Ομολογία

Ο ΦΩΤΟΦΟΡΟΣ ΑΓΙΟΣ
ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑΣ ΠΟΛΕΩΣ


Σημερα β΄Κυριακη των νηστειων της αγιας και μεγαλης Τεσσαρακοστης, γιορταζει ο θειος Γρηγοριος ο Παλαμας αρχιεπισκοπος Θεσσαλονικης.

Κρινουμε σκοπιμο να αναφερουμε καποια χαρακτηριστικα της ζωης της οικογενείας του και του ιδιου, του πρωτοτοκου απο πεντε αδελφια, Γρηγοριου.

Αυθεντικες πληροφοριες του πατριαρχου Φιλοθεου, μας ιστορουν την επιδρασι της υψηλης αρετης του πατρος του και την αμεσο προστασια της Θεομητορος να τον παρακολουθει εις παν βημα και η ιδια να δωροφορει επ' αυτου το χαρισμα της θεολογιας.

Ποιος ηταν ο πατερας του, ο Κωνσταντινος Παλαμας;
Ηταν ανθρωπος της νοερας προσευχης. Η νοερα προσευχη ηταν πολυ διαδεδομενη την εποχη αυτη στο Βυζαντιο, αφου κατηρχοντο απο του Αθωνος ονομαστοι μοναχοι, διδασκοντες την νοερα προσευχη, στα πληθη του Βυζαντιου.
Ο ίδιος ζουσε σαν αγιος. Ασθενουσε καποιο απο τα παιδια του; Ολοι ησαν κατηφεις. Ο Κωνσταντινος προσευχονταν στο Θεο, απεκδεχομενος το θελημα Του.
Πεθανε το παιδι του και ο θανατος ερριψε σε ολους το πενθος; Ο Κωνσταντινος στραφηκε στο Θεο και τον ευχαριστουσε και τον υμνουσε, που πηρε το παιδι του στην ουρανια βασιλεια. Αντι να τον παρηγορησουν οι φιλοι, αυτος τους παρηγορουσε και τους διδασκε περι αιωνιου ζωης.
Με την γυναικα του, το ονομα Καλλονη, ζουσαν σαν αδελφοι. Ηταν ομοψυχοι. Συμψυχα σπουδαζαν να καταστησουν και τα παιδια τους. Η κατοικια του συγκλητικου Κωνσταντινου ήταν "φροντιστηριο" της μοναχικης πολιτειας.

Μια μερα επιβιβαστηκαν πλοιαριου να περασουν απεναντι στη μονη του μαρτυρα Φωκα οπου ζουσε ο πνευματικος του πατερας. Ρωτησε την γυναικα του αν πηραν κατι να προσφερουν εις αυτον. Απαντησε οτι δεν πηραν. Και τοτε ο Κωνστασντινος απευθυνθηκε στο Θεο. Και εκει που ταξιδευε με τα χερια του μεσα στη θαλασσα "ανασπασας λαυρακα των μεγιστων εκειθεν αναγει" και λεγει στην συζυγο και στα τεκνα του: Ιδου η τραπεζα που ετοιμασε ο Χριστος για τον πνευματικο μας πατερα. Και πανηγυρισαντες το γεγονος δοξαζαν το Θεο.

Λιγο πριν πεθανει το 1303 εκαρη μοναχος μετωνομασθεις εις Κωνσταντιον.
Την στιγμη εκεινη τον πλησιασε η γυναικα του και τον παρεκαλεσε να αναθεση την προστασια των παιδιων του, στον φιλο του αυτοκρατορα. Εκεινος οχι μονο αρνηθηκε να τα αναθεση στον Ανδρονικο, αλλα και την ήλεγχε και την επεκρινε γιατι δεν τον συνιστουσε να τα αναθεση, στην Θεομητορα Δεσποινα "τους εμους καταλειπω παιδας". Τοιουτος ο πατηρ, του μεγαλου Γρηγοριου.

Μεσα σε μια τετοια οικογενεια διαμορφωθηκε ο μεγας εν Θεολογοις Γρηγοριος.
Ολος ο βιος του Γρηγοριου υπηρξε αξιοθαυμαστος.
Ενα χαρακτηριστικο του βιου του ειναι οι τιτανιοι αγωνες του, κατα του Ελληνος εκκαθολικισθεντος ουνιτου Βαρλααμ "ρακος Ρωμαϊκον υποδύς".
Ο Γρηγοριος περι το 1335 εγραψε δυο αποδεικτικους λογους εκτασεως 125 πυκνων σελιδων, δυο μνημεια που ανηγειρεν η Χαρις του Θεου, οπου εξαντλειται η γραμματεια περι των τριαδικων υποστατικων σχεσεων και ιδιωματων και αι μετεπειτα συζητησεις μετα των Λατινων περι της εκπορευσεως του Αγιου πνευματος και κρημνιζει ως χαρτινον πυργον το αντορθοδοξον filioque, τα συντριμματα του οποιου εξακολουθουν οι Λατινοι να υποκρινωνται οτι δεν βλεπουν.
Επιπλεον, στις κατηγοριες του λατινελληνος αιρετικου Βαρλααμ εναντιον των μοναχων ότι "ειναι ομφαλοψυχοι, οτι διαφθειρουν τα δογματα της Εκκλησιας, οτι θεωρουν την αγια Γραφη ανωφελη και την επιστημη βλαβερα, οτι οι ησυχασται διατεινονται οτι βλεπουν σωματικοις οφθαλμοις το θειον φως,οτι δοξαζουν την θειαν χαριν κτιστην και την ουσιαν του Θεου μεθεκτην, οπερ συνιστα διθεϊαν, οτι προκειμενου να ελκυσουν την ελλαμψιν του θειου φωτος, χρησιμοποιουν αισθητα τινα μεσα", ο θεοσοφος δεινος διαλεκτικος Γρηγοριος ο Παλαμας, σπευδει εις τον υπερ της κινδυνευουσης ευσεβείας αγωνα και προσκομιζει την επιχειρηματολογια του"υπερ της κοινης πάντων μητρος Εκκλησιας πολεμουμενης προστηναι". Και "στομα θεολογιας και δογματων ιερων και δοξης ορθης σταθμη" ανεδειχθη.
Ο Βαρλααμ ενωπιον της Συνοδου, ζητησε συγγνωμην, δι οσα ειπε. Ομως αργοτερα επανηλθε στις αιρετικες αποψεις του και "αποδρας ωχετο προς Ιταλιαν" οπου ο παπας χειροτονησε τουτον καρδιναλιον Ιερακος. Και "αποπτυσας την Ορθοδοξιαν , ησπασθη και αυθις τα της ρωμανας Εκκλησιας, επι τον ιδιον επανιων εμετον".

Με την φυγη του Βαρλααμ, εμφανιζεται στην Κωνσταντινουπολι ο βαρλααμιτης Ακινδυνος που πρεσβευει τα ιδια. Ομως εδω και παλι ο Γρηγοριος ανακηρυττεται ο της ευσεβειας προμαχος.

Περι τα μεσα του 1352 "νοσω περιπιπτει δεινη και πολυημερω" ητταται και αποκαλυπτει οτι η εκδημια του θα συντελεσθη, την επομενη της εορτης του αγιου Χρυσοστομου.
Ο αρχιερευς του Θεου το 63ον διανυων ετος, "ηδη τα τελευταια πνεων" και επειγομενος προς ουρανον και τα ουρανοις, υποψιθυριζε τουτο επαναλαμβανων πυκνως και πολλακις :
τα επουρανια, τα επουρανια", όπου αξιως μετεστησεν εις ουρανον και τα επουρανια.

Και η παντουργος του Πνευματος χαρις περιελαμψε με υπερφυσικον φως το δωματιον οπου εκειτο το ιερον λειψανον και ηλλοιωσε το θειον του προσωπον με θειαν αιγλην, καιτοι ητο τελειως αποσαρκωμενον και νεκρωμενον.

Αφηγουνται λεπτομερως μεγαλα και αφθονα θαυματα μετα την κοιμησιν του μεγαλου και θεοφορου Πατρος, διο και ελαβεν επαξιως την επωνυμιαν του θαυματουργου.

Εννεα ετη δε απο της προς τον Θεον εκδημιας του, ανεγραφη η μνημη του Αγιου και ωρισθη να εορταζεται την β΄Κυριακην της Μεγαλης Τεσσαρακοστης.

Αγιε του Θεου Γρηγοριε θαυματουργε, πρεσβευε υπερ ημων, ινα μειωση ο Θεος και το ημετερον Σκοτος, διοτι ο Φραγκολατινισμος υψωνει και σημερα θρασεια την κεφαλην και επιβαλλεται η αντιμετωπισι του.

Και οι Λατινοφρονες ηυξηθησαν και επολλαπλασιασθησαν, σφοδρα-σφοδρα και οι επισκοποι σιωπουν και επικινδυνα "λατινοφρονουν" και εγκαταλειπουν ερμαια να προδιδεται η Μητερα και Τροφος, Αγια μας Ορθοδοξος Εκκλησια.

Αγιε του Θεου, πρέσβευε τω Πανοικτίρμονι Θεώ, ίνα, εν τη Αγια Ορθοδοξω Εκκλησια, υπερ Ης τιτανιως αγωνισθηκες και πολλα υπεστης, αναδειξη ανδρα γενναιον, δυναμικον και φωτοφορον και διαλυση τα σκοτη των Αιρεσεων της εποχης μας.

Αγιε του Θεου, πρεσβευε τω Ελεημονι Θεω,
ινα Φωτιση και ημιν το Σκοτος.
ΑΜΗΝ.