Γύρω στο 1986 όταν είδα τον Γ.Παίσιο
"Γιά τον γέροντα Παίσιο : Γύρω στό 1986, ένα απόγευμα, μετά αφού έφυγε ο κόσμος από την Παναγούδα, - το κελάκι πού ... έμενε, μού είπε σ΄εμένα προσωπικά, ¨θα πάμε καί στήν πόλη, μην τούς φοβάσαι τούς τούρκους.. "
καί ξαφνικά με ρωτάει ¨ξέρεις γιατρέ μου γιατί είναι έτσι ο κόσμος ; Γιατί κλείνουμε λάθος το ρήμα ¨εγώ¨. Το λέμε : εγώ-εσύ-αυτός. Ενώ έπρεπε να το λέμε: αυτός- εσύ - εγώ.
Γιατρός
_i%20sfagi_ton%2012_mitropoliton_montaz.jpg)
Τα "ανώμαλα" ρήματα του "αγίου" Παϊσίου:
ΑπάντησηΔιαγραφή"εγώ,συ, αυτός, -αυτός, συ, εγώ!
Κύριε ανώνυμε, μη ομαλέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠως δείχνεις ότι εισαι ...ανώμαλος παλαιοημερολογίτης αφού σε ενοχλούν ακόμα και τα ανώμαλα ρήματα του π. Παϊσίου.
Οτι έχει η Εκκλησία, σε ...αηδιάζει.
Μόνο τα παραεκκλησάκια σας δεν σας αηδιάζουν με τα ανώμαλα αίσχη των διαφόρων ....Νήφωνων.
Μόνο τα δικά σας περιτρίμματα, δεν σας αηδιάζουν.
Αίσχιστοι!!!
Δηλαδή, πρέπεινα συμφωνήσω με τον Παϊσιο ότι
ΑπάντησηΔιαγραφήτο "εγώ" είναι ρήμα, γικα να είμαι "ομαλός";
Εκεί καταντήσαμε;
Ό,τιέχει η Εκκλησία του Χριστού, το αγαπάμε, το σεβόμαστε και το τιμάμε. Απεχθανόμαστε ότι έχει η Εκκλησία,που δυστυχώς ενώθηκε με τον Πάπα! Η Εκκλησία του Χριστού έχει καθαιρέσει τον Νήφωνα. Η δική σας όμως Εκκλησία γιατί έχει αθωώσει τον Μπεζενίτη;
Αυτό είναι το πρόβλημα, αν είπε ο σεβαστος π. Παϊσιος το εγω για ρημα, έτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο νόημα αυτού που ήθελε να πή δεν σε απασχόλησε καθόλου, αλλά σε απασχόλησε το δευτερεύον.
Μπράβο σου ξύπνιε παλαιοημερολογήτα.
Εγώ βλέπω έχεις μίσος στον άγιο γέροντα, και άς τα τα άλλα.
Ως φαίνεται είσαι και εσύ του εγώ - εσύ - αυτός και όχι το αντίθετο δηλαδή με αδέσποτο, υπερφύαλο παλαιομερολογήτικο εγωϊσμό.
Ρε Οδυσσέα, γιά πρόσεχε το μπλόκ σου, που σου το κατέλαβαν οι εγω-παθείς παλαιοημερολογίτες.....
Ο π. Παϊσιος ήταν άγιος άμθρωπος και πάψτε κ'αποιοι, σάν κάποιον Μιχαλόπουλο, που θάπρεπε να πλένη το στόμα του πρώτα που βρωμάει κατακρίσεις, να μιλάτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορεί καν'ενας να τον φτάση τον άγιο εκείνο άνθρωπο.
Οσοι τον κακολογούν θάχουν την κατάρα του Θεού.
Εσύ, παιδί μου, θα πάς στην Πόλη, όταν θα την πάρουμε από τους Τούρκους, για να σε κάνει ο Παϊσιος αυτοκράτορα, μιά και Πατριάρχης θα είναι ακόμα ο Βαρθολομαίος,ο καλύτερος Πατριάρχης που μας χάρισε ο Θεός, όπως φόβιζε τον κόσμο πριν από χρόνια ο "άγιος" Παϊσιος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆρα γε, φέτος θα βάψουμε "κόκκινα ωά",όπως άλλοτε προφήτευες, πάτερ Παϊσιε;
Ο π. Παϊσιος δεν είναι εκείνος που αγκάλιασε τον Βαρθολομαίο, όταν ο τελευταίος τον επισκέφθηκε στο κελλί του;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ π. Παϊσιος δεν είναι εκείνος που είπε στον Βαρθολομαίο, ότι δοξάζει το Θεό, που έστειλε έναν τέτοιο άξιο Πατριάρχη;
Η φωτογραφία του αγκαλιάσματος δεν υπάρχει στον "Ορθόδοξο Τύπο" και όχι μόνο;
Αν ο Βαρθολομαίος είναι αιρετικός, ο π. Παϊσιος τι είναι; Μήπως ο Βαρθολομαίος τότε δεν ήταν και έγινε μετά; Αλλά, που είναι η διόραση και η προόραση;
Ή κάνουμε λάθος;
Αιρετικός
Να βλέπης σφαιρικά τον άνθρωπο και όχι να ξεχωρίζης κα΄ποιες έστω και αστοχίες του άλλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρά ταύτα ο π. Παϊσιος ήταν αγιος.
Κατ' αρχήν κανένας δεν γνωρίζει ποιός είναι άγιος και ποιός όχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά εάν συγχωρούμε αστοχίες σε αγίους, δεν πρέπει να συγχωρούμε αστοχίες και σε μη αγίους (π.χ. Βαρθολομαίο);
Εξ άλλου, όποιος εναγκαλίζεται αιρετικό, δεν είναι και αυτός αιρετικός, κατά τους Κανόνες;
Αιρετικός
Αγαπητέ μου Αιρετικέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓνωρίζουμε και καλά μάλιστα ποιός είναι αγιος και ποιός υποκριτής.
Ο π. Παϊσιος - που κάποιος ψυχανώμαλος δαιμονισμένος έχει και ιστοσελίδα και τον υβρίζει από το πρωϊ μέχρι το βράδυ με χυδαία λόγια-
ήταν άγιος και μοσχομύριζε από αγιότητα.
Ούτε 10 ελληνες δεν υπάρχουν που θα λένε τα αντίθετα, σαν αυτόν τον ψυχανώμαλο, και εναντίον του π. Παϊσίου.
Αγαπητε μου κ. ΟΔΥΣΣΕΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήδιαβάστε τι γράφει παρακάτω ο περιβόητος Χαιρετάκιας για να δήτε ότι ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΙΖΕΙ τελείως ο χυδαιος αυτός υβριστής του αγίου πατρός Παϊσίου. Είναι άξιος φτυσίματος ή όχι; Ποιός Ελληνας υβρίζει τόσο χυδαία εέναν άγιο άνθρωπο;
-------------------------------------------------
Τετάρτη, 30 Ιούλιος 2008
Σχολιασμός βιβλίου Παΐσιου για τον γέροντά του «Παπα-Τυχώνα»
Από το βίο τού «Παπα - Τυχώνα»:
«Στο Κελλί του όμως Ναός δεν υπήρχε, ενώ ήταν πια απαραίτητος, ούτε και χρήματα είχε, αλλά είχε μεγάλη πίστη στον Θεό. Έκανε λοιπόν προσευχή και ξεκίνησε για τις Καρυές με την εμπιστοσύνη στον Θεό ότι θα του οικονομούσε τα χρήματα, πού θα χρειαζόταν για τον Ναό. Πριν φθάση ακόμη στις Καρυές, τον είδε από μακριά τον Παπα - Τύχωνα ο Δίκαιος του Προφήτη Ηλία (Ρωσικού) και τον φώναξε. Όταν πλησίασε κοντά, του είπε:
- Κάποιος καλός Χριστιανός από την Αμερική μου έστειλε μερικά δολάρια, να τα δώσω σ' εκείνον πού δεν έχει Ναό, για να κτίση. Εσύ δεν έχεις Ναό πάρ' τα και φτιάξε.
Δάκρυσε ο Γέροντας από συγκίνηση και ευγνωμοσύνη στον Θεό, ευχαρίστησε και τον Δίκαιο και είπε το «Θεός συγχωρέσοι» για τον άνθρωπο του Θεού πού του έστειλε την ευλογία. Ό Καλός Θεός, σαν καρδιογνώστης, είχε φροντίσει για τον Ναό του, πριν ακόμη Τον παρακάλεση ο Γέροντας, για να του έχη έτοιμα τα χρήματα, την ώρα πού θα Του τα ζητούσε. Επόμενο ήταν να τον ακούση ο Θεός, αφού ο Γέροντας από μικρό παιδί άκουγε και τηρούσε τις θείες εντολές του Θεού και δεχόταν ουράνιες ευλογίες.»
Να το στείλουμε το κομμάτι αυτό στην Ιερά Σύνοδο με αίτημα να καταργήσει τους δίσκους στις εκκλησίες;
==============================================
«Για σκουφιά έραβε μόνος του με την σακοράφα κομμάτια ράσου, σαν σακούλες, και τα φορούσε, αλλά σκορπούσαν περισσότερη χάρη από τις πολύτιμες μίτρες τις δεσποτικές (όταν, φυσικά, δεν υπάρχη στην καρδιά του Μητροπολίτου «ο Πολύτιμος Μαργαρίτης»).
Σκορπούν χάρη τα υλικά πράγματα, και μάλιστα οι... πολύτιμες δεσποτικές μίτρες;
===============================================
"Η χάρη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και Πατρός, και η κοινωνία του Άγιου Πνεύματος" να είναι πάντα μαζί μας!
«Κάποτε τον φωτογράφισε ένας επισκέπτης, όπως ήταν με την σακούλα για σκουφί και με μια πιτζάμα πού του είχε ρίξει στις πλάτες του, γιατί είδε τον Γέροντα να κρυώνη. Και τώρα, όσοι βλέπουν στην φωτογραφία τον Παπα - Τύχωνα, νομίζουν ότι φορούσε δεσποτικό μανδύα, ενώ ήταν μια παλιά παρδαλή πιτζάμα.»
Βρε μανία με τα δεσποτικά!
=========================================
«Την δε ραχοκοκαλιά της ρέγκας δεν την πετούσε, αλλά την κρεμούσε με μια κλωστή και, όποτε ήταν καμιά Δεσποτική ή Θεομητορική εορτή και είχε κατάλυση ιχθύος, έβραζε λίγο νερό σ' ένα κονσερβοκούτι, βουτούσε την ραχοκοκαλιά δυο -τρεις φορές στο νερό, για να πάρη λίγη μυρωδιά, και μετά έριχνε λίγο ρύζι. Έτσι έκανε κατάλυση και κατηγορούσε και τον εαυτό του ότι τρώει και ψαρόσουπες στην έρημο! Την ραχοκοκαλιά αυτή την κρεμούσε πάλι στο καρφί και για άλλη κατάλυση, μέχρι πού άσπριζε πια και τότε την πετούσε.»
Να τα δουν αυτά οι δάσκαλοι, που ζητάνε αυξήσεις!
============================================
«Έβγαζε νερό από την στέρνα και γέμιζε ένα κύπελλο για τον επισκέπτη, έβαζε και στο δικό του τενεκάκι (κονσερβοκούτι, πού το χρησιμοποιούσε και για μπρίκι) και έψαχνε μετά να βρή κανένα λουκούμι, άλλοτε κατάξηρο και άλλοτε μυρμηγκοφαγωμένο, το όποιο, επειδή ήταν ευλογία του Παπα - Τύχωνα, δεν προξενούσε αηδία.»
Ε όχι και οι βρώμιες «ευλογημένες! Σαν πολύ δεν πάει;
===============================================
«Όταν πάλι ήθελε να εκμεταλλευθή κανείς την απλότητα του Γέροντα, για να εξυπηρέτηση τον άλφα ή βήτα σκοπό του, το καταλάβαινε με την θεία του φώτιση και του έλεγε:
-Παιδί μου, εγώ Ελληνικά δεν ξέρω' πήγαινε σε κανέναν Έλληνα, για να συνεννοηθής καλά.»
Γιατί δεν του έλεγε την αλήθεια;
====================================================
«Όταν έφθανε στο Χερουβικό, ο Παπα -Τυχών ηρπάζετο είκοσι έως τριάντα λεπτά, και ο ψάλτης θα έπρεπε να επαναλάβη πολλές φορές το Χερουβικό, μέχρι να ακούση τις περπατησιές του στην Μεγάλη Είσοδο. "Όταν τον ρωτούσα μετά στο τέλος «τι βλέπεις, Γέροντα», εκείνος μου απαντούσε:
-Τα Χερουβείμ και Σεραφείμ δοξολογούν τον Θεό.
Έλεγε επίσης στην συνέχεια:
- Έμενα μετά από μισή ώρα με κατεβάζει ο φύλακας μου Άγγελος και τότε συνεχίζω την Θεία Λειτουργία.»
Πόσο «εγωιστής» ήταν ο απόστολος Παύλος που περίμενε 14 χρόνια για να μας πει για μια θαυμαστή εμπειρία του, και την είπε από ανάγκη και μόνο!
================================================
«Για τον εαυτό του ό Γέροντας δεν νοιαζόταν καθόλου ούτε και φοβόταν, γιατί είχε πολύ φόβο Θεού (θεία συστολή) και ευλάβεια. Επειδή αγωνιζόταν και με πολλή ταπείνωση, δεν διέτρεχε ούτε τον πνευματικό κίνδυνο της πτώσεως. Επομένως, πώς να φοβηθή και τι να φοβηθή; Τους δαίμονες, πού τρέμουν από τον ταπεινό άνθρωπο, ή τον θάνατο, πού συνέχεια τον μελετούσε και ετοιμαζόταν χαρούμενος γι' αυτόν;»
Πόσο διαφορετικός ήταν (ένας «δευτερεύων») ο άγιος Αντώνιος που μέχρι να αφήσει και την τελευταία του αναπνοή δεν παραδεχόταν ότι νίκησε τον διάβολο!
==============================================
«Για σκέπασμα είχε ένα παλιό πάπλωμα με τα βαμβάκια άπ' έξω, από το όποιο έπαιρναν και τα ποντίκια βαμβάκι, για να κάνουν τις φωλιές τους.»
Να γίνει αφίσα αυτό για να προσελκύονται οι νέοι στον μοναχικό βίο!
=============================================
«Το δε πάτωμα του κελλιού του ήταν μεν από σανίδες, αλλά φαινόταν σαν σουβαντισμένο, επειδή δεν σκούπιζε ποτέ, και οι λάσπες, πού έμπαιναν από έξω, με τα γένια και τα μαλλιά, πού έπεφταν κάτω χρόνια ολόκληρα, είχαν σχηματίσει κανονικό σουβά.»
Και αυτό να γίνει αφίσα, παρακαλώ!
============================================
«Είχε φθάσει σε μεγάλη κατάσταση πνευματική ο Γέροντας! Ή ψυχή του είχε γίνει πολύ ευαίσθητη, αλλά, για να βρίσκεται ο νους του συνέχεια στον Θεό, είχε φθάσει και σε αναισθησία σωματική, Αφού δεν αισθανόταν πια καμιά ενόχληση από τις μύγες, τα κουνούπια και τους ψύλλους, πού είχε χιλιάδες. Το κορμί του ήταν κατατρυπημένο και τα ρούχα του γεμάτα από κόκκινα στίγματα. Μου λέει ο λογισμός μου ότι και με τις σύριγγες να του τραβούσαν το αίμα του τα ζουζούνια, πάλι δεν θα το αισθανόταν. Μέσα στο κελλί του κυκλοφορούσαν όλα ελεύθερα, από ζουζούνια μέχρι ποντίκια.»
Όχι αυτό να μη γίνει αφίσα...
===========================================
«Ό άγιος Γέροντας σαν καλός πατέρας τους μεν ανθρώπους έτρεφε πνευματικά, τα δε μεγάλα άγρια ζώα τα ταΐζε από την λίγη τροφή πού είχε και τα χόρταινε περισσότερο από την πολλή του αγάπη, και τα μικρά ζουζούνια τ' αφήνε να θηλάζουν από το λίγο του αίμα.»
Ούτε αυτό, διότι θα αγριευτούν τα παιδιά!!!
===============================================
«Ενώ έλεγε αυτά για το Άγιο Πνεύμα, αλλοιωνόταν το πρόσωπο του, και πολλοί ευλαβείς άνθρωποι την έβλεπαν αυτή την αλλοίωση.
Μερικοί τον τραβούσαν και καμιά φωτογραφία κρυφά. Άλλοι του ζητούσαν ευλογία για να τον φωτογραφίσουν, και αυτός το δεχόταν απλά. Σηκωνόταν αμέσως, πήγαινε στο Ναό και φορούσε το Αγγελικό του Σχήμα. Έπαιρνε και τον Σταυρό στο ένα χέρι και με το άλλο ξέπλεκε την μεγάλη του γενειάδα, την οποία έδενε κότσο, και φαινόταν πράγματι σαν τον Πατριάρχη Αβραάμ...»
Τι να πώ;
========================
«Μια μέρα, είχα οικονομήσει δύο λεμόνια και του έκανα μια λεμονάδα. Μόλις ήπιε λίγο δροσίστηκε και με κοιτούσε παράξενα.
-Πά-πά-πά, παιδί μου! αυτό το νερό είναι πολύ καλό! Που το βρήκες; Ό Χριστός να σου δώση σαράντα χρυσά στεφάνια.
Φαίνεται δεν είχε πιή ποτέ λεμονάδα ή είχε πιή, όταν ήταν πολύ μικρός, και είχε ξεχάσει την γεύση της.»
Μια λεμονάδα, σαράντα χρυσά στεφάνια;
==========================================
« - Γλυκό μου Παΐσιο, εμείς, παιδί μου, θα έχουμε αγάπη εις αιώνας αιώνων, η αγάπη είναι ακριβή η δική μας. Εσύ θα κάνης ευχή από εδώ, και εγώ θα κάνω από τον Ουρανό. Πιστεύω ότι θα με ελεήση ο Θεός, γιατί εξήντα χρόνια, παιδί μου, Καλόγηρος, συνέχεια έλεγα Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.
Έλεγε επίσης:
- Εγώ θα λειτουργώ πια στον Παράδεισο. Εσύ να κάνης ευχή από εδώ, και εγώ θα έρχωμαι κάθε χρόνο να σε βλέπω. Εάν εσύ θα καθήσης στό Κελλί αυτό, εγώ θα έχω χαρά, αλλά όπως ο Θεός θέλει, παιδί μου. Σου έχω και κουμπάνια, για τρία χρόνια κονσέρβες, και μου έδειχνε, δίπλα, έξι μικρά κουτιά σαρδέλες και αλλά τέσσερα κουτιά καλαμάρια, πού τα είχε φέρει κάποιος από καιρό, και έμειναν στην ίδια θέση, όπου τα είχε αφήσει ο επισκέπτης τότε. (Για μένα αυτές οι κονσέρβες δεν έφθαναν ούτε για μια εβδομάδα).
Ξανά επανελάμβανε ο Γέροντας:
- Εμείς, παιδί μου, θα έχουμε ακριβή αγάπη εις αιώνας αιώνων, και θα έρχωμαι κάθε χρόνο να σε βλέπω, και τα μάτια του έτρεχαν δάκρυα συνέχεια.»
Έπρεπε να έρθει για να τον δει, ή για να τον δούνε ότι... αγίασε;
===============================================
«Αυτό πού μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το πόσο στα ζεστα είχε πάρει το θέμα της σωτηρίας της ψυχής! Δίπλα από το κρεβάτι του είχε έτοιμες επιστολές, για να τις ταχυδρομήσω, μόλις πεθάνη, σε γνωστούς του Επισκόπους, για να τον μνημονεύουν. Επίσης μου έδωσε εντολή να φέρω Επίσκοπο να τον διάβαση στον τάφο και να τον αφήσω εκεί - να μη του κάνω την εκταφή - μέχρι την Δευτέρα Παρουσία του Χρίστου.»
Είναι αλήθεια ότι το μνημόσυνο από δεσπότη (με τη... «χάρη από τις πολύτιμες μίτρες τις δεσποτικές») «πιάνει» καλύτερα;
==================================================
«Ή πρώτη λοιπόν φορά ήταν στις 10 Σεπτεμβρίου 1971, βράδυ, μετά το μεσονύκτιο. Ενώ έλεγα την ευχή, βλέπω ξαφνικά τον Γέροντα να μπαίνη στο κελλί! Πετάχτηκα και του έπιασα τα πόδια και τα φιλούσα με ευλάβεια. Δεν κατάλαβα όμως πώς ξεγαντζώθηκε από τα χέρια μου και, καθώς έφευγε, τον είδα να μπαίνη στο Ναό, και εξαφανίστηκε.»
Δεν θα είχε γαντζωθεί καλά, φαίνεται!
=================================================
«Γι' αυτό φυσικά είναι και Άγιοι. Επειδή απέφευγαν την ανθρώπινη δόξα, τους δόξασε ο Θεός.
Οι ευχές του Παπα - Τύχωνα και όλων των γνωστών και αγνώστων Αγίων να μας βοηθάνε στα δύσκολα χρόνια πού περνάμε. Αμήν»
"Ένας άγιος, ένας Κύριος, ο Ιησούς Χριστός, προς δόξα Θεού Πατρός, Αμήν"!..
================================================
Ολα τα υπογραμισμένα ειρωνικά κομμάτια ειναι αυτού του ψευτοχαιρετάκια που καταχωρεί στο μπλόκ του τελείως αθεόφοβα.
Νυροπή σου παλαιέ άνθρωπε. Ντροπή σου.
Κάτω βρωμόχεράσας και τα βρωμόστομα σας από τον γέροντα Παϊσιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτω λεχρίτες.
Η ζωή σας βρωμάει.
Βρωμιάρηδες.
Σε θέματα πίστεως επιτρέπεται να οργιζόμεθα (Ι. Χρυσόστομος), αλλά δεν επιτρέπεται να βρίζουμε. Δεν επιτρέπεται να λερώνουμε τις ήδη λερωμένες εικόνες του Θεού. Δηλαδή εμείς είμαστε οι καθαροί; Δεν βρωμίζουμε τις ήδη βρώμικες εικόνες, αντίθετα προσπαθούμε να τις καθαρίσουμε. Αυτός είναι ο ρόλος μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑιρετικός
Καλα δεν σεβεσθαι τιποτε, ουτε τον αδελφο που σας φιλοξενη στο Blog του, ειναι αναγκη να χρησιμοποιητε τετοιες εκφρασεις μεσα σε ενα Χριστιανικο BLOG;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πως αποφαινεσθαι εσεις οτι καποιος ειναι καπως και τον αποκαλειτε τοιουτοτροπως και σκανδαλιζετε και τους αλλους αδελφους σας στο διαδυκτιο, και ποιο πολυ αυτους που στεκονται μακρυα απο την Εκκλησια και προσπαθουν να ελθουν κοντα;;;Και παρατηρουν αδελφε την συμπεριφορα μας, ενα θα σας πω πολυ λυπηρο,
πηγαινω σενα Μοναστηρι συχνα, και παρακατω ειναι
οι ""Γκουρου""και το μοναστηρι ειναι αδειο απο πιστους και οι προαναφερομενοι εχουν απεξω απο τον χωρο τους παμπολλα αυτοκινητα Κυριaκη,καθημε
ρινη , μηπως μας λεει κατι αυτο,ποιοι αποστρεψαν τον λαο μακρυα απο την εκκλησια, μηπως φερουμε και εμεις ευθυνη;;;
Ας ειρηνευσουμε λοιπον, ειναι καιρος νηστειας και προσευχης.
Άγγελος