Ομολογία

ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

ΤΩΝ

ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ

Ανοίγοντας χθές βράδυ το εκκλησιαστικό κανάλι 4^ε μιλούσε ο κ. Γάκης διευθυντής του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης, για τις μεταμοσχεύσεις.

Οι θέσεις του ήταν οι γνωστές θέσεις των απίστων της εποχής μας. Δηλαδή ο κ. Γάκης μας είπε πάρα πολλά ψέμματα, όπως τα ίδια ψέμματα μας λένε και άλλοι πολλοί, όπως γιατροί, αλλά και το επίσημο Κράτος :

Οτι επιτρέπονται αδιάκριτα όλες οι μεταμοσχεύσεις, όχι μόνον των διπλών ανθρωπίνων οργάνων, αλλά και των μονών.

Είναι όμως το ίδιο; Ασφαλώς ΟΧΙ.

Διότι με την αφαίρεσι των μονών οργάνων, αφαιρείται ταυτόχρονα και η ζωή του δότη.

Και ο δότης δεν είναι ασφαλώς νεκρός, αλλά είναι ένας ζωντανός άνθρωπος, ασθενής άνθρωπος, όπως όλοι οι ασθενείς άνθρωποι των νοσοκομείων, έστω και βαριά ασθενής, αλλά ασθενής ανθρωπος.

Αλλωστε τα όργανα, αν δεν ληφθούν από ζωντανό άνθρωπο, είναι αχρηστα, είναι όργανα σάπια, τελείως ακατάλληλα όργανα.

Χρήσιμα και κατάλληλα όργανα είναι μόνον αυτά που λαμβάνονται από ζωντανό άνθρωπο.

Ηρθαν οι άπιστοι της εποχής μας και πονηρότατα χαρακτήρισαν έναν βαριά ασθενή ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ ΝΕΚΡΟ και από εκεί και πέρα όλα γι αυτούς έγιναν πιο εύκολα.

Εκεί που δεν παρουσιάζονταν καθόλου υποψήφια θύματα – δότες, μετά ταύτα αυξήθηκαν καταπληκτικά.

Δηλαδή τώρα δεν ρωτούν κάν τους δότες, αφού αυτοί είναι αναίσθητοι, αλλά τους εγγύτερα συγγενείς τους.

Και εδώ όμως γεννάται το ερώτημα;

Με ποιο δικαίωμα, ποιος τους δίνει αυτό το δικαίωμα, τους εγγύτερους συγγενείς, ακόμα και τους γονείς του δότη, και αναλαμβάνουν μία τέτοια απόφασι, εν αγνοία του δότη;

Ο δότης δεν αποτελεί έναν άλλο, έναν διαφορετικό, έναν ξεχωριστό άνθρωπο;

Από πού και από ποιόν, λαμβάνουν οι συγγενείς αυτό το δικαίωμα να αποφασίζουν, εκ μέρους του δότη για τον δότη;

Τους το έδωσε το δικαίωμα, ο ίδιος ο δότης;

Ασφαλώς όχι.

Ερχονται όμως σήμερα οι επιστημονικές φωνές που γίνονται όλο και εντονότερες και ιατρικά τεκμηριωμένες, ότι ο εγεφαλικά νεκρός, δεν είναι νεκρός, αλλά ζωντανός.

Όπως γράφει πρόσφατα ο Καθηγητής Εμ. Παναγόπουλος σε άρθρο του:

«Ο εγκέφαλος δεν αποτελεί το κριτικό όργανο από το οποίο εξαρτάται η λειτουργία του οργανισμού ως όλου και η καταστροφή του δεν συνεπάγεται την απώλεια της λειτουργικής ενότητας του οργανισμού.

Και η πλέον πειστική απόδειξη ότι ο εγκεφαλικά νεκρός δεν είναι και βιολογικά νεκρός, προέρχεται από τα περιστατικά εγκεφαλικά νεκρών εγκύων γυναικών, στις οποίες με την κατάλληλη υποστηρικτική αγωγή συνεχίζεται η κύηση για μεγάλο χρονικό διάστημα».

Και καταλήγει ο κ. Καθηγητής:

«Ο εγκεφαλικά νεκρός δεν είναι και βιολογικά νεκρός, είναι ένας βαρεία ασθενής με πρόγνωση θανάτου».

Και έρχεται από το πανεπιστήμιο Alberta του Καναδά ο καθηγητής παιδιατρικής διεθνούς φήμης κ.Ari Joffe και θέτει προς ΠΑΝΤΑΣ ένα πελωρίων διαστάσεων ερώτημα:

«Το ερώτημα δεν είναι αν οι δότες οργάνων είναι νεκροί, γιατί δεν είναι.

Το ερώτημα είναι κατά πόσο μπορούν να αφαιρεθούν όργανα πρίν από τον θάνατο, από ασθενείς των οποίων η πρόγνωσι είναι ο θάνατος και επομένως η αφαίρεση των οργάνων τους θα είναι μία συνεισφέρουσα αιτία θανάτου.

Η γνώμη μου είναι ότι αυτό αποτελεί την τρέχουσα πρακτική και αυτό ακριβώς πρέπει να συζητηθεί επειγόντως.

Παραβιάζει η αφαίρεση οργάνων πρίν από το θάνατο το σεβασμό προς το πρόσωπο, χρησιμοποιώντας το ως μέσο;».

Την απάντησι καλούνται να την δώσουν οι ιατροί, οι νομικοί, οι βιοηθικοί, οι θεολόγοι και ασφαλώς η Εκκλησία.

Και η μεν Εκκλησία σιωπά επιμελώς και αφήνει το ζήτημα στην τύχη του, όπως και πολλά άλλα ζητήματα.

Και δυστυχώς επιτρέπει να συντηρείται μία περιρρέουσα ατμόσφαιρα, που θέλει να συμφωνεί απόλυτα με την απόφανσι των άπιστων γιατρών στο θέμα του εγκεφαλικού θανάτου και των συναφών διαδικασιών.

Δηλαδή ενεργεί σαν νάναι ανύπαρκτη, αλλά και σιωπηλά συμφωνούσα!!!

ΟΛΟΙ δε εμείς οι αποκαλούμενοι, είτε από ημάς αυτούς, είτε από τους άλλους, ως ευσεβείς χριστιανοί, παρακολουθούμε το ζήτημα απαθέστατοι και αδιάφοροι, χωρίς να μας ενοχλούν καθόλου μα καθόλου οι χιλιάδες, μάλλον οι ακαθορίστου αριθμού φόνοι, που συντελούνται καθημερινά και εν μέση μεσημβρία, ωμά και απροκάλυπτα.

Αλήθεια, τι απολογησόμεθα τω Κυρίω;

Το σκεπτόμαστε;

Πότε θα ξυπνήσουμε;

Ποτέ;

Ο θάνατός μας, είναι αιφνίδιος και άδηλος.

Ουαί, ημίν τοις ….«ευσεβέσι»!!!

Η ΑΜΕΤΑΝΟΗΣΙΑ

ΤΟΥ ΑΒΒΑ ΜΩΥΣΕΩΣ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Όμως πέρα από την χθεσινοβραδυνή εκπομπή υπέρ των μεταμοσχεύσεων της 4^ε είδαμε και στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «ΑΝΑΠΛΑΣΙ» που μας ήρθε χθές, άρθρο του μεγάλου αββά Μωυσέως του Αγιορείτου, υπεραμυνομένου αμετανοήτως των μεταμοσχεύσεων, μετά παθους και φανατισμού.

Ομάς ιατρών, όπως μας λέει ο ίδιος, συνομίλησε μαζί του και μάλιστα κατά την διάρκεια κάποιας στάσης κατά την λιτανεία της εικόνας «Αξιον Εστί», και εμφανίστηκε απέναντί του, να «αντίκειται σφόδρα στις μεταμοσχεύσεις».

Ενώ ο ίδιος πήγε στο Μαϊάμι και ενέκρινε να μεταμοσχεύσουν από ζωντανό δότη «εγκεφαλικά νεκρό, που δεν ήταν νεκρός», το σικότι του, δηλαδή στον ίδιο τον εαυτό του, στον αββά Μωυσέα τον Αγιορείτη.

Πως, λοιπόν, να είναι ο Αγιορείτης μέγας αββάς Μωυσής, εναντίον των μεταμοσχεύσεων;

Και όχι μόνον ο ίδιος μεταμοσχεύθηκε με το σικότι κάποιου ζωντανού κακομοίρη ασθενούς, αλλά και ο ίδιος παρότρυνε και τον μακαρίτη αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο να κάνη το ίδιο.

«Δικαίωμά τους να έχουν τη γνώμη τους », επιμένει να μας λέει, ο μεγαλοαββάς.

Τι μεγαλόκαρδος αλήθεια, προτρέχει πονηρότατα και δίνει και σ’ αυτούς το δικαίωμα να έχουν τη γνώμη τους, για να μην αντιδράσουμε εμείς σε αυτόν και του πούμε ότι δεν πρέπει να έχει και αυτός το δικαίωμα, σαν χριστιανός και σαν μοναχός, και μάλιστα αγιορείτης και μεγαλοαββάς, ούτε έχει το δικαίωμα να έχει αντίθετη άποψι από την απλή λογική, από την επιστημονική λογική και από την λογική της Ορθοδόξου Εκκλησίας, γιατί κατά την γνώμη μας, οι θέσεις και των τρίων αυτών ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ, προς μεγάλην λύπην του σημερινού μεγαλοαββά Μωυσέως, του Τρανού και Μεγάλου του Αγιορείτου.

Η πονηρία όμως του αββά, είναι απύθμενη.

Συνεχίζει και γράφει:

"Υπάρχει μία μικρή ομάδα ρασοφόρων, Αγιορειτών και μη, και μία μικρότερη λαϊκών, που αντίκεινται στις μεταμοσχεύσεις".

Εκαμε δημοψήφισμα ο μεγαλοαββάς και έβγαλε το συμπέρασμα ότι νά, μία ολιγάριθμος ομάδα μόνον είναι εναντίον των μεταμοσχεύσεων, όλη η υπόλοιπη Ελλάδα κληρικών και λαϊκών, είναι υπέρ των μεταμοσχεύσεων.

Είδατε τον «πανέξυπνο» αββά μας, πως …επιθυμεί να έχουν τα πράγματα; Μάλιστα, "αγχώνονται να μας πείσουν", συνεχίζει, «ότι μόνο αυτοί έχουν δίκηο, ένας μάλιστα δήλωσε ότι …βγαίνει από τα ρούχα του, όταν ακούει να υποστηρίζουν τις μεταμοσχεύσεις».

Και αποφαίνεται ο μεγάλος ψυχολόγος της δεκάρας:

«Και μόνον η ταραχή τους, λέει πολλά».

Την ιερή αγανάκτησι των άλλων, ο αββάς, την βαπτίζει ταραχή.

Ενώ ο ίδιος, σαν να μας λέει, που περιφέρει μέσα στο σώμα του εγκληματικό όργανο, δεν έχει κανένα έλεγχο, καμμία ταραχή, είναι αδιάφορος, ατάραχος και τελείως ανέλεγκτος, δηλαδή .....;

Είδατε πώς ποιεί τον άνθρωπο, το ....ανέλεγκτο;

Συνεχίζει τις κατηγορίες του, ο αββάς:

«Εφθασαν στο σημείο να γράψουν ότι εμείς οι μεταμοσχευμένοι ζούμε με όργανα δολοφονίας».

Ναι, εμείς το γράψαμε.

Και το αναλύσαμε και το υποστηρίξαμε και το αποδείξαμε ότι έτσι έχουν πράγματα.

Αλλά είπαμε, ο μεγαλοαββάς, συνεχίζει ακάθεκτος και ...ανέλεγκτος!!!

Δεν ακούει ούτε τις φωνές του απεριόριστου αριθμού των καθημερινά δολοφονημένων δοτών, μα ούτε κάν, την φωνή του δολοφονημένου δότη του.

Δεν ακούει με τίποτα την φωνή του, που μέσα από τα σπλάγχνα του και από αυτά τα σωθικά του, συνεχώς φωνάζει και κραυγάζει στεντορεία τη φωνή και απευθύνεται αποκλειστικά προς αυτόν, και του λέει: Κάϊν, Κάϊν…

Όμως, συνεχίζει να "επιχειρηματολογή" ο αγιορείτης αββάς :

"Τότε θα έπρεπε να είναι τόσοι και τόσοι ιατροί κλεισμένοι στις φυλακές, ως δολοφόνοι. Η υποστήριξη τέτοιων θέσεων στον 21^ο αιώνα, μας επιστρέφουν στο Μεσαίωνα".

Αυτό για τους δολοφόνους γιατρούς το επαναλαμβάνει και πιο κατω.

Όμως μας έστειλε και στον Μεσαίωνα…

Γιατί ευλαβέστατε αββά, μας τα λέτε έτσι;

Πόσες χιλιάδες γιατροί σήμερα δολοφονούν με τις εκτρώσεις;

Είναι στη φυλακή;

Γιατί να βάλουν τους άλλους στη φυλακή, για τις μεταμοσχεύσεις;

Είναι αυτό επιχείρημα;

Δεν γνωρίζεις ότι όλα αυτά τα ανεπίτρεπτα γίνονται από το άθεο Κράτος, που έχουμε πάνω από το κεφάλι μας;

Τότε γιατί το επικαλείσαι;

Γιατί δεν μας λές, κάτι πιο πειστικότερο;

Και φθάνεις στο σημείο να συμφωνείς με την λογική και την πρακτική των αθέων της εποχής μας ;

Και μας αποκαλείς και Μεσαιωνιστάς;

Ντροπή, αββά, ντροπή!!! Είσαι και Αγιορείτης. Πρόσεξε, γιατί κάποια στιγμή, θα σε πετροβολήσουν οι Αγιορείτες!!!

Αλλά, συνεχίζει ο μεγαλοαββάς Μωυσής, τον κατηγορηματικό λόγο του, προς όλους εμάς τους κατηγόρους των δολοφονικών μεταμοσχεύσεων και με πολλά άλλα. Ομως, σταματούμε εδώ.

Και υποσχόμεθα τα υπόλοιπα, να τα αναλύσουμε και να τα δημοσιεύσουμε στο περιοδικό «ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ» και εν συνεχεία να τα καταχωρήσουμε στο blog apotixisi.

Εκεί θα απολαύσετε πιο χορταστικά τον ...σοφότατο και ατάραχο αββά μας.

Λίγη υπομονή!!!

Γιατί ο αββάς, παραμένει αμετανόητος και θρασύτατος.

Και κυρίως ΑΤΑΡΑΧΟΣ.

Και ο Ιησούς, τους αμετανόητους, και τους ατάραχους, τους …σφυροκοπούσε…

Ιδιαίτερα τους ....αββάδες της εποχής του.

Και εμείς είμαστε μιμηταί Εκείνου.