ΚΑΙ ΔΙΗΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΝΑ ΚΛΑΙΣ…

 ΚΑΙ ΔΙΗΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΝΑ ΚΛΑΙΣ....

Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου (χημικού)

Παρακολούθησα την ομιλία του π.Θ.Ζ. στην οποία ανακοίνωσε τη διακοπή της έκδοσης του περιοδικού ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ. Ως συνδρομητής του περιοδικού για πολλά χρόνια  μπορώ να πω ότι η διακοπή της έκδοσης θα δημιουργήσει ένα μεγάλο κενό στον αντι-οικουμενιστικό αγώνα και μάλιστα δυσαναπλήρωτο. Μπορεί να υπήρχαν διαφωνίες με τη συμμετοχή σε ορισμένα τεύχη κάποιων αρθρογράφων, αλλά σε γενικές γραμμές η ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ πρόσφερε πολλά, ως περιοδικό αντι-οικουμενιστικής κατήχησης.

 Εκείνο όμως που εισέπραξα από την ομιλία αυτή  είναι τα δύο είδη απογοητεύσεων που γεύτηκε ο π.Θ.Ζ.

Α. Την ανθρώπινη απογοήτευση.

Β. Την απογοήτευση του ποιμένα-κατηχητή.

Η  μεν ανθρώπινη απογοήτευση εκφράστηκε με τη διγλωσσία και πολυγλωσσία  που συνάντησε στους υποτιθέμενους συναγωνιστές κληρικούς. Την  απογοήτευση δε του ποιμένα την εισέπραξε από το ποίμνιο, που τόσα χρόνια κατηχούσε. Απόδειξη ότι λίγοι τον ακολούθησαν στον δρόμο που χάραξε με την  αποτείχισή του.

Όλα τα παραπάνω δημιούργησαν μια άνευ προηγουμένου κούραση, που όποιος δεν τη ζήσει δεν θα την καταλάβει. Και για να τη ζήσει αυτή την απογοήτευση, πρέπει να φορέσει το ράσο και όχι να αναδεικνύεται αγωνιστής του πληκτρολογίου, ως λαϊκός, κάνοντας ΜΟΝΟ ΚΡΙΤΙΚΗ. Ας μπει στον κλήρο και τότε θα δούμε πόσους ηρωϊσμούς μπορεί να κάνει.

Το ξαναλέω αδιαφορώντας για τις αφοριστικές κριτικές για τις απόψεις μου. Ο Λαός έπαψε τον 21^ο αιώνα να είναι θεματοφύλακας της πίστεως. ΑΚΑΤΗΧΗΤΟΣ ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ  ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις δεν ανατρέπουν την υπάρχουσα κατάσταση. Ό,τι ζήσαμε τα τελευταία χρόνια το αποδεικνύουν περίτρανα. Η Εκκλησία στη νοοτροπία του λαού ταυτίστηκε με τους επισκόπους και τις Συνόδους και την μετατρέψαμε  σε ένα φολκλορικό παραδοσιακό σύλλογο.

Για το ακατήχητο του λαού δεν είναι υπεύθυνοι μόνο οι ποιμένες, που ομολογουμένως έχουν ευθύνη.  Ευθύνη έχει και ο λαός που δεν ενδιαφέρεται.

Σήμερα γεμίσαμε σωτήρες της Εκκλησίας, ιδιαίτερα στο χώρο της Αποτείχισης. Αν κάνουμε μια γρήγορη έρευνα στα λεγόμενα αντι-οικουμενιστικά ιστολόγια, βλέπουμε ΟΤΙ ΛΕΙΠΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΚΑΤΗΧΗΣΗ. Μας αρκεί ο ηρωϊσμός της κριτικής και η μακαριότητα που μας χαρίζει η ομάδα που δημιουργήσαμε… Οι διαφωνίες υπάρχουν αλλά η διαλεκτική  των διαφωνιών γίνεται πρώτα μεταξύ των διαφωνούντων και όχι μέσω διαδικτύου.

Είμαστε προ  των θυρών της επίσημης ένωσης με τους Παπικούς και ασχολούμαστε ΜΟΝΟ  με τα ανδραγαθήματα του κάθε επισκόπου, που αφενός μεν είναι ΨΕΥΔΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΚΑΙ ΨΕΥΤΟΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ, αλλά, όταν μας συμφέρει, τους αναγορεύουμε και σε ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ. 

Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Τέλος τονίζω ότι αποτείχιση  ΧΩΡΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ ΗΘΟΣ  ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, όσον και αν ψάχνουν μερικοί να  τεκμηριώσουν τις απαράδεκτες πρακτικές τους και πατερικά (!!!!!!!!!).