ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Ξαφνιαζει πραγματικα η ΛΥΔΙΑ που ζητησε πληρωμη για την διαφημισι της ταινιας για τον ΘΡΥΛΙΚΟ ΚΑΝΤΙΩΤΗ. Λιγο τσιπα δεν εχουν οι αφιερωμενες; Που οποιος παρακολουθει το καναλι καταλαβαινει οτι καποιος ανεμος του Οικουμενισμου πνεει προς την Ασπροβαλτα. Η δε συνεχης προβολη του καινουργιου ΜΠΟΓΟΥ και την καθε κινησι του γεννα πολλα ερωτηματικα. Ουτε ο ....,Αλαιν Ντελον να ηταν!!!!!!!!!!!

Η ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΖΑΝΗ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ

ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ

Εὐχαριστοῦμε ὅλα τα κανάλια τῆς Κοζάνης top channel, Flash-TV, West Κοζάνης καὶ τὸν κρατικὸ ραδιοφωνικό ΕΡΤ, ποὺ ἀνακοίνωσαν τὴν προβολή της ταινίας καὶ ἔβαλαν μικρό ἀπόσπασμα αὐτῆς, χωρὶς νὰ ζητήσουν οὔτε ἔνα εὐρὼ γιὰ τὴν παρουσίαση· (σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ θρησκευτικὸ κανάλι 4Ε τῆς Λυδίας, ποὺ πληρώθηκε γιὰ τὶς ἀνακοινώσεις πού έκανε, γιὰ τὴν προβολὴ τῆς ταινίας στὸ Βελλίδειο Θεσσαλονίκης, στὶς 12.6.2016).
Τὰ κοσμικὰ κανάλια ἔχουν μεγαλύτερες εὐαισθησίες καὶ τιμοῦν τους μεγάλους Ἕλληνες, ποὺ προσέφεραν στὴν Πατρίδα. Τιμοῦν τοὺς Ὀρθοδόξους Πατέρας ποὺ ἔπαιξαν τὴν ζωή τους κορώνα γράμματα γιὰ νὰ μείνη ὁ τόπος αὐτὸς Ὀρθόδοξος καὶ Ἑλληνικός.
Τὸ θρησκευτικὸ κανάλι 4Ε ἄραγε πόσα πληρώνεται ἀπὸ τὸν πατριάρχη καὶ τοὺς οἰκουμενιστὰς ἐπισκόπους, ποὺ τοὺς προβάλλει συνεχῶς; Καὶ ἀς μὴ ξεχνᾶ, ὅτι ὁ γέροντάς τους π. Θεόφιλος σπούδασε μὲ τὴν βοήθεια τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτου. Ὑπάρχουν παλαιὲς ἐπιστολές τοῦ Γέροντος Αὐγουστίνου, που ἔστελνε στοὺς συνεργάτες του στὴν Κοζάνη, νὰ φροντίσουν, ἀκόμα καὶ γιὰ τὴν ἀπολύμανση του σπιτιοῦ τους ἀπὸ τὶς ψεῖρες.
Εὐχαριστοῦμε τὸν πιστὸ λαὸ τῆς Κοζάνης ποὺ ἦρθε μετὰ ἀπὸ καταρακτώδη βροχή καὶ γέμισε τὴν αἴθουσα. ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΣΤΕΙΛΑΜΕ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ, ἡ πόλη τῆς Κοζάνης τιμᾶ καὶ ἀγαπᾶ τὸν π. Αὐγουστῖνο καὶ πολλὲς φορές τὸ ἀπέδειξε.
Εὐχαριστοῦμε καὶ τὸν Ταξίαρχο κ. Ι. Προκόπη, ποὺ παρεχώρησε τὴν αἴθουσα τῆς Λέσχης (Κινηματοθέατρο «ΦΙΛΙΠΠΟ») ἐντελῶς δωρεάν, «Ὡς ἑλάχιστη προσφορά τῆς Στρατιωτικῆς ὑπηρεσίας, γιὰ τὴν προβολὴ τῆς ταινίας -ντοκιμαντέρ μὲ τὸν τίτλο «Ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ἡ ζωὴ καὶ τὰ ἔργα του» καὶ τίμησε τὴν προβολὴ τῆς ταινίας, μὲ τὴν προσωπική του παρουσία. Εὐχαριστοῦμε καὶ τὸ π. Θεόδωρο Ζήση ποὺ δέχθηκε τὴν πρόσκληση μας καὶ προλόγησε τὴν ταινία. Τὸν καλέσαμε, γιατὶ θεωρήσαμε τὸ πιο κατάλληλο πρόσωπο νὰ προλογήση τὸν ἀγωνιστὴ ἱεράρχη π. Αὐγουστῖνο Καντιώτη. Τὸν λόγο του θὰ τὸν ἀνεβάσουμε σύντομα.

• Καὶ μιὰ εἰδηση γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους χριστιανοὺς ποὺ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς ἐπισκόπους, ποὺ παρουσιάζουν τὴν σύναξη τῆς Κρήτης ὡς ὀρθόδοξη καὶ ἁγία. Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης δήλωσε στὸν ἐπίσκοπό του: Ἡ δίωξίς του ἀπὸ αἰρετίζοντες ἐπισκόπους εἶναι ἄκυρη και δὲν θὰ τὸν ἐμποδίση νὰ λειτουργῆ.  Ἀν δὲν λειτούργησε μέχρι σήμερα, εἶναι γιατὶ δὲν τακτοποιήθηκε μὲ τὸ ναό. Ἀς μὴ νομίζουν οἱ οἰκουμενισταί ὅτι θὰ τοὺς κάνη τὸ χατήρι καὶ δὲν θὰ λειτουργῆ καὶ ἀς μη λυποῦνται οἱ ἀποτειχισμένοι ὅτι δέχεται τὴν τιμωρία τῶν οἰκουμενιστῶν ἐπισκόπων (ποὺ ἐπαινοῦν καὶ μνημονεύουν ἕναν παναιρετικὸ πατριάρχη, ποὺ ἰσοπέδωσε τὰ πάντα στὴν ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ). Ἡ χαρά τῶν ἐχθρῶν τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ γιὰ τὴν διάσπαση τῶν ἀντιοικουμενιστῶν στὸ Ὠραιόκαστρο θὰ δοῦν συντομα ὅτι ἦταν προσωρινή. Ἄς περιμένουν λίγο και θὰ τὸ διαπιστώσουν. Ὁ π. Θεόδωρος θὰ λειτουργήση μόλις τακτοποιηθεῖ μὲ τὸν ναό.

«Mέλλον» Πέμπτη 9 Φεβρουαρίου 1967
(Ἐβδομαδιαία ἐφημερίδα Κοζάνης)

Ὁ Γολγοθᾶς ἑνὸς ταπεινοῦ

ΟΝ Ο ΘΕΟΣ ΦΙΛΕΙ…

**********************************

(Ω, 

ΠΟΣΟΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΕΙ Ο ΘΕΟΣ…)

Τοῦ συνεργάτου μας κ. Νάση Ἀλευρᾶ

Χειμώνας τοῦ 42. Ὁ βαρύτερος χειμώνας ποὺ εἶχε νὰ δῇ ἡ Ἑλλάδα πάνω ἀπὸ πενῆντα χρόνια κι 120 χρόνια, ποὺ εἶχε νὰ ὑποφέρῃ τέτοια ἀβάσταχτη σκλαβιά. Ἰταλοί, Γερμανοί, Βούλγαροι κι οἱ συνεργάτες τους, εἶχαν βρῇ τὴν εὐκαιρία νὰ σκυλεύουν πάνω στὸ πτῶμα μιᾶς χῶρας κι ἑνὸς περήφανου λαοῦ, ποὺ πάλαιψε παλληκαρίσια ἐνάντια σὲ πολλαπλάσιους ἐχθρούς καὶ κάμφτηκε τότε μόνον, ὅταν τοῦ κατάφεραν τὸ τελειωτικὸ χτύπημα, χτυπώντας τὸν ἄτιμα καὶ ὕπουλα, πισώπλατα, κι ἐνῷ οἱ πληγές του αἱμμορραοῦσαν καὶ τ’ ἀκροτηριασμένα μέλη του κρέμονταν πρὸς τὰ κάτω μαζὶ μὲ τὰ ράκη τῆς ἀνύπαρκτης φορεσιᾶς του. Μὰ ἡ ψυχὴ ἐξακολουθοῦσε νἆναι ἀτσαλωμένη, κι ἂς ἦταν τὸ σῶμα, ὀστᾶ περιβεβλημένα μὲ τὸ κιτρινισμένο καὶ σουφρωμένο δέρμα, ἀπ’ τὴν πεῖνα, τὶς κακουχίες καὶ τὰ βασανιστήρια. Ἕνα ζωντανὸ πτῶμα, ποὺ εἶχε ἀκόμα τὴ δύναμη νὰ φωνάζῃ: «Λευτεριὰ ἤ θάνατος»! Τότε βρῆκαν τὴν εὐκαιρία καὶ οἱ ἄσπονδοι … φίλοι μας στὰ Βαλκάνια, οἱ Βούλγαροι κομιττατζῆδες ν’ ἀρχίσουν πάλι τὸ ἐξοντωτικό τους ἔργο ἐναντία σὲ κάθε τι τὸ ἑλληνικό, μὲ τὸν ἀπώτερο σκοπό, ὅτι δὲν κατώρθωσαν παλιότερα, νὰ τὸ πετύχουν τώρα. Μάταιες οἱ προσπάθειές τους. Οἱ Ἕλληνες ἀντέδρασαν πάλι, ὅπως στὸν Μακεδονικὸ Ἀγῶνα, ὅπως τὸ 13. Καὶ τὰ σχέδιά τους ματαιώθηκαν γιὰ μιὰν ἀκόμη φορά. Ἀνάμεσα στὶς τόσες ἀντιδράσεις τους, μιά, ἡ σπουδαιότερη, ἦταν ν’ ἀνατρέψουν τὰ σχέδια τῆς σχισματικῆς βουλγαρικῆς ἐξαρχίας, ποὺ μὲ δόλια καὶ ὕπουλα μέσα, προσπαθoῦσε νὰ παρασύρῃ, πιότερο, τὶς πεινασμένες μάζες τῶν μεγαλουπόλεων, καὶ πιὸ πολύ τοὺς πληθυσμοὺς τῶν παραμεθώριων περιοχῶν, μοιράζοντας μ’ ἁπλοχεριὰ σιτάρι, καλαμπόκι κι ἄλλα τρόφιμα, καθὼς καὶ χρήματα καὶ διάφορα είδη ρουχισμοῦ. Καὶ εἶχαν ἐπιτυχία. Καὶ σὲ μερικὰ χωριά, μεγαλύτερη κι ἀπὸ κείνην ἀκόμα, ποὺ ἀρχικὰ προσδοκοῦσαν. Σ’ ἕνα τέτοιο χωριό, στὰ Ἑλληνοσερβικὰ σύνορα τὸ κακὸ εἶχε παραγίνει. Καὶ ὅσοι ἔμειναν πιστοὶ στὴν Πατρίδα, μὲ τὴν καρδιὰ γεμάτη Ἑλλάδα, ἔβλεπαν μὲ πόνο ψυχῆς, πὼς πολὺ σύντομα, θὰ ἔρχονταν ὁ τελειωτικὸς ἀφανισμὸς τοῦ κάθε τι, ποὺ θύμιζε Ἑλληνικὸν Ἔθνος, Ἑλληνικὴ φυλή! Πῆραν τὴν ἀπόφαση, λοιπόν, σὲ συνεννόηση καὶ μὲ τὸν παπᾶ τοῦ χωριοῦ, νὰ προσκαλέσουν ἕναν ἱερικήρυκα, καὶ μὲ τὸ χριστιανικὸ κι ἐθνικὸ κήρυγμά του, ἴσως συγκινοῦσε τοὺς παρασυρμένους, ἀπ᾿ τὴ βουλγαροκομιτατζίδικη προπαγάνδα, χωριανούς τους καὶ τοὺς ξανάφερνε στὸ δρόμο τῆς τιμῆς καὶ τοῦ καθήκοντος, στὸ δρόμο ποὺ ὁδηγοῦσε στὴν πραγματικὴ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ στὴν ἀληθινὴ Πατρίδα! Ἔγραψαν στὴν Ἀρχιεπισκοπή, στὴν Ἀθήνα, ζητώντας νὰ τοὺς βοηθήση στὶς δύσκολες στιγμὲς ποὺ περνοῦσαν στὸ χωριό τους στέλνοντας ἕναν ἱεροκήρυκα. Ἐκεῖ εἶχαν μαζευτεῖ οἱ περισσότεροι ἱεροκήρυκες, καὶ πάσκιζαν ποιὸς ἀπὸ ποιός, νὰ γίνῃ «Δεσπότης». Κι ὅταν ζήτησε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος νὰ πᾶνε στὴ Μακεδονικὴ ὕπαιθρο, νὰ ποιμάνουν τὸ ἀπορφανισμένο καὶ χειμαζόμενο ἀπ’ τὶς ξένες προπαγάνδες, ποίμνιο, ὅλοι ἀρνούνταν μὲ διάφορα γελοῖα προσχήματα καὶ κάμνοντας ἐδαφιαίους τεμενάδες, σιγοψιθύριζαν μὲ δέος τὴ θεϊκὴ ἐπίκληση: «Εἰ δυνατόν, παρελθέτω ἀπ’ ἐμοῦ τὸ ποτήριον τοῦτο!». Καὶ μόνον ἕνας δέχτηκε καὶ πρόθυμα ξεκίνησε, σὰν ἄλλος Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ν’ ἀνεβῇ ἀπάνου: «στὸ Ἑλληνικό, μὲς στὴ Μακεδονία, νὰ σώσῃ ἀδέρφια ἀπ’ τὴ σκλαβιά, ἀδέλφια σκλαβωμένα…», μὲ τὸ φλογερὸ καὶ πατριωτικό του κήρυγμα: ὁ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ.