Ομολογία

Ομολογια: ΞΥΠΝΕΙΣΤΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ.

ΕΙΣΤΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ. 

ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ΜΟΝΟ 

ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΑ.

ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑΤΙ ΚΟΛΥΜΠΑΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΣΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΤΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ.

ΠΟΤΕ ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΤΕ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ 

ΣΥΝΕΙΔΗΣΙ;

--------------------------------

ΤΟ ΦΑΚΕΛΩΜΑ,ΤΟ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ, Η 

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΚΑΙ ΟΙ 

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ

Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου (χημικού)

Εισαγωγικά

Τον τελευταίο καιρό, με αφορμή το θέμα των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων, διατυπώνεται μία θεωρία με θεολογικά επιχειρήματα, την οποία θα την ονομάσουμε «ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΩΝ» (;;;;))

Βασικά σημεία της θεωρίας αυτής είναι τα παρακάτω:

Α.Η νέα ταυτότητα έχει άμεση σχέση με τον Αντίχριστο (προσφράγιασμα-ετοιμασία της εποχής του Αντιχρίστου κ.λ.π.)

Β.Η νέα ταυτότητα θίγει το Αυτεξούσιο του ανθρώπου και φακελώνει τον πολίτη.

Γ.Η παραλαβή της νέας ταυτότητας αποτελεί ΣΟΒΑΡΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΠΑΡΑΠΤΩΜΑ που μας οδηγεί σε εποχές  σκλαβιάς.

Στο παρόν άρθρο θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε την δεύτερη και την τρίτη  άποψη, προτείνοντας συγχρόνως ορισμένες πρακτικές που θα βοηθούσαν στην λύση του προβλήματος.

Θεολογική θεώρηση του Φακελώματος

Το φακέλωμα είναι η ενέργεια και το αποτέλεσμα του σχηματισμού ενός φακέλου, με τη συγκέντρωση εγγράφων και στοιχείων, που αναφέρονται σε προσωπικά στοιχεία, που αφορούν θέματα ταυτοποίησης, φορολογικά, ιατρικά, δραστηριότητας, πεποιθήσεων, πολιτικά κ.ά.π.

Στη σημερινή ηλεκτρονική εποχή, εγκαταλείπεται η συγκέντρωση των στοιχείων αυτών σε χάρτινους φακέλους και αντ’ αυτών χρησιμοποιούνται πλινθία (chips), δηλ. ολοκληρωμένα κυκλώματα, τα μικροκυκλώματα πυριτίου (τσιπς), τα οποία μπορούν σε ένα τέτοιο τσιπ, διαστάσεων περίπου 11Χ14 mm, να αποθηκευτεί ένας τεράστιος όγκος πληροφοριών, με τρομακτικά μεγάλη ταχύτητα.

Το φακέλωμα στην Αγία Γραφή

Το ερώτημα είναι, το πώς αντιμετωπίζεται το θέμα αυτό στην Αγία Γραφή και στην πατερική γραμματεία. Στην Π. Διαθήκη το πρώτο φακέλωμα, που είναι η ένταξη των απογόνων του Αβραάμ στα μέλη του «περιούσιου λαού» του Θεού, που γίνεται με την περιτομή και είναι μια αιματηρή καταγραφή, γιατί για να ενταχθεί κανείς στον κατάλογο αυτό, έπρεπε να προσφέρει τμήμα του ιδίου σώματος, σαν σφραγίδα και επικύρωση της διαθήκης μεταξύ Θεού και Αβραάμ (Γέν. 17. 9-14). Ο μη φακελωμένος (δηλ. ο απερίτμητος) αποκόπτεται από τον λαό του Θεού. Ακολουθεί το φακέλωμα των μελών του λαού του Θεού σε φυλές. Γίνεται ένταξη, καταμέτρηση και σύνταξη γενεαλογικών καταλόγων (Έξ. 6. 14-27). Ακολουθεί η απογραφή και η καταγραφή σε καταλόγους ολόκληρης της κοινότητας των Ισραηλιτών: «Απογράψτε εσύ κι ο Ααρών, ολόκληρη την κοινότητα των Ισραηλιτών. Καταρτίστε κατάλογο κατά συγγένειες και οικογένειες. Καταχωρήστε ένα προς ένα τα ονόματα όλων των αντρών από είκοσι ετών και πάνω, όλους τους στρατεύσιμους Ισραηλίτες, που συγκροτούν τις διάφορες στρατιωτικές μονάδες» (Αρ. 1. 2-3). Αυτό και εάν δεν είναι φακέλωμα! Έχουμε την απογραφή των Λευϊτών (Αρ. 3. 14-39), καθώς και την απαρίθμηση των ικανών Λευϊτών (Αρ. 4. 34-49). Έχουμε επίσης την καταγραφή όλης της γενεαλογικής γραμμής από Αδάμ μέχρι Αβραάμ (Α΄ Χρον. 1. 1-27), αλλά και σε ολόκληρο το βιβλίο των Α΄ Χρονικών έχουμε τις πάσης φύσεως καταγραφές των απογόνων των διαφόρων προπατόρων και πατριαρχών. Ακολουθεί ο κατάλογος αυτών που επέστρεψαν από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας αναλυτικά (Α΄ Έσδρας 5. 7-45), καθώς επίσης και τον κατάλογο όσων είχαν αλλοεθνείς γυναίκες (9. 18-36) και (Β΄ Έδρας 10. 18-44). Επίσης κατάλογος των αιχμαλώτων της Βαβυλώνας υπάρχει και στο Β΄ Έσδρας 2. 1-70 και μάλιστα οι επιστρέφοντες «αναζήτησαν την εγγραφή τους στους γενεαλογικούς καταλόγους των προγόνων τους» (2. 62). Επίσης ακολουθεί κατάλογος των οικογενειών, που επέστρεψαν από την Βαβυλώνα (8. 1-14) και στο (Νεεμ. 7. 4-68). Στο Νεεμ. 11. 1-24 έχουμε τον κατάλογο αυτών που εγκατεστάθηκαν στην Ιερουσαλήμ, καθώς και των ιερέων και των λευϊτών (12. 1-26).

Αλλά και στην Κ. Διαθήκη έχουμε καταγραφές και φακελώματα: Έτσι, στην αρχή των Ευαγγελίων Ματθαίου και Λουκά έχουμε την καταγραφή της γενεαλογίας του Χριστού, όπου οι προπάτορες έχουν φακελωθεί κανονικά. Αλλά και ο ίδιος ο Χριστός φακελώθηκε με την απογραφή: «Εγένετο δε εν ταις  ημέραις εκείναις εξήλθε δόγμα παρά Καίσαρος Αυγούστου απογράφεσθαι πάσαν την οικουμένην………. Ανέβη δε και Ιωσήφ από της Γαλιλαίας εκ πόλεως Ναζαρέτ εις την Ιουδαίαν εις πόλιν Δαυείδ………. απογράφεσθαι συν Μαριάμ τη μεμνηστευμένη αυτώ γυναικί, ούση εγκύω» (Λουκ. 2. 1-5).

Κάποιες παρατηρήσεις πάνω στο χωρίο 

αυτό: 

Ένας παγκόσμιος δικτάτορας, ο Αύγουστος, διέταξε να απογραφεί (δηλ. να φακελωθεί), ο κάθε άνθρωπος σ’ ολόκληρη την Οικουμένη. Στην απογραφή προσήλθε και η οικογένεια του Χριστού (Ιωσήφ και Μαρία μαζί με το κυοφορούμενο) και δεν αρνήθηκαν, ούτε άγγελος Κυρίου τους προέτρεψε να μην πάνε να δώσουν τα στοιχεία τους και επομένως να φακελωθούν και τα στοιχεία τους να τα έχει ο κάθε ένας, που θα μπορούσε να τους κάνει κακό. Δεν σήκωσαν την παντιέρα της άρνησης στην αντίχριστη πολιτική εξουσία, που ήθελε να καταγράψει τα προσωπικά τους στοιχεία και επομένως να τους παρακολουθεί με τους ρουφάνιους της τότε εποχής (rufianni). Βέβαια, θα μπορούσαμε ακόμη και τον Θεό μας να κατατάξουμε, ως τον μέγιστο καταγραφέα, που καταγράφει (δηλ. φακελώνει) τους δικούς του ανθρώπους στο βιβλίο ή αυτούς που δεν εφαρμόζουν το λόγο του Θεού, τον γεγραμμένο στις προφητείες (Απκ. 5. 1, 5. 2, 5. 3, 5. 4, 5. 5, 5. 7, 5. 8, 5. 9, 20. 12, 22. 9, 22. 18, 22. 19) και το βιβλίο της ζωής (Απκ. 17. 8, 20. 12, 20. 15).

Ούτε για το θέμα του φακελώματος υπάρχει πατερική τεκμηρίωση, αλλά και για αντίδραση στην καταγραφή στοιχείων του χριστιανού από την πολιτική εξουσία.

Συμπεράσματα

Άλλο να μιλάμε σαν πολίτες, μέλη κομμάτων και ψηφοφόροι και άλλο σαν Εκκλησία και ως μέλη της και εξ ονόματός της.

Σαν πολίτες μπορούμε να πρεσβεύουμε -ή όχι- τα όσα λέμε και να δραστηριοποιούμαστε σε συλλόγους, κόμματα, οργανώσεις, και κατά της παγκοσμιοποίησης, αν έτσι νομίζουμε.

Αλλά να μην μπλέκουμε την Αγία Γραφή και την Εκκλησία, εκτός αν πρόκειται για αγώνα υπέρ της δικαιοσύνης και υπεράσπισης αδελφών και τότε επικαλούμενοι νόμους του κράτους.

Σαν Εκκλησία, όμως και μέλη της πρέπει να εκτελούμε τις θείες εντολές του Ιησού, των Αποστόλων και των μεγάλων Πατέρων. Γνωρίζουμε, ότι η βασιλεία του Χριστού «ουκ' εστι εκ του κόσμου τούτου».

Επί Ρωμαίων αυτοκρατόρων «ποία ελευθερία προσώπου και δημοκρατία» υπήρχε, ιδίως στην εποχή του Χριστού; Ξεχνάμε ότι φακέλωναν, φυλάκιζαν, βασάνιζαν, αλλά και σταύρωναν και έριχναν στα θηρία και έκαιγαν αλείφοντας με πίσσα τους Χριστιανούς;

Ο Κύριος, που μπορούσε να τους πατάξει αστραπιαία τι έκανε; Περιέγραψε μεν με τα μελανότερα χρώματα την κατάσταση, αλλά δείχνοντας το νόμισμα είπε: «Απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ», η αγία οικογένεια υπήκουσε στην εξουσία και απεγράφη, οι απόστολοι προέτρεπαν (όταν μάλιστα βασίλευε ο θηριώδης διώκτης των πιστών, ο Νέρωνας) «προσεύχεστε υπέρ βασιλέων και των εν υπεροχή όντων ίνα ησύχιον βίον διάγωμεν», εδίδασκαν «να αποδίδουμε φόρους», να είμαστε «πιο νόμιμοι από ότι λένε οι κρατικοί νόμοι», οι δε απόστολοι, ενώ ήταν αθώοι, δέχθηκαν να φυλακισθούν, ενώ άγγελος άνοιξε την πόρτα της φυλακής δεν έφευγαν, ως νομοταγείς, το δε όπλο των πιστών ήταν η υποταγή στην εξουσία κ.λπ. κ.λπ. Και οι μεγάλοι Πατέρες, ουδέποτε αμφισβήτησαν την παγκόσμια Βυζαντινή ή Ρωμαϊκή εξουσία και μάλιστα διώχθηκαν, φυλακίσθηκαν, εξορίσθηκαν, κοιμήθησαν με το «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν» στα χείλη (Ιω. Χρυσόστομος).

Τελικά, το φακέλωμα υπήρξε και υπάρχει από αιώνων, από την πρωτόγονη κατάσταση της καταγραφής στοιχείων σε παπύρους και πλάκες ή όστρακα (όπως ο εξοστρακισμός του Αριστείδη) σε μια πιο σύγχρονη κατάσταση, όπως η καταγραφή προσωπικών στοιχείων στο χαρτί, στην ακόμη πιο σύγχρονη σε πλινθία (chips) ή γραμμωτούς κωδικούς. Υποκλοπές προσωπικών δεδομένων γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται, αφού ο αγώνας υποκλοπέων και επισήμων φορέων θα είναι συνεχής. Η μόνη διαφορά έγκειται στο ότι τα σύγχρονα αρχεία δεν καταλαμβάνουν χώρο και είναι προσβάσιμα με τρομακτικές ταχύτητες.

Για τους πολίτες βέβαια, η διευκόλυνση στις συναλλαγές είναι τρομερή και δεν χρειάζεται πλέον να ανατρέξει κανείς αυτοπροσώπως στους διάφορους φορείς, για διεκπεραίωση των διαφόρων υποθέσεών του.

Να σκεφτεί κανείς, το πόσο μπορεί να κοστίσει σε κάποιον μια αργοπορία, που μπορεί να του στοιχίσει ακόμη και τη ζωή του, όταν μπαίνοντας σε Νοσοκομείο για επείγουσα επέμβαση, θα έχει στο τσεπάκι όλο τον ιατρικό του φάκελο, που τώρα είναι διεσπαρμένος σε διάφορα Νοσοκομεία και κέντρα υγείας.

Η Εκκλησία ιδίως σε καιρούς διωγμών οφείλει να έχει απόρρητα τα ονόματα των μελών της τα οποία θα έχουν απόρρητες Εκκλησιαστικές ταυτότητες που θα εκδίδει η Εκκλησία, ώστε αφ΄ενός να μην μπαίνουν παρείσακτοι στην εκκλησία και αφ' ετέρου να μην αποκαλύπτονται τα ονόματα των μελών της Εκκλησίας, ώστε να μην κινδυνεύουν από διωγμούς, που δεν είναι μόνο οι θανατώσεις και τα μαρτύρια αλλά οι ρατσιστικές συμπεριφορές π.χ. οι αποκλεισμοί από την εκπαίδευση, την εργασία κ.α. 

Προϋπόθεση: Να ξεκαθαρίσουν οι Επίσκοποι και οι Ποιμένες από τους "αντιχρίστους" διότι δεν αποκλείεται εκείνοι πρώτοι να καταδίδουν τους πιστούς.

Η πολιτεία δεν θέλει πλέον να αναγράφεται τη θρήσκευμα των πολιτών στις ταυτότητες, στα αρχεία του Κράτους και στις κάρτες του πολίτη. Όμως κατά παράδοξο τρόπο, πριν από λίγα χρόνια, είχε πιάσει μια "φρενίτιδα" τους πιστούς και την Εκκλησία, που ήθελαν να αναγράφεται υποχρεωτικά το θρήσκευμα στις κοσμικές ταυτότητες και συνέλεγαν και υπογραφές για ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΑΝΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΟΣ. Ήθελαν να αυτοφακελωθούν.

Βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς, με την τεχνολογία παρακολούθησης των υπολογιστών και του διαδικτύου, των τηλεφώνων, των κινητών τηλεφώνων, των δορυφόρων, των καμερών, των πληροφοριοδοτών, αν θέλουν ιδιώτες, κράτη, οργανισμοί και μυστικές υπηρεσίες μπορούν να γνωρίζουν τι πιστεύουμε, ποιοι είμαστε, με ποιους συνομιλούμε, τι λέμε.

 

Θίγει η παραλαβή της ηλεκτρονικής 

ταυτότητας το Αυτεξούσιο του 

ανθρώπου;;;;

Η ερμηνεία του αυτεξούσιου γίνεται κυρίως από δύο ρεύματα, των Φιλοσόφων και  της Ορθόδοξης Θεολογίας.

Σύµφωνα λοιπόν µε τους φιλοσόφους, οι αιτίες όλων όσων γίνονται στον κόσμο αποδίδονται άλλες φορές στον Θεό, άλλες στην ανάγκη, στην ειµαρµένη (μοιρα), στη φύση ή στην τύχη, ενώ κάποια πράγµατα γίνονται αυτόµατα. Επομένως το αυτεξούσιο του ανθρώπου βρίσκεται υπό την επίδραση του Θεού, της ανάγκης, της ειρμαμένης, της φύσης, της τύχης κ.λ.π.

Ο Άγιος Ιωάννης ο ∆αµασκηνός αναρωτιέται για το πού θα µπορούσαµε άραγε να κατατάξουµε τα έργα των ανθρώπων, αν µε βάση τα όσα υποστηρίζουν οι φιλόσοφοι ο άνθρωπος δεν είναι αυτεξούσιος; Και ευθύς αµέσως απαντά: α) Στον Θεό δεν γίνεται να αποδοθούν, γιατί ο Θεός δεν προβαίνει σε άδικες και αµαρτωλές πράξεις . β) Ούτε στην ανάγκη µπορούν να αποδοθούν, γιατί οι ανθρώπινες πράξεις δεν ανήκουν στην κατηγορία των πραγµάτων που βρίσκονται µόνιµα στην ίδια κατάσταση . γ) Στην «ειµαρµένη» δεν εντάσσονται, γιατί εκεί ανήκουν όσα πρόκειται υποχρεωτικά να συµβούν . δ) Ούτε και στη φύση οφείλονται, γιατί σε αυτήν ανήκουν τα φυτά και τα ζώα . ε) Οι πράξεις των ανθρώπων όµως δεν µπορούν να αποδοθούν ούτε στην τύχη, αφού δεν πρόκειται για σπάνιες ή απροσδόκητες ενέργειες . στ) Τέλος, ούτε και «αυτόµατες» µπορούν να θεωρηθούν, αφού οι αυτόµατες πράξεις αποτελούν χαρακτηριστικό των άψυχων και των άλογων ζώων .

Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Θεολογία  χάρη στη λογική και το αυτεξούσιό  που έχει ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να επιλέξει αν θα µετέχει στην αγαπητική κοινωνία µε τον αγαθό Θεό ή αν θα προτιµήσει εκούσια το δρόµο της απώλειας, της ακοινωνησίας και της αιώνιας αµετανοησίας που χάραξε πρώτος ο ∆ιάβολος. Όπως και στην περίπτωση του ∆ιαβόλου, έτσι και σε αυτή του ανθρώπου, ο Θεός µολονότι προγνωρίζει την κατάληξη όλων των δηµιουργηµάτων του, δεν την προορίζει, αφού δημιουργεί τους πάντες αγαθούς και τους αφήνει ελεύθερους να επιλέξουν αν θα τον δεχτούν ή αν θα τον απορρίψουν.

Ο  άνθρωπος αποτελεί «λίαν καλό» δημιούργημα του Θεού, «κατ’ εικόνα» και «καθ’ οµοίωση» του ∆ημιουργού του, πλασµένο µε ψυχή και σώµα, ώστε να συγγενεύει τόσο µε την αόρατη και την ορατή κτίση, όσο και µε τη λογική και την άλογη.

Το «κατ’ εικόνα» του ανθρώπου εντοπίζεται  κυρίως στη νοερή και αυτεξούσια φύση του, ενώ το «καθ’ οµοίωση» στη δυνατότητά του να ομοιάσει «κατά χάρη» στο ∆ηµιουργό Θεό µέσα από µία διαρκή πορεία τελειώσεως, στην ελευθερία δηλαδή του ανθρώπου να κινηθεί αυτεξούσια είτε προς την αρετή, είτε προς την κακία.

Ο λόγος για τον οποίο οι Άγιοι  Πατέρες, εστιάζουν τόσο πολύ στον εντοπισµό του «κατ’ εικόνα» στην αυτεξουσιότητα και το νου του ανθρώπου είναι διπλός: α) αφ’ ενός γιατί ο νους θεωρείται το πιο καθαρό και εκλεκτό κοµµάτι του ανθρώπου, και β) αφ’ ετέρου για να κατοχυρώσουν τη σωτηρία ολόκληρου του ανθρώπου κατά την πρόσληψή του από τον Θεό Λόγο ενάντια στις αιρέσεις. Όπως μάλιστα αναφέρουν χαρακτηριστικά, ο Λόγος ενανθρώπησε  προκειµένου να αποκαταστήσει στον άνθρωπο το αµαυρωµένο «κατ’ εικόνα», δηλαδή το νοερό και το αυτεξούσιο του ανθρώπου, και να τον επαναφέρει από το «παρά φύση» στο «κατά φύση», στο «καθ’ οµοίωση» για το οποίο τον δηµιούργησε. Είναι σαφές εποµένως πως, µολονότι κάθε άνθρωπος είναι λογικός και αυτεξούσιος, χρειάζεται τη βοήθεια του Θεού για να ξεπεράσει την αµαρτία.

Χάρη στη λογική και το αυτεξούσιό του έχει τη δυνατότητα να επιλέξει αν θα µετέχει στην αγαπητική κοινωνία µε τον αγαθό Θεό ή αν θα προτιµήσει εκούσια το δρόµο της απώλειας, της ακοινωνησίας και της αιώνιας αµετανοησίας που χάραξε πρώτος ο ∆ιάβολος. Όπως και στην περίπτωση του ∆ιαβόλου, έτσι και σε αυτή του ανθρώπου, ο Θεός µολονότι προγνωρίζει την κατάληξη όλων των δηµιουργηµάτων του, δεν την προορίζει, αφού δηµιουργεί τους πάντες αγαθούς και τους αφήνει ελεύθερους να επιλέξουν αν θα τον δεχτούν ή αν θα τον απορρίψουν.

Με βάση λοιπόν τα παραπάνω φαίνεται καθαρά ότι το ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ως ιδιότητα του «κατ΄εκόνα» έχει σχέση με επιλογές που το αμαυρώνουν και αυτές οι επιλογές είναι Η ΑΜΑΡΤΙΑ.

"Αμαρτία" σημαίνει: "αστοχία". Και "αμαρτάνω" σημαίνει: "αστοχώ". Όταν όμως μιλάμε για αστοχία, είναι φυσικό να υπονοείται η ύπαρξη ενός στόχου.

Και ποιος είναι  στόχος;;; Μα φυσικά η ομοίωση με τον Θεό!

Έτσι το ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ καλλιεργεί την σωστή πνευματική ζωή και με την βοήθεια της «εν Χριστώ Χάριτος» καλλιεργεί το ΚΑΘ΄ΟΜΟΙΩΣΙΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Δηλ. η σωστή χρήση του ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟΥ  κινείται στην ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΣΦΑΙΡΑ και δεν έχει καμία σχέση με THN ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή οποιοσδήποτε ανθρώπινες βιοτικές   πολιτικές επιλογές.(Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ.). Γι΄ αυτό και στα στυγνά απολυταρχικά καθεστώτα αναδείχθησαν Άγιοι πρόσωπα  που υπηρετούσαν σε καίριες κρατικές θέσεις είτε πολιτικές είτε εκκλησιαστικές.

Όμως η κατάχρηση του ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟΥ και η χρησιμοποίησή του  για βιοτικές πρόσκαιρες  προσωπικές πολιτικές  επιλογές, δημιουργεί πτώσεις  και  καταστάσεις πολιτικά ανυπόφορες. Άρα οποιαδήποτε πολιτική επιλογή (που δεν σχετίζεται ΜΕ ΑΡΝΗΣΗ ΠΙΣΤΕΩΣ)  δεν επηρεάζει το Αυτεξούσιο του «κατ΄εικόνα», αλλά τα πολιτικά προνόμια και την πολιτική ελευθερία του ανθρώπου. Έτσι η άποψη ότι η οποιαδήποτε  πολιτική επιλογή (που επαναλαμβάνω,δεν σχετίζεται με ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ)  ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΟ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ δηλ.την ελευθερία του, κινείται έξω από τα όρια της ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ και εντός των ορίων του  ΑΘΕΟΥ  ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΥ. Είναι δε λυπηρό Ορθόδοξοι Χριστιανοί εν αγνοία τους να  ταυτιζουν το ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΤΟΥ ΚΑΤ΄ΕΙΚΟΝΑ με  την ελευθερία των πολιτικών βιοτικών επιλογών, που δεν συνοδεύονται από ΑΡΝΗΣΗ ΠΙΣΤΕΩΣ.

Είναι  αμαρτία η παραλαβή της 

ηλεκτρονικής ταυτότητας;

Η ηλεκτρονική ταυτότητα είναι μια κρατική επιλογή, προκειμένου να διευκολύνει τις συναλλαγές κράτους-πολιτών. Σε αυτή θα υπάρχουν και προσωπικά δεδομένα, όπως η φωτογραφία, τα δακτυλικά αποτυπώματα και άλλα στοιχεία σε chip, γεγονός που δημιουργεί ανησυχίες στους πολίτες.

Αυτό  που σίγουρα θα συμβεί είναι ο περιορισμός της προσωπικής πολιτικής ελευθερίας. Δηλ.οδεύουμε προς ένα ηλεκτρονικό ολοκληρωτισμό.

Το παρήγορο είναι ότι η παραλαβή αυτού του ηλεκτρονικού εγγράφου δεν ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ΑΡΝΗΣΗ ΠΙΣΤΕΩΣ. Αυτό σημαίνει ότι ΔΕΝ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ Η ΠΑΡΑΛΑΒΗ ΤΟ ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΤΟΥ ΚΑΤ΄ΕΙΚΟΝΑ αλλά την  ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Οπότε η παραλαβή της νέας ηλεκτρονικής ταυτότητας έχει σχέση με την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και όχι με την πνευματική ζωή και την ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, που είναι μια εσωτερική απολύτρωση του ανθρώπου από το «εγώ», στη θέση του οποίου μπαίνει ο Θεός και ο κόσμος ολόκληρος. Αυτή η εσωτερική ελευθερία η απόλυτα πνευματική είναι το μεγάλο παράδοξο του χριστιανικού ήθους, που φαίνεται στη ζωή των αγίων και των μαρτύρων. Στις διώξεις η εσωτερική ελευθερία κάτω από την πίεση και τον καταναγκασμό δεν εξουθενώνει το πρόσωπο, αλλά του προσφέρει τρομακτικές δυνάμεις όχι απλώς για αντοχή στο σωματικό πόνο, αλλά κυρίως για εκδήλωση αγάπης στους βασανιστές, που συχνά μεταλλάσσονται και διαδηλώνουν πίστη (δηλ. υπακοή) στο Θεό και αποδέχονται κι οι ίδιοι το μαρτύριο.

Η Εκκλησία δεν αρνείται την αξία και την σπουδαιότητα της πολιτικής ελευθερίας. Ταυτόχρονα όμως επισημαίνει την σχετικότητα και την συμβατικότητα της ελευθερίας αυτής, όπως άλλωστε και των πολιτικών αρχόντων (Ψαλμ. 145:3). Ποτέ η πολιτική ελευθερία δεν μπορεί να αποτελέσει τον έσχατο στόχο για τον πιστό. «Άλλωστε η αναγνώρισή της ως έσχατου στόχου της ανθρώπινης ζωής καταλήγει μοιραία στην απολυτοποίησή της και στην αναγνώριση του κράτους ως υπέρτατης αυθεντίας. Με τον τρόπο αυτόν φαλκιδεύεται ουσιαστικά και η ανθρώπινη ελευθερία, που είναι ελευθερία και από την πολιτεία».(Γ.Μαντζαρίδης)

Η αληθινή ελευθερία δεν μεταβάλλεται σε καθεστώς του κόσμου, αλλά βιώνεται με την μεταμόρφωση και την υπέρβασή του, γιατί ανήκει στην βασιλεία του Θεού. Ταυτόχρονα όμως αυτή προσφέρεται μέσα στον κόσμο, γιατί και η βασιλεία του Θεού είναι παρούσα στον κόσμο. Η προσήλωση στην αληθινή ελευθερία στηρίζει ουσιαστικά και την πολιτική ελευθερία.

Συμπερασματικά λέμε ότι δεν είναι αμαρτία η παραλαβή της νέας ψηφιακής ταυτότητας αφού ΔΕΝ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, ούτε επηρεάζει το ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ ΤΟΥ ΚΑΤ΄ΕΙΚΟΝΑ.

 Δεν θα πρέπει να αντιδράσουμε 

για το ηλεκτρονικό φακέλωμα;

Η απάντηση είναι καταφατική. Το κράτος, επειδή νομοθετεί και νομιμοποιεί με την νομοθεσία τις αποφάσεις του , δεν δικαιούται ηθικώς να αυθαιρετεί.

Ο αγώνας εναντίων των νέων ταυτοτήτων είναι δίκαιος, διότι οι νέες ταυτότητες λειτουργούν εις βάρος της πολιτικής μας ελευθερίας και των δημοκρατικών μας δικαιωμάτων. Είναι δίκαιος ο αγώνας και πρέπει να συνεχιστεί, αλλά χωρίς αβάσιμες προσωπικές γνώμες και ακρότητες. Η σύνδεσή του αγώνα με την ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΛΟΓΙΑ και την κατάργηση του ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟΥ (που για μερικούς σημαίνει και ελευθερία δίχως όρια)  μας οδηγεί σε λανθασμένους δρόμους. Αν αποφύγουμε αυτές τις ακρότητες που δυστυχώς σήμερα προκαλούν τρομερή σύγχυση και αντιπαλότητα, θα επιτύχουμε την ενότητα που τόσο λείπει στον ομολογιακό χώρο, θα αποφύγουμε την διχόνοια και την καταδίκη των αδελφών μας, που ήδη συμβαίνει και θα μπορέσουμε καλύτερα και θεάρεστα να πολεμήσουμε για τα  δίκαια.

Ως Έλληνες πολίτες οφείλουμε να καταγγέλλουμε τέτοιες νομοθετήσεις,που παραβιάζουν την πολιτική ελευθερία, απαιτώντας τουλάχιστον νομοθετικές ρυθμίσεις. Ως χριστιανοί όμως οφείλουμε να ζούμε με νήψη και προσευχή για τα δεινά του κόσμου, καλλιεργώντας από κοινού και ο καθένας ξεχωριστά την σχέση μας με τον Χριστό, ως μέλη του Σώματός Του.

«Είναι προφανές ότι η όλη αντίδραση δεν αφορά στο δελτίο που θα περιέχει τα προσωπικά δεδομένα εκάστου και μάλιστα, για την εξυπηρέτησή του, αλλά στο γεγονός ότι έχει εξανεμιστεί η εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων. Κι αυτό, διότι ο άνθρωπος έδιωξε τον Θεό από τη ζωή του, οπότε θεωρεί ότι πλέον όλα του επιτρέπονται. Έτσι δεν υπάρχει ηθικός φραγμός στην κακή προαίρεση, η οποία πάντα θα εφευρίσκει τρόπους στυγνής εκμετάλλευσης του συνανθρώπου. …πώς να εμπιστευθεί κανείς την απρόσωπη εξουσία ή εκείνους που θα εκτελούν υπηρεσιακές εντολές, χωρίς ηθικές αναστολές, εφόσον θα διαχειρίζονται ατομικές πληροφορίες, άγνωστων σε αυτούς προσώπων; Η ανησυχία για έναν παγκόσμιο ψηφιακό ολοκληρωτισμό συνιστά έναν από τους βασικούς εφιάλτες του σύγχρονου ανθρώπου, γι’ αυτό και έχει δώσει τροφή σε πλήθος δυστοπικών ιστοριών στη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, με κεντρικές αναφορές στα διάσημα μυθιστορήματα του Άλντους Χάξλεϋ και του Τζωρτζ Όργουελ.  ».(παγκρητιος σύνδεσμος Θεολογων).

Είναι η άρνηση παραλαβής της 

ηλεκτρονικής ταυτότητας τρόπος α

γώνα εναντίον του ηλεκτρονικού 

φασισμού;

Η απάντηση είναι ΑΡΝΗΤΙΚΗ. Από την στιγμή που υπάρχει εκλεγμένη κυβέρνηση από τον Ελληνικό λαό και συγχρόνως εψηφισμένος νόμος η ΑΡΝΗΣΗ ΠΑΡΑΛΑΒΗΣ της νέας ταυτότητας ισοδυναμεί με ΑΠΕΙΘΙΑ.

Ο Απόστολος Παύλος στην προς Ρωμαίους Επιστολή γράφει:

«Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω. ου γαρ έστιν εξουσία ει μη υπό Θεού· αι δε ούσαι εξουσίαι υπό του Θεού τεταγμέναι εισίν. (Ρωμ. 13,1). Δηλαδή :Κάθε άνθρωπος, ας υποτάσσεται στις ανώτερες της πολιτείας, τους άρχοντας δηλαδή, που είναι φορείς αυτής της εξουσίας, (εφ' Οσον αι εντολαί των δεν αντίκεινται στο θέλημα του Θεού)· διότι δεν υπάρχει εξουσία μέσα εις την κοινωνίαν, που να μη απορρέει από τον Θεόν· οι άρχοντες, που ασκούν σήμερον τας εξουσίας, έχουν ταχθή από τον Θεόν (έστω και κατ' ανοχή).

Υπάρχει η άποψη ότι με την άρνηση παραλαβής των νέων ταυτοτήτων η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να προβεί σε δημοψήφισμα. Σε αυτή την άποψη απαντάμε τα εξής:

Α.Η υπάρχουσα κυβέρνηση εκλέχτηκε πρόσφατα με απόφαση του ελληνικού λαού με ποσοστό 41% (αν δεν υπολογιστεί η αποχή). Δηλ.ο ελληνικός λαός ενέκρινε το πρόγραμμά της, οπότε είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ για το θέμα των ταυτοτήτων να ξαναζητήσει την ετυμηγορία του λαού.

Β. Σύμφωνα με το άρθρο 44 του Συντάγματος, προβλέπονται δύο ειδών δημοψηφίσματα: το πρώτο είναι για «κρίσιμα εθνικά θέματα» και το δεύτερο για ήδη ψηφισμένο νομοσχέδιο, εκτός από δημοσιονομικό ζήτημα.

Το Σύνταγμα προβλέπει ότι η πρόταση για δημοψήφισμα πρέπει να γίνει από τουλάχιστον 120 βουλευτές και για να εγκριθεί από την Ολομέλεια απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία, δηλαδή 151 βουλευτές.

Για να είναι έγκυρο το δημοψήφισμα θα πρέπει να έχει ψηφίσει το 40% των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους.

Συγκεκριμένα, το άρθρο 44 του Συντάγματος προβλέπει:

«O Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου.

Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασιστεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών, ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του συνόλου και όπως ορίζουν ο Κανονισμός της Βουλής και νόμος για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής».

Όπως φαίνεται δεν υπάρχει περίπτωση να 

συμβούν όλα τα παραπάνω.

Γ.Η άρνηση παραλαβής της ταυτότητας θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην οικονομική και κοινωνική ζωή των πολιτών.  Ο προσωπικός αριθμός, που υποχρεωτικά θα δοθεί σε όλους τους Έλληνες πολίτες από τον  Νοέμβριο του 2023, θα συνδεθεί με τις υφιστάμενες κρατικές ψηφιακές εφαρμογές, δηλαδή, δελτίου ταυτότητας, διπλώματος οδήγησης, κάρτας εργασίας, κάρτας ανεργίας, κάρτας δημότη, πιστοποιητικού εμβολιασμού, κάρτας αναπηρίας, καθώς και με τις εκάστοτε κρατικές οικονομικές παροχές, τύπου market pass, power pass,κ.α.

Επίσης, θα συνδεθεί με τον ψηφιακό κρατικό ασφαλιστικό φορέα “efka.gr”, την ψηφιακή περιουσιακή-φορολογική πλατφόρμα “aade.gr”, αλλά και την ψηφιακή υγειονομική βάση δεδομένων “eoppy.gov.gr”.(Από το 2026 για όλους τους Έλληνες πολίτες).

Συνεπώς, αν κάποιος επιλέξει να μην έχει την νέα ταυτότητα, θα είναι αποκλεισμένος από το Gov.gr. Που σημαίνει πως, σε πρώτη φάση, δεν θα διαθέτει κάρτα εργασίας, άρα δεν θα μπορεί να εργάζεται. Επίσης, δεν θα μπορεί να λαμβάνει τυχόν κρατικά επιδόματα. Έπειτα, όταν ο αριθμός συνδεθεί με την πλατφόρμα “aade.gr” δεν θα μπορεί να υποβάλει φορολογική δήλωση ή να διαθέτει επιχείρηση. Και με το που συνδεθεί με εκείνη του “efka.gr” δεν θα διαθέτει ασφαλιστική και υγειονομική περίθαλψη. Αργότερα, όταν ο προσωπικός αριθμός περάσει στην ταυτότητα δεν θα μπορεί ούτε να ψηφίζει. Δεν θα υπάρχει ως πολίτης του ελληνικού κράτους.

Πώς πρέπει να αντιδράσουμε.

Ο αγώνας μας θα πρέπει να είναι σε πολιτικό επίπεδο ώστε να πεισθούν τα κόμματα της Βουλής να προχωρήσουν στις διαδικασίες νομοθετικών ρυθμίσεων. Το Συμβούλιο της Επικρατείας, με μία σειρά αποφάσεων του (2388-2399/2019) έκρινε τα νόμιμα στοιχεία που προβλέπεται να περιέχουν οι νέες ηλεκτρονικές αστυνομικές ταυτότητες, για να μην υπάρχουν στον σχετικό νόμο ασαφή σημεία και υποψίες.

Η ηλεκτρονική ταυτότητα δεν θα είναι απλώς μέσο  ταυτοποιήσεως του πολίτου, αλλά ταυτοχρόνως και «κλειδίον» εισόδου στην λεγομένη ηλεκτρονική  διακυβέρνηση. Γι΄αυτό στην  Κοινή  Υπουργική  Απόφαση  8200/0-109568/16-2-2023 προβλέφθηκε αορίστως, ότι εις το ενσωματωμένο  ηλεκτρονικό  μέσο  αποθηκεύσεως των ταυτοτήτων, εκτός από τα στοιχεία ταυτότητος, «θα δύναται να αποθηκευτούν τα στοιχεία που απαιτούνται για τις Υπηρεσίες Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, εάν αποφασισθεί να συμπεριληφθούν στο εν λόγω μέσο». Και τούτο παρά την σχετική  απαγόρευση  της αποφάσεως 2388/2019 του Σ.τ.Ε.!

Επίσης το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε, ότι ζητήματα δημόσιας τάξης, δημοσίου συμφέροντος και ασφάλειας, καθορίζονται μόνο από το Κράτος, με τον απαραίτητο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Σίγουρα, η επεξεργασία ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, είναι παράνομη, όταν δεν υπάρχει η συναίνεση μας. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, συναίνεση υφίσταται μονάχα κατά την έκδοση και όχι μεταγενέστερη συναίνεση. Το ίδιο συμβαίνει, με τις κάρτες τραπεζών, κάρτες συναλλαγής, με τις κάρτες μέσων μαζικής μεταφοράς, με το Κτηματολόγιο, με την Εφορία κ.α..

Το Συμβούλιο της Επικρατείας, έκρινε ότι παράνομα προβλέπεται να περιλαμβάνονται στις νέου τύπου αστυνομικές ταυτότητες, τα στοιχεία εκείνα που απαιτούνται για τις υπηρεσίες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, διότι δεν αποτελούν κρίσιμα στοιχεία για την απόδειξη της ταυτότητας των πολιτών, ούτε είναι σύμφωνα με το νόμο 1599/1986.Σε αυτή ακριβώς την απόφαση θα πρέπει να στηριχθεί η ΠΡΟΣΒΟΛΗ  του σχετικού νόμου για τις ταυτότητες με προσφυγή στο Συμβούλιο Επικρατείας από οργανωμένες ομάδες πολιτών ή πολιτικών φορέων.

Στο τελευταίο εδάφιο της παρ.4 του αρθ. 3 της απόφασης για τις ηλεκτρονικές ταυτότητες διαβάζουμε τα εξής:, Επιπλέον, στο ως άνω ηλεκτρονικό μέσο... θα δύναται να αποθηκευθούν τα στοιχεία που ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ για τις Υπηρεσίες Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, εάν αποφασισθεί να συμπεριληφθούν στο εν λόγω μέσο"

Είναι σαφής η -κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση- αντισυνταγματική συμπεριφορά της Κυβέρνησης, καθώς και η μη συμμόρφωσή της προς την απόφαση του ΣτΕ, η μη χρηστή διοίκηση και κατάχρηση εξουσίας, και η "ισχυρογνώμων" επιμονή της στην επιβολή της αντισυνταγματικής αυτής διατάξεως, η οποία καταλύει την ελευθερία του πολίτη και αλλάζει (αλλοιώνει) την χρήση της ταυτότητας.

