Aποτειχισι: Πατερα Θεοδωρε Ζηση, συνεχιζετε τις ορθοδοξοκακοδοξιες σας; Και μεχρι ποτε θα κακοδοξειτε; Δεν φοβαστε τον Θεο; Οφειλετε να λετε και να γραφετε την Αληθεια ολοκληρη και οχι φτιασιδωμενη και μπασταρδεμενη. Αλλοιως παιζετε τα παιχνιδια των Προδοτων της Πιστεως, των Οικουμενιστων. Και πανυ δικαιως σας χαρακτηριζουμε Σιγονταροοικουμενιστες. Το κακο που επιφερετε στην Εκκλησια του Χριστου ειναι ΜΕΙΖΩΝ ΚΑΚΟ. Λησμονειτε οτι ειμαστε προσωρινοι και σημερα αυριο θα φυγουμε; Πατερα Θεοδωρε παψτε να παρασυρετε πολλους να λενε, να ζουν και να εφαρμοζουν στη ζωη τους οχι την Πρακτικη των Αγιων αλλα την σημερινη Πρακτικη της ΑΝΤΙΠΑΤΕΡΙΚΗΣ κακοδοξιας. Πατερα Θεοδωρε ΖΗΣΗ. Η αποδοχη και η απομιμησι των Κακοδοξων οδηγει στην Κολασι. Και η Κολασι ειναι ΦΟΒΕΡΗ και ΑΙΩΝΙΑ.

Η ΤΡΕΛΑ και η ΜΟΛΥΝΣΗ των ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ είναι ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΗ!

Ἡ ΤΡΕΛΑ καὶ ἡ ΜΟΛΥΝΣΗ τῶν ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ εἶναι ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΗ

Σὲ πρόσφατη ὁμιλία του ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης ἀναφέρθηκε σὲ γεγονότα τῆς σύγχρονης Οἰκουμενιστικῆς «τρέλας» καὶ κυρίως στὸν μητροπολίτη Ἀργολίδος Νεκτάριο, ὁ ὁποῖος ἐκτὸς τῶν ἄλλων, ἀποκάλεσε «κουτοὺς καὶ ψυχοπαθεῖς», ὅσους ἀγωνίζονται ἐναντίον τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Καὶ μετ’ ἀγανακτήσεως –σὲ μιὰ ἀποστροφὴ τοῦ λόγου του– ἐπειδὴ ὁ Μητροπολίτης διαγράφει μὲ μιὰ μονοκονδυλιὰ τὴν σχετικὴ διαχρονικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἄρα τοὺς Ἁγίους, εἶπε:

«Μὲ τὸν διάβολο εἶστε Ἅγιε Ἀργολίδος. Ἐμεῖς εἴμαστε μὲ τὴν ἀλήθεια· μὲ τὸν διάβολο εἶστε».

Παραθέτουμε καὶ σχολιάζουμε τὴν ὁμιλία τοῦ π. Θεοδώρου, καὶ τὸν παρακαλοῦμε νὰ ἐρευνήσει, μήπως καὶ κάποιοι ἄλλοι διολισθαίνουν σὲ παρόμοιες παρερμηνεῖες τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων, τὶς ὁποῖες αὐτὸς ἐπισημαίνει στὰ λόγια τοῦ Ἀργολίδος.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἔχουν μιλήσει· τὰ γραπτά τους μένουν κι ἀντέχουν στὸ χρόνο· καὶ εἶναι σίγουρο –ἐπειδὴ εἶναι λόγοι Χριστοῦ– ὅτι εἶναι ἀδύνατον νὰ διαγραφοῦν ἀπ’ τὶς συνειδήσεις ὅσων ἀγωνίζονται νὰ τὰ διατηρήσουν.

Τὸ κύριο μέρος τῆς ὁμιλίας τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση:

Ἀπάντηση στὸν φιλοπαπικὸ

οἰκουμενιστὴ μητρ. Ἀργολίδος

Ὁ Μ. Ἀντώνιος, ἀνάμεσα στὰ ἀποφθέγματα ποὺ ἔχει πεῖ, εἶναι καὶ τὸ ἑξῆς:

«Εἶπεν ὁ Ἀββᾶς Ἀντώνιος ὅτι ἔρχεται καιρός, ἵνα οἱ ἄνθρωποι μανῶσι καὶ ἐπ' ἂν ἴδωσί τινα μὴ μαινόμενoν, ἐπαναστήσονται αὐτῷ λέγοντες ὅτι σὺ μαίνῃ διὰ τὸ μὴ εἶναι ὅμοιον αὐτοῖς». 

