Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΟΣ; - ΜΕΡΟΣ 4ον

Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΟΣ; - ΜΕΡΟΣ 4ον

4η ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ «ΑΓΑΠΟΥΛΗΔΕΣ« ΤΟΥ ΘΕΟΥ,

ήτοι Αρχιερείς, Ιερείς, Διακόνους και Λαϊκούς

Αίγιον, 12η Νοεμβρίου 2018

ΘΕΜΑ: Ο Θεός είναι και ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ, άρα και ΤΙΜΩΡΟΣ ! 

ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΕΠΙΣΗΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ:
Μαρμάρωσε μια ασεβεστάτη κοπέλλα!

Μέρος 4ο από 5 συνέχειες.

Αγαπητοί μου Αδελφοί «Αγαπούληδες»,

Και ο Άγιος Νικόλαος, ο Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, ο Θαυματουργός,  με ένα συγκλονιστικό θαύμα Του, το οποίον και θα Σας παραθέσουμε στη συνέχεια σήμερα, έρχεται σήμερα να Σας συντρίψει! Άραγε, θα επανορθώσετε το σφάλμας Σας; Απορώ και εξίσταμαι με την σιωπή Σας! Για τρίτη φορά φορά, λοιπόν, ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΑΣ!

ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

_____________

ΤΟ ΘΑΥΜΑ,

ΤΗΕ ΜIRACLE(ЧУДО).

Μια Ρωσσική ταινία βασισμένη σ'ένα θαύμα που συγκλόνισε την Σοβ. Ενωση του 1956

Πρόκειται για την ταινία «Το Θαύμα», (Miracle),(ЧУДО) του Αlexander Proshkin, η οποία βραβεύτηκε στο 31ο Διεθνές Φεστιβάλ της Μόσχας με το ειδικό βραβείο. Βασίζεται σ' ένα αληθινό γεγονός, σ΄ ένα θαύμα που συγκλόνισε την πόλη Σαμάρα της Σοβιετικής Ένωσης το 1956!

Παρακάτω παραθέτω το συγκλονιστικό θαύμα του Αγίου Νικολάου., το οποίο παρατίθεται στον ιστότοπο:https://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/237935/syntaraktiko-thayma-toy-ag-nikolaoy

Ένα αληθινό γεγονός, που συντάραξε και έφερε σε μετάνοια εκατοντάδες ανθρώπους στην πόλη Κουιμπίσεβ (σημερινή Σαμάρα) της Σοβιετικής Ρωσίας κατά το έτος 1956.

Στην πόλη Κουιμπίσεβ, λοιπόν, ζούσε μία οικογένεια: η ευσεβής μητέρα και η κόρη της Ζωή. Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς (31 Δεκεμβρίου) του 1956 η Ζωή προσκάλεσε επτά φίλες της και άλλους τόσους νεαρούς σε δείπνο και χορό. Τότε όμως για το Παληό Ημερολόγιο, που ακολουθούν στην Ρωσσία, ακόμη ήταν η νηστεία των Χριστουγέννων. (1) Η ευσεβής μητέρα παρακάλεσε την Ζωή να μην προγραμματίσει μια εσπε- ρίδα με χορούς και φαγητό , αλλά η κόρη επέμενε στο δικό της πρόγραμμα. Εκείνο το βράδυ η μητέρα πήγε στην Εκκλησία να προσευχηθεί.

Μαζεύτηκαν οι καλεσμένοι , αλλά ο αρραβωνιαστικός της Ζωής δεν είχε έρθει ακόμη. Το όνομα του ήταν Νικόλαος. Οι κοπέλλες και τα αγόρια χωρίσθηκαν σε ζευγάρια και άρχισαν το χορό. Η Ζωή έμεινε μόνη της. Από αμηχανία χωρίς να πολυσκεφθεί, κατέβασε την εικόνα του αγίου Νικολάου του Θαυματουργού από τον τοίχο και είπε: «Θα πάρω αυτόν τον Νικόλα και θα πάω να χορέψω μαζί του», χωρίς να δίνει σημασία εν τω μεταξύ στις φίλες της, οι οποίες την συμβούλευσαν να μη κάνει αυτήν την βλάσφημη ενέργεια, αλλά η Ζωή απάντησε με θράσος: «Αν υπάρχει Θεός, ας με τιμωρήσει!»

Άρχισε να χορεύει! Έκανε δύο γύρους, οπότε ξαφνικά μέσα στο δωμάτιο γίνεται ένας φοβερός θόρυβος, ανεμοστρόβιλος, και στη συνέχεια έλλαμψε ένα φως εκτυφλωτικό σαν αστραπή.

Η διασκέδαση γύρισε σε φρίκη και τρόμο! Όλοι έφευγαν φοβισμένοι από το δωμάτιο! Μόνο η Ζωή στεκόταν ακίνητη, με την εικόνα του Αγίου κολλημένη στο στήθος, απολιθωμένη και παγωμένη σαν μάρμαρο. Οι γιατροί, που γρήγορα κατέφθασαν, δεν μπόρεσαν να την συνεφέρουν με τις προσπάθειες τους. Οι βελόνες των ενέσεων, που ήθελαν να της κάνουν, στράβωναν και έσπαζαν, καθώς κτυπούσαν πάνω στο μαρμαρωμένο κορμί της! Θέλησαν να την μεταφέρουν στο νοσοκομείο, αλλά δεν μπόρεσαν να την μετακινήσουν από την θέση της. Τα πόδια της λές και ήσαν καρφωμένα στο πάτωμα. Αλλά , η καρδιά χτυπούσε! Η Ζωή ήταν ζωντανή, δεν μπορούσε όμως πλέον να φάει ούτε να πιεί…

Όταν η μητέρα της γύρισε και είδε τι συνέβη, έπεσε αναίσθητη και την μετέφεραν στο νοσοκομείο, από το οποίο βγήκε σε μερικές ημέρες. Πλήν όμως η βαθειά πίστη της στην ευσπλαχνία του Θεού, αλλά και οι θερμές μητρικές της προσευχές για συγχώρηση της δύστυχης, κόρης της ανανέωσαν, με τη Χάρι του Θεού, τις ζωτικές της δυνάμεις.

Η Ζωή τώρα ήλθε σε συναίσθηση και με δάκρυα ζητούσε συγχώρηση και βοήθεια. Τις πρώτες ημέρες το σπίτι της ζωής ήταν κυκλωμένο από πλήθος κόσμου, πιστοί που ήρθαν ή ακόμη και που βάδισαν από μακριά, περίεργοι, γιατροί, και πνευματικά πρόσωπα. Αλλά, γρήγορα, κατ’ εντολή των Αρχών, το σπίτι έκλεισε για τους επισκέπτες. Δύο αστυνομικοί φύλαγαν σκοπιά εναλλάξ ανά οκτάωρο. Κάποιοι από τους φύλακες που ήσαν ακόμη νέοι (28-30) άσπρισαν από την φρίκη, ακούγοντας κάθε νύχτα τη Ζωή να βγάζει τρομακτικές κραυγές.

Νύχτες και νύχτες δίπλα της προσευχόταν η μητέρα της. 

-Μαμά, προσευχήσου! Προσευχήσου, γιατί χάνομαι για τις αμαρτίες μου! Προσευχήσου! Φώναζε η Ζωή!

Για όλα όσα συνέβησαν ενημέρωσαν και τον Πατριάρχη και τον παρεκάλεσαν να ευχηθεί υπέρ της αναρρώσεως της Ζωής. Ο Πατριάρχης απάντησε: «Εκείνος που την τιμώρησε, Εκείνος και θα την ελεήσει!»            Μεταξύ των προσώπων που επετράπη στο εξής να επισκεφθούν τη Ζωή ήσαν:

1 Ένας εγνωσμένου κύρους Καθηγητής της Ιατρικής κατέφθασε από την Μόσχα. Αυτός βεβαίωσε ότι η καρδιά δεν σταμάτησε να χτυπά.

2. Ιερείς, τους οποίους προσκάλεσε η μητέρα της για να πάρουν από τα χέρια της Ζωής τον άγιο Νικόλαο. Αλλά ούτε εκείνοι μπόρεσαν να ξεκολλήσουν την εικόνα από τα απολιθωμένα χέρια της ζωής.

3. Ο ιερομόναχος Σεραφείμ από την έρημο του Γκλίνσκ, ο οποίος ήρθε στο Κουιμπίσεβ για την εορτή των Χριστουγέννων, ετέλεσε αγιασμό στο σπίτι της ζωής και άγιασε την Εικόνα. Κατόπιν είπε:«Τώρα πρέπει να περιμένουμε κάποιο σημείο το Πάσχα! Αν δεν γίνει τίποτε, σημαίνει ότι πλησιάζει το τέλος του κόσμου!», δείχνοντας με τα λόγια αυτά την βαθειά του πίστη σ’ ένα θαύμα.

4. Ο Μητροπολίτης Νικόλαος, ο οποίος επίσης διάβασε παράκληση, είπε: «νέο θαύμα να περιμένουμε το Πάσχα», επαναλαμβάνοντας τον λόγο του ευσεβούς ιερομόναχου.

5. Τις παραμονές της εορτής του Ευαγγελισμού (που εκείνη τη χρονιά έπεσε το Σάββατο της τρίτης εβδομάδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής) πλησίασε προς τους φύλακες της Ζωής ένα καλοσυνάτος Γέροντας και τους παρεκάλεσε να του επιτρέψουν να ιδεί την Ζωή. Αλλά οι φύλακες αστυνομικοί αρνήθηκαν να του επιτρέψουν. Ήρθε ο Γέροντας και την επόμενη ημέρα, αλλά και πάλι οι επόμενοι φύλακες δεν τον άφησαν. Την τρίτη φορά, ανήμερα του Ευαγγελισμού , οι φύλακες τον άφησαν. Η φρουρά τον άκουσε πόσο εύσπλαχνα μίλησε στην Ζωή μπαίνοντας: «Λοιπόν, κουράστηκες από την ορθοστασία;» Πέρασε λίγη ώρα και, όταν οι φρουροί θέλησαν να βγάλουν έξω τον Γέροντα,αυτός δεν ήταν μέσα στο δωμάτιο….  Όλοι ήσαν βέβαιοι ότι εκείνος ήταν ο ίδιο ο άγιος Νικόλαος!

Έτσι η ζωή έμεινε όρθια 4 μήνες (128 μέρες), μέχρι το Πάσχα ακριβώς, που εκείνη τη χρονιά έπεσε 23 Απριλίου (6 Μαΐου με το νέο Ημερολόγιο). Τη νύχτα της Λαμπροφόρου Αναστάσεως του Χριστού η Ζωή άρχισε να φωνάζει ιδιαίτερα δυνατά:

-Προσεύχεσθε!
Οι νυχτερινοί φύλακες ανατρίχιασαν και άρχισαν να την ρωτούν:

- «Γιατί φωνάζεις τόσο φοβερά;»

Ακολούθησε η απάντηση:

-Φοβερό ! Καίγεται η γή! Προσεύχεσθε!

Όλος ο κόσμος χάνεται για τις αμαρτίες του, προσεύχεσθε!

Από εκείνη τη στιγμή η Ζωή αναζωογονήθηκε, οι μύες άρχισαν να μαλακώνουν, να ζωντανεύουν. Τελικά την έβαλαν στο στρώμα, αλλά εκείνη συνέχισε να φωνάζει και να καλεί όλου σε προσευχή για τον κόσμο, που χάνεται για τις αμαρτίες, για την γη που καίγεται για τις ανομίες της.

-Πως έμεινες ζωντανή μέχρι τώρα; Ποιος σε έτρεφε; την ρώτησαν
-Περιστέρια, περιστέρια με έτρεφαν! ήταν η απάντηση

 Από αυτό έγινε φανερό ότι έλαβε έλεος και συγχώρηση από την Δεξιά του Κυρίου Παντοκράτορος. Ο Κύριος συγχώρησε τις αμαρτίες της Ζωής, με την παρουσία του αγίου Νικολάου του Θαυματουργού, και λόγο των μεγάλων βασάνων της και της ορθοστασίας κατά την διάρκεια των 128 ημερών!

Όλα αυτά τα γεγονότα συνετάραξαν τους κατοίκους του Κουιμπίσεβ και των περιχώρων. Πολλοί άνθρωποι βλέποντας τα θαύματα, ακούγοντας τα ουρλιαχτά και τις παρακλήσεις της να προσευχόμαστε για τους ανθρώπους, που χάνονται εξ αιτίας των αμαρτιών τους, ξαναβρήκαν την πίστη τους στον Θεό. Γύρισαν στην Εκκλησία με μετάνοια. Όσοι δεν φορούσαν σταυρό, άρχισαν να φορούν κατά την εποχή εκείνη, που μόνο γι’ αυτό ήταν δυνατόν να πληρώσουν με τη ζωή τους. Η επιστροφή ήταν τόσο μαζική, ώστε δεν έφθασαν τα σταυρουδάκια των εκκλησιών για όλους όσους ζητούσαν.

