ΝΑΙ, ΑΛΛΑ...ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΤΕΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ ΣΙΓΟΝΤΑΡΟΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ!

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

 Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΜΠΑΙΚΤΕΣ

  http://panayiotistelevantos.blogspot.gr/2014/07/blog-post_6609.html

Με πολλή έκπληξη ακούω συχνά ανθρώπους να ισχυρίζονται ότι δεν πρέπει να ελέγχονται οι δημοσίως παρεκτρεπόμενοι σε θέματα πίστεως επειδή δήθεν αυτό επιβάλλει ο νόμος της Αγάπης.

Ποια είναι η αλήθεια;

...............................................................

Αυτός ούτος ο νόμος της αγάπης επιβάλλει ανυπερθέτως να ελέγχονται οι Οικουμενιστές, οι σχισματικοί και οι Θεομπαίκτες.

Αν δεν ελέγχουμε τους σχισματικούς, που αυτοαποκαλούνται Αποτειχισμένοι ...πώς τους βοηθούμε να αντιληφθούν ότι εκτός Εκκλησίας δεν υπάρχουν έγκυρα μυστήρια.........................

 Επομένως αμείωτος πρέπει να ασκείται ο έλεγχός μας για το σχισματικό τους φρόνημα.

 Η αγάπη, λοιπόν και μόνη επιβάλλει ανυπερθέτως τον αυστηρό έλεγχο των Οικουμενιστών, των Θεομπαικτών και των Σχισματικών.

Παναγιώτη Τελεβάντου

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ:

Πραγματι Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ τον σιγονταροοικουμενιστή Τελεβαντο, βλασφημο και επιμονο διαστρεβλωτη της παραδοσεως που ψευδεται ξεδιαντροπα, παραποιωντας, οχι μονο την ορθοδοξη παραδοση, αλλα και την διδασκαλια του πνευματικου του πατρος π. Επιφανιου (και αρνείται εδώ και δυο βδομάδες να απαντήσει στα ερωτήματά μας ΕΔΩ) διαδιδοντας οτι οσοι εφαρμοζουν ορθοδοξα την Αποτειχιση (πριν απο αποφαση Συνοδου) ειναι εκτος Εκκλησιας.

Και για να μην επαναλαβουμε, οσα εχουμε αναρτησε εως τωρα και πει οτι αυτες ειναι, ταχα, δικες μας αυτες οι θεσεις, δημοσιευουμε δυο ιστορικα γεγονοτα, που δειχνουν οτι και πριν απο αποφαση Συνοδου οι πιστοι απομακρυνονταν απο τους αιρετικους.

Πηγη: www.impantokratoros.gr/769A2154.el.aspx

Οι Δέκα Μάρτυρες της Χαλκής Πύλης εναντίον της Εικονομαχίας, εορταζόμενοι στις 9  Αυγούστου.

      Το Συναξάριον της 9^ης Αυγούστου, μνημονεύει την εορτή των Αγίων Δέκα Μαρτύρων, οι οποίοι υπέστησαν Μαρτύριον χάριν της Εικόνος του Σωτήρος Χριστού της τοποθετημένης στην Χαλκή Πύλη της Κωνσταντινουπόλεως. Οι εννέα πρώτοι από τους δέκα αυτούς Αγίους, Ιουλιανόν, Μαρκιανόν, Ιωάννην, Ιάκωβον, Αλέξιον, Δημήτριον, Φώτιον, Πέτρον, Λεόντιον και Μαρίαν την Πατρικίαν, έλαβαν μέρος στην αντίστασι που το πλήθος εκδήλωσε εναντίον του Στρατού, όταν ένας αξιωματικός (σπαθάριος) προσπάθησε να κατεβάσει την ιερά Εικόνα του Χριστού από την Χαλκή Πύλη, επί Λέοντος Γ΄ του Ισαύρου το έτος 730 μ.Χ. μετά την υπογραφή εικονομαχικού διατάγματος (σ.σ. Δηλ. 50 περίπου χρόνια πριν την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο που κατεδίκασε την Οικονομαχία). Μετά από οκτώ μήνες φυλάκιση και φρικτές βασάνους οι Άγιοι εκτελέστηκαν χάριν της Ορθοδοξίας μαζί με την αγία Μαρία την Πατρικία.

 Οι ιεροί Κανόνες  επιτρέπουν και ενθαρρύνουν  την αντίδραση των λαϊκών σε αιρετικούς (ψευδο)-ποιμένες

       Το πλέον εύλαλο κείμενο για το δικαίωμα προασπίσεως της Πίστεως από τους πιστούς, ακόμη και εναντίον των Επισκόπων, όταν οι Επίσκοποι μέσω της αιρέσεως αποκαλύπτονται ως «ψευδ-επίσκοποι» και «ψευδο-ποιμένες», αποτελεί ο περιώνυμος 15^ος ιερός Κανόνας της Πρωτοδευτέρας Συνόδου (Α΄ Φωτιανής) του έτους 861 μ.Χ. η οποία Σύνοδος θεωρείται ισόκυρος με τις Οικουμενικές Συνόδους. Ο ιερός αυτός Κανών, αφού επισημάνει πώς πρέπει οι Χριστιανοί να αντιδρούν σε ενδεχόμενες παρεκτροπές του Επισκόπου της περιοχής τους, τελειώνει με την εξής διευκρίνηση: «Όποιοι λόγω κάποιας αιρέσεως κατηγορημένης από τις Άγιες Συνόδους ή τους Πατέρες χωρίζουν τους εαυτούς τους από τον Πρόεδρο (της Εκκλησίας, τον Επίσκοπο), δηλαδή όταν εκείνος κηρύττη δημοσίως την αίρεσι και τη διδάσκει στην Εκκλησία «με γυμνήν την κεφαλήν», αυτοί όχι μόνον δεν υπόκεινται σε κανονικά επιτίμια προ συνοδικής διαγνώμης, επειδή αποτειχίζουν τον εαυτό τους από την κοινωνία προς τον καλούμενον Επίσκοπο, αλλά θα αξιωθούν και της αρμοζούσης τιμής από τους Ορθοδόξους. Διότι κατηγόρησαν όχι Επισκόπους, αλλά ψευδ-επισκόπους και ψευδο-διδασκάλους, και δεν κατακομμάτιασαν την ένωσι της Εκκλησίας με σχίσμα, αλλά εμερίμνησαν να ελευθερώσουν την Εκκλησίαν από σχίσματα και διαμερισμούς».

Από επιστολή του Πάπα Ρώμης Κελεστίνου προς τον Νεστόριο πληροφορούμαστε, ότι πολλοί Κωνσταντινουπολίτες, οι οποίοι -όπως είπαμε-αντέδρασαν στην αίρεση του Πατριάρχη τους Νεστορίου, υπέστησαν διωγμούς και ακοινωνησία από τον αιρετικό Πατριάρχη. Γράφει ο Πάπας προς τον αιρεσιάρχη Πατριάρχη Νεστόριο: «Ακούω, ότι οι κληρικοί εκείνοι που φρονούν όπως η Καθολική [Ορθόδοξος] Εκκλησία, με τους οποίους εμείς κοινωνούμε, υπομένουν βία μεγίστη, τόσον ώστε να λέγεται ότι έχουν αποκλεισθή και έξω από την Πόλη. Χαίρομεν, διότι εκέρδισαν το έπαθλο της ομολογίας, αλλά λυπούμεθα που ο διώκτης είναι Επίσκοπος. Ο μακάριος απόστολος Παύλος από διώκτης μετηλλάγη σε κήρυκα· τώρα είναι μέγιστο ασέβημα από κήρυκα να μεταλλαγή κανείς σε διώκτη».

Μετά από τοπική Σύνοδο της Αλεξανδρείας όπου καταδικάστηκε η καινοφανής διδασκαλία του Νεστορίου ως αίρεση (430 μ.Χ.), ο Άγιος Κύριλλος έγραψε γράμμα στους απλούς πιστούς της ΚΠόλεως, ενθαρρύνοντάς τους να απόσχουν από την κοινωνία με τον Νεστόριο, αν αυτός δεν μετανοήσει· εκείνους που αυτός (ο Νεστόριος) είχε αποκόψει από την κοινωνία μαζί του, ο Άγιος Κύριλλος τους θεωρούσε ως κανονικώς ευρισκομένους σε κοινωνία με την Εκκλησία. Γράφει ο Άγιος σε επιστολή του στους Κωνσταντινουπολίτες «διατηρήστε τους εαυτούς σας ασπίλους και αμώμους, μήτε κοινωνώντας με τον προαναφερόμενο, μήτε προσέχοντάς τον ως διδάσκαλον, αν παραμείνη λύκος αντί ποιμένος και προτιμήση και μετά από αυτήν μας την υπόμνησι να φρονή τα διεστραμμένα. Εμείς δε κοινωνούμε με τους κληρικούς ή λαϊκούς οι οποίοι χάριν της ορθής Πίστεως χωρίσθηκαν ή καθαιρέθηκαν από αυτόν, και δεν επικυρώνουμε την άδικη ψήφο εκείνου, αλλά μάλλον επαινούμε τους πάσχοντας, λέγοντας προς αυτούς εκείνο "εάν ονειδίζεσθε εν Κυρίω, είσθε μακάριοι, διότι το Πνεύμα της δυνάμεως και του Θεού έχει αναπαυθή πάνω σας" [Α΄ Πέτρου 4, 14]».