Ομολογία

NEA AΠΟΤΕΙΧΙΣΗ ΚΛΗΡΙΚΟΥ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΓΟΥΜΕΝΙΣΣΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΚΑΣΤΡΟΥ

“Η Ιερά Αποτείχιση είναι πράξη αγάπης και όχι μίσους, και γι’ αυτόν τον λόγο όποιος προβαίνει σε διακοπή μνημονεύσεως του οικείου Επισκόπου δεν πρέπει να τιμωρείται, αλλά είναι άξιος επαίνου, διότι δεν κάνει σχίσμα στην Εκκλησία του Χριστού, αλλά προφυλάσσει την Εκκλησία από τα σχίσματα”…

---

Πρεσβύτερος Ιουστίνος Τσιουτέα

εφημέριος Ιερού Ναού Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μικρόδασους

Ιεράς Μητροπόλεως Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου

Τηλ. : 6987378286

E-mail : iustin2004@yahoo.gr

Πολύκαστρο 30-11-2021

Προς τον

Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου

κ. Δημήτριο

Ιερά Μονή Παναγίας (Επισκοπείο)

Γουμένισσα

Τ. Κ. : 613 00

Τηλ. : 23430 43383

Fax : 23430 20535

E-mail : gimgap@gmail.com

Σεβασμιώτατε,

Με την παρούσα επιστολή, επιθυμώ να Σας ανακοινώσω δημόσια την οριστική, τελεσίδικη και αμετάκλητη απόφασή μου όπως παύσω από τώρα και εις το εξής την μνημόνευση του ονόματός Σας κατά την τέλεση των Ιερών Ακολουθιών και της Θείας Λειτουργίας, εφαρμόζοντας τον 15^ο Ιερό Κανόνα της Πρωτοδευτέρας (ΑΒ΄) Συνόδου επί αγίου Φωτίου του Μεγάλου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (861 μ.Χ.) (Σχ. βλ. Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, Πηδάλιον, εκδ. Β. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη, σελ. 358), και ακολουθώντας το παράδειγμα των αποτειχισμένων αγίων της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού.

Οι λόγοι της λήψεως της ανωτέρω αποφάσεώς μου καταγράφονται και αναπτύσσονται στο παρακάτω επισυναπτόμενο κείμενό μου (Συνημμένο 1).

Μετά του προσήκοντος σεβασμού και τιμής,

π. Ιουστίνος Τσιουτέα

ελάχιστος εν πρεσβυτέροις

ΣΥΝΗΜΜΕΝΟ 1

Σεβασμιώτατε,

Η σταγόνα, που ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής μου, ήταν η σημερινή συνάντηση εμού και της πρεσβυτέρας μου με τον εκπρόσωπό Σας, Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο, Αιδ. Πρωτ. Ιγνάτιο Καλογεράκη, στο Γραφείο του στην Ιερά Μητρόπολη, για να απολογηθώ προφορικώς και γραπτώς σε όσα μου προσάψατε με την υπ’ αριθμ. πρωτ. 406/19-11-2021 επιστολή Σας, ο οποίος προς το τέλος της συζήτησης με προσέβαλλε βάναυσα, απευθύνοντάς μου τα εξής απαράδεκτα και αχαρακτήριστα λόγια του : «Εσύ είσαι χειρότερος αιρετικός από τον Πάπα. Ο Πάπας τουλάχιστον είναι έξυπνος. Εσύ είσαι χαζός». Δεν δέχομαι επ’ ουδενί αυτή την κατηγορία, διότι αιρετικός σημαίνει χωρισμό από τον Θεό. Εγώ, όμως, δεν είμαι χωρισμένος από τον Θεό.

Με αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση στην Αρχιερωσύνη του Χριστού, που φέρετε, και στο πρόσωπό Σας, επιθυμώ να καταθέσω στην αγάπη Σας κάποιους προβληματισμούς, που έχoυν σχέση τόσο με την σωτηρία μου, όσο και την σωτηρία των πιστών, που εδράζονται σε λόγους θεολογικούς, ιερατικούς και συνειδησιακούς.

Ο Όσιος καί Θεοφόρος πατήρ ημών Μάξιμος ο Ομολογητής, στον διάλογο με τον Επιφάνιο, λέεει πως ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί μόνο με την ακριβή ομολογία της πίστης˙ «Κάθε άνθρωπος αγιάζεται με την ακριβή ομολογία πίστεως και όχι με την αναίρεσή της, που βρίσκεται στον Τύπο» (P.G. 90, 116A-121C). Επομένως, μια κουτσουρεμένη και μολυσμένη «πίστη» δεν οδηγεί τον άνθρωπο στην αγκαλιά του Χριστού, στον Παράδεισο, όπου βρίσκονται όλοι οι Άγιοι της Πίστης μας, αλλά στην απώλεια (Φιλιπ. γ΄ 3,19, Παροιμ. ιδ΄ 14, 12 και Κ΄ 20.16, 25).

Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι η μόνη, η μοναδική οδός σωτηρίας˙ εκτός Αυτής υπάρχει μόνο αίρεση, πλάνη και σχίσματα (Όσιος και Θεοφόρος πατήρ ημών Ιουστίνος Πόποβιτς).

Με οδηγό την Αγία Γραφή (βλ. Ιωάν. 10. 5,8), την διδασκαλία των Αγίων Αποστόλων (βλ. Διδαχή Αποστόλων 11, 1) και την διαχρονική διδασκαλία των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, κέκτημαι το δικαίωμα και το θειο χρέος να διαμαρτυρηθώ – «μάλλον δε και ελέγχετε» (Εφ. ε’ 11) – για ο,τιδήποτε γίνεται στον χώρο της Εκκλησίας μας. Ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος συμβουλεύει τους πιστούς της Εκκλησίας των Κολοσσών να ελέγχουν-συμβουλεύουν κι αυτοί με την σειρά τους και με όλη την αγάπη τους τον ποιμένα τους, τον Άρχιππο, (υπήρξε διάκονος ή πρεσβύτερος της Εκκλησίας των Κολοσσών) να προσέχει, και με αυτόν τον τρόπο δεν τον υποτιμά το ποίμνιο (Κολ. στ’ 17. Σχ. βλ. Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκη, Η προς Κολασσαείς Επιστολή, σελ. 228-229).

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος προτρέπει: «Τα δημοσίως λεγόμενα και πραττόμενα, δημοσίως και να ελέγχονται» (Ε.Π.Ε. 23, 393)

Δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια (από τον Ιούνιο του 2016 με την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου στην Κρήτη κι έπειτα) γίνονται πολλά αντορθόδοξα και αντιπατερικά στην Εκκλησία μας τόσο από μεμονωμένα πρόσωπα, όσο και από ολόκληρη την Ιεραρχία, η οποία με την συνεχή και ένοχη σιωπή της σε φλέγοντα θέματα πίστεως συγκατατίθεται και ουσιαστικά προδίδει την Πίστη-Αλήθεια.

Η παραμονή της Εκκλησίας της Ελλάδος στην παναίρεση του διαχριστιανικού και διαθρησκειακού συγκρητιστικού Οικουμενισμού, η συμμετοχή της στην ψευδοσύνοδο της Κρήτης και, επιπλέον, το μείζον θέμα της αναγνωρίσεως των σχισματοαιρετικών, αυτοχειροτονημένων και αναθεματισμένων της Ουκρανίας ως «εκκλησίας», μου δημιουργούν κρίση συνειδήσεως και με οδηγούν στο να διαμαρτυρηθώ με έντονο τρόπο για την κατάσταση αυτή.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού εδώ και δεκαετίες είναι ο θανάσιμος εχθρός του Χριστού και της Εκκλησίας μας, ο Οικουμενισμός και το Π.Σ.Ε. (Παγκόσμιο Συμβούλιο Αιρέσεων και Πλανών).

1. Οικουμενισμός

Σεβασμιώτατε,

«Εντός του Οικουμενισμού η Ορθοδοξία χάνει το χρώμα της και το άρωμά της, το αίμα και την ευωδία του Χριστού», έλεγε ο Επίσκοπος Φλωρίνης κυρός Αυγουστίνος Καντιώτης, ο ακούραστος αυτός εργάτης του Χριστού και της Εκκλησίας Του (Σχ. βλ. Αρχιμ. Χαραλάμπους. Λ. Βασιλοπούλου, Ο Οικουμενισμός Χωρίς Μάσκα, εκδόσεις «Ορθοδόξου Τύπου», Αθήναι 1995, σελ. 157). Και μόνο αυτό το βιβλίο να διαβάσει κανείς, είναι αρκετό να λάβει τά μέτρα του.

Ο Οικουμενισμός σε οδηγεί, σε πάει με ταχύτητα φωτός στην κόλαση.

Σύμφωνα με τον Όσιο και Θεοφόρο Πατέρα ημών Ιουστίνο Πόποβιτς, ο Οικουμενισμός είναι Παναίρεση, είναι η τελευταία αίρεση, η εσχατολογική αίρεση, σύμφωνα την Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς (Ρ.Ε.Δ) και άλλους θεολόγους Καθηγητές. Δεν μπορεί να μην μας κρίνει η συνείδησή μας, όταν γνωρίζουμε πως εκεί μέσα στις διάφορες συναντήσεις και συμπροσευχές με τους πάσης φύσεως αιρετικούς (263 αιρέσεις), ακόμη και με την «εκκλησία» του Σατανά, διαξάγεται διάλογος με ανθρώπους, που αρνούνται το όνομα του Χριστού μας, και μάλιστα με την παρουσία, δυστυχώς, «ορθοδόξων» Αρχιερέων ή Ιερέων. Ο μακαριστός Αρχιμ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος, στο βιβλίο του «Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα», εκδόσεις «Ορθοδόξου Τύπου», Αθήναι 1995, σελ. 51, αποκαλύπτει ότι το παράρτημα της «Χριστιανικής Αδελφότητας Νέων» (Χ.Α.Ν.), πρώτου προγόνου του σημερινού Οικουμενισμού, στον Καναδά, συμφώνησε να μην αναφέρει πουθενά το όνομα του Ιησού Χριστού. Κι όμως φέρει το όνομα «Χριστιανική Αδελφότης»!

Εκατό (100) – μα τί λέω! – χίλιες ή χιλιάδες διδασκαλίες των Αγίων της Εκκλησίας μας θα μπορούσα να αναφέρω, που όλες είναι ταυτόσημες, και έχουν ένα και μοναδικό μήνυμα : την συμβουλή–προτροπή εν καιρώ αιρέσεως «Φύγετε, φύγετε, φύγετε, μακρυά από τους λύκους ή λυκοποιμένες». Μιας και υπάρχει το μεγάλο πρόβλημα με τους σχισματοαιρετικούς της Ουκρανίας, θα ήθελα να δώσω τον πρώτο λόγο στον Όσιο και Θεοφόρο πατέρα ημών Αντώνιο τον Μεγάλο, που αναφέρει τα εξής σε περίπτωση σχίσματος και αιρέσεως μαζί : «Καμία επικοινωνία να μην έχετε με σχισματικούς και αιρετικούς. Είδατε πως κι εγώ έφυγα από αυτούς. Φροντίστε να είστε μαζί με τον Χριστό και με τους Αγίους, ώστε μετά θάνατον να σας δεχθούν στις αιώνιες σκηνές ως γνώριμοι φίλοι» (Μεγάλου Αντωνίου, P.G. t26, στλ. 969C – 972A).