Με φόβο και δάκρυα ζητούσε ο λαός συγχώρεση των αμαρτιών, επαναλαμβάνοντας τα λόγια της Ζωής: «Φοβερό, η γη καίγεται, χανόμαστε για τις αμαρτίες μας! Προσεύχεσθε! Οι άνθρωποι χάνονται για τις ανομίες τους!».

Την τρίτη ημέρα του Πάσχα η Ζωή έφυγε για τον Κύριο, αφού διήνυσε τον δύσκολο δρόμο της ορθοστασίας των 128 ημερών, μπροστά στο πρόσωπο του Κυρίου για την συγχώρεση όλων των αμαρτιών της. Το Άγιον Πνεύμα την διατηρούσε στη ζωή όλες αυτές τις ημέρες, για να αναστήσει την ψυχή της από τον θάνατο της αμαρτίας, ώστε στην μέλλουσα αιώνια ημέρα να την αναστήσει εν σώματι για την ζωή την αιώνιο! Όπως, άλλωστε το λέει και το ίδιο το όνομά της:Ζωή!

…… 
(1.)Στη Ρωσία οι εορτές ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο. Η νηστεία των Χριστουγέννων διαρκεί από τις 28 Νοεμβρίου μέχρι 6 Ιανουαρίου του επόμενου έτους.

(Από το περιοδικό ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ, τεύχος 21 του 1996, της Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρου

Πηγή: Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010,https://proskynitis.blogspot.com/2010/06/iracle-1956.html

*************************

ΤΩΡΑ ΑΣ ΕΛΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΥΡΚΑΪΑ.

Ο ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΕΚΑΝΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ!

   Ήταν η στιγμή που η πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου είχε ολοκληρώσει το καταστροφικό για ζωές και περιουσίες έργο της στον Νέο Βουτζά και στο Μάτι (ώρα 7 περίπου το απόγευμα) και άρχισε να επεκτείνεται βορειοανατολικά προς Άγιο Ανδρέα (όπου και οι παιδικές κατασκηνώσεις του Δήμου Αθηναίων), νοτιοδυτικά προς Ραφήνα.

Οι παρευρισκόμενοι στο λιμάνι της Ραφήνας (όπου είχαν καταφύγει για να γλιτώσουν, μεταξύ των οποίων και ο αδελφός μου) άκουσαν να κτυπά η καμπάνα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, που βρίσκεται σε ύψωμα ακριβώς πάνω από το λιμάνι. Ήδη οι φλόγες πλησίαζαν απειλητικά το εκκλησάκι.

Ορισμένοι ανέβηκαν στον προαύλιο χώρο του, για να δουν μήπως υπάρχει ανάγκη για βοήθεια.

Μεταξύ αυτών και μια κυρία, που πλησιάζοντας παρατηρεί στο παγκάκι του προαύλιου χώρου, δίπλα στο περιτείχισμα, όπου προσήγγιζε η φωτιά, τη μορφή ενός ρασοφόρου ιερωμένου, που καθόταν στο παγκάκι μέσα στους καπνούς και είχε στραμμένο το σώμα του προς τις φλόγες.

Εντυπωσιασμένη, τράβηξε από μακριά μια φωτογραφία με το κινητό της. Πλησιάζοντας, τράβηξε άλλη μία. Μόλις, όμως, προσήγγισε το παγκάκι, η μορφή εξαφανίσθηκε αναπάντεχα και μυστηριωδώς μέσα στους καπνούς.

Τη στιγμή εκείνη, ο δαιμόνιος θυελλώδης άνεμος σταμάτησε ξαφνικά εντελώς να φυσά, με αποτέλεσμα να μην επεκταθούν οι φλόγες προς τον οικισμό της Ραφήνας.

Αντίστοιχο φαινόμενο, ξαφνικής διακοπής του ανέμου που έσπρωχνε τις φλόγες βορειοανατολικά, συνέβη την ίδια στιγμή στην αντίθετη πλευρά, στα όρια μεταξύ Ματιού και Αγίου Ανδρέα. Αποτέλεσμα ήταν να σωθεί ο κυρίως οικισμός της Ραφήνας καθώς (και το πλέον σημαντικό) να σωθεί η περιοχή του Αγίου Ανδρέα με τις κατασκηνώσεις.

Σημειωτέον ότι οι 600 μικροί κατασκηνωτές του Αγίου Ανδρέα, πριν έλθουν τα λεωφορεία να τους μεταφέρουν στην Αθήνα, είχαν καταφύγει προσωρινά στην παραλία του Αγίου Ανδρέα. Η περιοχή του Αγίου Ανδρέα είναι κατάφυτη από πεύκα και με οργιώδη βλάστηση, όπως ακριβώς του Ματιού.

Εάν έφθαναν οι φλόγες εκεί, θα εξελισσόταν μια απίστευτη τραγωδία, πολύ χειρότερη αυτής που συνέβη στο Μάτι.

Υπόψη ότι η φωτιά επεκτεινόταν με ασύλληπτη ταχύτητα, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να εγκλωβίζονται στο πέρασμά της, μη δυνάμενοι να διαφύγουν, ούτε καν με αυτοκίνητο.

Έτσι εγκλωβίστηκαν και τα δεκάδες άτυχα θύματα της πυρκαγιάς που βρέθηκαν στην παραλία στο Μάτι.

Η κυρία, λίγες ημέρες μετά, επισκέφθηκε τον πατέρα Δωρόθεο, τον νέο σε ηλικία και σύγχρονο σε αντιλήψεις εφημέριο του ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που είναι ο ενοριακός ναός στο Μάτι. Του διηγήθηκε το περιστατικό με τον ρασοφόρο ιερωμένο που καθόταν στο παγκάκι δίπλα στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου και του έδειξε τις φωτογραφίες.

Αυτός καταρχήν της είπε ότι το εκκλησάκι αυτό δεν έχει εφημέριο και ότι δεν αναγνωρίζει στο πρόσωπό του κανένα κληρικό από αυτούς που υπηρετούν στην ευρύτερη περιοχή. Μάλιστα, αναρωτήθηκε τι μπορεί να κάνει εκεί ένας ιερωμένος καθισμένος ανάμεσα στους καπνούς. Όταν, όμως, παρατήρησε καλύτερα τις φωτογραφίες, αναφώνησε με δέος:«Μα αυτή είναι η μορφή του Αγίου Παϊσίου!».

Την παραπάνω ιστορία της κυρίας αυτής διηγήθηκε προ ημερών ο πατήρ Δωρόθεος στον αδελφό μου, που μένει δίπλα στο ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Του έστειλε μάλιστα μέσω viber τις δύο φωτογραφίες, που έτσι έφθασαν στα χέρια μου.

Εάν κοιτάξει κανείς προσεκτικά τις δύο φωτογραφίες που επισυνάπτω στο παρόν, θα διακρίνει έναν ασπρομάλλη ιερωμένο που φοράει μόνο ράσο, κρατάει στο χέρι του κομποσχοίνι και έχει στραμμένο το σώμα του και το βλέμμα του προς τις φλόγες. Η ομοιότητα με τη μορφή του Αγίου Παϊσίου είναι εκπληκτική. Στην πιο κοντινή φωτογραφία, μάλιστα, διακρίνονται στο κεφάλι της μορφής το χαρακτηριστικό σκουφάκι του Αγίου Παϊσίου, ενώ στα πόδια της μορφής αυτής διακρίνονται σαγιονάρες με κάλτσες, χαρακτηριστικό και αυτό γνώρισμα του Αγίου.

Συμπέρασμα;

● Πρώτη εκδοχή: Οι φωτογραφίες 

• ή είναι φωτομοντάζ 
• ή/και η κυρία της ιστορίας είναι μια «θεούσα» φαντασιόπληκτη ή/και ο πατήρ Δωρόθεος είναι απατεώνας
• ή/και ο υπογράφων είναι αφελής διακινητής fake news.

● Δεύτερη εκδοχή: Ο Άγιος Παΐσιος, συγκλονισμένος από την εξελισσόμενη (και δαιμονικής ενορχήστρωσης) τραγωδία, προσεύχεται στον Θεό επιτόπου, προκειμένου να δώσει ένα τέλος σε αυτήν, πριν συμβούν τρισχειρότερα. Και ο Θεός εισήκουσε την προσευχή του Αγίου και έδωσε τέλος, με το να παύσει ξαφνικά και εντελώς να φυσά ο θυελλώδης άνεμος.

Διαλέγετε και παίρνετε!

* Νίκος Κουλούρης Καθηγητής Νομικής

ΠΗΓΗ: http://www.philenews.com/koinonia/eidiseis/article/578589/i-pyrkaga-sto-mati-kai-o-agos-paisios-eikones

+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΈΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

Αίγιον, 12 Νοεμβρίου 2018