Ομολογία

κήνσορες ηθικής...

​

Ειπώθηκε ότι «ο κ. Τσίπρας είναι ανήθικος». Και ασφαλώς δεν είναι αναμάρτητος. Είναι μάλιστα μεγάλα και τραγικά τα λάθη του. Και το τραγικότερο είναι ότι ανέτρεψε τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, για να υποταχθεί στους ιταμούς εκβιασμούς των κανιβάλων τοκογλύφων, ώστε να γίνει ομόζυγος των μνημονιακών εφιαλτών.

Αλλά εκείνο που έχει ιδιαίτερη σημασία, στην προκειμένη περίπτωση, είναι το ποιος έκαμε τη μεγαλόστομη περί «ανηθικότητας» διακήρυξη. Βέβαια θα μας πουν κάποιες τηλεπερσόνες ότι πρόκειται για «το καλύτερο βιογραφικό” της χώρας. Ας επιτραπεί όμως σε κάποιον, που δεν διαθέτει τέτοιου είδους κάλπικες περγαμηνές να αμφιβάλλει, αν «το καλύτερο βιογραφικό» της χώρας γνωρίζει τι σημαίνει ηθική και ανηθικότητα. Και, προκειμένου να υποστηρίξουμε τη θέση μας αυτή, δεν θα προσφύγουμε σε λεκτικούς αφορισμούς, όπως οι Δαλάι Λάμα του πολιτικού αμοραλισμού. Αλλά θα αναφέρουμε απλά περιστατικά, παρμένα απ’ την επικαιρότητα: 

Εξάρθηκε, για παράδειγμα, ως πράξη ήθους και υψηλού συμβολισμού το γεγονός ότι ο κ. Μητσοτάκης έλαβε μέρος σε ποδοσφαιρικό αγώνα του κόμματός του με τους αστέγους.Και, όπως είναι ευνόητο, μετά τον αγώνα εκείνος και οι ομοϊδεάτες του επέστρεψαν στα αρχοντικά και στη χλιδή τους, ενώ οι άστεγοι στην ανυπόφορη κόλασή τους και την ατέρμονη δυστυχία τους. Αν όμως υπήρχε, έστω και στοιχειωδώς, το καλώς εννοούμενο ήθος, θα φρόντιζαν τόσα χρόνια που ήταν διαχειριστές της εξουσίας να εξασφαλίσουν στους μη προνομιούχους Έλληνες επάρκεια αγαθών και πριν απ’ όλα το βασικότερο, της στέγης. Αλλά αυτοί, φρόντισαν για το τελείως αντίθετο: Όχι μόνο δεν προσπάθησαν να στεγάσουν τους άστεγους, αλλά επωφελούμενοι πολλαπλώς οι ίδιοι, δέσμευσαν προς χάριν των τοκογλύφων τη χώρα με χρέη επαχθή και επονείδιστα. Στα οποία, προκειμένου να ανταποκριθούν, καταλήστεψαν τα δημόσια και ασφαλιστικά ταμεία κατακρεουργώντας δεινώς μισθούς και συντάξεις. Με αποτέλεσμα ο λαός να μην μπορεί να ανταποκριθεί στην εξυπηρέτηση των δανείων του τα οποία οι άνθρωποι με τις μαύρες ψυχές κατάστησαν «κόκκινα». Σε τρόπο που και οι έχοντες κατοικίες να κινδυνεύουν να τις χάσουν. Και ύστερα οι διαπρεπείς αυτοί αμοραλιστές εγκαλούν τους άλλους εν ονόματι της ηθικής!...

Ή μήπως αποτελεί απόδειξη ήθους το παραλήρημα πολιτικού, που με την τσιριχτή φωνούλα του ουρλιάζει, κραυγάζει και χουγιάζει τους πολιτικούς τους αντιπάλους, όπως οι κακομαθημένοι τσιφλικάδες αλλοτινών εποχών τους κολίγους των. Χαρακτηρίζοντας μάλιστα κάποιον εξ αυτών «αρχιγάιδαρο» ή όπως αλλιώς το πολιτικό του ήθος υπαγορεύει. Και μάλιστα μπροστά στα κατάπληκτα μάτια και αυτιά μαθητών, που απ’ τα θεωρεία της Βουλής αποκόμισαν χείριστο παράδειγμα πολιτικού ήθους. Για να μας θυμίσει το περιστατικό αυτό τον μακαρίτη Δημήτρη Ψαθά, ο οποίος σε κάποιο χρονογράφημά του έκανε σύγκριση ανάμεσα στα γαϊδούρια και κάποιους ανθρώπους. Λέγοντας ότι αδικούμε τα γαϊδούρια, όταν τα συγκρίνουμε με κάποιους ανθρώπους, που θα χρειαστούν χιλιάδες χρόνια χρόνια, για να φτάσουν στο επίπεδό των γαϊδουριών. Και ιδιαίτερα, όταν τα συγκρίνουμεμε κάποιους πολιτικούςπου εμφορούνται απ’ τα μνημονιακά  «ιδεώδη» και μετέρχονται σε βάρος των συνανθρώπων τους μεθοδεύσεις, που ακόμη και ο σατανάς θα τις ζήλευε. Πράγμα που, σε τελική ανάλυση, σημαίνει ότι γενικότερα προσβάλλουμε τα θηρία και τα κτήνη, όταν αποδίδουμε κτηνωδία και θηριωδία σε κάποιους «πολιτισμένους» κανιβάλους. Δεδομένου ότι οι οποιεσδήποτε ενέργειες των κτηνών και των θηρίων υπαγορεύονται απ’ τα ένστικτα, ενώ η ανθρώπινη κακουργία είναι αποτέλεσμα διαστροφής.

 Μιας διαστροφής που σε κάποια κατ’ επίφαση δημοκρατικά καθεστώτα  φτάνει σε τέτοιο εξοργιστικό σημείο, ώστε να θεωρούνται ευεργετικά  τα μέτρα που ψηφίζονται για την εξόντωση των λαών. Ενώ θεωρούνται εγκληματικά τα έστω και υποτυπώδη μέτρα που αποβλέπουν και στην ανακούφισή των δεινοπαθούντων. Σε σημείο ώστε οι διεθνείς τοκογλύφοι να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους και οι ντόπιοι εφιάλτες να διαχωρίζουν υποκριτικότατα τη θέση τους, προκειμένου να ευαρεστήσουν στους κανιβάλους εντολοδότες τους.Και μάλιστα, όπως συνέβαινε και κατά τα χρόνια της νομιμόφρονος μετακατοχικής δουλοφροσύνης να απαιτούν ιταμώς και δηλώσεις μετανοίας. Γιατί βλέπετε στις μέρες μας ηθικό κριτήριο είναι το μέτρο των επικυριάρχων σιωνοναζιστών, που εμφορούνται απ’ το νιτσεϊκό ιδεώδες του υπερανθρώπου. Που σημαίνει ότι αυτοί ανήκουν στο ανώτερο ανθρώπινο είδος και εμείς στο κατώτερο. Γεγονός που συνεπάγεται  ότι μπορούν να κάνουν οτιδήποτε σε βάρος μας, όπως έκαναν και οι ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε βάρος των Εβραίων και τόσων άλλων λαών. Χωρίς εμείς να έχουμε το δικαίωμα ούτε καν ανθρωπίνων συνθηκών ζωής. Γι’ αυτό και μετέβαλαν την πατρίδα μας σε οικονομικό κρεματόριο, ώστε βαθμηδόν να μας εξοντώσουν. Και όσοι επιβιώσουν  να ζήσουν σε καθεστώς απαρτχάιντ, όπως ζούσαν οι μαύροι της Νότιας Αφρικής. Ώστε με τα εκατομμύρια των προσφύγων, που θα μας στείλει ο νατοϊκός «σύμμαχός» μας Ερντογάν, να γίνουμε ομελέτα. Προκειμένου να χρησιμοποιηθούμε  όπως οι  αρχαίοι και μεσαιωνικοί είλωτες και δούλοι. 

Μια εικόνα του πώς «οραματίζονται» το μέλλον μας δίνει Ισραηλινός δημοσιογράφος Γιδεόν Λεβί σε κάποια ομιλία, που έκαμε, όπως φαίνεται, στο εβραϊκό λόμπυ των ΗΠΑ: Ένας ηλικιωμένος Παλαιστίνιος της Γάζας-διηγείται-περιμένει πολλή ώρα μέσα στο ασθενοφόρο την άδεια του Ισραηλινού στρατιωτικού υπεύθυνου, για να περάσει και να πάει στο νοσοκομείο. Μα ο στρατιωτικός αδιάφορος παίζει τάβλι. Αν ήταν ο πατέρας σου-του λέει ο δημοσιογράφος-θα τον άφηνες να περιμένει τόσην ώρα; Κι εκείνος, αντί να συγκινηθεί, εξοργίστηκε, που τόλμησε να συγκρίνει τον πατέρα του με τον Παλαιστίνιο!…

Το ίδιο κι εμάς οι τοκογλύφοι και οι μνημονιακοί υπάνθρωποι μας βλέπουν όχι σαν ανθρώπους αλλά σαν άχρηστα σκουπίδια …

παπαΗλιαςΥφαντης