Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

Κινδυνευει η Ορθοδοξια,

απο την Αιρεσι του Οικουμενισμου.

 

Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ,

διεβρωσε ακομα και αυτο 

το Οικουμενικο Πατριαρχειο.

 

  Να καταδικασθη,

 

η Αίρεση του Οικουμενισμού.

 
 
του Αγωνιστου μητροπολιτου 
 
 
Πειραιως κ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ
 
 
 
 
 

Τῷ Μακαριωτάτῳ
Ἀρχιεπισκόπῳ Ἀθηνῶν
καί πάσης Ἑλλάδος
Κυρίῳ κ. ΙΕΡΩΝΥΜΩι
 
Προέδρῳ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί
τοῖς Σεβασμιωτάτοις Μέλεσι τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Εἰς τάς ἕδρας Αὐτῶν
 
 
 
Μακαριώτατε ἍγιεΠρόεδρε,                                                                                                                                                                            
                        Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Πατέρες,
 
 
Χριστός Ἀνέστη! Ἀληθῶς Άνέστη!
 
 
 
 
Ὅταν ἐμφανίζεται νέα αἵρεσις, πού δημιουργεῖ σύγχυσιν στά τῆς πίστεως, οἱ ποιμένες κάθε ἐποχῆς, ἐπιβεβαιοῦντες ὅσα κατά τήν χειροτονία τους ὑποσχέθηκαν, προβαίνουν στήν ἀντιμετώπισιν αὐτῆς τῆς αἱρέσεως, διά νά περιχαρακώσουν καί ὁριοθετήσουν τήν Ὀρθόδοξο πίστι, ὥστε νά διακρίνεται ἀπό τήν πλάνη τῶν αἱρετικῶν καί μέ τόν τρόπο αὐτό νά προφυλάξουν τούς πιστούς ἀπό τήν λύμη τῆς κακοδοξίας. Στίς ἡμέρες μας, Μακαριώτατε Ἅγιε Πρόεδρε καί Σεβασμιώτατοι ἅγιοι Ἀδελφοί, ἐμφανίσθηκε ὡς ἕνα ἀπό τά σημεῖα τῶν ἐσχάτων καιρῶν και ὡς «λύκος βαρύς μή φειδόμενος τοῦ ποιμνίου»[1] ἡ παναίρεση τοῦ συγκρητιστικοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Διά τόν λόγον αὐτόν, ἐκφράζοντες τήν ἀγωνία μας, ἀπευθυνόμεθα πρός Σᾶς, τό Σεπτόν Σῶμα τῶν Ἁγιωτάτων Ἐπισκόπων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἁγιωτάτης Ἑκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς τό ἀνώτατο καί ἁρμόδιοδιοικητικό ὄργανο τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἱκετευτικῶς καί ταπεινῶς παροτρύνοντας καί προτείνοντας ὅπως ἐμεῖς, οἱ Ἐπίσκοποι-ποιμένες, εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου, Ζωοποιοῦ καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος, τοῦ ἐν τρισί ὑποστάσεσι Ζῶντος Θεοῦ, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀναλάβωμεν τάς εὐθύνας μας ἔναντι Αὐτοῦ καί τοῦ πιστοῦ λαοῦ Tου καί ἀρθῶμεν στό ὕψος τῶν περιστάσεων καί συγκαλέσωμε Τοπική Σύνοδο, ἡ ὁποία καθηκόντως ὀφείλει νά προχωρήσει στήν ἐπίσημο συνοδική καταδίκη τῆς εἰρημένης κακοδοξίας καί δεινῆς αἱρέσεως.
Οἱ λόγοι, οἱ ὁποῖοι καθιστοῦν ἀδήριτη τήν ἀνάγκη συγκλήσεως τοιαύτης Τοπικῆς Συνόδου, περιγράφονται κατωτέρω :    
 
 
 
 
Ὁ Οἰκουμενισμός, ὡς γνωστόν, ἔχει καταγνωστεῖ ὡς παναίρεση ὑπό τοῦ συγχρόνου ἁγίου γέροντος τῆς ἀδελφῆς Ἁγιοσαββιτικῆς Σερβικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί καθηγητοῦ τῆς Δογματικῆς καί Οἰκουμενικοῦ Διδασκάλου Ὁσίου καί Θεοφόρου Πατρός Ἰουστίνου Πόποβιτς, ὁ ὁποῖος στό ἐξαίρετο σύγγραμμά του «Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί Οἰκουμενισμός» σημειώνει : «Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι κοινόν ὄνομα διά τούς ψευδοχριστιανισμούς, διά τάς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὐμανισμῶν μέ ἐπικεφαλῆς τόν Παπισμό. Ὅλοι δέ αὐτοί οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι αἱ ψευδοεκκλησίαι δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τήν ἄλλην αἵρεσιν. Τό κοινόν εὐαγγελικόν ὄνομά τους εἶναι ἡ παναίρεσις»[2].
 
 
Πηγή καί μήτρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τυγχάνει ἡ 
Μασωνία, πού προωθεῖ δι’ αὐτοῦ τήν παγκόσμια θρησκεία τοῦ Ἐωσφορισμοῦ, ὅπως καί τῆς Μασωνίας πηγή καί μήτρα εἶναι ὁ φρικώδης διεθνής Σιωνισμός[3] ὁ ὁποῖος μετήλλαξε τόν θεϊσμόν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καί τῶν Προφητῶν σέ αἴσχιστο Ἑωσφορισμό μέ τήν διαμονική Καμπαλά καί τό χυδαῖο Ταλμούδ, ἔργα τῶν διαμονιώντων Ραββίνων τοῦ ἐκπεσόντος Ἰουδαϊσμοῦ καί τῆς ἰδεοληψίας τους περί τῆς διά τοῦ ἀναμενομένου εἰσέτι ψευδομεσσίου παγκοσμίου κυριαρχίας καί διακυβερνήσης.
 
 
 
 
 
Ὁ Οἰκουμενισμός κινεῖται σέ δύο ἐπίπεδα˙ σέ διαχριστιανικό καί σέ διαθρησκειακό. Ἔτσι, διαμορφώνεται ὁ διαχριστιανικόςοἰκουμενισμός καί ὁ διαθρησκειακός οἰκουμενισμός, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν δύο ἀπό τίς βασικές κατευθύνσεις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ μέν διαχριστιανικός οἰκουμενισμός προωθεῖ τήν ἕνωση τῶν διαφόρων χριστιανικῶν αἱρέσεων (Παπικῶν, Προτεσταντῶν, Ἀγγλικανῶν, Μονοφυσιτῶν) μέ τήν Ὀρθόδοξη Καθολική Ἐκκλησία μέ τό κριτήριο τοῦ δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ. Σύμφωνα μέ τήν οἰκουμενιστική ἀρχή τοῦ «διαχριστιανικοῦ δογματικοῦ συγκρητισμοῦ» οἱ δογματικές διαφορές μεταξύ αἱρετικῶν καί Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι ἁπλῶς τυπικές παραδόσεις καί πρέπει νά παρακάμπτωνται γιά τό καλό τῆς ἑνότητας τῆς «Ἐκκλησίας», ἡ ὁποία μπορεῖ νά ἐκφράζεται μέ τήν ποικιλία διαφόρων μορφῶν καί θέσεων. Ὁ δέ διαθρησκειακός οἰκουμενισμός, θεωρώντας ὅτι σέ ὅλες τίς θρησκεῖες ὑπάρχουν θετικά στοιχεῖα, προωθεῖ τήν ἕνωση μεταξύ αὐτῶν  καί κυρίως μεταξύ τῶν λεγομένων τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν τοῦ κόσμου, τοῦ Χριστιανισμοῦ, τοῦ Μουσουλμανισμοῦ καί τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, δηλ. προωθεῖ τήν λεγομένη «πανθρησκεία». Σύμφωνα μέ τήν οἰκουμενιστική ἀρχή τοῦ «διαθρησκειακοῦ συγκρητισμοῦ» πρέπει νά προβάλλωνται τά δῆθεν «κοινά θεολογικά σημεῖα», πού ὑπάρχουν σέ ὅλες τίς «μονοθεϊστικές θρησκεῖες», ὥστε νά οἰκοδομηθῆ ἡ θρησκευτική ἑνότητα τῆς Οἰκουμένης.
 
 
 
 
Ὁ Οἰκουμενισμός, διά νά ὑλοποιήση τούς στόχους του, ἐφευρίσκει διάφορες θεωρίες, ὅπως τίς κακοδοξίες περί «Διευρημένης Ἐκκλησίας, ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν, βαπτισματικῆς θεολογίας, Παγκοσμίου ἀοράτου Ἐκκλησίας, τῶν κλάδων, τῶν δύο πνευμόνων, τοῦ δογματικοῦ μινιμαλισμοῦ καί μαξιμαλισμοῦ, τῆς μεταπατερικῆς, νεοπατερικῆς, συναφειακῆς αἱρέσεως, τῆς εὐχαριστηριακῆς θεολογίας, τῆς μετασυνοδικῆς θεολογίας, τῶν ἐλλειματικῶν καί μή πλήρων «Ἐκκλησιῶν», τῆς περιεκτικότητος, τῆς ἐλλειματικῆς καί μή πλήρους μυστηριολογίας, τῆς μετατροπῆς τῆς οἰκονομίας σέ ἀκρίβεια καί δόγμα», οἱ ὁποῖες, βεβαίως, τυγχάνουν ξένες καί ἀλλότριες τῆς Ὀρθοδόξου Δογματικῆς διδασκαλίας καί θεολογίας[4].
 
 
 
 
 
Ὁ Οἰκουμενισμός προβάλλει τούς συγχρόνους μεθοδευμένους καί ἐπιτηδευμένους ἀτέρμονες οἰκουμενιστικούς θεολογικούς διαλόγους, στούς ὁποίους κυριαρχεῖ ἡ ἔλλειψη ὀρθοδόξου ὁμολογίας, ἡ ἔλλειψη εἰλικρινείας τῶν ἑτεροδόξων, ὁ ὑπερτονισμός τῆς ἀγάπης καί ὁ ὑποτονισμός τῆς ἀληθείας ἡ ἀπόκρυψη καί ἡ παραποίηση τῶν Γραφικῶν χωρίων ἰδίᾳ τοῦ κατά Ἰωάννην «ἵνα ἕν ὧσιν καθώς ἡμεῖς» (Ἰω. ΙΖ΄ 11), ἡ πρακτική τοῦ νά μή συζητοῦνται αὐτά, πού χωρίζουν, ἀλλά αὐτά, πού ἑνώνουν, ἡ ἄμβλυνση τῶν ὀρθοδόξων κριτηρίων, ἡ ἀμοιβαία ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητος, ἀποστολικῆς διαδοχῆς, ἱερωσύνης, Χάριτος, μυστηρίων, ὁ διάλογος ἐπί ἴσοις ὅροις, ἡ ἀμνήστευση, ἀθώωση καί ἐπιβράβευση τοῦ Δούρειου Ἴππου τοῦ Παπισμοῦ, τῆς ἐπαράτου καί δαιμονικῆς Οὐνίας, ἡ συμμετοχή στό παμπροτεσταντικό λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶν Ἐκκλησιῶν» ἤ μᾶλλον τῶν αἱρέσεων, ἡ ὑπογραφή κοινῶν ἀντορθοδόξων ἀνακοινωθέντων, δηλώσεων καί κειμένων δίχα Συνοδικῆς διαγνώμης καί ἀποφάσεως, ὡς ἀπεδείχθη στήν τακτική ΙΣΙ τοῦ Ὀκτωβρίου 2009 (π.χ. Λίμα Περοῦ Νοτίου Ἀμερικῆς 1982, Balamand Λιβάνου 1993, Σαμπεζύ Ἐλβετίας 1994, PortoAlegre Βραζιλίας 2006, Ραβέννας 2007 κ.ἄ.) καί οἱ συμπροσευχές[5].
 
 
 
 
Ὁ Οἰκουμενισμός υἱοθετεῖ καί νομιμοποιεῖ ὅλες τίς αἱρέ­σεις ὡς «Ἐκκλησίες» καί προσβάλλει τό δόγμα τῆς Μιᾶς, Άγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Άνα­πτύσσει, διδάσκει καί ἐπιβάλλει νέο δόγμα περί Ἐκκλησίας, νέα ἐκκλησιολογία, σύμφωνα μέ τήν ὁποία καμμία Ἐκκλησία δέν δικαιοῦται νά διεκδικήση ἀποκλειστικά γιά τόν ἑαυτό της τόν χαρακτήρα τῆς Καθολικῆς καί ἀληθινῆς Ἐκκλησίας. Κάθε μία εἷναι ἕνα κομμάτι, ἕνα μέρος, ὄχι ὁλόκληρη ἡ Ἐκκλησία. Ὅλες μαζί ἀποτελοῦν τήν Ἐκκλησία. Μέ τόν τρόπο, ὅμως, αὐτό γκρεμίζει τά ὅρια μεταξύ ἀληθείας καί πλάνης, Ὀρθοδοξίας και αἱρέσεως καί ἐπιδίδεται ἄριστα στό ἀγώνισμα τῆς κατεδαφίσεως τῆς Ὀρθοδοξίας.
 
 
 
 
Ὁ Οἰκουμενισμός ἐξισώνει ὅλες τίς θρησκεῖες μέ τήν μοναδική, θεόθεν ἀποκαλυφθεῖσα ἀπό τόν Ἀναστάντα Χριστό θεοσέβεια, θεογνωσία καί κατά Χριστόν ζωή. Μέ τόν τρόπο αὐτό, ἀναιρεῖ τό δόγμα τῆς μοναδικῆς ἐν τῶ κόσμω σωτηριώδους ἀποκαλύψεως καί οἰκονομίας τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὡς καί τῆς ἐν συνεχεία πραγματώσεως τοῦ σωτηριώδους Αὐτοῦ ἔργου ἀπό τήν Μία καί Μοναδική, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, διά τοῦ ἐνεργοῦντος σέ Αὐτή Ἁγίου Πνεύματος. Ὡς ἐκ τούτου συνεπάγεται ἀναμφιβόλως ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός καθίσταται στίς ἡμέρες μας ἡ μεγαλυτέρα ἐκκλησιολογική αἵρεσις ὅλων τῶν ἐποχῶν, ἐπειδή ἐξισώνει ὅλες τίς θρησκεῖες καί τίς πίστεις[6].
 
 
 
 
Μέ πόνο καί θλίψη διαπιστώνεται ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει αἰχμαλωτίσει μέ ἁλυσίδες καί δεσμά ὅλες σχεδόν τίς τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες καί τίς Ἱεραρχίες τους, οἱ ὁποῖες λατινοφρονοῦν καί οἰκουμενίζουν μέ φωτεινές ἐξαιρέσεις τά Σεπτά Πατριαρχεῖα τῆς Γεωργίας καί τῆς Βουλγαρίας, ὅπως ἐν τοῖς πράγμασι ἀποδεικνύουν ἀνήκουστες, ἀνιστόρητες, πρωτοφανεῖς καί καινοφανεῖς οἰκουμενιστικές πράξεις καί ἐνέργειες, πραχθέντα καί λεχθέντα τους[7].
 
 
 
 
Τό τραγελαφικόν ὅμως γιά τούς Ὀρθοδόξους οἰκουμενιστάς εἶναι ὅτι ἐνῶ ἀποδίδουν τίτλους ἐκκλησιαστικότητας στούς πρόδηλα κακοδόξους αἱρετικούς δέν τολμοῦν, συνεπεῖς πρός τίς διακηρύξεις τους, τήν μαζί τους μυστηριακή διακοινωνία γιατί γνωρίζουν ὅτι ἀπ’ ἐκείνης τῆς στιγμῆς θά ἀπωλέσουν ἄμεσα τήν ἐκκλησιαστική τους ἰδιότητα. Αὐτό δέν ἀποτελεῖ τήν πλέον κραυγαλέα ἀπόδειξη τῆς κακοδοξίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Ἄν πράγματι πιστεύουν τίς ἀπαράδεκτες καί προκλητικές τους διακηρύξεις ἄς τό τολμήσουν λοιπόν γιατί ἄλλως ἀποδεικνύουν μέ τήν στάση τους τήν ἀνυπαρξία τῶν τίτλων ἐκκλησιαστικότητος, πού ἀποδίδουν στούς ψευδεπισκόπους τῶν κακοδόξων.
 
 
 
 
Ὁ Οἰκουμενισμός, δυστυχῶς, ἐπέτυχε ἐσχάτως τήν ἀθρόα μεταβολή τῆς μακραίωνης καί δισχιλιετοῦς ἁγιοπατερικῆς καί ἱεροκανονικῆς πορείας τόσο τῆς Μητρός ἡμῶν Ἐκκλησίας, τοῦ Σεπτοῦ Κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς εὐσεβοῦς πηγῆς τοῦ Γένους, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου[8] (ἀπό τό 1964) ὅσων καί ἄλλων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν σέ οἰκουμενιστική στάση ζωῆς. 
 
 
 
Ἀλλά, καί ἡ Κιβωτός τῆς Ὀρθοδοξίας, τό Περιβόλι τῆς Παναγίας, τό Ἅγιον Ὄρος δέν παρέμεινε ἀλώβητο καί ἀνεπηρέαστο.
 
 
 
 
Ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει διαβρώσει καί τίς Θεολογικές Σχολές, στίς ὁποίες δέν διδάσκεται πλέον ἡ Ὀρθοδοξοπατερική Θεολογία, ἀλλά ἑδραιώνεται ἀνοικτά, πλέον, μέ τόν πιό πανηγυρικό καί ἐπίσημο τρόπο ἡ οἰκουμενιστική θεολογία.
 
 
 
 
Ὁ Οἰκουμενισμός εἰσχώρησε καί στά νέα θρησκευτικά βιβλία τοῦ Δημοτικοῦ καί τοῦ Γυμνασίου καί εἷναι ὁ κύριος ὑπεύθυνος διά τήν ἐφαρμογή τοῦ νέου πιλοτικοῦ προγράμματος σπουδῶν στήν ἐκπαίδευση, ἀπαιτώντας τήν ἀλλαγή τοῦ κατηχητικοῦ καί ὁμολογιακοῦ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σέ θρησκειολογικό καί πανθρησκειακό.
Ἡ ἐξάρτηση ἀπό τόν Οἰκουμενισμό συνεχίζει νά αὐξάνεται, διότι ὑπάρχει α) ἀπουσία κατηχήσεως τῶν πιστῶν σέ θέματα πίστεως, β) τρομερή ἔλλειψη μέσων γνησίας καί ἀντικειμενικῆς ἐνημερώσεως τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί γ) ἐκκοσμίκευση κλήρου καί λαοῦ[9].
 
 
 
 
Ὁ Οἰκουμενισμός ἀμφισβητεῖ ἔμπρακτα τήν ὀρθοδοξοπατερική μας παράδοσι καί Πίστι, σπέρνει τήν ἀμφιβολία καί τήν σύγχυση στίς καρδιές τοῦ ποιμνίου καί κλονίζει πολλούς φιλοθέους ἀδελφούς, ὁδηγώντας σέ διαιρέσεις καί σχίσματα (π.χ. παλαιοημερολογιτισμός, ἀποτείχιση) καί παρασύρει ἕνα μέρος τοῦ ποιμνίου στήν πλάνη καί δι’ αὐτῆς στόν πνευματικό ὄλεθρο[10].
 
 
 
Ὁ Οἰκουμενισμός ἐντέλει ἀποτελεῖ μέγιστο ποιμαντικό καί σωτηριολογικό πρόβλημα, διότι κλονίζει συνθέμελα, ἀκυρώνει τήν σωτηρία καί τήν κατά Χάρη θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ κίνδυνος, βεβαίως δέν ἀφορᾶ στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία δέν πρόκειται νά καταστραφῆ, ἀφοῦ εἷναι Σῶμα Χριστοῦ, ἔχει Κεφαλή τόν Χριστό, εἶναι ὁ Χριστός ὁ εἰς τούς αἰώνας ἐπεκτεινόμενος «καί πύλαι Ἅδου, οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς»[11], ἀλλά στά μέλη τῆς Ἐκκλησίας, στούς πιστούς, οἱ ὁποῖοι κινδυνεύουν νά χαθοῦν, ὅταν χαθεῖ ἡ ὀρθή πίστη, ἡ Ὀρθοδοξία, καί ἐπικρατήσουν ἡ αἵρεση καί ἡ πλάνη[12].
 
 
 
 
Μακαριώτατε ἅγιε Πρόεδρε,
 
 
 
                       Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Σύνεδροι,
 
 
 
Μετά τήν ἀνωτέρω παρουσίαση τοῦ φαινομένου τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῶν κινδύνων καί τῶν τραγικῶν συνεπειῶν του τόσο στήν δογματική ὅσο καί στήν σωτηριολογική διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, διαπιστώνομε ὅτι ὄντως τώρα κινδυνεύει σοβαρά ἡ Ὀρθοδοξία. Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅτι ἐπιβάλλεται ἡ ὅσο τό δυνατόν συντομότερα σύγκληση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, γιά νά ἐξετάση καί ἐρευνήση τά ἀνωτέρω καυτά καί φλέγοντα θέματα, πάντοτε ὑπό τό φῶς τῆς Ἁγιογραφικῆς, Ἁγιοπατερικῆς καί Ἱεροκανονικῆς διδασκαλίας καί παραδόσεως τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, νά λάβη καταδικαστική ἀπόφαση ἐναντίον τόσο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὅσο καί τῶν ἀκολουθούντων, διδασκόντων καί μεταλαμπαδευόντων τήν παναίρεση αὐτή γιά νά παύσουν τά σκάνδαλα καί ἡ σύγχυση κλήρου καί λαοῦ. Τοῦτο ἄλλωστε θά ἀποδείξει ὅτι παραμένωμε ἐπί τῶν ἐπάλξεων καί εἴμεθα συνεπεῖς στούς φρικτούς ὅρκους πού ἐδώσαμε κατά τήν χειροτονία μας, ἐφαρμόζοντας στήν πράξη τήν σχετική ἀπόφαση, πού ἔχομε λάβει στίς συνεδρίες τῆς 15ης - 16ης Ὀκτωβρίου 2009.
 
 
 
 
Ὅθεν, Μακαριώτατε Ἅγιε Πρόεδρε, Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Συνεπίσκοποι, οὕτω ποιοῦντες μέγα καλό θά προξενήσωμε στήν Ἁγία Ὀρθοδοξία μας, στό Ἔθνος μας, στόν περιούσιο λαό τοῦ Θεοῦ καί μεγάλη χαρά θά γίνηστόν Οὐρανό καί στήν γῆ. 
Τό δέ μνημόσυνο μας θέλει μείνει στόν αἰῶνα, τῶν ὀνομάτων μας γραφομένων ἐν Βίβλῳ Ζωῆς, συγχωρουμένων τῶν ἁμαρτιῶν μας. 
Ἄς βαδίσουμε ἑνωμένοι στόν ἀγῶνα τῆς Ὁμολογίας τῆς Πίστεως καί εἴμεθα πεπεισμένοι ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός «οὐ» κατισχύσει τῆς Ἐκκλησίας, κατά την ἀψευδῆ ρῆσιν τοῦ Κυρίου μας, «πύλαι Ἅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς». 
 
 
 
 
Ἄς τολμήσουμε, Μακαριώτατε Δέσποτα, Σεβασμιώτατοι καί περιπόθητοι ἅγιοι Ἀδελφοί, νά σπάσωμε τά οἰκουμενιστικά δεσμά, νά βγοῦμε ἀπό τήν οἰκουμενιστική φυλακή καί νά ἀπελευθερωθοῦμε ἀπό τήν αἰχμαλωσία τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τῆ θεία δυνάμει καί Χάριτι τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ «ἑπόμενοι τοῖς Ἁγίοις Πατράσι».
 
 
 
 
Διά ταῦτα ταπεινῶς προτείνομε νά ἀποστείλητε σχετική αἴτηση ἐκτάκτου συγκλήσεως τῆς Ἱεραρχίας καί νά τήν ὑποβάλητε στόν Μακαριώτατο Πρόεδρο τῆς ΔΙΣ ὥστε κατά τάς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 6, ἐδαφ. 1 τοῦ Ν. 590/1977 «Περί Καταστατικοῦ Χάρτου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος» Αὕτη νά προβῆ σέ ἔκτακτη σύγκληση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας γιά τήν Συνοδική κατάγνωση καί καταδίκη τοῦ συγκρητιστικοῦ οἰκουμενισμοῦ, τῆς δεινῆς αὐτῆς παναιρέσεως τῶν συγχρόνων καιρῶν.
 
 
 
 
Ἐλάχιστος ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι ἀδελφός
 
 
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
 
 
+ ὁ Πειραιῶς Σεραφείμ



[1] Πράξ. 20, 29.
[2] ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ, Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί Οἰκουμενισμός, Θεσσαλονίκη 1974, σ. 224.
[3] ΜΗΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Ποιμαντορική ἐγκύκλιος ἐπί τῆ Κυριακῆ τῆς Ὀρθοδοξίας 2013, ΑΡΧΙΜ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
  ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, Ὁ Οἱκουμενισμός χωρίς μάσκα, ἐκδ. Ὀρθόδοξος Τύπος, Ἀθήνα 1988, σσ. 43-45, 107-108, ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, Διακήρυξις διά τήν Μασονίαν, http://www.impantokratoros.gr/67D9F5DF.el.aspx.
[4]ΜΗΤΡ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Ποιμαντορική ἐγκύκλιος ἐπί τῆ Κυριακῆ τῆς Ὀρθοδοξίας 2013.
[5]Ὁ Οἰκουμενισμός, ἔκδ. Ἱ. Μ. Παρακλήτου, Ὠρωπός Ἀττικῆς2004, σσ. 11-18.
[6] ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, Ὁμολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, Ἰούλιος  2009,  σσ. 23-24.
[7] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Κινδυνεύει τώρα σοβαρά ἡ Ὀρθοδοξία», Θεοδρομία Θ1 (Ἰανουάριος-Μάρτιος 2007) 94-98.
[8]ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΣ, «Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο καί Οἰκουμενισμός», ἐν Οἰκουμενισμός˙ Γένεση-Προσδοκίες-Διαψεύσεις, Πρακτικά διορθοδόξου ἐπιστημονικοῦ συνεδρίου, Αἴθουσα Τελετῶν ΑΠΘ, τ. Α΄, ἐκδ. Θεοδρομία, σσ. 233-250.
[9]Ὅ.π. σσ. 124-126.
[10] ΣΥΝΑΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΩΝ, Ὁμολογία Πίστεως κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, Ἰούλιος  2009, σσ. 25-26.
[11]Ματθ. 16,18
[12] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Κινδυνεύει τώρα σοβαρά ἡ Ὀρθοδοξία», Θεοδρομία Θ1 (Ἰανουάριος-Μάρτιος 2007) 89-94.

16 σχόλια:

  1. ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΗ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ,ΣΥΝΟΔΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΕΙ,

    ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΚΗΡΥΚΤΙΚΑ, INTΕΡΝΕΤΙΚΑ, ΚΡΥΦΙΩΣ ΚΑΙ ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΩΣ.

    ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΣΤΑΧΤΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΠΙΑΣΗ .

    ΣΥΝΟΔΑ ΔΕ ΤΟΥΤΟΥ, ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΗ ΚΑΙ ΠΑΣ Ο ΜΕΤΕΧΩΝ,ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΩΣ, ΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ΦΕΡΟΝΤΟΣ ΒΑΘΜΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΙΑΝ,ΑΠΟ ΤΟ 1895,ΚΑΙ ΕΝΤΕΥΘΕΝ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΙΚΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΑΙ,π.χ. ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΠΑΝΩΤΗΣ, Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΜΟΥ, ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΤΙΚΗΝ ΣΧΟΛΗΝ.
    ΚΑΙ ΠΑΣ ΚΡΥΠΤΟΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ.ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΚΑΙ ΛΑΙΚΟΣ.
    ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΟΥΤΟΥ,ΤΙ ΘΑ ΠΡΑΞΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΕΕΕΕΕΕΕ,
    ΖΗΖΙΟΥΛΑΑΑΑΑΑ,ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΕΕΕΕΕ,
    ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ ΙΓΝΑΤΙΕΕΕΕΕ, ΤΗΣ ΣΥΡΟΥ ΤΗΝΟΥ ΚΑΙ ΜΥΚΟΝΟΥ,ΔΩΡΟΘΕΕΕΕΕ, ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΤΗΣ ΠΑΠΙΚΗΣ ΚΟΥΣΤΟΔΙΑΣ.

    Η ΚΟΡΟΙΔΙΑ ΝΑ ΠΑΡΗ Τ Ε Λ Ο Σ .

    MET'EYΧΩΝ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΙΩΝ ΠΑΡΑ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗCOY XPICTOY.
    _______________XPICTOC ANECTH. _______________

    †π.Ἀ. † ΙΗCΟΥC ΧΡΙCΤΟC ΝΙΚΑ †Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. EYΓΕ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ ΑΓΙΕ ΠΕΙΡΑΙΩΣ. ΤΟΛΜΗΣΑΤΕ ΚΑΙ ΕΧΕΤΕ ΕΛΠΙΔΕΣ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΕΙ Η ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΣΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΣΑΣ. ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΟΜΩΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΘΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΕΣ Η ΜΗΠΩΣ ΘΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΣΕΤΕ ΟΣΟΥΣ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΑΝ, ΚΑΘΑΙΡΕΘΗΚΑΝ Ή ΑΦΩΡΙΣΘΗΚΑΝ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΙΣΤΟΣ8 Μαΐου 2013 στις 8:52 μ.μ.

    Πολύ ορθό το κείμενο του Πειραιώς και μπράβο Του που το έγγραψε και το υπέβαλε. Ορθότατες όλες οι διαπιστώσεις, που σημαίνει, ότι έχει απόλυτη γνώση και συναίσθηση του τί συμβαίνει στην Παγκόσμια Ορθοδοξία. Και το ερώτημα που αυτονόητα έρχεται είναι, τί θα κάνει ο Πειραιώς, όταν μετά από λίγο καιρό διαπιστώσει, ότι το νόμιμο και δίκαιο αίτημά του θα καταλήξει, όπως συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις στον κάλαθο των αχρήστων εκείνων που θέλουν να τα έχουν καλά με τους Οικουμενιστές; Τότε επιτέλους θα πράξει το καθήκον Του, που απορρέει από τα ίδια Του τα λόγια και τις διαπιστώσεις Του ή θα πάμε παρακάτω σαν να μην έγινε τίποτε ή ακόμη χειρότερα μήπως δούμε και καμμιά καινούργια Εκκλησιαστική υποδοχή φιλοοικουμενιστών Επισκόπων;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΘΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΚΑΑΘΟΝ ΤΩΝ ΑΧΡΗΣΤΩΝ ΑΝΤΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΨΥΧΘΟΦΟΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΙ ΚΡΙΜΑ π χυσοστομος καρυαι αγιου ορους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ Π. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ; ΨΥΧΟΦΘΟΡΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΕΣΑΣ;

      Διαγραφή
  5. Τό ἀνωτέρω κείμενο τοῦ Μητροπολίτου κ. Σεραφείμ εἶναι βαρυσήμαντο. Εἶναι προφανές ὅτι κάνει ἕνα βῆμα πιό μπροστά γιά τήν κατά Θεόν ἀντιμετώπιση τοῦ ζητήματος τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὠστόσο θά πρέπει νά ἑτοιμάζεται καί γιά τό ἑπόμενο βῆμα πού ἐπιβάλλεται νά γίνη. Δέν εἶναι ἀνοήτος, οὔτε ἀφελής ὁ κ. Σεραφείμ νά πιστεύη ὅτι οἱ πρός οὗς ἀπευθύνεται θά ἐνωτισθοῦν τήν φωνή του.Δέν ὑπάρχει καμμία τέτοια περίπτωσις. Τουλάχιστον ἀνθρωπίνως. Ἡ παρέμβασή του αὐτή θά ἀντιμετωπισθῆ ἑπομένως εἴτε μέ διωγμό σέ βάρος του, εἴτε μέ πλήρη ἀγνόηση, εἴτε μέ διαβολή. Ὅ,τι κι ἄν συμβῆ ὅμως ὀφείλει νά ἐπανέλθη σέ εὔλογο διάστημα καί νά προχωρήση, ἐάν δέν διορθωθεῖ ἡ κατάσταση, στό ἑπόμενο κανονικό βῆμα πού δέν μπορεῖ νά εἶναι ἄλλο ἀπό τήν διακοπή τῆς κοινωνίας μετά τῶν γυμνῆ τῆ κεφαλῆ κηρυττόντων τήν αἵρεση. Τίποτε λιγότερο δέν τόν κατοχυρώνει ὡς κανονικῶς καί κατά Θεόν ἐνεργοῦντα. Ἰσχύει ἐνταῦθα τό λόγιον Καλόν ἔργον τοῦτο, εἰ καί τελειώσεις αὐτό! Διαφορετικά θά ἐπικρατήση μεγαλυτέρα σύγχυση πρός ὄφελος τῆς αἱρέσεως, ὅπερ θά βαρύνη καί τόν ἴδιο, ὅ μή γένοιτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Προσπαθώ να καταλάβω, τί είναι εκείνο που ανάγκασε τον μητρ. Πειραιώς να προβεί ΤΩΡΑ σε αυτή την Ανακοίνωσι. Σκέφτομαι.
    i- Υπάρχει η πληροφορία ότι το καλοκαίρι του 2013 θα γίνει η προετοιμαζόμενη επί δεκαετίες Πανορθόδοξη Σύνοδος.
    ii- Μόλις χθες δημοσιεύθηκε άρθρο του Ντετζιόρτζιο που σπάει Δεσποτικά, κυρίως κατά Πειραιά, κόκκαλα και υποστηρίζει ούτε λίγο, ούτε πολύ: ο κ. Σεραφείμ αναδεικνύεται ο ηγέτης των «αντι-οικουμενιστών», με διατεταγμένο σχέδιο: να τους αποκοιμίσει και να τους τσουβαλιάσει, να προλάβει αντιδράσεις, να κερδίσει χρόνο, ώστε να επικρατήσουν χωρίς «βιαιότητες» οι αντι-οικουμενιστικές δυνάμεις Βατικανού-Φαναρίου-Μασωνίας.
    iii- Πριν μια βδομάδα είδαμε πρόταση Προς Ι. Σύνοδο κάποιου Λεόντιου Διονυσίου, με το ερώτημα: Είναι ο Οικουμενισμός αίρεση, Γιατί δεν αποφασίζετε Συνοδικά, Άγιοι Αρχιερείς, περί τούτου και αφήνετε τους πιστούς να διαπληκτίζονται;
    iv- Το Αντιαιρετικό Γραφείο Ι. Μ. Πειραιώς με ένα κατάπτυστο βιβλιαρίδιο υποστήριξε ότι η αντίδραση κατά του Οικουμενισμού, μπορεί να γίνει ΜΟΝΟ Συνοδικά, αφαιρώντας από το λαό με στρεψόδικη και γκαιμπελίστικη λογική το δικαίωμα-καθήκον της αποτείχισης και, επίσης, αφαιρώντας από τους ιερείς το δικαίωμα της Διακοπής Μνημοσύνου προ Συνοδικής καταδίκης της αιρέσεως!
    v- Το βιβλιαρίδιο αυτό, ο Τρικαμηνάς, με 20 περίπου συνεχόμενες απαντήσεις του και με ακαταμάχητα και συντριπτικά επιχειρήματα το έκανε φύλλο και φτερό, αποκαλύπτοντας έτσι ότι ο «βασιλιάς είναι γυμνός» (ο κ. Σεραφείμ δηλαδή, και οι κληρικοί του π. Παύλος και π. Άγγελος). Ο π. Παύλος, διαβάσαμε τότε, ζήτησε επιτακτικά και με e-mail να του σταλεί το σύνολο των απαντήσεων του Τρικαμηνά για να απαντήσει, αλλά μετά λούφαξε, κατάπιε την γλώσσα του και ...ακόμα απαντάει.
    vi- Και τέλος ήρθε το Ανακοινωθέν που συζητάμε.

    Η ΕΚΤΙΜΗΣΗ μου: Η Ι. Σύνοδος ή θα απορρίψει το αίτημα του κ. Σεραφείμ Μεντζελόπουλου, ή θα παραπέμψει το θέμα στην Πανορθόδοξο Σύνοδο για να αποφασίσει. Και η Σύνοδος, δηλ. ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο Περγάμου Ιωάννης, ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος, ο Δημητριάδος Ιγνάτιος, θα αποφασίσουν αν είναι αιρετικοί οι ...Βαρθολομαίος Αρχοντώνης, Ιωάννης Ζηζιούλας, Χρυσόστομος Σαββάτος και Ιγνάτιος Δημητρακόπουλος!!!
    Όμορφος κόσμος ηθικός, Συνοδικά φταγμένος!
    Κ.Σ., εκπαιδευτικός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. mhtropolitis ton neon xoron moy elege gia ton peiraios oti einai gia geleia kai gia klamataKANEIS APO TOYS ARXIEREIS DEN TON Pairnei sta SOBARA KAI GNORIZOYN TO ASTATON TOY ANDROS......P xrisostomos karyai AGION OROS

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πρωσπαθώ να καταλάβω τον λόγο της κατάθεσης της πρότασης του Πειραιώς , με το περιεχόμενο της οποίας συμφωνώ απόλυτα. Νομίζω, ότι ο πραγματικός λόγος δεν είναι η καταδίκη του Οικουμενισμού, που ούτως ή άλλως δεν πρόκειται να γίνει από την Ελληνική Σύνοδο, που είναι υπάκοη στον Βαρθολομαίο, μάλλον δεν θα συζητήσει καθόλου την πρόταση και αυτό το γνωρίζει και ο Πειραιώς και η ομάδα γύρω του, οπότε καταλήγω στο ότι η υπόθεση έχει μάλλον επικοινωνιακό στόχο. Τον τελευταίο καιρό το κίνημα των Αποτειχισμένων στην Ελλάδα αναπτύσσεται φοβερά, ιδιαίτερα στο λαϊκό στοιχείο και έπρεπε να μπεί ένα έστω και προσωρινό φρένο, με την αναβολή που γεννιέται από την ελπίδα, ότι δήθεν η Σύνοδος σε λίγο θα αντιμετωπίσει το θέμα, κάτι που δεν πρόκειται να γίνει. Άλλωστε και όλη η παραφιλολογία για το αν κόβει ή όχι το μνημόσυνο ο λαϊκός τον ίδιο στόχο έχει, να φοβήσει και να αποτρέψει τους λαϊκούς από την Αποτείχιση, καθώς οι κληρικοί ξέρουν, ότι δύσκολα θα Αποτειχισθούν, γιατί αν το κάνουν θα τους καθαιρέσουν και θα τους κόψουν αμέσως την μισθοδοσία, ενώ οι λαϊκοί από πού να εκβιασθούν; Επίσης εμφανίζεται ο Πειραιώς συνεπής με την αποψή του, ότι δεν πρέπει να γίνει Αποτείχιση, την οποία ο ίδιος ουδέποτε θα κάνει, αλλά θα πρέπει να λυθεί Συνοδικά το θέμα, το οποίο βεβαίως και αυτό ουδέποτε θα γίνει, όσο τον έλεγχο της διοίκησης της Εκκλησίας έχουν οι Οικουμενιστές και οι φιλοοικουμενιστές ή έστω οι υποτασσόμενοι σε αυτούς. Έτσι λοιπόν ο Πειραιώς, για τους πολλούς, παραμένει "αρχηγός" του Αντιοικουμενιστικού αγώνα, τουλάχιστον προς το παρόν και βλέπουμε παρακάτω. Παρόλλα αυτά θεωρώ σημαντικό το γεγονός της κατάθεσης αυτού του κειμένου, ανεξαρτήτως των ουσιαστικών κινήτρων που το έφεραν από απόψεως ιστορικής και πραγματικής, καθώς καταγράφει την αληθινή πραγματικότητα, όσον αφορά την Αίρεση του Οικουμενισμού. Όσο για τις σκέψεις μου, εύχομαι αληθινά να είναι στην σφαίρα της φαντασίας μου και τα κίνητρα του Πειραιώς να είναι απόλυτα ξεκάθαρα, οπότε τότε το διάβημά του θα αποδειχθεί ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας, αλλά όμως δεν μας έχει μείνει πλέον διάθεση για "βεγγαλικά", όταν ένας Επίσκοπος καταγγέλει Αίρεση και η Σύνοδος την ανέχεται, τότε ο Επίσκοπος ή βάζει μετάνοια και ζητά δημοσίως συγγνώμη ή είναι υποχρεωμένος να διακόψει το μνημόσυνο αυτών που στην ουσία συντάχθηκαν με την Αίρεση που κατήγγηλε. Οι μελλοντικές πράξεις και αποφάσεις του Πειραιώς θα δείξουν και θα αποδείξουν τα αληθινά κίνητρα της σήμερα φαινομένης ηρωϊκής πράξης του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αξιος ο Αγιος Πειραιως. Επιτελους μια γνησια φωνη με πνευματικη ευαισθησια και νηφαλιοτητα. Μακρια απο ακρα και ψευτο ασκητισμους.... Εχει ο Θεος για την Εκκλησια. Τετοιες επιστολες εγειρουν το θαρρος των ορθοδοξων και οχι αναλατες επικηρυξεις 100 σελιδων τυπου ασκητου των τεμπων... Παρακαλω αυτο μου το σχολειο να δημοσιευτει διοτι το προηγουμενο μου δεν δημοσιευτικε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Να είσαι καλά ανώνυμε 2.38μ.μ και έτσι " δίκαια" και "αμερόληπτα" να αξιολογείς πρόσωπα και γεγονότα. Ο ένας ο " ψευτοασκητής" ,όπως τον αποκαλείς τραβάει τον δρόμο της θυσίας, ο άλλος ο " γνήσιος" για σένα, κάθε τρείς και μία πετάει από ένα " βεγγαλικό" που στην αρχή λαμπαδιάζει και μετά σαν " βεγγαλικό" που είναι σβήνει και παρέρχεται. Τώρα ουσιαστικά μας είπε κάτι πιό φοβερό, ότι η Εκκλησία η Ορθόδοξη είναι αιχμάλωτη της Αίρεσης του Οικουμενισμού, πράγμα που αληθεύει, για να είναι μεγαλύτερη η ευθύνη και του ίδιου και όσων επίσης συμφωνούν μαζί του Αρχιερέων και λοιπών μεγαλόσχημων κληρικών και λαϊκών και τελικά παραμένουν σε αυτή την αιχμαλωσία. Οδυσσέα εάν λέει αλήθεια ο ανώνυμος φίλος, ότι δεν δημοσίευσες σχόλιο του, σου λέω, ότι έκανες μεγάλο λάθος, όλα τα σχόλια να τα βάζεις για να θαυμάζουμε το πώς σκέπτονται πολλοί αδελφοί μας επιρρεασμένοι από τους σύγχρονους Επισκόπους και λοιπούς πνευματικούς οδηγούς. Ενας άλλος μάλιστα έλεγε κάτι ακόμη ωραιότερο, έλεγε θα κάνουμε, ότι ειπεί ο Δεσπότης, για να δείξει, ότι μόνο τον Δεσπότη ακούει και κανένα άλλο ανεξαρτήτως τί λέει ο καθένας. Τέλεια, όταν οι Χριστιανοί σκέπτονται με αυτό τον τρόπο, ιδιαίτερα στις ημέρες μας και κάποιοι Επίσκοποι σκέπτονται επίσης με τον δικό τους ιδιόρρυθμο τρόπο, τότε καλύτερα τέτοιοι " Αρχηγοί" να μην ξεκινήσουν κανένα Αγώνα, γιατί είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσουν την προσπάθεια στα " βράχια "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Nαι, δεν το δημοσιευσα το σχολιο του, γιατι εβριζε χυδαια τον ηρωικο μας π. Ευθυμιο Τρικαμηνα.
    Μεχρι ενα σημειο και οι υβρεις σας.
    Πολλοι με υβρισαν εμενα τον ιδιο και αναρτησα τις υβρεις τους.
    Και μετα τους απαντησα.
    Εναν αγιο ασκητη και Αποτειχισμενο κληρικο της Εκκλησιας του Χριστου δεν θα ανεχθω να τον υβριζουν οι ανωνυμοι.
    Με τιποτα .
    Ας το γνωριζετε ολοι σας.
    Οσοι λαμβανουν στο στομα τους το ονομα του κεχαριτωμενου π. Ευθυμιου να το πλενουν καλα πρωτα και μετα να λενε κατι γι αυτον τον αγιο κληρικο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εφόσον ο Μητροπολίτης Σεραφίμ δεν πάυη την μνημόνευση τον οικουμενιστών και αιρετικά φρονούντων με λόγους και πράξις Πατριάρχου Βαρθολαμαίου και Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου ΔΕΝ ΜΑΣ ΠΕΙΘΕΙ οσο περίτεχνα και αν τοποθετηθή με δηλώσεις του και ΜΟΝΟ σε ενα τόσο σοβαρό και δογματικό θέμα. (ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ=ΔΟΓΜΑ ΚΑΙ ΗΘΟΣ)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Aγαπητέ αδελφέ Οδυσσέα. Γιατί δεν μπορείς να ανεχθείς να υβρίζουν τον π.Ευθύμιο; Όσο τον υβρίζουν, τον συκοφαντούν και τον ειρωνεύονται οι καλοσιδερωμένοι αγωνιστές του γλυκού νερού, τόσο περισσότερο τον οφελούν πνευματικά και τον ενισχύουν στον αγώνα του. Περισσότερο τον οφελούν οι υβριστές και οι διώκτες του, τους οποίους όλους ευλογεί και δεν καταράται, παρά αυτοί που τον επαινούν και τον λιβανίζουν. Αυτό να το γνωρίζεις και να το πιστέψεις. Εσύ βέβαια δικαίως τον υπερασπίζεσαι, γιατί τον γνωρίζεις καλά και ξέρεις τον ειλικρινή αγώνα του για την πίστη, αλλά προκειμένου να έχει άλλους πειρασμούς ας έχει τον χλευασμό, την αποδοκιμασία και την περιφρόνηση των ίδιων του των αδελφών και συλλειτουργών....Ο ίδιος εξάλλου το λέγει συχνά, ότι όσο μας κατηγορούν αδίκως τόσο περισσότερο μας ωφελούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τι να πει κανείς!
    Εγω ενα ξερω οτι γκρεμιζουν ψυχες.και ποιος ο καθένας που μπορεί να χτίσει μια ιδέα επι αιώνες,φερνοντας καπακι ολα τα παραδιδομενα.
    Απο τις περιπτώσεις αιρέσεων κατα καιρούς,δεν καταλαβαν πως εχουν πεθάνει κληρικοι-λαικοι-μοναχοι σαν αιρετικοι και δεν τους μελλει η κρίση;
    Ειναι δυνατόν να υπάρξει εκκλησια και κοινωνία με δυο φρονήματα;
    Εχουμε πεσει Αποστόλων τα συννεφα.-

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου