Ομολογία

Απάντηση σε «Ανώνυμο Vaso19-19/6/19

ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ 

Σαράντα (40) ολόκληρα ερωτήματα υποβάλλει ο «Ανώνυμος Vaso19- 19/6/19, 8.56 μ.μ.» στον υποφαινόμενο, στην «Πατερική Παράδοση»(ἐδῶ στὰ σχόλια) ως «αρχή», για να καλύψει το παρακμιακό τοπίο του Πατριαρχείου Κων/λεως επί Πατριαρχίας Δημητρίου. Ας θυμηθούμε, ορισμένα σημαντικά γεγονότα της εποχής εκείνης:

1) Ο αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς σε υπόμνημά του προς την ιεραρχία της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας (7/05/1977), στην υποενότητα 5, με τίτλο «Ανατολικός νεοπαπισμός εν όψει;» καταλογίζει – υπογραμμίζει εκκλησιολογικές αποκλίσεις στην προετοιμασία της «Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδοξίας» και ομιλεί περί «σκηνοθετημένης» Συνόδου.

Ότι έπραττε, ο τότε Χαλκηδόνος Μελίτων, ως πρόεδρος της «Πρώτης προσυνοδικής» Διασκέψεως της Γενεύης, ήτο εν αγνοία του Πατριάρχου Δημητρίου;

2) Ας θυμηθούμε τα κατορθώματα του Σεβ. Κ. Μαξιμου (Πατρ. Έξαρχος) στο Αγ. Όρος, τις διώξεις δηλ. Αγιορειτών που δεν μνημόνευαν τον Πατριάρχη και τις δηλώσεις του:

«Η Ενότης και η ένωσις των Εκκλησιών, η οποία αποτελεί το τελικόν και πολυπόθητον τέρμα του Διαλόγου, δεν δύναται να επιτευχθή, όταν εκάστη Εκκλησία αποκλείει δι’ εαυτήν το ενδεχόμενον της πλάνης. Η πεποίθησις εκάστης Εκκλησίας ότι μόνον αυτή κατέχει την αλήθεια και ότι ουδέποτε πλανάται, αποκλείει τον διάλογον, και κατά συνέπειαν, αδυνατεί να ιδή καθαρά την αλήθειαν. Ο διάλογος δεν ζητεί να επιβάλλη την αλήθειαν, αλλά να την ανακαλύψη» (Ορθόδοξος Μετανάστης, Βόννη, Μάιος 1972 σ.5).

Ακούς, αγαπητέ Vaso19, οτι κατά τον Επίσκοπο αυτό, του κλίματος του Οικουμενικού Πατριαρχείου η Ορθοδοξία είναι φυσικό να πλανάται… Γι’ αυτό και η εμμονή του Δημητρίου στο δρόμο του Αθηναγόρα, στο δρόμο του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών! Εάν ο Δημήτριος δεν ήταν οικουμενιστής, τότε θα ανακαλούσε τον σεβασμιότατο κ. Μάξιμο στην ορθόδοξο τάξη.

Ερώτημα: Είναι δυνατόν με τέτοιους κληρικούς και Πατριάρχες να μη προχωρεί αλματωδώς ο Οικουμενισμός και δι’ αυτού η Νέα Εποχή;

Αναμφίβολα, ουδέποτε στην Εκκλησιαστική Ιστορία, οι αιρετικοί ποιμένες κινήθηκαν τόσο άνετα και έπληξαν τόσο θανάσιμα το Σώμα της Εκκλησίας και την αλήθειαν της, όσο σήμερα!

Ο αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός καταριότανε τους παπικούς ενώ ο Πατριάρχης Δημήτριος τους αποκαλούσε αδελφούς.

Ιδού υπόδειγμα Πατριάρχου (Μ. Φώτιος):

«Ούτως ημείς πιστεύομεν εν ή πίστει συνεβαπτίσθημεν· δεχόμεθα δε ωςΠατέρας και αδελφούς πάντας όσοι πιστεύουσι τον αυτόν όρον (Σύμβολο Νικαίας – «Πιστεύω»). Εάν τις δε νεωτεριστής άλλην ομολογίαν συντάξη παρά την ιεράν ταύτην και προτείνη αυτήν τοι πιστοίς ή τοις κατηχουμένοις βαρβάροις, τούτον ημείς, κληρικόν μεν όντα καθαιρούμεν, λαϊκόν δε αναθεματίζομεν κατά τα θεσπίσματα της Συνόδου ταύτης» (Νοέμβριος 879 μ.Χ.).

Αγαπητέ «Ανώνυμε –Vaso19», η ουσία νοθεύεται ανεπανόρθωτα, όταν πρόκειται να δοθεί απάντηση με «ΝΑΙ» στο ένα ερώτημα και με «ΟΧΙ», στο άλλο, διότι εκβιάζεται προς αλλοίωση η όποια απάντηση, όταν τα ερωτήματα δεν αποτελούν ενότητα. Δεν το καταλαβαίνεις;

Στους καθαρούς και ειλικρινείς διαλόγους πρέπει να αποφεύγεται η σύμμιξη ερωτημάτων, διότι είναι γνωστή η μέθοδος διαστροφής με το όνομα package deal, δηλ. υποχρεωτική αγορά όλου του πακέτου!

Εάν θέλεις όμως διάλογο ουσιαστικής γνησιότητας, να υποβάλλω εγώ ένα (ως αρχή) ερώτημα (41^ο): Ήτο ή δεν ήτο οικουμενιστής ο Πατριάρχης Δημήτριος; Ασφαλώς και ήταν!