Ε ΟΧΙ ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΙΚΤΩΝ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΝ. ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ "Ψευτοαγιοι" Ναι, αλλα ΟΧΙ ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΕΚΛΗΣΙΑΣ.

Ε ΟΧΙ ΑΓΙΟΣ 
ΚΑΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΜΙΚΤΩΝ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΩΝ.
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ "Ψευτοαγιοι" Ναι, 
αλλα ΟΧΙ ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΕΚΛΗΣΙΑΣ.

Γ. ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΤΟΥ ESSEX (1896-1993)

ΒΟΥΔΙΣΤΗΣ (1916-1924)

 « Όσοι προεχειρίσθησαν των παραπεπτωκότων, κατά άγνοιαν ή και προειδότων των προχειρισαμένων, τούτο ου προκρίνει τω Κανόνι τω εκκλησιαστικώ. Γνωσθέντες γαρ καθαιρούνται.

(Κανών Ι΄της Πρώτης Συνόδου)

Ερμηνεία

« Όσοι παρέπεσον, ήτοι αρνήθησαν τον Κύριον ημών Ίησού Χριστόν, έπειτα εμετανόησαν, ιερείς ου γίνονται. Διότι πως είναι δυνατόν να γένη ιερεύς εκείνος όπου κατά τους Κανόνας εμποδίζεται να κοινωνήση των θείων μυστηρίων έως θανάτου αυτού..». (Πηδάλιον, Εκδόσεις Βας. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 1982, σ.σ 136-137)

            Ο ανηψιός του Γ. Σωφρονίου, ιερομόναχος Νικόλαος Σαχάρωφ, περιγράφει με μεγάλη γλαφυρότητά εις το βιβλίο του «Αγαπώ άρα υπάρχω», Εκδόσεις εν Πλώ, α’ έκδοση, Αθήναι 2007, σσ. 19-50 τη θεολογική διαμόρφωση του Γ. Σωφρονίου.

            Εις το Παρίσι  έγινε μαθητής και πνευματικό τέκνο του π. Σεργίου Μπουλγκάκωφ. Ο π. Μπουλγκάκωφ εξελέγη

           καθηγητής της Πολιτικής Οικονομίας εις το Πανεπιστήμιο της Μόσχας το 1906 όπου παρέμεινε μέχρι το 1917. Πρώην άθεος μαρξιστής, υιός ιερέως επέστρεψε εις την Ορθοδοξία και εχειροτονήθη ιερεύς το 1918. Το 1917 ετύπωσε το πρώτο

          φιλοσοφικό θρησκευτικό έργο του που θεωρείται ως η πρώτη κύρια εργασία εις την σοφιολογία  η οποία μεταξύ  άλλων πρευσβεύει την πρόσθεση άλλης μίας υποστάσεως εις την Αγίαν Τριάδα, της «Σοφίας». Ο άγιος ιερομάρτυς πατριάρχης Τύχων κατεδίκασε με εγκύκλιόν του ολόκληρην την διδασκαλία του Μπουλγκάκωφ σχετικώς με την Ουσία του Θεού, «ως μη έχουσα τίποτε κοινόν με την διδασκαλίαν της Εκκλησίας και δεν ανήκει εις την ορθόδοξον Χριστιανικήν Εκκλησίαν»

           (CharlesGraves, D.Theol. SergiusBulgakov(1871-1944), Η οικουμενιστική του δραστηριότητα και  η προσφορά του εις την θηλυκήν θεολογίαν, Εκκλησία και θεολογία, τόμοι Ζ-Η, ThyateiraHouse, London1986-87, σ.708). Επομένως όπως γλαφυρότατα τονίζει ο π. Νικόλαος (σελ. 28): «Δεν αποτελεί λοιπόν σύμπτωση το γεγονός ότι οι θεολογικές αναζητήσεις του Μπουλγκάκωφ, η φρασεολογία και το ύφος της θεολογίας του διαμόρφωσαν τη θεολογική καλλιέργεια του γέροντα Σωφρονίου. Η θεολογία του Μπουλγκάκωφ προέκυψε και αναπτύχθηκε ως αποτέλεσμα της φιλοσοφικής του μετάβασης από τον μαρξισμό στον ιδεαλισμό». Ούτως ευστόχως μπορεί να πει κανείς ότι «η θεολογία του Γ.Σωφρονίου προέκυψε από την μετάβασή του από τον βουδισμό στον χριστιανισμό» (σ. 47). Αυτό το απόσπασμα λειτουργεί σε φρικαλέα συμπεράσματα, τα οποία διαλόγους ευπρεπείας δεν τολμούμε ούτε καν να αναφέρουμε…

  Όσον αφορά δε την μοναστική του κοινότητα εις το Essexγράφει ο π. Νικόλαος «Στο μοναστήρι του ο γέροντας Σωφρόνιος θέλησε να αποκαταστήσει τις βαθύτερες αρχές της μοναχικής ζωής, πέρα από παρερμηνείες σχετικά με τη σημασία της. Πρωταρχική επιδίωξή του ήταν ο εσωτερικός ασκητισμός: η εσωτερική τελείωση είχε, κατ’αυτόν, μεγαλύτερη αξία από την άψογη τήρηση των κανόνων. Η μονή δεν έχει κανόνα για τη ρύθμιση της νηστείας και των ωρών του ύπνου… Είναι αξιοσημείωτον ότι οι συνθήκες ήταν τέτοιες ώστε η κοινότητα περιέλαβε όχι μόνο μοναχούς αλλά και μοναχές, δεν θα ήταν εφικτή η καθοδήγηση δύο ξεχωριστών κοινοτήτων. Το προσευχητικό τυπικό της μονής διαφέρει από αυτό ενός παραδοσιακού ορθοδόξου μοναστηριού».

            Καθίσταται πλέον σαφές, ότι ο Γ. Σωφρόνιος αφού ενσυνειδήτως αλλαξοπίστησε, εν συνεχεία είχεν ως διδάσκαλον και πνευματικόν του έναν αιρεσιάρχην ιερέα. Μετά επήγε εις το Άγιον Όρος όχι δια να προετοιμασθή δια μαρτύριον, ως έπραξαν πλείστοι νεομάρτυρες της Εκκλησίας μας κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, αλλά για να επιστρέψη εις την Δύσιν, αφού «απελάθη» από το Άγιο Όρος, ως «θεολόγος πλέον του «ακτίστου φωτός» και να κηρύξει την ανορθόδοξον θεολογίαν του. Πνευματικό ανάστημα του Γ. Σωφρονίου είναι ο γέρων  Μητροπολίτης Περγάμου και Ακαδημαϊκός κ. Ιωάννης Ζηζούλιας, εισηγητής της  μεταπατερικής θεολογίας. Πιστοί δε και ένθερμοι υποστηρικταί της σωφρονείου αιρετικής θεολογίας είναι αι Αγιορείτικαι ιεραί μοναί Βατοπαιδίου, Σίμωνος Πέτρας και αι μοναί του πολιού γέροντος Εφραίμ της Αριζόνας εις Άγιον Όρος και Αμερικήν.