Ομολογία

AΠΑΝΤΗΣΙ ΣΤΟΝ ΜΟΝΑΧΟ ΠΡΟΔΡΟΜΟ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ.

Είναι λυπηρό για επιστήμονα να εκφράζει βλακώδεις απόψεις και ειδικά για το φακέλωμα, που υπήρχε από κτίσεως κόσμου. Το θέμα είναι ότι τώρα το φακέλωμα γίνεται ταχύτερα και επομένως και ταχύτερα βρίσκονται οι κλέπτες.

ΦΑΚΕΛΩΜΑ

Τι είναι όμως το λεγόμενο φακέλωμα; 
Το φακέλωμα είναι η ενέργεια και το αποτέλεσμα του σχηματισμού ενός φακέλου, με τη συγκέντρωση εγγράφων και στοιχείων, που αναφέρονται σε προσωπικά στοιχεία, που αφορούν θέματα ταυτοποίησης, φορολογικά, ιατρικά, δραστηριότητας, πεποιθήσεων, πολιτικά κ.ά.π. 
Στη σημερινή ηλεκτρονική εποχή, εγκαταλείπεται η συγκέντρωση των στοιχείων αυτών σε χάρτινους φακέλους και αντ’ αυτών χρησιμοποιούνται πλινθία (chips), δηλ. ολοκληρωμένα κυκλώματα, τα μικροκυκλώματα πυριτίου (τσιπς), τα οποία μπορούν σε ένα τέτοιο τσιπ, διαστάσεων περίπου 11Χ14 mm, να αποθηκευτεί ένας τεράστιος όγκος πληροφοριών, με τρομακτικά μεγάλη ταχύτητα.

Το ερώτημα είναι, το πώς αντιμετωπίζεται το θέμα αυτό στην Αγία Γραφή και στην πατερική γραμματεία. Έτσι, βλέπουμε στην Π. Διαθήκη το πρώτο φακέλωμα, που είναι η ένταξη των απογόνων του Αβραάμ στα μέλη του «περιούσιου λαού» του Θεού, που γίνεται με την περιτομή και είναι μια αιματηρή καταγραφή, γιατί για να ενταχθεί κανείς στον κατάλογο αυτό, έπρεπε να προσφέρει τμήμα του ιδίου σώματος, σαν σφραγίδα και επικύρωση της διαθήκης μεταξύ Θεού και Αβραάμ (Γέν. 17. 9-14). Ο μη φακελωμένος (δηλ. ο απερίτμητος) αποκόπτεται από τον λαό του Θεού. Ακολουθεί το φακέλωμα των μελών του λαού του Θεού σε φυλές. Γίνεται ένταξη, καταμέτρηση και σύνταξη γενεαλογικών καταλόγων (Έξ. 6. 14-27). Ακολουθεί η απογραφή και η καταγραφή σε καταλόγους ολόκληρης της κοινότητας των Ισραηλιτών: «Απογράψτε εσύ κι ο Ααρών, ολόκληρη την κοινότητα των Ισραηλιτών. Καταρτίστε κατάλογο κατά συγγένειες και οικογένειες. Καταχωρήστε ένα προς ένα τα ονόματα όλων των αντρών από είκοσι ετών και πάνω, όλους τους στρατεύσιμους Ισραηλίτες, που συγκροτούν τις διάφορες στρατιωτικές μονάδες» (Αρ. 1. 2-3). Αυτό και εάν δεν είναι φακέλωμα! Έχουμε την απογραφή των Λευϊτών (Αρ. 3. 14-39), καθώς και την απαρίθμηση των ικανών Λευϊτών (Αρ. 4. 34-49). Έχουμε επίσης την καταγραφή όλης της γενεαλογικής γραμμής από Αδάμ μέχρι Αβραάμ (Α΄ Χρον. 1. 1-27), αλλά και σε ολόκληρο το βιβλίο των Α΄ Χρονικών έχουμε τις πάσης φύσεως καταγραφές των απογόνων των διαφόρων προπατόρων και πατριαρχών. Ακολουθεί ο κατάλογος αυτών που επέστρεψαν από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας αναλυτικά (Α΄ Έσδρας 5. 7-45), καθώς επίσης και τον κατάλογο όσων είχαν αλλοεθνείς γυναίκες (9. 18-36) και (Β΄ Έδρας 10. 18-44). Επίσης κατάλογος των αιχμαλώτων της Βαβυλώνας υπάρχει και στο Β΄ Έσδρας 2. 1-70 και μάλιστα οι επιστρέφοντες «αναζήτησαν την εγγραφή τους στους γενεαλογικούς καταλόγους των προγόνων τους» (2. 62). Επίσης ακολουθεί κατάλογος των οικογενειών, που επέστρεψαν από την Βαβυλώνα (8. 1-14) και στο (Νεεμ. 7. 4-68). Στο Νεεμ. 11. 1-24 έχουμε τον κατάλογο αυτών που εγκατεστάθηκαν στην Ιερουσαλήμ, καθώς και των ιερέων και των λευϊτών (12. 1-26).

Αλλά και στην Κ. Διαθήκη έχουμε καταγραφές και φακελώματα: Έτσι, στην αρχή των Ευαγγελίων Ματθαίου και Λουκά έχουμε την καταγραφή της γενεαλογίας του Χριστού, όπου οι προπάτορες έχουν φακελωθεί κανονικά. Αλλά και ο ίδιος ο Χριστός φακελώθηκε με την απογραφή: «Εγένετο δε εν ταις  ημέραις εκείναις εξήλθε δόγμα παρά Καίσαρος Αυγούστου απογράφεσθαι πάσαν την οικουμένην………. Ανέβη δε και Ιωσήφ από της Γαλιλαίας εκ πόλεως Ναζαρέτ εις την Ιουδαίαν εις πόλιν Δαυείδ………. απογράφεσθαι συν Μαριάμ τη μεμνηστευμένη αυτώ γυναικί, ούση εγκύω» (Λουκ. 2. 1-5). Κάποιες παρατηρήσεις πάνω στο χωρίο αυτό: Ένας παγκόσμιος δικτάτορας, ο Αύγουστος, διέταξε να απογραφεί (δηλ. να φακελωθεί), ο κάθε άνθρωπος σ’ ολόκληρη την Οικουμένη. Στην απογραφή προσήλθε και η οικογένεια του Χριστού (Ιωσήφ και Μαρία μαζί με το κυοφορούμενο) και δεν αρνήθηκαν, ούτε άγγελος Κυρίου τους προέτρεψε να μην πάνε να δώσουν τα στοιχεία τους και επομένως να φακελωθούν και τα στοιχεία τους να τα έχει ο κάθε ένας, που θα μπορούσε να τους κάνει κακό. Δεν σήκωσαν την παντιέρα της άρνησης στην αντίχριστη πολιτική εξουσία, που ήθελε να καταγράψει τα προσωπικά τους στοιχεία και επομένως να τους παρακολουθεί με τους ρουφάνιους της τότε εποχής (rufianni). Βέβαια, θα μπορούσαμε ακόμη και τον Θεό μας να κατατάξουμε, ως τον μέγιστο καταγραφέα, που καταγράφει (δηλ. φακελώνει) τους δικούς του ανθρώπους στο βιβλίο ή αυτούς που δεν εφαρμόζουν το λόγο του Θεού, τον γεγραμμένο στις προφητείες (Απκ. 5. 1, 5. 2, 5. 3, 5. 4, 5. 5, 5. 7, 5. 8, 5. 9, 20. 12, 22. 9, 22. 18, 22. 19) και το βιβλίο της ζωής (Απκ. 17. 8, 20. 12, 20. 15). 

Ούτε για το θέμα του φακελώματος υπάρχει πατερική τεκμηρίωση, αλλά και για αντίδραση στην καταγραφή στοιχείων του χριστιανού από την πολιτική εξουσία.

Άλλο να μιλάμε σαν πολίτες, μέλη κομμάτων και ψηφοφόροι και άλλο σαν Εκκλησία και ως μέλη της και εξ ονόματός της. 
Σαν πολίτες μπορούμε να πρεσβεύουμε -ή όχι- τα όσα λέμε και να δραστηριοποιούμεθα σε συλλόγους, κόμματα, οργανώσεις, και κατά της παγκοσμιοποίησης, αν έτσι νομίζουμε. 
Αλλά να μην μπλέκουμε την Αγία Γραφή και την Εκκλησία, εκτός αν πρόκειται για αγώνα υπέρ της δικαιοσύνης και υπεράσπισης αδελφών και τότε επικαλούμενοι νόμους του κράτους.

Σαν Εκκλησία, όμως και μέλη της πρέπει να εκτελούμε τις θείες εντολές του Ιησού, των

Αποστόλων και των μεγάλων Πατέρων. Γνωρίζουμε, ότι η βασιλεία του Χριστού «ουκ' εστι εκ του κόσμου τούτου». 
Επί Ρωμαίων αυτοκρατόρων «ποία ελευθερία προσώπου και δημοκρατία» υπήρχε, ιδίως στην εποχή του Χριστού; Ξεχνάμε ότι φακέλωναν (ρούφοι) φυλάκιζαν, βασάνιζαν, αλλά και εσταύρωναν και έριχναν στα θηρία και έκαιγαν αλείφοντας με πίσσα τους Χριστιανούς; 
Ο Κύριος, που μπορούσε να τους πατάξει αστραπιαία τι έκανε; Περιέγραψε μεν με τα μελανότερα χρώματα την κατάσταση, αλλά δείχνοντας το νόμισμα είπε: «Απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ», η αγία οικογένεια υπήκουσε στην εξουσία και απεγράφη, οι απόστολοι προέτρεπαν (όταν μάλιστα βασίλευε ο θηριώδης διώκτης των πιστών, ο Νέρωνας) «προσεύχεστε υπέρ βασιλέων και των εν υπεροχή όντων ίνα ησύχιον βίον διάγωμεν», εδίδασκαν «να αποδίδουμε φόρους», να είμαστε «πιο νόμιμοι από ότι λένε οι κρατικοί νόμοι», οι δε απόστολοι, ενώ ήταν αθώοι, δέχθηκαν να φυλακισθούν, ενώ άγγελος άνοιξε την πόρτα της φυλακής δεν έφευγαν, ως νομοταγείς, το δε όπλο των πιστών ήταν η υποταγή στην εξουσία κ.λπ. κ.λπ. Και οι μεγάλοι Πατέρες, ουδέποτε αμφισβήτησαν την παγκόσμια Βυζαντινή ή Ρωμαϊκή εξουσία και μάλιστα διώχθηκαν, φυλακίσθηκαν, εξορίσθηκαν, εκοιμήθησαν με το «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν» στα χείλη (Ιω. Χρυσόστομος). 
Εμείς γιατί να απειθήσουμε στο Κράτος μας, απειθούντες στην Αγία Γραφή και στους Πατέρες;

            Σε τι μας πειράζει η παγκοσμιοποίηση; 
Έχει η Εκκλησία λόγο και μάλιστα αρνητικό όταν είμαστε αδέλφια όλοι; 
Αν και ούτε Κίνα ούτε Ρωσία ούτε Αφρική ούτε Λατ. Αμερική δεν πρόκειται να παγκοσμιοποιηθούν, τουλάχιστον, σύντομα. 
Η Εκκλησία σε παγκοσμιοποιημένο κράτος έζησε επί 1400 χρόνια. Και άλλα 400 μέχρι το 1830. 
Μην μπερδεύουμε και την εποχή του αντιχρίστου που ΟΤΑΝ έρθει, τότε θα έρθει το σφράγισμά του 666, θα είναι δικτάτορας και ένας, και μπορεί να έλθει μετά από 666 παγκοσμιοποιήσεις και διαλύσεις τους και ίσως και μετά από 3.000 χρόνια! (για μετά τα 1000 χρόνια το οριοθετεί ο γ. Πορφύριος).

            Και κάτι τελευταίο. Μην ξεχνάμε τι είπε ο γ. Παϊσιος στην επιστολή του: «Σημεία των καιρών»: «Το παράξενο όμως, και πολλοί πνευματικοί άνθρωποι εκτός που δίνουν δικές τους ερμηνείες, φοβούνται και αυτοί τον κοσμικό φόβο του φακελλώματος, ενώ έπρεπε να ανησυχούν πνευματικά, και να βοηθήσουν τους Χριστιανούς με την καλή ανησυχία και να τους τονώνουν στην πίστη, να νιώθουν θεϊκή παρηγοριά» (σελ. 2).

            Τελικά, το φακέλωμα υπήρξε και υπάρχει από αιώνων, από την πρωτόγονη κατάσταση της καταγραφής στοιχείων σε παπύρους και πλάκες ή όστρακα (όπως ο εξοστρακισμός του Αριστείδη) σε μια πιο σύγχρονη κατάσταση, όπως η καταγραφή προσωπικών στοιχείων στο χαρτί, στην ακόμη πιο σύγχρονη σε πλινθία (chips) ή γραμμωτούς κωδικούς. Υποκλοπές προσωπικών δεδομένων γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται, αφού ο αγώνας υποκλοπέων και επισήμων φορέων θα είναι συνεχής. Η μόνη διαφορά έγκειται στο ότι τα σύγχρονα αρχεία δεν καταλαμβάνουν χώρο και είναι προσβάσιμα με τρομακτικές ταχύτητες. 
Για τους πολίτες βέβαια, η διευκόλυνση στις συναλλαγές είναι τρομερή και δεν χρειάζεται πλέον να ανατρέξει κανείς αυτοπροσώπως στους διάφορους φορείς, για διεκπεραίωση των διαφόρων υποθέσεών του. 
Να σκεφτεί κανείς, το πόσο μπορεί να κοστίσει σε κάποιον μια αργοπορία, που μπορεί να του στοιχίσει ακόμη και τη ζωή του, όταν μπαίνοντας σε Νοσοκομείο για επείγουσα επέμβαση, θα έχει στο τσεπάκι όλο τον ιατρικό του φάκελο, που τώρα είναι διεσπαρμένος σε διάφορα Νοσοκομεία και κέντρα υγείας. 
Εκείνο βέβαια που θα πρέπει να τονιστεί είναι ότι με το σύστημα αυτό αναγκαζόμαστε να είμαστε πιο ειλικρινείς και να μη μπορούμε να κρύψουμε τις όποιες παραβατικές μας πράξεις, πιστεύουμε δε ότι αυτός πρέπει να είναι και ο κυριότερος λόγος αντίδρασης στη λειτουργία των συστημάτων αυτών, μαζί με την «τεμπελιά» της αλλαγής νοοτροπίας, γιατί πώς να το κάνουμε; 
Δεν θέλουμε με τίποτε να αλλάξει η εικόνα που έχουμε για τον κόσμο.  
Μήπως τελικά εκείνο που φοβόμαστε και αποκαλούμε ως ανελεύθερο σύστημα είναι εκείνο το σύστημα που δεν μας αφήνει να λέμε ψέματα;