Ομολογία

Επιτέλους,

«Παναγιώτατε»,

και η ανοχή έχει τα όριά της

Αντί «καταλλαγής», ο Πατριάρχης εκδίδει υβριστική Εγκύκλιο κατά πιστών, μολύνοντας την ιερή ημέρα της Ορθοδοξίας και διαστρεβλώνοντας για άλλη μια φορά την αλήθεια

Ταύτα εποίησας, και εσίγησα»… Μη και αεί σιωπήσομαι, και ανέξομαι επί πλείον την δυσφορωτάτην ζημίαν; αλλ’ ουκ αεί η μακροθυμία μένει· «ελέγξω» γαρ «και παραστήσω κατά πρόσωπον»» τας αστοχίας σου (Μ. Βασιλείου και Διδύμου Τυφλού)

Την Κυριακή του θριάμβου της Ορθοδοξίας διάλεξε ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος με Εγκύκλιό του, όχι για να τιμήσει, αλλά για να προσβάλει την Ορθοδοξία και να προπαγανδίσει άλλη μια φορά τις αιρετίζουσες καινοτομίες του.

Ήδη εδόθησαν απαντήσεις αποστομωτικές στην νέα αυτή ανίερη επίθεση εναντίον όσων, χρόνια τώρα, του αποδεικνύουν την αποκλίνουσα από την ορθόδοξη Πίστη πορεία του∙ για τούτο, με το κείμενο αυτό δεν θα απαντήσουμε παρά σε λίγες μόνο θέσεις της Εγκυκλίου του, στηριζόμενοι στην Πατερική θεολογία που διαστρεβλώνει, για να φανεί που μπορεί να καταλήξει, ακόμα και ένας Πατριάρχης, όταν αρνείται το «Πνεύμα» και τον «νουν» των Πατέρων, όπως ακριβώς συνέβη και με άλλους αιρετίζοντες και αιρετικούς Πατριάρχες στο παρελθόν.

• Γράφει η Πατριαρχική «Εγκύκλιος»:

Η Ορθοδοξία «πρέπει να ευρίσκεται εις διαρκή διάλογον με τον κόσμον… Αντιθέτως, εάν η Ορθοδοξία κλεισθή εις τον εαυτόν της … θα μετατραπή από “κατά την οικουμένην” Εκκλησία που είναι, εις μίαν εσωστρεφή και αυτάρεσκον ομάδα, εις ένα “γκέττο” εις το περιθώριον της ιστορίας… Δια τον λόγον αυτόν και οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας ουδέποτε εφοβήθησαν τον διάλογον με τον πνευματικόν περίγυρον της εποχής των, ακόμη και με τους ειδωλολάτρας φιλοσόφους των χρόνων των…».

Πράγματι, Παναγιώτατε.

Η Εκκλησία «ευρίσκεται εις διαρκή διάλογον με τον κόσμον», αλλά βάσει των Εντολών του Χριστού και των Ι. Κανόνων και όχι βάσει των Εντολών του Βατικανού, όπως γίνεται στον διάλογο που εσείς δουλικά δεχθήκατε να προάγετε. Μη διαστρέφετε, λοιπόν, την πραγματικότητα προσπαθώντας να δημιουργήσετε φοβικά αντανακλαστικά από την τάχα απομόνωσή μας, εάν δεν συμμετάσχουμε στον Θεολογικό Διάλογο που –με αντιπατερικό τρόπο– επί δεκαετίες διεξάγεται κατ’ επιθυμία του Πάπα από τους γραφειοκράτες υποτακτικούς σας. Ένα Διάλογο, που επειδή δεν έχει την χάρη του Θεού, αποβαίνει ως τώρα όχι μόνο άκαρπος, αλλά και επιζήμιος για την Εκκλησία.

Η Εκκλησία δεν γίνεται “γκέττο” και δεν απομονώνεται, όταν διαλέγεται υπακούοντας στον Αρχηγό της Ιησού Χριστό και τους Ι. Κανόνες. Αντίθετα γελοιοποιούνται και γίνονται ανυπόληπτα, εκείνα τα μέλη της, που παραβαίνουν τους Ι. Κανόνες της. Η Εκκλησία διέπρεψε και διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο, βγήκε δηλαδή στο προσκήνιο της ιστορίας, ακριβώς όταν ήταν αυστηρά προσηλωμένη στις Εντολές και «απομονωμένη» από το κοσμικό πνεύμα, κι όχι όταν άτομα σαν και εσάς, ασεβούντες στην Παράδοση, γράφουν επιστημονικές διατριβές (όπως εσείς), στις οποίες καταφέρονται κατά των Ι. Κανόνων, ως να εκτελούν παπικές εντολές.
Σε εκείνη την διατριβή που συντάξατε πριν αρκετά χρόνια, γράφατε σαν κάποιον που προσπαθεί να παρακάμψει η να αχρηστεύσει τους νόμους, που στέκονται εμπόδιο στα παράνομα μελλοντικά σχέδιά του. Υποστηρίζατε, δηλαδή, πως «δεν δύναται η Εκκλησία να έχη διατάξεις απαγορευούσας την είσοδον εις τους ναούς των ετεροδόξων και την μετ’ αυτών συμπροσευχήν». Και συνεχίζατε, αποφαινόμενος σπουδαιοφανώς: «Είναι απαραίτητον και επιβεβλημένον να εγκριθή και επικυρωθή υπό Οικουμενικής Συνόδου ο Κώδιξ της Ορθοδόξου Εκκλησίας» ο οποίος «θα τροποποιήση (σ.σ. δηλ. θα παραποιήσει) και θα καταργήση αναποφεύκτως κανόνας των Οικουμενικών Συνόδων»!

Αυτή την ανίερη και ασεβή πρόταση προβάλατε στην διατριβή σας, που εξυπηρετούσε μακροπρόθεσμα σχέδια: κατάργηση Ι. Κανόνων και ειδικά εκείνων που απαγόρευαν αυστηρώς τις συμπροσευχές. Και αφού καταλάβατε πολύ καλά ότι οι Ορθόδοξοι δεν θα σας έκαναν αυτή την χάρη (συγκαλούντες, μάλιστα, προς τούτο Οικουμενική Σύνοδο), όταν γίνατε Πατριάρχης, αρχίσατε την πραγματοποίηση εκείνου του σχεδίου συμπροσευχόμενος παρανόμως με ετερόδοξους, χωρίς να περιμένετε να αποφασίσει την άρση αυτής της απαγορεύσεως Οικουμενική Σύνοδος, όπως ο ίδιος νομιμοφανώς είχατε προτείνει. Δεν θεωρήσατε πλέον την σύγκληση μιας Συνόδου αναγκαία, ίσως γιατί νομίσατε, ότι είστε μόνος σας μια Οικουμ. Σύνοδος, μιμούμενος τον «αλάθητο» μονοκράτορα Πάπα και εφαρμόζοντας εμμέσως το Πρωτείο του!

• Σε ένα άλλο σημείο της Εγκυκλίου γράφετε:

«Οφείλομεν πρώτον να συνομιλήσωμεν οι χριστιανοί μεταξύ μας και να λύσωμεν τας διαφοράς μας, δια να είναι αξιόπιστος η μαρτυρία μας προς τον έξω κόσμον. …Δεν είναι δυνατόν ο Κύριος να αγωνιά δια την ενότητα των χριστιανών και ημείς να μένωμεν αδιάφοροι… Τους διαλόγους αυτούς …πολεμούν σήμερον, δυστυχώς, και μάλιστα με φανατισμόν απαράδεκτον δια το Ορθοδόξον ήθος, ωρισμένοι κύκλοι που διεκδικούν δια τον εαυτόν των αποκλειστικώς τον τίτλον του ζηλωτού και υπερασπιστού της Ορθοδοξίας. Ωσάν να μη ήσαν Ορθόδοξοι όλοι οι Πατριάρχαι… οι οποίοι ομοφώνως απεφάσισαν και στηρίζουν αυτούς τους διαλόγους, (σ.σ. οι ζηλωτές) υψώνουν τους εαυτούς των υπεράνω των Επισκοπικών Συνόδων της Εκκλησίας».

Σ’ αυτά έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής. Δεν απέστειλε ο Χριστός τους μαθητές του, Παναγιώτατε, για να «λύνουν διαφορές», αλλά να κηρύττουν τη βασιλεία του Θεού, να γνωστοποιούν την αδιαπραγμάτευτη Πίστη, να συζητούν με τους αιρετικούς, βοηθώντας τους να αντιληφθούν την πλάνη τους, να έρθουν σε συναίσθηση του τρομερού λάθους τους. Και αν αυτοί αρνούνταν να αποδεχθούν την διδασκαλία και να προσέλθουν εν μετανοία στην Εκκλησία –από την οποία αποσκίρτησαν–, δεν επιχειρούσαν συμβιβασμούς, δεν εφεύρισκαν κακοδοξίες (ως εκείνη των «δύο πνευμόνων» που υιοθετείτε), αλλά τους εγκατέλειπαν προς καιρόν, εφαρμόζοντες την καθοδηγητική Εντολή του Χριστού: «Ο δεχόμενος υμάς, εμέ δέχεται… Και ος εάν μη δέξηται υμάς, μηδέ ακούση τους λόγους υμών, εξερχόμενοι της οικίας εκείνης ή της πόλεως, εκτινάξατε τον κονιορτόν των ποδών υμών». Και ο Μ. Βασίλειος ερμηνεύει: «ο κήρυκας του θείου λόγου (εφ’ όσον δεν γίνει δεκτός) να υποχωρεί και να μη παραμένει ανοίγοντας διάλογο και φιλονικώντας με αυτόν που αρνείται τον θείον λόγον». Εφάρμοζαν, επίσης, οι Ορθόδοξοι Πατέρες μας και την καθοδηγητική –υποχρεωτική– συμβουλή του μιμητή του Χριστού, του απ. Παύλου. Δίδασκε ο απόστολος με απόλυτη σαφήνεια: «Αιρετικόν άνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού».

Αυτήν την Εντολή εφάρμοσαν όλοι ανεξαιρέτως οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, ώσπου ήρθατε εσείς να την ανατρέψετε, τοποθετώντας τον εαυτόν σας πάνω από Πατέρες και Οικουμενικές Συνόδους. Και, παρόλο που γράφτηκαν τελευταία τόσα άρθρα, αλλά και ολόκληρο βιβλίο που σας αποδεικνύει το λάθος σας ως προς το σημείο αυτό, τα αγνοήσατε παντελώς.
Όχι, λοιπόν, Παναγιώτατε, δεν υψώνουμε τον εαυτό μας υπεράνω, αλλά τον βάζουμε υποκάτω των Πατέρων και αυτούς ακολουθούμε. Αντίθετα, εσείς θέσατε τον εαυτό σας υπεράνω των Πατέρων, αφού καταπατείτε ασυστόλως τις Εντολές του Χριστού και των Ι. Κανόνων, και ταυτόχρονα κάνατε άνω-κάτω την Εκκλησία μας, παρεμβαίνοντας στα εσωτερικά της και ζητώντας επίμονα να παραβεί τον επί 150 χρόνια εφαρμοζόμενο Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος, τον οποίον το Πατριαρχείο –ως τη στιγμή που ήρθατε εσείς– απεδέχετο.

Παραβαίνετε, λοιπόν, κάτι πολύ μεγάλο, τους Ι. Κανόνες που έχουν σχέση με την Πίστη, και από την άλλη μεριά επιμένετε σε κάτι πολύ μικρό: την αυστηρή εφαρμογή κάποιων διοικητικών νόμων, όχι για θέματα Πίστεως, αλλά για την επέκταση της δικής σας εξουσίας και προνομίων σας, που ασφαλώς πρέπει να εφαρμόζονται, όταν όμως είναι δίκαια. Εδώ, όμως, δεν είναι καν δίκαια και νομότυπα, όπως με προχθεσινά κείμενα –ισχυρώς κατοχυρωμένα από νομικής πλευράς– απέδειξαν οι Μητροπολίτες Πειραιώς Σεραφείμ και Καλαβρύτων Αμβρόσιος.

• Επιτίθεσθε, ακόμα, δια της Εγκυκλίου εναντίον εκείνων, που με στοιχεία ατράνταχτα σας φέρνουν σε αντιπαράθεση, όχι με δικές τους ιδέες, αλλά με τους Πατέρες της Εκκλησίας και ισχυρίζεσθε πως «οι επικρίνοντες… κατηγορούν όσους διεξάγουν τους διαλόγους ως δήθεν “αιρετικούς” και “προδότας” της Ορθοδοξίας, απλώς και μόνον διότι διαλέγονται με τους ετεροδόξους…» και μάλιστα «μας εξωεκκλησιάζουν» (το τελευταίο σε άλλο κείμενο). Επίσης σημειώνετε: «ομιλούν απαξιωτικά δια κάθε προσπάθειαν συνδιαλλαγής μεταξύ των διηρημένων χριστιανών και αποκαταστάσεως της ενότητός των ως δήθεν “παναίρεσιν του οικουμενισμού” χωρίς να παρέχουν καμμίαν απόδειξιν ότι κατά τας επαφάς της με τους μη Ορθοδόξους η Ορθόδοξος Εκκλησία εγκατέλειψε η αρνήθηκε τα δόγματα των Οικουμενικών Συνόδων και των πατέρων της Εκκλησίας μας».

Εδώ, ασφαλώς, «Παναγιώτατε», διαστρέφετε εντελώς την αλήθεια. Διότι ασφαλώς και σας κατηγορούν πολλοί για αιρετικές αποκλίσεις, όχι με κάποια «τσιτάτα» και απομονωμένα από το πνεύμα των Πατερικών κειμένων χωρία, αλλά με πλήθος κειμένων για πραγματικές παρεκκλίσεις σας από την θεολογία της Εκκλησίας μας∙ τόσο καλά μάλιστα κατοχυρωμένα, ώστε δεν διανοηθήκατε να δοκιμάσετε να τα ανατρέψετε. Δεν προσπαθήσατε να διαλεχθείτε θεολογικά με τους επικριτές σας, να τους πείσετε για το λάθος τους, αλλ’ εσείς, ο υπέρμαχος του Διαλόγου, διαλέγεσθαι μόνο με τους ετερόδοξους. Τους πιστούς τους αγνοείτε, έρχονται δεύτεροι στην προτίμησή σας και μόνο απειλές και ύβρεις εκτοξεύετε εναντίον τους!

Ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, όμως, συνομιλώντας με τον εικονομάχο αυτοκράτορα Λέοντα τον Αρμένιο, του λέγει ότι πρέπει να ακολουθεί τους Αγίους και όχι να θέλει να επιβάλει τη δική του άποψη. Και του απαντά ο αυτοκράτορας: Σύμφωνα μ’ αυτά που λες «εσύ με βγάζεις έξω από την Εκκλησία»; Και ο άγιος ανταπαντά:

«Ουκ εγώ, αλλ’ ο θείος Απόστολος, μάλλον δε και τούτον συ προλαβών, αυτός εαυτόν οις ειργάσω εξήγαγες. Ει δε βούλει εντός πάλιν γενέσθαι αυτής, στήθι μεθ’ ημών των την αλήθειαν πρεσβευόντων…». Δηλαδή, δεν σε βγάζω εγώ, αλλά ο απ. Παύλος. Μάλλον όμως, ούτε αυτός, διότι και αυτόν τον πρόλαβες και εξήλθες της Εκκλησίας με αυτά τα οποία λες και κάνεις. Εάν όμως, θέλεις πάλι να εισέλθεις στην Εκκλησία, στάσου μαζί τους, διότι αυτοί ομολογούν την αλήθεια.

Προτιμούμε, «Παναγιώτατε» να ακολουθούμε τους Πατέρες που «ομολογούν την αλήθεια», παρά εσάς που την συσκοτίζετε.

Προτιμούμε να ομιλούμε και να μη σιωπούμε ένοχα, ανεχόμενοι τους κακόδοξους λόγους και πρακτικές σας.

Για την «Φιλορθόδοξο Ένωσι “Κοσµάς Φλαµιάτος”»
Ο Πρόεδρος Λαυρέντιος Ντετζιόρτζιο
Ο Γραµµατέας Παναγιώτης Σηµάτης