Ομολογία

Απερίσκεπτα αλλάζουν

την ύλη των θρησκευτικών

Που βόσκουν οι "Φύλακες" της Αμπέλου;
Γιατί δεν διαμαρτύρωνται οι λαλίστατοι δεσποτάδες;
Που ταξιδεύει ο ...υπναλέος αρχιεπίσκοπος;
Και γιατί μονο ένας βουλευτής και όχι ΕΚΑΤΟ;

Μεγάλη ένταση παρατηρείται, τον τελευταίο καιρό, στο περιεχόμενο και στις μορφές κοινωνικής διαμαρτυρίας που εκδηλώνονται, με αφορμή τη συνολική ανασυγκρότηση που επιχειρείται στην εκπαίδευση, κάτω από τις επιταγές της Τρόικας.
Οι πολιτικές συρρίκνωσης του κράτους πρόνοιας και κατάργησης κοινωνικών δομών, έχουν στο επίκεντρο και την εκπαίδευση, σε όλες τις βαθμίδες της.
Δεν είναι πρώτη φορά που οι πολιτικές ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας καταφεύγουν σε βιαστικές και πρόχειρες λύσεις με δυσάρεστα αποτελέσματα για τον τελικό αποδεκτή που είναι η νεολαία μας.
Τελευταίο παράδειγμα αποτελεί η επιχειρούμενη αλλαγή της διδακτέας ύλης των θρησκευτικών της Β’ Γυμνασίου η οποία έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων μιας και ανατρέπει βασικές παραδοσιακές πρακτικές στην διδασκαλία του μαθήματος στην χώρα μας.

Στα πλαίσια της κατάστασης αυτής, ο Βουλευτής Αχαΐας και πρώην Υφυπουργός Μιχάλης Μπεκίρης έφερε το θέμα στη Βουλή καταθέτοντας ερώτηση στην Υπουργό Παιδείας, Δια βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, με θέμα

«Αλλαγή της διδακτέας ύλης των θρησκευτικών της Β’ Γυμνασίου.»

Το πλήρες κείμενο της ερώτησης έχει ως εξής:

«Προκαλούν το κοινό αίσθημα, οι συγγραφείς του νέου βιβλίου των θρησκευτικών της Β’ Γυμνασίου, αφού «αποφάσισαν» με την έγκριση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και του υπουργείου Παιδείας ότι, είναι περιττό για τους μαθητές να διδαχθούν για την Παναγία, τα Πάθη, τη Σταύρωση και την Ανάσταση του Κυρίου, γεγονότα στα οποία γίνεται εκτεταμένη αναφορά στο τωρινό βιβλίο και αντί αυτών περιέλαβαν ενότητες όπως «Ο Ιησούς Χριστός στο κοράνι και στη λογοτεχνία του Ισλάμ».

Στο νέο βιβλίο οι συγγραφείς του εγχειριδίου, δεν έκριναν απαραίτητο να αναφέρουν πουθενά την Παναγία ή μάλλον δεν τους ταίριαζε να την αναφέρουν, αφού άλλαξαν άρδην το περιεχόμενο του.
Επίσης απάλειψαν τη διδασκαλία της Καινής Διαθήκης, η οποία καταλαμβάνει μέχρι τώρα το μεγαλύτερο κομμάτι του υπάρχοντος εγχειριδίου, και άφησαν μερικές μόνο αναφορές, μετατρέποντας το βιβλίο των Θρησκευτικών σε μια φιλολογική ανάλυση των ομοιοτήτων ανάμεσα στις διάφορες θρησκείες.

Κατόπιν αυτών και με δεδομένο ότι, στο νέο διδακτικό εγχειρίδιο της Β΄ Γυμνασίου, η Καινή Διαθήκη, όχι μόνο δεν αποτελεί τον κεντρικό άξονα του μαθήματος, αλλά εξετάζεται επιδερμικά, ως ένα βιβλίο που δίνει κάποιες πληροφορίες για τον Χριστό, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που το κοράνι μιλάει για τον Αλλάχ και με φανερή την προσπάθεια η οποία επιχειρείται να πειστούν οι μαθητές ότι όλες οι θρησκείες είναι ίδιες, με διαφορετικές εκδοχές,

ΕΡΩΤΑΤΑΙ η αρμόδια Υπουργός Παιδείας:

Τι προτίθεται να κάνει ώστε το μάθημα των θρησκευτικών να μην χάσει την χριστιανική του μορφή και γίνει θρησκειολογικό;»