Ο εν αγίοις πατήρ ημών Αθανάσιος, Πατριάρχης Αλεξανδρείας, ο Μέγας, λέει ότι είναι καλύτερο να συναχθούν οι πιστοί στα σπίτια τους, παρά στους ναούς με τους λύκους (P.G. 99, 1321AB). Την ίδια συμβουλή δίνει και ο Άγιος Γερμανός Β’ 1222-1240). Την ίδια συμβουλή θα έδιναν οι άγιοί μας σε κάθε πιστό όσον αναφορά την χρήση μάσκας-φιμώτρου στον Ιερό Ναό. Καλυτέρα να γονατίζει κανείς στο εικονοστάσιο στο σπίτι του, παρά να μπει στον Ιερό Ναό με μάσκα-φίμωτρο.

Ο εν αγίοις πατήρ ημών Ιωάννης, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο Χρυσόστομος, αναφέρει: «Εάν έχει ο ποιμένας διεστραμμένη πίστη, μην τον ακολουθείς κι αν ακόμη είναι άγγελος» (Ε.Π.Ε. 23, 492-494).

Ο Όσιος και Θεοφόρος πατήρ ημών Μάξιμος ο Ομολογητής αναφέρει επί του θέματός μας: «Με τον Επίσκοπο επιβάλλεται να ενωθεί κανείς, εφ’ όσον αυτός (ο Επίσκοπος) είναι ενωμένος με την Αλήθεια» (P.G. 132AC).

Μια άλλη φωνή, ο Όσιος και Θεοφόρος πατήρ ημών Θεόδωρος ο Στουδίτης, αναφέρει: «Όποιος λέει να πράξουμε αλλιώτικα από αυτά, που οι Κανόνες και οι Σύνοδοι μας λένε, να μην τον δεχόμαστε, ούτε να τον θεωρούμε μέλλος της Εκκλησίας» (P.G. 99, 988). Σε άλλο σημείο λέει : «Η Εκκλησία του Χριστού υπάρχει και όταν ακόμη περιορίζεται σε τρείς Ορθοδόξους πιστούς, ακόμη και αν όλοι οι επίσκοποι είναι αιρετικοί» (Σχ. βλ. Επιστολή προς Ηγούμενο Θεόφιλο, Ε.Π.Ε., Φιλοκαλία, τ. 18Β, σελ. 201)

Με πολύ χαρά θα αναφέρω και μια συμβουλή του εν αγίοις πατρός ημών Φωτίου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, του Μεγάλου: «Όταν ο ποιμένας είναι αιρετικός, τότε γίνεται λύκος, και πρέπει να φύγουμε και να απομακρυνόμαστε, για να μην μας ξεγελάσει, έστω κι αν παρουσιάζεται ως ήρεμος. Φύγε την επικοινωνία και την ομιλία, σαν το δηλητήριο του όφεως» (Ε.Π.Ε. 12, 400, 31).

Την απομάκρυνση από τους κακούς ποιμένες την δίδασκαν και οι Άγιοι ένδοξοι και πανεύφημοι Απόστολοι: «…Διό φευκτέον {να φύγετε} από των φθοροποιών ποιμένων» (Διαταγές των Αποστόλων 2,19).

Θα κλείσω μ’ ένα τελευταίο παράδειγμα ενός συγχρόνου Ιεράρχου της Ορθόδοξη Εκκλησίας, του εν αγίοις πατρός ημών Λουκά, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, του ιατρού και ομολογητού. Η εποχή του ήταν πολύ δύσκολη. Όλοι οι Ναοί είχαν περιπέσει στα χέρια των σχισματικών της λεγομένης «Ζωντανής Εκκλησίας», πού ήταν δημιούργημα του αθεϊστικού καθεστώτος.

Ο Άγιος Λουκάς, ως Επίσκοπος, λειτουργούσε σ’ ένα διαμέρισμα. Στην Διαθήκη του συμβουλεύει τους πιστούς του να παραμένουν πιστοί στην Κανονική Εκκλησία και να αποφεύγουν με κάθε τρόπο την σχισματική παράταξη. Μάλιστα ο Άγιος λέγει : «Η «Ζωντανή Εκκλησία», όπως την ονομάζουν οι εκπρόσωποί της, δεν είναι Εκκλησία, αλλά ένα άγριο θηρίο, που έχει όλα τα γνωρίσματα της αγριότητας».

Αλλού ο Άγιος αναφέρει : «Να πηγαίνετε στους ναούς, όπου λειτουργούν άξιοι ιερείς, οι οποίοι δεν υποτάχθηκαν στις εντολές της σχισματικής αυτής οργάνωσης. Ακόμη και εάν όλοι οι ναοί πέσουν στα χέρια τους και δεν έχετε πού να πάτε, καλύτερα να μην πάτε πουθενά, παρά σ’ αυτούς. Να μην έχετε καμία επικοινωνία με τους σχισματικούς , ούτε να επιχειρήσετε διαλόγους μαζί τους» (Σχ. βλ. Αρχιμ. Νεκταρίου Αντωνοπούλου, Αρχιεπίσκοπος Λουκάς, εκδόσεις «Ακρίτας», σελ. 106-107) . Διατυπώνει ο Άγιος Λουκάς την ίδια γνώμη–διδασκαλία με τον άγιο Αθανάσιο και τον άγιο Γερμανό. Αυτό σημαίνει να αγαπάς το ποίμνιο σου και να γίνεις θυσία και όχι θύτης.

Κάτι παρόμοιο έχουμε και στην εποχή του εν αγίοις πατρός ημών Γρηγορίου, Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, του Θεολόγου, στην Κωνσταντινούπολη. Όλοι οι ναοί είχαν πέσει στα χέρια των αιρετικών Αρειανών. Ο Άγιος Γρηγόριος με Επιστολές του προτρέπει τους πιστούς να μην πηγαίνουν στους ναούς αυτούς. Το 325 μ.Χ. συνήλθε η Α’ Αγία και Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια, όπου καταδικάστηκε ο Άρειος και η διδασκαλία του.

2. Η Εκκλησία της Ελλάδος

Εάν η Εκκλησία της Ελλάδος αγαπούσε το ποίμνιό της , θα καταδίκαζε αυτόν τον θανάσιμο εχθρό του Χριστού και της Εκκλησίας Του, τον Οικουμενισμό, όπως καλώς το έπραξε η Ρωσική Εκκλησία της Διασποράς (Ρ.Ε.Δ.). Το 1983 ο Πρωθιεράρχης Φιλάρετος συνεκάλεσε Σύνοδο στον Καναδά, όπου καταδικάστηκε και αναθεματίστηκε ο Οικουμενισμός. «Εμείς διακηρύξαμε το ανάθεμα εναντίον του Οικουμενισμού μόνο για τα τέκνα της Εκκλησίας μας…», σημειώνει ο Αρχιεπίσκοπος Βιτάλη (Σχ. βλ. Fr. Alexander Lebedeff’s Comments on the Implications of the 1983 Anathema).

Επίσης, θα μπορούσε η Ελλαδική Εκκλησία, εάν το επιθυμούσε και πονούσε για την απώλεια του ποιμνίου της, να ακολουθήσει το καλό-ορθόδοξο και πατρικό παράδειγμα του αγίου Κελεστίνου και του εν αγίοις πατρός ημών Κυρίλλου Πατριάρχου Αλεξανδρείας. Ο άγιος Κελεστίνος συνεκάλεσε Τοπική Σύνοδο το 430 μ.Χ. και κατεδίκασε τις αιρετικές κακοδοξίες του Νεστορίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, που είχε πει από τον άμβωνα ότι δεν πρέπει να ονομάζουμε την Παναγία «Θεοτόκο», αλλά «Χριστοτόκο» (Σχ. βλ. Ιωάννου Ε. Ρίζου, Οι ληστές της Θείας διδασκαλίας, μέρος β’, Δοκίμιο στην Αποτείχιση, σελ. 177). Όμως, ο λαός του Θεού, με μπροστάρη τον λαϊκό τότε Ευσέβιο (μετέπειτα Επίσκοπο Δορυλαίου), ακούγοντας αυτήν την βλάσφημη διδασκαλία, και μάλιστα από το στόμα του Πατριάρχου, διαμαρτυρηθήκαν με έντονο τρόπο και απομακρύνθηκαν από τον ναό, και δεν έμειναν εκεί μέσα παρά μόνο λίγοι ανόητοι και κόλακες. Ὁ Άγιος Κύριλλος Πατριάρχης Αλεξανδρείας, αναφέρει : «Ο λαός της Κωνσταντινουπόλεως δεν πηγαίνει πια στις εκκλησίες του {του Νεστορίου εννοεί} εκτός από λίγους ανόητους και κόλακες. Σχεδόν όλα τα μοναστήρια και οι αρχιμανδρίτες δεν κοινωνούν με αυτόν» (Σχ. βλ. Επιστολή ια’ , P.G. 77, 81BC).

Την ίδια χρονιά (430) και ο Άγιος Κύριλλος συνεκάλεσε Σύνοδο στην Αλεξάνδρεια (Σχ. βλ. Βλασίου Φειδά, Εκκλησιαστική Ιστορία, τ. Α’, Αθήναι 2002, σελ. 607-608)

Σημειωτέον, ότι και οι δυο αυτές Τοπικές Σύνοδοι έδωσαν προθεσμία στον Νεστόριο να αποκηρύξει τις κακοδοξίες του, αλλά εις μάτην. Τελικά, ο Νεστόριος παρέμεινε ανένδοτος και αναθεματίστηκε από τις δυο αυτές Τοπικές Συνόδους (Σχ. βλ. P.G. 77, 124A).

3. Οι τοποθετήσεις Σας

Σεβασμιώτατε,

Ἀπό Εσας προσωπικά δεν έχω ακούσει να καταδικάζετε τον Οικουμενισμό. Αντιθέτως, σε Ιερατική Σύναξη Σας άκουσα να λέτε : «Υπάρχει ο Οικουμενισμός. Και τί να κάνουμε»; Και στη συνέχεια, αντί να προτείνετε κάποια λύση του θέματος, υποτιμήσατε τα Πατριαρχεία της Βουλγαρίας και της Γεωργίας, διότι έφυγαν από τον Οικουμενισμό.

Όμως, υπάρχει, Σεβασμιώτατε, και ο διάβολος. Και τί πρέπει να κάνουμε; Να τον αγκαλιάσουμε; Μη γένοιτο! Ο άγιος ένδοξος και πανεύφημος Απόστολος Ιάκωβος, πρώτος Επίσκοπος Ιεροσολύμων, ο Αδελφόθεος, στην Καθολική Επιστολή του αναφέρει : «Υποταχθείτε, λοιπόν, στον Θεό. Αντισταθείτε στον διάβολο και αυτός θα φύγει μακριά σας» (Ιακ. δ’ 4, 7).

Επίσης, δεν Σας έχω ακούσει να καταδικάζετε τις αντιπατερικές, αντιευαγγελικές και αντιπαραδοσιακές αποφάσεις της ψευδοσυνόδου τοῦ Κολυμπαρίου της Κρήτης (Ιούνιος 2016). Απεναντίας τις στηρίξατε με την άκρα και ένοχη σιωπή Σας και με το να δεχθείτε να μοιραστεί το φυλλάδιο «Προς τον Λαό» με τα ψέματα και τις ανακρίβειες, που περιείχε σχετικά με την ψευδοσύνοδο. Η ιερατική μου συνείδηση δεν μου επέτρεψε να το δεχθώ και να το μοιράσω στον λαό του Θεού, διότι στην Εκκλησία του Χριστού ο λόγος μας πρέπει να είναι το «ναι, ναι» και το «ου, ου». Δεν επιτρέπεται ο ιερεύς και δη ο Αρχιερεύς να λέει ψέματα.

