Ομολογία

ΑΠΑΝΤΗΣΙ

στον αμοιρο νομικης παιδειας

κ. ΣΗΦΟΥΝΑΚΗ

του μητροπολιτου Πειραιως ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Ἡ ἀπό 11/10/2011 Ἀνακοίνωσις τοῦ Ἐξοχωτάτου κ. Ὑπουργοῦ Ὑποδομῶν κ. Ν. Σηφουνάκη, ἀρχιτέκτονος κατά τό ἐπάγγελμα ἀποτελεῖ μία ἀκόμη ἁπτή ἀπόδειξη ὅτι οἱ ἐνασχολούμενοι μέ τά δημόσια πράγματα πολιτικοί ἄνδρες θά πρέπει νά μετέχουν καί νομικῆς παιδείας ἀπαρεγκλίτως διότι ἄλλως ὑποπίπτουν σέ σφάλματα πού ἀπομειώνουν τό κῦρος καί τήν ἀξιοπιστία τῆς Κυβερνήσεως.

Ἡ θέσις τοῦ Ἐξοχωτάτου Κυρίου Ὑπουργοῦ διά τήν μισθοδοσία τοῦ Ἐφημεριακοῦ Κλήρου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος προσκρούει στό Σύνταγμα τῆς Χώρας, στίς ἀρχές τοῦ Κράτους Δικαίου, στό Δικαιϊκό μας σύστημα καί στό Εὐρωπαϊκό Δίκαιο τά ὁποῖα φέρεται ἀγνοῶν ὁ Ἐξοχώτατος Κύριος Ὑπουργός, διότι ἡ μισθοδοσία τοῦ Ἐφημεριακοῦ κλήρου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἡ λειτουργία τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως δέν ἀποτελεῖ μία εὐγνώμονα ἀπό τήν Ἑλληνική Πολιτεία πράξη ἀναγνωρίσεως τοῦ ὑψίστου ἐθνικοῦ ρόλου τῆς Ἐκκλησίας διά τήν διατήρηση μέσα στά πεντακόσια χρόνια βάναυσης τουρκικῆς ἰσλαμικῆς κυριαρχίας τῆς ἐθνικῆς μας ἰδιοπροσωπείας, ἐφ’ ὅσον ἱστορικά εἶναι διακριβωμένο ὅτι ὅποιος ἐξισλαμίζετο ἐν ταὐτῷ ἐκτουρκίζετο.

Ἀλλά εἶναι συμβατική ὑποχρέωση τοῦ Κράτους διότι ἀπό τοῦ ἔτους 1835 μέχρι σήμερα τό 96% τῆς περιουσίας τῆς Ἐκκλησίας πού μετρᾶ στόν τόπο αὐτό δύο χιλιάδες ἔτη ζωῆς ἔχει μέ πολλούς τρόπους οὐσιαστικά δημευθεῖ ἀπό τό Ἑλληνικό Δημόσιο τό ὁποῖο σέ ἀντίδοση ἔχει ἀναλάβει συμβατικῶς τήν ὡς εἴρηται ὑποχρέωσι καί ἑπομένως ἐάν θελήσει νά ἀποστῇ ἀπό αὐτήν, θά πρέπει νά ἐπιστρέψει στό ἀκέραιο αὐτή τήν περιουσία ἤ νά τήν ἀποζημιώσει οἰκονομικῶς.

Ἕνιοι ὁπλισμένοι μέ μόνο τό θράσος τῆς ἀγνοίας τους, εὐτελίζονται ἰσχυριζόμενοι ὅτι δῆθεν ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει δῆθεν νομίμους τίτλους κυριότητος. Ἀγνοῦν ὅμως ὅτι στό ἄρθρο 51 τοῦ εἰσαγωγικοῦ Νόμου τοῦ ἐν ἰσχύι Ἀστικοῦ Κώδικος τῆς χώρας, προβλέπεται σαφῶς ὅτι: «ἡ ἀπόκτηση κυριότητας ἤ ἄλλου ἐμπραγμάτου δικαιώματος πρίν ἀπό τήν εἰσαγωγή τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα κρίνεται κατά τό δίκαιο πού ἴσχυε ὅταν ἔγιναν τά πραγματικά γεγονότα γιά τήν ἀπόκτησή τους».

Ἑπομένως εἶναι πρόδηλος ἡ νομική ἰσχύς τῶν τίτλων κυριότητος τῶν Βυζαντινῶν Αὐτοκρατόρων καί τῶν κατακτητῶν Ὀθωμανῶν Σουλτάνων.

Αὐτή ἦταν ἡ νομική βάσις τῆς δικαιώσεως τῶν δέκα Ἱερῶν Μονῶν ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο μέ τίς γνωστές Ἀποφάσεις μετά τήν περιλάλητη ἐπίθεση τοῦ λεγομένου Νόμου Τρίτση στήν ἐναπομείνασα Μοναστηριακή περιουσία καί διά τόν λόγον αὐτόν τό Ἑλληνικό Δημόσιο ἀτάκτως ὑπανεχώρησε διότι θά ἔπρεπε νά καταβάλῇ δισεκατομμύρια πρός ἀποζημίωση.

Ἑπομένως ἡ διακοπή τῆς μισθοδοσίας τοῦ Κλήρου καί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως θά εἶναι ἐφικτή νομικῶς καί συνταγματικῶς ἐάν ἡ Ἑλληνική Πολιτεία ἐπιστρέψει τήν Ἐκκλησιαστική περιουσία ἤ τήν ἀποζημιώσει σχετικῶς καί ἐννοεῖται ὅτι τό τίμημα εἶναι ἀνυπολόγιστο.

Μόνο ἡ περιουσία πού ἐδημεύθη ἀπό τήν Βαυαρική Ἀντιβασιλεία, μέ ἁπλή ἀπόφασή της χωρίς νόμο τοῦ Κράτους καί ἄνευ οὐδεμιᾶς ἀποζημιώσεως τῆς Ἱ. Μονῆς Ἁγίου Σπυρίδωνος Πειραιῶς ἐκτείνετο σέ ὅλη τήν Πειραϊκή χερσόνησο.

Ἀντιλαμβάνεται κανείς ἑπομένως τά μεγέθη. Τῶν 225 περίπου ἑκατομμυρίων κατ’ ἔτος πού ἀπαιτοῦνται διά τήν μισθοδοσία τοῦ Κλήρου μέ τούς γλίσχρους καί ὄχι παχυλούς πού ἀναφέρει ἀναποδείκτως ὁ κ. Ὑπουργός μισθούς τῶν 800 ἕως 1.500 Ευρώ μετά 35ετία καί συνταξιοδότηση στά 70 ἔτη καί τήν λειτουργία τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἐκπαιδευτικῶν ἱδρυμάτων καί τῶν τρισεκατομμυρίων Εὐρώ πού θά ἀπαιτηθοῦν γιά τήν ἀποζημίωσι τῆς ἁρπαγείσης ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας ὅπως ἡ νομολογία τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου πλέον ὁρίζει.

Διανοεῖται κανείς ἐάν δύναται ἡ Ἑλληνική Πολιτεία νά ἀποζημιώσει μόνο τήν Ἱ. Μητρόπολη Πειραιῶς ἤ νά τῆς ἐπιστρέψει τήν Πειραϊκή χερσόνησο πού τῆς ἅρπαξε παρά πᾶσαν ἠθικήν ἀρχήν καί κατά παράβασιν τοῦ Κράτους δικαίου; Συνεπῶς οἱ ἐπιθυμοῦντες νά ἀρθρώσουν ὑπεύθυνο πολιτικό λόγο ἄς ἐγκύπτουν στά θέματα διά νά μή ἀποδεικνύεται ὁ λόγος τους ἕωλος καί ἀνεπέρειστος.

Παρόμοια ἔκπληξη μοῦ προξένησε ἡ ὁλοκληρωτικῆς νοοτροπίας διακήρυξι τῆς κας Ἑλένης Γλύκατζη Ἀρβελέρ στήν πόλη τοῦ Πειραιᾶ, ἡ ὁποία δήλωσε σέ μουσική ἐκδήλωση πού παρίστατο ὅτι ὑφίσταται ἀναγκαιότης δημεύσεως τῆς ἐναπομεινάσης Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας.

Ἐρωτᾶται ἡ κ. Πρύτανις ἄν αὐτό συνάδει μέ τίς Εὐρωπαϊκές ἀρχές τοῦ Κράτους δικαίου καί τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Πολιτισμοῦ;