Ομολογία

διαλεκτική του τρόμου…
​

 
​

του παπαΗλια μας

Προκαταβολικά θέλω να δηλώσω ότι είμαι εναντίον οποιασδήποτε μορφής βίας. Ακόμη κι αν στρέφεται εναντίον εκείνων, που με την πανουργία κατόρθωσαν να περιβάλλουν την ασημαντότητά τους με την τήβεννο της εξουσίας. Ή βρίσκονται πλάι σε μηδενικά εξουσίας. Όπως οι αυλικοί κάποιων δεσποτάδων, οι οποίοι χαλκεύουν δολοφονικές συκοφαντίες προκειμένου να εξοντώσουν τους συναδέλφους τους. Και τόσοι άλλοι, που σκότωσαν μέσα τους τη συνείδηση και την ανθρωπιά και  αντιμετωπίζουν τους συνανθρώπους τους, ωσάν τις μύγες και τα κουνούπια. Όπως, για παράδειγμα,  εκείνοι, που βομβαρδίζουν σχολεία και ύστερα λένε: «Ήταν λάθος. Πρόκειται για παράπλευρες απώλειες». Ή νοσοκομεία  και ισχυρίζονται: «Ήταν καταφύγιο υπόπτων». Ή δοκιμάζουν τα φονικά τους όπλα σε ξένες χώρες όπου σκοτώνουν πολλούς και ύστερα διατείνονται: «Μα ήταν τρομοκράτες»! Ή εξοντώνουν ολάκερους λαούς, των οποίων καταστρέφουν τις χώρες, βυθίζοντας τες στο χάος και τη δυστυχία και υποκριτικότατα δικαιολογούνται: «ήταν θέμα δημοκρατίας, δικαιοσύνης, ελευθερίας»…  

Πέραν όμως του πολεμικού υπάρχει και το νομικό οπλοστάσιο. Αφού η συντριπτική πλειονότητα των νόμων είναι δομημένη έτσι, ώστε ο λαός να βρίσκεται πολλαπλά παγιδευμένος  και  πολύ δύσκολα να μπορεί να διεκδικήσει κι ακόμη δυσκολότερα να βρει το δίκιο του. Επειδή προφανώς το δίκιο του λαού έρχεται σε σύγκρουση με τα νόμιμα μεν, ανηθικότατα δε, συμφέροντα της ολιγαρχίας.

 Και βέβαια όλα αυτά τα μηδενικά της εξουσίας βρίσκουν και τα «ανήθικα ηθικά τουςστηρίγματα»: Πανεπιστημιακούς προφέσορες,  ακαδημαϊκούς, δημοσιογράφους και άλλα παρόμοια μηδενικά. Οι οποίοι, εκτός  των κυκλώπειων πολεμικών συστημάτων και του νομικού λαβυρίνθου, στον οποίο  φρόντισαν να εγκλωβίσουν τους λαούς έχουν  ναρκοθετήσει παράλληλα και την ηθική και πνευματική του άμυνα. Έχοντας στην εξουσία τους τη συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ. Με τα οποία μπορούν να κάνουν το μαύρο άσπρο και τανάπαλιν. Ασκώντας καταλυτική μετάλλαξη των θεατών, ακροατών και αναγνωστών τους. Όση και χειρότερη από αυτήν, που ασκούν οι ναρκωτικές ουσίες. Επειδή ακριβώς στις ναρκωτικές ουσίες σκλαβώνονται σχετικά λίγοι, ενώ τα ναρκωτικά των ΜΜΕ τα καταναλώνουν άφθονα το σύνολο σχεδόν του λαού.

Με αποτέλεσμα να φτάνουν σετέτοιο απελπιστικό σημείο μετάλλαξης , ώστε η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων να βλέπει αναποδογυρισμένη την πραγματικότητα. Σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, ώστε να βλέπει τους ειδεχθείς δολοφόνους του σαν ευεργέτες και σωτήρες. Κι αν κάποιος τολμήσει να επισημάνει τις πολυποίκιλες παγίδες τους να μη γίνεται πιστευτός. Όπως ο δραπέτης εκείνος του πλατωνικού σπηλαίου που παιρνιόταν για τρελός, επειδή τόλμησε να τους αποκαλύψει την πραγματικότητα που αντίκρυσε μετά το σπάσιμο των δεσμών του.

Με αποτέλεσμα ν’ ακούμε ανεγκέφαλους πολιτικούς να υποστηρίζουν αναιδώς τα πλέον τερατώδη ψεύδη και τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού να  τους χειροκροτεί και να τους ζητωκραυγάζει. Που σημαίνει ότι ο λαός μας και η συντριπτική πλειονότητα των λαών της Γης ζούμε κάτω από ένα καθεστώς οργανωμένης πολυπρόσωπης τρομοκρατίας. Η οποία μπορεί να αιματοκυλάει τους λαούς και να διεκδικεί για τον εαυτό της δάφνες δημοκρατικότητας φιλελευθερισμού και δικαιοσύνης.

Και μην πει κάποιος ότι ο χώρος του ιντερνέτ είναι πρόσφορος, προκειμένου ο λαός να οργανώσει την ηθική και πνευματική του άμυνα. Δεδομένου ότι και για το χώρο αυτό κάποιοι διαπρεπείς εκπρόσωποι της κατεστημένης τρομοκρατίας καταγγέλλουν ότι επικρατεί ασυδοσία. Και αξιώνουν να εξαφανίσουν τα οποιαδήποτε μέσα «ελεύθερης» έκφρασης.

Με σκοπό να προετοιμάσουν το έδαφος προκειμένου και ο χώρος αυτός να χρησιμοποιηθεί, όχι μόνο για την αποχαύνωση, όπως και τώρα συμβαίνει, αλλά και τη ληστρική εκμετάλλευση και την παραπλάνηση του λαού. Επειδή ακριβώς ο χώρος αυτός φέρνει στο φως κάποια έστω και επουσιώδη στοιχεία που το επίσημο τρομοκρατικό κατεστημένο φροντίζει να αποσιωπά.

Αλλά η πραγματικότητα λέει πως και το χώρο αυτό τον κατευθύνουν οι παντοδύναμες μαφίες, που κατευθύνουν και όλη την άλλη γαλαζοαίματη τρομοκρατία. Και μπορεί ν’ αφήνουν για λίγο  να λέγονται κάποια πράγματα, που φαίνονται τολμηρά, αλλά από ένα σημείο και πέρα θέτουν σε εφαρμογή τα ναζιστικά τους αντίποινα.

Σύμφωνα με τα οποία, όχι μόνο ναρκοθετούν παντοιοτρόπως τις οποιεσδήποτε προσπάθειες αλλά δεν διστάζουν να καταργούν μπλοκ και κανάλια, επειδή θρυμματίζουν τα ανθρωπιστικά προσωπεία τους αποκαλύπτοντας τα ειδεχθή πρόσωπά τους. Χτίζοντας έτσι κάτεργα αναπόδραστα σε όσους αποκαλύπτουν τα κακουργήματά τους και αντιστρατεύονται στα δόλια συμφέροντά τους.  

Και ασφαλώς δεν αισθάνονται την ανάγκη να δώσουν λόγο σε κανένα, δεδομένου ότι δεν έχουν ν’ αντιπαρατάξουν λογικά ή ηθικά επιχειρήματα. Γιατί υποτίθεται ότι αυτοί και μόνο αυτοί είναι οι υπέρτατοι νομοθέτες και κριτές, όχι μόνο της υλικής (οικονομικής, κλπ) αλλά και της ηθικής και πνευματικής δεοντολογίας.

Έτσι ώστε να έχουμε και στην περίπτωσή τους κάτι ανάλογο με το βλακώδες «αλάθητο», του Πάπα που χαρακτηρίζει τον τυφλό  θρησκευτικό μεσαίωνα, που μπορεί διαχρονικά ν’ αλλάζει προσωπεία αλλά ποτέ το καταχθόνιο πρόσωπό του.

Ή εξάλλου εκφράζει το απάνθρωπο νιτσεϊκό ιδεώδες. Που αποτελεί και τη βάση της ιδεολογίας πάνω στην οποία  στηρίχτηκαν τα εγκλήματα του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, αλλά και τα τωρινά οικονομικά εγκλήματα της γερμανοκρατούμενης Ε.Ε. Η οποία αποσκοπεί, όχι απλά στην καταπίεση, αλλά και στην καταλήστευση και κατατρομοκράτηση των λαών.  

Και όλα αυτά συμβαίνουν γιατί, όχι μόνο οι μαριονέττες της τρομοκρατικής ολιγαρχίας, αλλά και οι σκηνοθέτες του παρασκηνίου κατατρύχονται-για να χρησιμοποιήσω τη γλώσσα των συνηγόρων τους- από ανίατη βλακεία. Γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι πάνω απ’ όλους και όλα υπάρχει η συμπαντική ηθική νομιμότητα, η οποία αναπόφευκτα λειτουργεί διαλεκτικά απέναντι στη  δική τους νομική βαρβαρότητα. Και γελοιοποιούνται, όταν στην περίπτωσή κάποιας τρομοκρατικής ενέργειας σε βάρος τους θρηνούν και οδύρονται και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους.

Τη στιγμή, που  τις ασύγκριτα απεχθέστερες δικές τους βαρβαρότητες τις περιβάλλουν με την τήβεννο της νομιμότητας. Νομίζοντας έτσι ότι ο νομικός τους στρουθοκαμηλισμός θα εξαπατήσει το νόμο της συμπαντικής διαλεκτικής και δεοντολογίας.