Δυο στρατοπεδα

Του Νικολάου Πανταζή, θεολόγου

Αγαπητοί μας αδελφοί, αγαπητοί κατήγοροι και συνειδητοί, συστηματικοί μας συκοφάντες, εσείς που μας πολεμάτε παντοιοτρόπως και μας επιτίθεστε πολυτρόπως, λες και μεις θέλουμε να σας ενώσουμε με τον Πάπα, λες και μεις σας αγιογραφούμε αιρετικούς ψευτοαγίους για παλλαϊκό προσκύνημα.

Δυστυχώς, δεν γνωρίζετε το σοβαρό, το βαρύ και τραγικό, τι ολέθριο και καταστροφικό γεγονός ήταν η καταραμένη είσοδος του Πάπα στο Πατριαρχικο Ναό, το 2006 και η Αντίχριστη, Μολυσματική Μνημόνευσή του από την Ωραία Πύλη, "γυμνή τη κεφαλή" εν πλήρη ιερατική καταστολή, ως "κανονικού" Επισκόπου, "κανονικής" ορθοδόξου "εκκλησίας".

Δεν γνωρίζετε, και ούτε θέλετε να. γνωρίζετε, για να μην ελεγχθείτε και αποκαλυφθείτε, και γίνει τοιουτοτρόπως φανερή η μεγάλη σας αυτοκατάκριτη ενοχή που σιωπούσατε όλο αυτό τον καιρό και σιγοντάρατε τον Οικουμενισμό, συμπορευόσαστε με την αίρεση και συμβιβάσατε την καταπνιγμένη σας συνείδηση.

Δεν θέλετε να παραδεχτείτε, ειδάλλως θα εκτεθείτε, τί μεγάλη και ασυγχώρητη βλασφημία προς το Άγιον Πνεύμα, αλλά και τι μεγάλη ασέβεια και ανεπίτρεπτη προσβολή προς τους 318 Θεοφόρους Αγίους Πατέρες της Α' Οικουμενικής Συνόδου είναι η αιρετική διδασκαλία του Πατριάρχη περί, όχι μίας αλλά δύο εκκλησιών.

Το λυπηρό πάντως είναι πως γνωρίζετε και πάρα πολύ καλά, μα "κάνετε τα στραβά μάτια", εθελοτυφλείτε, αμνημονείτε και εφεύρετε φθηνούς και φαύλους τρόπους να δικαιολόγησε αυτήν την ιούδεια αναισθησία και εσχάτη σας προδοσία. 
Ομως, το "απελθών απηγξατο" δεν είναι λύση.

Χάρι πιότερη θα εύρητε κατενώπιον Αυτού εάν ομολογήσητε τρις: Ω Φίλη Ορθοδοξία, φιλούμεν σε! 
Ει φιλείτε Με, Αποτειχίσατέ μοι και κτίσατε τριγύρω μου προστασίας τείχη. 
Εί φιλείτε Με, τί χείρας κροτείτε ορώντες Με αλυσοδεμένην; 
Τί επικροτείτε τους εμούς βιαστάς; 
Τί στεφανώνετε το εστεμμένον της Αποκαλύψεως θηρίον; 
Τί περιφρονείτε το Εσφαγμένον Αρνίον; 
Τί αχρηστεύετε το Σώμα του το Αγιον και το Αίμα Αυτού το Τίμιον και δίδετε της Παπικοίς κυσι;

Αδέλφια μου, μήπως στρέψατε τα κανόνια σας σε λάθος στρατόπεδο και μετατρέπετε το Στάδιο του Αγιοπατερικού, Αντιοικουμενιστικού Αγώνα, σε αιματηρό πεδίο βολής κι' αδελφοκτόνο; 
Μήπως αλλού έπρεπε να ασκείτε τον αδιάκριτο, αλόγιστο και ξέφρενο έλεγχό σας;

Δεν σας αδικήσαμε σε κάτι, δεν σας ζημιώσαμε πουθενά. 
Κι' αν σας μαλώνουμε αυστηρά, είναι γιατί σας αγαπάμε και πονάμε να σας βλέπουμε σε ξένη αγκαλιά....

Η επιθετικότητά μας, αγωνίας κραυγή, του πόνου μας παραλλαγή και ξέσπασμα οργής αγίας. 
Η αντεπίθεσή μας έκφραση της αδικίας σας εις βάρος των προθέσεών μας, των κινήτρων του ανωτέρου μας αγώνα, να μην διαψεύσουμε το Πατροπαράδοτον Σέβας μέχρις εσχάτης μας αναπνοής.

ΔΕΝ τελούμε Σχίσμα. 
ΔΕΝ τοποθετούμαστε "εκτός Εκκλησίας, εκτός της Κιβωτού." 
Και εφ' όσον υπάρχει ολόκληρη Θεόπνευστη από το Πανάγιον Πνεύμα Σύνοδος να το επιβεβαιώνει, θα ήταν φρονιμότετο να είσασταν λιγάκι πιο εγκρατείς εις καταδίκην, βραδείς εις το απωλέσαι ημάς. 
ΠΡΟΣΕΞΤΕ, μη γίνεσθε Θεομάχοι!

Τώρα που καινούργια μέρα έχει ξημερώσει, τώρα που ατονίσανε τα πνεύματα και χαμηλώσανε οι τόνοι,
τώρα που χαρά Αναστάσιμη τριγύρω επικρατεί, ας επικρατήσει η Αγιοπατερική λογική, η της Μνημονεύσεως Διακοπή. 
Είστε υποχρεωμένοι να το κάνετε, εις το όνομα της Ιερατικής σας τιμής. 
Δεν είναι θέμα πονηράς, δυνητικής "επιλογής".

Όπως απαγορεύεται να μνημονεύετε ονόματα ετεροδόξων στην Αγία Προσκομιδή, και το κάνετε ευχαρίστως διότι δεν σας κοστίζει ούτε "η καρέκλα σας τρίζει", έτσι και εδώ, απαγορεύεται να μνημονεύετε ηγέτες που μνημονεύουν τον Πάπα.

Δεν το λέω εγώ. Το λέγει ο Χριστός. 
Υπηρετείτε τον Χριστό ή τον χρυσό; 
Επαναπαύεστε στο βόλεμα ή επιποθείτε διωγμό μαρτυρικό; 
"Και έσεσθέ Μοι Μάρτυρες εν πάση τη Ιουδαία". 
Τί σοϊ μάρτυρες είσαστε και για ποιό ακριβώς μαρτύριο μιλάτε; 
Η έξωθεν καλή μαρτυρία δεν έγκειται μόνον στο ακατηγόρητον της ηθικής μα ασυγκρίτως περισσότερον Περί Πίστεως Αληθούς.

Μαρτύρησον ουν περι Αυτού; 
Είναι ο Παπισμός Σώμα Χριστού ή Αίρεσις; 
Είναι ο Οικουμενισμός Οδός Σωτηρίας και Ευαγγελισμού ή Παναίρεσις; 
Είναι διδαχή των Αποστόλων η Κοινωνία με τους Ακοινωνήτους ή είναι κοινωνία απωλείας; 
Είναι διαχρονική Διδασκαλία των Αγίων Πατέρων η Απομάκρυνσις ή η σιωπηλή συμπόρευση και έμμεση προώθηση;

Ο Χριστός, τέλος πάντων, ήλθε να βάλει ειρήνην ή μάχαιραν; 
Ήλθε να χαϊδέψει τα ώτα ή να βάλει φωτιά ότι ήδη ανήφθη; 
Εξήλθε Νικών ή υποδουλών Εαυτόν τω Βάαλ του Βατικανού; 
Βαλτε το χέρι στην καρδιά, βάλτε "Δι' ευχών των ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ημών", κάντε το σταυρό σας και προχωρείστε. 
Ο ΘΕΟΣ ΜΕΘ' ΥΜΩΝ ΚΑΙ ΔΙ' ΥΜΩΝ ΜΕΘ' ΗΜΩΝ.