληθείας, θα μένη μαζί με τούς πιστούς «εις τον αιώνα» και θα τους οδηγή «εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν. ιδ' 16, ιστ' 13).
Ο Κύριος βεβαίωσε, ότι οι σκοτεινές δυνάμεις δεν θα υπερισχύσουν της Εκκλησίας Του.
Η Εκκλησία εινε ακατάλυτη, αιωνία.
Αλλ’ αφού η Εκκλησία είνε ακατάλυτη, αιωνία, γίνεται και απ’ αυτό το λόγο του Κυρίου φανερή η αιωνιότης της αληθείας, της Ορθοδοξίας.
Διότι η Εκκλησία είνε εκεί, όπου είναι η αλήθεια, η Ορθοδοξία.

Από το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ της 1ης Φεβρουαρίου 2010