ΕΙ ΤΙΣ ΟΥ ΦΙΛΕΙ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ, ΗΤΩ ΑΝΑΘΕΜΑ.

O ΓΚΡΙΖΟΣ ΑΡΧΙΛΥΚΟΣ ΤΟΥ ΠΙΘΗΚΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΝΑΝΑΚΟΣ,  ΥΒΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΔΡΩΝΤΕΣ κατα του σαρκαστου και μυκτηριστου, ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΚΑΙ  ΤΟΥΣ ΔΙΔΕΙ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΝ "ΓΚΡΙΖΟΙ ΛΥΚΟΙ". 

ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΟΥΜΕ - και δικαια του ταιριαζει - ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΝ. 

Ο ΕΙΚΟΝΙΖΟΜΕΝΟΣ..νανος,νανακις, νανουλης,

ΛΑΤΡΗΣ ΤΟΥ ΑΗΔΙΑΣΤΙΚΟΥ ΠΙΘΗΚΑΝΘΡΩΠΟΥ,

ΥΒΡΙΖΕΙ και ΧΥΔΑΙΟΛΟΓΕΙ,

και κατα του ΓΙΓΑΝΤΙΟΥ ΙΕΡΑΡΧΗ

Νεοχρυσοστομου ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ.

Τι δουλεια εχει αυτος ο ρασοφορος στην 

Εκκλησια του Χριστου, που επιτρεπει 

να  βλασφημει και να σαρκαζει 

ο πιθηκανθρωπος του,

οσο κανενας αλλος ανθρωπος ή πιθηκος, 

επι της γης;

Θα τον ταϊζει ο Εσταυρωμενος και υβριζομενος;

Γραφει ο ανεκδιηγητος και θρασυτατος νανος ή νανακης: 

Ο Κρήτης Ευγένιος ήτο φυσικό να προεξάρχει της εξοδίου ακολουθίας του Νίκου Καζαντζάκη. Ο ίδιος ως χαρακτήρας ήτο μετριοπαθής και συναινετικός, οι δε σχέσεις του με τον επικεφαλής των εκκλησιαστικών σωματείων Αρχιμανδρίτη Νικόλαο Ξένο, τον μετέπειτα Μητροπολίτη Ενόπλων Δυνάμεων επί δικτατορίας, δεν ήταν οι καλύτερες. Υπάρχει μάλιστα και εκκλησιαστικό επιτίμιο από τον Ευγένιο προς τον τότε αρχιμανδρίτη Νικόλαο καταχωρημένο στον κώδικα της Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας Κρήτης.

Ο μακαριστός Ευγένιος έπραξε το αυτονόητο. Κήδευσε τη μεγαλύτερη προσωπικότητα ή ένα από τα μεγαλύτερα αναστήματα που στη διαχρονική της πορεία έχει αναδείξει η πόλη του Ηρακλείου και η Κρήτη, παρόλο που δεν έλειψαν οι αντιδράσεις. 

Γύρω από τον αγιο Μηνά έκαιγαν εφημερίδες και φωνασκούσαν φανατικοί και ακραίοι θρησκευόμενοι και κατά την ώρα της κηδείας. 

Η δε «Σπίθα» του τότε  Αρχιμανδρίτη και μετέπειτα Μητροπολίτη Φλωρίνης Αυγουστίνου έγραψε μεταξύ άλλων: 

«Και όμως, τον υβριστήν, τον μυκτηριστήν, τον βλάσφημον τούτον η Ελλάς εκήδευσεν εν πομπή και παρατάξει». 
«Κατά την κηδείαν παρέστησαν ο Υπουργός των Θρησκευμάτων και Παιδείας, ένας εκ των αρχηγών της αντιπολιτεύσεως, συναρχηγός μεγάλου και ιστορικού κόμματος της Πατρίδος, βουλευταί, πρόεδροι και δήμαρχοι, δημοσιογράφοι, καλλιτέχναι, καθηγηταί, ο Πρύτανις του εν Θεσ/κη Παν/μίου κ. Κακριδής, σπουδασταί της Παιδαγωγικής Ακαδημίας, οι οποίοι εκράτουν εις τας χείρας των αντί Ευαγγελίων τα βιβλία του Κ., το δε θλιβερώτερον εξ όλων εις την κηδείαν παρέστη και ο Σεβασμ. Μητροπολίτης Κρήτης κ. Ευγένιος. 

Ούτος αν και προειδοποιήθη  εξ Αθηνών περί της αλγεινής εντυπώσεως, την οποίαν θα εδημιούργει  παρά τω ευσεβεί λαώ η δια εκκλησιαστικής ακολουθίας κήδευσις του δεινού υβριστού της αμωμήτου ημών πίστεως, δεν ηθέλησε δυστυχώς να μιμηθή το παράδειγμα του Μ. Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Θεοκλήτου, όστις ηρνήθη να τεθή εντός ναού της πρωτευούσης, έστω και ολίγας ώρας, ο νεκρός του Κ., αλλ' υπεχώρησεν ίσως εις πίεσιν κοσμικών παραγόντων και παρέστη. 

Να ψάλλη ευχάς επικηδείους εις ποίον; 
Εις ένα Αντίχριστον. 
Εύγε άγιε Κρήτης! 

Εξ αφορμής της παρουσίας του Σεβ. Μητροπολίτου  Κρήτης εις την κηδείαν του αντιχρίστου, ηκούσαμεν πιστόν της Εκκλησίας τέκνον να λέγη: Πόσον επεθύμουν να ήμην Μητροπολίτης Κρήτης μίαν και μόνον ημέραν, την ημέραν της κηδείας του Κ. δια να κλείσω όλους τους ναούς της πόλεως, δια ν' απαγορεύσω εις όλους τους ιερείς να παρακολουθήσουν την κηδείαν, δια να είπω προς τους επιμένοντας: πηγαίνετέ τον, κύριοί μου, εις τζαμί, εις Χάβραν, εις στοάν Μασονικήν, πηγαίνετέ τον όπου θέλετε, αλλ' εις ναόν Ορθόδοξον δεν θα επιτρέψω.», 

«Δια την συμμετοχήν σας αυτήν και μόνον, κ. Πρύτανι, εις κηδείαν ενός τοιούτου ασεβούς, του οποίου τα συγγράμματα κατεδίκασεν η Εκκλησία ημών, ο Π. Μητροπολίτης Θεσ/κης κ. Παντελεήμων διαμαρτυρόμενος δεν πρέπει να πατήση εις το Πανεπιστήμιον, σού πρυτανεύοντος, ούτε να επιτρέψει την είσοδόν σου εις ναόν Ορθόδοξον κατά την εορτήν των Τριών Ιεραρχών, οι οποίοι εάν έζων σήμερον θα αφώριζον και θα εξέβαλλον των Ιερών Ναών  όλους τους συνευδοκούντας και επαινούντας τα συγγράμματα ενός απίστου και βλασφήμου συγγραφέως».

 

Βέβαια ΓΚΡΙΖΟΙ ΛΥΚΟΙ, φανατικοί και διχαστικοί, υπάρχουν παντού και πάντοτε. 
  
Το ζητούμενο είναι πόσο το συλλογικό σώμα της κοινωνίας βοηθάει και ενισχύει τέτοιες συμπεριφορές, πεποιθήσεις και εκφράσεις ή σέβεται, επιτρέπει και διασφαλίζει την ελεύθερη έκφραση των συνειδήσεων, των πολιτισμών, των θρησκειών και των συμβόλων τους μέσα πλέον στην κοινωνία των πολιτών.