Η επανακομιδή Λειψάνων είναι σχέδιο της Β΄ Βατικανής Συνόδου, που υλοποιούν οι "ορθόδοξοι" Οικουμενιστές!

Διαβάζουμε στο http://www.amen.gr/article17307 τῆς 22 Μαρτίου 2014

«Παράδοση τμήματος λειψάνου του Αγίου Αναστασίου στον Επίσκοπο Φαναρίου

Σε μια λιτή τελετή, σε πνεύμα αδελφικής αγάπης και αλληλοσεβασμού, πραγματοποιήθηκε το απόγευμα του Σαββάτου η παράδοση αποτμήματος του ιερού λειψάνου του Αγίου Αναστασίου του Πέρσου από τον ηγούμενο της Αδελφότητας των Σιστερσιανών Μοναχών του Αββαείου των Τριών Πηγών και της Μονής των Αγίων Βικεντίου και Αναστασίου Ρώμης, π.Ζακ Μπριέρ στον Επίσκοπο Φαναρίου Αγαθάγγελο, Γεν. Διευθυντή της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος πραγματοποιεί επίσκεψη στην έδρα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

 

Η παράδοση πραγματοποιήθηκε στο αρχαίο Καθολικό της Μονής μετά τον εσπερινό παρουσία του υπογραμματέα του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Προώθηση της Ενότητας των Χριστιανών, Mons. Ανδρέα Παλμιέρι και του Γραμματέα της Συνοδικής Επιτροπής Διορθοδόξων και Διαχριστιανικών Σχέσεων της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αρχιμ.Ιγνατίου Σωτηριάδη, στελεχών και συνεργατών της Αποστολικής Διακονίας καθώς και των δύο Εκκλησιών».

Ἐπανέρχεται, λοιπόν, καὶ πάλι τὸ θέμα τῆς ἐπανακομιδῆς λειψάνων, ποὺ «δωρίζονται» ἀπὸ τοὺς Παπικούς. Ἐνῶ εἶναι σαφεῖς οἱ σκοπιμότητες καὶ οἱ προθέσεις τῶν Οἰκουμενιστῶν (Παπικῶν καὶ «Ὀρθοδόξων»), νὰ χρησιμοποιήσουν τὰ Ἅγια (ἢ μὴ ἅγια λείψανα) γιὰ τὴν Ἕνωση ὑπὸ τὸν Πάπα, οἱ δικοί μας Ποιμένες ἀδιαφοροῦν πλήρως γιὰ τὸ θέμα, καὶ συντελοῦν στὴν ἀλλοίωση τῶν διαθέσεων καὶ τοῦ ὀρθόδοξου φρονήματος ἀκόμα καὶ τῶν συνειδητῶν πιστῶν, ποὺ παραπλανοῦνται ἀπὸ τοὺς Ποιμένες τους. Ἀκόμα συνεισφέρουν στὴν παραμονὴ τῶν αἱρετικῶν στὶς αἱρέσεις τους, ἀντὶ νὰ ἐργασθοῦν γιὰ τὴν μετάνοιά τους καὶ τὴν ἐπιστροφή τους στὴν Ἐκκλησία.

 

Πολλὰ ἀπὸ τὰ πραγματικὰ (ἢ δῆθεν) Ἅγια λείψανα ποὺ μᾶς ἔχουν «δωρίσει» οἱ Παπικοί, ἀμφισβητήθηκαν ἢ ἤγειραν εὔλογες ὑποψίες, ὅπως ἡ τιμία Κάρα τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου.

Ἤδη πρὶν ἀπὸ πολλὲς δεκαετίες ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Χρυσόστομος ὁ Β΄, εἶχε γράψει γιὰ τὴν «Ἀνακομιδὴν τῶν Ἱερῶν Λειψάνων»:

 

«Κατά τήν ἀνακομιδήν τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ ἁγίου Ἰσιδώρου ἐκ Βενετίας εἰς Χίον, ὁπόθεν ὑπό τῶν Σταυροφόρων ἀνιέρως ἀνηρπάγησαν, ὁ ...Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Χρυσόστομος... εἶπεν, ἐν συνεδρίᾳ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὅτι πρέπει  νά παύσῃ ἡ ἀνίερος ἐκμετάλλευσις ἁγίων λειψάνων, ὧν μάλιστα τήν γνησιότητα οὐδείς μᾶς ἐγγυᾶται. Τότε ἡ ταπεινότητς μου ἐπρότεινα νά ἀπαγορευθῇ εἰς τό ἑξῆς ἡ ἀναζήτησις καί ἡ ζήτησις ἁγίων λειψάνων, ἵνα μένωσι ταῦτα εἰς τούς νῦν κατόχους αὐτῶν, πρός μαρτυρίαν αἰώνιον τῆς βαρβαρότητος, τῶν ἁρπακτικῶν των διαθέσεων καί τοῦ ἀκαθέκτου μίσους ἐναντίον ἡμῶν τῶν ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν των».

http://www.arhioil.com/orthodoxia/anakomidi_ieron_leipsanon.html

 

Ἐντύπωση, ἐπίσης, προκάλεσε καὶ ἀμφιβολίες ὁ τρόπος ἐπιστροφῆς λειψάνων τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καὶ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου.

 

Περιληπτικὰ ἡ περίεργη αὐτὴ ἱστορία ἐπιστροφῆς ἔχει ὡς ἑξῆς:

Εὑρισκόμενος στὸ Βατικανὸ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαίος στὶς 2 Ἰουλίου τοῦ 2004 «ανέφερε το πρόβλημα των λειψάνων που εκλάπησαν από την Κωνσταντινούπολη το 1204, όταν έγιναν οι λεηλασίες των σταυροφόρων. Είναι τα λείψανα των μεγάλων Πατριαρχών Ιωάννη του Χρυσοστόμου και Γρηγορίου του Θεολόγου, τα οποία μπορεί να διατηρούνται στον Άγιο Πέτρο. Στο Βατικανό πάντως διαβεβαίωσαν τον Οικουμενικό Πατριάρχη ότι θα κάνουν έρευνες για το θέμα. “Αν τα βρουν” είπε ο κ. Βαρθολομαίος, “θα στείλω μια επιστολή στον Πάπα, ζητώντας να τα επιστρέψουν. Ίσως να τα φέρει ο ίδιος ο Πάπας όταν θα επισκεφθεί το Φανάρι” (2 Ιουλίου 2004, news.in.gr).

http://archive.in.gr/news/reviews/article.asp?lngReviewID=842517&lngItemID=549319

 

Ὁ κ. Βαρθολομαῖος διαβεβαιώνει μὲ τὴν παραπάνω δήλωση ὅτι δὲν γνωρίζει τίποτε γιὰ τὸ ἂν καὶ ποῦ βρίσκονται τὰ ἱερὰ λείψανα τῶν Ἁγίων Χρυσοστόμου καὶ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. Καὶ τὸ Βατικανό; Καὶ αὐτὸ δὲν γνώριζε τότε (κατὰ τὴν παραπάνω μαρτυρία τοῦ Πατριάρχη) οὔτε ἂν ὑπάρχουν τὰ λείψανα τῶν δύο κορυφαίων Ἁγίων!

 

Ἡ συνέχεια ὅμως δείχνει ὅτι εἶχαν γίνει συνεννοήσεις μὲ τὸ Βατικανὸ γιὰ τὴν ἐπιστοφή τους!

 

Προσέξτε λοιπόν τὸν ἐμπαιγμό. Μετὰ τρεῖς μῆνες ...«ψάξιμο» (25 Ὀκτωβρίου 2004) τὸ Φανάρι ἀνακοινώνει «το χαρμόσυνο για το χριστιανισμό γεγονός της επιστροφής στην Κωνσταντινούπολη των λειψάνων των Αγίων Ιωάννη του Χρυσοστόμου και Γρηγορίου του Θεολόγου από το Βατικανό»!

 

Ποῦ ἦσαν λοιπόν κρυμμένα ἢ καταχωνιασμένα; Χρειάστηκε νὰ ψάχνουν ἐπὶ τρεῖς μῆνες γιὰ νὰ τὰ βροῦν;

 

  Τὴν ἀπορία μᾶς λύνει ἡ ἀνακοίνωση τοῦ Φαναρίου:

«Τα λείψανα των μεγάλων διδασκάλων της Εκκλησίας φυλάσσονται στο Βατικανό, δίπλα από τους τάφους των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου»!!! http://news.in.gr/greece/article/?aid=575657

Ἦσαν μπροστὰ στὰ μάτια τους καὶ δὲν τὰ ἔβλεπαν;

 

Στὴ συνέχεια ἀνακύπτει νέος προβληματισμὸς στὴν Μητρόπολη Φιλίππων, γιατὶ κάποιοι θυμήθηκαν ὅτι τὰ λείψανα τοῦ ἑνὸς ἐκ τῶν δύο Ἁγίων (το σκήνωμα τοῦ ἁγ. Γρηγορίου -ὅπως καὶ τοῦ πατρός του) ὑπῆρχε καὶ φυλάσσονταν ἐκεῖ, στὴ Νέα Καρβάλη! Ἀκόμα καὶ ὁ Μητροπολίτης κ. Προκόπιος μιλᾶ μὲ ἀμηχανία γιὰ τὸ θέμα:

«Είναι εδώ το σκήνωμα τόσο του υιού όσο και του πατρός. Θα επικοινωνήσω με το Πατριαρχείο για να δω τι συμβαίνει. Είναι πιθανό να λείπουν μερικά οστά», δήλωσε στην «Ε» ο μητροπολίτης Φιλίππων, Προκόπιος» (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 02/12/2004, Λασ.).

Βέβαια, δὲν πρέπει νὰ ἐκτεθεῖ ὁ Πατριάρχης, γι' αὐτὸ τὸ θέμα ἔπρεπε νὰ "διευθετηθει. Καὶ διευθετήθηκε. Συνεχίζει ἡ ἴδια ἐφημερίδα: 

«Το θέμα ξεκαθάρισε σε βραδινή επικοινωνία της «Ε» με τον πρωτοσύγκελο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μητροπολίτη Ικονίου, Θεόκλητο. Είπε: "Δύο-τρία οστά είχαν και μας έδωσαν. Γνωρίζαμε ότι το μεγαλύτερο μέρος είναι στη Ν. Καρβάλη"»!

 

Στὴν ὁμιλία του τώρα (27 Νοεμβρίου 2004) ὁ Πατριάρχης «ἀποκαλύπτει» καὶ τὸν ἕνα ἀπὸ τοὺς σκοποὺς αὐτῆς τῆς ἐπιστροφῆς. Οἱ Παπικοὶ σταυροφόροι ἦσαν κακοί, ἐνῶ οἱ τωρινοὶ Παπικοὶ «σταυροφόροι» εἶναι καλοί. Εἶπε:

«Ἱερώτατοι ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς,

Σεβασμιώτατοι κύριοι Καρδινάλιοι.

Ἐπί ὀκτακόσια ἔτη εὑρίσκοντο τά ἱερά αὐτῶν λείψανα ἐξόριστα ...συνεπείᾳ τῆς ἀπαισίας μνήμης τετάρτης “σταυροφορίας”, Ἐκφράζομεν καί ἀπό τῆς θέσεως ταύτης τάς εὐχαριστίας ἡμῶν πρός τόν Ἁγιώτατον Πάπαν Ρώμης καί τήν περί αὐτόν Curia, διά τήν εὐγενῆ ἀπόφασιν τῆς ἐπιστροφῆς... Ἡ ἐνέργειά των αὐτή διαστέλλει αὐτούς ἀπό τῆς ἐνεργείας τῶν πρό ὀκτώ αἰώνων προκατόχων αὐτῶν»!

http://www.ec-patr.org/docdisplay.php?lang=en&id=333&tla=gr

 

Παρόμοιες σκέψεις δημιουργοῦν καὶ τὰ λείψανα τῶν τριῶν «Ἁγίων Φανέντων» ποὺ ἐπεστράφησαν τὴν Δευτέρα, 4 Μαΐου 2009 στὴν Κεφαλλονιά. «Κατά την παράδοση, επί Φραγκοκρατίας τα λείψανα των Αγίων αυτών εξαφανίστηκαν. Πιστευόταν ότι τα έκλεψαν οι Φράγκοι και ότι το πλοίο με το οποίο τα μετέφεραν βούλιαξε. Προσέξτε τώρα να δείτε τί θαύματα κάνει η επιστήμη, όπως μας λέει η βιογραφία των Αγίων· “η μακροχρόνια μελέτη της ιστοριογραφίας και των βενετσάνικων αρχείων”.

 

... Η επιστημονική έρευνα έδειξε ότι μέρος από τα λείψανα των τριών Αγίων έφθασαν στη Βενετία μεταξύ 9ου και 14ου αιώνα και πως βρίσκονται στον φημισμένο ναό του Προφήτη Ζαχαρία, μέσα σε μαρμάρινη λάρνακα».

http://kefaloniapress.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=5718&Itemid=38

Ἀποκαλυπτικὸ (γιὰ τὸ θέμα μας) εἶναι ἕνα ἄρθρο τοῦ καθηγητῆ Θεολογίας Ἀντωνίου Παπαδοπούλου μὲ τίτλο «Καρπός της αρχικής «καταλλαγής» Ανατολής και Δύσεως η επανακομιδή ιερών λειψάνων». Ἀξίζει νὰ τὸ διαβάσει κανεὶς ὁλόκληρο, ἀφοῦ σὲ αὐτὸ ἀποκαλύπτεται ἡ Οἰκουμενιστικὴ σκοπιμότητα ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸ τὴν ἐπιστροφὴ τῶν ἱερῶν (ἢ μή) λειψάνων. Μᾶς λέει ὁ καθηγητής: «Η επανακομιδή ιερών λειψάνων αποτελεί το “προοίμιο” του θεολογικού διαλόγου Ανατολής και Δύσεως»!

 

Καὶ συνεχίζει: «Για την ενότητα του χριστιανικού κόσμου και για τη δημιουργία καλού κλίματος μεταξύ Ορθόδοξου και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας εργάσθηκαν με ζήλο και επιτυχία οι δύο “ειρηνοποιοί”, ο Πάπας Παύλος ΣΤ' και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Αθηναγόρας... Καρπός της “πρώτης βαθμίδος” καταλλαγής των δύο εκκλησιών είναι η επιστροφή ιερών λειψάνων που επί αιώνες φυλάσσονταν στη Δύση με ευλάβεια».

 

Ὅταν δηλαδὴ «ο Πάπας Παύλος ΣΤ' ανακοίνωσε την 23η Ιουνίου 1964 επίσημα ενώπιον του ιερού κολλεγίου των καρδιναλίων την απόφασή του για επιστροφή της τιμίας Κάρας του πρωτόκλητου Ανδρέα, είπε ότι «κύριον μέλημά του» υπήρξε η συνέχιση των εργασιών του ζωτικού έργου της Β' Βατικανής Οικουμενικής Συνόδου. Συνέδεσε με άλλα λόγια τη χειρονομία του ετούτη με τις αποφάσεις της Συνόδου... Οι Ρωμαιοκαθολικοί είχαν εντάξει το όλο θέμα της αποδόσεως ιερών λειψάνων εντός του πνεύματος της Β' Βατικανής...».

 

Προσέξτε τὸ «παραμύθι» ποὺ συγκινοῦσε τοὺς ἀφελεῖς ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, ὅπως τὸ καταγράφει ὁ καθηγητὴς Παπαδόπουλος: «Στη νέα αυτή εποχή κυριαρχούν η αγάπη, η αφιλοκέρδεια, η ειλικρίνεια, το καλό κλίμα που προάγει τις αδελφικές σχέσεις των δύο εκκλησιών».

 

Ἀναφέρει μάλιστα τὴν ἑξῆς περίπτωση: «Αγωνιζόμενος ο τοποτηρητής του μητροπολιτικού θρόνου στή Χίο (Μητροπολίτης Μυτιλήνης Ιάκωβος) να πείσει τον Καρδινάλιο Ουρμπάνι όπως εγκρίνει την απόδοση λειψάνων του Αγίου Ισιδώρου, αναφερόταν στις εβδομήντα χιλιάδες πιστούς στη Χίο, οι οποίοι θα δεθούν ακόμα περισσότερο αδελφικά με τους πιστούς της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας στη Βενετία επ' αγαθώ της ανθρωπότητας» (Βλ. Γράμμα του τοποτηρητού του μητροπολιτικού θρόνου Χίου Μητροπολίτου Μυτιλήνης Ιακώβου, “Προς την αυτού αγιότητα τον Πατριάρχη Βενετίας Καρδινάλιον Τζιοβάννι Ουρμπάνι”, στου Π. Γρηγορίου, ό.π., σ. 444).

 

Τελικὰ ὁ Μητροπ. Μυτιλήνης ἐπέτυχε τὴν ἐπανακομιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Ἰσιδώρου. Κατὰ τὸν Παπαδόπουλο: «Η όλη ακολουθία της επανακομιδής συνέβαλε στο να γνωρίσει ο λαός ότι η επιστροφή ήταν καρπός του νέου κλίματος, στο οποίο συνέβαλαν και οι άγιοι της Εκκλησίας»!

 

Ὁ δὲ «Μητροπολίτης Ευγένιος τόνιζε ότι η επιστροφή της Αγίας Κάρας του Αποστ. Τίτου θα συνέβαλε “εις αύξησιν της ενότητος των εκκλησιών ημών, διά την οποίαν τόσας θεοφιλείς προσπαθείας” είχαν καταβάλει οι δύο αρχηγοί».

 

Δὲν παραλείπει ὁ καθηγητὴς Ἀντ. Παπαδόπουλος νὰ πληροφορήσει ὅτι ὑπῆρξαν καὶ ἐπιφυλάξεις: «Παρά τά λεγόμενα και διαλαλούμενα για τη νέα εποχή στις σχέσεις Ορθοδόξου και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, εκφράζονταν και επιφυλάξεις όχι μόνο από τον απλό λαό αλλά και από υπεύθυνους εκκλησιαστικούς ηγέτες. Φοβούνταν πολλοί μήπως υπάρχουν «απόκρυφες σκέψεις και επιδιώξεις του Πάπα Παύλου ΣΤ'».

 

Π.χ.: «Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος φοβούμενος μήπως γίνει εκμετάλλευση του γεγονότος από την πλευρά των καθολικών, παρότρυνε με σχετική Εγκύκλιό του, να μην παραστούν αρχιερείς στις τελετές της πελοποννησιακής πρωτεύουσας». Παρόμοιες ἐπιφυλάξεις δημοσιεύονται καὶ στὸ περιοδικὸ “Ἐκκλησία”: «Ο συντάκτης της “Εκκλησίας” εκτιμώντας αυστηρά τις προθέσεις της Ρώμης, χαρακτήρισε τις ενέργειες του Πάπα Παύλου ΣΤ' “απαιτήσεις” “ουχί ευθείας, αλλά σκολιάς” “μη προαγαγούσας την αγάπην και την ενότητα” (Εκκλησία 20 (15.10.1964) 528-529)».

 

Ἀπὸ τὴ μεριά τους οἱ Παπικοί, ἀντιλαμβανόμενοι τὴν δυσπιστία ὡς πρὸς τὰ ἐπιστρεφόμενα «λείψανα», προσπαθοῦσαν μὲ ἐπιστολές (π.χ. στὸν Μυτιλήνης Ἰάκωβο) νὰ τὴν διασκεδάσουν. Διαβεβαίωναν δὲ ὅτι «η επιστροφή των ιερών λειψάνων θα αποτελούσε «σημείον της αδελφικής φιλίας και δείγμα της ενώσεως εις τον Κύριον Ιησούν Χριστόν» (Βλ. Γράμμα του Καρδιναλίου Ιω. Ουρμπάνι «Προς τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Μυτιλήνης Ιάκωβον», στου Π. Γρηγορίου, ό.π., σ. 442-443).

 

Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο γράφει: «Σχεδόν σε κάθε έγγραφο παραγόντων και αξιωματούχων της Καθολικής Εκκλησίας γίνεται λόγος για αγάπη, εγκαρδιότητα, ειλικρίνεια και για αισθήματα αγνά που συνόδευαν κάθε ενέργεια και πράξη τους στο θέμα της αποδόσεως των ιερών λειψάνων».

 

Συγκεκριμένα ἔγραφε «ο καρδινάλιος Μπέα επισημαίνοντας το πνεύμα της νέας εποχής τα εξής: “Επί αιώνας εζήσαμεν ως ξένοι προς αλλήλους, ενώ κοινόν βάπτισμα μας κατέστησεν υιούς του Θεού εν Ιησού Χριστώ, αδελφούς αλλήλων. Επι αιώνας ευρέθημεν ατυχώς, πολύ συχνά εις αντίθεσιν οι μεν προς τους δε, ενώ με την χάριν της ιδίας ιερωσύνης επιτελούμεν την ιδίαν θειοτάτην ευχαριστίαν, λαμβάνοντες τον ίδιον άρτον της ζωής, κοινωνούντες του ιδίου αγιωτάτου Σώματος”».

http://www.myriobiblos.gr/texts/greek/apap_intro.html

 

 

Εἶναι, λοιπόν, ξεκάθαρο ὅτι ἀπὸ τότε οἱ Οἰκουμενιστές (Παπικοὶ καὶ «ὀρθόδοξοι») εἶχαν ἀποφασίσει χωρὶς ἀποβολὴ τῶν αἱρέσεων καὶ ἐπιστροφὴ στὴν «Μία Ἐκκλησία» νὰ πραγματοποιήσουν τὴν περιπόθητη στὸ Βατικανὸ «Ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν».

 

 

Καὶ καλὰ τότε, ἐπικρατοῦσε κλίμα εὐφορίας, ἐνθουσιασμοῦ, ἄγνοιας καὶ ἀπατήθηκαν.  

 

Σήμερα ποὺ ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔδειξε τὸ ἀποκρουστικὸ πρόσωπό του, γιατί συνεχίζουν τὴν ἴδια τακτική;

 

 

Καὶ ἀφοῦ τὴν συνεχίζουν, ἀδιαφορώντας γιὰ τὴν προδοσία τῆς Πίστεως, μποροῦμε νὰ τοὺς ἀποκαλοῦμε ἀκόμα Ἐπισκόπους μας, Ποιμένες μας καὶ Πνευματικούς μας; 

 

 

Δὲν ἀποτελοῦν πλέον ψευδοποιμένες καὶ ψευδεπισκόπους;

                                                                                                      Π.Σ.

Αναρτήθηκε από Πατερική Παράδοση