Νὰ τὸ μεταφράσω: Προφητεύει ὁ ἅγιος Ἀντώνιος, ὅτι θὰ ἔρθει καιρὸς κατὰ τὸν ὁποῖον οἱ ἄνθρωποι θὰ τρελαθοῦν, κι ἂν δοῦνε κάποιον ποὺ δὲν εἶναι τρελός, καὶ δὲν κάνει ὅ,τι κι αὐτοί, θὰ ἐπαναστατήσουν ἐναντίον του, θὰ τοῦ ἐπιτεθοῦν καὶ θὰ τοῦ ποῦν, εἶσαι τρελός, λέγοντάς τον τρελό, γιατὶ δὲν εἶναι ὅμοιός τους.

Τώρα, ἔκανα τὴν ἀναφορὰ αὐτὴ ἐδῶ, διότι κυκλοφορεῖ πολὺ αὐτὲς τὶς ἡμέρες σὲ ἐκκλησιαστικοὺς καὶ θεολογικοὺς κύκλους, ὅτι ὅλοι ἐμεῖς οἱ Παραδοσιακοί, οἱ ἀντι-Οἰκουμενισταὶ κληρικοί, οἱ ὁποῖοι ἀσχολούμαστε μὲ τὰ θέματα αὐτὰ καὶ ἐλέγχουμε αὐτὰ ποὺ κάνουν οἱ Οἰκουμενιστές –ποὺ αὐτοὶ ἔχουν τρελαθεῖ, ἔχουν τρελαθεῖ μὲ τὸν Οἰκουμενισμὸ καὶ μὲ τὸν συγκρητισμό, ἔχασαν τὸν εἱρμό τους, ἔχουν πάθει σύγχυση, εἶναι τρελοί· αὐτοὶ εἶναι τρελοί. Ὅταν ἐγκαταλείπεις τὴν Ἀποστολικὴ Παράδοση, τὴν Ἁγία Γραφή, τὴν ἁγιότητα, τί λένε οἱ Ἅγιοι, ἔ, τρελαίνεσαι, κάνεις τρελά πράγματα, αὐτὸ εἶναι πολὺ φυσικό.

Καὶ ἐνῶ αὐτοὶ εἶναι τρελοί, λένε ὅτι ἐμεῖς εἴμαστε τρελοί. Ἐμεῖς οἱ ὁποῖοι δὲν λέμε τίποτε δικό μας. Ἂν ἐμεῖς εἴμαστε τρελοί, πρέπει νὰ ποῦν ὅτι καὶ οἱ Ἅγιοι εἶναι τρελοί. Δὲν λέμε τίποτε ἐμεῖς. Τώρα, ποιοί εἶναι τρελοί, οἱ Ἅγιοι ἢ αὐτοί; Ἔ, εἶναι βέβαιο, ἀξιωματικά βέβαιο, ὅτι οἱ Ἅγιοι δὲν εἶναι τρελοί. Ἑπομένως ἐμεῖς ποὺ ἀκολουθοῦμε τοὺς Ἁγίους καὶ λέμε αὐτὰ ποὺ λένε οἱ Ἅγιοι εἴμαστε ἀξιωματικά –σὰν ἀξίωμα– εἴμαστε οἱ νουνεχεῖς, οἱ συνετοί, κι αὐτοὶ εἶναι οἱ τρελοί. Αὐτοί, ὅμως, λένε πὼς ἐμεῖς εἴμαστε τρελοί.

Κι αὐτὸ θυμίζει τοῦ ἁγίου Ἀντωνίου, ὅτι θαρθεῖ καιρὸς ποὺ οἱ ἄνθρωποι θὰ τρελαθοῦν. Τρελάθηκαν, τρελάθηκαν, τρελάθηκαν! Τρέλα! Εἶναι φοβερὸ νὰ σκέφτεσαι, τί τρέλα ἔχει καταλάβει, στὰ ἀνώτερα στρώματα, ἀκόμα καὶ κληρικούς. Θὰ σᾶς πῶ τρία δείγματα αὐτοῦ τοῦ καιροῦ τέτοιας τρέλας καὶ μετὰ θὰ σᾶς πῶ καὶ μερικὰ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους ἐδῶ.

1. Ἕνας κληρικὸς λόγιος (Πανεπιστημιακὸς δάσκαλος)... μοῦ λέει. Πάτερ Θεόδωρε, ἐγὼ νιώθω ἄσχημα νὰ κάνω ἔλεγχο στὸν Πάπα καὶ στὸν Παπισμό. Γιατί, τί φταίει ὁ πολὺς ὁ κόσμος νὰ τοὺς κάνουμε ἔλεγχο καὶ νὰ τοὺς ἀπομακρύνουμε (ἀπὸ μᾶς), ἐνῶ, ἂν τοὺς δείξουμε ἀγάπη, λέει, μπορεῖ νὰ τοὺς πλησιάσουμε, μπορεῖ νὰ τοὺς σώσουμε;

Καὶ τοῦ εἶπα· καλά, πάτερ μου, οἱ Ἅγιοι ποὺ ἐλέγχουν δὲν ἔχουν ἀγάπη; Καὶ μήπως μὲ τὸν ἔλεγχο τοὺς βοηθοῦμε νὰ συνέλθουν καὶ νὰ ψάξουν νὰ βροῦν τὴν ἀλήθεια; Ἡ ἀλήθεια εἶναι πικρή. Ἀλλὰ πρέπει νὰ τὴν λὲς τὴν ἀλήθεια γιὰ νὰ τὸν ξυπνᾶς τὸν ἄλλον...

