Ομολογία

θρησκειολογικός αχταρμάς…

 

του ΠαπαΗλια μας

Πληροφορούμαστε ότι ο αξιότιμος Υπουργός της Παιδείας θέλει να αντικαταστήσει το μάθημα των θρησκευτικών με τη θρησκειολογία. Με βάση προφανώς τα όσα του κανοναρχεί το «Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, που είναι θεσμικά αρμόδιο, και επεξεργάζεται και τις σχετικές προτάσεις»:«Για ιστορικούς, μας λέει, λόγους το μάθημα των θρησκευτικών στη χώρα μας έχει ομολογιακό χαρακτήρα. Αυτό, συνιστά έναν αναχρονισμό που τον αντιλαμβάνονται και φωτισμένοι ιεράρχες και θεολόγοι. Είναι αναγκαία η αναμόρφωση των θρησκευτικών, ώστε, να γίνει μάθημα θρησκειολογίας, γνώσης των θρησκειών, με την ιδιαίτερη παρουσίαση του πολιτισμικού ρόλου της ορθοδοξίας στη χώρα μας».  

Μέσα από την μεγαλοφυή αυτή απόφανση αναδύονται κάποια εύλογα ερωτήματα. Όπως για παράδειγμα: Πόθεν εξάγεται ότι «ο ομολογιακός χαρακτήρας του μαθήματος των θρησκευτικών» οφείλεται μόνο σε λόγους «ιστορικούς» και είναι απλά και μόνο «πολιτισμικός»; Και ότι αυτό συνιστά «αναχρονισμό» και ότι συνεπώς το μάθημα των θρησκευτικών χρειάζεται «αναμόρφωση»;Και ποιοι είναι αυτοί οι «φωτισμένοι» ιεράρχες που μαζί τους φωταδιστές θεολόγους και πολιτικούς δεν έχουν καταλάβει ότι ο ομολογιακός χαρακτήρας του μαθήματος των θρησκευτικών αποτελεί υπαρξιακό και πρώτιστα θεμελιακό στοιχείο για την επιβίωση του ελληνικού έθνους! Δεδομένου ότι κράτησε άσβεστη την εθνική συνείδηση, όχι μόνο στη χιλιετία του Βυζαντίου άλλα και στα τετρακόσια χρόνιατης τρισβάρβαρης τουρκικής δουλείας. Πράγμα, που σημαίνει ότι αποτέλεσε και αποτελεί την θεμελιώδη πεμπτουσία της ελληνικής ψυχής. Την οποία κάποιοι επιδιώκουν διαχρονικάνα δολοφονήσουν. Γεγονός, που συνειδητοποίησε και αντιμετώπισε με όλο το σθένος της χαλύβδινης και αγιασμένης προσωπικότητάς του, στα σκοτεινά χρόνια της τουρκοκρατίας η όντως φωτισμένη προσωπικότητα του Πατροκοσμά. Σε αντίθεση με τόσους άλλους κληρικούςκαι εκσυγχρονιστές- ομόθρησκους και αλλόθρησκους-της εποχής του. Οι οποίοι, μεθόδευσαν τη δολοφονία του προκειμένου να εξαφανίσουν το έργο του.Που όμωςδιατηρήθηκε ζωντανό μέσα στα βάθη της ελληνικής ψυχής και αποτέλεσε τη θρυαλλίδα, που, σε μεγάλο βαθμό, άναψε τον πυρσό της παλιγγενεσίας του ’21…

Και είναι εξόχως θλιβερό και αποκαρδιωτικό το γεγονός ότι επιχειρείται στις μέρες μας, με πρόσχημα την «αναμόρφωση» και τον εκσυγχρονισμό η μετάλλαξη, όχι μόνο του μαθήματος των θρησκευτικών, αλλά και γενικότερα της εθνικής μας συνείδησης. Γεγονός που επιβεβαιώνεται κι απ’ την παράλληλη ομοβροντία αλλεπάλληλων κυμάτων ραγδαίας πολιτισμικής αλλά και φυλετικής διείσδυσης στον τόπο μας. Και η μετάλλαξη αυτή προωθείται, με βάση τις παραμορφωτικές αντιλήψεις, όπως προαναφέραμε,όχι μόνο κάποιων «εκσυγχρονιστών» πολιτικών, αλλά και κάποιων «φωτισμένων» ιεραρχών και θεολόγων. Οι οποίοι, αν δεν υποκινούνται, από κάποια ανθελληνικά κέντρα σκοτεινών δυνάμεων, είναι πρόδηλο ότι δεν ξέρουν τι λένε και τι πράττουν. Γιατί μαζί με τους οικονομικούς στραγγαλιστές της πατρίδας μας, οδηγούν ολοφάνερα το λαό μας προς τον ηθικό και πνευματικό του στραγγαλισμό. Γιατί λένε, για παράδειγμα, πως το μάθημα των θρησκευτικών θα «απευθύνεται σε όλα τα παιδιά του ελληνικού σχολείου ανεξάρτητα από την εθνική και θρησκευτική προέλευσή τους». Που σημαίνει ότι μια τέτοια προοπτική του μαθήματος βρίσκεται σε απόλυτη συστοιχία με το πνεύμα της παγκοσμιοποίησης. Η οποία αποβλέπει στο να μεταβάλει λαούς και πολιτισμούς σε έναν απάνθρωπο πολιτισμικό πολτό. Όπου ο προκρούστειος αυτός θρησκευτικός αχταρμάς θα βρίσκεται σε διαμετρική αντίθεση με την σύμφυτη με το θρησκευτικό συναίσθημα ανθρώπινη φύση.

Και το ποια χαώδης διαφορά υπάρχει ανάμεσα στην πολιτισμική συνείδηση των Ελλήνων και κάποιων άλλων λαών αποδεικνύεται στην τωρινή συγκυρία  απ’ την συμπεριφορά απέναντι στους πρόσφυγες.Όπου, σε αντίθεση με την πλειονότητα των Ελλήνων, οι λαοί αυτοί κακουργούν ασύστολα σε βάρος των προσφύγων και έχουν από πάνω και το θράσος να μας κουνούν επιτιμητικά το δάχτυλο. Και δυστυχώς οι περισσότεροι απ’ αυτούς φιγουράρουν και ως χριστιανοί. Παρότι η συμπεριφορά τους αποτελεί ντροπή, όχι μόνο για το χριστιανισμό, αλλά και για την στοιχειώδη ακόμη ανθρωπιά. Και όμως προς το παράδειγμα αυτών μας ζητούν να «εκσυγχρονιστούμε». Και πρώτιστα βέβαια ναπροσαρμοστούμε προς τον καπιταλιστικό προτεσταντισμό και τον παπικό ολοκληρωτισμό. Προς ένα κατασκεύασμα, δηλαδή, προκρούστειου «χριστιανισμού», που θα βρίσκεται σε αντίθεση με την γνωσιακή αλλά και βιωματική εμπειρία, που έζησαν και εξέφρασαν, όχι μόνο με τη σκέψη τους αλλά και με τη ζωή τους οι Πατέρες της Εκκλησίας. Όπως εξάλλου και οι ολιγογράμματοι μεν αλλά σοφοί σύγχρονοι άγιοι. Ωσάν τον Γέροντα Πορφύριο και τον Γέροντα Παΐσιο και πολλούς άλλους επιφανείς ή και αφανείς. Ή ακόμη μπορεί να επιδιώκουν την ισλαμοποίησή μας και  την προσαρμογή μας προς μια βαρβαρότητα, ωσάν αυτή των ISIS ή των γειτόνων μας Τούρκων, που επί τετρακόσια χρόνια τη ζήσαμε στο πετσί μας. Για να επαληθευτεί έτσι το ρηθέν υπό του συχωρεμένου Οζάλ ότι «"Δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο με τους Έλληνες. Αρκεί να τους στείλουμε μερικά εκατομμύρια μουσουλμάνους από την από εδώ μεριά και να τελειώνουμε πια με αυτούς".

«Δεν πρόκειται-μας λένε χαρακτηριστικά οι «εκσυγχρονιστές»-για θρησκειολογία, αλλά για ένα σύγχρονο μοντέλο θρησκευτικού μαθήματος, όπου η θρησκεία αντιμετωπίζεται ως συστατικό στοιχείο της ιστορίας και του πολιτισμού ενός τόπου. Με την έννοια αυτή, το νέο Πρόγραμμα Σπουδών εστιάζει στη χριστιανική ορθόδοξη παράδοση, αλλά με γνωσιακή και όχι κατηχητική λογική, παρέχοντας παράλληλα συστηματική προσέγγιση στις άλλες θρησκείες». Που σημαίνει ότι τα θρησκευτικά μεταλλάσσονται σε «πολυσπόρια», που, σε αντίθεση μ’ εκείνα της γιορτής των Εισοδίων της Παναγίας, που είναι θρεπτικότατα και γευστικότατα θ’ αφήνουν τα παιδιά σε κατάσταση πνευματικού λιμού.Δεδομένου ότι θα τους στερούν το πλέον απαραίτητο θεμέλιο της ζωής τους, που είναι η θρησκευτική πίστη. Προκειμένου να είναι άβουλα έρμαια της Νέας Τάξης!…