Ομολογία

 

O OIKOYMENIΣΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΔΑΙΜΟΝΙΣΤΗΚΕ;

Βόμβα στην Παγκόσμια Ορθοδοξία. 

Ο Πατρ. Βαρθολομαίος θα καταδικάσει τον Ονούφριο ως σφετεριστή και σχισματικό;



Από τον Κυρηναίο για το oukraniko

Βόμβα σε ότι έχει απομείνει από την ενότητα της Παγκόσμιας Ορθοδοξίας, διαφαίνεται ότι θα τολμήσει να ρίξει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος.

Σύμφωνα με πληροφορίες, αλλά και με την άποψη γεωπολιτικών και θρησκευτικών αναλυτών, ο Πατριάρχης ετοιμάζεται να αποφασίσει σύντομα την Συνοδική καταδίκη του κανονικού Ορθοδόξου Μητροπολίτη Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Ονουφρίου και των Επισκόπων του.

Εμμένοντας στις σχισματικές επιλογές και αποφάσεις του και έχοντας σαφή επίγνωση της παταγώδους αποτυχίας του Αυτοκεφάλου και του σοβαρού σχίσματος που προξένησε στην Ορθοδοξία, θα προχωρήσει από ότι φαίνεται στο απονενοημένο βήμα, να καταδικάσει ως σφετεριστή της ονομασίας του Εκκλησιαστικού Θρόνου της Ουκρανίας άρα και ως σχισματικό, τον Μητροπολίτη Ονούφριο και την Εκκλησία του.

Ετσι εντελώς ξαφνικά και με μια απλή απόφαση του Φαναρίου, 12.374 ενορίες, 12.546 κληρικοί, 255 μοναστήρια, 4.548 μοναχοί και 109 αρχιερείς, (σύμφωνα με την τελευταία απογραφή), θα τεθούν εκτός Ορθοδόξου Κανονικότητας.

Αυτό θα επιδιωχθεί να γίνει, ώστε να ανοίξει ο δρόμος στους πολιτικούς της Ουκρανίας και τον πρόεδρο Ζελένσκι, να θέσουν σε εφαρμογή τον νόμο που είχε ψηφιστεί επί Ποροσένκο, για την αλλαγή της ονομασίας της Κανονικής Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας υπό τον Μητροπολίτη Ονούφριο. Ο πρόεδρος Ζελένσκι εκδηλώνει τελευταία την σαφή προτίμησή του προς το Φανάρι και έχει γίνει, κατά τα φαινόμενα, έρμαιο των πέραν του Ατλαντικού πολιτικών πιέσεων.

Αυτός ο νόμος της αναγκαστικής αλλαγής ονομασίας, ήταν ένας από τους Όρους της μυστικής συμφωνίας που είχε υπογράψει ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος με τον Ποροσένκο, και ανήκε στις αμοιβαίες υποχρεώσεις για την παραχώρηση της Αυτοκεφαλίας. Τη συμφωνία είχαν ονομάσει τότε «Μνημόνιο Συνεργασίας» μεταξύ Φαναρίου και Ουκρανικής Πολιτείας. Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος είχε προσπαθήσει να ανανεώσει την ισχύ του Μνημονίου αυτού, και είχε ετοιμάσει για υπογραφή αντίστοιχο κείμενο να συνυπογράψει με τον νέο πρόεδρο Ζελένσκι κατά την επίσκεψη του τελευταίου στο Φανάρι. Τότε ο πρόεδρος Ζελένσκι είχε αρνηθεί την υπογραφή τέτοιου συμφωνητικού.

Το κείμενο αυτού του Μνημονίου παραμένει μέχρι και σήμερα επτασφράγιστο μυστικό για το Φανάρι.

Η εφαρμογή του νόμου Ποροσένκο από την κυβέρνηση Ζελένσκι, συνεπάγεται την αρπαγή των Ναών των Μοναστηριών και όλης της ακίνητης περιουσίας της κανονικής Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και τον απηνή διωγμό των Ορθοδόξων Ουκρανών κληρικών και των πιστών λαϊκών.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος επαναλαμβάνει διαρκώς και σε όλους τους τόνους, ότι η Αυτοκεφαλία είναι τετελεσμένο γεγονός το οποίο δεν ανακαλείται. Όταν όμως και ο μικρότερος νους διαπιστώνει ότι αυτό το εγχείρημα απέτυχε παντελώς, δεν μπορεί να μην έχει και την ίδια εικόνα τόσο ο Πατριάρχης, όσο και οι σχισματικοί της Ουκρανίας. Κατά συνέπεια θα προσπαθήσει με νύχια και με δόντια και χωρίς να υπολογίζει το τεράστιο κόστος για την Ορθοδοξία, να τονώσει το πεσμένο ηθικό των σχισματικών από τις συνέχεια της μη αναγνώρισής τους από την πλειοψηφία του σοβαρού και πιστού Ιεροκανονικά Ορθοδόξου κόσμου, με την βοήθεια των πολιτικών πιέσεων.

Το Πατριαρχείο με την απόφασή του αυτή, θα κάνει παράλληλα και σαφή τα πραγματικά κίνητρα, χάριν των οποίων παραχώρησε την Αυτοκεφαλία στους σχισματικούς.

Κατά κύριο λόγο φαίνεται να ενδιαφέρεται για την ακίνητη περιουσία και για τα μοναστήρια τα οποία θα μετατραπούν όλα και αμέσως σε Φαναριώτικα Σταυροπήγια και μόνο οι Ναοί θα μεταφερθούν διοικητικά στην σχισματική «Εκκλησία» του Επιφανίου.

Ο δεύτερος επίσης σοβαρός λόγος αυτών των κινήσεων, είχε εκφραστεί «προφητικά» και είχε δημοσιευτεί, αμέσως μετά την απόφαση της Ρωσικής Εκκλησίας να απουσιάζει από τη Σύνοδο της Κρήτης το 2016.

Τότε Μητροπολίτης του Φαναρίου είχε αναφέρει «off the record» σε δημοσιογράφο και έχει καταγραφεί ότι: «Με την απουσία των Ρώσων από την Σύνοδο της Κρήτης, ανοίγει ο δρόμος για την μεταφορά 40 εκατομμυρίων Ορθοδόξων της Ουκρανίας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο».

Μπορεί το πραγματικό ποίμνιο του Πατριαρχείου να αριθμεί μερικές δεκάδες πιστούς, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει εκβιαστικά να το αυξήσει με εισπήδηση σε ξένη Εκκλησιαστική Δικαιοδοσία. Αυτό το βήμα θα είναι καταστροφικό για την Ορθοδοξία και την ενότητά της.

Η απευκταία αυτή αντικανονική και πρωτοποριακά σχισματική και πρωτοφανής για την Ιστορία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, επιλογή του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, θα αποτελέσει την ταφόπλακα της Ορθοδοξίας.

Τέλος να αναφέρουμε ότι ο Επιφάνιος στην πρόσφατη ομιλία του για τα δύο χρόνια Αυτοκεφαλίας είπε το αμίμητο, το οποίο ακούγεται και ως βλασφημία, αλλά επιβεβαιώνει και τις παραπάνω πληροφορίες ότι: «η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία (Πατριαρχείο Μόσχας και πασών των Ρωσιών) είναι η «θυγατέρα» Εκκλησία της δικής του σχισματικής δομής και ότι η παρουσία της Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Μητροπολίτη Ονούφριου στην Ουκρανία, έρχεται σε αντίθεση με τους Ιερούς Κανόνες».