Ομολογία

Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΩΝ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΗΣΑΙΑΣ ΠΟΥ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ: “ΤΑ ΕΘΝΗ ΘΑ ΘΟΡΥΒΗΣΟΥΝ ΣΑΝ ΤΟΝ ΘΟΡΥΒΟ ΠΟΛΛΩΝ ΝΕΡΩΝ! Η ΔΑΜΑΣΚΟΣ, Η ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ ΤΗΣ ΣΥΡΙΑΣ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΣΩΡΟΣ ΑΠΟ ΕΡΕΙΠΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΥΣΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΗ!”

Δέστε, η Δαμασκός έχει παύσει να είναι πόλη, και θα είναι ένας σωρός από ερείπια
Ουαί στο πλήθος πολλών λαών, που κάνουν ταραχή, σαν την ταραχή των θαλασσών και στον θόρυβο των εθνών, που θορυβούν, σαν τον θόρυβο πολλών νερών
Το «χτύπημα» στη Συρία έχει κάνει ορισμένους ανθρώπους να μην προβληματίζονται μόνο για το μέλλον και για το τι πρόκειται να συμβεί τις επόμενες ημέρες, αλλά και πίσω, στις αρχαίες και αποκαλυπτικές προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης…
Ορισμένοι χριστιανοί το τελευταίο χρονικό διάστημα συνδέουν τις προφητείες με τα γεγονότα στη Λιβύη στην Αίγυπτο και την Συρία.
«Δέστε, η Δαμασκός έχει παύσει να είναι πόλη, και θα είναι ένας σωρός από ερείπια» αναφέρει ο πρώτος στίχος στο 17 κεφάλαιο της Παλαιάς Διαθήκης στον Ησαΐα. Κάποιοι πιστεύουν, ότι ένα τρομακτικό γεγονός θα αφήσει την πόλη μη κατοικήσιμη και θα οδηγήσει τον κόσμο στην θλίψη και στην έλευση του Αντιχρίστου.

Να θυμίσουμε πως η Δαμασκός είναι η πρωτεύουσα της Συρίας και μία από τις αρχαιότερες πόλεις του κόσμου.
Ο Ησαΐας σε ένα άλλο απόσπασμα ασχολείται με τον εμφύλιο στην Αίγυπτο και την άνοδο του ”άγριου Βασιλιά”.
Το 17ο όμως κεφάλαιο δίνει και άλλες λεπτομέρειες γύρω από την επικείμενη καταστροφή της Δαμασκού η οποία και θα σηματοδοτήσει και τη Δευτέρα Παρουσία.
Μετά την εμπλοκή και της Ρωσίας στη μάχη κατά των τζιχαντιστών γίνονται συζητήσεις γύρω από τις προφητείες της Βίβλου σε σχέση με την κρίση στην Συρία και το πιθανό ξέσπασμα του 3ου Παγκοσμίου Πολέμου.
Σύμφωνα πάντως με ακαδημαϊκούς η προφητεία που είναι γραμμένη στη Βίβλο έχει εκπληρωθεί το 732 π.χ. όταν η Δαμασκός καταστράφηκε από τους Ασσύριους.

 
Κεφάλαιο 17 : Προφητεία κατά της Συρίας και του Ισραήλ
1 Η ΟΡΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΑΜΑΣΚΟ. Δέστε, η Δαμασκός έχει παύσει να είναι πόλη, και θα είναι ένας σωρός από ερείπια.
2 Οι πόλεις τής Αροήρ εγκαταλείφθηκαν• θα είναι για τα κοπάδια, που θα αναπαύονται εκεί, και δεν θα υπάρχει αυτός που εκφοβίζει.
3 Και από τον Εφραίμ θα εκλείψει η βοήθεια, και το βασίλειο από τη Δαμασκό, και το υπόλοιπο της Συρίας θα γίνει όπως η δόξα των γιων τού Ισραήλ, λέει ο Κύριος των δυνάμεων.
4 Και κατά την ημέρα εκείνη, η δόξα τού Ιακώβ θα μικρύνει, και το πάχος τής σάρκας του θα γίνει ισχνό.
5 Και θα είναι, όπως όταν ο θεριστής μαζεύει το σιτάρι, και θερίζει τα στάχυα με τον βραχίονά του• και θα είναι, όπως εκείνος που μαζεύει τα στάχυα στην κοιλάδα Ραφαείμ.
6 Θα μείνουν, όμως, μέσα σ’ αυτή ρώγες, όπως στον τιναγμό τής ελιάς, δυο τρεις ελιές επάνω στην κορυφή των ψηλότερων κλάδων, τέσσερις πέντε επάνω στους μακρύτερους από τους καρποφόρους κλάδους της, λέει ο Κύριος ο Θεός τού Ισραήλ.
7 Κατά την ημέρα εκείνη, ο άνθρωπος θα ανασηκώσει τα μάτια του προς τον Δημιουργό του, και τα μάτια του θα ενατενίσουν προς τον Άγιο του Ισραήλ.
8 Και δεν θα ανασηκώσει τα μάτια του προς τους βωμούς, το έργο των χεριών του, ούτε θα σεβαστούν εκείνο που έκαναν τα δάχτυλά του ούτε τα άλση ούτε τα είδωλα.
9 Κατά την ημέρα εκείνη, οι οχυρές πόλεις του θα είναι σαν ένα εγκαταλειμμένο κλαδί, και ένα ακρότατο κλωνάρι, που άφησαν εξαιτίας των γιων Ισραήλ• και θα είναι ερήμωση.
10 Επειδή, λησμόνησες τον Θεό τής σωτηρίας σου, και δεν θυμήθηκες τον βράχο τής δύναμής σου, γι’ αυτό θα φυτέψεις αρεστά φυτά, και θα κάνεις το φύτεμα με ξένα βλαστήματα•
11 την ημέρα θα κάνεις το φυτό σου να αυξηθεί, και το πρωί θα κάνεις τον σπόρο σου να ανθίσει• όμως, το καλοκαίρι θα διαρπαχθεί, στην ημέρα τού πόνου και της απελπισμένης θλίψης.
12 Ουαί στο πλήθος πολλών λαών, που κάνουν ταραχή, σαν την ταραχή των θαλασσών• και στον θόρυβο των εθνών, που θορυβούν, σαν τον θόρυβο πολλών νερών.
13 Τα έθνη θα θορυβήσουν, σαν τον θόρυβο πολλών νερών• ο Θεός, όμως, θα τα ελέγξει, και θα φύγουν μακρυά, και θα εκδιωχθούν, σαν το άχυρο των βουνών μπροστά στον άνεμο, και σαν σκόνη μπροστά στον ανεμοστρόβιλο.
14 Προς την εσπέρα, δέστε, ταραχή• και πριν από την αυγή δεν υπάρχει. Αυτή είναι η μερίδα εκείνων που μας λεηλατούν, και ο κλήρος αυτών που μας διαρπάζουν.
Ο Προφήτης Ησαΐας, ο υιός του Αμώς
Ο Προφήτης Ησαΐας, υιός του Αμώς (Ησαΐας 1,1 και 2,1), γεννήθηκε στα Ιεροσόλυμα περί το 774 π.Χ. Το όνομα Ησαΐας σημαίνει “ο Θεός σώζει”. Υπήρξε ο σπουδαιότερος από τους τέσσερις ονομαζόμενους “μεγάλους” προφήτες. Καλείται και “Μεσσιανικός” προφήτης γιατί κήρυξε για τον ερχομό του Μεσσία Ιησού Χριστού. Χαρακτηρίζεται και ως “πέμπτος ευαγγελιστής” ή “ευαγγελιστής της Παλαιάς Διαθήκης” καθώς περιγράφει με λεπτομέρειες τη ζωή και το έργο του Ιησού, ιδιαίτερα τη γέννησή Του και τα πάθη Του.
Η Αγία Γραφή δεν αναφέρει ιδιαίτερες πληροφορίες για το πρόσωπό του, παρόλο που ήταν ο πιο σημαντικός προφήτης. Σύμφωνα με την εβραϊκή παράδοση (Ταλμούδ) καταγόταν από βασιλική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν αδελφός του βασιλέως των Ιουδαίων Αμασίου. Εάν αυτό αληθεύει τότε ο Ησαΐας ήταν ξάδερφος του βασιλιά Οζία και εγγονός του βασιλιά Ιωάς. Η δε θυγατέρα του λέγεται ότι είχε νυμφευθεί τον βασιλέα Μαννασή. Οι παραδόσεις αυτές, θρύλοι μάλλον και όχι ιστορικές αλήθειες, υποδηλώνουν πάντως την ευγενή καταγωγή του Ησαΐου. Ο Ησαΐας ήταν παντρεμένος και η σύζυγός του καλείται και “προφήτισσα” (Ησαΐας 8,3), γιατί πιθανόν να προφήτευε και αυτή. ήταν έγγαμος και είχε αποκτήσει δύο παιδιά, τα οποία αναφέρονται στις Προφητείες του. Σε αυτά, κατ’ εντολήν προφανώς του Θεού, είχαν δοθεί συμβολικά ονόματα. Του μεν πρώτου το όνομα ήταν Σεάρ-Ιασούβ και σημαίνει κατά τους εβδομήκοντα “το υπόλοιπο θα επιστρέψει” (Ησαΐας 7,3), δηλαδή οι εναπομείναντες στην αιχμαλωσία Ιουδαίοι θα επανέλθουν στην πατρίδα τους. Του δε άλλου το όνομα ήταν Μαχέρ Σχαλάζ Χας Βαζ και σημαίνει “ταχέως σκύλευσον, οξέως προνόμευσον” (Ησαΐας 8,1-4), σε δήλωση της επικείμενης κατά των Ιεροσολύμων επιδρομής των Ασσυρίων και Βαβυλωνίων.
 Ο «μεγαλοφωνότατος των Προφητών»
Ο Ησαΐας κλήθηκε στην προφητική διακονία του κατά το 738 μ.Χ., τελευταίο έτος της βασιλείας του Οζίου και πρώτο έτος της βασιλείας Ιωάθαμ, η οποία και κράτησε 60 χρόνια. Ο ίδιος ιστορεί σε μια συναρπαστική περιγραφή την κλήση του. Ευρισκόμενος στο ιερό είδε τον Κύριο καθήμενο επάνω σε θρόνο υψηλό, ενώ ο ναός ήταν πλημμυρισμένος από υπέρλαμπρο φως της θείας δόξας. Τα εξαπτέρυγα Σεραφίμ, ίσταντο γύρω από το θείο θρόνο προσφωνώντας και αντιφωνώντας το ένα το άλλο, δοξολογώντας τον Θεό και λέγοντας «άγιος, άγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πάσα η γη της δόξης Αυτού». Μπροστά στο μεγαλειώδες αυτό θέαμα ο Ησαΐας καταλύφθηκε από βαθιά συγκίνηση και δέος, αναλογίστηκε την αναξιότητά του ως ανθρώπου και αναφώνησε ότι, ως άνθρωπος που έχει ακάθαρτα χείλη, αξιώθηκε να δει τον Βασιλέα, Κύριο Σαβαώθ. Μετά την ταπεινή αυτή ομολογία του, ένα από τα Σεραφίμ έλαβε διά της λαβίδος στο χέρι του αναμμένο κάρβουνο από το θυσιαστήριο, στο οποίο καιγόταν ευώδες θυμίαμα, άγγιξε τα χείλη του Ησαΐα και του είπε: «ιδού, αυτό άγγιξε τα χείλη σου και θα αφαιρέσει τις ανομίες σου και θα καθαρίσει τελείως και θα απαλείψει από σένα τις αμαρτίες σου».
Μετά απ΄ αυτό τον τρόπο κάθαρσης ο Ησαΐας πλήρης πίστης, θείου φωτισμού και πραγματικά ακατανίκητου θάρρους προθυμοποιήθηκε να αναλάβει το προφητικό έργο του, ήταν ηλικίας τότε 27 ετών.
Το έργο του Προφήτη Ησαΐα επεκτάθηκε επί της βασιλείας του Ιωάθαμ, Άχαζ, Εζεκίου (Ησαΐας 1,1), ίσως δε και επί Μανασσή, από τον οποίο, όπως λέγεται καταδικάσθηκε σε θάνατο και εκτελέσθηκε με ξύλινο πριόνι, επειδή τον έλεγξε δημοσίως για την ασέβειά του. Η πρώτη περίοδος της προφητικής του διακονίας αρχίζει επί βασιλείας Οζία (783-738 π.Χ.) και συνεχίζει επί βασιλείας Ιωάθαμ (750-735 π.Χ.). Η δεύτερη περίοδος εκτείνεται από την εποχή της βασιλείας του Άχαζ (735-719 π.Χ.) μέχρι τη βασιλεία του Εζεκία, και η τρίτη από την άνοδο του Εζεκία στο θρόνο μέχρι το δέκατο πέμπτο έτος της βασιλείας του (719-705 π.Χ.).
