Ομολογία

  

ΦΙΛΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

του αρχιμ. Αθανασίου Σιαμάκη

Η σχοινοτενής απάντηση του αγαπητού Ι.Κ. στα γραφόμενά μου αποδεικνύει ακριβώς εκείνο που έγραψα πιο πάνω για τη λογιότητά του, ότι με παιδική αφέλεια επικαλείται όποια πληροφορία  συναντήσει χωρίς βάσανο, ακόμη και από τα απόκρυφα. 

 Η όλη απάντησή του είναι μία λίστα τέτοιων αναξιόπιστων μαρτυριών, που αρύονται την ασεβή και βλάσφημη πληροφορία από τον αποκρυφιστή (Παρέπεμψα σε σημείωση του Κων. Σιαμάκη, και παραπέμπω και πάλι στην ίδια πιο πάνω).

Αυτό του συμβαίνει διότι δεν έχει προσωπική πρόσβαση στα ιερά κείμενα της Γραφής, που αναφέρονται στο συγκεκριμένο θέμα, μήτε αξιολογικό κριτήριο. 

Όλες οι μαρτυρίες του αντλούνται έξω από τα ιερά κείμενα της θείας αποκαλύψεως.

Αν έρριχνε μια ματιά στο Κολοσσαείς 4,10, θα έβλεπε ότι το πατριαρχείο Ιεροσολύμων κάνει αθέμιτη παραποίηση και ανεπίτρεπτη κατάχρηση του χωρίου, διότι δεν αναφέρεται τίποτε σ’ αυτό για τον Πέτρο, αλλά μόνο για το Μάρκο. 

Και βέβαια προηγείται η Γραφή και έπεται το πατριαρχείο. 

Κι όμως ο φίλος Ι.Κ. παραθέτει την καταφώρως αδικούσα το εν λόγω χωρίο  γνώμη του πατριαρχείου ως έγκυρη.

Δεν φαίνεται επίσης να πείθεται, για τον ίδιο λόγο, ότι ο Καραβιδόπουλος είναι βαριά επηρεασμένος από την Τυβίγγεια προτεσταντική «θεολογία» και υπηρετεί με τις εκδόσεις του (κυρίως με τη συνέκδοση της Αγίας Γραφής και των αποκρύφων, πράξη πονηρή και βλάσφημη, διότι ισοπεδώνει τα γνήσια βιβλία με εκείνα τα βλάσφημα νόθα ή απόκρυφα) στην άμβλυνση ιεροκρυφίως του ορθοδόξου κριτηρίου των αναγνωστών του.

 Απόδειξη της αδόκιμης χρήσεως των πληροφοριών βλέπει κανείς και στην απάντηση που δίνει για τα μη μαρτυρούμενα στην Αγία Γραφή σχετικώς με το πρόσωπο της μητέρας του Κυρίου, αφήνοντας τον αναγνώστη να θεωρεί ότι είναι θεμιτό η προφορική παράδοση της εκκλησίας να στηρίζεται στα βλάσφημα και ασεβή απόκρυφα. 

Αν ήταν έτσι το πράγμα, τότε υπενθυμίζεται ότι η ίδια εκκλησία τα ονόμασε απόκρυφα και νόθα και τα απέρριψε από τον κανόνα. 

Και φυσικά η εκκλησία δεν μπορεί να φάσκει και ν’ αντιφάσκει. 

Δεν μπορεί μια τέτοια παράδοση, που υιοθετεί μυθεύματα αιρετικών συγγραφέων,  να είναι της εκκλησίας.

\Τέτοια χρήση «μαρτυριών» δείχνει μεν αθωότητα, αλλ’ αυτή δεν φτάνει· 

Ο Κύριος θέλει οι Χριστιανοί να είναι «φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως αι περιστεραί». 

Το σαπούνι δεν είναι τυρί, όσο κι αν αφρίζει όταν το μασάει ο αφελής. 

Αδυνατεί επίσης να καταλάβει ότι η αυθεντία είναι η Γραφή και όχι τα σχόλια επί της Αγίας Γραφής.

 Τέλος ο λόγος για τα πρωτόκλιτα· 

Το μη καθαρόν -α των εις -α θηλυκών πρωτοκλίτων στη γενική και δοτική μετατρέπεται σε -ης -η αντιστοίχως (ρίζα -ης -η· μούσα -ης -η· γλώσσα -ης -η· μάζα -ης, και Σάπφειρα Σαπφείρης Σαπφείρη, με κατέβασμα του τόνου στην παραλήγουσα κατά το άκανθα ακάνθης ακάνθη, διότι αυτό συμβαίνει στα τρισύλλαβα ονόματα) (Βλ. και Γραμματική Αχιλλ. Τζαρζάνου).

Και πάλι ευχαριστώ τον κ. Ι.Κ. για τη δεύτερη ευκαιρία που μου έδωσε, δηλώνοντας επιπροσθέτως ότι  θα είναι και η τελευταία μου, διότι ζητήματα απλά όταν γίνονται σύνθετα δεν έχουν τελειωμό. 

Δεν παραλείπω τέλος να δηλώσω ότι τα γραφόμενά μου δεν έχουν χαρακτήρα αντιδικίας, αλλά φιλικού διαλόγου, χωρίς απαιτήσεις και δεσμεύσεις. 

Ευχαριστώ.