2. Ποιός εἶναι τρελός, τώρα; Ποιός τρελάθηκε; Οἱ Ἅγιοι ποὺ λένε πὼς ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεση ἢ ὁ συγκεκριμένος κληρικός, ποὺ ἀπὸ τὸ Οἰκουμενιστικὸ κλίμα καὶ τὴν ἀτμόσφαιρα ραντίστηκε, αὐτὸ ποὺ ἔλεγε ἡ Γερόντισσα, ὅτι μᾶς ράντισαν... μὲ τὸν Οἰκουμενισμό· ὁ Οἰκουμενισμὸς περνάει ὡς ναρκωτικὸ μέσα μας καὶ μᾶς ναρκώνει. Καὶ διαδίδεται αὐτὴ ἡ ἀρρώστια.

(σ.σ.: Καὶ τί λένε πάτερ οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ποὺ ὡς Πατρολόγος καθηγητὴς ἔχετε σπουδάσει και διδάξει; Γιὰ νὰ σταματήσουμε τὴν διάδοση αὐτῆς τῆς ἀρρώστιας φτάνει ὁ χαρτοπόλεμος; Ἢ μήπως διδάσκουν οἱ πατέρες ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς; Γιατί δὲν ἀπαντᾶτε παρὰ τὶς δεκάδες ἐκκλήσεις, παρακλήσεις, προκλήσεις μας;).

Λέει ὁ ἅγ. Γρηγόριος γιὰ τὸν Μ. Ἀθανάσιο: «Τὴν νόσον τοῦ Ἀρειανισμοῦ αὐτὸς ἔστησε» (=τὴν σταμάτησε), ὁ Μ. Ἀθανάσιος. Νὰ βρεθεῖ ἕνας ἡγέτης νὰ σταματήσει καὶ τὴν νόσο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!

(σ.σ.: Θεάρεστη ἡ ἐπιθυμία σας, π. Θεόδωρε. Γιατί ὅμως δὲν τὸ ξεκινᾶτε αὐτὸ ἐσεῖς οἱ Συναξιακοὶ ἀντι-Οἰκουμενιστές, ἐπικαλούμενοι τὴν βοήθεια τοῦ Κυρίου; Οἱ Ἅγιοι διδάσκουν ὅτι ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς διὰ τῆς Ἀποτειχίσεως μᾶς ἀσφαλίζει, ἀνυψώνει τεῖχος ἀνάμεσα στὴν νόσο καὶ σὲ μᾶς, φρενάρει τὴν μολυσματικὴ νόσο, κι ὄχι ἡ ἐνημέρωση ὡς χαρτοπόλεμος· βοηθοῦν νὰ διασωθεῖ ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας, αὐτοὶ ποὺ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τοὺς αἱρετικούς, κι ὄχι ὅσοι κοινωνοῦν μαζί τους. Κι ἀφοῦ μιλᾶτε γιὰ τρελοὺς ποὺ δὲν ἀκολουθοῦν τοὺς Ἁγίους, ἐσεῖς, αὐτοὺς ποὺ δὲν ἀκολουθοῦν τὶς παραπάνω διδασκαλίες τῶν Πατέρων, ποῦ τοὺς κατατάσσετε;

Ποιόν ἡγέτη περιμένετε, πάτερ; Ἐσεῖς ἡγεῖσθε, ὡς πρωτοπρεσβύτερος καὶ καθηγητής, τώρα τοῦ ἀγῶνος. (Ὁ ἅγιος Μάξιμος ἦταν μοναχός). Καὶ μὴν δικαιολογηθεῖτε ταπεινόλογα ὅτι δὲν εἶστε Ἅγιος, γιατὶ οἱ Ἅγιοι μᾶς ζητοῦν νὰ τοὺς μιμούμεθα. Ἐξάλλου συμβουλέψατε τὸν λόγιο κληρικό –λίγο παραπάνω– ποὺ σᾶς εἶπε ὅτι νιώθει «ἄσχημα νὰ κάνει ἔλεγχο», καὶ τοῦ εἴπατε: «καλά, πάτερ μου, οἱ Ἅγιοι ποὺ ἐλέγχουν δὲν ἔχουν ἀγάπη;»).

Ἄλλος κληρικὸς λέει:  «ὄχι πάτερ, ἐγὼ δὲν συμφωνῶ, ὁ Παπισμὸς ἔχει χάρη κι ὁ Παπισμὸς εἶναι Ἐκκλησία, δὲν εἶναι αἵρεση... Ἐγώ (εἶπε) ζήτησα νὰ μοῦ φέρουν ἁγιασμὸ ἀπὸ τὴν Παναγία τῆς Λούρδης (τῶν Παπικῶν)! Καὶ μοῦ ἔφεραν. Καὶ νὰ σᾶς πῶ ὅτι τὸν ἔχω τριάντα χρόνια στὸ σπίτι μου καὶ εἶναι ἄσηπτος;. Καὶ τοῦ λέω· ἁλατισμένο (ἁγιασμό) πάτερ;...

Ποῦ ὑπάρχει τρέλα;

3. Ὁ Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος Ἀργολίδος Νεκτάριος εἶπε ὅτι ὅσοι ἀντιδροῦν σὲ αὐτά (στὸ ὅτι δηλ. παρουσίασε ὁ Ἀργολίδος τὸ βιβλίο τοῦ Πάπα μετ’ ἐπαίνων) εἶναι «κουτοὶ καὶ ψυχοπαθεῖς»! Αὐτὸ δὲν λέγεται γιὰ πρώτη φορά. Πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ τὰ ἴδια εἶπε καὶ ὁ μητροπολίτης Δημητριάδος Ἰγνάτιος, σὲ ἐκδήλωση πάλι Παπική, γιὰ τὰ πενῆντα χρόνια τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου!

Καὶ τώρα νὰ δοῦμε ποιά εἶναι ἡ θέση τῶν Ἁγίων. Νὰ δοῦμε ποιοί εἶναι ψυχοπαθεῖς. Ποιοί ἀκολουθοῦν τοὺς Ἁγίους καὶ ποιοί τὰ ἔχουν βάλει μὲ τοὺς Ἁγίους.

1. Τώρα ὁ Ἀργολίδος καὶ οἱ ἄλλοι λένε, “αἱ ἀδελφαὶ Ἐκκλησίαι”, ὅτι “δὲν διαφέρουμε”, ὅτι “ἀδέλφια μας εἶναι καὶ οἱ Παπικοί”, κι ὅτι ἐμεῖς ποὺ λέμε ὅτι εἶναι αἵρεση (ὁ Παπισμός) εἴμαστε “κουτοὶ καὶ ψυχοπαθεῖς”.

Εἶναι ψυχοπαθεῖς καὶ οἱ Ἅγιοι; Δὲν ντρέπονται ποὺ βλασφημοῦν τοὺς Ἁγίους; ...Δὲν εἶναι ἐναντίον μας ἡ βλασφημία, ἀλλὰ βλασφημοῦν τοὺς Ἁγίους.

(Στὴν συνέχεια ὁ π. Θεόδωρος παρουσιάζει τὶς θέσεις τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ὁ ὁποῖος λέγει ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεση καὶ μόνο λόγῳ τοῦ Filioque).

«Πάλιν ὁ δεινός καί ἀρχέκακος ὄφις, τήν ἑαυτοῦ κεφαλήν καθ᾿ ἡμῶν διαιρῶν (σηκώνει τὸ κεφάλι του ἐναντίον μας), ὑποψιθυρίζει τά τῆς ἀληθείας ἀντίθετα». Ὁ διάβολος ψιθυρίζει ἐναντίον τῆς ἀληθείας. Μὲ τὸν διάβολο εἶστε Ἅγιε Ἀργολίδος. Ἐμεῖς εἴμαστε μὲ τὴν ἀλήθεια· μὲ τὸν διάβολο εἶστε. «Μᾶλλον δέ τήν μέν κεφαλήν τῷ τοῦ Χριστοῦ σταυρῷ συντριβείς, τῶν δέ κατά γενεάς πειθομένων ταῖς ἀπολουμέναις ὑποθήκαις αὐτοῦ κεφαλήν ἑαυτοῦ ποιούμενος...». Καὶ λέει τώρα:  

«Οὕτως Ἀρείους, οὕτως Ἀπολιναρίους, οὕτως Εὐνομίους καί Μακεδονίους, οὕτω πλείστους ἑτέρους προσαρμοσάμενος τῷ αὐτοῦ προσφύντας ὁλκῷ, διά τῆς ἐκείνων γλώττης τόν οἰκεῖον κατά τῆς ἱερᾶς Ἐκκλησίας ἐπαφῆκεν ἰόν». Παρουσιάζει τὸν διάβολο σὰν μιὰ λερναία Ὕδρα, ποὺ τοὺς πῆρε ὅλους αὐτούς, λέει, καὶ σὰν πλοκάμια τώρα, λυμαίνονται τὴν Ἐκκλησία. «Οὗτος τοίνυν ὁ νοητός καί διά τοῦτο μᾶλλον ἐπάρατος ὄφις, τό πρῶτον καί μέσον καί τελευταῖον κακόν, ὁ πονηρός καί τήν χαμερπῆ καί γηΐνην πονηρίαν ἀεί σιτούμενος, ὁ τῆς πτέρνης, δηλαδή τῆς ἀπάτης, ἐπιτηρητής ἀκάματος, ὁ πρός πᾶσαν θεοστυγῆ δόξαν ποριμώτατος σοφιστής καί ἀμηχάνως εὐμήχανος, μηδαμῶς ἐπιλελησμένος τῆς οἰκίας κακοτεχνίας, διά τῶν αὐτῷ πειθηνίων Λατίνων»· Δὲν τὸ εἶπα ἐγὼ ὅτι τοῦ διαβόλου εἶστε, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς τὸ λέει, «περί Θεοῦ καινάς εἰσφέρει φωνάς»· γιὰ τὸ Θεὸ φέρνει καινούργια διδασκαλία, ὁ διάβολος τοὺς βάζει καὶ τὰ λένε. Ποιός εἶναι τρελός, ἅγιε Ἀργολίδος; Αὐτὸς ποὺ πηγαίνει μὲ τὸν διάβολο, ἢ αὐτὸς ποὺ πηγαίνει μὲ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς Ἁγίους; Καὶ ποιός εἶναι ψυχοπαθής;

«Ἀλλ᾿ ἐμεῖς διδαχθέντες ὑπό τῆς θεοσοφίας τῶν Πατέρων» γι’ αὐτὸ εἶναι μεταπατερικοί, γι’ αὐτὸ τὸν προσέθεσα ἐκεῖ (τὸν Ἀργολίδος) «αὐτοῦ τά νοήματα μή ἀγνοεῖν», νὰ μὴν ἀγνοοῦμε τὶς μεθόδους τοῦ Διαβόλου, «οὐδέποτ᾿ ἄν ὑμᾶς κοινωνούς δεξαίμεθα», δὲν θὰ σᾶς δεχθοῦμε ποτὲ σὲ κοινωνία· κι αὐτοὶ πᾶνε ὁ Δημητριάδος κι ὁ Ἀργολίδος, (καὶ λένε:) “ἀδέλφια μας”, “Ἐκκλησίες μας”, “τὸ ἴδιο εἴμαστε”, “ἔχουν τὴν χάρη” , λέει ἄλλος, «μέχρις ἄν καί ἐκ τοῦ Υἱοῦ τό Πνεῦμα λέγητε». (Αὐτὰ λέγει ὁ Ἅγιος) κι ὁ Πατριάρχης ἀγκαλιὲς καὶ συμπροσευχές, καὶ Ἅγιε Ἀδελφέ, κ.λπ.

Καὶ σχετικὰ μὲ τοὺς Διαλόγους λέει (ὁ ἅγιος Γρηγόριος). Ἀφοῦ λοιπόν εἶστε τέτοιοι, ὄργανα τοῦ σατανᾶ, «Ἦν οὖν ἄρα τῶν δικαιοτάτων  μηδέ λόγου ἀξιοῦν ὑμᾶς», θὰ ἦταν τὸ πιὸ δίκαιο πρᾶγμα, νὰ μὴν κάνουμε κανένα διάλογο, οὔτε νὰ μιλᾶμε μαζί σας, «εἰ μή τοῦ προστιθέναι τῷ ἱερῷ συμβόλῳ παύσησθε»˙ ἂν δὲν σταματήσετε νὰ κάνετε προσθήκη στὸ ἱερὸ Σύμβολο, δὲν κάνουμε κανένα διάλογο μαζί σας. 

Καὶ ἄλλη μιὰ εἰκόνα (μᾶς παρουσιάζει ὁ Ἅγιος), τὴν εἰκόνα τοῦ ἐλέφαντος, γιατί ὁ Παπισμὸς δὲν μπορεῖ νὰ σηκωθεῖ ἀπὸ τὴν αἵρεση, χίλια χρόνια. Κι εἶναι νὰ ἀπορεῖς: Αὐτὸς εἶναι  Ἐπίσκοπος; σέβεται τοὺς Ἁγίους; (καὶ μάλιστα) γράφει γιὰ τὸν ἅγιο Λουκᾶ; Δηλαδή, τί ρόλο παίζουμε;

Λέει λοιπόν, τὸ νὰ πέσει κάποια τοπικὴ Ἐκκλησία σὲ πλάνη, αὐτὸ συνέβη πολλὲς φορές· ἔπεσε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀλεξανδρείας, τῆς Κων/πόλεως, ἀλλὰ μετὰ ἐπανῆλθαν στὴν Ὀρθοδοξία. Ἀλλ’ ὁ Παπισμὸς εἶναι τώρα χίλια χρόνια, δὲν ἐπανέρχεται στὴν Ὀρθοδοξία.

(Τὸ ὑπόλοιπο κείμενο στὸ τέλος τῆς ἀναρτήσεως)

  Σχόλιο:

Μποροῦμε πάτερ Θεόδωρε, νὰ ἀφήσουμε στὴν ἄκρη τὴν «τρέλα» του ὁ καθένας καὶ νὰ συναντηθοῦμε γιὰ νὰ βροῦμε, τί λένε οἱ Ἅγιοι; Ἀντί νὰ ἀποκλείετε κάποιους, καὶ νὰ παρουσιάζετε κάποιους ἄλλους σὰν τοὺς μόνους συνετούς, δὲν θὰ ἦταν καλύτερο νὰ συναντηθοῦν ἐν ταπεινώσει καὶ μετανοίᾳ ὅλοι οἱ ἀντι-Οἰκουμενιστές, νὰ παραθέσουν τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων, νὰ λύσουν τὶς παρεξηγήσεις καὶ νὰ ἀποφασίσουν μὲ φόβο Κυρίου τὴν Ὀρθόδοξη στάση ἀντιμετωπίσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Τί σᾶς φοβίζει καὶ ἀρνεῖσθε μιὰ τέτοια προοπτική; Τί φταίει, καὶ κάποιες προτάσεις καὶ κινήσεις ποὺ ἔγιναν πρὸς αὐτὴν τὴν κατεύθυνση, ἀπὸ μέλη τῆς Συνάξεως, ...θάφτηκαν;!

Ἀσφαλῶς καὶ μιὰ τέτοια συνάντηση, δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει ὡς σκοπὸ τὸ «θάψιμο» ἢ τὴν ἀποσιώπηση μέρους τῆς ἀλήθειας. Δὲν μπορεῖ νὰ λειτουργήσει ὡς δικαίωση ὅσων ἔχουν τὴν μιὰ ἢ τὴν ἄλλη στάση. Ἐκεῖνο ποὺ πρωτεύει, εἶναι νὰ ἐρευνηθεῖ ποιά εἶναι ἡ διδασκαλία τῶν Ἁγίων κι αὐτὴ μόνο νὰ ἐπικρατήσει!

Καὶ γιὰ νὰ εἴμαστε τίμιοι μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὴν συνείδησή μας, θὰ πρέπει νὰ ἐξετάσουμε: Αὐτὲς τὶς βαριὲς κατηγορίες ποὺ ἀπευθύνατε ἐναντίον τοῦ μητροπολίτη Ἀργολίδος, μήπως ἐγγίζει κάπου κι ἐσᾶς; Μήπως ἐγγίζει κάπου κι ἐμᾶς; Μήπως, ἐπειδὴ ὑπάρχει ἔλλειψη ἑνότητος στὸν ἀντι-Οἰκουμενιστικὸ ἀγῶνα, ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς αὐτὴν τὴν σύγχυση; Καὶ τὶς πτώσεις;

Εἶναι ἀλήθεια, πὼς μονοπωλεῖτε τὸν τίτλο τῶν ἀντι-Οἰκουμενιστῶν. Ἀποκλείσατε ὅλους τοὺς ἄλλους ποὺ ἀγωνίζονται τὸν ἴδιο ἀγῶνα καὶ ἦσαν πρὶν συνεργάτες σας, ἐπειδὴ τόλμησαν νὰ ἀποτειχιστοῦν. Τὰ φιλικά σας ἱστολόγια καὶ κάποια μέλη τῆς Συνάξεώς σας, προϊστάμενοι κάποιου ἀντι-αἱρετικοῦ Γραφείου Μητροπόλεως, μᾶς κατέταξαν στὸ ἴδιο χῶρο, στὸν ὁποῖο τοποθετήσατε κι ἐσεῖς τὸν μητροπολίτη Ἀργολίδος, ὡς ἐκτὸς Ἐκκλησίας καὶ ἴσως μᾶς στέλνετε νὰ κάνουμε παρέα μὲ τὸν διάβολο. Μᾶς ἀναγκάσατε νὰ χρησιμοποιήσουμε μετὰ τὴν παρακλητικὴ γλῶσσα (καὶ στὴν προσπάθειά μας νὰ σᾶς δώσουμε νὰ καταλάβετε ὅτι τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων ἐπιθυμοῦμε νὰ ἐφαρμόσουμε) μιὰ ἄλλη, αὐστηρότερη γλῶσσα πρὸς ἐσᾶς, ποὺ λογαριάζαμε ὡς Ποιμένες μας. Κι αὐτό γιατὶ πλέον δὲν βλέπαμε στὸ πρόσωπό σας τοὺς Πατέρες καὶ τοὺς συνεχιστὲς τῶν Ἁγίων, στὸ συγκεκριμένο θέμα, ἀλλὰ ἐκείνους ποὺ τοὺς παρερμηνεύουν. Ἴσως, νὰ μὴν ταιριάζει αὐτὴ ἡ κατηγορία σὲ ὅλους. Ἀλλὰ κι ἐκεῖνοι ποὺ διαφέρουν, τὸ κρύβουν καὶ μόνο ἐκμυστηρευτικὰ τὸ λένε. Ἄρα σιωπῶντες, συμπορεύονται.

Θέλουμε, λοιπόν, νὰ σᾶς ἐρωτήσουμε, διὰ μέσου τοῦ π. Θεοδώρου, ὅλους. Τὰ ἴδια ἐρωτήματα ποὺ ἀπευθύνατε π. Θεόδωρε, στὸν μητροπολίτη Ἀργολίδος, μήπως ἀγγίζουν κι ἐσᾶς;

Συγκεκριμένα. Ὁ π. Βασίλειος Παπαδάκης, καὶ ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ (ποὺ ἔχετε χαρακτηρίσει λέοντα καὶ ποὺ στὸ πρόσωπό του, ὡς Ἐπισκόπου, εἴδατε τὸν ἀρχηγὸ τοῦ ἀντι-Οἰκουμενιστικοῦ ἀγῶνα), δὲν ἔχουν διατυπώσει παρόμοιες θέσεις μὲ τὸν μητροπολίτη Ἀργολίδος;

Μήπως λοιπόν, ἔπρεπε μετ’ ἀγανακτήσεως (ὅπως κάνατε μὲ τὸν Ἀργολίδος) νὰ καυτηριάσατε καὶ τὶς θέσεις τοῦ π. Β. Παπαδάκη, ὁ ὁποῖος ἀντι-Οἰκουμενιστὴς ὤν, ἐπανέλαβε δὶς στὴν Ἡμερίδα γιὰ τὴν Ἀποτείχιση ποὺ διοργάνωσε ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς, ὅτι δὲν ὑπάρχει αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Μήπως καυτηριάσατε τὶς κακόδοξες θέσεις τοῦ π. Β. Παπαδάκη κατὰ τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου;

Μήπως ἔπρεπε μετ’ ἀγανακτήσεως (ὅπως κάνατε μὲ τὸν Ἀργολίδος) νὰ καυτηριάσατε καὶ τὶς θέσεις τοῦ μητροπολίτη Πειραιῶς, ὁ ὁποῖος ἐψευδολόγησε, παρερμήνευσε καὶ διέστρεψε τὶς θέσεις τοῦ ἁγίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτη, ὁμιλώντας στὴν ἐν λόγῳ Ἡμερίδα, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ ἀποδείξει τὴν διδασκαλία περὶ Ἀποτειχίσεως λανθασμένη, καὶ νὰ διευκολύνει ὅσους δυσκολεύονταν νὰ τὴν ἐφαρμόσουν;

Μήπως πιστεύετε κι ἐσεῖς, π. Θεόδωρε, ὅτι ἔχουμε Ἁγίους πρώτης καὶ δεύτερης κατηγορίας, καὶ ὅποιος δὲν ἀκολουθεῖ π.χ. τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ, ὡς ὁ μητροπολίτης Ἀργολίδος, ἀποφαίνεσθε ὅτι εἶναι «μὲ τὸν διάβολο», ἐνῶ ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς, ποὺ διαστρέφει τὸν ἅγιο Θεόδωρο τὸν Στουδίτη, «εἶναι μὲ τὴν ἀλήθεια»; Ποιά ἀλήθεια, ἄραγε, ἐκφράζει ἡ καινοφανὴς θεωρία του, ποὺ τὴν ἐπαναλαμβάνει συνεχῶς μὲ τὸ πομπῶδες ὕφος του, ὅτι «Διακοπὴ Μνημοσύνου ἐπιτρέπεται μόνο σὲ περίπτωση Διακοινωνίας (inercommunion); Σὲ ποιό Ἅγιο τὸ διάβασε; Καὶ πῶς ἀνέχεσθε αὐτὴν τὴν διαστροφὴ τῆς Παραδόσεώς μας; Ἢ μήπως τὴν ἀποδέχεσθε;

Κατηγορεῖτε τοὺς μητροπολίτες Ἀργολίδος καὶ Δημητριάδος γιὰ ὅσα εἶπαν καὶ ἀποφαίνεσθε ὅτι εἶναι «μὲ τὸν διάβολο». Παράλληλα ὅμως δὲν λέτε τίποτα γιὰ τὸν ἀντι-Οἰκουμενιστὴ μητροπολίτη Πειραιῶς, ποὺ ἐπαινεῖ καὶ δίνει βραβεῖο στὸν Δημητριάδος, καὶ ἀποφαίνεται ὅτι εἶναι «ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ»· τὸν ἀντι-Οἰκουμενιστὴ Πειραιῶς ποὺ συλλειτουργεῖ μὲ τὸν Οἰκουμενιστὴ Δωρόθεο Σύρου· τὸν ἀντι-Οἰκουμενιστὴ Πειραιῶς ποὺ ἀποφαίνεται ὅτι ὁ Μεσσηνίας εἶναι ὀρθόδοξος, παρότι δὲν ἀπέσυρε τὴν κακόδοξη θεωρία του περρὶ «διηρημένης Ἐκκλησίας»!

Ἂν καὶ σᾶς παρακαλέσαμε νὰ πάρετε θέση γιὰ ὅλα αὐτά, τὸ ἀρνεῖσθε. Ἀσχολεῖσθε, ἀπαντᾶτε, σχολιάζετε τόσους καὶ τόσους. Μόνο στοὺς ὑποστηρίζοντας τὴν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας περὶ Ἀποτειχίσεως ἀρνεῖσθε μιὰ θεολογικὴ καὶ ἁγιοπατερικὴ ἀπάντηση.

Ὅπως βλέπετε,  δώσατε ἄλλη μιὰ ἀφορμὴ νὰ ἀναφερθοῦμε σὲ σᾶς. Παρότι μᾶς ἔχετε ἀπελπίσει, ἐμεῖς ἐλπίζουμε. Κι ἂν πάλι δὲν ἀνταποκριθεῖτε, ἐμεῖς θὰ συνεχίσουμε τὴν πορεία μας, μελετώντας τοῦς Ἁγίους Πατέρες καὶ προσπαθώντας, παρὰ τὶς ἀδυναμίες μας, νὰ ἀκολουθοῦμε ὅ,τι μᾶς διδάσκουν.

Π.Σ.

Το Βίντεο

Ἡ συνέχεια τοῦ κειμένου τοῦ ἁγ. Γρηγορίου Παλαμᾶ: «Τό μέν οὖν διαπεσεῖν κοινόν ἐγένετο ταῖς ἐκκλησίαις ἁπάσαις, ἄλλοτε ἄλλῃ διά τοῦ μακροῦ χρόνου λυμηναμένου τοῦ χείρονος. Τό δέ διαπεσοῦσαν μηκέτ᾿ ἐπανελθεῖν μόνης τῆς τῶν Λατίνων ἐγένετο, καίτοι μεγίστης τε καί κορυφαίας οὔσης καί τῶν πατριαρχικῶν θρόνων ἐξόχου περιωπῆς˙ καί ταὐτόν ταύτῃ συμβέβηκε, μεγίστη τῶν ἐκκλησιῶν οὔσῃ, τῷ μεγίστῳ τῶν ζώων ἐλέφαντι». Καὶ ἔγινε σ’ αὐτὴν ὅ,τι συμβαίνει μὲ τὸν ἐλέφαντα. «Ὅν φασι μηδ᾿ ὕπνον καιρόν ἐπ᾿ ἐδάφους ἀνακλίνεσθαι πρός ἄνεσιν, τοῖς δέ πλαγίοις ἄρθροις μικρόν ἐποκλάζοντα διαναπαύεσθαι˙ ἄν δέ πού τι παθών καταπέσῃ, μηκέτ᾿ ἀνίστασθαι δύνασθαι. Ἀλλά τοῖς μέν ἐλέφασι τό βάρος τοῦ σώματος αἴτιον καί ἡ πολυσαρκία δύσχρηστός τε οὖσα καί κάτω πιέζουσα... τοῖς δέ Λατίνοις ὁ τύφος» (ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ ἀλαζονία, ὁ Πάπας, ὁ Πρῶτος, πάνω ἀπὸ τὸ Θεό...) «οἶμαι τό μόνον, μικροῦ δέω λέγειν, πάθος ἀνίατον, ὅ καί τῷ μόνῳ πονηρῷ κρίμα κατά τόν ἀπόστολον ἰδιαίτατον. Ἄν δέ τό τῶν Λατίνων τοῦτο φῦλον τοῦτον ἀπόθωνται τάχ᾿ ἄν ἡμεῖς οἱ τοῦ ὀρθοῦ πάντες», ἐμεῖς ποὺ ἔχουμε τὴν ὀρθόδοξο πίστη, ἂν αὐτοὶ ἀφήσουν τὴν ὑπερηφάνειά τους, «συναχθέντες εἰς ἕν καί οἷόν τισι προνομαίαις, ὅ καί τοῖς καταπεσοῦσιν ἐλέφασι παρά τῶν μή κειμένων ἡ φύσις ἐξεῦρε βοήθημα, τοῖς θεοπνεύστοις λογίοις χρησάμενοι διαναστήσομέν τε καί στήσομεν ὀρθίους, ἀπαρεγκλίτως ἐχομένους τοῦ κανόνος τῆς εὐσεβείας». Ἀλλὰ αὐτοὶ δὲν παραδέχονται ὅτι εἶναι ἐλέφαντας κι ἔπεσαν.

Αναρτήθηκε από Πατερική Παράδοση