Ομολογία

ΜΠΑΡΟΥΦΕΣ 

ΤΑ ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ

            Αρχιμ. Νεκτάριου Αντωνόπουλου: ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΛΟΥΚΑΣ, Θήβα 2002 (εκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ).

             

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Ο Νεκταριος Αντωνοπουλος, που μολις διοριστηκε δεσποτης ....ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΥΦΘΗΚΕ το Φιλοπαπικον του ....μενος!!! Μεχρι τοτε τον θεωρουσαμε Αντιοικουμενιστη!!!!!


Ο συγγραφέας – συναξαριστής Αντωνόπουλος βιογραφεί τον άγιο Λουκά τον Ρώσο, γιατρό και έπειτα Αρχιεπίσκοπο των αρχών του 20^ου αιώνα και στη σελίδα 136 γράφει:

            «Στο νοσοκομείο του Γενισέισκ επιχείρησε μια πρωτοποριακή και δυσκολότατη επέμβαση. Του έφεραν ένα νέο άνδρα με βαριά νεφρική ανεπάρκεια. Η κατάστασή του ήταν απελπιστική. Ο επίσκοπος γιατρός, μη έχοντας άλλη λύση, αποφάσισε να κάνει μια «ηρωική» επέμβαση κι επιχείρησε μεταμόσχευση νεφρού από μοσχάρι στο νεαρό ασθενή, παρά τα πενιχρά μέσα που διέθετε. Ο γιατρός που διηγήθηκε το γεγονός αυτό, χαρακτηρίζει επιτυχημένη την επέμβαση, δίχως άλλες λεπτομέρειες για το πόσο έζησε ο ασθενής, τα μετεγχειριτικά προβλήματα κ.λπ. Τονίζει όμως πως ο επίσκοπος Λουκάς άφησε έκπληκτους τους συναδέλφους του. Οι μεταμοσχεύσεις ήσαν τότε μάλλον στη σφαίρα της φαντασίας. Πολλές δεκαετίες αργότερα θα γενικευθούν. Παρόλο που ήταν η πρώτη εγχείρηση μεταμόσχευσης, δεν έγινε ευρύτερα γνωστή, προφανώς για πολιτικούς λόγους. Δεν θα έπρεπε να προβληθεί ένας «εχθρός του λαού»! Γι’ αυτό επίσημα ως πρώτη τέτοια εγχείρηση θεωρείται αυτή του καθηγητή Ι. Ι. Βορόνη το 1934 (μια δεκαετία μετά), όταν έκανε μεταμόσχευση νεφρού χοίρου σε μια γυναίκα με ουραιμία».

            Ο βιογράφος – συναξαριστής τοποθετεί το γεγονός το 1924. «Οι μεταμοσχεύσεις ήταν τότε μάλλον στη σφαίρα της φαντασίας», γράφει, κι εξ αιτίας των Σοβιετικών κομμουνιστών η μεταμόσχευση αυτή αποκρύφτηκε «για πολιτικούς λόγους», δηλαδή κομμουνιστικούς, και «γι’ αυτό επίσημα ως πρώτη εγχείρηση θεωρείται αυτή του καθηγητή Ι. Ι. Βορόνη το 1934 (μια δεκαετία μετά)». Και μ’ αυτά τα λόγια του ο βιογράφος, ούτε λίγο ούτε πολύ, υποστηρίζει ότι η ανακάλυψη – εφεύρεση είναι του αγίου Λουκά, ότι την πρώτη μεταμόσχευση έκανε ο άγιος Λουκάς και συνειρμικά και με ψυχολογικό τρυκ, έτσι ευλόγησε και τη δωρεά οργάνων παρμένων από καννιβαλικώς κατασπαραγμένον αναίσθητο και ανερώτητο βαριά τραυματισμένο ζωντανό άνθρωπο, όπως στην περίπτωση μεταμοσχεύσεως τέτοιων οργάνων στον ερημίτη των μεγαλουπόλεων και των αεροπλάνων Μωυσή τον Αγιορείτη. Δεν αποκλείεται μάλιστα οι σημερινοί εκδοροσφαγείς και καννίβαλοι των τέτοιων μεταμοσχεύσεων να ονομάσουν το κέντρο τους: ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ «Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ», θα έχουν και την ενθάρρυνση του Μαντζαρίδη, του Μπαλογιάννη, του Μωυσή του Αγιορείτη και του Μεσογαίας κυρού Χαντζηνικολάου και αυτού του Νεκτάριου Αντωνόπουλου και άλλων τέτοιων νεοπατέρων, είναι άλλωστε όλοι τους άνω των 60 ετών και δεν έχουν την δυνατότητα να γίνουν «δότες» οργάνων, αλλά μόνο λήπτες.

ΟΜΟΛΟΓΙΑ:Δεχθηκε (με την εγκριση καποιων ψευτογερονταδων, οπως ελεγε ο ιδιος) να εμφυτευσουν στο σωμα του φονικο οργανο και το εφερε επανω του, εφ' ορου ζωης (της δευτερης). Και τι κερδισε τελικα που εζησε ακομα λιγα χρονια; Μηπως αυτη η πραξι του τον καταδικαση; Εγινε κακιστο παραδειγμα για τους αυριανους χριστιανους. Ο Θεος να τον συγχωρεση.

            Τι να πω; Πρώτον, το 1924, ο Λένιν, ο οποίος κούρεψε, ξύρισε και αφάνισε τον άγιο Λουκά προ πενταετίας, ήταν ήδη σε αφασία και ψυχορραγούσε και ήδη κυβερνούσε ο Στάλιν και το λεγόμενο του Αντωνόπουλου, για τη μεταμόσχευση του 1924 είναι μόνο μια μπαρούφα, ψέμμα του διαβόλου.

            Δεύτερον, μια τέτοια επιστημονική επιτυχία οι Σοβιετικοί θα την αξιοποιούσαν και θα τη διατυμπάνιζαν έστω και ως κομμουνιστική, έστω και χωρίς να φανερώσουν ότι την επέτυχε ένας δεδιωγμένος από αυτούς χριστιανός. Έτσι ακριβώς, λίγο αργότερα αντικομμουνιστής δεδιωγμένος πάλι και εξόριστος στα κάτεργα της Σιβηρίας ήταν ο διάσημος φυσικός καθηγητής πανεπιστημίου Κοραλιώφ, ο οποίος έστειλε πρώτος στο διάστημα τα πρώτα διαστημόπλοια της ιστορίας, τα σοβιετικά, ξεπερνώντας τους Αμερικανούς, και τον οποίον οι σοβιετικοί είχαν ανακαλέσει από την εξορία, τον είχαν βάλει αρχηγό των διαστημικών προγραμμάτων και των πυραυλικών συστημάτων, κι’ επειδή συνέχιζαν να τον έχουν ύποπτο και διακριτικά περιωρισμένο αιχμάλωτο και δέσμιο, δεν ανακοίνωσαν το όνομά του ποτέ, κι ο κόσμος το έμαθε πολύ μετά το θάνατό του, το 1989, όταν το σοβιετικό καθεστώς κατέρρευσε. Ο Αντωνόπουλος μας πουλάει πριονίδια για μαύρο χαβιάρι;

            Τρίτον. Τρεις χειρουργοί καθηγητές πανεπιστημίου, ευσεβείς χριστιανοί και οι τρεις, τους οποίους ρώτησα σχετικά, με διαβεβαίωσαν: 1/ μεταμόσχευση μοσχεύματος, δηλαδή οποιουδήποτε οργάνου, που προέρχεται από ζώο, σε άνθρωπο δεν έγινε ποτέ, ούτε είναι δυνατόν να γίνει. Δεν υπάρχει συμβατότητα, ούτε και από άνθρωπο σε άνθρωπο γίνεται πάντοτε. Λίγες είναι οι φορές που υπάρχει συμβατότητα, πρέπει δε να συμφωνούν και τα γονίδια (DNA). Όταν τους είπα, ότι κάποιος έγραψε για μόσχευμα μοσχαρίσιο σε άνθρωπο, μου είπαν: ο ένας: «Τι παραμύθια της Χαλιμάς είναι αυτά;», ο άλλος: «Σοβαρολογείς; Μυθολογία ήταν το βιβλίο;» και ο τρίτος έκανε μια χειρονομία και είπε: «Μην τρελλαθούμε!». Οι ίδιοι με πληροφόρησαν, ότι η πρώτη μεταμόσχευση οργάνου (νεφρού) από άνθρωπο σε άνθρωπο και μάλιστα της ίδιας οικογένειας έγινε στις ΗΠΑ το 1955, ποτέ και πουθενά πιο μπροστά.

           

            Αν γινόταν μεταμόσχευση οργάνου από ζώο σε άνθρωπο το 1924, πολύ περισσότερο θα μπορούσε να γίνει σήμερα, κι’ αν σήμερα γινόταν με μόσχευμα ζώου, δεν θα υπήρχε τόση και τόσο λυσσασμένη και μαφιόζικη αναζήτηση και εμπορία ανθρωπίνων οργάνων για μεταμοσχεύσεις, δεν θα αναζητούνταν «δότες».

            Στη σφαίρα της φαντασίας βρίσκονται» μόνο «οι μεταμοσχεύσεις του αγίου Λουκά» και στη σφαίρα της μυθομανίας και της μπαρουφολογίας και ψευδολογίας βέβαια.

            Ρώτησα επίσης τους τρεις επιστήμονες, αν μπορούν να ληφθούν όργανα για μεταμόσχευση από πρόσφατο νεκρό, έστω που πέθανε πριν από ένα δευτερόλεπτο. Και μου απάντησαν και οι τρεις: «Ουδέποτε. Και ένα δέκατο του δευτερολέπτου μετά το θάνατο, όλα τα όργανα του δότου είναι άχρηστα. Ο δότης πρέπει να είναι ζωντανός».

            Είναι ασεβές, ψυχοφθόρο και ολέθριο να γράφουμε τέτοια ψέμματα σε βιβλία χριστιανικά, πρέπει δε να είμαστε προσεκτικοί ακόμη και στο ν’ ακούσουμε τέτοια ψέμματα από άλλους ή να τα διαβάσουμε σε άλλα βιβλία, να τα χάψουμε, και να τα γράψουμε κι’ εμείς, και είναι ολέθριο και ψυχοφθόρο αυτό για τους αναγνώστες, για τους εξής τρεις πολύ σοβαρούς λόγους:

            1/ Αν οι νοήμονες και σώφρονες και γνώστες της επιστημονικής αλήθειας, που θα τα διαβάσουν, πιστέψουν ότι αυτά, που λέμε, τα πιστεύουμε, θα πουν, ότι τέτοια βλίτα είναι οι Χριστιανοί και σε τέτοια ψέμματα και παραμύθια πιστεύουν, την ώρα που όλος ο άλλος κόσμος τα έχει τετρακόσια, και άρα κι’ όλη η Χριστιανική πίστη είναι τέτοια παραμύθια και μακριά απ’ αυτούς τους χαζούς και μυθομανείς κι’ από το ψέμμα που πιστεύουν.

            2/ Αν πάλι πιστέψουν ότι οι Χριστιανοί συγγραφείς και διδάσκαλοι, που γράφουν τέτοια, δεν είναι κουτοί, αλλά ξέρουν καλά ότι αυτά, που γράφουν, είναι ψέμματα, τα γράφουν όμως, για να ξεγελούν τα βλίτα που εκμεταλλεύονται, τότε θα πουν: «Μακριά απ’ αυτούς τους απατεώνες που έπλασαν το Χριστιανισμό, για να κοροϊδεύουν και να εκμεταλλεύωνται τους άλλους, ενώ οι ίδιοι δεν πιστεύουν αυτά που διδάσκουν στους άλλους».

ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Ο "Σωτηρικος" ΜΟΙΧΕΠΙΒΑΤΗΣ Μεσογαιας και Λαυρεωτικης Νικολαος Χατζηνικολαου ειναι θεωρητικος της μεγαλης βλασφημιας και φρικτης κακοδοξιας οτι ο δοτης μιμειται την θυσια του Θεανθρωπου. Ακομη ειναι ο ΗΘΙΚΟΣ ΑΥΤΟΥΡΓΟΣ των Χιλιαδων Κακουργηματικων Κανιβαλικων μεταμοσχευσεων που γινονται καθημερινα στην πατριδα μας.

            
3/ Κι’ αν καταλάβουν ή υποθέσουν, ότι οι Χριστιανοί που τα γράφουν αυτά, δεν τα πιστεύουν, αλλ’ είναι πράκτορες πληρωμένοι και πιόνια της μαφιόζικης προπαγάνδας για τη «δωρεά οργάνων» και εμπορία οργάνων για μεταμόσχευση, που σήμερα ζητάει καννιβαλικώς και σαν πεινασμένη ύαινα ν’ αφαιρεί όργανα από αναίσθητους, ανυπεράσπιστους και ανερώτητους ζωντανούς βαριά τραυματισμένους και παίζουν έτσι έναν πολύ βρόμικο ρόλο σ’ αυτή την καννιβαλική εμπορία, Χριστιανοί όντες, τότε ο διασυρμός της Χριστιανικής πίστεως και της Εκκλησίας είναι πολύ μεγάλος. Να λ.χ. ακόμη κι’ ο Αγιορείτης αββάς Μωυσής, ο μεγάλος νηπτικός διδάχος, για να δικαιολογήσει το ότι έχοντας πάρει με μεταμόσχευση το συκώτι κάποιου άλλου ζωντανού, που λιανίστηκε και θανατώθηκε ανερώτητος, επικαλέστηκε το ψέμμα, ότι κι’ ο άγιος Λουκάς έκανε μεταμοσχεύσεις. Παρατηρείστε δε το δεύτερο ψέμμα που έριξε αυτός επιπροσθέτως και τεχνηέντως στο δίσκο της σχετικής μυθολογίας. Δεν είπε, ότι «μοσχαρίσιο μόσχευμα χρησιμοποίησε», αφήνοντας να εννοηθεί, ότι αφαίρεση οργάνων από άνθρωπο έκανε.

            Η τέτοια έξυπνη χρησιμοποίηση των αγίων, για τη στήριξη των καννιβαλικών ψεμμάτων μας, αγγίζει τα όρια της βλασφημίας του αγίου Πνεύματος. Ακόμη κι’ αν όντως ο άγιος Λουκάς είχε κάνει τη μεταμόσχευση, που λέει ο Αντωνόπουλος, το πονηρό επιχείρημα του Μωυσή δεν ευοδούται. Ξεγελάει τους άλλους, για να στηρίξει με μια πλαστή «συμμαρτυρία» αγίου αυτό που διέπραξε αυτός! Θεέ μου και δεν φοβάται! Το ένα ψέμμα προστίθεται πάνω στο άλλο. «Άβυσσος άβυσσον επικαλείται». «Σπασμένο τηλέφωνο» με αδίστακτη κλιμάκωση της ψευδολογίας, η οποία τελεσιουργείται όχι με το να λέγεται κάτι, αλλά οσιακώτερα, με το να μη λέγεται κάτι. Έτσι, δημιουργείται (από παπάδες, θα έλεγε κανείς, από έναν δηλαδή αρχιμανδρίτη κι’ έναν νηπτικό αββά μοναχό Αγιορείτη) μια σάπια παράδοση, που θέλει την Εκκλησία υποστηρικτή του καννιβαλισμού της αφαιρέσεως οργάνων από ανυπεράσπιστους ζωντανούς ανθρώπους για μεταμοσχεύσεις. Άλλοι αργότερα θα την πλασάρουν για ιερά παράδοση των αγίων ημών πατέρων Αντωνόπουλου και Μωυσή.

            Η χριστιανική πίστη δεν έχει ανάγκη να στηρίζεται με ψέμματα, ούτε και με λίγο ψέμματα επιπροσθέτως, διότι είναι η αλήθεια αυτάρκης και πανίσχυρη.  Δεν υπάρχει χειρότερη διαβολή εναντίον της χριστιανικής πίστεως από την υποστήριξή της με ψέμματα.  Λυπούμαστε πολύ για τέτοια ψυχοφθόρα κι’ αντιχριστιανικά ψέμματα, δήθεν εποικοδομητικά, γραμμένα σε βιβλία «χριστιανικά».

            Θυμηθείτε τον απόστολο Παύλο, που δεν δέχτηκε ούτε την αζήτητη εκ μέρους του δωρεάν διαφήμιση του κηρύγματός του από το μέντιουμ των Φιλίππων, αλλά πέταξε έξω από την ταλαίπωρη κοπέλα τα δαιμόνια, κι’ αυτό του στοίχισε έναν άγριο ξυλοδαρμό και μια φυλακή με κακοποιήσεις (Πράξ. 16. 16-24). 

Ποτέ συνεργασία με το ψέμμα του οποίου πατέρας είναι ο διάβολος, όπως είπε και ο Χριστός.  Πάντοτε το ψέμμα είναι αμάρτημα.  Όταν καταστρέφει ανθρώπους, είναι και θανάσιμο αμάρτημα.  Κι’ όταν εμπλέκει και τα της πίστεως, είναι βλασφημία του αγίου Πνεύματος από αντιχρίστους.

            Αλέξανδρος ο ελάχιστος
ΟΜΟΛΟΓΙΑ: Το αρθρο εγραφη απο ερευνητη επιστημονα και το κρατουσαμε στο αρχειο μας προς δημοσιευσι. Τοτε ζουσε ακομα ο ταλαιπωρος μεγαλοαββας Μωυσης και ο Αντωνοπουλος ηταν αρχιμανδριτης.