 Καταδίκαζε την αποστασία και την ειδωλολατρία
Η εποχή κατά την οποία έζησε ο Ησαΐας ήταν πολύ δύσκολη για το Ισραηλιτικό βασίλειο. Οι Εβραίοι της εποχής εκείνης είχαν εκτραπεί σε μια υλόφρονα ζωή, για την ικανοποίηση της οποίας δεν δίσταζαν μπροστά σε καμία αδικία και παρανομία. Οι ιερείς ήταν μέθυσοι, οι ψευδοπροφήτες οργίαζαν, οι άρχοντες ήταν κλέφτες. Οι ψευδοευλαβείς εκείνοι, που νήστευαν και προσέφεραν θυσίες υποκριτικά και ήταν άδικοι και ανελεήμονες, είχαν πληθυνθεί και συνεργούσαν στη διαφθορά.
Μια τέτοια κατάπτωση ήταν επόμενο να οδηγήσει σε ολιγοπιστία, σε απιστία προς τον αληθινό Θεό και σε εκτροπή προς την ειδωλολατρία. Εξαιτίας της αμαρτωλότητας και ασέβειας που κυριαρχούσε, με σκοπό την παιδαγωγία, την επιστροφή του λαού και την υπακοή στον θείο νόμο, ο Θεός επέτρεπε συμφορές και θλίψεις, ιδιαίτερα δε τις καταστρεπτικές επιδρομές ξένων, γειτονικών και μακρινών λαών.
Έτσι το έργο του Προφήτη Ησαΐα, καθ’ όλο το διάστημα της δράσεώς του, ήταν να ελέγχει την αμαρτωλότητα και ασέβεια, να καταδικάζει αυστηρότατα την αποστασία και ειδωλολατρία, να προλέγει θλίψεις κατά του αποστάτη λαού και να καλεί σε μετάνοια και επιστροφή προς τον Θεό. Σε περίοδο προφανών κινδύνων, επιδρομής εχθρών και δουλείας του λαού, ενθάρρυνε τους αποκαρδιωμένους, αναθέρμαινε την πίστη και υπακοή προς τον Θεό, καλλιεργούσε την ελπίδα της απολυτρώσεως.
Προανήγγειλε την εκ Παρθένου γέννηση του Λυτρωτού
Ο Ησαΐας είναι ο συγγραφέας του ομώνυμου βιβλίου της Παλαιάς Διαθήκης. Το ύφος των κειμένων του βιβλίου του είναι πλούσιο, εκφραστικό, ελκυστικό και αναντίρρητα κλασικά σοβαρό, γεγονός που φανερώνει την ευγενική του καταγωγή. Εκτός από το βιβλίο αυτό ο Ησαΐας έγραψε και άλλα έργα τα οποία όμως δε διασώθηκαν. Αυτά είναι “η πράξεις (βιογραφία) του βασιλιά Οζία” (Β’ Παραλειπομένων 26,22), και το “βιβλίο των βασιλείων Ιούδα και Ισραήλ” (Β’ Παραλειπομένων 32,32).
Εκτός από τις προφητείες, στο βιβλίο του Ησαΐα υπάρχουν και αρκετά ιστορικά στοιχεία. Αλλά εκείνο το οποίο χαρακτηρίζει εντονότερα τον Ησαΐα είναι κυρίως οι πολυάριθμες και καθαρότατες Χριστολογικές Προφητείες του. Φωτιζόμενος από το Πανάγιο Πνεύμα προανήγγειλε την εκ Παρθένου γέννηση του Λυτρωτού, όπως και το Όνομα Αυτού “Εμμανουήλ”, το οποίο σημαίνει “ο Θεός μαζί μας” (Ησαΐας 7,14-16). Γι’ αυτό και ονομάσθηκε από τους Πατέρες, “Ευαγγελικός Προφήτης”, οι δε Προφητείες του “Καθ’ Ησαΐαν Ευαγγέλιον”.
Προφήτευσε επίσης τον ερχομό του Ιωάννη του Βαπτιστή (Ησαΐας 40,3). Άλλες προφητείες αναφέρονται στην τελική κρίση όλου του κόσμου (κεφ. 24-27) και στα έθνη που θα γίνονταν απειλή για το λαό Ισραήλ. Στο βιβλίο του περιέχονται, μεταξύ άλλων, προφητείες για την πτώση της Βαβυλώνας από τον Πέρση Κύρο και για την αποκατάσταση της Ιερουσαλήμ.
Το ιερό λείψανό του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, επί αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β’ (408 – 450 μ.Χ.) και κατατέθηκε στο ναό του Αγίου Μάρτυρα Λαυρεντίου που ήταν πλησίον των Βλαχερνών. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη του στις 9 Μαΐου.
ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ “ΜΑΚΕΛΕΙΟ”