Ομολογία

Tο

χελιδόνι…


Το Ευαγγέλιο μιλάει για λύκους, που κατασπαράζουν τα πρόβατα και διαλύουν τα κοπάδια.
Μιλάει και για κλέφτες και ληστές, που σφάζουν κα καταστρέφουν.
Και για μισθωτούς, που αδιαφορούν και κοιμούνται.
Όταν δεν συνεργάζονται με του λύκους, τους ληστές και τους κλέφτες…
Και μιλάει και για τον καλό τσοπάνη, που πονάει τα πρόβατα.
Όλα αδιακρίτως και το καθένα χωριστά.
Και που προσπαθεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες τους και να λύσει τα προβλήματά τους. Θυσιάζοντας ακόμη και τη ζωή του.
Κι όχι από ιδιοτέλεια.
Γιατί κανένας δεν θυσιάζει τη ζωή του από ιδιοτέλεια.
Παρά μόνο από αγάπη.
Για το Θεό και το συνάνθρωπο:

«Aδελφοί μου, λέει ο Πατροκοσμάς, ο Θεός έχει πολλά ονόματα. Αλλά το κύριο όνομά του είναι Αγάπη. Κι εμείς, για να 'μαστε παιδιά του Θεού, πρέπει να 'χομε αγάπη. Αγάπη προς το Θεό και το συνάνθρωπό μας…».
«Όπως το χελιδόνι χρειάζεται δυο φτερούγες, για να πετάξει, έτσι κι εμείς, για να φτάσουμε στη σωτηρία χρειαζόμαστε αυτές τις δυο αγάπες. Αυτή η αγάπη μ’ έκαμε και μένα ν’ αφήσω το μοναστήρι και να βγω στον κόσμο. Ας χαθώ, είπα, εγώ, για να σωθεί το Γένος. Και παρακαλώ το Χριστό, που σταυρώθηκε απ’ την αγάπη του για μένα να μ’ αξιώσει να μαρτυρήσω για τη δική του αγάπη…».

Αυτές ήταν οι συντεταγμένες της ζωής και δράσης του Πατροκοσμά.
Και πάνω σ’ αυτές ακουμπώντας αγωνίστηκε να γίνει το χελιδόνι για την Ανάσταση του Γένους…
Στην αρχή του επέτρεπαν να κηρύττει παντού ελεύθερα.
Γιατί πίστεψαν ότι δεν θα ’κανε τίποτε διαφορετικό απ’ τους συνηθισμένους ιεροκήρυκες, που συντηρούν τα νεκροταφεία των συνειδήσεων.
Αλλά διαψεύστηκαν.
Γιατί ο Πατροκοσμάς, αντί για υπνοφόρες τιποτολογίες, παιάνιζε το εγερτήριο σάλπισμα του Ευαγγελίου.
Αφότου άρχισε τη δράση του, διέκρινε αφενός την αγνότητα των ανθρώπων του λαού και αφετέρου την πονηρία των αρχόντων.
Και η ψυχή του επαναστάτησε:
Χτύπησε την αρχοντική τάξη, που καταπίεζε το λαό.
Κεραυνοβόλησε τις καταχρήσεις των αρχών και την εκμετάλλευση των εμπόρων. Kαι, προπάντων, επεσήμανε την καταχθόνια τακτική των Εβραίων...
Κλειδί για την απόδραση απ' την κοινωνική εξαχρείωση, δεν μπορούσε να ήταν άλλο απ’ την παιδεία.

«Καλύτερα αδελφέ μου, έλεγε, να έχεις στο χωριό σου ελληνικό σχολείο, παρά βρύσες και πηγάδια.
Καλύτερα τα παιδιά σας να είναι φτωχά και γραμματισμένα παρά πλούσια και αγράμματα».

Τούρκοι, Ρωμιοί, Βλάχοι και Αρβανίτες ακολουθούσαν ξοπίσω του.
Οι Τούρκοι με θαυμασμό παρακολουθούσαν τις ομιλίες του και ξενυχτούσαν όλη νύχτα, για να πάρουν την ευχή του.
Οι γυναίκες έριχναν στα πόδια του ο, τι φορούσαν πολύτιμο.
Και μ’ όλες αυτές τις συνεισφορές κατόρθωσε το απίστευτο.
Να ιδρύσει περί τα 250 σχολεία, εκ των οποίων 10 σχολαρχεία.. .
Από το άλλο όμως μέρος, όσο οι ομιλίες του φρονημάτιζαν το λαό, τόσο σκανδάλιζαν το αρχοντολόι.
Που μαζί με τους Εβραίους παρατάχθηκαν σε θέση μάχης.
Και βέβαια, προτού τον δολοφονήσουν βιολογικά, φρόντισαν να τον δολοφονήσουν ηθικά:
Τον παρουσίασαν ως «αντεθνικώς» δρώντα.
Γιατί ξεσήκωνε , λέει, το λαό εναντίον των Τούρκων.
Αφού "έθνος" για τους πιστούς του Μαμωνά είναι όποιος τους προσφέρει τη μερίδα του λέοντος.

Ποια ήταν τα ανήθικα ηθικά στηρίγματα των εχθρών του;
Πρώτο και καλύτερο το δεσποταριό και το βολεμένο στα αστικά κέντρα παπαδαριό.
Ολόιδιοι με κάποιους, που σήμερα του ψάλλουν ύμνους και παιάνες και διεκτραγωδούν τα παθήματά του απ’ τους αλλοτινούς ομοϊδεάτες τους…
Στο Αργυρόκαστρο ο Μητροπολίτης Δοσίθεος μαζί με τους προύχοντες.
Στα Γιάννενα ο Μητροπολίτης με τους Εβραίους.
Στη Ζάκυνθο το αρχοντολόι με το Μητροπολίτη Κουτούβαλη.
Που του επέβαλε επιτίμιο, για να τον στιγματίσει ως "αιρετικό".
Και πολλοί άλλοι αλλού…

Σαν πρώτο μέτρο εναντίον του ήταν ο αποκλεισμός του από τις πόλεις.
Αλλά, ενώ αυτοί τον απέκλειαν από τις πόλεις ο λαός έτρεχε, κατά χιλιάδες, ξοπίσω του στην ύπαιθρο.
Και πώς να τον αντιμετωπίσουν, αφού ακόμη και οι κατάσκοποι, που έστελναν να τον παρακολουθούν, εύρισκαν ότι είχε μεγάλη παιδεία και διέθετε μέγα τάλαντο, ώστε να γίνεται πειστικότατος;
Ιδιαίτερα μάλιστα αφού τα λεγόμενά του τα επισφράγιζε με το προφητικό και θαυματουργικό του χάρισμα!
Κι όσο ο κλοιός εναντίον του γινόταν ασφυκτικότερος, τόσο το κατηγορητήριο εναντίον τους γινόταν δριμύτερο.
Και τόσο η συμπάθεια του και η αγάπη, που ’δειχνε στους ταπεινωμένους και καταφρονεμένους, τον ανέβαζε ψηλότερα στη συνείδησή τους.
Οι τελευταίες περιοδείες του είχαν πάρει χαρακτήρα κοινωνικής επανάστασης. Κήρυττε την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα των δικαιωμάτων, την κατάργηση της πολυτέλειας.
Έτσι ώστε ο κήρυκας της ευαγγελικής ηθικής να αντιμετωπίζεται ως ανατροπέας του κοινωνικού συστήματος…
Και βέβαια η μαφία του Μαμωνά τη χαριστική βολή την άφησε στους χαρισματικούς, για τις περιπτώσεις αυτές, Εβραίους.
Οι οποίοι με 50 σακούλες άσπρα, που έδωσαν στον Κουρτ Πασά, κατόρθωσαν, να πετύχουν τη δολοφονία του.
Είχαν όμως πολύ καθυστερήσει, γιατί στο μεταξύ πρόλαβε «να σπείρει το σπόρο του, απ’ τον οποίο το γένος θα θέριζε τους γλυκείς καρπούς της λευτεριάς», όπως φέρεται να είπε και ο επίσης δολοφονημένος απ’ τους Τούρκους Ρήγας Φεραίος.

Αλλά…
Μήπως και σήμερα δεν περιζώνουν το γένος λύκοι;
Και κλέφτες και ληστές!
Ξένοι και ντόπιοι.
Οι οποίοι μάλιστα δεν διστάζουν να ντύνονται, κάποτε, και δέρματα προβάτων. Και, ενώ παρουσιάζονται ως υπερασπιστές του λαού, στην πραγματικότητα έρχονται, για να «θύσουν και να απολέσουν».
Και όχι, «ίνα ζωήν και περισσόν έχωσι» τα πρόβατα.
Για να λύσουν, δηλαδή, τα προβλήματά τους…
Κι από το άλλο μέρος οι «μισθωτοί» τσοπάνηδες, που συμπράττουν-κατά κανόνα- με τους λύκους και τους ληστές.
Για να εισπράττουν το μεράδι τους από τα λάφυρα της λεηλασίας.

Κι όσο για χελιδόνι, που-όπως κι ο ποιητής λέει-«θα δουλέψει, για να γυρίσει ο Ήλιος»;
Ούτε ένα!…

Παπα-Ηλίας