4. Το Ουκρανικό (2019)

Έρχομαι τώρα στο θέμα του Ουκρανικού.

Ενώ έχουν γραφεί τόσα από Μητροπολίτες, Καθηγητές Πανεπιστημίου, Θεολόγους κ. ά, διάφορα άρθρα σε διάφορα περιοδικά, όπως «Παρακαταθήκη», «Θεοδρομία», «Ορθόδοξος Τύπος», «Ορθόδοξη Αλήθεια», και εκατοντάδες βιβλία, που καταδικάζουν την πράξη αυτή του Οικουμενικοῦ Πατριάρχου, Εσείς με στενοχωρήσατε και ταυτόχρονα με φέρατε σε δύσκολη θέση, εξαιτίας του κειμένου Σας, που δημοσιεύσατε στις 12-10-2019 με τίτλο : «Εξηγήσεις και επεξηγήσεις εκκλησιαστικής ιστορίας και δεοντολογίας για το Ουκρανικό» (Σχ. βλ. https://orthodoxia.info/news/εξηγήσεις-και-επεξηγήσεις-εκκλησιασ/)

Μέχρι στιγμής μόνο οι τρεις Εκκλησίες (Ἀλεξανδρείας, Κύπρου, Ἑλλάδας) ανεγνώρισαν τους σχισματοαιρετικούς της Ουκρανίας, παρ’ όλο που γνωρίζουν πως δεν βασίζεται κάτι τέτοιο στην διδασκαλία των Αγίων της Εκκλησίας μας.

Ας σημειωθεί εδώ ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τόσο στην επίσημη ομιλία Του ενώπιον του Ουκρανικού λαού στο Κίεβο το 2008, επί τη συμπληρώσει 1020 χρόνων από της Βαπτίσεως των Ρως (988 μ.Χ.), όσο και στα επίσημα Πατριαρχικὰ Γράμματα προς τον Πατριάρχη Μόσχας κυρό Αλέξιο, με τα οποία αναγνωρίζει την καθαίρεση και τον αφορισμό του ψευδοπατριάρχου Φιλαρέτου Ντενισένκο από την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου της Μόσχας, παραδέχεται ρητώς και χωρίς την παραμικρή επιφύλαξη ότι η Μητρόπολη Κιέβου και, κατ’ επέκταση, η Εκκλησία της Ουκρανίας από τον 17^ο αι. και εξής υπάγεται κανονικώς στην Εκκλησία της Ρωσίας, η οποία ασκεί επ’ αυτής την πληρότητα της κανονικής δικαιοδοσίας. Τίς αυτόν εβάσκανεν εσχάτως; (Σχ. βλ. Πρωτοπρεσβυτέρου Αναστασίου Γκοτσοπούλου, Απλές ερωτήσεις κατανόησης κειμένου, 19-08-2019, https://www.romfea.gr/, http://aktines.blogspot.com/l, Επιστολή Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου προς τον Πατριάρχη Μόσχας Αλέξιο, αρ. πρωτ. 1203/26.8.1992, στο http://orthochristian.com/. και Επιστολή Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου προς τον Πατριάρχη Μόσχας Αλέξιο, αρ. πρωτ. 282/7.4.1997).

Βλέποντας, λοιπόν, την σιωπή, την αδιαφορία και ταυτόχρονα την συμμετοχή Σας σε όλη αυτή την αντιπατερική και αντιευαγγελική στάση, Σας κάνω γνωστά τα ακόλουθα.

Πρώτον, Σας δηλώνω πως δεν δέχομαι, δεν αναγνωρίζω την παναίρεση του Οικουμενισμού. Τον καταδικάζω ως θανάσιμο εχθρό του Χριστού και της Εκκλησίας μας.

Δεύτερον, δεν δέχομαι την ψευδοσύνοδο, που έλαβε μέρος στο Κολυμπάρι τῆς Κρήτης τον Ιούνιο του 2016, ούτε τις αντιευαγγελικές και αντιπατερικές της αποφάσεις.

Τρίτον, δεν δέχομαι την αναγνώριση των σχισματοαιρετικών της Ουκρανίας ως «εκκλησίας». Δεν θα δεχθώ σε καμμία περίπτωση να συλλειτουργήσω μαζί τους, αλλά ούτε και μ’ εκείνους, που τους αναγνωρίζουν και έχουν εκκλησιαστική κοινωνία μαζί τους, διότι «ο κοινωνών ακοινωνήτω ακοινώνητος είναι» (Β΄ Κανών Συνόδου Αντιοχείας, Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος).

Σύμφωνα με τον 1^ο Ιερό Κανόνα του Μεγάλου Βασιλείου, οι «κληρικοί» της εν λόγω ψευδοεκκλησίας, βρίσκονται στην τάξη των λαϊκών, ούτε χάρισμα πνευματικό έχουν, ούτε μπορούν να βαπτίζουν. Επομένως όλοι, όσοι βαπτιστήκαν απ’ αυτούς τους ψευδοιερείς, πρέπει να αναβαπτιστούν.

Αναφέρει ο Μέγας Βασίλειος : «Απώλεσαν την Χάριν του Αγίου Πνεύματος οι αιρετικοί και σχισματικοί και διεκόπη η μετάδοσις αυτής από την στιγμή, που απεμακρύνθησαν από την Εκκλησίαν. Μεταβιβασθέντες δε εις την τάξιν των λαϊκών , ούτε χάρισμα πνευματικόν έχουν , ούτε να βαπτίζουν η να χειροτονούν έχουν εξουσίαν, και οι εξ αυτών βαπτιζόμενοι ΠΡΕΠΕΙ να ξαναβαπτίζονται με το αληθινόν της Καθολικής Εκκλησίας Βάπτισμα» (πρβλ. Ιωάννου Ρίζου, Οι ληστές της θείας διδασκαλίας, Α’ μέρος, σελ. 204, Το βιβλίο προλογίζει ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ομότιμος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.).

Άρα, δεν μου επιτρέπει η ιερατική μου συνείδηση να τους δεχθώ ως εκκλησία, ούτε σαν ιερείς (Σχ. βλ. «Εγκύκλιος της Σερβικής Εκκλησίας», εν περιοδικώ «Παρακαταθήκη» (Μαΐου – Ιουνίου 2019), τεύχος 126, σελ. 4-6 ), και επιπλέον δεν μπορώ να λειτουργήσω μαζί με λαϊκούς. Όπως το έχω κάνει γνωστό και στον Αρχιερατικό Επίτροπο π. Ιγνάτιο στην προφορική μου εξήγηση–ανάκριση, για όλους αυτούς τους λόγους δεν συμμετέχω σε καμμία λειτουργία ούτε πανηγύρεις εδώ και πέντε χρόνια, διότι με κρίνει η συνείδηση. Πόσο μάλλον τώρα που τα πράγματα είναι ξεκάθαρα με την αίρεση (Οικουμενισμός και ψευδοσύνοδος Κρήτης) και την σχισματοαίρεση της Ουκρανίας.

Κάτι που θα έπρεπε να σας προβληματίσει…

Ο Μέγας Βασίλειος διαπιστώνει: «Πολλοί αποχωρίζονται από μας, λόγω της αποδοχής των αιρετικών» (Επιστολή σξε’, κεφ γ΄, P.G. 32,989AB).

Η εκκλησιαστική κοινωνία με όλους όσους έχουν ενωθεί με την αίρεση και το σχίσμα επιφέρει τον μολυσμό των ανθρώπων, την διάβρωση δηλαδή του ορθοδόξου φρονήματός τους. Γι’ αυτό κι εγώ αποφεύγω την εκκλησιαστική κοινωνία, για να μην μεταδοθεί αυτός ο μολυσμός.

5. Κορωναϊός – Μάσκες – Εμβόλιο (2020-2021)

Σχετικά με την κατάσταση, που επικρατεί στην Ελλάδα και ειδικά στην Ελλαδική Ιεραρχία.

Σύμφωνα με τον Καρδιολόγο Φ. Βόβολη, «ο κορωναϊός είναι μια απάτη. Με 500 κρούσματα και 15 νεκρούς έκλεισαν μια Χώρα…» (Σχ. βλ. Θεοδρομία, έτος ΚΒ΄, τεύχη 1-2 (Ιανουάριος – Ιούνιος 2020) σελ. 265)

Ο Μάριος Ματσάκης, Ιατροδικαστής (Κύπρος), λέγει: «Κορωναϊός˙ μια συνηθισμένη ίωση, που πανικοβάλλει τον κόσμο». (Σχ. βλ. Δρ Μάριος Ματσάκης Ιατροδικαστής, “Δημιουργούν πανικό και τίποτα άλλο”, εκπομπή «Μεσημέρι και Κάτι», 27-03-2020, https://www.youtube.com/watch?v=YVfPAMeELl0)

Επομένως, για μια απάτη (ή μια συνηθισμένη ίωση), σύμφωνα με τον καρδιολόγο Φ. Βόβολη και άλλους επιστήμονες, όχι μόνο έκλεισαν τους ανθρώπους μέσα στα σπίτια τους, αλλά η Ιεραρχία δέχτηκε να κλείσουν οι Ναοί μας. Εμείς ξέρουμε από τους αγίους Πατέρες πως εν καιρώ πανδημιών – ο κορωναϊός δεν είναι πανδημία, αλλά μια απλή γρίπη, σύμφωνα με τον Κύπριο Υπουργό Υγείας (Σχ. βλ. Αποκάλυψη σοκ από λάθος του Υπουργού Υγείας Κύπρου : «Είναι μια απλή γρίππη», 03-04-2020, https://www.youtube.com/watch?v=jO-Ex5v-ZiU) – δεν κλείνουμε τους Ναούς, αλλά τους ανοίγουμε πιο συχνά και κάνουμε Ακολουθίες και Θεία Λειτουργία συνεχώς.

Θα ήθελα να αναφερθώ και στην τελευταία απόφαση της Κ.Υ.Α. (Κοινή Υπουργική Απόφαση) όσον αναφορά την χρήση των μασκών-φιμώτρων μέσα στους Ιερούς Ναούς. Δυστυχώς, και αυτή την απόφαση την δέχθηκε η Ιεραρχία μας. Εύχομαι ολόψυχα ο Θεός να μας φυλάει από μια πραγματική πανδημία, διότι αυτό, που ζούμε, δεν είναι πανδημία, αλλά μια απλή ίωση ή επιδημία, όπως λένε οι επιστήμονες. Να σας θυμίσω μόνο δύο από τις πολλές πανδημίες, που γνώρισε η Ελλάδα. «Ο Άγιος Δημήτριος σώζει την Θεσσαλονίκη από λοίμωξη χειρότερη του κορωναϊού». Η λοίμωξη συνέβη το 597. (Σχ. βλ. Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης, Θεοδρομία, έτος ΚΒ’, τεύχος 4 (Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2020) σελ. 624-635). Στο ίδιο τεύχος αναφέρει και την άλλη λοίμωξη, που συνέβη στο νησί της Λήμνου το 1349-1350. Οι κάτοικοι του νησιού σώζονται με τις προσευχές και λιτανείες του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, που ήτο (βρέθηκε) προσωρινά εκεί στο νησί. Αυτήν την γραμμή των Αγίων της Εκκλησίας μας θα έπρεπε να ακολουθήσει η Ιεραρχία και όχι την Κ.Υ.Α.

Σεβασμιώτατε,

Κατ’ αρχήν, η μάσκα δεν παρέχει καμμία ατομική προστασία για τον υγιή άνθρωπο, λένε οι επιστήμονες. Επίσης, ο Καθηγητής Πνευμονολογίας Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Θεόδωρος Βασιλακόπουλος, λέγει ότι «είναι 13 φορές πιο πιθανόν να νοσήσουμε με υφασμάτινες μάσκες». (Σχ. βλ. Περιοδικό «Παρακαταθήκη (Μάιος – Ιούνιος 2020), τεύχος 132, σελ. 26). Στο συγκεκριμένο περιοδικό (σελ.12) μπορείτε να διαβάσετε και το άρθρο του κ. Δήμου Γ. Θανάσουλα, δικηγόρου παρ΄ Αρείω Πάγω, με τίτλο «Η μάσκα ως φίμωτρο».

Οι περισσότεροι άνθρωποι το έχουν πάρει χαμπάρι πως εδώ υπάρχει ένα βρόμικο παιχνίδι. Την μάσκα την φοράνε, για να τους προστατεύει μόνο από το πρόστιμο και τίποτα άλλο.

Αλλά, και στους Ιερούς Ναούς μάσκα;

Όχι δα! Και γιατί; Επειδή το λέγει η ΚΥΑ;, Δηλαδή, η ΚΥΑ είναι ανώτερη από τον Χριστό μας, από την πίστη μας, από την Εκκλησία; (Όταν λέω Εκκλησία, δεν αναφέρομαι σε φυσικά πρόσωπα ρασοφορούντων, αλλά στον Χριστό και τους αγίους της Εκκλησίας μας)

Η απάντηση είναι «ΟΧΙ! Δεν είναι». Σέβομαι την επιστήμη, σέβομαι τα πάντα και τους πάντες, υπό όρους. Όταν και αυτοί με την σειρά τους σέβονται την πιστή μου/μας.

Η μάσκα δεν έχει καμία θέση στους Ιερούς Ναούς μας.

Το να φοράς μάσκα στον Ναό, είναι – το λιγότερο – δείγμα απιστίας. Είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Η μάσκα στον Ναό προσβάλλει την ιερότητα του χώρου. Ο Ναός είναι ιερός χώρος.

Ο άγιος ένδοξος νεοφανής μάρτυς Ραφαήλ ο θαυματουργός ο εν Θερμή της Λέσβου, που τον έχετε προστάτη, θύμιαζε το σπίτι του τούρκου…. (Σχ. βλ. Η ζωή εκ τάφων, έκδοση 22η, σελ. 27-28). Γιατί; Διότι, το σπίτι του ήταν κτισμένο με πέτρες/μάρμαρα από τον Ναό της Παναγίας πάνω στις Καρυές. Και τα άψυχα (πέτρες, μάρμαρα, τσιμέντο, σκόνη) είναι αγιασμένα. «Και η σκόνη του Ναού είναι αγιασμένη», μας λέει ο άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστόν σαλός (Γεωργία). Για την ιερότητα του Ναού μπορείτε να μελετήσετε το «Περί του Ιερού Ναού και της τούτου καθιερώσεως» του εν αγίοις πατρός ημών Συμεών Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης (P.G. 155, 336).

Στην Εκκλησία «κολλάμε» μόνο Χριστό και τίποτε άλλο. Η Εκκλησία δεν είναι καφενείο, ούτε καφετερία, ούτε ΚΑΠΗ. Είναι ο Οίκος του Θεού, όπου κατοικεί μόνιμα, και θυσιάζετε καθημερινά στην Αγία Τράπεζα για ’μας. Η Εκκλησία μεταδίδει μόνο αγιασμό , μόνο την Χάρι του Αγίου Πνεύματος, όχι τον ιό, αλλά τον ΥΙΟ, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, όχι covid-19, για να μας λέτε να φοράμε μάσκες. Λέμε ΟΧΙ στην απόφαση της ΚΥΑ και στην αποδοχή της από την Ιεραρχία.

Η ιερατική μου συνείδηση δεν επιτρέπει στον εαυτό μου να γίνω αιτία αυτής της βλάσφημης θεωρίας περί μόλυνσης μέσα στον Ναό. Γι’ αυτό λέω ΟΧΙ! Δεν θα υπακούσω σε καμία ΚΥΑ, σε καμία εγκύκλιο σημείωμα, που μου στείλατε. Είχα μια μικρή ελπίδα από Σας ότι δεν θα συμφωνήσετε με τα νέα μέτρα περί υποχρεωτικής μασκοφορίας στους Ιερούς Ναούς, βασιζόμενος στο ότι έχετε μια επιπρόσθετη εμπειρία από τους υπόλοιπους Ιεράρχες. Το ότι «βλέπετε» το Πρόσωπο του Χριστού μέσα στο Άγιο Ποτήριο, το Οποίο μάλιστα κάνατε εικόνα και την ασπάζονται οι πιστοί. Δυστυχώς, με απογοητεύσατε.

Σας ενημερώνω πως οι πιστοί της ενορίας μου είναι σύμφωνοι μαζί μου και κανένας δεν φοράει μάσκα στον Ναό. Ούτε το επιβάλλω, ούτε προτρέπω τους πιστούς να μην φοράνε. Ας πράξει ο καθένας ξεχωριστά, σύμφωνα με την συνείδησή του.

Εάν θα με πάνε αυτόφωρο για την προτροπή μου στο ποίμνιο να μην φοράμε μάσκα μέσα στον ιερό χώρο, εγώ θα πληρώσω ένα-ένα το πρόστιμο σε μέρες φυλακή. Είμαι αποφασισμένος να πληρώσω κάτι για την Εκκλησία και τον Χριστό μου.

Έγινα ιερέας, για να θυσιαστώ για τον λαό του Θεού, για την Εκκλησία, εάν χρειαστεί, και όχι για να γίνω θύτης.

Η αποδοχή της ΚΥΑ για την υποχρεωτική μασκοφορία στους Ιερούς Ναούς από την Ιεραρχία μόνο ένα πράγμα κατάφερε… να διώξει τους πιστούς της από την Εκκλησία του Χριστού.

Θέλετε παράδειγμα;

Φέτος στην πανήγυρη του Αγίου Παντελεήμονος (27-07-2021), ο Πρωτοσύγκελος, Αρχιμανδρίτης Αγαθάγγελος, είχε την απαίτηση να ανακοινώσω στο εκκλησίασμα ότι όσοι δεν φορούν μάσκες, να αποχωρούν. Φυσικά και δεν το δέχτηκα. Δυστυχώς, το ανακοίνωσε ο ίδιος. Το αποτέλεσμα; Έδιωξε τους ήδη διωκόμενους από τούς ιερείς των άλλων χωριών πιστούς. Εγώ, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, αποχώρησα από τον Εσπερινό, διότι η άνευ τρόπου ανακοίνωση του π. Αγαθάγγελου πρόσβαλλε τόσο εμένα προσωπικά όσο και τους πιστούς. Δυστυχώς, την ίδια κατάσταση ζήσαμε και την επόμενη ημέρα. Θα έπρεπε να χαίρεστε, διότι υπάρχουν πιστοί, που διαμαρτυρήθηκαν για τα θέματα αυτά, που αφορούν την πίστη μας. Αυτοί είναι τα υγιή μέλη της Εκκλησίας του Χριστού. Αυτοί είναι «το μικρόν ποίμνιον» του Χριστού, και όχι «πλανεμένοι», όπως κακώς τους αποκάλεσε ο Πρωτοσύγκελος. Σας αναφέρω επίσης ότι τα χρήματα, που δηλώνω κάθε μήνα από τα κεριά, προέρχονται από τους «πλανεμένους» αυτούς, που είπε ο Πρωτοσύγκελος. Το χωριό μας δεν έχει τόσα άτομα-πιστούς, για να μπορώ να δηλώσω τα 50 και 100 ευρώ. Σε λίγο (Κύριος οίδεν) θα μείνετε μόνοι Σας στους Ναούς, θα μιλάτε με τις καρέκλες. Το ζήσαμε αυτό, όταν είμασταν σε καραντίνα, με τους Ναούς κλειστούς.

6. Αλλαγή του Πάσχα (2021)

Σεβασμιώτατε,

Πάσχα το Σάββατο;

Με τις αντιπατερικές αποφάσεις του Κολυμπαρίου της Κρήτης (16/06/2016), αναγνωρίζοντας στην ουσία τους αιρετικούς ως «εκκλησία», καταργήσατε το 9^ο άρθρο του Συμβόλου της Πίστεως «Πιστεύω… εις Μίαν… Εκκλησίαν». Η μια έγινε πολλές.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία, η μια, η μοναδική και Αληθινή ως οδός σωτηρίας, κατά την άποψη της Ιεραρχίας, δυστυχώς έπαψε να είναι ο μοναδικός, αληθινός δρόμος-πορεία προς την σωτηρία. Εγώ, όμως, καταδικάζω ως αιρετικές και διπλωματικές αυτές τις αποφάσεις.

Υπάρχει βίντεο στo youtube (Σχ. βλ. Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος: «Η πρώτη συνάντησή μου με τον Γέροντα Σωφρόνιο έναν ζωντανό εμπειρικό θεολόγο», 17-11-2016, https://www.youtube.com/), όπου ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος, που ήταν καλεσμένος σε μια ημερίδα στην Ρουμανία, στο τέλος απάντησε σε ερωτήματα των πιστών. Μεταξύ άλλων απάντησε και στο ερώτημα : «Τί γνώμη έχετε για την σύνοδο, που έγινε στην Κρήτη»; Απάντησε ότι αυτό, που έγινε στην Κρήτη, ήταν μια διπλωματική συνάντηση, και τα κείμενα τους επίσης ήταν διπλωματικά. Βέβαια, μπορεί ο Ναυπάκτου να μην υπέγραψε το 6ο κείμενο, αλλά υπέγραψε και δέχτηκε τα υπόλοιπα πέντε, όπως ο γάμος μεταξύ ορθοδόξου και παπικού, η με άλλους αιρετικούς, ενώ η ΣΤ΄ Αγία και Οικουμενική Σύνοδος με τον ΟΒ’ (72) Ιερό Κανόνα της το απαγορεύει.

Με την απόφαση της ΚΥΑ (Απρίλιος 2021) και την αποδοχή της από Εσάς, τους Ιεράρχες, περί εορτασμού του Πάσχα το Μεγάλο Σάββατο στις 21:00, καταργήσατε στην ουσία και το 6ο άρθρο του «Πιστεύω». «Και αναστάντα τη τρίτη ημέρα, κατά τας Γραφάς». Καταργήσατε την απόφαση της Α΄ Αγίας και Οικουμενικής Συνόδου, που έγινε στην Κωνσταντινούπολη το 325 μ.Χ. Τον Χριστό δεν τον ανασταίνουμε εμείς ή η Κυβέρνηση όποτε θέλουμε. Δεν αλλάζουμε τις αποφάσεις των αγίων Πατέρων έτσι και ως έτυχε. Δεν χωρεί οικονομία στα δογματικά θέματα. Δεν αλλάζει ο εορτασμός του Πάσχα. Για μια απλή γρίπη θα καταργήσουμε την πίστη μας; Θα καταργήσουμε χιλιάδες χρόνια παράδοσης και ζωής της Εκκλησίας μας; Μη γένοιτο τέτοιο πράγμα! 400 χρόνια σκλαβιάς και δεν έγινε αλλαγή εορτασμού του Πάσχα.

Οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες όρισαν να εορτάζεται το Πάσχα τα ξημερώματα της Κυριακής, και όχι τη νύκτα του Μεγάλου Σαββάτου, όπως κακώς το συμφωνήσατε κι Εσείς φέτος. Θα ήμουν περήφανος, εάν η Ιεραρχία έλεγε ένα ηρωικό ΟΧΙ στην απόφαση της Κυβέρνησης για την ώρα και την ημέρα του Πάσχα, αλλά δυστυχώς δεν το έκανε. Γι’ αυτό εγώ ο ελάχιστος αποφάσισα να μην υπακούσω σ’ αυτήν την απόφαση και να πράξω, σύμφωνα με την απόφαση των Αγίων Πατέρων και σύμφωνα με την ιερά Παράδοσή μας, που είναι ισότιμη με την Αγία Γραφή. Επίσης, δεν μου επιτρέπει η ιερατική μου συνείδηση να ποδοπατήσω τους Ιερούς Κανόνες, που απαγορεύουν σ’ εμάς τους ιερείς να κάνουμε δύο Θείες Λειτουργίες μέσα σ’ ένα 24ωρο . Μία το Μεγάλο Σάββατο το πρωί και μία το βράδυ της ίδια μέρας στις 21:00, όπως κακώς έγινε φέτος από πολλούς. Επί χιλιάδες χρόνια η ημέρα για ‘μας (στην Ελλάδα) αλλάζει στις 00:00, και όχι μετά τον Εσπερινό (18:00 ή 19:00) όπως θέλουν μερικοί να το παρουσιάζουν, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.

Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να δώσω τον λόγο στον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αντινόης κ. Παντελεήμονα (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας). Στο περιοδικό «Παρακαταθήκη» (Μάρτιος – Απρίλιος 2021) τεύχος 137, αναφέρει: «Καμία ιερά Σύνοδος δεν ετόλμησε να μεταθέσει την ώραν της Αγίας Αναστάσεως.

Στο ερώτημα περί του πότε θα πρέπει να γίνει η τελετή της Αναστάσεως, οφείλω να πω ότι:

Η σωστή ώρα είναι 00:00 τα μεσάνυχτα. Και τούτο, διότι η Ανάσταση του Κυρίου έλαβε χώρα μετά τα μεσάνυχτα της «πρώτης των Σαββάτων». Δηλ. μετά από τα μεσάνυχτα και ξημερώματα της Κυριακής, δηλ. «την πρώτη των Σαββάτων». Μεταξύ άλλων, ο Σεβασμιώτατος αναφέρει και ότι βάσει των Ιερών Κανόνων δεν επιτρέπεται να τελούμε δύο Θείες Λειτουργίες την ίδια ημέρα, δηλ. το Μεγάλο Σάββατο το πρωί και το Σάββατο το βράδυ. Μάλιστα οι Ιεροί Κανόνες ορίζουν την καθαίρεση όσων τελέσουν δυο Θείες Λειτουργίες την ίδια μέρα. Κλείνοντας ο Σεβασμιώτατος, αναφέρει : «Υπακοή μετά διακρίσεως απαιτούν οι θεοφόροι Πατέρες, όχι τυφλή υπακοή». Για το θέμα αυτό, μπορείτε να διαβάσετε την σπουδαία ανάλυση του Αγίου Διονυσίου Αλεξάνδρειας στον ΠΘ’ (89ο) Ιερό Κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου (690). (Σχ. βλ. Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης, Πηδάλιον, εκδόσεις Β. Ρηγοπούλου 2003, σελ. 297)

7. Η υπακοή

Σχετικά με το θέμα της υπακοής, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στην ερμηνεία του ρητού «πείθεσθε τοις ηγουμένοις υμών και υπείκετε» (Εβρ. 13, 17), αναφέρει: «Καλύτερα να μην οδηγείσθε από κανέναν [ποιμένα], παρά από κακό ποιμένα» (Ε.Π.Ε. 25, 370 – P.G. 63, 231).

Σας προτείνω να μελετήσετε το πάρα πολύ καλό βιβλίο του Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση «Κακή υπακοή και αγία ανυπακοή». Ένα βιβλίο γεμάτο από παραδείγματα και διδασκαλίες των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, που μας διδάσκουν πότε και πώς θα κάνουμε υπακοή στους ανωτέρους μας και ότι πρέπει να διαμαρτυρηθούμε για τα θέματα, που αφορούν την Ορθόδοξη πίστη μας και να απομακρυνθούμε από τους κακούς ποιμένες. Ο Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος έλεγε: «Εάν όλοι οι Χριστιανοί ακολουθούσαν κατά γράμμα τους επισκόπους σε όλα, ούτε Εκκλησία, ούτε και Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα υπήρχαν». (Οσίου Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου, Σοφές Πατρικές Διδασκαλίες και Σωτήριες Αλήθειες», Θεσσαλονίκη 2020).

Επιτρέψτε μου να σας θυμίζω ακόμη μια φορά τον λόγο του οσίου και Θεοφόρου πατρός ημών Θεόδωρου του Στουδίτου: «Όποιος λέει να πράξουμε αλλοιώτικα από αυτά, που οι Κανόνες και οι Σύνοδοι μάς λένε, να μην τον δεχόμαστε, ούτε να τον θεωρούμε μέλος της Εκκλησίας» (P.G. 99, 988).

Σεβασμιώτατε,

Σας καταθέτω πως είμαι πάρα πολύ στενοχωρημένος, εξαιτίας αυτών των γεγονότων. Να βλέπεις αλλού να απαγορεύεται η προσκύνηση των Ιερών Εικόνων, αλλού να απαγορεύεται η Θεια Κοινωνία, αλλού να χρησιμοποιείται κουταλάκι μιάς χρήσεως για την μετάδοση της Θείας Κοινωνίας, μάσκες (φίμωτρα), αποστάσεις, ιερείς να διώκουν τους πιστούς από τους Ναούς, διότι δεν φορούν μάσκες, να κηρύττουν υπέρ των κοβιντοεμβολίων, τα οποία περιέχουν κυτταρικές σειρές εκτρωμένων εμβρύων. Στην ουσία είναι προϊόν φόνου. Σκοτώνουν τα έμβρυα, για να ζήσουμε εμείς. Πολύ χριστιανικό! Το δυστύχημα είναι ότι στο έντυπο «Προς τον λαό» υπάρχουν ανακρίβειες και ψέματα. Λέτε στο πλήρωμα της Εκκλησίας ότι δεν υπάρχουν κυτταρικές ουσίες, ενώ οι επιστήμονες λένε ακριβώς το αντίθετο. (Σχ. βλ. Πρωτοπρεσβ. Στυλιανός Καρπαθίου, Ανοικτή Επιστολή προς την Αγία και Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος περί του εμβολιασμού).

Ο γιατρός της Οξφόρδης Sean Brooks PHD λέει ότι μία από τις συνέπειες του εμβολίου κατά του κορωναϊού είναι η στείρωση και ότι απομένουν πέντε χρόνια ζωής στους εμβολιασμένους (Σχ. βλ. https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=436434597829863&id=100043899788448&sfnsn=mo).

Για το θέμα των εμβολίων ο καθένας ξεχωριστά ας πράξει, σύμφωνα με την χριστιανική του συνείδηση. Τα λέω αυτά, για να μην αφήσω να εννοηθεί ότι είμαι αρνητής των εμβολίων. Έχω τις προφυλάξεις και τον φόβο για το συγκεκριμένο εμβόλιο. Συμφωνώ στην ουσία με τους ιατρούς, που διαφωνούν με το συγκεκριμένο εμβόλιο, οι οποίοι είναι τουλάχιστον 70% και παραπάνω. Αυτό, που έχει σημασία, είναι να έχουμε αγάπη μεταξύ μας και να διώχνουμε από μέσα μας τον διχασμό.

Όλ’ αυτά μόνο στενοχώρια μπορούν να φέρουν και τίποτα άλλο. Όλ’ αυτά είναι καινοτομίες στην Εκκλησία μας και η Ζ’ Αγία και Οικουμενική Σύνοδος τις απαγορεύει.

8. Η «Νέα Εποχή» στην Εκκλησία (2021)

Και σα να μην έφταναν αυτά, έχουμε και την επίσημη ανακοίνωση από την Ιερά Σύνοδο, που με δυο λόγια μας λέγει ότι η ηγεσία της Εκκλησίας μας τάσσεται με την αντίχριστη «Νέα Εποχή» (Νέα Τάξη Πραγμάτων).

Ο Μητροπολίτης Νέας Ιωνίας Γαβριήλ στην εισήγησή του με θέμα: «Επιστημονική και Θεολογική προσέγγισις του ιού της πανδημίας. Απαντήσεις εις θεωρίας συνωμοσίας», που εκφώνησε στην τρίτη Τακτική Συνεδρία της Ιεραρχίας στις 06-10-2021, μεταξύ άλλων είπε και τα εξής : «Η νέα εποχή απαιτεί από την Εκκλησία να αποτάξει ή και να ξεφύγει από την γραφικότητα, τον αναχρονισμό και τον εφησυχασμό, που οδηγούν στην αποξένωση και στην παραποίηση του ορθοδόξου φρονήματος» (Σχ. βλ. Ολοκληρώθηκε η τρίτη Τακτική Συνεδρία της Ιεραρχίας, 06-10-2021, https://www.romfea.gr/ekklisia-ellados/45956-oloklirothike-i-triti-taktiki-synedria-tis-ierarxias)

Νομίζω ότι μετά την ανακοίνωση αυτή, θα πρέπει κάθε Ιερωμένος και πιστός να αποφασίσει με ποιόν θέλουν να πορεύονται˙ με τον Χριστό και τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας ή με την «Νέα Εποχή» και Εσάς;

9. Έλευση του αιρεσιάρχη Πάπα στην Ελλάδα

Δεν αντιδράσατε καθόλου στην ήδη ανακοινωθείσα επικείμενη έλευση του αιρεσιάρχη Πάπα Ρώμης Φραγκίσκου στην Ελλάδα στις 4 με 6 Δεκεμβρίου. Η σιωπή Σας, Εσάς του κατά τα άλλα λαλίστατου, σημαίνει αποδοχή και συγκατάθεση του διαχρονικού αυτού εχθρού της Πίστης και της Πατρίδας.

10. Οι νατουραλιστικές αγιογραφίες και ο Γανυμήδης (2007)

Εκτός ορθοδόξου εικονογραφικής παραδόσεως είναι οι νατουραλιστικές αγιογραφίες στον Ιερό Ναό «Άξιον Εστί» Αξιουπόλεως, που «φιλοτεχνήθηκαν» κατ΄ εντολήν Σας, με προϊστάμενο τον τότε εφημέριο του Ιερού Ναού, Αρχιμανδρίτη Δωρόθεο Πάπαρη.

Ο νατουραλισμός χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τους Παπικούς, ώστε να επιτευχθεί αποτελεσματικά η διαστροφή των δογμάτων, καθώς εξορίζεται η λατρευτική υπόσταση της Βυζαντινής Αγιογραφίας, παραπέμποντας στην ειδωλολατρία (Σχ. βλ. Δημητρίου Τσελεγγίδη, Εικονολογικές μελέτες, έκδ. Ι. Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου, Μάκρη Αλεξανδρουπόλεως, 2003).

Ιδιαιτέρως προβληματίζει η απεικόνιση του Γανυμήδη στον μανδύα του αγγέλου, που είναι δίπλα και δεξιά της Πλατυτέρας, ο οποίος υπήρξε πρότυπο παιδεραστίας, ενσάρκωση της θηλυπρεπούς ανδρικής ομορφιάς, σύμβολο κιναιδισμού, και ο οποίος κρατά στο δεξί του χέρι έναν πρωτοχριστιανικό σταυρό αιγυπτιακού τύπου, δηλαδή έναν βέβηλο σταυρό, σατανικό σύμβολο, που είναι αναπόσπαστο μέρος κάθε μαγικής τελετουργίας (Σχ. βλ. H μαγεία εισέβαλε σε ορθόδοξο Ναό – Το σύμβολο της παιδεραστίας “Αγιογραφία”, 02-05-2010, http://archive.romfea.gr/diafora-ekklisiastika/3283-4875).

11. Η θέα του Προσώπου του Χριστού στο Άγιο Ποτήριο στον Τίμιο Άρτο (2016)

Μια άλλη πλάνη, που Σας διακατέχει, Σεβασμιώτατε, είναι ότι φαντάζεστε ότι «βλέπετε» το Πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού μέσα στο Άγιο Ποτήριο και συγκεκριμένα πάνω στον Τίμιο Άρτο (Σχ. βλ. Ι. Μητρόπολη Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου, Θεού Θέα Θείον Θαύμα, 29.06.2016, Ιερός Ναός Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, Στάθη – Γουμενίσσης, https://www.youtube.com/, λεπτό 1:25)

Θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να δει με ευκολία ότι οι τρύπες (υποτιθέμενα μάτια) προϋπάρχουν της βυθίσεως του Τιμίου Άρτου μέσα στο Τίμιο Αίμα. Άξιο παρατηρήσεως και προβληματισμού είναι το γεγονός ότι η κάμερα έχει κληθεί να αποθανατίσει το «θαύμα», πριν αυτό πραγματοποιηθεί.

Ο όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών Γρηγόριος ο Σιναΐτης (Σχ. βλ. Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, τόμος Δ΄, σελ. 220-229) είναι κατηγορηματικός. «Πρόσεχε, λοιπόν, εραστή του Θεού, με ακρίβεια και γνώση. Όταν εκεί, που εργάζεσαι αυτό το πνευματικό έργο, δεις φως ή φωτιά εξωτερικά ή εσωτερικά, ή κάποιο σχήμα δήθεν του Χριστού ή ενός Αγγέλου ή κάποιου άλλου, μην τα παραδεχθείς, για να μην πάθεις καμία βλάβη. Μήτε συ ο ίδιος, προσέχοντας τις εικόνες αυτές, αφήσεις το νου σου να τις αποτυπώνει. Γιατί όλα αυτά, που μετασχηματίζονται εξωτερικά με αταξία, γίνονται, για να πλανήσουν την ψυχή. Η αληθινή αρχή της προσευχής είναι η καρδιακή θέρμη, η οποία καίει τα πάθη, προκαλώντας στην ψυχή ιλαρότητα και χαρά, και στηρίζει την καρδιά με αδίστακτο πόθο και αναμφίβολη βεβαιότητα. Όπως λένε οι Πατέρες, κάθε τι, που έρχεται στην ψυχή, είτε αισθητό είτε νοερό, αλλά η ψυχή αμφιβάλλει γι’ αυτό και δεν το παραδέχεται, δεν είναι από το Θεό, αλλά το έχει στείλει ο εχθρός. Κι αν δεις το νου σου να τον έλκει απ’ έξω ή από ψηλά κάποια αόρατη δύναμη, μην τον πιστέψεις, ούτε να τον αφήσεις να έλκεται, αλλά σφίξε τον ευθύς στο έργο του. Εκείνα, που είναι του Θεού —λέει ο άγιος Ισαάκ— έρχονται μόνα τους, χωρίς να γνωρίζεις εσύ το πότε. Ενώ ο φυσικός εχθρός, ο δαίμονας, που ενεργεί εσωτερικά στην περιοχή της μέσης —της έδρας του επιθυμητικού—, μετασχηματίζει τα πνευματικά με τη φαντασία σε άλλα αντί άλλων. Έτσι αντί θέρμη, προκαλεί τη δική του ανώμαλη πύρωση, ώστε να ταλαιπωρεί την ψυχή με την απάτη αυτή, κι αντί ευφροσύνη, φέρνει μια χαρά άλογη και μια κάθυγρη ηδύτητα, που γεννούν οίηση και αλαζονεία. Και προσπαθεί να κρύβεται από τους άπειρους και τους κάνει να νομίζουν ενέργεια της χάρης την πλάνη, που τους προξενεί. Αλλ’ όμως ο χρόνος και η πείρα και η αίσθηση τον φανερώνουν σ’ εκείνους, που δεν αγνοούν ολότελα την πανουργία του. Γιατί λέει η Γραφή : «Ο φάρυγγας διακρίνει τις τροφές» (Σοφία Σειράχ 36, 19), δηλαδή η πνευματική γεύση φανερώνει χωρίς πλάνη τα πάντα, τί είδους είναι».

Δεν σταματήσατε όμως εδώ, αλλά απαθανατίσατε το «τεκμήριο» του «θαύματος» σε φωτογραφία και κατασκευάσατε Αρχιερατικό Εγκόλπιο, αντικαθιστώντας με αυτό το Εγκόλπιο του Κυρίου (Σχ. βλ. Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, Ιερά Μονή Αγίου Ραφαήλ, Γρίβα Γουμένισσας, 30-04-2019, https://www.youtube.com/, λεπτό 20:26)

Στη συνέχεια, εκτυπώσατε το τεκμήριο του «θαύματος», το τοποθετήσατε κορνίζα και έγινε εικόνισμα-είδωλο. Σε «ειδική» και πανηγυρική τελετή πραγματοποιήθηκε η περιφορά και τελικά η ενθρόνιση του ειδώλου, στον Ιερό Ναό Πέτρου και Παύλου στο χωριό Στάθης. Το είδωλο εξετέθη σε προσκύνηση από τον λαό και ο λαός το προσκύνησε.

Ο όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών Παΐσιος ο Αγιορείτης και Καππαδόκης είδε τον Χριστό στην Αγία Πρόθεση, όταν ο Ιερέας είπε : «εις των στρατιωτών λόγχη την πλευράν Αυτού ένυξε και ευθέως εξήλθε αίμα και ύδωρ…». Αλλά, Σεβασμιώτατε, ο άγιος δεν έκανε εικόνα αυτό που είδε, ούτε την έκανε περιφορά στο Άγιον Όρος, για να την προσκυνήσουν οι Αγιορείτες μοναχοί και να την εκθρονίσει στο κελί του.

Ας γνωρίζετε, επίσης, ότι την ίδια άποψη μ΄ εμένα έχουν οι περισσότεροι ιερείς της Μητροπόλεως, αλλά για ευνόητους δεν τολμούν να πουν τίποτα. Στο γραφείο Σας, όπου μας βάζετε να δούμε διάφορα βίντεο, οι περισσότεροι λένε «ναι, ναι» και κινούν το κεφάλι τους, αλλά, βγαίνοντας έξω στην αυλή, λένε ακριβώς τα αντίθετα. Αυτό ισχύει για όλα τα βίντεο, και όχι μόνο για το συγκεκριμένο με το «θαύμα» στο Άγιο Ποτήριο.

12. Αποδοχή του «αγίου» των Παπικών Βαλεντίνου (2019)

Αποδέχεστε τον ψευδοάγιο των Παπικών Βαλεντίνο ως άγιο. Απόδειξη γι’ αυτό είναι τα ημερολόγια τοίχου της Ιεράς Μητροπόλεως Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου του 2019 και 2020, τα οποία στις 14 Φεβρουαρίου αναφέρουν μαζί με τους άλλους αγίους της ημέρας και τον Βαλεντίνο μέσα σε παρένθεση (Σχ. βλ. Γιατί η Ιερά Μητρόπολη Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου διαφημίζει τον “άγιο” Βαλεντίνο; 13-02-2020, https://katanixi.gr/poikila/giati-i-iera-mitropolii-goymenissis-a/)

Σεβασμιώτατε,

Όπως Εσείς δώσατε μια υπόσχεση – ιερό όρκο την ώρα της χειροτονίας Σας, ότι θα διδάσκετε και φυλάσσετε το Ιερό Ευαγγέλιο και τους Ιερούς Κανόνες των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, έτσι κι εγώ ο αμαρτωλός παρόμοια υπόσχεση έδωσα στον Χριστό και την Εκκλησία Του κατά την χειροτονία μου. Αλλοίμονό μου εάν τολμήσω να κάνω έστω και μια απλή σκέψη να ποδοπατήσω αυτήν την υπόσχεση! Επομένως, όλ’ αυτά, που κάνω, και που, δυστυχώς, Εσείς τα θεωρείτε ως ανυπακοή, δεν τα κάνω, για να ακούσω «μπράβο», ούτε για να υποτιμήσω κάποιον από τους Ιερείς, ούτε για να με χειροκροτούν οι άνθρωποι-πιστοί, αλλά από υπακοή και σεβασμό στην διδασκαλία των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας και από ευγνωμοσύνη προς τον Εσταυρωμένο και Αναστάντα Κύριό μας. Όλα γίνονται με την Χάρι του Θεού και προς δόξαν Του.

Εσείς, οι επίσκοποι, είστε οι ποιμένες της Εκκλησίας του Χριστού, γι’ αυτό κρατάτε την ποιμαντορική ράβδο. Εμείς, οι ιερείς, είμαστε «τα σκυλιά», που γαβγίζουν σε περίπτωση, που κοιμάται ο ποιμένας, ενώ οι λύκοι έρχονται ή ακόμη χειρότερα βρίσκονται μέσα στο ποίμνιο του Χριστού (Πράξ. κ’ 28-29), για να κατασπαράξουν τα λογικά πρόβατα του Θεού. Αφήστε μας να «γαβγίζουμε».

13. Διακοπή μνημονεύσεώς Σας

Σεβασμιώτατε,

Είναι γνωστό ότι, ως Ιεράρχης της Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ελλάδος, και δη των λεγομένων «Νέων Χωρών», όσες φορές τελείτε την Θεία Λειτουργία στην Ιερά Μητρόπολη Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου, μνημονεύετε δύο φορές «του Πατριάρχου ημών Βαρθολομαίου και της Ιεράς ημών Συνόδου», της οποίας αποτελείτε μέλος. Πρώτη φορά, κατά την μνημόνευση στην Ωραία Πύλη στην Μεγάλη Είσοδο, όταν, κρατώντας στα χέρια Σας το άγιο δισκάριο, λέτε «του Πατριάρχου ημών Βαρθολομαίου και της Ιεράς ημών Συνόδου», και δεύτερη, μετά την ευχή στο «Εξαιρέτως…» ενώπιον του Ιερού Θυσιαστηρίου μνημονεύετε «Ἐν πρώτοις μνήσθητι Κύριε του Πατριάρχου ημών Βαρθολομαίου και της Ιεράς ημών Συνόδου των ορθοτομούντων τον λόγον της σης αληθείας».

Η μνημόνευση, όμως, αυτή, Σεβασμιώτατε, καθίσταται κενή και χωρίς περιεχόμενο, από την στιγμή που ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος αναγνώρισαν με τον πλέον επίσημο τρόπο την σχισματοαιρετική και οικουμενιστική Ουκρανική ψευδοεκκλησία και τον επικεφαλής της Επιφάνιο Ντουμένκο και έχουν πλήρη εκκλησιαστική κοινωνία με αυτή. Επομένως, ούτε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ούτε η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος είναι ορθοτομούντες τον λόγον της αληθείας του Χριστού, αλλά μάλλον κακοδοξούντες. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, με την εκκλησιοποίηση της σχισματοαιρέσεως, είναι και γίνονται ακοινώνητοι, βάσει του 2^ου Ιεροῦ Κανόνος της εν Αντιοχεία Τοπικής Συνόδου (341 μ.Χ.), ο οποίος λέει : «…μη εξείναι δε κοινωνείν τοις ακοινωνήτοις… Ει δε φανείη τις των επισκόπων, ή πρεσβυτέρων, ή διακόνων, ή τις του κανόνος τοις ακοινωνήτοις κοινωνών, και τούτον ακοινώνητον είναι, ως αν συγχέοντα τον κανόνα της εκκλησίας». (Σχ. βλ. Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης, Πηδάλιον, εκδόσεις Β. Ρηγόπουλος, Θεσσαλονίκη 2003, σελ. 407-408). Έχοντας, λοιπόν, Εσείς, Σεβασμιώτατε, εκκλησιαστική κοινωνία με τους ακοινώνητους Οικουμενικό Πατριάρχη και Ιερά Σύνοδο, τους οποίους μνημονεύετε, γίνεστε κι Εσείς, δυστυχώς, ακοινώνητος.

Έχετε άραγε σκεφτεί, Σεβασμιώτατε, μήπως, μνημονεύοντας κατά την φρικτή ώρα της Θείας Μυσταγωγίας και ενώπιον της Αγίας Τραπέζης τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και παρουσιάζοντάς τους ως ορθοτομούντες, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι, διαπράττετε επεγνωσμένως ή ανεπιγνώστως το αμάρτημα του ψεύδους ενώπιον αυτού του Τιμίου Σώματος και Αίματος του Χριστού; Αυτό το ψέμα λέτε και ακούει το εκκλησίασμα, συμφωνώντας ανεπιγνώστως με το λεγόμενο. Πόσο, όμως, είναι σωστό και δυνατό ο Υιός του Θεού, ο Χριστός, που είναι η Αυτοαλήθεια, να αποδεχθεί ένα τέτοιο ψεύδος, πού προφέρεται από Αρχιερατικά χείλη; Και πόσο εμείς οι κληρικοί έχουμε το δικαίωμα να ψευδόμαστε μπροστά στον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, τον Σωτήρα και Λυτρωτή και Κύριό μας; (Σχ. βλ. Επιστολή αποσταλείσα παρά των Αγιορειτών πάντων προς τον βασιλέα Μιχαήλ τον Παλαιολόγον, ομολογητική, σπεύδοντος τούτου όση δύναμις ενώσαι τους Ιταλούς παραλόγως μεθ’ ημών, μένοντας εκείνους αδιορθώτους πάντη των σφων αιρέσεων καί αμεταβλήτους, Lettre des Hagiorites a l’ Empereur (1275), στίχ. 25-34, 1-8 ἐν Archives de l’orient chretien 16, Dossier Grec de l’union de Lyon (1273-1277) par V. Laurent et J. Darrouzes, Institut Français d’etudes Byzantines, Paris 1976, σσ. 397, 399).

Εμείς οι ιερείς μνημονεύουμε το όνομα του οικείου Επισκόπου κατά την Θεία Λειτουργία, όχι γιατί, χωρίς την μνημόνευση αυτή, δεν επιτελείται το μυστήριο, κατά την σφαλερή γνώμη συγχρόνων οικουμενιστών επισκόπων, αλλά, για να φανεί η «τελεία συγκοινωνία», η ταυτότητα της πίστης του μνημονεύοντος καὶ του μνημονευομένου. Σύμφωνα μάλιστα με την εξήγηση της Θείας Λειτουργίας του Θεοδώρου Ανδίδων, ο ιερουργός αναφέρει το όνομα του Αρχιερέως, για να δείξει ότι κάνει υπακοή στον προϊστάμενό του, ότι έχει την ίδια πίστη μ’ αυτόν και ότι είναι διάδοχος των θείων μυστηρίων. Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο ότι κάνει λόγο για μολυσμό, ο οποίος εννοείται, όχι βεβαίως ως μολυσμός των μυστηρίων, αλλά ως η εκκλησιαστική κοινωνία, που προέρχεται από την μνημόνευση του ονόματος του αιρετικού (ἤ αιρετίζοντος) Επισκόπου (Σχ. βλ. ένθ’ ανωτ. Επιστολή…, στίχ. 9-23, σελ. 399).

Όλα τα ανωτέρω, όπως αντιλαμβάνεστε, έχουν άμεση σχέση με την ελαχιστότητά μου. Ως ιερέας, ανήκοντας στην Ιερά Μητρόπολη Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου, όσες φορές μέχρι σήμερα τέλεσα την Θεία Λειτουργία και τις Ιερές Ακολουθίες μνημόνευσα το όνομά Σας, του Επισκόπου μου, για να φανεί η «τελεία συγκοινωνία», η ταυτότητα της πίστης μεταξύ μας, για να δείξω ότι κάνω υπακοή σ’ Εσάς, τον προϊστάμενό μου, ότι έχω την ίδια πίστη μ’ Εσάς και ότι είμαι διάδοχος των θείων μυστηρίων.

Πλέον, όμως, έχουμε μολυσμό, ο οποίος εννοείται ως η εκκλησιαστική κοινωνία, που προέρχεται από την μνημόνευση, που κάνετε, του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και την μνημόνευση, που κάνω εγώ, του ονόματός Σας. Εγώ, όμως, δεν αποδέχομαι ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και η Ιερά Σύνοδος ορθοτομούν τον λόγο της αληθείας του Χριστού, διότι έχουν αποδεχθεί την παναίρεση του Οικουμενισμού, την ψευδοσύνοδο της Κρήτης και την Ουκρανική σχισματοαίρεση.

Ο χρόνος της οικονομίας παρήλθε.

Επί πέντε και πλέον χρόνια (από την ψευδοσύνοδο του Κολυμπαρίου κι έπειτα) Σας μνημονεύω μεν στις Θείες Λειτουργίες και στα άλλα μυστήρια και τις ακολουθίες, η μνημόνευση όμως αυτή γίνεται εντελώς τυπικά, μόνο με τα χείλη μου και όχι μέσα από την καρδιά μου.

Σήμερα, όμως, Τρίτη, 30-11-2021, Σας ενημερώνω πως, με βάση τον 31ο Αποστολικό Κανόνα και τον 15ο Ιερό Κανόνα της ΑΒ΄ Συνόδου επί αγίου Φωτίου του Μεγάλου, οι οποίοι θεμελιώνουν την ιεροκανονική και αγιοπατερική Ιερά Αποτείχιση από τον αιρετίζοντα ψευδοεπίσκοπο και όχι από την Εκκλησία του Χριστού, λαμβάνω την απόφαση να διακόψω την μνημόνευση του ονόματός Σας τόσο στην Θεια Λειτουργία, όσο και στα υπόλοιπα μυστήρια και τις ακολουθίες της Εκκλησίας μας. Θα εξακολουθώ να ασκώ τα καθήκοντά μου στην ενορία μου των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μικρού Δάσους, χωρίς όμως την μνημόνευση του ονόματός σας, μέχρι να καταδικαστούν τα ανωτέρω ή από Εσάς ή από μια Ορθόδοξη Σύνοδο. Θα μνημονεύω από δω κι πέρα «Υπέρ πάσης επισκοπής ορθοδόξων, των ορθοτομούντων τον λόγον της σης αληθείας».

Με την απόφαση μου αυτή δηλώνω τα εξής: α) ότι δεν πιστεύω αυτό, που πιστεύετε Εσείς, ότι δηλαδή ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος ορθοτομούν τον λόγον της αληθείας του Χριστού, και β) ότι δεν επιθυμώ ενώπιον της Αυτοαληθείας, του Αγίου Τριαδικού Θεού, της Υπεραγίας Θεοτόκου, όλων των Αγίων και του Ιερού θυσιαστηρίου να Σας μνημονεύω, λέγοντας ψέματα ότι ορθοτομείτε τον λόγον της αληθείας του Χριστού, την στιγμή που Εσείς μνημονεύετε ως ορθοτομούντες τους μη ορθοτομούντες Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο και Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Ακολουθώ τα βήματα των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας, που διέκοψαν την μνημόνευση των αιρετιζόντων. Ας μην ξεχνάμε αυτό, που λέγει ο εν αγίοις πατήρ ημών Γρηγόριος Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης ο Παλαμάς: «Όσοι είναι με την αλήθεια, αυτοί είναι με την Εκκλησία» (ΕΠΕ, 3ος τόμος, 606).

Αρχικά, ας Σας υπενθυμίσω ότι ο Ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μάς προτρέπει να φεύγουμε μακρυά από τους λυκοποιμένες (Σχ. βλ. Ιω. 10, 5. Διαταγές Αποστόλων 2, 19. Αποστολική διδαχή 11, 1. Β’ Θεσ. 3, 6. Τιμ. Α’ 3-5. Γαλ. 1, 8-9. 31^ος Αποστολικός Κανόνας. Αποκ. 18, 4).

14. Αποτειχισμένοι άγιοι

Ο εν αγίοις πατήρ ημών Βασίλειος Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας Καππαδοκίας ουρανοφάντωρ, ο Μέγας, διέκοψε την κοινωνία με τον επίσκοπο Καισαρείας Διάνιο το 361, ο οποίος υπέγραψε μη ορθόδοξη ομολογία, και έφυγε στην έρημο του Πόντου (Πρβλ. Επιστολή 51προς Βοσπόριον 2).

Ο εν αγίοις πατήρ ημών Γρηγόριος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως ο Θεολόγος πήγε στην Πόλη να στηρίξει τους εκεί πιστούς από την αίρεση του Αρειανισμού. Πατριάρχης ήταν ο Δημόφιλος. Ο Άγιος Γρηγόριος δεν τον μνημόνευε και μάλιστα λειτουργούσε μόνος του σε ένα εκκλησάκι της αγίας Αναστασίας. Όλοι οι Ναοί στην Πόλη κατέχονταν από τους αιρετικούς αρειανούς. Το 381 η Β΄ Αγία και Οικουμενική Σύνοδος όρισε τον Άγιο Γρηγόριο ως πρόεδρο της Συνόδου.

Ο όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών Υπάτιος ήταν ηγούμενος ενός μοναστηριού στην Χαλκηδόνα. Όταν ο Πατριάρχης Νεστόριος εκφώνησε τις κακοδοξίες του, ο όσιος Υπάτιος τον διέγραψε από τα Δίπτυχα, έπαψε να τον μνημονεύει, λέγοντας : «Δεν είναι πια Επίσκοπος. Παύω την κοινωνία μαζί του» (Σχ. βλ. μοναχού Θεοκλήτου Διονυσιάτου, Άνθη Ερήμου, τ. ΣΤ’, σελ. 93-94)

Ο εν αγίοις πατήρ ημών Σέργιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, εφήρμοσε την αποτείχιση από τον Επίσκοπο Ρώμης Πάπα Σέργιο (1009), ο οποίος εκφώνησε το «Σύμβολο της Πίστεως» με την αιρετική προσθήκη του Φιλιόκβε. Έκανε αποτείχιση πριν το σχίσμα του 1054 και μάλιστα πριν καταδικαστεί ο Πάπας Σέργιος από κάποια Σύνοδο.

Ο όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών Μάξιμος ο Ομολογητής είχε διέκοψε την κοινωνία και επικοινωνία και με την Δύση και με την Ανατολή, λόγω της αιρέσεως του Μονοθελητισμού και Μονοενεργητισμού. Οι εχθροί του τού έκοψαν το δεξί χέρι, για να μην γράφει, και την γλώσσα του, για να μην μιλάει. Η γλώσσα του οσίου Μαξίμου είναι άφθαρτη και βρίσκεται στην Ιερά Μονή Αγίου Παύλου στο Άγιον Όρος.

Ο όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών Θεόδωρος ο Στουδίτης διέκοψε την μνημόνευση του τότε Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ταρασίου, επειδή δεν τιμώρησε τον παρανομήσαντα ιερέα Ιωσήφ, που πάντρεψε το μοιχειανικό ζεύγος του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Στ΄ με την παλλακίδα Θεοδότη. Επίσης, διέκοψε την μνημόνευση και του επόμενου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Νικηφόρου Α΄, πρώτον επειδή ανήλθε στο αξίωμα του Πατριάρχου αμέσως από λαϊκός, και δεύτερον επειδή υποχώρησε στην επιθυμία του αυτοκράτορα Νικηφόρου και αποκατέστησε με «σύνοδο», τον παρανομήσαντα και αυλοκόλακα ιερέα Ιωσήφ, ο οποίος είχε καθαιρεθεί επί της βασιλίσσης Ειρήνης.

Ο εν αγίοις πατήρ ημών Γρηγόριος Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης ο Παλαμάς (1343-1347) διέκοψε την μνημόνευση του λατινόφρονος Οικουμενικού Πατριάρχου Ιωάννου Καλέκα. Υπ’ όψιν ότι, όταν ο άγιος Γρηγόριος διέκοψε την μνημόνευση, ο Πατριάρχης Καλέκας δεν είχε καταδικαστεί ακόμη από Σύνοδο (πρβλ. P.G. 150, 880D)

Ο εν αγίοις πατήρ ημών Μάρκος Επίσκοπος Εφέσου ο Ευγενικός, μετά την ψευδοσύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας, στην οποία μόνος αυτός δεν υπέγραψε την ψευδοένωση Ορθοδοξίας και Παπισμού, δεν είχε καμμία εκκλησιαστική κοινωνία με κανέναν λατινόφρονα. Μάλιστα σε επιστολή του γράφει ότι δεν θέλει ούτε στην κηδεία του να έρθουν (Σχ. βλ. Σύναξη Ορθοδόξων Κληρικών και Μοναχών, Κολυμπάρι – Ουκρανικό – «Ένωση των Εκκλησιών». Τί δέον γενέσθαι; Ιανουάριος 2020, σελ. 52-54).

Δεκαπέντε ιερείς της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών διέκοψαν την μνημόνευση του οικείου Μητροπολίτου Δανιήλ το 1637 και δεν είχαν καμμία πνευματική επικοινωνία μαζί του (πρβλ. Χαραλάμπους Βουρουτζίδη, «Η αποτείχιση από τον Μητροπολίτη Δανιήλ το 1637», εν «Θεοδρομία», έτος ιθ΄, τεύχος 4 (Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2017), σελ. 509-521.

Ο όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών Παΐσιος ο Αγιορείτης και σχεδόν ολόκληρο το Άγιον Όρος, διέκοψαν την μνημόνευση του Οικουμενικού Πατριάρχου Αθηναγόρα από το 1969 έως 1972, εξαιτίας των οικουμενιστικών του ανοιγμάτων. Μαζί τους διέκοψαν την μνημόνευση και τρεις Μητροπολίτες των «Νέων Χωρών» της Ελλαδικής Εκκλησίας, ο Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης, ο Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος και ο Παραμυθίας Παύλος (Πρβλ. Ιερομονάχου Ισαάκ, Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου, σελ. 690-691). Μεταξύ άλλων ο άγιος Παΐσιος έλεγε : «Η Εκκλησία δεν είναι καράβι του κάθε επισκόπου να κάνει ό,τι θέλει».

Ο όσιος και θεοφόρος πατήρ ημών Ιουστίνος Πόποβιτς διέκοψε την μνημόνευση του τότε Πατριάρχου Σερβίας Γερμανού, εξαιτίας της υπογραφής του σε αντορθόδοξο κείμενο του προτεσταντικού «Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών», δηλ. αιρέσεων. (Σχ. βλ. «Ο Πατριάρχης Σερβίας λέγει ότι η Ορθόδοξος Εκκλησία αποτελεί μέρος άλλης Εκκλησίας», Ορθόδοξος Τύπος, αριθμός φύλλου 144, 15-07-1971)

Οι άγιοι ένδοξοι 26 οσιομάρτυρες της Ιεράς Μονής Ζωγράφου Αγίου Όρους, μετά την παπική ψευδοσύνοδο της Λυών (Γαλλία, 1274), διέκοψαν την μνημόνευση του λατινόφρονος Οικουμενικού Πατριάρχου Ιωάννου Βέκκου. Αρνήθηκαν την κοινωνία και την επικοινωνία με τους αιρετικούς παπικούς, με αποτέλεσμα να μαρτυρήσουν δια πυρός στον Πύργο της Μονής (πρβλ. Ορθόδοξος Χριστιανικός Σύλλογος «Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής», Ημερολόγιο 2018, Η διακοπή μνημοσύνου στα συναξάρια των αγίων, και Ιερά Γυναικεία Κοινοβιακή Μονή Αγίου Κοσμά Αιτωλού, Αρναία Χαλκιδικής, Εορτολόγιο 2018. Αφιέρωμα στους αναιρετικούς Αγίους).

Ο εν αγίοις πατήρ ημών Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, ο ιατρός και ομολογητής (1877-1961), το 1924 λειτουργούσε εξόριστος σ’ ένα διαμέρισμα στο Γενισέισκ. Δυστυχώς, όλοι οι Ναοί είχαν καταληφθεί από τους σχισματικούς της λεγομένης «Ζωντανής Εκκλησίας», που, σύμφωνα με τον άγιο, «δεν είναι εκκλησία, αλλά ένα άγριο θηρίο, που έχει όλα τα γνωρίσματα της αγριότητος». Επομένως, ο άγιος αποτειχίστηκε απ’ όλους αυτούς και λειτουργούσε μόνος του στο διαμέρισμα. (πρβλ. Αρχιμ. Νεκταρίου Αντωνοπούλου (νυν Μητροπολίτου Αργολίδος), Αρχιεπίσκοπος Λουκάς, σελ. 106-107 και 125-1290).

Επίλογος

Σεβασμιώτατε,

Θέλω να πιστεύω ότι μετά από τόσα παραδείγματα Αγίων, που διέκοψαν την μνημόνευση (τουτέστιν αποτειχίστηκαν) των οικείων ψευδοπατριαρχών και ψευδεπισκόπων, δεν θα βρεθεί κανείς ή ακόμη κι Εσείς, να πει ότι όποιος προβεί σε διακοπή μνημονεύσεως για θέματα, που αφορούν την ορθόδοξη πίστη μας, είναι σχισματικός ή ότι κάνει σχίσμα ή ότι θα κολαστεί κλπ, διότι τότε οι ισχυρισμοί αυτοί πρώτα προσβάλλουν τους αγίους ενδόξους και πανευφήμους Αποστόλους, τον εν αγίοις πατέρα ημών Φώτιο Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως τον Μεγάλο, την Αγία ΑΒ΄ Σύνοδο (861), το Πανάγιο Πνεύμα, πού τους φώτισε, και δεύτερον, όλους τους Αγίους, που εφήρμοσαν τον 31^ο Αποστολικό Κανόνα και τον 15ο Ιερό Κανόνα της ΑΒ΄. Είναι αδύνατον οι Άγιοι Απόστολοι, ο Άγιος Φώτιος και οι συν αυτώ Άγιοι Πατέρες της ΑΒ΄ Συνόδου να συνέτασσαν Ιερούς Κανόνες, που να βγάζουν κληρικούς και πιστούς εκτός Εκκλησίας, δημιουργώντας σχίσμα. Σας παραπέμπω στο βιβλίο του Αιδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, «Η Αποτείχιση δεν είναι σχίσμα. Οφειλόμενες Εξηγήσεις», για να λυθούν οι απορίες όλων εκείνων, που καταφέρονται εναντίον της Ιεράς Αποτειχίσεως.

Ο πολύ αγαπημένος, φωτισμένος και αποτειχισθείς Γέροντας Γαβριήλ ο Αγιορείτης λέγει ότι «όποιος μιλά εναντίον της Αποτείχισης είναι αιρετικός». (Σχ. βλ. Γέρων Γαβριήλ Αγιορείτης για την Αποτείχιση, 13-05-2020, https://www.youtube.com/ και Γέροντας Γαβριήλ, διακοπή μνημόνευσης και αποστολικοί κανόνες, 06-07-2021, https://www.youtube.com/watch?v=wsx4A-kps1Q&t=9s)

Το ουσιαστικό «αποτείχισις» παράγεται από το ρήμα «αποτειχίζω», το οποίο, σύμφωνα με τα Λεξικά και το Μέγα Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας των Liddell – Scott, σημαίνει «οχυρώνω, αποκλείω διά τείχους, εγείρω μεσότοιχον». Επομένως, και η λέξη «αποτείχισις» σημαίνει «αποκλεισμός διά τείχους, οχύρωσις». Το δε τείχος, που υψώνει κανείς, για να αμυνθεί, καλείται αποτείχισμα. Αποτείχιση δεν σημαίνει το να βγει κάποιος εκτός του τείχους, εν προκειμένω της Εκκλησίας, όπως εσφαλμένα πιστεύουν οι περισσότεροι. Ο αποτειχισθείς κληρικός, ένεκα της φανερής αιρέσεως του Επισκόπου του, φτιάχνει ένα τείχος εντός της Εκκλησίας, που τον χωρίζει απο τον αιρετίζοντα Επίσκοπο, μέχρι να έρθει Ορθόδοξη Σύνοδος και να τον καταγνώσει, εάν βεβαίως δεν μετανοήσει και δεν αποκηρύξει δημόσια τις αιρέσεις του.

Γι’ αυτό και είναι εντελώς αθεολόγητη και αμάρτυρη η θέση του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, την οποία εξέφρασε κατά την χειροτονία του νέου Μητροπολίτου Καστορίας Καλλινίκου στις 10-10-2021, ότι αποτείχιση σημαίνει το να αφήσει ο κληρικός τα καθήκοντά του, να αποσυρθεί στο σπίτι του, στο κελί του, στο μοναστήρι του και από εκεί να έχει τις δικές του, δίνοντας ένα χαρτί και λέγοντας ότι αποτειχίζομαι (Σχ. βλ. Αρχιεπίσκοπος για αποτείχιση : Πάνω από όλα είναι η υπακοή στην Εκκλησία και στην Σύνοδό της, 10-10-2021, https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/ekklisia-tis-ellados/7042331_arhiepiskopos-gia-apoteihisi-pano-apo-ola-einai-i-ypakoi-stin)

Η Ιερά Αποτείχιση είναι πράξη αγάπης και όχι μίσους, και γι’ αυτόν τον λόγο όποιος προβαίνει σε διακοπή μνημονεύσεως του οικείου Επισκόπου δεν πρέπει να τιμωρείται, αλλά είναι άξιος επαίνου, διότι δεν κάνει σχίσμα στην Εκκλησία του Χριστού, αλλά προφυλάσσει την Εκκλησία από τα σχίσματα (π.χ. σχισματοαιρετικοί Ουκρανίας) και τις αιρέσεις (π.χ. Οικουμενισμός, ψευδοσύνοδος).

Ακολουθώ τον Χριστό.

Ακολουθώ τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας.

Ακολουθώ τους φωτισμένους αγίους Γέροντες της εποχής μας, που και αυτοί είναι ακόλουθοι των αγίων.

«Γνώσεσθε τήν αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει ημάς» (Ιω. η’ 32).

Μετά του προσήκοντος σεβασμού και τιμής,

π. Ιουστίνος Τσιουτέα

ελάχιστος εν πρεσβυτέροις