Ας επισημανθεί, ότι με την λέξη "απαιτούνται" (συνώνυμα: είναι αναγκαία, είναι απαραίτητα, αποτελούν προϋπόθεση), ο Νόμος ενημερώνει ότι
όλα τα στοιχεία που είναι απαραίτητα να αποθηκευθούν, θα αποθηκευθούν,
όταν αυτό πλέον αποφασισθεί, χωρίς όμως την βούληση του πολίτη, διότι η ΚΥΑ το προβλέπει (και το συμπεριλαμβάνει) δια της φράσεως: "θα δύναται".
Με απλά λόγια, δίνει πλέον στο Κράτος τη δυνατότητα (και την ευχέρεια) να προβεί στην αντισυνταγματική αυτή ενέργεια, χωρίς άλλη (επιπλέον, νέα) ΚΥΑ (κι αυτό είναι αξιοσημείωτο!), επί της οποίας θα μπορούσε να προσφύγει ο πολίτης!

Τέλος για λόγου ασφαλείας δεν κατεβάζουμε την εφαρμογή της  ταυτότητας στο κινητό μας.

Συμπεράσματα

1/.Έτσι που έχει διαμορφωθεί η κοινωνική-οικονομική-πολιτική ζωή με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση να εφαρμόζεται, χωρίς μέχρι τώρα κάποια αντίδραση, η παραλαβή της ηλεκτρονικής ταυτότητας ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΚΟ.

Η σύνδεσή της «θεολογίας»(;;;)) της ταυτότητας με την Αντιχριστολογία είναι αφενός άτοπη τακτική, αφετέρου δημιουργούνται αντιπαραθέσεις που διασπούν το χριστεπώνυμο πλήρωμα.

Επίσης «ουδέτερο « πνευματικά είναι για τον Ορθόδοξο Χριστιανό το Φακέλωμα.Ας μην ξεχνάμε τα λόγια σύγχρονου Αγίου της Ορθόδοξης Εκκλησίας που είπε τα εξής: «Το παράξενο όμως, και πολλοί πνευματικοί άνθρωποι εκτός που δίνουν δικές τους ερμηνείες, φοβούνται και αυτοί τον κοσμικό φόβο του φακελλώματος, ενώ έπρεπε να ανησυχούν πνευματικά, και να βοηθήσουν τους Χριστιανούς με την καλή ανησυχία και να τους τονώνουν στην πίστη, να νιώθουν θεϊκή παρηγοριά»

2/.Εφ΄οσον η παραλαβή δεν συνδέεται με ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ δεν επηρεάζει το ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ, αλλά προσβάλλει την πολιτική ελευθερία μας.

3/Η άρνηση παραλαβής θα δημιουργήσει ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ στο ελληνικό κράτος που θα έχουν μεγάλα προβλήματα επιβίωσης. Ήδη από την εποχή των διωγμών η Εκκλησία απαγόρευσε στους ενθουσιώδεις πιστούς την «εισπήδηση» στο μαρτύριο (κατά το λαϊκόν “σφάξε με αγά μου ν᾽ αγιάσω”). Ομοίως, θα ήταν ανώφελο σήμερα οι πιστοί να θυσιάσουν και τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους αρνούμενοι την παραλαβή της νέας ταυτότητας  από τη στιγμή, που η παραλαβή της ΔΕΝ ΣΥΝΔΥΑΖΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΜΕ ΑΡΝΗΣΗ ΠΙΣΤΕΩΣ ούτε με κάποια ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΠΡΑΞΗ, όπως ήταν τα εμβόλια.

4./.Η διεξαγωγή  δημοψηφίσματος για το συγκεκριμένο θέμα είναι ΟΥΤΟΠΙΚΗ τακτική και σαφώς ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΙΚΗ, όσων την προτείνουν, επειδή οι προυποθέσεις για δημοψήφισμα είναι πολλές και δύσκολο να επιτευχθούν.

5/.Πέραν τούτου, όλοι όσοι συντηρούμε πνευματικές αντιστάσεις, μάλιστα όσοι ζούμε την ελευθερία της συνειδήσεως, που μας χάρισε ο Χριστός και οι αγώνες των Πατέρων μας, δεν μπορεί παρά να είμεθα «αντιρρησίες συνειδήσεως» με αφορμή την αλλοίωση της πίστης μας  σε εποχές, που όχι απλώς καταργείται η δημοκρατία, αλλά κακοποιείται και υβρίζεται η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.

Η λεγόμενη «θεολογία της ταυτότητας» πρέπει οπωσδήποτε να αντικατασταθεί με την ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ.

Επειδή  η ΑΙΡΕΣΗ αλλοιώνει το κατ΄εικόνα του ανθρώπου και τον οδηγεί στην αιώνια απώλεια. Είμαστε λαλίστατοι όταν περιορίζεται η πολιτική μας ελευθερία αλλά ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ όταν αλλοιώνεται η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ.

Οφείλουμε να ζούμε με νήψη και προσευχή για τα δεινά του κόσμου, καλλιεργώντας από κοινού και ο καθένας ξεχωριστά την σχέση μας με τον Χριστό, ως μέλη του Σώματός Του.

Έτσι μόνο θα μπορούμε να φωτιζόμεθα, να δίνουμε την πραγματική ομολογία και μαρτυρία της εν Χριστώ ζωής, και να ζητάμε το έλεος του Θεού, αν και εφόσον πλησιάζουν τα επερχόμενα δεινά.