Ομολογία

 

Φωτιά!!! Το θαύμα: Τιμώντας την Ιεροσύνη και την αγία Πίστη μας (Μέρος Α’)

 της Βασιλικής Οικονόμου

«ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν οἱ πατέρες ἡμῶν, ἤλπισαν, καὶ ἐῤῥύσω αὐτούς· πρὸς σὲ ἐκέκραξαν καὶ ἐσώθησαν, ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν καὶ οὐ κατῃσχύνθησαν» Ψαλμός κα’ 5-6

Στις 04:40 τα ξημερώματα του Σαββάτου 19 Αυγούστου 2023, στην περιοχή Μελία, ΒΑ της  Αλεξανδρούπολης, εκδηλώνεται πυρκαγιά σε αγροτοδασική έκταση. Κινητοποιούνται επίγειες και εναέριες δυνάμεις της Πυροσβεστικής, αλλά κανείς μας δεν φαντάζεται την ανείπωτη καταστροφή που θα προκαλέσει στον τόπο η πύρινη λαίλαπα.

Λόγω των ισχυρών ΒΑ ανέμων, η φωτιά κατευθύνεται ταχύτατα προς τα ΝΔ, προς τα χωριά πλησίον της πόλης. Ο Ιερέας ενός από τα χωριά, του Άβαντα, είναι ένας από τους ελάχιστους εναπομείναντες παραδοσιακούς Ιερείς της Μητρόπολης Αλεξανδρούπολης. Ήδη από την πρώτη μέρα της πυρκαγιάς, πριν ακόμα οι φλόγες πλησιάσουν το χωριό, έχει δημοσιεύσει ανάρτηση στο Facebook, όπου μεταξύ άλλων γράφει: «Ο Χριστός να βάλει το χέρι Του. Ήδη εκκενώθηκαν οικισμοί.  Όλοι επιβάλλεται να βοηθήσουμε πρωτίστως με την προσευχή μας και με οποιονδήποτε άλλον τρόπο μπορεί ο καθένας.  Διαθέτω πλήρως επιπλωμένο σπίτι για φιλοξενία οικογένειας…όσο χρειαστεί».

Την επόμενη μέρα, Κυριακή 20 Αυγούστου, η φωτιά πλησιάζει και στην ενορία του. Το 112 στέλνει μήνυμα εκκένωσης. Ο Ιερέας όμως δεν εγκαταλείπει τον Ναό του προστάτη του χωριού, Αγίου Χαραλάμπους. Αναρτά: «…Μετά την πρωινή Θεία Λειτουργία βγάλαμε τα Άγια Λείψανα και Ιερές Εικόνες σε λιτανεία κατά την οποία διάβασα τις ευχές για πυρκαγιά και κατάσβεση. Ας εντείνουμε κι ας ενώσουμε τις προσευχές μας αδελφοί μου.  Μεγάλη η δοκιμασία που διέρχεται ο τόπος μας.  Ήδη βρίσκομαι στον Ιερό Ναό και θα βρίσκομαι εδώ προσευχόμενος στον προστάτη Άγιο της ενορίας μας. Ευλογείτε.» Εκείνη τη νύχτα, και ενώ η φωτιά περικυκλώνει τον τόπο, ο Ιερέας συνεχίζει να καλεί διαδικτυακώς σε προσευχή, συνεχίζει να διαθέτει το επιπλωμένο σπίτι του προς όποιον πυρόπληκτο το χρειάζεται.

Τη Δευτέρα 21 Αυγούστου το πρωί ανακοινώνει την τέλεση δύο Παρακλήσεων στον προστάτη Άγιο Χαράλαμπο, μία το μεσημέρι και μία το απόγευμα, προς κατάσβεση της πυρκαγιάς. Την ίδια μέρα το απόγευμα γράφει: «Με το Λείψανο και την εικόνα του Αγίου πήγαμε στο σημείο της πυρκαγιάς…αποκαρδιωτική η κατάσταση.  Δεν περίμενα ποτέ ότι θα δώσω εντολή οι καμπάνες του Ναού να χτυπήσουν ως συναγερμός. Εύχεσθε αδελφοί μου.  Θεός βοηθός.» Λίγη ώρα αργότερα αναρτά με δάκρυα ένα συγκλονιστικό βίντεο τρίτου που δείχνει τις φλόγες να υψώνονται αδηφάγες και απειλητικές πίσω από τον Ναό και τον κόσμο να απομακρύνεται βιαστικά. «Όλοι γονατίστε σε προσευχή σας παρακαλώ καίγονται σπίτια…»

Και η δακρυσμένη προσευχή του Ιερέα και των πιστών εισακούστηκε. Δεν άφησε ο Κύριος το κακό να προχωρήσει. Η φωτιά δια πρεσβειών του προστάτη Αγίου Ιερομάρτυρα Χαραλάμπους απομακρύνεται από το χωριό, περνώντας το ξυστά, όπως έγραψε και τοπικό ειδησεογραφικό ιστολόγιο.

Την επόμενη μέρα ο Ιερέας θα γράψει: «Όλη η ορεινή δασική περιοχή πέριξ (…) κατακάηκε. Εικόνα πλήρως αποκαρδιωτική.  Και πάλι μέσα από αυτή την κατάσταση ο Τριαδικός Θεός και οι Άγιοί μας έδειξαν την παρουσία και την επέμβασή Τους. Το εσωτερικό του χωριού παρέμεινε άθικτο (…). 2-3 σπίτια κάηκαν στην αρχή της δασικής περιοχής, στην άκρη του χωριού.  Μιλώντας σήμερα το πρωί με δύο πυροσβέστες, επί λέξει μου είπαν ότι με την ορμητικότητα και το μέγεθος της πυρκαγιάς ήταν μεγάλο θαύμα που δεν κάηκαν τα περισσότερα σπίτια και άνθρωποι. Δοξασμένο το Όνομα του Κυρίου και του προστάτη της ενορίας Αγίου Χαραλάμπους.  Δεν απελπιζόμαστε και δεν το βάζουμε κάτω…με τη βοήθεια του Αγίου συνεχίζουμε. Περιουσίες και σπίτια θα ξαναφτιαχτούν. Ανθρώπινες  ζωές δεν ξαναφτιάχνονται. ..! Παραχωρεί ο Κύριος κάποιες φορές….προς γνώση και συμμόρφωση!!! (…) Ας συνεχίσουμε τις προσευχές μας έτσι ώστε η Θεία Χάρη να μας προφυλάξει από παρόμοιες καταστάσεις και να επέμβει καταλυτικά στις ήδη υπάρχουσες. (…) Αύριο στις 18.00 και εφόσον επιτρέπουν οι συνθήκες, θα τελεσθεί στον Ιερό Ναό του Αγίου Χαραλάμπους ο Μέγας Παρακλητικός Κανόνας της Παναγίας μας. Προσοχή και προσευχή. Ευλογείτε.»

Στα Εννιάμερα της Παναγίας μας, 23 Αυγούστου, ο Ιερέας αναρτά: «(…) Προσωπικά, μου αρκεί και είμαι ευτυχής που είναι καλά οι ενορίτες μου και που σώθηκαν τα σπίτια τους…(2-3 σπίτια κάηκαν). Δοξάζω τον Τριαδικό Θεό που δεν είχαμε ανθρώπινες απώλειες. Όλα τα υπόλοιπα, με πίστη, υπομονή και τη συμβολή όλων θα γίνουν.  Οι άνθρωποι δεν ξαναγίνονται.  Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν.  Ευλογείτε.»

Και στις 25 Αυγούστου: «(…) Την Κυριακή, 27 Αυγούστου, στο τέλος της Θείας Λειτουργίας θα πραγματοποιηθεί και πάλι λιτανεία Ιερών Λειψάνων και Εικόνων πέριξ του Ναού έτσι ώστε η Χάρη του Θεού και των Αγίων μας να συνεχίζει να σκεπάζει την ενορία του Άβαντα από παρόμοιες καταστάσεις, όπως και για τις περιοχές που ακόμη μαστίζονται από τον πύρινο εγκέλαδο.

Απευθείας θα μεταβούμε στην πλατεία του χωριού όπου θα τελεσθεί δοξολογία ευχαριστίας προς τον Τριαδικό Θεό, που, θαυματουργικά ο Άβαντας, έμεινε ανέπαφος από τις φλόγες.

Παρακαλώ για τη συμμετοχή όλων, να ενώσουμε τις προσευχές μας……..

Ο Τριαδικός Θεός, η Παναγία Γοργοϋπήκοος, ο Άγιος Χαράλαμπος να σκεπάζουν την ενορία μας όπως και όλη την Ελλάδα από δοκιμασίες και παρόμοιες τραγικές καταστάσεις.

Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν.

Ευλογείτε.»

Σε όλη αυτήν τη συγκλονιστική πορεία των ημερών αυτών, βλέπουμε τον Ιερέα του Υψίστου να μη χάνει την πίστη του. Τον βλέπουμε, παράλληλα, να μη λησμονεί την ελεημοσύνη προς τους πυρόπληκτους ούτε την ενθάρρυνση του ποιμνίου του, ως ορθόδοξος πνευματικός πατέρας και ποιμένας. Τον βλέπουμε και να δοξολογεί τον Θεό για όλα.

Το άρθρο αυτό δεν γράφτηκε απλώς για να επαινέσουμε τον εν λόγω άξιο Ιερωμένο. Εκείνον θα τον επαινέσει καλύτερα ο Κύριος, του Οποίου οι έπαινοι είναι ασφαλείς, σε αντίθεση με των ανθρώπων. Ο λόγος που κάνουμε αυτήν τη σύντομη αναφορά, πέραν του να δοξαστεί ο Άγιος Τριαδικός Θεός μας που ενεργεί θαυματουργικά δια των Αγίων Του, είναι προκειμένου να καταθέσουμε ταπεινά ένα λιθαράκι στην αφύπνιση της ναρκωμένης πίστης Κλήρου, Μοναχισμού και λαού του τόπου μας, της πίστης στην παντοδυναμία και το έλεος του Κυρίου μας. Είναι λυπηρό να βλέπουμε Ιερείς να αφήνουν τις δεήσεις, τις Εικόνες και τα άγια Λείψανα και να προστρέχουν στις μάνικες. Και είναι λυπηρό, επειδή προβάλλεται ως ηρωισμός κάτι το οποίο στην ουσία μεταδίδει – έστω και άθελά τους –  ένα μήνυμα ολιγοπιστίας στον λαό, μια εμπιστοσύνη στην κτίση και όχι στον Κτίσαντα. Ταπεινά ρωτούμε: είναι ισχυρότερο το νερό από τον Ποιητή του παντός, σεβαστοί πατέρες; Η περίπτωση του Ιερέα του Άβαντα, αλλά και πάμπολλων άλλων Ιερέων της Ορθοδοξίας  – ανά τους αιώνες ή και σύγχρονους – που έπραξαν ομοίως, αποδεικνύει πως όχι. Η πίστη μας στον Θεό αιμορραγεί και χρειάζεται επειγόντως επούλωση και ενίσχυση, στερέωση. Το ίδιο και η προς τον Θεό – αλλά και προς τον πλησίον! – αγάπη μας, που πλέον έχασε τη θέρμη της, θυμίζει παγετώνα, όπως είχε προείπει δύο χιλιάδες χρόνια πριν ο Κύριός μας και Παντοκράτορας, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός: «καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» (Ματθ. κδ’ 12).

Καλή μας μετάνοια!

Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν