Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος των Αγίων, και η Πανορθόδοξος Σύνοδος των Οικουμενιστών!

O Oμολογητης αρχιμανδριτης πατηρ Ευθυμιος Τρικαμηνας που κατα τον π. Θεοδωρο Ζηση, εφερε στο παρελθον και φερει και σημερα ολοκληρο το βαρος του Αντιοικουμενιστικου Αγωνα.

 

Στὴν ἐποχὴ ποὺ ἔγινε ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ ἀποφάσισε τὴν καταδίκη τοῦ Ἀρειανισμοῦ, «ἦταν πολὺ δύσκολο νὰ μὴ ἀκυρωθεῖ ἐκ τῶν ὑστέρων ἡ Σύνοδος. Ἔγινε μεγάλος ἀγώνας γιὰ νὰ μπορέσουν οἱ Πατέρες τὴν Σύνοδο αὐτὴ ποὺ ἔγινε νὰ τὴν κρατήσουν καὶ νὰ παραμείνει Οἰκουμενικὴ Σύνοδος. Καὶ γι’ αὐτὸ τὸ λόγο μετὰ ἀπὸ τὴν Σύνοδο αὐτὴ ἐπεκράτησε ὁ Ἀρειανισμὸς πάλι· Ἀρειανοὶ αὐτοκράτορες, Ἀρειανοὶ Πατριάρχες στὴν Κων/πολη καὶ στὰ ἄλλα πατριαρχεῖα, ἐξορίες τῶν Ὀρθοδόξων, προκειμένου νὰ ἀκυρωθεῖ ἡ Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος. Ἔγιναν καὶ ἄλλες Σύνοδοι μετά, εἰς βάρος καὶ ἐναντίον τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου (ἀντι-Σύνοδοι λέγονται αὐτές) προκειμένου νὰ ἀκυρωθοῦν τὰ Δόγματα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.
 

Εἶναι λοιπὸν ὁ τύπος ὅλων τῶν Συνόδων, καὶ εἶναι καὶ γιὰ μᾶς ἕνα παράδειγμα σήμερα οἱ Πατέρες αὐτοί, ποὺ συγκεντρώθηκαν μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὴν ἐπίνευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· εἶναι γιὰ μᾶς ἕνα παράδειγμα, γιατὶ ἀκούγεται, καὶ τὸ ξέρετε ὅλοι σας, ὅτι πρόκειται νὰ γίνει ἡ λεγόμενη Πανορθόδοξη Σύνοδος.

 

Πανορθόδοξη Σύνοδος σημαίνει Οἰκουμενικὴ Σύνοδος. Δηλαδή, ἔχουμε ἀλλάξει τοὺς ὅρους τώρα· ἐπειδὴ τὸ Πατριαρχεῖο τῆς Ρώμης ἔγινε αἱρετικό, καὶ ἀποκόπηκε ἀπὸ τὰ ἄλλα πατριαρχεῖα καὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία σὰν αἱρετικὸ πατριαρχεῖο, καὶ τώρα (τρόπον τινά) θεωρεῖται ὅτι δὲν μπορεῖ νὰ γίνει Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, γιατὶ λείπει ἕνα Πατριαρχεῖο ἀπὸ τὰ πέντε βασικὰ ἀρχαῖα Πατριαρχεῖα. Καὶ τώρα τὴν ὀνομάζουμε Πανορθόδοξη, ἀλλάξαμε τὸν ὅρο. Οἰκουμενικὴ Σύνοδος σημαίνει, νὰ συγκεντρωθοῦν ἀπὸ ὅλη τὴν Οἰκουμένη  οἱ Ὀρθόδοξοι Ἐπίσκοποι καὶ νὰ βγάλουν Ὀρθόδοξες ἀποφάσεις γιὰ θέματα Πίστεως καὶ ἄλλα ὁποιαδήποτε θέματα, νὰ θεσπίσουν Ἱεροὺς Κανόνες, ἀνάλογα μὲ τὶς ἀνάγκες τῶν Χριστιανῶν, ἀλλὰ ὅλα ὀρθόδοξα. Πανορθόδοξος Σύνοδος σημαίνει νὰ συγκεντρωθοῦν, ἀπὸ ὅλη τὴν Ὀρθοδοξία  πάλι, οἱ Πατέρες ἀπὸ ὅλη τὴν Οἰκουμένη θὰ λέγαμε πάλι. Ἐναλλάσσονται οἱ ὅροι. Οἰκουμενικὴ Σύνοδος πάλι θὰ γίνει, μόνο ποὺ ὀνομάζεται Πανορθόδοξος.

Οικουμενιστικοί αστέρες Πανορθ. Συνόδου!

 

Ἀλλὰ τὰ κριτήρια μὲ τὰ ὁποῖα πρέπει ἐμεῖς νὰ κρίνουμε τὴν Σύνοδο, εἶναι τὰ ἴδια αὐτὰ τὰ κριτήρια, ποὺ θὰ γίνει ἡ Σύνοδος, αὐτὴ ἡ Πανορθόδοξος, γιὰ νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος; Ἡ Πανορθόδοξος, γιὰ νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος, δὲν μᾶς νοιάζει ...πόσοι θὰ μαζευτοῦν στὸν ἀριθμὸ οἱ Ἐπίσκοποι, ἀλλὰ μᾶς νοιάζει νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος ἡ Σύνοδος. Γιὰ νὰ εἶναι λοιπόν, Ὀρθόδοξος πρέπει νὰ ἔχουνε τὰ ἴδια κριτήρια μὲ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, μὲ τὴν Β΄ Οἰκουμενική, μὲ ὅλες τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, καὶ τὶς τοπικὲς ποὺ ἐγκρίθηκαν ἀπὸ τὶς Οἰκουμενικές, γιὰ νὰ εἶναι κι αὐτὴ στὰ ἴχνη τῶν Πατέρων. Ἂν λοιπὸν ἔχουνε τὰ ἴδια τὰ κριτήρια μὲ αὐτὲς τὶς Συνόδους, τότε πάει νὰ πεῖ ὅτι ἔχουμε Ὀρθόδοξη Σύνοδο. Ἂν δὲν ὑπάρχουν τὰ ἴδια κριτήρια, τότε σημαίνει ὅτι αὐτὴ ἡ Σύνοδος δὲν εἶναι Ὀρθόδοξη, εἶναι αἱρετικὴ Σύνοδος.

Οικουμενιστικοί αστέρες Πανορθ. Συνόδου!

 

Καὶ λέγει ὁ Μ. Ἀθανάσιος –ὅ,τι λένε αὐτοὶ οἱ Πατέρες, οἱ μεγάλοι, εἶναι νόμος στὴν Ἐκκλησία– λέει ὅτι, ὅταν ὑπάρχουνε θέματα Πίστεως καὶ συγκεντρώνονται οἱ Πατέρες γιὰ νὰ κάνουνε Σύνοδο, πρῶτα, λέει, πρέπει νὰ ἐπιλύονται τὰ θέματα τῆς Πίστεως καὶ μετὰ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα, γιὰ νὰ εἶναι Ὀρθόδοξη ἡ Σύνοδος.  

Ἐφόσον λοιπὸν ἡ Πανορθόδοξη Σύνοδος λέει ὅτι δὲν θὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὰ θέματα τῆς Πίστεως, σημαίνει ἐκ τῶν προτέρων ὅτι δὲν εἶναι ὀρθόδοξη Σύνοδος, βάσει τῶν λόγων τοῦ Μ. Ἀθανασίου. Ἄρα λοιπὸν ἡ Σύνοδος αὐτὴ στὴν ὁποία θὰ συγκεντρωθοῦν οἱ Πατέρες (ὅσοι καὶ νὰ εἶναι, καὶ πολλοὶ νὰ εἶναι) δὲν θὰ εἶναι Ὀρθόδοξη· ἐκ τῶν προτέρων δὲν θὰ εἶναι Ὀρθόδοξη, διότι δὲν θὰ ἀσχοληθεῖ (ὅπως λένε αὐτοὶ ἐκ τῶν προτέρων) ὅτι δὲν θὰ ἀσχοληθεῖ μὲ θέματα τῆς Πίστεως.

Οικουμενιστικοί αστέρες της Πανορθοδόξου Συνόδου! 

 

Δὲν ἔχουμε θέματα Πίστεως; Ἔχουμε καὶ πάρα πολλά θέματα Πίστεως. Ἔχουμε πολλὲς αἱρέσεις, καινούργιες αἱρέσεις, πρέπει νὰ ἐπαναπροσδιοριστοῦν πάλι οἱ παλαιοὶ αἱρετικοὶ καὶ νὰ καταδικασθοῦν πάλι.

 

Ξέρετε θὰ μποροῦσε καὶ νὰ εἶναι καὶ στὰ λόγια Οἰκουμενικὴ αὐτὴ ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος. Πῶς; Νὰ καλούσανε (ὅπως καλέσανε τότε στὴν Γ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τὸν Νεστόριο ποὺ ἦταν αἱρετικός, νὰ ἀπολογηθεῖ στὴ Σύνοδο) νὰ καλούσανε καὶ τὸν Πάπα στὴν Σύνοδο νὰ ἀπολογηθεῖ γιὰ τὶς αἱρέσεις του· ἀλλὰ θὰ (πρέπει νὰ) κληθεῖ ὁ Πάπας σὰν κατηγορούμενος, ὅπως κλήθηκε ὁ Νεστόριος ὡς κατηγορούμενος, ἐπειδὴ βλαστημοῦσε τότε ἐκεῖνος στὴν Παναγία μας· τώρα ὁ Πάπας βλασφημεῖ στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, σὲ τόσα ἄλλα πράγματα, ...στὴν κτιστὴ χάρη καὶ τόσα ἄλλα πράγματα, εἶναι πολλὲς οἱ αἱρέσεις ποὺ ἔχει· νὰ κληθεῖ λοιπὸν σὰν κατηγορούμενος καὶ νὰ ἀπολογηθεῖ, ὅπως ἔγινε στὴν Γ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο.  

Δὲν θὰ ἀσχοληθεῖ, λένε, ἡ Σύνοδος αὐτὴ μὲ θέματα Πίστεως. Πῶς, ὅμως, θὰ μποροῦσε μία Σύνοδος νὰ εἶναι Ὀρθόδοξη, ὅταν ἐκ τῶν προτέρων, λοιπόν, δὲν βαδίζουμε σὲ Ὀρθόδοξο ἔδαφος, στὰ ἴχνη τῶν Πατἐρων μας; Διότι τὰ τροπάρια ποὺ ἀκούσαμε γιὰ τοὺς Ἁγίους Πατέρες, λένε ὅτι, ὅταν συγκεντρώθηκαν οἱ Πατέρες, «συνδιασκέφτηκαν, λέει, μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα». Ἔκαναν μιά Σύνοδο, ἦταν καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ συνδιασκέφτηκαν, μαζὶ ἀποφάσισαν μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Πρέπει λοιπὸν στὴ Σύνοδο αὐτή, ποὺ θὰ γίνει τώρα, νὰ εἶναι καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα παρόν, καὶ νὰ γίνει μιὰ συνδιάσκεψη τῶν Πατέρων μὲ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Καὶ ὅ,τι ἀποφασίσουν οἱ Πατέρες, νὰ εἶναι θεόπνευστα, νὰ τὰ ἔχει ὑπαγορεύσει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα αὐτά, μὲ τὸ στόμα τῶν Πατέρων, νὰ εἶναι τἀ λόγια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Νὰ ἔχουν ἐγκριθεῖ ἀπὸ τὸ Θεό, νὰ εἶναι σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, σύμφωνα μὲ τὴν Ἁγία γραφή, ὥστε νὰ εἶναι ἀναπαυμένος ὁ Θεὸς ἀπ’ αὐτὴν τὴν Σύνοδο ποὺ θὰ γίνει.  

Θὰ ὑπάρχει λοιπόν καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μέσα (στὴν Πανορθόδοξη Σύνοδο) τὀ ὁποῖο θὰ κατευθύνει τοὺς Πατέρες;

 

Γιὰ νὰ ὑπάρχει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα στὴν Σύνοδο, πρέπει κατ’ ἀρχὰς τὸ φρόνημα τῶν Πατέρων νὰ εἶναι Ὀρθόδοξο. Δὲν ὑπάρχει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα μέσα σὲ μιὰ Σύνοδο ποὺ τὸ φρόνημα τῶν Πατέρων ἐξ ἀρχῆς δὲν εἶναι Ὀρθόδοξο.

 

Ἔγιναν πολλὲς τέτοιες Σύνοδοι, ὅπως εἶναι ἡ Σύνοδος τῆς Τύρου, ἡ Εἰκονομαχικὴ Σύνοδος τῆς Ἱερείας καὶ ἄλλες πολλὲς Σύνοδοι, ἡ Σύνοδος Φλωρεντίας-Φερράρας κ.λπ., ποὺ ἔγιναν Σύνοδοι ποὺ δὲν ὑπῆρχε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Γιατί; Γιατὶ ἦταν αἱρετικὸ τὸ φρόνημα αὐτῶν τῶν Πατέρων, τῶν κληρικῶν, τῶν Ἐπισκόπων ποὺ συγκεντρώθηκαν, δὲν ἦταν ὀρθόδοξο τὸ φρόνημα.

 

Ὅταν λοιπόν δὲν ὑπάρχει ἀγαθὴ προαίρεση, μαρτυρικὸ καὶ Ὀρθόδοξο φρόνημα, τότε δὲν ὑπάρχει στὴ Σύνοδος τὸ Ἅγιο Πνεῦμα γιὰ νὰ συνδιασκεφτοῦν οἱ Πατέρες αὐτοὶ μὲ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Ὁπότε ἀποφασίζουν μόνοι τους. Πρέπει λοιπόν νὰ γίνει μιὰ συνδιάσκεψις. Νὰ ὑπάρχει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Καὶ γιὰ νὰ ὑπάρχει πρέπει νὰ ὑπάρχει Ὀρθόδοξο φρόνημα ἀπὸ τοὺς Πατέρες αὐτοὺς ποὺ θὰ συγκεντρωθοῦν.

 

Ἐπίσης, ὅλα αὐτὰ τὰ ὁποῖα θὰ ἀποφασίσουν, πρέπει νὰ ἀποφασιστοῦνε ὄχι ἔξω ἀπὸ τὴ Σύνοδο, ἀλλὰ μέσα στὴν Σύνοδο. Βλέπετε καλέσανε τὸν Ἄρειο ἐκεῖ νὰ ἀπολογηθεῖ, τὸν Νεστόριο οἱ Πατέρες (στὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ καὶ στὴν Γ΄) καὶ ἔγινε μάχη μέσα στὴν Σύνοδο. Οἱ Ἀρειανοὶ λέγαν τὰ δικά τους, οἱ Πατέρες τὰ δικά τους, θαυματούργησαν πολλοὶ Πατέρες, ὁ ἅγιος Σπυρίδων, ὁ ἅγιος Ἀχίλλειος καὶ ἄλλοι Πατέρες, ἔγιναν καὶ ἀκόμη οἱ αἱρετικοὶ δὲν εἶχαν πειστεῖ. Δηλαδὴ ἔγινε μιὰ μάχη, μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων καὶ τῶν αἱρετικῶν μέσα στὴν Σύνοδο γιὰ νὰ ὑπερασπίσουν τὴν Ὀρθοδοξία. Ἐδῶ λένε τώρα, τὰ θέματα ὅλα τὰ ἔχουνε ἀποφασίσει πιὸ μπροστὰ καὶ θὰ πᾶνε νὰ τὰ ὑπογράψουνε στὴν Σύνοδο. Πῶς; Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἔξω ἀπὸ τὴ Σύνοδο θὰ ἀποφασίσει καὶ μέσα στὴ Σύνοδο θὰ μποῦν οἱ ὑπογραφές;

 

Ὅλα λοιπόν τὰ θέματα ποὺ ἀπασχολοῦν τὴν Ὀρθοδοξία πρέπει νὰ κουβεντιαστοῦν, γιὰ νὰ φωτίσει τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐν Συνόδῳ. Τί προβλήματα ἔχουμε; Θὰ τὰ κουβεντιάσουμε, ὄχι θὰ τὰ μαγειρέψουμε πιὸ μπροστά, ἀπ’ ἔξω, καὶ θὰ πᾶμε ἐκεῖ νὰ τὰ ὑπογράψουμε. Θὰ τὰ κουβεντιάσουμε μέσα στὴν Σύνοδο. Νὰ ἀκουστοῦν καὶ οἱ ἀντίθετες γνῶμες, οἱ γνῶμες τῶν Πατέρων, νὰ φανοῦν ποιοί εἶναι Ὀρθόδοξοι καὶ ποιοί εἶναι αἱρετικοί· ὅλα πρέπει νὰ συζητηθοῦν μέσα. Ἐφόσον, λοιπόν, θὰ συζητηθοῦν ἀπέξω αὐτά, καὶ ἔχουν ἤδη ἀποφασισθεῖ, καὶ τόσο καιρὸ καθυστερεῖ ἡ Σύνοδος γιατὶ σὲ κάποια σημεῖα δὲν συμφωνοῦνε, καὶ πρέπει νὰ συμφωνήσουνε σὲ ὅλα (ὅπως ἐκεῖνοι οἱ πατέρες ποὺ συμφωνοῦσαν μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ μὲ ὅλους, καὶ ἦταν ἀποφασισμένοι ἐκ τῶν προτέρων, τὰ εἶχαν ἀποφασίσει ἐκ τῶν προτέρων)· κι ἐδῶ πρέπει νὰ ἀποφασίσουν ὅλα, νὰ συμφωνήσουνε σὲ ὅλα καὶ νὰ πᾶνε ἐκεῖ καὶ νὰ φανεῖ ὅτι εἶναι ὁμόφωνοι.

 

Μὰ δὲν εἶναι ἐκεῖ ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, στὴν ὁμοφωνία· καὶ οἱ ληστές, λέει ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος συμφωνοῦν σὲ ὅλα, ὄχι γιὰ τὸ καλό. Σημαίνει ὅτι ὅλες οἱ συμφωνίες καὶ οἱ ὁμοφωνίες καὶ ἡ εἰρήνη παντοῦ καὶ πάντιτε εἶναι καλή. Ἀλλὰ καὶ ἡ διαφωνία, λέει, πολλὲς φορές, καὶ ἡ μάχη, καὶ ὁ πόλεμος (ὁ Χριστὸς, λέει, ἦρθε νὰ βάλλει φωτιά, πῦρ στὴ γῆ, νὰ χωρίσει τὴ νύφη ἀπὸ τὴν πεθερά, τὴν κόρη ἀπὸ τὴ μητέρα κ.λπ., “καὶ ἐχθροὶ τοῦ ἀνθρώπου οἱ οἰκιακοὶ αὐτοῦ”. Δὲν εἶναι παντοῦ ἡ εἰρήνη καλή. Εἶναι καλή σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις. Καὶ ἡ μάχη καὶ ὁ πόλεμος, ὅταν πολεμιέται ἡ Πίστη μας, τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ κ.λπ., ὅταν ὑπερασπιζόμεθα λοιπόν τὸν Θεό.

 

Γι’ αὐτὸ μέσα στὶς Συνόδους, αὐτὲς τὶς Οἰκουμενικές, ἔγινε μάχη, νὰ ὑπερασπιστοῦν τὴν Ὀρθοδοξία, τὴν Πίστη οἱ Πατέρες. Ἐδῶ ὅλα γίνονται ἀπέξω, καὶ πρὶν ἀπὸ τὴ Σύνοδο καὶ χρόνια τώρα τὰ μαγειρεύουν, τὰ μαγειρεύουν μέχρι νὰ συμφωνήσουν ἀπὸ πρὶν καὶ μετὰ νᾶ πᾶνε νὰ τὰ ὑπογράψουνε.

 

Δὲν ὑπάρχει λοιπόν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, νὰ συνδιασκεφθοῦμε μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, εἶναι ἀπόν, γιατὶ τὰ ἔχουμε ἀποφασίσει πιὸ μπροστά. Ἄρα λοιπόν, εἶναι αἱρετικὴ ἡ Σύνοδος.

 

Καὶ ἐπίσης, οἱ ἀποφάσεις αὐτὲς πρέπει νὰ εἶναι σύμφωνες μὲ τὶς ἀποφάσεις τῶν προηγουμένων Συνόδων. Καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο σὲ κάθε Σύνοδο Οἰκουμενική, γινόταν ανάγνωση τῶν προηγουμένων ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ οἱ Πατέρες συμφωνοῦσαν σ’ αὐτά, ἀναθεμάτιζαν, καθαιροῦσαν τοὺς αἱρετικοὺς ὅλους ποὺ εἶχαν καθαιρέσει οἱ προηγούμενες Σύνοδοι καὶ συνέχιζαν κι αὐτοὶ τὸ ἔργο τῶν προηγουμένων Συνόδων, γιὰ νὰ δείξουν ὅτι εἶναι στὰ ἴχνη τῶν προηγουμένων Πατέρων. Αὐτοὺς ποὺ εἶχαν καθαιρέσει οἱ Σύνοδοι αὐτοί, τοὺς καθαιροῦσαν, καὶ αὐτοὺς ποὺ εἶχαν ἀναθεματίσει , τοὺς ἀναθεμάτιζαν... καὶ τοὺς Κανόνες ποὺ εἶχαν θεσπίσει τοὺς ἐπεκύρωναν. Γιὰ νὰ εἶναι συνεχισταὶ τῶν Πατέρων αὐτῶν. Ἀλλιῶς δὲν εἶναι συνεχισταὶ τῶν Πατέρων. Πρέπει λοιπόν, τοὺς Παπικούς, ποὺ τοὺς ἔχουν καθαιρέσει τόσοι Σύνοδοι πιὸ μπροστά, νὰ τοὺς καθαιρέσουν πάλι κι αὐτοί, ὅλους τοὺς αἱρετικούς: «πάσι τοῖς αἱρετικοῖς ἀνάθεμα» εἶπε τὸ Συνοδικὸ τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

 

Ἄρα λοιπόν, ἂν εἶναι συνεχισταὶ τῶν Πατέρων αὐτῶν, πρέπει κι αὐτοὶ νὰ ποῦν τὰ ἴδια, καὶ τότε, ἂν συνδιασκεφτοῦν μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ὑπάρχει ὀρθόδοξο καὶ μαρτυρικὸ φρόνημα, καὶ οἱ ἀποφάσεις εἶναι σύμφωνες μὲ τὶς ἄλλες Συνόδους κ.λπ., ὑποχρεοῦνται σὲ ὑπακοὴ οἱ Ὀρθόδοξοι. Ὑποχρεοῦνται νὰ σεβασθοῦν τὶς ἀποφάσεις αὐτές, ἀντὶ πάσης θυσίας νὰ ὑπερασπίσουν τὴν Πίστη καὶ αὐτοί, ὅπως οἱ Πατέρες τὴν ἐκήρυξαν... Ἂν οἱ ἀποφάσεις δὲν εἶναι Ὀρθόδοξες ὑποχρεοῦνται τότε σὲ ἀνυπακοὴ οἱ Ὀρθόδοξοι, ὁ λαός, ἀφόσον εἶναι ἀπὸν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα. Καὶ ἐφόσον τώρα φαίνεται ὅτι ἐκ τῶν προτέρων εἶναι ἀπὸν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ ἀντιδράσουν οἱ ὀρθόδοξοι. Ἀλλὰ δὲν ἀντιδτοῦν, ὅμως, γιατί φαίνεται ὅτι δὲν ὑπάρχουν ὀρθόδοξοι γιὰ νὰ ἀντιδράσουν, δὲν ὑπάρχουν ὀρθόδοξοι ποὺ νὰ τὸ λέει ἡ καρδιά τους, ἡ προαίρεσή τους νὰ εἶναι μαρτυρική, τὸ φρόνημά τους νὰ εἶναι μαρτυρικό. Δὲν ὑπάρχουν, λοιπόν, τέτοιοι ὀρθόδοξοι, οὔτε κὰν ποὺ νὰ ἐνδιαφέρονται σήμερα γιὰ τὰ θέματα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς Πίστεως, παρὰ μόνον διαλογικά, φιλολογικὰ καὶ θεωρητικά. Σ’ αὐτά. Ὅπου ὅμως χρειάζεται κάπου νὰ θυσιάσουμε κάτι, κάπου νὰ στερηθοῦμε κάτι, κάπου νὰ χάσουμε ἕνα ἀξίωμά μας, καὶ τὴ θεσούλα μας, καὶ τὸ μισθό μας, καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα, τότε σωπαίνουμε. Μέχρι ἐκεῖ πολεμᾶμε, ποὺ δὲν θίγονται τὰ συμφέροντά μας. Δὲν ὑπάρχουν λοιπόν, Ὀρθόδοξοι ἱερεῖς, κληρικοί, μοναχοί, τὸ Ἅγιον Ὄρος κ.λπ. γιὰ νὰ φωνάξει καὶ νὰ πεῖ στὸν Πατριάρχη ποὺ πῆγε τώρα στὰ Ἱεροσόλυμα: Τί πῆγες νὰ κάνεις ἐκεῖ; Νὰ προσκυνήσεις τοὺς Ἅγιους τόπους ἢ τὸν Πάπα; Τὸν Πάπα, τὸν ἐχθρὸ τῆς Ὀρθοδοξίας ποὺ ἔχει ροκανίσει ὅλο τὸ Ὀρθόδοξο Ποίμνιο ἐπὶ χίλια ἔτη τώρα, μ’ αὐτὸν πῆγες νὰ τὰ βρεῖς; Σοῦ κόβουμε τὸ Μνημόσυνο. Σὲ ἀποκηρύττουμε ἀπὸ Πατριάρχη. Αὐτὸ σημαίνει σοῦ κόβουμε τὸ Μνημόσυνο, δὲν σὲ ἀναγνωρίζουμε γιὰ Ὀρθόδοξο πατριάρχη. Ἐφόσον λοιπόν δὲν ὑπάρχει καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος νὰ στέκεται στὸ ὕψος του καὶ οἱ λαϊκοὶ δὲν γνωρίζουμε τὰ καθήκοντά μας πάνω σ’ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις, ποὺ προδίδεται ἡ Πίστις μας ἀπὸ τοὺς Ποιμένες· οἱ Ποιμένες γίνονται λύκοι, κι ἐμεῖς δὲν ξέρουμε τί πρέπει νὰ κάνουμε καὶ σωπαίνουμε σ’ αὐτὴν τὴν περίπτωση. Ἡ σιωπὴ σημαίνει συγκατάθεση, συμφωνία, συνοδοιπορία μὲ τὴν αἵρεση.

 

Ἔτσι λοιπόν, εἶναι τὰ ἔσχατα χρόνια τώρα ποὺ διερχόμεθα καὶ θὰ γίνει μιὰ συμφωνία, δηλ. αὐτοὶ θὰ ἀποφασίσουνε ἐκεῖ στὴν Πανορθόδοξο Σύνοδο διάφορα θέματα, νὰ καταργήσουν τὰ ράσα τῶν ἱερέων, νὰ ἐπιτρέψουν τὸν δεύτερο γάμο στοὺς ἱερεῖς, κάτι ἄλλα διοικητικὰ ποὺ ἔχουν γιὰ τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, τὶς νέες χῶρες..., αὐτὰ τοὺς νοιάζουνε τὰ χωράφια καὶ τὰ ἐδάφη, ποιός θὰ πάρει αὐτὸ τὸ ἔδαφος καὶ ποιός θὰ ἐξουσιάζει τὸ ἄλλο. Ἔτσι κάτι τέτοια θέματα θὰ λύσουν, διάφορα, ἴσως καὶ τὸ ἡμερολογιακὸ θέμα γιὰ νὰ ἔχουμε ἕνα κοινὸ ἡμερολόγιο στὴ Νέα Ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε. Καὶ ἐφόσον ἔτσι εἶναι τὰ πράγματα καὶ δὲν ὑπάρχει Ὀρθόδοξος λαός, θὰ βαδίσουμε στὴν Νέα Ἐποχή, θὰ ἐπικρατήσουνε αὐτὰ τὰ αἱρετικὰ δόγματα, θὰ ἐπικρατήσει ἡ αἵρεσις, γιατὶ εἶναι ἡ ἐπιβράβευσις, ἡ ἱστορικὴ ἡ κατοχύρωσις τῆς αἱρέσεως ποὺ ἔχει ἤδη γίνει Συνοδικῶς ἡ κατοχύρωσις τῆς αἱρέσεως, ἀλλὰ θὰ γίνει καὶ πανορθοδόξως καὶ ἐπισήμως, ἔτσι, ἀπὸ μία αἵρεση τὴν ὁποία θὰ ἀποδεχθοῦν οἱ πολλοί, οἱ περισσότεροι καὶ οἱ λίγοι, ποὺ δὲν θὰ τὴν ἀποδεχθοῦν, θὰ καθαιρεθοῦν, θὰ διωχθοῦν κ.λπ. καὶ θὰ εἶναι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι θὰ εἶναι οἱ πλανεμένοι γιὰ τὸν κόσμο τὸν πολὺ καὶ αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ ἔχουν δικαίωμα νὰ σταθοῦν πουθενά.

 

Μ’ αὐτὸν λοιπὸν τὸν τρόπο θὰ γίνει ἡ Σύνοδος αὐτὴ ποὺ ἑτοιμάζεται, καὶ δὲν θὰ ἔχει κανένα ἀπολύτως γνώρισμα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καὶ τῶν ἄλλων Οἰκουμ. Συνόδων. Θὰ εἶναι Πανορθόδοξος, θὰ εἶναι Οἰκουμενική, ἀλλὰ θὰ εἶναι κατὰ τὸν τύπο τῆς Φλωρεντίας καὶ τῆς Φερράρας. Καὶ οὔτε κατὰ τὸν τύπο αὐτῶν, γιατὶ οἱ πατέρες (ἐκεῖνοι) ὅταν ξεκινοῦσαν πῆγαν μὲ Ὀρθόδοξο φρόνημα στὴν Ἰταλία, γιὰ νὰ πολεμήσουνε πήγανε, ἀλλὰμέσα ἐκεῖ καμφθήκανε. Ἐδῶ τώρα ἐκ τῶν προτέρων ἔχουν μαγειρευτεῖ καὶ θὰ ἀποφασίσουν ἐν ἀπουσίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ λόγο θὰ πρέπει, ἂν θέλουμε νὰ κρατήσουμε τὴν Πίστη μας, νὰ κάνουμε πλέον ἀνυπακοὴ στοὺς Πατέρες αὐτούς, ἀνυπακοὴ σ’ αὐτὰ ποὺ θὰ ἀποφασίσουν, ἂν ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς καὶ γίνει ἡ Σύνοδος, γιὰ νὰ ἔχουμε καὶ τὶς εὐλογίες τῶν Πατέρων, γιατὶ οἱ Πατέρες, εἴπαμε, πολέμησαν ἐκ τῶν ὑστέρων γιὰ νὰ ἑδραιώσουν τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, γιὰ νὰ ἑορτάζουμε ἐμεῖς σήμερα τοὺς θεοφόρους Πατέρες. Εὔχομαι νὰ ἀνήκουμε στὴν χορεία αὐτῶν τῶν Πατέρων καὶ νὰ ὁμολογήσουμε καὶ νὰ κρατήσουμε τὴν πίστη μας μαρτυρικά, μὲ μαρτύριο κρατιέται ἡ Πίστις καὶ ὅσοι συμβιβασθοῦνε θὰ ἀνήκουνε στὴν ἄλλη παράταξη καὶ στὴν ἄλλη κατηγορία.

 

Ὁ Θεὸς νὰ μᾶς βοηθήσει λοιπόν, καὶ νὰ μπορέσουμε νὰ κρατήσουμε τὴ σημαία τῆς Πίστεως.
  
Ἀπομαγνητοφώνηση τῆς ὁμιλίας τοῦ ἱερομόναχου π. Εὐθυμίου Τρικαμηνᾶ στὴν ἀγρυπνία τῆς ἑορτῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου στὶς Σταγιᾶτες Πηλίου (1 Ἰουνίου 2014).

Αναρτήθηκε από Πατερική Παράδοση