Ομολογία

ΟΙ

ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ

και ο νεοθάνατος

της νέας Ιατρικής

Εφιάλτης δυόμισι δεκαετιών

«Φώναζα αλλά δεν ακουγόμουν» λέει ασθενής σε «κώμα» για 23 χρόνια

«Θαμμένος ζωντανός» στο ίδιο του το σώμα έμεινε για 23 χρόνια Βέλγος φοιτητής, μετά από τροχαίο το 1983, χωρίς να μπορεί να επικοινωνήσει με τους γιατρούς και τους συγγενείς του, οι οποίοι θεωρούσαν ότι ο ασθενής βρισκόταν σε «άγρυπνο κώμα».

«Ονειρευόμουν μία καλύτερη ζωή» απαντά ο Ρομ Χουμπέν όταν τον ρωτούν πώς άντεξε τα τελευταία χρόνια, παράλυτος μεν αλλά σχεδόν με πλήρη συναίσθηση του περιβάλλοντός του -και όχι σε κώμα.

Σύμφωνα με το περιοδικό Spiegel, εξετάσεις με μαγνητικό τομογράφο στο πανεπιστήμιο της Λιέγης αποκάλυψαν ότι ο εγκέφαλός του είχε παραμείνει όλα αυτά τα χρόνια σε πλήρη λειτουργία.

Για τη μισή ζωή του, ο ασθενής ήταν μόνο παράλυτος.

Εν τω μεταξύ, ο Ρ.Χουμπέν μπορεί να επικοινωνήσει με τη βοήθεια υπολογιστεί, και αναφέρει πώς ξύπνησε από το ατύχημα που υπέστη:

«φώναζα, αλλά δεν ακουγόμουν».

Ανήμπορος, αναφέρει, έβλεπε πώς οι γιατροί προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν μαζί του πριν εγκαταλείψουν κάθε ελπίδα.

«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που με ανακάλυψαν, τότε γεννήθηκα για δεύτερη φορά» περιγράφει, προσθέτοντας:

«θέλω να διαβάζω, να μιλάω με τους φίλους μου και να απολαμβάνω τη ζωή, τώρα που ξέρουν ότι δεν είμαι νεκρός».

Newsroom ΔΟΛ

--------------------------------------------

Στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ" , 25/11/2009, παρέχεται η είδηση ( πιο πάνω) ότι ένας εγκεφαλικά "νεκρός", που διασώθηκε πρό 25ετίας χάριν της διαφωνίας που είχε ένας Βέλγος Νευρολόγος, σήμερα βρίσκεται στη ζωή και επικοινωνεί μέσω κομπιούτερ.

Μεταξύ άλλων, η είδηση αναφέρει :

" Ο γιατρός που έσωσε τον Χούμπεν, ο οποίος ήταν πρωταθλητής πολεμικών τεχνών, είναι ο νευρολόγος Στέιβιν Λορέις, του βελγικού Πανεπιστημίου της Λιέγης.

Χθες δημοσίευσε επιστημονική μελέτη στην οποία αναφέρει ότι ο Χούμπεν μπορεί να είναι μόνο ένας από τους πολλούς που έχουν διαγνωσθεί λανθασμένα σε κωματώδη κατάσταση σε όλο τον κόσμο.

Ο Λορέις, επικεφαλής του Νευρολογικού Τμήματος του Νοσοκομείου του Πανεπιστημίου της Λιέγης, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι γίνονται «λάθος διαγνώσεις κωματώδους κατάστασης σε τόσο συχνούς ρυθμούς που προκαλούν ανησυχία».

Στο περίπου 40% των ανθρώπων που η διάγνωση θέλει να βρίσκονται σε κωματώδη κατάσταση, μια πιο προσεκτική εξέταση δείχνει ότι είχαν κάποιου είδους συνείδηση.

Ο προβληματισμός με τις λάθος διαγνώσεις, που θέτει ο Βέλγος Νευρολόγος Στέιβιν Λορέις, δημιουργεί σοβαρό εμπόδια στους συναδέλφους του, οι οποίοι υποστηρίζουν το αδιαφιλονίκητο και αδιαπραγμάτευτο του εγκεφαλικού "θανάτου" (σε εισαγωγικά ο θάνατος).

Ένθερμος υποστηρικτής του εγκεφαλικού "θανάτου" και ο ημέτερος καθηγητής της Νευρολογίας στο ΑΠΘ κύριος Σταύρος Μπαλογιάννης και άλλοι.

Ο λόγος;

Τα όργανα πρέπει να αφαιρούνται όσο το δυνατόν γρηγορότερα από ασθενείς σε κωματώδη κατάσταση.

Όταν η κατάσταση του κώματος παρατείνεται - και αυτό προβλέπεται μετά τα όσα μας είπε ο Βέλγος νευρολόγος αφού θα πρέπει να δώσουμε "πίστωση" χρόνου στον κωματώδη ασθενή - τότε τα όργανα αρχίζουν να χαλάνε και δεν πιάνουν.

Άρα, γρήγορη (ψευτο)διάγνωση ίσον γρήγορη εκσπλάχνωση και "ευλογία" Κυρίου για το θεάρεστο (με πολλά εισαγωγικά) έργο των μεταμοσχευτών γιατρών και της επιστήμης.

Όταν τα έλεγα αυτά πριν από είκοσι χρόνια, οι συνάδελφοι με κατηγορούσαν για φασίστα, αιρετικό κλπ, και οι εφημερίδες πέταγαν στα σκουπίδια τα γράμματα που τους έστελνα.

Και όταν κάποτε θέλησα να κάνω μια εισήγηση με θέμα "Το ήθος των Μεταμοσχεύσεων", σε σχετικό με τις Μεταμοσχεύσεις ιατρικό συνέδριο ποι γινόταν εδώ, ο πρόεδρος και καθηγητής της Ιατρικής κύριος Ράπτης, ζήτησε να τον πληροφορήσω ποιά θα ήταν η βιβλιογραφία που θα προσκόμιζα.

Τότε κι εγώ θέλησα να μάθω από τον κύριο πρόεδρο, ποιά θεωρεί αδιαφιλονίκητα αντικειμενικά κριτήρια ήθους.

Αλλά δεν μου απάντησε.

Η εισήγηση δεν έγινε δεκτή.

Πάντως, πρέπει να ομολογήσω ότι με χαρά βλέπω σήμερα να αναδημοσιεύονται όλα όσα συμπεριέλαβα σε ένα σύντομο και περιληπτικό βιβλίο (κυκλοφόρησε πριν από 15 χρόνια) περισσότερο απευθυνόμενος σε συναδέλφους γιατρούς, για να επισημάνω τα ιατρικά δεδομένα που παραποιούνται για να γίνει αποδεκτός ο εγκεφαλικός "θάνατος".

Δεν έχει σημασία αν οι συνάδελφοί πανεπιστημιακοί αντιγράφουν αυτά που τους υπέδειξα και, δεοντολογικά τουλάχιστον, θα όφειλαν να αναφερθούν στην πηγή.

Είχα την ατυχία - την θεωρώ ευχής έργον - να μην γίνω πανεπιστημιακός.